Οι ζητιάνοι

Δευτέρα 19 Μάρτη. Τώρα οι έλληνες πελάτες του ethnocedon ελπίζουν στην απειλή ενός ypg οπλαρχηγού, ότι δηλαδή οι ypg θα ξεκινήσουν «αντάρτικο» στην Afrin… Παρηγοριά στον άρρωστο ώσπου να βγει η ψυχή του: καλύτερα να έριχναν μια ματιά στο τι κάνουν οι ένοπλοι του isis και των υπόλοιπων χρηματοδοτούμενων απ’ το Ριάντ και το Τελ Αβίβ οργανώσεων, πριν χάσουν έδαφος (μια πόλη ας πούμε) και αφού το χάσουν: πολύ πιο σκληροτράχηλοι απ’ τους ypg, «αντάρτικο πόλης» δεν κάνουν!! Και υπάρχει ένας τουλάχιστον απλός λόγος γι’ αυτό: με τέτοιον τρόπο δεν ανακτάς εδάφη! Για ποιον λόγο, άραγε, η Jaush al-Islam, παρότι πολιορκείται και βομβαρδίζεται τόσον καιρό στην ανατολική Ghouta, δεν έφυγε (πράγμα που το επεδίωκαν Άσαντ ‘n’ friends…) ώστε να γυρίσει μετά σαν “αντάρτικο πόλης”; Επειδή ξέρει πως όταν χάνεις έδαφος δεν το παίρνεις πίσω με … “τρομοκρατία”!

Never mind. «Αν η πραγματικότητα δεν ταιριάζει με τις εθνοφαντασιώσεις, τόσο το χειρότερο γι’ αυτήν!». Θα συνεχίσουμε να ακούμε εθνοβλακείες: είναι αστείρευτη εθνική παραγωγή. Ήδη, ξεπηδάνε σαν βατράχια στο βάλτο. “Δυνάμωσε αγάπη εκείνη την κασέτα που είναι μεσ’ το ράδιο και είναι γάμησέ τα”: Αφού η Άγκυρα δεν έγινε κόλαση εδώ και 2 μήνες, θα γίνει από τώρα και μετά (τραγουδάνε οι ζαλισμένοι «πατριώτες») γιατί, τώρα που θα αρχίσουν οι κούρδοι τον ανταρτοπόλεμο, ίσως και τρομοκρατικές ενέργειες εντός τουρκίας («το ευχόμαστε»!) θα στριμωχτεί ο Ερντογάν και τότε θα πρέπει να δούμε προς τα που θα εκτονώσει την πίεση που θα νοιώσει… Εννοούν οι προφέσορες της εθνικής αυτοϊκανοποίησης: «εναντίον της φτωχής πλην τίμιας ελλάδας θα εκτονώσει»… Οιμέ!!! Αλί και τρισαλί!!!

Το κακό είναι πως είναι πολλοί εκείνοι που τ’ “αγοράζουν” όλα αυτά, χωρίς να έχουν το ελάχιστο συμφέρον ή την ελάχιστη συναίσθηση. Από διανοητική οκνηρία, από ευκολία, από βαρεμάρα, καταδέχονται να γίνονται αναπαραγωγοί οποιασδήποτε βλακείας φαίνεται “εθνικά πιασάρικη”…

Όχι πια proxy…

Κυριακή 18 Μάρτη.Υπάρχουν ειδικές δυνάμεις των ηπα στο έδαφος της συρίας – δεν το αρνούνται πλέον – αλλά και από την αγγλία, την γαλλία και έναν αριθμό άλλων κρατών… Δεν είναι πια και τόσο «πόλεμος δι’ αντιπροσώπων», αλλά μάλλον μια κανονική εμπλοκή στον πόλεμο… Η παρουσία τους είναι παράνομη, αλλά είμαστε ρεαλιστές και καταλαβαίνουμε ότι δεν θα έπρεπε να πολεμήσουμε εναντίον τους. Έτσι συντονίζουμε τις δράσεις μας ώστε τουλάχιστον να αποφύγουμε κάποια ανεπιθύμητη σύγκρουση…

Αυτά είπε ο ρώσος υπ.εξ. Lavrov χτες σε κρατικό κανάλι του καζακστάν. Είναι γνωστό πως αγγλικές «ειδικές δυνάμεις» έχουν στρατόπεδο στα βορειοανατολικά της συρίας, στην άκρη της ypgκρατούμενης ζώνης, προς τα σύνορα με το ιράκ· οι γάλλοι (και οι άλλοι) που κρύβονται όμως; Νομίζουν ότι με βρώμικα κόλπα θα ξαναποκτήσουν κάτι απ’ την παλιά (και χαμένη) επιρροή τους στη συρία;

Η Μόσχα επιμένει: αμερικάνοι, άγγλοι και γάλλοι ετοιμάζουν πυραυλική επίθεση κατά του στρατού του Άσαντ (‘n’ friends) με πρόσχημα μια προβοκατόρικη επίθεση με χλώριο, την οποία επίσης σχεδιάζουν. Αρχικά αυτές οι καταγγελίες αφορούσαν την ανατολική Ghouta. Εκεί, όμως, με την μεσολάβηση της Άγκυρας, κάποιες ομάδες ενόπλων παραδόθηκαν στον συριακό στρατό (με εγγυήσεις) κι αυτό διευκόλυνε την εκεχειρία και την οργάνωση της φυγής χιλιάδων αμάχων. Αν υπήρχε κάποιο σχέδιο «χημικής προβοκάτσιας» στα περίχωρα της Δαμασκού, στην ανατολική Ghouta, οι εξελίξεις το ακύρωσαν (προφανώς δεν θα ήταν δυνατόν να κατηγορηθεί ο Άσαντ ότι ρίχνει χημικά σε αμάχους την ώρα που έχει γίνει συμφωνία να αποχωρήσουν ειρηνικά…).

Τώρα η Μόσχα λέει ότι η προβοκάτσια θα γίνει νοτιότερα, στην Dara’a. Λέει, επίσης, ότι παρατηρεί συγκέντρωση πολεμικών πλοίων φορτωμένων με κρουζ στην ανατολική Μεσόγειο, στην Ερυθρά Θάλασσα και στον Περσικό… Ακόμα κι αν είναι υπερβολικοί οι ρωσικοί ισχυρισμοί, το γεγονός είναι ότι η Ουάσιγκτον δεν έχει λύσει τίποτα οριστικά υπέρ της στο συριακό πεδίο μάχης. Και τρώγεται· η Haley (πρέσβειρα των ηπα στον οηε) δεν μιλάει τσάμπα…

Η σχετική ευκολία με την οποία έγινε η κατάληψη του θύλακα της Afrin μάλλον είναι σε βάρος της αμερικανο-κουρδικής συνεργασίας παρά υπέρ της. Γιατί ναι μεν η Ουάσιγκτον το είχε ξεκαθαρίσει έγκαιρα ότι δεν πρόκειται να κάνει τίποτα για την Afrin, ωστόσο “η ελπίδα πεθαίνει τελευταία”. Και πεθαίνει ανέξοδα: καθώς ο τουρκικός στρατός και το f.s.a. πεζικό του, μετά από 56 ημέρες εισβολής, βρίσκονται πια στα περίχωρα της Afrin έχοντας αφήσει ανοικτό μόνο έναν διάδρομο στα νότια, οι ένοπλοι υπερασπιστές της πόλης την εγκαταλείπουν μαζί με τις χιλιάδες των προσφύγων…

Ίσως κάποιοι κούρδοι, εκτός ή ακόμα και εντός pkk, να κάνουν πια δεύτερες σκέψεις για την συμμαχία τους με τον αμερικανικό στρατό. (Θα έπρεπε). Ενώ σε μια σειρά μικρότερες ή μεγαλύτερες ypgκρατούμενες πόλεις έχει αρχίσει να οργανώνεται αραβικό αντάρτικο εναντίον της κουρδικής και αμερικανικής κατοχής..

Είναι ακόμα στα πρώτα του βήματα. Αλλά…

(φωτογραφία: χιλιάδες κούρδοι κάτοικοι της Afrin έχουν πάρει τον δρόμο της προσφυγιάς, καταφεύγοντας σε περιοχές που ελέγχονται απ’ τον συριακό στρατό. Η Άγκυρα είναι αναμφίβολα ο φυσικός αυτουργός αυτού του εγκλήματος· υπάρχει όμως, κι αυτό είναι ακόμα χειρότερο, και «πολιτικός» αυτουργός: εκείνοι οι «σοφοί ηγέτες» που πουλήθηκαν στην Ουάσιγκτον, στο Τελ Αβίβ και στο Ριάντ…)

Ή όχι ακόμα;

Κυριακή 18 Μάρτη. Την ίδια στιγμή ωστόσο ο στρατός του Votel συμμετείχε σε δύο ασκήσεις παρέα με τον ισραηλινό (Juniter Cobra και Home Front Command) στα βασικά σενάρια των οποίων περιλαμβανόταν και το ενδεχόμενο ενός πολέμου (του Τελ Αβίβ) εναντίον της Χεζμπ’ αλλάχ, ο οποίος «επεκτείνεται» και στη συρία με την (αντίπαλη) εμπλοκή και του ρωσικού στρατού… Στο σενάριο αυτό η άσκηση ήταν «επιτελική», δεν περιελάμβανε δηλαδή συμμετοχή στρατιωτών. Ίσως γι’ αυτό ανακοινώθηκε: «σαν προειδοποίηση ότι η σχέση μας με τις ηπα δεν είναι απλά στρατηγική, αλλά επιχειρησιακή ανά πάσα στιγμή» – όπως δήλωσε το ισραηλινό πεντάγωνο.

Ούτε το Τελ Αβίβ ούτε η Ουάσιγκτον θεωρούν υπαρκτό κίνδυνο οποιαδήποτε επίθεση της Χεζμπ’ αλλάχ στο ισραήλ!!! Αν κάνουν ασκήσεις για έναν «περιορισμένο» ή «όχι περιορισμένο» πόλεμο στο λίβανο είναι επειδή το Τελ Αβίβ θέλει να επιτεθεί… Επειδή, δε, η Χεζμπ’ αλλάχ δεν θα ηττηθεί ούτε σε μία μέρα, ούτε σε μία βδομάδα, ούτε σε ένα μήνα, η επέκταση του πολέμου στη συρία θα είναι ισραηλινή «πρωτοβουλία»· στην πράξη, άλλωστε, ήδη τον κάνει, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, είτε άμεσα με αεροπορικούς βομβαρδισμούς (αν και η κατάρριψη του f-16 έχει αναστείλει τις σχετικές ενέργειες) είτε έμμεσα μέσω «εργολάβων» επί του εδάφους.

Και φυσικά στα «ενδεχόμενα» μιας τέτοιας πολεμικής αλληλουχίας δεν είναι μόνο η εμπλοκή της Μόσχας… Αν ο Lavrov προειδοποιεί την Ουάσιγκτον ότι οποιαδήποτε επίθεση στη συρία θα έχει «σοβαρές συνέεπιες», το να λέει ο Ερντογάν (με το δικό του στυλ) θα γίνει 3ος παγκόσμιος (με αφορμή το συριακό πεδίο μάχης) είναι πολύ διαφορετικό μέσα, έστω, στην υπερβολή του;

Τα πρότυπα και το αντίγραφο

Σάββατο 17 Μάρτη. Μια ασυνήθιστη προειδοποίηση στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο απηύθυνε ο Πάνος Καμμένος, λέγοντας ότι οι «συνεχείς προσπάθειες» από ευρωπαίους αξιωματούχους να διαλύσουν τον κυβερνητικό συνασπισμό στην Ελλάδα ενδέχεται να αποσταθεροποιήσουν τη χώρα, με αποτέλεσμα να μην είναι σε θέση να ελέγξει τα σύνορά της και να κρατήσει έξω τους τζιχαντιστές που επιχειρούν να διεισδύσουν στην Ευρώπη.

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στη βρετανική εφημερίδα The Times ο υπουργός Αμυνας έκανε λόγο για «bullying» από τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο με σκοπό να αναγκάσουν την Ελλάδα σε «μια πλήρη και ολοκληρωτική οικονομική παράδοση».

«Αυτή η χυδαία ανάμιξη στις ελληνικές εσωτερικές υποθέσεις δεν είναι απλά ανήκουστη για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, αλλά είναι ανήθικη και επικίνδυνη. Αν η Ελλάδα φύγει, τότε θα τεθούν σε κίνδυνο πολλά περισσότερα από τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα και το ευρώ», δήλωσε στη βρετανική εφημερίδα ο Πάνος Καμμένος.

«Η Ευρώπη πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι διατηρώντας την Ελλάδα σταθερή, το μέτωπο της Δύσης κατά του Ισλαμικού Κράτους (ISIS) είναι ασφαλές. Αλλά αν εκδιωχθεί ή αναγκαστεί να βγει από την ευρωζώνη, κύματα μεταναστών χωρίς χαρτιά, συμπεριλαμβανομένων ριζοσπαστικών στοιχείων, θα ξεχυθούν από την Τουρκία, οδεύοντας προς την καρδιά της Δύσης» πρόσθεσε ο κ. Καμμένος.

«Αν αυτά τα κύματα μεταναστών αυξηθούν, τότε η απειλή των εισερχόμενων εξτρεμιστικών στοιχείων δεν θα αυξηθεί μόνο για την Ελλάδα αλλά και για το σύνολο της Δύσης», προειδοποίησε ο κ. Καμμένος.

Αυτό πριν σχεδόν 3 χρόνια, τον Απρίλη του 2015. Ένα μήνα μετά, η «αδελφή ψυχή» του ψεκασμένου, ο ογκόλιθος, έδινε μαθήματα “good diplomacy, e?”:

Εάν καταρρεύσει η Ελλάδα, τότε η Ευρώπη θα γεμίσει παράνομους μετανάστες και τζιχαντιστές, δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς.
Η δήλωσή του έγινε πρώτο θέμα στη γερμανική TV και σε διεθνή ειδησεογραφικά δίκτυα.

Μιλώντας με δημοσιογράφους μετά το άτυπο συμβούλιο υπουργών Εξωτερικών στη Ρίγα της Λετονίας, ο κ. Κοτζιάς, όπως ανέφερε ο Σκάϊ, προειδοποίησε ότι «θα υπάρξουν εκατομμύρια μετανάστες και χιλιάδες τζιχαντιστές που θα έρθουν στην Ευρώπη αν καταρρεύσει οικονομικά η Ελλάδα».

Παράλληλα πρόσθεσε ότι «Τα δυτικά Βαλκάνια είναι αποσταθεροποιημένα. Ουκρανία, Συρία, Ιράκ και Βόρεια Αφρική δημιουργούν ένα δρεπάνι»

Το ότι ο Ερντογάν έκανε 3 ολόκληρα χρόνια για να πει τα ίδια, δείχνει ότι είναι αργόστροφος. Το ότι δεν αναγνωρίζει, όμως, το ελληνικό copyright, αυτό ναι: είναι θέμα τουλάχιστον για ξεγυρισμένη μήνυση!!…

Ζήτημα φαντασίας;

Σάββατο 17 Μάρτη. Στην κορεατική χερσόνησο δύο κράτη (με την ίδια εθνική σύνθεση) που έχουν πολύ σοβαρές διαφορές “μοτέλου”, μια πρόσφατη ιστορία πολέμου μεταξύ τους και, βρίσκονται, ακόμα σε τυπικά εμπόλεμη κατάσταση, μπορούν και θέλουν να συνεννοηθούν μεταξύ τους, για να κρατήσουν όσο πιοοο μακρυά γίνεται τον αμερικανικό στρατό / ιμπεριαλισμό. Όχι χωρίς εσωτερικές αντιδράσεις, σίγουρα στο νότο: για το νοτιοκορεατικό φασισταριό το βορειοκορεατικό καθεστώς είναι ο “αιώνιος εχθρός”…

Υπάρχει, ταυτόχρονα, ένα άλλο μέρος του κόσμου, το ελλαδιστάν, όπου διάφοροι δηλώνουν φανατικά και ορκισμένα “αντιαμερικάνοι”, αλλά ΔΕΝ απαιτούν την συνεννόηση με τον “αιώνιο εχθρό”, την τουρκία, και την έντιμη λύση όλων των “διαφορών”… ΌΧΙ: ενισχύουν με κάθε μέσο που διαθέτουν τον ελληνικό εθνικισμό / ιμπεριαλισμό, που είναι νοητός και βιώσιμος ΜΟΝΟ σαν εργαλείο ή σαν συμπλήρωμα ή σαν βαστάζος του αμερικανικού…

Συνεπώς κάνουν στην πράξη το αντίθετο απ’ αυτό που διακηρρύσουν. Υπάρχει κι αλλού στον κόσμο μέρος που “είσαι ό,τι δηλώσεις” ή πρόκειται για ένα μοναδικό ελληνικό προνόμιο που θα μπορούσε να γίνει τουριστική ατραξιόν;

(φωτογραφία πάνω: Εκλεκτοί πατριώτες. Το ότι ο αριστερά βρίσκεται κοντά στον μεγαλοδύναμο δεν σημαίνει ότι πρέπει να ξεχαστεί η πολύμορφη συνεισφορά του στον τόπο.

Κάτω: θέλουμε να ελπίζουμε ότι ο συγκεκριμένος πατριώτης δεν σηκώθηκε κι έφυγε ξεπουλώντας… Κι αν οι βουλευτές του βορρά, ιδιοκτησίας του υποθέτουμε, απαιτούν να ζητηθεί συγγνώμη απ’ τον κυρ Ιβάν, ας ελπίσουμε ότι δεν θα τους πουλήσει κι αυτούς σε καμιά εταιρεία της γιαγκούζα…)

Πέρα απ’ τις εντυπώσεις

Παρασκευή 16 Μάρτη. Όσες / όσοι είναι στις αόρατες πόλεις έχουν κάπου στον υπολογιστή τους το Sarajevo 124b, απ’ την τελευταία βδομάδα του περασμένου Γενάρη. Το νέο αμερικανικό «δόγμα εθνικής ασφάλειας» είναι απόλυτα σαφές. Και η πρακτική προσαρμογή του στις διαρκείς εξελίξεις σ’ όλη την γραμμή αντιπαράθεσης ανατολική Μεσόγειος – δυτικός Ειρηνικός δεν θα πρέπει να αφήνει αμφιβολίες για τους λόγους που «επιβάλλουν» την «δυσφήμιση» των δύο «αναθεωρητικών δυνάμεων». Της Μόσχας και του Πεκίνου. Είναι οι εξελίξεις στη συρία, όπου η Άγκυρα απ’ την μεριά της και η Δαμασκός με τους συμμάχους της απ’ την δική τους (σε υπόγεια συνεργασία) συνεχίζουν την ανατροπή των αμερικανο-ισραηλινών (plus σαουδική αραβία και λοιποί) σχεδιασμών… Είναι το αφγανιστάν όπου το Πεκίνο και η Ισλαμαμπάντ (η δεύτερη μέσω των ταλιμπάν), με την Μόσχα και την Τεχεράνη ακριβώς δίπλα, σπρώχνουν την Ουάσιγκτον… Και φυσικά είναι η κορεατική χερσόνησος…

Παρότι το Πεκίνο και ο κινεζικός καπιταλισμός είναι η νούμερο 1 θανάσιμη απειλή για τον αμερικανικό, η Μόσχα και ο ρωσικός είναι πιο «ώριμοι» στόχοι από στρατιωτική άποψη για ασύμμετρο πόλεμο: βρίσκεται «εκεί», στο ουκρανικό μέτωπο, όπως επίσης βρίσκεται «εκεί», στο συριακό. Αν ο άξονας Ουάσιγκτον – Λονδίνου – Τελ Αβίβ – Ριάντ (με το Παρίσι να μπαινοβγαίνει «χαλαρά»…) επείγεται να αναδείξει το «κακό» για να “δέσει” τα κοινωνικά μετόπισθέν του, κάτι τέτοιο είναι αυτή τη στιγμή πιο εύκολο να ονομάζεται «ρωσία» παρά «κίνα». Δεν είναι, άραγε, η πρώτη που πάει και ανακατεύεται στις εκλογές των άλλων και χειραγωγεί τους αθώους ψηφοφόρους; Δεν είναι αυτή που βγάζει γλώσσα και απειλεί;

Ίσως η (virtual) επίδειξη των νέων ρωσικών όπλων να έχει επιταχύνει τις εξελίξεις, ίσως όχι. Σε κάθε περίπτωση, αν «κάποιοι» ετοιμάζονται να ξαναζεστάνουν το μέτωπο στη νοτιοανατολική ουκρανία, τότε πρέπει οπωσδήποτε η Μόσχα να είναι «μοχθηρή και φονική» – ένας high tech δηλητηριασμένος Skripal βοηθάει… Αν “κάποιοι” θέλουν να κτυπήσουν τον συριακό στρατό, τότε πρέπει οπωσδήποτε η Μόσχα να είναι “μοχθηρή και φονική” – ένας high tech δηλητηριασμένος Skripal βοηθάει… Κι αν δεν κάνουν τίποτα τελικά, απλά η περίπτωσή του θα ξεχαστεί.

Γιατί, απ’ την άλλη μεριά, υπάρχει κι ένας κάποιος φόβος: μήπως «κάτι» ξεκινήσει σαν ασύμμετρη αντι-ρωσική κίνηση και γυρίσει ανάποδα… Αλλά οι «αναγκαιότητες» του 4ου παγκόσμιου δεν μπορούν να περιμένουν επ’ αόριστον… Ε;

(φωτογραφία: Με τον τοξικό πρίγκηπα στο πλάι της, απ’ την πρόσφατη επίσκεψή του για δουλειές στο Λονδίνο, ασφαλώς η κυρία May ξέρει πολλά από “χημείες”. Επιπλέον αυτός ο καλός κύριος είναι και καλός πελάτης…)

Bye bye Rex…

Πέμπτη 15 Μάρτη. Κάτι λέγαμε χτες…. «Εργαστήκαμε με τον Tillerson σε μια φάση που οι σχέσεις μας είχαν φτάσει σ’ ένα κρίσιμο σημείο. Κρατήσαμε την επικοινωνία μας ακόμα και τις πιο δύσκολες στιγμές…. Η συνάντηση που είχε κανονιστεί για τις 19 Μάρτη μπορεί να καθυστερήσει αφού ο Tillerson έφυγε. Οι φίλοι μας στην Ουάσιγκτον είναι στη διαδικασία να αποφασίσουν αν η συνάντηση θα γίνει ή όχι. Περιμένουμε την απάντησή τους».

Αυτά δήλωσε ο τούρκος υπ.εξ. Cavusoglu ευρισκόμενος στη Μόσχα, για κουβεντούλα με τον ρώσο υπ.εξ. Lavrov. (Αφού ο έλληνας ογκόλιθος δεν έριξε τα μούτρα του να σηκώσει το τηλέφωνο και να ζητήσει την ρωσική βοήθεια, αποκλείουμε Lavrov και Cavusoglu να ασχολήθηκαν με τα δύο παλληκάρια που απασχολούν τους έλληνες…). Προφανώς Άγκυρα – Μόσχα – Τεχεράνη – Δαμασκός (και Πεκίνο, και Σεούλ, και Πγιονγκγιάνγκ, και Ισλαμαμπάντ, και Καμπούλ, και Βερολίνο…) έχουν διάφορα να πουν τώρα που «μπετονάρεται» η Ουάσιγκτον.

Ο νέος αμερικάνος υπ.εξ. Mike Pompeo έχει αφήσει ήδη το ψηφιακό του ίχνος ώστε να τον αγαπήσει η Άγκυρα: μόλις είχε φανεί ότι απέτυχε το πραξικόπημα του Ιούλη του ’15, χολωμένος, φρόντισε να τιτιβίσει ότι «η τουρκία είναι μια ολοκληρωτική ισλαμική δημοκρατία». Προφανώς ανήκει σ’ εκείνους που είχαν βάλει τα λεφτά τους για τον «εκδημοκρατισμό της τουρκίας» σε μια χούντα… (Και ο ογκόλιθος το ίδιο κάνει, με την χούντα του Καΐρου…).

Ωστόσο η Αθήνα και ο μπλοκαρισμένος ιμπεριαλισμός της δεν πρέπει να βιαστούν να πιστέψουν ότι στο πρόσωπο του Pompeo θα βρουν έναν «αληθινό φίλο»: η γεωπολιτική υποτίμηση του ελλαδιστάν είναι δεδομένη, «ανεξάρτητα από πρόσωπα»…

(φωτογραφία: η Άγκυρα δεν έχει λόγο να βιάζεται στο deal της με την Ουάσιγκτον. Στον θύλακα της Afrin η άμυνα των ypg έχει καταρρεύσει, και η μοιρασιά της περιοχής με την Δαμασκό προχωράει…)

… Μαρσάρει στη μέση Ανατολή…

Τετάρτη 14 Μάρτη. Στις 8 και 9 Μάρτη τουρκικές και αμερικανικές αντιπροσωπείες είχαν συναντήσεις στην Άγκυρα και στην Ουάσιγκτον, με θέμα την απόσυρση των ypg απ’ την Manbij, στα δυτικά του Ευφράτη, στην κυρίως ypgκρατούμενη βορειοανατολική συρία. Απ’ την αμερικανική πλευρά την δουλειά είχε αναλάβει …. ο Tillerson. Ο οποίος, θα υπέγραφε την σχετική συμφωνία με τον τούρκο υπ.εξ. Mevlut Cavusoglu, στην Ουάσιγκτον, σε πέντε ημέρες. Στις 19 Μάρτη.

Τώρα «πάει» ο Tillerson… Δεν έχουμε κάποιο δεδομένο αυτή τη στιγμή που να δείχνει ότι η συμφωνία που είχε πετύχει με την Άγκυρα για την Manbij θα υπογραφτεί πράγματι. Υποτίθεται πως το αντάλλαγμα για την αποχώρηση των ypg απ’ την δυτική όχθη του Ευφράτη θα ήταν το σταμάτημα της επιχείρησης «κλάδος ελαίας», της εισβολής του τουρκικού στρατού plus f.s.a. στον θύλακα της Afrin. Βέβαια, με τον ρυθμό που προωθείται ο τουρκικός στρατός, ως τις 19 Μάρτη θα έχει καταλάβει ουσιαστικά όλα τα εδάφη που τον ενδιαφέρουν, αφήνοντας μια κυκλωμένη και αποκλεισμένη «τρύπα» στη μέση, με την πόλη της Afrin στην άκρη της. Εννοούμε: είτε έτσι είτε αλλιώς σε 5 ημέρες για τις ypg του θύλακα θα έχει απομείνει μια λωρίδα στα ανατολικά. Όπου, υποτίθεται, παραδίδουν διάφορα «φυλάκια» στον συριακό στρατό…

Υπάρχουν αντίθετα άλλες «εκκρεμότητες» που περιμένουν τον Pompeo και μπορεί να έχουν άμεση ή έμμεση σχέση και με τις σχέσεις Άγκυρας – Ουάσιγκτον. Η σκληροπυρηνική Haley απείλησε προχτές με αμερικανική επίθεση στο συριακό στρατό αν δεν σταματήσει την δράση του εναντίον των αντικαθεστωτικών στα ανατολικά προάστεια της Δαμασκού, στον θύλακα της Ghouta. Η πρόφαση είναι η γνωστή: «ο Άσαντ χρησιμοποιεί χημικά αέρια»· μάλιστα, τώρα, η Ουάσιγκτον βαριέται καν και καν να δείχνει κάποιες «αποδείξεις». Απλά λέει “χημικά!” Αλλά το ενδιαφέρον είναι πιο ωμό: στα περίχωρα της Δαμασκού υπάρχουν ακόμα ένοπλοι του Ριάντ…

Μόνο που στην επιχείρηση στην Ghouta συμμετέχει και ο ρωσικός στρατός. Σίγουρα η αεροπορία, αλλά επίσης και «χερσαίοι σύμβουλοι» (ας τους πούμε έτσι). Συνεπώς ο ρώσος υπ.εξ. Lavrov δεν αστειευόταν χθες όταν είπε ότι μια τέτοια αμερικανική επίθεση θα έχει πολύ σοβαρές συνέπειες – επειδή θα διακινδυνεύσει τις ζωές ρώσων…

Μέλος της τετρανδρίας ο νέος αμερικάνος υπ.εξ. δεν θα κάνει «θόρυβο» όπως ο προηγούμενος, αλλά θα πρέπει να κάνει ασκήσεις ισορροπίας. Ή να μην κάνει…

Ελληνικά προβλήματα;

Τετάρτη 14 Μάρτη. Η απόλυση του Tillerson μπορεί να προκαλεί (ανομολόγητους) πονοκέφαλους και στο ελλαδιστάν. Με την φτηνή, εμπορική λογική τους, οι ντόποιοι διαχειριστές των ελπίδων γεωπολιτικών προσόδων έκαναν την προσευχή τους, πρωΐ και βράδυ, ότι ο Tillerson, σαν πρώην ceo της exxonmobil, θα άπλωνε τις φτερούγες του πάνω απ’ το γεωτρύπανο της εταιρείας όταν το πλήρωμα του χρόνου (το φθινόπωρο) θα το έφερνε στο οικόπεδο 10 της ελληνοκυπριακής αοζ-ικής θαλασσοταξίας.

Αλλά ο Rex (Tillerson) εξατμίστηκε. Φυσικά μπορεί κανείς να ελπίζει (όχι άδικα) στη «συνέχεια της πολιτικής του αμερικανικού ιμπεριαλισμού» – χωρίς, όμως, παράπλευρα σωσίβια. Και χωρίς να είναι σίγουρος για το ποια είναι αυτή η πολιτική για την ανατολική Μεσόγειο. Θα χρειαστεί ενεργούς συμπαίκτες, άρα υπάρχει ελπίδα για την ελληνική γεωπολιτική αναβάθμιση; Ή “μας θέλει” μόνο για back up, δηλαδή μπουρδέλα, catering και ξυδάδικα;

Το πρόβλημα του ελληνικού ιμπεριαλισμού και της αμερικανικής συμμαχίας του μπορεί να είναι ακόμα χειρότερο. Απ’ τις κινήσεις του ελληνικού πολιτικού προσωπικού (με αρχή τον ογκόλιθο πέρυσι) δεν θα ήταν άδικο να εκτιμήσουμε ότι επειδή η ελληνική «διανοητική» παραγωγή υπέρ του ντόπιου ιμπεριαλισμού είναι, επιεικώς, για τα μπάζα (δηλαδή: για εσωτερική κατανάλωση), εκτός συνόρων πολλά, μπορεί και τα πάντα, βασίζονται στις ελπίδες «προσωπικών σχέσεων», «προσωπικών γνωριμιών» και «προσωπικής χημείας» – άσχετα αν ισχύουν τέτοια διεθνώς. Είναι η κουλτούρα του μεταπράτη που κλείνει το μάτι λέγοντας (ή υπονοώντας) «έχω άκρη». Αυτό, και τίποτα άλλο. Και παρακαλούμε μην σοκάρεστε. Δεν είναι τα αφεντικά και οι λακέδες τους διαλεκτικοί υλιστές!!! Ούτε πορεύονται με αντικαπιταλιστικές αναλύσεις – το αντίθετο!!!

Μ’ αυτά τα δεδομένα, το να αλλάζει η Ουάσιγκτον κυβερνητική σύνθεση κάθε τρεις και λίγο, θα πρέπει να προκαλεί εκνευρισμό τόσο στην Αθήνα όσο και στη Λευκωσία. Και τώρα; Με ποιον μιλάμε; Πως θα μαλαγανέψουμε; Όταν το νατο επιμένει ότι «η τουρκία είναι πολύτιμος σύμμαχος» με ποιον θα μιλάμε γαμώ τον …. (βάλτε ότι θέλετε…)

Η απάντηση στο «με ποιον θα μιλάμε» είναι, ίσως, ωμή: με την cia… και με την mossad…

Άσχημα νέα (μέσα από γκέλες)

Τετάρτη 14 Μάρτη. Το να σας γυρίσουμε πίσω στο 1999, πριν 20 χρόνια, θα ήταν δύσκολο για πολλούς / πολλές (λόγω νεαρής ηλικίας), και μάλλον βαρετό για τους υπόλοιπους. Κι όμως (για την δεύτερη ομάδα): ένας τύπος μπορεί να λέει κάτι που σας ενδιαφέρει.

Ο τύπος αυτός είναι ο τούρκος πρώην αρχηγός στρατού Ilker Basbug. Και τα λεγόμενά του αφορούν το δέσιμο του Οτσαλάν – ένα θέμα που παραμένει ακόμα κάπως ευαίσθητο για το ελληνικό βαθύ κράτος.

Να θυμίσουμε επί τροχάδην: στη βάση ενός σχεδιασμού στα ‘90s για την διάλυση της τουρκικής επικράτειας και την δημιουργία τριών ή τεσσάρων κρατών στη θέση της (οπωσδήποτε ενός κουρδικού και ενός αρμενικού), το κουρδικό pkk ήταν (στα ‘90s) το αγαπημένο παιδί των πάντων: της ρωσίας (του Γιέλτσιν), της ευρώπης (του «επεκτείνομαι προς ανατολάς») και των ηπα (του πιάνω πόστα στη μέση Ανατολή). Το ελλαδιστάν ήλπιζε να χωθεί κατάλληλα στη διάλυση και έκανε ό,τι μπορούσε για να έχει καλή θέση στη μοιρασιά – δεν θα μπούμε εδώ σε ανατριχιαστικές λεπτομέρειες… Το συριακό κράτος (υπό την απολυταρχία του Άσαντ, πατέρα του τωρινού) έκανε περισσότερα. Η σημασία του συριακού καθεστώτος και της υποστηριξής του προς το pkk για τον πόλεμο που έκανε στην τουρκική επικράτεια ήταν κεφαλαιώδης (και πάντως μακράν πιο σημαντική απ’ την όποια ελληνική υποστηρίξη): στη βόρεια συρία – ένα μέρος της, τώρα, είναι ypgκρατούμενο – ήταν που το pkk είχε τα στρατόπεδα εκπαίδευσης των νέων μελών του, τις επιμελητειακές δομές του (νοσοκομεία, κλπ), και από εκεί έπαιρνε την κρίσιμη διεθνή «βοήθεια» σε όπλα και πυρομαχικά…

Κάποια στιγμή, προς τα τέλη των ‘90s, το κόλπο άλλαξε (δεν γίνεται να πούμε περισσότερα εδώ για τις αιτίες…) και αφού εγκατελείφθηκε διεθνώς το σχέδιο διάλυσης της τουρκικής επικράτειας, «απ’ την μια στιγμή στην άλλη» το pkk και ο Οτσαλάν έγιναν απόβλητοι… (Δυστυχώς οι ενδοκαπιταλιστικοί ανταγωνισμοί δεν έχουν σαβουάρ βίβρ…)

Ο Άσαντ είπε στον Οτσαλάν να ξεκουμπιστεί απ’ τη συρία. Αυτός προσπάθησε στα τέλη του 1998 να βρει άσυλο στην μέχρι πριν λίγο φίλη Μόσχα: δεν τον άφησαν να βγει καν απ’ το αεροδρόμιο!! Τον έβαλαν στο επόμενο αεροπλάνο, και το έστειλαν «στην ευχή του θεού»! Ο επόμενος σταθμός του ήταν στην ιταλία αφού πρώτα του απαγόρευσαν να προσγειωθεί στα κράτη της κεντρικής ευρώπης (κι αυτά πρώην φιλικά, εν όψει της διάλυσης της τουρκίας / κάτι σαν το ιράκ και την συρία τώρα, δηλαδή…).

Στη Ρώμη η σοσιαλιστική κυβέρνηση (Μάσσιμο ντ’ Αλέμα) θα του πει πρακτικά «κάτσε για λίγο το ξενοδοχείο του αεροδρομίου, αλλά αν το παρακάνεις σε εκδίσουμε στην τουρκία όπως είσαι». Κάπου εκεί θα το μαζέψουν οι ελληνικές πατριωτικές μυστικές υπηρεσίες που είχαν μείνει κάτι κλικ πίσω (ο νατοκαραβανάς Ναξάκης θα “αναλάβει την ευθύνη” αφού, σε τέτοιες δουλειές, ο μηχανισμός πρέπει να μείνει κρυφός…), και θα τον φερουν «κρυφά» στην Αθήνα για να τον σώσουν… Καραγκιζολίκι δηλαδή… Μέχρι να το μάθει η τότε πασοκική κυβέρνηση (πρωθ. Σημίτης), που πριν τον υποστηρίζε αλλά, το είπαμε, το κόλπο είχε αλλάξει (και δεν θα γινόταν το ελλαδιστάν καταφύγιο για wanted!).

Ήταν εξαιρετικά βρώμικο το ότι το βαθύ κράτος τον έφερε στη ζούλα στην ελλάδα: ήταν το χειρότερο μέρος για να κρυφτεί! Αν κανείς, ούτε η Μόσχα, ούτε η Ρώμη, ούτε κανείς άλλος δεν αναλάμβανε την ευθύνη να τον δεχτεί σαν «πολιτικό πρόσφυγα» ενώ η Άγκυρα είχε πια διεθνή άδεια να τον συλλάβει, τότε, για να τον κρύψει η Αθήνα, θα έπρεπε το ελλαδιστάν να μετακομίσει βόρεια της σκωτίας… Τελικά, μέσω υπουργείου εξωτερικών και ελληνικής πρεσβείας στην Κένυα όπου στάλθηκε προσωρινά, παραδόθηκε στο τουρκικό κράτος… Το πατριωτικό πλήθος, καθοδηγούμενο έντεχνα απ’ τις υπηρεσίες, το θεώρησε «προδοσία». Ανάθεμα κι αν καταλάβαινε τα κερατά του το πλήθος! Τότε, πριν, μετά…

Στην παράδοσή του έπαιξαν πρακτικό (και καθόλου ασήμαντο) ρόλο δύο πρόσωπα. Ένας δηλωμένος πράκτορας της ευπ, ονόματι Σάββας Καλεντερίδης, και ένας νεαρός και φιλόδοξος ακροδεξιός πολιτικός, συνεργάτης των υπηρεσιών (προφανώς, αλλιώς τι δουλειά είχε εκεί;), που τότε αναφερόταν σαν «κύριος Πάνος». Επίσημα λέγεται Πάνος Καμμένος, χαϊδευτικά από εμάς «ψεκασμένος», και είναι – εδώ και τρία χρόνια – «υπουργός άμυνας» της φαιορόζ κυβέρνησης…

Αυτά θα ήταν «παλιά κρασιά» (έχουν περάσει, άλλωστε, σχεδόν 20 χρόνια από τότε) αν δεν έβγαινε χτες αυτός ο Basbug να πει, σε συνέντευξή του, ότι η σύλληψη του Οτζαλάν τον Φλεβάρη του 1999 στο αεροδρόμιο του Ναϊρόμπι, στην Κένυα, έγινε κατόπιν συνεργασίας της τουρκικής mit με την cia…

Ο πρώην «ήρωας» και μετά «απόβλητος» Οτζαλάν (οι κούρδοι θα έπρεπε να έχουν βγάλει κρίσιμα και χρήσιμα συμπεράσματα απ’ αυτήν την περίοδο, αλλά φαίνεται ότι δεν μπορούν…) είχε βρεθεί καθ’ οδόν προς το αεροδρόμιο αφού πρώτα ο κύριος Σάββας και ο κύριος Πάνος τον έπεισαν ότι φεύγοντας απ’ την ελληνική πρεσβεία στο Ναϊρόμπι όπου κρυβόταν υποτίθεται (μετά απ’ την αποτυχία της Αθηναϊκής κρυψώνας…) θα πάει σε ασφαλές καταφύγιο… (Τον κορόιδεψαν, απλά…) Συνεπώς, αν ο Basbug έχει δίκιο (και μετά από τόσα χρόνια γιατί να πει κάτι που κατέβασε απ’ το κεφάλι του;) τότε οι υπάλληλοι / συνεργάτες της ελληνικής ευπ (άρα και οι κυρ Σάββας και κυρ Πάνος) έδρασαν και σε συνεννόηση με την cia… Ή αυτό έκαναν οι προϊστάμενοί τους, πράγμα που δεν αλλάζει σε τίποτα τις σχέσεις μεταξύ των υπηρεσιών και των “συνεργατών” τους…

Αφού σημειώσουμε ότι οι “νέες σχέσεις εργασίας” ισχύουν εδώ και δεκαετίες και για τις υπηρεσίες, που σημαίνει πως άλλο οι μόνιμοι υπάλληλοι και άλλο οι συνεργάτες / “μπλοκάκηδες» / εργολάβοι, ας θυμηθούμε μετά από σχεδόν 2 δεκαετίες ότι ο «κύριος Πάνος» είναι ο αδελφός της Κουμουνδούρου, και πάντα τέτοιος θα είναι, φίλος και αδελφός, άσχετα αν για λόγους κοινοβουλευτικής επιβίωσης πρέπει κάποια στιγμή να χωρίσουν.

Οπότε ο καταραμένος τούρκος αρχικαραβανάς θα μπορούσε να ξυπνάει εφιάλτες: αν η παράδοση του Οτσαλάν είχε μέσα και cia· αν από ελληνική μεριά ο «κύριος Πάνος» έπαιξε τότε τον ρόλο του· αν ο «κύριος Πάνος» έγινε αργότερα το υπαρκτό στήριγμα της φαιορόζ κυβέρνησης· αν η φαιορόζ κυβέρνηση (σαν εκπρόσωπος του ελληνικού βαθέος κράτους) έκανε ό,τι φιλοαμερικάνικο μπορούσε κατά της ε.ε. και της ευρωζώνης το πρώτο μισό του ’15 (αλλά απέτυχε)· αν ο «κύριος Πάνος» και ο «κύριος Νίκος» (Κοτζιάς) απείλησαν την ευρώπη με εκτόξευση χιλιάδων μεταναστών και εκατοντάδων τζιχαντιστών (αλλά απέτυχαν: η ευρώπη όρισε τα σύνορά της στη δημοκρατία της μακεδονίας…)· αν ο «κύριος Πάνος» σαν υπουργός άμυνας τάζει στους αμερικάνους τα πάντα, περισσότερα απ’ όσα θέλουν· τότε:

Α) Τι ανάγκη ένοιωσε ο κυρ Κώστας (Λαλιώτης) για να θυμίσει το γιατί οφείλουμε να ανήκουμε (σαν «λαός») στην αγγλόσφαιρα; Και

Β) Θα ανάψουν κάποιοι στην Αθήνα πυρσούς που ο υπ.εξ των ηπα διορίστηκε ένας πρώην διευθυντής της cia;

Μην προσπαθήσετε να εκβιάστε τις δικές μας απαντήσεις. Τις έχετε διαβάσει, θα τις ξαναδιαβάσετε. Προς στιγμήν διασκεδάζουμε κάνοντας ερωτήσεις…

(Μαύρη διασκέδαση, δηλαδή…)