Tag: γερμανία

Κάποτε στην Ανατολή

Δευτέρα 22 Γενάρη>> … Πόλεις σαν την Αγ. Πετρούπολη και την Μόσχα θα εξαφανιστούν… Αυτό είναι αναγκαίο, γιατί αν θέλουμε να σπάσουμε την ρωσία στα συστατικά της, δεν θα πρέπει να έχει πια ένα διανοητικό, πολιτικό ή οικονομικό κέντρο… Σ’ αυτόν τον υπαρξιακό πόλεμο δεν μας ενδιαφέρει να κατακτήσουμε κανένα κομμάτι μητροπολιτικού πληθυσμού…

Ποιοι και πότε τα είπαν αυτά; Ο Goebbels (την πρώτη φράση), ο Hitler (την δεύτερη). Ήταν 1941.

Στις 22 Ιούνη εκείνης της χρονιάς, οι γερμανικές στρατιές πέρασαν τα σύνορα της σοβιετικής ένωσης. Μέσα σε 1,5 μήνα, σε μια απίστευτη ως τότε blitzkrieg προώθηση, είχαν μπει 650 χιλιόμετρα μέσα στην σοβιετική επικράτεια, και είχαν πλησιάσει 50 χιλιόμετρα απ’ το Leningrad. Ένα μήνα μετά είχαν περικυκλώσει ασφυκτικά την πόλη, στην οποία απέμεινε μόνο ένα δύσκολο και επικίνδυνο πέρασμα μέσω της λίμνης Ladoga στα ανατολικά, που την συνέδεε με την υπόλοιπη χώρα.

Μέσα στην πόλη υπήρχαν πάνω από 3 εκατομμύρια άνθρωποι. Απ’ αυτούς πέθαναν οι μισοί στη διάρκεια της πολιορκίας, ενάμισυ εκατομμύριο∙ οι περισσότεροι τους πρώτους έξι μήνες, όταν η θερμοκρασία έπεσε στους 30 βαθμούς υπό το μηδέν. Ο κόσμος πέθαινε από πείνα, αρρώστιες και απ’ το κρύο. Δεν υπήρχε νερό, ρεύμα ή καύσιμα. Και η πόλη βομβαρδιζόταν καθημερινά. Αλλά οι πολιορκούμενοι το είχαν αποφασίσει βαθιά μέσα τους: δεν θα παραδοθούν.

Ύστερα από 900 μέρες και νύχτες, η πολιορκία έσπασε απ’ τον κόκκινο στρατό. Η γενοκτονία τέλειωσε. Ήταν 27 Γενάρη του 1944 – ογδόντα χρόνια πριν. Η απελευθέρωση του Λένινγκραντ είναι μια απ’ τις πιο σημαντικές στιγμές  της ήττας του ναζι-φασιστικού «άξονα» στον 2o παγκόσμιο πόλεμο. Η πολιορκία της πόλης και η αντοχή των κατοίκων της είναι μακράν η μεγαλύτερη σε διάρκεια εδώ και πολλούς αιώνες.

Η επέτειος του επικού σπασίματος της πολιορκίας και της απελευθέρωσης της πόλης, η 27η Γενάρη, γιορτάζεται κάθε χρόνο. Πλέον μόνο από τους ρώσους και τους συμμάχους τους. Η δύση, τα δυτικά κράτη / κεφάλαια, η δυτική δημαγωγική μηχανική, μπορεί να πουλάνε αντιφασισμό διεστραμμένο τόσο όσο να κρύβει (για όσο ακόμα…) τον δικό τους νέο-νέο-νέο ολοκληρωτισμό. Αλλά πραγματικές αντιφασιστικές νίκες που είχαν μέσα κόκκινο στρατό απαγορεύεται να μνημονεύονται: τα δυτικά αφεντικά δεν πρόκειται να τον συγχωρήσουν ποτέ…

Μπρος βαθύ και πίσω ρέμα…

Δευτέρα 22 Γενάρη>> Παρακάτω είναι τα ονόματα μερικών απ’ τα κράτη που υποστηρίζουν την προσφυγή της νότιας αφρικής κατά του ισραήλ, στο «διεθνές δικαστήριο δικαιοσύνης» (ICJ)*, με την κατηγορία της γενοκτονίας κατά των παλαιστίνιων:

βολιβία, μεξικό, βενεζουέλα, ναμίμπια, αφγανιστάν, αλβανία, αζερμπαϊτζάν, μπαγκλαντές, μπενίν, μπουρκίνα φάσο, αλγερία, τσαντ, ινδονησία, μαρόκο, ακτή ελεφαντοστού, γκαμπόν, γκάμπια, γουϊνέα, ιράκ, ιράν, καμερούν, κατάρ, καζακστάν, κιργιζιστάν, λίβανος, μαλαισία, μάλι, αίγυπτος, μαυριτανία, μοζαμβίκη, νίγηρας, νιγηρία, ουζμπεκιστάν, πακιστάν, σενεγάλη, σιέρα λεόνε, σουδάν, συρία, σαουδική αραβία, τατζικιστάν, τυνησία, αίγυπτος, τουρκμενιστάν, τουρκία, ουγκάντα, ομάν, ιορδανία, ινδονησία…

Αντίθετα, τα κράτη που έχουν δηλώσει ως τώρα ανοικτά συνήγοροι του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος, είναι τα εξής τέσσερα: οι ηπα, η μεγάλη βρετανία, η γαλλία και η γερμανία. Με την αποικιοκρατική, ιμπεριαλιστική ιστορία τους βουτηγμένη στο αίμα «ξέρουν»: Δεν γίνεται καμία γενοκτονία στη γάζα λένε. Είναι νόμιμη αυτο-άμυνα… Είναι η «νομιμότητα» της αυτο-άμυνας του κατακτητή που καταλαβαίνει ότι έφαγε-τα-ψωμιά-του… Είναι η «νομιμότητα» της αυτο-άμυνας την οποία σκοπεύουν να επικαλεστούν τα ίδια… Είναι η «νομιμότητα» που δίνουν αυτά και μόνον αυτά στα συμφέροντά τους και στον κανιβαλισμό τους. Είναι η πιο πρόσφατη έκλαμψη δυτικής ιμπεριαλιστικής χυδαιότητας και κυνισμού… Μπροστά σ’ έναν πλανήτη που θέλει περισσότερα – και έχει βρει καινούργιους, φιλικότερους προστάτες…

Περισσότερα είναι τα πρωτοκοσμικά κράτη που (προσπαθούν να) κάνουν το κορόιδο, στηρίζοντας «σιωπηλά» τους χασάπηδες. Ενώ τα βασικά μέλη του ευρασιατικού project μουρμουρίζουν μονότονα τα περί «λύσης των δύο κρατών», περιμένοντας…

Μιλώντας ψυχρά και δυσοίωνα: τα μαχαίρια βγαίνουν απ’ τα θηκάρια, και το «διεθνές δικαστήριο δικαιοσύνης» είναι μόνο μια αντανάκλασή τους:

[* διάφοροι διεθνώς και στα μέρη μας, βιαστικοί, απρόσεκτοι, αδιάφοροι ή πονηρούληδες μπερδεύουν το “διεθνές δικαστήριο δικαιοσύνης” (ICJ) με το “διεθνές ποινικό δικαστήριο” (ICC). Και τα δύο έχουν έδρα στη Χάγη, και τα δυο είναι διεθνή. Αλλά το ένα (το ICJ) είναι πολύ παλιό, είναι ο ένας απ’ τους 6 πυλώνες του οηε, και ασχολείται ΜΟΝΟ ΜΕ ΔΙΕΝΈΞΕΙΣ ΜΕΤΑΞΥ ΚΡΑΤΩΝ. Το άλλο (το ICC) είναι ηλικίας μόλις 20+ χρόνων, ασχολείται ΜΟΝΟ ΜΕ ΑΤΟΜΑ, και θεωρείται – αποδεδειγμένα – εντελώς “διεφθαρμένο”. Την ανεγκέφαλη αλεπού, για παράδειγμα, ως “άτομο”, την καταδίκασε το δεύτερο, το ICC, σε χρόνο μηδέν – είναι “εργαλείο” των δυτικών αφεντικών, αυτή είναι η πραγματικότητα. Γράψαμε πρόσφατα περισσότερα – πείτε τα και στους φίλους / φίλες σας, να μην λένε ανοησίες….]

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Στ’ άρματα, στ’ άρματα!!

Μπορεί τα τανκς να μην είναι σίγουρη επένδυση, αλλά οι λιθουανοί καθεστωτικοί είναι σκέτο χρυσάφι. Όσοι πόνταραν σ’ αυτούς έκαναν την τύχη τους…

Δευτέρα 22 Γενάρη>> Οι δυτικοί πολεμόκαβλοι έχουν ξεχυθεί σ’ έναν αγώνα προβλέψεων του πότε θα γίνει ο πόλεμος … νατο – ρωσίας (με ευθύνη της Μόσχας φυσικά!!!).

H εσθονή νεοφιλελεύθερη, απόφοιτη της διάσημης «σχολής νέων ηγετών» (του παγκόσμιου οικονομικού φόρουμ…) πρωθ. Kaja Kallas προβλέπει ότι αυτό θα γίνει μέσα στα επόμενα 3 χρόνια…

Στην ακόμα-δεν-μπήκαμε-στο-νατο-και-μας-έπιασε-φαγούρα σουηδία, ο υπ. πολιτικής προστασίας Carl-Oscar Bohlin και ο αρχιστράτηγος Micael Byden προειδοποίησαν τους υποτελείς «να είναι έτοιμοι» για πόλεμο. Ξέχασαν όμως να πουν για πότε τον έχουν κανονίσει, με αποτέλεσμα αρκετοί σουηδοί να τρέξουν στα μπακάλικα – υπάρχει και σουηδικός πανικός!! – για τα γνωστά… Άλλοι πάλι άρχισαν να αναρωτιούνται με αναίδεια «και τα καταφύγια πού είναι;»

Ο διασκεδαστικός γερμανός υπ.αμ. Boris Pistorius (για κάποιους είναι ο επερχόμενος αντικαταστάτης του θλιβερού «άσσος στο ημίχρονο – δύο τελικό» νυν πρωθυπουργού Soltz) προβλέπει ότι μέσα στα επόμενα 5 με 8 χρόνια ο ρωσικός στρατός θα επιτεθεί στο νατο…

Ο επικεφαλής της νατοϊκής στρατιωτικής επιτροπής ναύαρχος Rob Bauer τον προβλέπει μέσα στα επόμενα 20 χρόνια…

Ένα μισο-ομολογημένο τμήμα του κοινού παρονομαστή όλης αυτής της δυτικής μιλιταριστικής αισιοδοξίας είναι αυτό: χάνουμε (ή χάσαμε) την ουκρανία!! Όμως αυτό είναι μάλλον παλιό. Πιθανότατα τώρα υπάρχει (μεταξύ εκείνων που ήταν απόλυτα σίγουροι πριν 2 χρόνια ότι η Μόσχα όχι απλά θα ηττηθεί αλλά θα χρεωκοπήσει / διαλυθεί…) ο φόβος μιας γενικότερης κατάρρευσης του μετώπου απ’ την ουκρανική πλευρά. (Το κρίσιμο σημείο αυτόν τον καιρό είναι η πόλη / οχυρό Avdeevka, την οποία ο ρωσικός στρατός έχει σχεδόν κυκλώσει και φαίνεται να καταλαμβάνει σταδιακά…).

Η αποτυχία / ήττα στο ουκρανικό πεδίο μάχης είναι όμως μόνο ένα μέρος της αιτίας των νατοϊκών κραυγών «λύκος, λύκος στο μαντρί!!!» Ένα άλλο, σοβαρότερο, είναι ότι μελετώντας την εξέλιξη του πολέμου εκεί οι νατοϊκοί κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι στρατοί τους (ένας ένας και όλοι μαζί) είναι αδύνατο να νικήσουν σ’ έναν κανονικό πόλεμο με τον τρόπο που είναι οργανωμένοι και εξοπλισμένοι ως τώρα…

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Μεσανατολικό πεδίο μάχης 1

Δευτέρα 11 Δεκέμβρη>> Οι πετροδικτατορίες του κόλπου είναι σε μια περίοδο που σηκώνουν το μεσαίο τους δάκτυλο προς την μεριά της δύσης. Και το κάνουν λίγο πολύ χυδαία, χωρίς να τηρούν προσχήματα.

Ο γερμανός πρόεδρος Steinmeier πέταξε ως την Doha στις 29 Νοέμβρη (2023). Και έμεινε στο αεροπλάνο κανά μισάωρο μέχρι να έρθει κάποιος καταριανός αξιωματούχος, να τον υποδεχθεί. Αυτό λέγεται «φτύσιμο»… (O Steinmeier θα συνέχιζε μετά στο Τελ Αβίβ…)

Αντίθετα η ανεγκέφαλη αλεπού (: Putin) πήγε στις 6 και στις 7 Δεκέμβρη στο Ντουμπάι και στο Ριάντ, συνοδεία τεσσάρων Su-35. H υποδοχή στα εμιράτα ήταν χοντροκομμένα «αυτοκρατορική»: κανονιοβολισμοί, πτήσεις αεροπλάνων να «ζωγραφίζουν» την ρωσική σημαία, ιππικό ως συνοδεία, κλπ κλπ.

Θεωρείται ο νικητής στο ουκρανικό πεδίο μάχης και, κυρίως, σ’ όλες τις προεκτάσεις αυτής της αναμέτρησης μεταξύ νατο και ρωσίας + friends. Αλλά οι πετροχούντες της αραβικής χερσονήσου θεωρούνταν «παραδοσιακά» ότι ανήκουν στην δυτική ζώνη επιρροής / παγκόσμιας ηγεμονίας – πράγμα που κάνει το σήκωμα του μεσαίου δακτύλου πιο απειλητικό απ’ τις διπλωματικές φανφάρες: εμιράτα και Ριάντ θα ενταχθούν επίσημα σε 3 βδομάδες, την 1η Γενάρη του 2024, στους brics+.

Διότι αν, για παράδειγμα, η «χρυσή εποχή» των πετροδολαρίων (απ’ το 1973 και μετά…) τελειώνει, η πτώση θα παρασύρει πολύ περισσότερα απ’ όσα μπορεί να φανταστεί ο μέσος δυτικός υπήκοος…

Σοκ και δέος: η σωστή πλευρά της εξουσίας (1)

Το θεοναζί καθεστώς δημοσιοποίησε την λίστα με τους 300 παλαιστίνιους αιχμάλωτους που σκοπεύει να «ανταλλάξει» σ’ αυτόν και σε κάποιον επόμενο γύρο. Όσοι / όσες ανήκουν σε οργάνωση, είναι μέλη της Hamas, της Fatah, της Ισλαμικής Jihad και του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP), «τρομοκρατικές» οργανώσεις μία και μία – ενώ αρκετοί δεν ανήκουν πουθενά… Κανένας / καμία απ’ αυτούς / αυτές δεν έχει καταδικαστεί για φόνο∙ πολλοί βρίσκονται στη φυλακή επειδή πετούσαν πέτρες. Όλοι είναι είτε γυναίκες είτε ανήλικοι: 287 (από τους 300) είναι κάτω από 18, πέντε είναι 14 χρονών. Οι περισσότεροι / ες έχουν συλληφθεί τα τελευταία 2 χρόνια – με την εξαίρεση 10 γυναικών απ’ την Ιερουσαλήμ και την Δυτική Όχθη που καταδικάστηκαν μεταξύ 2015 – 2017 με την κατηγορία της «απόπειρας επίθεσης με μαχαίρι σε ισραηλινούς στρατιώτες»… Ένας 18χρονος έχει φυλακιστεί επειδή φώναζε μαζί με άλλους «Allahu Akbar». Μια 18χρονη για «υποκίνηση μέσω Instagram»…

Δευτέρα 27 Νοέμβρη>> Το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς διακήρυσσε (βγάζοντας αφρούς!) επί εβδομάδες α) ότι δεν πρόκειται να διαπραγματευτεί τίποτα με τους «κτηνώδεις τρομοκράτες», β) ότι δεν πρόκειται να αποδεχθεί ούτε μια ώρα εκεχειρίας, γιατί αυτό θα δώσει στους «κτηνώδεις τρομοκράτες» την ευκαιρία να ανασυνταχτούν, γ) ότι τους όμηρους θα τους βρει και θα τους σώσει το ίδιο, δ) κλπ κλπ. Ύστερα από σχεδόν 50 γενοκτονικής επίθεσης το ίδιο καθεστώς κάνει ακριβώς εκείνα που με λύσσα απέρριπτε. Δέχεται την πρόταση που είχε κάνει η Hamas στις 9 Νοέμβρη και είχε απορρίψει τότε μετά βδελυγμίας. Ακριβώς την ίδια…

Είναι αυτό ένα σημάδι επιτυχίας ή μήπως αποτυχίας, ήττας;

Διάφοροι ειδικοί-του-σκοινιού-και-του-παλουκιού δεν αναφέρονται καν σε όρους όπως «τακτική υποχώρηση». Κι αν χρειαστεί να πουλήσουν κάτι σαν «εξήγηση» για την θεοναζί «καλωσύνη», αυτή βρίσκεται (που αλλού;) στην Ουάσιγκτον: ο νυσταλέος Jo πίεσε τον αρχιχασάπη του Τελ Αβίβ…

Ίσως πολύ μεγαλύτερη «πίεση» στον αρχιχασάπη ήταν οι όλο και μεγαλύτερες διαδηλώσεις των συγγενών των ομήρων (και όχι μόνο) υπέρ μιας κάποιας διακοπής της σφαγής ώστε να γίνει ανταλλαγή αιχμαλώτων. Και απ’ την στιγμή που ξεκίνησε είναι αδύνατο να σταματήσει – το καταλαβαίνει ο καθένας: οι συγγενείς και οι φίλοι όσων ισραηλινών συνεχίζουν να κρατούνται θα γίνουν έξαλλοι. Συνεπώς υποθέτουμε πως όταν ο αρχιθεοναζί και το επιτελείο του λένε «θα συνεχίσουμε τον πόλεμο» έχουν στο μυαλό τους κάτι τέτοιο: μια βδομάδα ισοπέδωσης και μαζικών δολοφονιών∙ ύστερα δύο ή τρεις ή τέσσερεις ημέρες «παύσης» και ανταλλαγής μέρους των αιχμαλώτων∙ και ξανά το ίδιο…

Πιεστική είναι επίσης η άρνηση (άγνωστο πόσων αλλά πάντως όχι λίγων) εφέδρων να καταταχτούν για να ισοπεδώσουν την Γάζα, με την επίκληση «λόγων συνείδησης»…

Όμως αν από στενά στρατιωτική άποψη ύστερα από σχεδόν 50 μέρες και νύχτες η «επιχείρηση σιδερένιο ξίφος» απ’ τον «δυνατότερο στρατό του κόσμου» κατά ελαφρά οπλισμένων αλλά αποφασισμένων ανταρτών είχε πετύχει οτιδήποτε που να μπορεί να παρουσιαστεί ως νίκη, τότε το θεοναζί καθεστώς δεν θα έκανε-διάλειμμα-με-το-σταγονόμετρο. Θα έλεγε «απέχουμε ελάχιστα απ’ την οριστική νίκη, εμπρός γενναίοι μου!!!» Συνεπώς, πάντα από στενά στρατιωτική άποψη, το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς απέτυχε ως τώρα και το αναγνωρίζει έμμεσα∙ δεν υπάρχει κάτι που να δείχνει ότι θα τα καταφέρει καλύτερα στις επόμενες 50 μέρες.

Υπάρχει όμως ένα άλλο πεδίο που όχι μόνο ο χωροφύλακας της μέσης Ανατολής αλλά το σύνολο των δυτικών συμμάχων του, έχουν μια σπουδαία επιτυχία: επί μέρες και νύχτες, επί βδομάδες, δολοφονούνται μαζικά άμαχοι παντού όπου υπάρχουν τέτοιοι επί γης, σε νοσοκομεία, σε σχολεία, σε εκκλησίες, σε σπίτια, σε προσφυγικά στρατόπεδα, σε δρόμους… κι αυτό εγγράφεται στην «πολιτική ζωή» της δύσης (αλλά και στην πρωτοκοσμική ιδεολογία) ως … δύσθυμη ενόχληση. Που δεν διακόπτει τις καθημερινές ρουτίνες, μάλλον ενσωματώνεται σ’ αυτές.

Το απαρτχάιντ καθεστώς και οι σύμμαχοί του εκτόξευσαν το «μέτρο» της δυτικής θανατοπολιτικής∙ έχουν επιδείξει / αποδείξει πως τίποτα δεν τους εμποδίζει να κάνουν μαζικές δολοφονίες και να τις κάνουν επιδεικτικά, «διδακτικά»∙ οι ως τώρα 15.000 δολοφονίες (και οι ακόμα περισσότερες που πιθανότατα θα ακολουθήσουν) χωρίς να συναντήσουν ούτε το ελάχιστο ουσιαστικό εμπόδιο στη δύση διαμορφώνουν ήδη «ψυχο-πολιτικά» (αν μας επιτρέπεται ένας τέτοιος όρος) ειδικά στις δυτικές «ανθρωπιστικές» κοινωνίες ένα είδος συνήθειας στο αίμα, εξοικείωσης με τις μαζικές κρατικές δολοφονίες. Μετά απ’ αυτό οι κρατικές ή παρακρατικές δολοφονίες 100, 500, 1000 ή 5000 αόπλων / αμάχων (κατά προτίμηση των Άλλων) θα είναι …. «τίποτα»…

Υπάρχει μια στρατιωτική στρατηγική που ονομάζεται Shock and awe (σοκ και δέος) αν και το πραγματικό της όνομα είναι γρήγορη κυριαρχία. Βασίζεται στη χρήση «δυσανάλογης δύναμης» και εντυπωσιακής επίδειξης φονικότητας έτσι ώστε ο όποιος αντίπαλος να παραλύσει και να παραδοθεί. Στο στενά και στρατιωτικά εννοημένο πεδίο της επί δεκαετίες παλλόμενης και μαχητικής παλαιστινιακής αντίστασης τέτοιου είδους “ψυχο-πολιτικο-πολεμικές» μέθοδοι δεν πιάνουν….

Δεν ισχύει το ίδιο για τις σε υπνοβασία δυτικές κοινωνίες που, κατά την ταπεινή μας άποψη, είναι βασικός στόχος όχι του ίδιου του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος αλλά οπωσδήποτε των συμμάχων του. Αυτές οι κοινωνίες, ακόμα και τα πιο «ευαίσθητα» τμήματά τους (οι μετανάστες / μετανάστριες και ορισμένα μειοψηφικά τμήματα της αμερικανικής κοινωνίας εξαιρούνται!) «εκπαιδεύονται» αυτές τις σχεδόν 50 ημέρες στην αποδοχή της παράλυσής τους. Της αδυναμίας τους. Διαδηλώνουν; Ναι. Μαζικά; Ναι. Αλλά παραμένοντας «ακίνητες» στο κουτάκι νο 1, ουσιαστικά στην αφετηρία των αντιδράσεων, χωρίς δηλαδή κλιμάκωση της όποιας δράσης τους, των όποιων κινηματικών ενεργειών τους (όπως ήταν αυτονόητο πριν 40 ή 50 χρόνια…) στέκονται ηθικά (και πολιτικά) «μαρμαρωμένες» μπροστά στην ένταση της κρατικής βίας. Δεν απειλούν σοβαρά, ούτε άμεσα ούτε καν έμμεσα, την εξουσία των βουτηγμένων στο αίμα αφεντικών τους / μας.

Να ένας πιο αναλυτικός ορισμός του «σοκ και δέους»:

…Να επιβληθεί ένα συντριπτικό επίπεδο βίας εναντίον του αντιπάλου σε άμεση ή σε αποτελεσματικά διαρκή βάση έτσι ώστε να παραλύσει η θέλησή του να αντισταθεί … να παρθεί ο έλεγχος του περιβάλλοντος και να υπερ-φορτωθεί η αντίληψή του για τα γεγονότα έτσι ώστε να είναι ανίκανος να αντισταθεί σε τακτικό και σε στρατηγικό επίπεδο…

Και για να αντιληφθείτε την ακρίβεια στην εφαρμογή αυτής της «στρατηγικής» όχι μόνο σε βάρος των παλαιστίνιων αλλά (μέσω αυτών) και σε όλους και όλες στη δύση που θα είχαν την διάθεση να-τους-υποστηρίξουν με άμεσους τρόπους, να τι έλεγαν οι «γονείς της στρατηγικής» Harlan Ullman και James Wade το 2001 στην προοπτική μιας θεωρητικής (ακόμα τότε…) εισβολής στο ιράκ:

… Το να «κλειδωθεί» η χώρα θα συνεπαγόταν τόσο την φυσική καταστροφή των ζωτικών υποδομών της όσο και τον έλεγχο όλων των σημαντικών πληροφοριών και των σχετικών οικονομικών ανταλλαγών, τόσο γρήγορα ώστε να επιτευχθεί ένα επίπεδο εθνικού σοκ ανάλογο με εκείνο που προκλήθηκε στους Ιάπωνες με την ρίψη των ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι…

Ας το επαναλάβουμε: αυτό ΔΕΝ έχει προοπτική επιτυχίας εναντίον της παλαιστινιακής αντίστασης… Οι πάντες (;) ξέρουν, καταλαβαίνουν, ότι υπάρχει και θα συνεχίσει να υπάρχει… Πετυχαίνει όμως ως τώρα, σ’ έναν ιστορικό χρόνο ιδιαίτερα πυκνό, στα «μετόπισθεν»: στις δυτικές δυνατότητες / πιθανότητες πρακτικής υποστήριξης της παλαιστινιακής αντίστασης∙ οι οποίες δεν είναι μεν καθοριστικές για την έκβαση εντός τέτοιου απελευθερωτικού αγώνα, όμως η πείρα του πολέμου στο βιετνάμ έδειξε ότι έχουν την δική τους ιδιαίτερη αξία «φθοράς» του δυτικού ιμπεριαλισμού.

Όχι όμως! Ο δυτικός ιμπεριαλισμός, που έχει πλέον εξαιρετικά συζητήσιμες στρατιωτικές δυνατότητες εναντίον των αντιπάλων του (εκτός, φυσικά, απ’ τον πυρηνικό όλεθρο) αναδεικνύεται ως τώρα νικητής (για την ακρίβεια: proxy νικητής, νικητής-μέσω-ανάθεσης) στο πεδίο της «δημιουργικής καταστροφής»∙ στο πεδίο της θανατοπολιτικής. Επιδεικνύει όσο πιο κατηγορηματικά γίνεται ότι δεν πρόκειται να σταματήσει την βία του πουθενά∙ ότι δεν έχει κανέναν φραγμό στην φονικότητά του∙ πως ούτε τα νεογέννητα δεν εξαιρούνται απ’ την καταδίκη-σε-θάνατο…

Σοκ και δέος: η σωστή πλευρά της εξουσίας (2)

Δευτέρα 27 Νοέμβρη>> Μήπως μέσα, πίσω απ’ αυτήν την πληθυντική μεν (απ’ την λέξη πλήθος) παραίτηση δε, υπάρχει η πρωτοκοσμική πεποίθηση ότι, τελικά, αυτές οι μαζικές ανθρωποθυσίες αφορούν τους Άλλους και ότι Εμείς (οι όποιοι εμείς) είμαστε εξασφαλισμένοι, έχουμε (και θα έχουμε) πολύ καλύτερη μεταχείριση;

Δυστυχώς εδώ ίσως ενοχλήσουμε. Οι δυτικές κοινωνίες «δοκιμάστηκαν» (με επιτυχία για λογαριασμό των αφεντικών) στη «σοκ και δέος» στρατηγική επί τουλάχιστον 3 χρόνια, το 2020, το 2021 και το 2022, στη διάρκεια της υγιειονομικής τρομοεκστρατείας. Τότε που ο εχθρός ήταν «αόρατος»… Η μαζική ανθρωποθυσία (με άλλα, διαφορετικά μέσα! – όχι με πυραύλους hellfire αλλά με κολασμένη γενετική) έγινε και γίνεται στα μέρη μας, και είναι αποδεκτή ηθικά και πολιτικά∙ σχεδόν αόρατη. Δεν θα θυμίσουμε μόνο τους χιλιάδες που πέθαναν («για καλό σκοπό») στα νοσοκομεία εξαιτίας εντελώς ακατάλληλων ή/και σκόπιμα λαθεμένων «μεθόδων σωτηρίας»… Θα θυμίσουμε οπωσδήποτε τις χιλιάδες που συνεχίζουν να πεθαίνουν ή/και να σακατεύονται εξαιτίας των λεγόμενων «παρενεργειών» της γενετικής μηχανικής…

Δεν υπάρχουν ομοιότητες με το σφαγείο της Παλαιστίνης∙ υπάρχουν όμως αναλογίες. Που ξεκινούν απ’ την ενεργητική, επιθετική λογοκρισία σε βάρος οποιασδήποτε άποψης τολμάει να αμφισβητεί την κυρίαρχη ρητορική για το «δικαίωμα των θεοναζί στην αυτοάμυνα»… περνούν στη σπέκουλα περί «αντισημιτισμού» (το ανάλογο των «ψέκα»…) και στην προσπάθεια ποινικοποίησης των ασύμβατων… προχωρούν στην μανιασμένη παραπληροφόρηση / αποπληροφόρηση… για να καταλήξουν σε γειτονικό με την Παλαιστίνη πεδίο: στην απόκρυψη ή/και την δικαιολόγηση της δομικής εγκληματικότητας των δυτικών καπιταλισμών που παρακμάζουν, και προκειμένου να σταματήσουν ή να καθυστερήσουν την απώλεια της ζωτικής σημασίας παγκόσμιας ηγεμονίας τους, επιδεικνύουν ότι δεν έχουν κανένα φραγμό, κανένα έλεος στην φονικότητά τους… Είτε μέσα στις επικράτειές τους, είτε στις «ζώνες επιρροής» τους, είτε οπουδήποτε αλλού διακυβεύονται τα συμφέροντά τους.

Φαίνεται υπερβολική, «τραβηγμένη» η υπόδειξη αυτών των αναλογιών; Διαφωνούμε. Οι αναλογίες δεν είναι γραμμικές. Από υποκειμενική σκοπιά, για παράδειγμα, δεν συνεπάγονται πως όλοι όσοι ήταν υπέρ των πλατφορμιασμών είναι και υπέρ της σφαγής των Παλαιστινίων (η σιωπή τους όμως για το έγκλημα της γενετικής είναι συνενοχή…) Οι αναλογίες είναι δομικές. Αφορούν τις δομές εξουσίας που κατασκευάζουν, διασπείρουν και επικυρώνουν  τον θάνατο. Η ειδική απανθρωπιά, η ιδιάζουσα σκληρότητα συστημάτων που χάνουν τα στηρίγματά τους, που χάνουν το έδαφος κάτω απ’ τα πόδια τους (ειδικά σε συνθήκες ριζικής καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης), είναι ενιαία – ακόμα κι αν εκδηλώνεται με διαφορετικά προσωπεία.

Εν τω μεταξύ στην όχι μακρινή Δυτική Όχθη τα θεοναζί τάγματα εφόδου, εξοπλισμένα επίσημα πια, συνεχίζουν ανενόχλητα τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις τους κατά των Παλαιστίνιων κατοίκων. Το απαρτχάιντ «δουλεύει» μια χαρά…

Ουκρανικό πεδίο μάχης (2)

Δευτέρα 27 Νοέμβρη>> Είναι ένα θέμα να βρεθεί «κάποιος» (στο Κίεβο) διατεθειμένος όχι απλά να διαπραγματευτεί αλλά να πετύχει κιόλας μια κάποια εκεχειρία, ένα κάποιο «πάγωμα» του πολέμου στην τωρινή γραμμή του μετώπου, αναγνωρίζοντας έμμεσα ίσως αλλά καθαρά την ως τώρα ρωσική επιτυχία… Είναι ωστόσο εντελώς διαφορετικό το να «πεισθεί» η Μόσχα να συγκατανεύσει σ’ έναν τέτοιο νατοϊκό ελιγμό – γιατί περί αυτού πρόκειται. Περί ελιγμού.

Οι βασικές νατοϊκές πρωτεύουσες σ’ αυτόν τον «πόλεμο κατά της ρωσίας», η Ουάσιγκτον, το Λονδίνο, το Βερολίνο, το Παρίσι, η Αθήνα, έχουν αποκτήσει λοιπόν ένα σοβαρό πρόβλημα: ακόμα κι αν φόρτωναν την αναγνώριση της αποτυχίας τους στην καμπούρα κάποιου ουκρανού, θα τους έμενε το ακόμα σημαντικότερο: η διαχείρισή της. Όχι μόνο σε σχέση με τους πληθυσμούς τους (πράγμα όχι ιδιαίτερα εύκολο στην περίπτωση τόσο του νυσταλέου Jo όσο και του θλιβερού «άσσος στο ημίχρονο – δύο τελικό» πρωθυπουργού στο Βερολίνο, της υπ.εξ. του αγαπημένης Annalena, κλπ κλπ). Αλλά και (κυρίως) σε σχέση με τον 4ο παγκόσμιο πόλεμο, τον οποίο κάνουν εννοώντας τον! Για να το πούμε διαφορετικά: τι κάνεις αν εκ των πραγμάτων παραδεχτείς πως έχεις ηττηθεί στο ουκρανικό πεδίο μάχης, έστω εν μέρει; Πού και πως θα αναδιπλωθείς; Πού και πως θα ανασυγκροτηθείς; Είναι εύλογο ότι η Μόσχα δεν πρόκειται να συμβάλει, με κανέναν τρόπο, στην γρήγορη και αποτελεσματική επίλυση αυτών των νατοϊκών προβλημάτων. Οπότε διαπραγμάτευση – ξεδιαπραγμάτευση, το πρόβλημα παραμένει.

Εκδηλώνονται λοιπόν ήδη μερικές σπασμωδικές (αν όχι «σουρρεαλιστικές») κινήσεις:

Για παράδειγμα ο νατοϊκός αρχικαραβανάς υπεύθυνος για την επιμελητεία της συμμαχίας Alexander Solfrank δήλωσε πρόσφατα ότι η συμμαχία χρειάζεται μια «στρατιωτική Schengen», επί του εδάφους των ευρωπαϊκών κρατών / μελών της δηλαδή, μια στρατιωτική ελευθερία κινήσεων – ώστε «να μπορέσει να αντιμετωπίσει την επιθετικότητα της ρωσίας»…

Το σπασμωδικό (αν όχι το «σουρρεαλιστικό») τέτοιων ιδεών έχει πολλές πλευρές.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ένας κάποιος πόλεμος 2

Δευτέρα 25 Σεπτέμβρη>> Την 1 Μάρτη του 2022 όλοι οι δυτικοί ιμπεριαλισμοί ήταν σίγουροι ότι έχουν την Μόσχα «στο πιάτο», χωρίς να ρίξουν ούτε μισή σφαίρα. Ήταν η εποχή του «είμαστε όλοι μια γροθιά», «ποτέ το νατο δεν ήταν ισχυρότερο», κλπ. Εφτά μήνες αργότερα όμως, και καθώς το ρωσικό κράτος / κεφάλαιο δεν είχε καταρρεύσει ούτε η ρωσική αντιπολίτευση είχε κάψει το Κρεμλίνο, αναδύθηκε ένα πραγματικό σκέλος του πολέμου, πέρα και πίσω απ’ τους δυτικούς λεονταρισμούς: στις 26 Σεπτέμβρη (του 2022, επέτειο του πρώτου χρόνου της τρικολόρε γερμανικής κυβέρνησης…) ανατινάχτηκαν οι 3 απ’ τους 4 υποθαλάσσιους αγωγούς των nord stream 1 και 2∙ στα εκρηκτικά του 4ου κάτι δεν λειτούργησε σωστά και την γλύτωσε. Οι αγωγοί ήταν η υλική μορφή της διαρκούς ροής φτηνού ρωσικού φυσικού αερίου προς τον γερμανικό καπιταλισμό και όχι μόνο, και είχαν εξαιρεθεί απ’ τις «κυρώσεις». Η ανατίναξή τους δεν είχε στόχο την Μόσχα. Είχε στόχο το Βερολίνο!

Ήταν εντελώς κατανοητό το ποιος είχε συμφέρον για ένα τέτοιο αντι-γερμανικό σαμποτάζ, και κατά συνέπεια ποιος το έκανε: η Ουάσιγκτον και οι στενοί της σύμμαχοι. Πολύ περισσότερο που ο νυσταλέος Jo το είχε αναγγείλει απ’ τις 7 Φλεβάρη (του 2022), δυο βδομάδες πριν την ρωσική εισβολή, δίπλα στον μαριονέττα «άσσος στο ημίχρονο – δύο τελικό» γερμανό πρωθυπουργό (από το 1.30 ως το 2.00):

Προς γενική έκπληξη (;)

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Μαύρα πανιά

Ranking Fire – African King (African Pride Riddim 2011)

Δευτέρα 20 Μάρτη>> Ο αγαπημένος φίλος και σύμμαχος του ελληνικού ιμπεριαλισμού, εκείνος που θα προφυλάξει το ελλαδιστάν απ’ όλα τα κακά, ο Μικρός Δούκας του Λίγηρα σαν εκπρόσωπος του γαλλικού δυναμικού κεφάλαιου, δεν τα πάει καθόλου καλά μέσα. Αλλά τα πάει ακόμα χειρότερα έξω: όσο κι αν αναδιπλωθεί σα φίδι ο γαλλικός ιμπεριαλισμός τείνει να αποδειχθεί φίδι κολοβό. (Κι αυτό δεν είναι καθόλου κακό!)

Η άλλοτε françafrique, ο ευφημισμός των κάποτε γαλλικών αποικιών στη δυτική αφρική, βγάζει γλώσσα, ειρωνεύεται, ανταποδίδει ένα ελάχιστο μόνο μέρος, προς το παρόν, της υποτίμησης απ’ την μεριά του λευκού, χριστιανικού, ανώτερου (γαλλικού / πρωτοκοσμικού) πολιτισμού που τις λεηλάτησε και προσπαθεί να συνεχίσει.

Ο Μικρός Δούκας είχε την ευκαιρία να διαπιστώσει αυτήν την εντεινόμενη «αναίδεια» από πρώτο χέρι, στην πρόσφατη τουρνέ του σε μια σειρά κρατών της περιοχής, τέλη Φλεβάρη – αρχές Μάρτη. Πήγε για να σώσει ό,τι μπορεί να σωθεί. Για να υποσχεθεί ότι το Παρίσι «μετάνοιωσε», ότι «δεν θα το ξανακάνει», ότι η françafrique ανήκει στο παρελθόν, και ότι «ναι, τώρα, θα είμαστε ισότιμοι». (Δεν τον φώναξαν όμως στην 2η διεθνή κοινοβουλευτική σύνοδο «ρωσία – αφρική» που ξεκίνησε χτες στη Μόσχα για να προετοιμάσει την 2η σύνοδο κορυφής της Μόσχας με δεκάδες αφρικανικά κράτη τον ερχόμενο Ιούλη).

Δεν γίνεται! «Ισότητα, αδελφότητα» δεν γίνεται! Η φωτογραφία επάνω, απ’ την αγκόλα, έκανε τον μηντιακό γύρο του πλανήτη επιδεικνύοντας συμβολικά αλλά καθαρά την γαλλική εκδοχή περί ισοτιμίας. Προφανώς ο Μικρός Δούκας έχει κόμπλεξ με το μπόι του (γιατί; όλοι οι «μεγάλοι» της ιστορίας ήταν κοντοί…) και φρόντισε να φωτογραφηθεί πάνω σε βάθρο, όχι όμως για την συγκεκριμένη φωτό αλλά για τις κλασσικές, που δείχνουν τις βιτρίνες και τους ειδικούς τους απ’ την μέση και πάνω: Θα έδειχνε πελώριος, γίγαντας!  Έλα, όμως, που κάποιος φωτογράφος ήταν ασεβής! Και ιδού ο Μικρός Δούκας καμαρωτός καμαρωτός με ενίσχυση 20 πόντων τουλάχιστον.

Ούτε στο κονγκό πέρασε καλά. Δείτε αυτό το σύντομο video, αλλά κι εκείνα που ακολουθούν:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Το κυρίως μέτωπο (του 4ου παγκόσμιου πολέμου) 2

Δευτέρα 6 Μάρτη>> Αυτά δεν είναι μυστικά κι απόρρητα. Έτσι η Ουάσιγκτον ενώ «προετοιμάζεται στρατιωτικά διαφημίζοντας την κινεζική επιθετικότητα»

προσπαθεί (ακόμα…) αφενός να προκαλέσει σοβαρή οικονομική ζημιά στον κινεζικό καπιταλισμό, και αφετέρου να σύρει / δέσει πάνω της (και με οικονομικό όφελος…) όσα περισσότερα κράτη του πλανήτη μπορεί, και οπωσδήποτε τα ευρωπαϊκά. Πρόκειται για την τακτική των «κυρώσεων» και των «τιμωριών», που δεν απέδωσε στο πρώτο σκέλος της κατά της Μόσχας, φαίνεται όμως ως τώρα να αποδίδει στο δεύτερο, ειδικά σε ότι αφορά το Βερολίνο.

Ο θλιβερός γερμανός πρωθυπουργός δικαιούται το (εκ μέρους μας) παρατσούκλι «άσσος στο ημίχρονο – δύο τελικό!» Με την έννοια ότι ξεκινάει λέγοντας «όχι» (σε κάθε κύμα πώλησης όπλων στο φασιστοκαθεστώς του Κιέβου…) και τελειώνει λέγοντας «ναι». Αν και δεν είναι το γερμανικό κράτος / κεφάλαιο ο βασικός έμπορος όπλων προς τον κλόουν, έχει κάνει μια καλή διαδρομή αντιρωσικού (και αντι – ευρασιατικό project) μιλιταρισμού, ακόμα κι αν η αγαπημένη Annalena και το υπόλοιπο πολεμοκάπηλο «πράσινο» σκυλολόι δεν είναι ευχαριστημένοι θέλοντας πολύ περισσότερα.

Η αλήθεια βέβαια είναι ότι το γερμανικό κράτος / κεφάλαιο αγοράζει και ρωσικό φυσικό αέριο και ρωσικό πετρέλαιο… Το πρώτο υγροποιημένο (άρα πολύ ακριβότερα απ’ το τρεχούμενο των αγωγών…), το δεύτερο «ανακατεμένο» με δυο σταγόνες ινδικό ανά βαρέλι ή και με καθόλου σταγόνες λιθουανικό. (Διότι ναι: η ε.ε. έχει αποφασίσει ότι αν το ρωσικό πετρέλαιο ανακατευτεί με άλλης προέλευσης παραγράφονται οι αμαρτίες του∙ ή, ακόμα, αν το βαρέλι γράφει “made in οτιδήποτε άλλο εκτός από ρωσία” (η λιθουανία δεν έχει πετρέλαιο…) Είναι η παλιά παράδοση των συγχωροχαρτιών…)

Το αντάλλαγμα γι’ αυτές τις political correct επιλογές του Βερολίνου είναι γνωστό: η κήρυξη πολέμου απ’ την Ουάσιγκτον, απ’ την μια μεριά με την ανατίναξη των nord stream και απ’ την άλλη με την έλξη προς την γερμανική βιομηχανία να μετακομίσει στις ηπα με δώρο επιδοτήσεις, κλπ.

Θα ανταποκριθούν λοιπόν οι πολιτικές βιτρίνες του γερμανικού κεφάλαιου το ίδιο «καλά» στον αντι-σινισμό του άξονα; Κι αν έχουν διαφωνίες ή ενστάσεις ή διαφορετικά συμφέροντα διάολε, τι θα (τους) ανατιναχτεί αυτή τη φορά; Η πύλη του Βραδεμβούργου; Το ράιχσταγκ;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.