Τρίτη 3 Νοέμβρη. Είχε και παραείχε, έστω κι αν αυτή η σχέση ήταν απρόβλεπτη! Αίφνης η τουρκική επικράτεια έγινε ελκυστική σαν φτηνή εργασία για τα δυτικά αφεντικά, εναλλακτική της νοτιοανατολικής ασίας· και, επιπλέον, είχε αξιοσημείωτη γεωγραφική εγγύτητα με την ε.ε. Τα σχέδια διάλυσης πάγωσαν λοιπόν – και το ελλαδιστάν ήταν αναγκασμένο, θέλοντας και μη, να προσαρμοστεί: η τουρκία ΔΕΝ θα διαλυόταν, και το ελλαδιστάν ΔΕΝ θα «έτρωγε» την μικρά Ασία…. Οι διεθνείς υποστηρικτές του pkk (όχι το ελλαδιστάν) «έκοψαν» την κάλυψη που του παρείχαν· ο τουρκικός στρατός άρπαξε την ευκαιρία και απείλησε το συριακό καθεστώς με εισβολή αν δεν έκλεινε στα στρατόπεδα εκπαίδευσης και ανασύνταξης του pkk στη βόρεια συρία· και ο Οτσαλάν, που ως τότε ήταν ο «άνθρωπος» της Μόσχας, της ε.ε. και της Ουάσιγκτον, έγινε περιττός και απόβλητος! Όταν, ψάχνοντας κάπου να κρυφτεί, ήρθε κρυφά στην Αθήνα με την βοήθεια κυκλωμάτων του ελληνικού παρακράτους (αφού πρώτα η Μόσχα και η Ρώμη του είχαν αρνηθεί το πολιτικό άσυλο), η τότε κυβέρνηση αναγκάστηκε να τον παραδώσει στην Άγκυρα.
Αυτό έγινε πολλούς μήνες πριν τους σεισμούς, τον Φλεβάρη του 1999! Και παρότι οι ντόπιοι πατριώτες το χαρακτήρισαν «προδοσία» ήταν η εντελώς απαραίτητη προσαρμογή του ελληνικού κράτους στην καινούργια πραγματικότητα: το τουρκικό κράτος θα παρέμενε ακέραιο με διεθνή ομοφωνία, συνεπώς δεν θα ήταν δυνατόν να εκτίθεται μόνη της η Αθήνα δίνοντας άσυλο στον επικεφαλής του pkk…
Δεν ήταν, λοιπόν, οι σεισμοί του καλοκαιριού του 1999 αλλά ένα μακρινό γεωγραφικά μεν αλλά τελικά πολύ μεγάλης κλίμακας ξέσπασμα της έρπουσας καπιταλιστικής κρίσης / αναδιάρθρωσης, το 1997 – 1998, που άλλαξε εντελώς τα δεδομένα της ντόπιας «εξωτερικής πολιτικής» και τα όνειρα για την «ελλάδα των 2 ηπείρων και των 5 θαλασσών»!
Τίποτα απ’ αυτά δεν έχει ομοιότητα με όσα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια σε σχέση με τον ελληνικό ιμπεριαλισμό! Εκείνο που δεν έκανε το γκουβέρνο Σημίτη το 1999 (να δώσει άσυλο στον Οτσαλάν) το έκανε πολλαπλάσια το φαιορόζ γκουβέρνο το 2016: έδωσε πολιτικό άσυλο σε 8 χουντοκαραβανάδες, που είχαν μάλιστα προσπαθήσει να σκοτώσουν τον Erdogan στη διάρκεια του σύντομου πραξικοπήματος τον Ιούλη του 2016! Από οποιαδήποτε μεριά κι αν το κρίνει κανείς ήταν μια απίστευτη βρωμιά εκ μέρους του ελληνικού κράτους / παρακράτους / κεφάλαιου!
Θα πρέπει όμως να έχει κανείς υπόψη του γιατί έγινε εκείνο το βιαστικό και όχι καλά οργανωμένο πραξικόπημα εναντίον των τούρκων ισλαμοδημοκρατών το καλοκαίρι του 2016. Ήδη μερικούς μόνο μήνες πριν η Άγκυρα είχε εγκαταλείψει το αμερικανο-αγγλο-γαλλικό σχέδιο για την διάλυση του συριακού κράτους και την δημιουργία ενός «κράτους isis» στη συριακή και στην ιρακινή επικράτεια, και είχε περάσει σε συμμαχία με την Μόσχα και την Τεχεράνη· μια συμμαχία που αντιστρατευόταν στρατηγικά τους σχεδιασμούς των συγκεκριμένων δυτικών ιμπεριαλισμών για την μέση Ανατολή! Το πραξικόπημα ΔΕΝ είχε στόχο απλά την εκπαραθύρωση των ισλαμοδημοκρατών απ’ την εξουσία στην τουρκία· αλλά, κυρίως, την πρόκληση εμφυλίου και την κατάρρευση του τουρκικού κράτους / κεφάλαιου – πριν προλάβει να αλλάξει, σε συμμαχία με την Μόσχα και την Τεχεράνη, την ροή των γεγονότων στο συριακό και στο ιρακινό πεδίο μάχης! Δίνοντας, λοιπόν, πολιτικό άσυλο στους 8 χουντοκαραβανάδες / επίδοξους δολοφόνους του Erdogan, το φαιορόζ γκουβέρνο (και οι “αόρατοι καθοδηγητές του”…) με διακομματική “εθνική συναίνεση” εκδήλωσαν ανοικτά και καθαρά την απόφασή τους να κάνουν το ελλαδιστάν αιχμή των σχεδιασμών του άξονα στην ευρύτερη μέση Ανατολή. Σχεδιασμών που ήταν και είναι εχθρικοί τόσο στην Άγκυρα όσο και στην Δαμασκό, στη Βηρυττό, στη Μόσχα, στην Τεχεράνη, στο Πεκίνο – αλλά και στο Βερολίνο…
Προστέθηκε (εκ μέρους των φαιορόζ εκπροσώπων του ελληνικού ιμπεριαλισμού) η εντατικοποίηση των (αντιτουρκικών) σχέσεων με το απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ και την αιγυπτιακή χούντα, η (αποτυχημένη τελικά) «διπλωματία του φυσικού αερίου» (με τον θρυλικό east med σαν σημαία!), η υπονόμευση των συνομιλιών για το «κυπριακό» στο Κραν Μοντανά τον Ιούλη του 2017, το θεώρημα ότι το Καστελόριζο έχει τόση αοζ όση δεν έχει ούτε η Σικελία, η παραχώρηση καινούργιων βάσεων στον αμερικανικό στρατό, και άλλα όμορφα και «αντιτουρκικά», που είναι λίγο πολύ γνωστά.
Αν άλλαξε κάτι σε όλα αυτά απ’ το 2018 και μετά δεν είναι η ιμπεριαλιστική «εξωτερική πολιτική» του ελλαδιστάν! Εκείνο που άλλαξε είναι ότι ως τώρα έχει ηττηθεί… Οι απαντήσεις αντεπίθεσης του τουρκικού ιμπεριαλισμού βήμα βήμα άρχισαν να επιδεικνύουν τους πραγματικούς συσχετισμούς δύναμης στην ανατολική Μεσόγειο! Πράγμα που έχει ρίξει το ελλαδιστάν στα σκοινιά – χωρίς όμως να σκοπεύει να παραδεχτεί την ήττα του…
Τι, λοιπόν, θα μπορούσαν να κάνουν πια οι όποιοι σεισμοί; Ούτε σαν πρόσχημα δεν είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθούν, αφού το ελλαδιστάν έχει ενταχθεί οργανικά στον «άξονα» και ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος προχωράει. Αν τα πραγματικά αφεντικά του ελλαδιστάν και οι πολιτικές τους βιτρίνες σκόπευαν να αλλάξουν γραμμή, το μόνο που δεν θα τους χρειαζόταν είναι … η «σεισμική καταστροφή της Σμύρνης»!…
Αλλά δεν το σκοπεύουν.