Παρασκευή 23 Μάρτη. Δεν φαίνεται να προχωράει η όποια συμφωνία είχε προκύψει ανάμεσα στην Άγκυρα και τον Tillerson· εκτός αν η Ουάσιγκτον κοροϊδεύει χοντρά το pkk/ypg, πράγμα που θεωρούμε ελάχιστα πιθανό. Την περασμένη Τρίτη εκπρόσωπος του αμερικανικού υπ.εξ. (υπό τον Pompeo πια…) διαβεβαίωσε δημόσια τους κούρδους αφέντες, σε συνέντευξη τύπου, ότι θα παραμείνουν μαζί στην Manbij (μια πόλη με αραβικό πληθυσμό που ποτέ δεν ανήκε στην ζώνη κουρδικής πλειοψηφίας στη βόρεια συρία…) και θα συνεχίσουν την συνεργασία τους όσο χρειαστεί.
(H Manbij, μια πόλη στη βόρεια συρία 30 χιλιόμετρα δυτικά του Ευφράτη, είχε πριν τον πόλεμο καμιά 100αριά χιλιάδες κατοίκους: άραβες, κούρδους, και σουνίτες σούφι. Το καλοκαίρι του 2012, τοπικοί οπλαρχηγοί πήραν την εξουσία στην πόλη και τα περίχωρά της, αλλά στις αρχές του 2014 την κατέλαβε ο isis. To καλοκαίρι του 2016, ύστερα από 2 μήνες πολιορκίας και «μάχες πόλης», την κατέλαβαν οι ypg σε συνεργασία με τον αμερικανικό στρατό. Από τότε είναι μια απ’ τις βάσεις της Ουάσιγκτον στη συρία.)
Ο Erdogan έχει (ξανα)θυμώσει με τις επιλογές της Ουάσιγκτον: Λένε ότι δεν θα φύγουν απ’ την Manbij. Δεν έχουν δικαίωμα να είναι εκεί. Πως ήρθαν από 11.000 χιλιόμετρα μακρυά; Δεν είναι η δική τους γη… Δεν μπορεί όμως «να τους στείλει πίσω»: το «ξεκλείδωμα» του αμερικανικού ιμπεριαλισμού απ’ την βόρεια συρία απασχολεί το σύνολο του «μπλοκ της Astana», αλλά θεωρούμε απίθανο να δοκιμαστεί με κατευθείαν στρατιωτική σύγκρουση, και μάλιστα ενός μόνο μέλους της συμμαχίας.
Απ’ την άλλη μεριά το τουρκικό καθεστώς θα πρέπει να είναι ευχαριστημένο μετά την συμφωνία του με το ιρακινό: ο τουρκικός στρατός πήρε το «ελευθέρας» να δράσει στα βόρεια του ιρακινού κουρδιστάν, όπου βρίσκονται οι κυρίως βάσεις του pkk…
Η «επιχείρηση ασπίδα του Τίγρη» έχει ήδη αρχίσει με αεροπορικούς βομβαρδισμούς. (Υποθέτουμε ότι οι κάθε είδους ντόπιοι υποστηρικτές του pkk, αρχίζοντας απ’ τις ελληνικές υπηρεσίες αλλά και τους εντόπιους ισραηλινούς συνεργάτες τους, να κάνουν ό,τι μπορούν σαν «συμπαράσταση»…)