Πού είναι το πτώμα;

Πέμπτη 1 Νοέμβρη. Ενώ το ζωντανό πτώμα του τοξικού βρίσκεται επί σκηνής, το πτώμα του Khashoggi αγνοείται. Εδώ το «σενάριο» το κρατάει το καθεστώς Erdogan. Το οποίο, αξιοποιώντας την επίσημη σαουδαραβική παραδοχή ότι ο Khashoggi όντως δολοφονήθηκε, ρωτάει κάθε μέρα ή κάθε δεύτερη: που είναι το πτώμα;

Η ερώτηση είναι εύστοχα δηλητηριώδης. Κατ’ αρχήν σε όλες τις θρησκείες (άρα και στο ισλάμ) η καταστροφή ενός νεκρού σώματος είναι απεχθέστατη ύβρις. Ο τούρκος γενικός εισαγγελέας Irfan Fidan ανακοίνωσε επίσημα χτες αυτό που ήταν γενικά γνωστό: ότι ο Khashoggi έγινε κομμάτια – προφανώς για να κρυφτεί η δολοφονία του. Ένα τσουβάλι πόντοι , λοιπόν, κατά του σαουδαραβικού καθεστώτος: η προσβολή νεκρού.

Αλλά η επίμονη ερώτηση που είναι το πτώμα; έχει πολύ περισσότερες προεκτάσεις. Μπορεί το τουρκικό καθεστώς να το ξέρει, ή να το υποψιάζεται: η φράση του αρχιασφαλίτη προς το απόσπασμα θανάτου, μέσω skype, απ’ το Ριαντ στο προξενείο στην Istanbul «φέρτε μου το κεφάλι του σκύλου!!» (του Khashoggi…) μπορεί να μην είναι καθόλου «μεταφορική». Μπορεί να ήταν κυριολεκτική διαταγή. Κι αν έχει συμβεί αυτό, τότε το κεφάλι βρίσκεται κάπου στο Ριάντ… (Όχι οπουδήποτε…)

Ο τοξικός, λοιπόν, έχει αποκτήσει ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα σε ότι αφορά τον νεκρό Khashoggi. Απ’ την μια μεριά θέλει να παριστάνει ότι «δεν ήξερε τίποτα» και ότι «δεν είχε διατάξει αυτός την δολοφονία του» – πράγμα που σχεδόν κανένας δεν το τρώει… Απ’ την άλλη, έχει συλλάβει (υποτίθεται) τα μέλη του αποσπάσματος θανάτου, και θεωρητικά (σαν κάποιος – που – δεν – ήξερε) θα ήταν εύκολο να μάθει τι έκαναν το πτώμα… Και να το ανακοινώσει, ώστε να του γίνει, τουλάχιστον, μια αξιοπρεπής κηδεία.

Το πτώμα, φυσικά, είναι κομματιασμένο… Τι να πει, όμως, ο τοξικός; Αν πει ότι «κάποια κομμάτια πετάχτηκαν εκεί, κάποια αλλού» και τα λοιπά και τα λοιπά, αφενός θα αναθερμάνει διεθνώς την φρίκη, αφετέρου θα πρέπει να βρεθούν όλα τα μέλη του Khashoggi… Οπωσδήποτε και το κεφάλι…

Γι’ αυτό (αμήχανα…) δεν λέει τίποτα… Κι όσο δεν απαντάει στο τουρκικό ερώτημα, τόσο αποδεικνύει την ενοχή του.

Σύνοδος των 4

Δευτέρα 29 Οκτώβρη. Η προχθεσινή συνάντηση των Merkel, Macron, Putin και Erdogan στην Istanbul δεν «έβγαλε» δημόσια κάτι εντυπωσιακό. Παραμένει σαν σημαντικότερο πως Παρίσι και Βερολίνο (ίσως περισσότερο το δεύτερο παρά το πρώτο) «ευλόγησαν» το μπλοκ της Αστάνα και τις ως τώρα κινήσεις του, με πιο πρόσφατη την «συμφωνία στο Idlib». Οι πιστοί του Ριάντ που έχουν απομείνει εκεί θα περάσουν πολύ δύσκολα απο ‘δω και στο εξής…

Πέρα απ’ αυτά που κουβεντιάστηκαν χωρίς να ανακοινωθούν (για τα οποία μόνο εκτιμήσεις μπορούμε να κάνουμε) σημασία έχουν αυτή τη χρονική στιγμή τα συμφραζόμενα. Το γεγονός δηλαδή ότι, συμπτωματικά ή όχι, Μόσχα, Άγκυρα, Τεχεράνη (και, προφανώς, Δαμασκός) ενδιαφέρονται να αφήσουν χώρο (στο συριακό πεδίο μάχης αλλά όχι μόνο) για δύο τουλάχιστον ευρωπαϊκά κράτη, την ώρα που ο άξονας Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ βρίσκεται στα χειρότερά του τα τελευταία χρόνια.

Αυτό αλλάζει την γεωμετρία του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού στην ευρύτερη μέση Ανατολή· και τους συσχετισμούς δύναμης, παρότι όχι από στρατιωτική άποψη – ακόμα. Η αλλαγή είναι βέβαια κόντρα στην Ουάσιγκτον, στο Τελ Αβίβ και στο Ριάντ: η αναγνώριση ειδικά του ρόλου της Άγκυρας είναι ένα κρίσιμο στοιχείο.

Υποθέτουμε πως το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο ή, έστω, οι εκπροσωποί του, δεν πετάνε απ’ την χαρά τους…

(φωτογραφία: Οι τρεις απ’ τους τέσσερεις γέρασαν στα πόστα τους· και ο τέταρτος δεν φαίνεται όπως όταν φωτογραφίζεται με πιτσιρικάδες στις γαλλικές «κτήσεις» στην Καραϊβική.

Γενικά μιλώντας ο 4ος παγκόσμιος βρίσκεται κατά ένα μέρος του σε έμπειρα χέρια…)

Τα εθνικά συμφέροντα πάνω απ’ όλα!

Κυριακή 28 Οκτώβρη. Όταν διακομματικά, “εθνικά”, και πια με σχεδόν μηδενικές εσωτερικές αντιρρήσεις / αντιστάσεις, έχει αναλάβει το ελληνικό κράτος / παρακράτος τον ρόλο του μαντρόσκυλου σε βάρος των προσφύγων / μεταναστών που έρχονται απ’ τα ανατολικά, ένα είδος ψόφιου κουναβιού στον κύβο, δεν μπορεί να περιμένει άλλη διεθνή αντιμετώπιση παρά μόνο αυτή απέναντι σε σκύλο.

Και να τι συμβαίνει. Ενώ το ελλαδιστάν έχει ανακηρυχτεί παγκόσμια σαν υπόδειγμα κόλασης (η Μόρια σημαίνει: ελληνικό κράτος / παρακράτος με κεφαλαία γράμματα…) κι ενώ γίνονται ευρωπαϊκές έρευνες για “φαγωμένα λεφτά για τους πρόσφυγες” (απ’ το υπουργείο του ψεκασμένου…) η ίδια ακριβώς ε.ε. υμνεί την στάση του τουρκικού καθεστώτος απέναντι στα πάνω από 3 εκατομύρια πρόσφυγες που βρίσκονται στο έδαφός του.

Πριν 3 ημέρες, στις 25 Οκτώβρη, ο σουηδός Christian Danielsson, γενικός διευθυντής της ευρωπαϊκής επιτροπής για την πολιτική γειτνίασης και τις διαπραγματεύσεις διεύρυνσης, έσταζε μέλι κυριολεκτικά:

Τα παιδιά πρόσφυγες απ’ την συρία αντιμετωπίζουν την απειλή να γίνουν μια χαμένη γενιά… Η τουρκία έκανε μια φανταστική προσπάθεια να αντιμετωπίσει αυτήν την απειλή… Τώρα εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά απ’ την συρία πηγαίνουν στο σχολείο…

Η ε.ε. έχει δώσει ως τώρα 3 και θα δώσει άλλα 3 δισεκατομύρια ευρώ για την στήριξη των σύρων προσφύγων στην τουρκία. Το ίδιο το τουρκικό καθεστώς ισχυρίζεται πως έχει διαθέσει ως τώρα 33 δισεκατομύρια δολάρια απ’ τα δικά του ταμεία, για τον ίδιο σκοπό. Το νούμερο μπορεί να είναι φουσκωμένο. Επιπλέον είναι αναμενόμενο πως και στην τουρκία οι εργολάβοι «τρώνε λεφτά».

Όμως υπάρχουν τεράστιες διαφορές ανάμεσα στην ελληνική και στην τουρκική αντιμετώπιση των προσφύγων, κι αυτές είναι τόσο πανθομολογούμενες ώστε δεν μπορεί παρά να έχουν μεγάλη δόση αλήθειας. Για παράδειγμα, σε ότι αφορά τα παιδιά πρόσφυγες και την εκπαίδευσή τους. Το τουρκικό καθεστώς δεν τα πέταξε δυο εδώ και τρία εκεί σε κάποια σχολεία, «κι ας κόψουν τον λαιμό τους». Πρώτα, σε συνεργασία με την ε.ε. και τον οηε εκπαίδευσε τους δασκάλους και καθηγητές που θα αναλάμβαναν την φροντίδα / εκπαίδευση αυτών των παιδιών που έχουν περάσει την βία ενός πολέμου, άρα έχουν σοβαρά συναισθηματικά ζόρια, ασταθείς συμπεριφορές, ξεσπάσματα… Ύστερα έφτιαξε ειδικά σχολικά προγράμματα γι’ αυτά τα παιδιά, συνθέτοντας στοιχεία του τουρκικού και του συριακού εκπαιδευτικού συστήματος, ώστε η ύλη και η μεθοδολογία να τους είναι κάπως οικεία…

Αντίθετα στο «δημοκρατικό» και «ανθρωπιστικό» ελλαδιστάν, ούτε καν όσοι αναλαμβάνουν την «φύλαξη» των «ασυνόδευτων ανηλίκων» προσφύγων δεν εκπαιδεύονται για την σωστή μεταχείριση παιδιών με συναισθηματικά / ψυχολογικά τραύματα πολέμου! Όσοι / όσες έχουν στοιχειώδες φιλότιμο και ψυχή αυτοσχεδιάζουν, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τα καταφέρνουν πάντα. Οι υπόλοιποι / ες απλά «γράφουν» στα γεννητικά τους όργανα το ζήτημα. Και, φυσικά, έχουν μεγάλο στόμα, ενισχύοντας τις γενικές ρατσιστικές απόψεις…

Μπορεί να εφεύρει κανείς διάφορες δικαιολογίες· η απανθρωπιά στα μέρη μας είναι «σωστή και πρέπουσα» αν… και αν… Όμως αυτές οι δικαιολογίες έχουν, όσο έχουν, εθνικό κύκλο κατανάλωσης, και μόνο. Απλά ενισχύουν τον εντόπιο μικροαστικό / προσοδικό κυνισμό.

Που, φυσικά, ούτε αρχίζει ούτε τελειώνει απέναντι στους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Απλώνεται σ’ όλο το πεδίο των κοινωνικών σχέσεων. Έτσι ώστε εκτός από failed state να διαθέτουμε κάτι ακόμα χειρότερο: failed society

Η τετραπλή σύνοδος 1

Σάββατο 27 Οκτώβρη. Σήμερα στην Istanbul γίνεται μια συνάντηση που μπορεί να αποδειχθεί σημαντικότερη απ’ ό,τι από πρώτη ματιά. Merkel, Macron, Putin και ο οικοδεσπότης Erdogan συναντιούνται «για το μέλλον της συρίας». Δεδομένου ότι Putin και Erdogan ανήκουν στο ως τώρα νικητήριο μπλοκ της Αστάνα και πως ούτε η Merkel ούτε ο Macron αντιπροσωπεύουν «γειτονικά κράτη», η σύνθεση αυτού του ραντεβού είναι από μόνη της ένα σοβαρό θέμα. Είναι προφανές (για εμάς) ότι το μπλοκ της Αστάνα, μετά τις ως τώρα επιτυχίες του στο συριακό πεδίο μάχης, αξιοποιεί την στάση της ε.ε. σε ότι αφορά την 5 + 1 συμφωνία για τα πυρηνικά της Τεχεράνης για να διευρύνει τις ad hoc συμμαχίες του και, κατά συνέπεια, την διεθνή επιρροή του. Με άλλα λόγια: πριν από οτιδήποτε άλλο το σημερινό ραντεβού έχει “σημαία” αντι-αμερικανική.

Το Παρίσι είναι ένα θέμα μόνο του: είχε ιστορικές σχέσεις με το καθεστώς Άσαντ και, προφανώς ενδιαφέρεται να τις ξαναζωντανέψει αυτοτελώς και όχι μόνο δίπλα στον us army στην ypg κρατούμενη ζώνη. Βερολίνο και Άγκυρα ενδιαφέρονται (και) για την «τύχη των προσφύγων» απ’ την συρία: κατ’ αρχήν να μην αυξηθούν και στη συνέχεια να αρχίσουν να μειώνονται επιστρέφοντας σταδιακά.

Αλλά για να γίνει αυτό χρειάζονται δύο πράγματα. Ανοικόμηση και στοιχειωδώς δημοκρατική συνταγματική μεταρρύθμιση με εκλογές μετά – και χρόνος για «εθνική συμφιλίωση». Το πρώτο είναι «επένδυση», που ενδιαφέρει ήδη και τους 3 του μπλοκ της Αστάνα, όπως επίσης την Ντόχα και το Πεκίνο. Οι δουλειές μπορούν να μοιραστούν – αρκεί να υπάρξει μια κάποια πολιτική σύγκλιση. Το ζήτημα του συντάγματος είναι πιο σύνθετο και μεσοπρόθεσμο, και δεν αφορά μόνο το ζόρισμα της πλευράς Άσαντ (θα τον αναλάβει η Μόσχα). Αφορά και τους αντικαθεστωτικούς ένοπλους του Idlib, που θα πρέπει να χειριστεί η Άγκυρα.

Τα πιο πάνω είναι το επίσημο μενού της 4πλής συνεννόησης. Για ιμπεριαλισμό πρόκειται, δεν υπάρχει αμφιβολία. Σ’ ένα πεδίο μάχης εδώ και μια εφταετία…

Η τετραπλή σύνοδος 2

Σάββατο 27 Οκτώβρη. Είναι λογικό πως είτε official είτε unofficial οι «4» έχουν να «ανταλλάξουν» γνώμες και σε δύο τουλάχιστον επιπλέον ζητήματα. Το ένα είναι η αμερικανική απόβαση στην ypgκρατούμενη ζώνη· κατά συνέπεια το «κουρδικό ζήτημα» που απασχολεί κατά πρώτο λόγο την Άγκυρα· και με διαφορετικό τρόπο το Βερολίνο. Το άλλο είναι η σαουδική αραβία.

Όταν κανονίστηκε το σημερινό ραντεβού (πριν κάμποσους μήνες) η σφαγή του Khashoggi δεν είχε γίνει· ούτε ήταν ένα ενδεχόμενο στον ορίζοντα. Τώρα είναι γεγονός παγκόσμια γνωστό, αλλάζοντας τα δεδομένα με τρόπο βολικό για τα συμφέροντα τόσο του μπλοκ της Αστάνα όσο και του Βερολίνου (ο Macron εξακολουθεί να σολάρει σε κάποιο βαθμό, κοιτώντας κυρίως το εμπόριο όπλων προς το Ριάντ).

Αν το τουρκικό καθεστώς συνεχίσει να κρατάει τον τοξικό κρεμασμένο ανάποδα τότε οποιοδήποτε deal κάνουν οι 4 για την συρία θα διευκολυνθεί σημαντικά. Αλλά για το αντίθετο (για κάποιας μορφής «απελευθέρωση» του τοξικού) δουλεύει ήδη το Τελ Αβίβ· που τρομάζει με την ιδέα να χάσει αυτόν τον «σύμμαχο». Προφανώς κανείς δεν αγνοεί τον ισραηλινό «στρατιωτικό παράγοντα» στη μέση Ανατολή. Απ’ αυτήν την άποψη η de facto ζώνη απαγόρευσης πτήσεων που έχει επιβάλλει ως τώρα η Μόσχα (με την προμήθεια των S-300 στο συριακό καθεστώς) προσθέτει «πίεση» στον άξονα Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ.

Τελευταίο αλλά όχι ασήμαντο. Στη σημερινή σύσκεψη ούτε η Merkel ούτε ο Macron αντιπροσωπεύουν την ε.ε… Αντιπροσωπεύουν τα κράτη τους, τα αφεντικά τους, τα συμφέροντά τους. Υποθέτουμε πως μερικές μόνο απ’ τις όποιες αποφάσεις, σημερινές ή μελλοντικές, θα γίνουν «θέσεις της ε.ε.». Ας πούμε σε ότι αφορά το πολιτικό τμήμα του συριακού μέλλοντος.

Τι γνώμη να έχει άραγε γι’ αυτές τις εξελίξεις η Ρώμη ή η φιλοαμερικάνικη Βαρσοβία;

Ένα μέλλον τίμιου κόπου

Σάββατο 27 Οκτώβρη. Υπάρχουν κάποιοι που υποστηρίζουν ότι ο μπαμπάς Salman (ο βασιλιάς) θα «απολύσει» τον υιό Salman (τον τοξικό) αλλά δεν θα το κάνει τώρα. Θα το κάνει μετά από μήνες, για να μην φανεί ότι ενέδωσε σε έξωθεν «πιέσεις».

Αν συμβεί κάτι τέτοιο (έχουμε τις αμφιβολίες μας…), το παλληκαράκι μην πέσει σε κατάθλιψη. Με τις γνώσεις και την εμπειρία που έχει μπορεί να κάνει καριέρα «διδακτικού προσωπικού»· η δουλειά δεν είναι ντροπή… Κι αν έχει τίποτα φίλους στα μέρη μας (ψεκασμένους ή μη δεν έχει σημασία) ας κοπιάσει.

(Ξέρετε πόσες φορές τα ντόπια εθνικιστικά κοθώνια έχουν αναγγείλει το τέλος του Erdogan… Και πόσες, πολύ περισσότερες, τον έχουν λούσει με κάθε υποτιμητικό χαρακτηρισμό. Από «παρανοϊκό» μέχρι «σουλτάνο» κλπ κλπ.

Έχετε, μήπως, ακούσει αναλυσάρες απ’ αυτούς, ειδικούς ή ανειδίκευτους, για την σφαγή του Khashoggi και την στάση του τουρκικού καθεστώτος; Όχι. Συμβαίνει, λοιπόν, το εξής εθνικά δυσάρεστο: σχεδόν παντού στον πλανήτη εκθειάζουν τον Erdogan για τον «ισορροπημένο» και «έξυπνο» τρόπο που χειρίζεται το ζήτημα, αναγνωρίζοντας (πολλοί) ότι αυτό που επιδιώκει και είναι πολύ πιθανό να καταφέρει είναι να στριμώξει την σαουδαραβική χούντα / χασάπικο, αυξάνοντας ο ίδιος το κύρος του και στον αραβικό, και στον μουσουλμανικό κόσμο· αλλά και πολύ πιο πέρα.

Σε κάθε περίπτωση τον αναγνωρίζουν σαν μετρ της καθεστωτικής πολιτικής που είναι (τι άλλο;) τεχνική εξουσίας.

Αυτό δεν σημαίνει ότι εξαφανίστηκαν οι κρατικοί εχθροί του. (Εκτός απ’ τους έλληνες υπάρχει πάντα τόσο η αιγυπτιακή χούντα όσο και το ισραηλινό απαρτχάιντ καθεστώς). Σημαίνει πως εκτός απ’ αυτούς που σωπαίνουν ενοχλημένοι βαθιά και ανομολόγητα, οι υπόλοιποι αναγνωρίζουν στον Erdogan και το καθεστώς του σημαντικές τακτικές και στρατηγικές ικανότητες… Και φυσικά η Ουάσιγκτον – ο σύμμαχος και σωτήρας του ελληνικού ιμπεριαλισμού όπως θέλουν να ελπίζουν τα εδώ αφεντικά – θα χρειαστεί να ξανασκεφτεί πόσο και πως μπορεί να παρενοχλεί αυτόν τον «άσπονδο εταίρο» που λέγεται Άγκυρα.

Κλαίνε απ’ τα νεύρα τους κάποιοι στα μέρη μας; Ακούμε γαμωσταυρίδια ή μας φαίνεται;)

 

Κωστάκηηηη! Μην πας στα βαθιαααά!!!

Παρασκευή 26 Οκτώβρη. Κάθε φορά που το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο «τρίβεται στη γκλίτσα του τσοπάνη» εγείροντας ζητήματα επέκτασης στη θάλασσα (“μία – δύο – τρεις – πολλές Θεσσαλίες” που θα ‘λεγε και ο ογκόλιθος πρώην υπ.εξ.) αναγκαζόμαστε να κάνουμε το ίδιο. Να θυμίζουμε πως όταν η Αθήνα (διακομματικά, σαν «εθνική γραμμή») μιλάει για «διεθνή νομιμότητα» που (έτσι λέει) της εξασφαλίζει κυριότητα στην ανατολική Μεσόγειο, μιλάει μ’ ένα πτώμα στο στόμα. Και το πτώμα δεν είναι τουρκικό.

Η επανάληψη μπορεί να είναι κουραστική· αλλά επιβάλλεται αν υπάρχει ο κίνδυνος αμνησίας. Έχουμε γράψει πολλές φορές για τα ελληνικά αοζικά παραμύθια, αλλά κάτι σταθερά διαφωτιστικό είναι το «νησιά με φίδια» (Sarajevo 49, Μάρτης 2011). Επειδή αφορά την θρυλική «διεθνή νομιμότητα» που οι ντόπιοι τσοπαναραίοι του λαού επικαλούνται· μόνο για τ’ αυτιά των δικών τους προβάτων! (Κανείς άλλος στον γαλαξία δεν τα τρώει αυτά τα greeks…)

Υπάρχει εξέλιξη; Υπάρχει. Το τουρκικό καθεστώς, υπερασπιζόμενο αυτά που θεωρεί «εθνικά συμφέροντά» του, δεν έστειλε απλά ένα σεισμογραφικό (το Barbaros) να κάνει γεωλογικές έρευνες (προς αναζήτηση κοιτασμάτων) στην ανατολική Μεσόγειο. Έστειλε και 2 + 2 πολεμικά να το συνοδεύουν, για να μην μπαίνουν ιδέες στην αυτού εξοχότητα τον ψεκασμένο, άρχοντα πασών των αμερικανικών βάσεων, τσάρο της εθνικής ανεξαρτησίας, πρίγκηπα των φαιορόζ, κλπ.

Τέτοια περιστατικά θα μπορούσαν να θεωρηθούν ήσσονος σημασίας για τον ελληνικό εθνικισμό / ιμπεριαλισμό (παρότι το πόπολο οφείλει να τρώει το ίδιο πάντα αντιτουρκικό χόρτο – και γουστάρει). Τα πιο σημαντικά είναι αυτά που δεν λέγονται. Όπως, για παράδειγμα, ότι το τουρκικό καθεστώς αποκτά σταθερά και αμείλικτα την στρατιωτική υπεροπλία σ’ όλη αυτή τη ζώνη ελληνικής και ελληνοκυπριακής «αμφισβήτησης», έτσι ώστε εκτός απ’ την περίπτωση που η Ουάσιγκτον θα έστελνε ολόκληρο τον 6ο στόλο της να τσακωθεί με την Άγκυρα, το ελλαδιστάν είναι καταδικασμένο να λογικευτεί. Τουλάχιστον στην πράξη, έστω σιωπηλά.

Πριν σχεδόν μια βδομάδα, στις 20 Οκτώβρη, ανακοινώθηκε απ’ την Άγκυρα η επιχειρησιακή ετοιμότητα ενός homemade UAV θαλάσιας επιτήρησης, καθώς και του συστήματος επικοινωνίας των εν λόγω ιπτάμενων ρομποτικών μηχανών με τις χερσαίες βάσεις τους. Mε ακτίνα 200 χιλιομέτρων, αρκετή για να έχει το τουρκικό στρατοαστυνομικό σύμπλεγμα σε real time 24/7 έλεγχο διαφιλονικούμενων και μη εκτάσεων μεσογειακής θάλασσας. Απ’ το Αιγαίο ως την κύπρο.

Άσχημες εξελίξεις για τον ελληνικό ιμπεριαλισμό και τα όνειρά του για περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου, παρέα με τα φιλαράκια του, κάτι χούντες του Καΐρου και κάτι φασισταριά του Τελ Αβίβ. Πως, όμως, να αντιμετωπίσει κανείς την πραγματικότητα;

Μόνο με αυταπάτες… Ουάου! – που θα έλεγε και ο αρχέτυπος των ναρκισιστικών φαντασιώσεων κυρ Γιάνης… Πράγματι. Αν δεν κάνουμε λάθος ο Φρόιντ υποστήριζε πως η “αρχή της επιθυμίας” νικάει την “αρχή της πραγματικότητας” στο πρωκτικό στάδιο του ανθρώπινου κουταβιού: τρώει τα σκατά του, και του αρέσουν…

(φωτογραφίες: Ξανά-μανά χάρτες. Στον πάνω είναι τα ελληνικά όνειρα. Το κλειδί είναι το Καστελόριζο… Προσέξτε πως μόνο οι συνεχείς συνοριακές γραμμές έχουν συμφωνηθεί επίσημα. Οι διακεκομένες είναι εικασίες, ευχές – “αυταπάτες”.

Στον δεύτερο στη σειρά είναι η τουρκική άποψη, σαφώς ρεαλιστικότερη. Προσέξτε σ’ αυτήν δύο πράγματα. Πρώτον, πως αν είναι να οριοθετηθεί σύνορο αοζ μεταξύ τουρκίας / αιγύπτου θα πρέπει ο χουντοχασάπης του Καΐρου να αναγνωρίσει τον αντίπαλό του σε ότι αφορά τον έλεγχο των σουνιτών σαν “εταίρο”…. Σε κάθε περίπτωση η θρυλική χάραξη συνόρων μεταξύ Αθήνας και αιγυπτιακής χούντας είναι εντελώς άσχετη σε σύγκριση με τον πάνω χάρτη. Και επειδή ο Sisi είναι ένα φασιστικό κάθαρμα αλλά ηλίθιος δεν είναι, δεν πρόκειται ποτέ να υπογράψει ένα σύνορο αοζ όπως το φαντάζονται οι έλληνες. Επειδή ξέρει ότι μ’ αυτό τον τρόπο απλά θα μπλέξει…

Και δεύτερον, τα δήθεν ελληνοκυπριακά οικόπεδα 4, 5, 6 και 7 είναι επίσης φαντασιακής ελληνοκυπριακής ιδιοκτησίας – σύγκριση με τον μεσαίο χάρτη (ή την διαγράμμιση στ’ αριστέρα του χάρτη, στον τρίτο). Για επιχειρηματικούς (ή απλά στοιχειωδώς λογικούς) λόγους κανένας δεν κόβει το χέρι του πως αυτά είναι ελληνοκυπριακή ιδιοκτησία…)

Το καλύτερο παιδί!

Πέμπτη 25 Οκτώβρη. Ζήτησε (παρακάλεσε) να μιλήσουν για λίγο στο τηλέφωνο. Οι τηλεφωνικές γραμμές δεν θα μετέφεραν την μυρουδιά της σκατίλας (είναι χεσμένος) αλλά θα μπορούσε να προσφέρει. Αυτό που έχει πολύ (λεφτά) και ίσως κάτι ακόμα.

Το ότι ο Erdogan μίλησε χτες, για λίγο, τηλεφωνικά με τον τοξικό μετά από αίτημα του τελευταίου, και το ότι ο τοξικός βγήκε λίγο αργότερα για να πει ότι «όσο υπάρχει βασιλιάς Salman, πρίγκηπας Salman (ο ίδιος δηλαδή) και Erdogan τίποτα δεν θα χαλάσει τις σχέσεις σαουδικής αραβίας – τουρκίας» είναι ανατριχιαστικά συγκινητικό.

Αν το τουρκικό καθεστώς ξεκρεμάσει τον κρεμασμένο ανάποδα πρίγκηπα θα φανεί. Αποκλείεται να το κάνει, πάντως, για λόγους ανθρωπιστικούς!!! Το γεγονός ότι διαθέτει στοιχεία που φαίνεται να μην τα δίνει στην Ουάσιγκτον υποδεικνύει ότι θα κρατήσει διάφορα ενοχοποιητικά στοιχεία σε αποκλειστικότητα – για να μπορεί να κουμαντάρει τον τοξικό για μεγάλο διάστημα.

O Patrick Cockburn, για παράδειγμα, έγραψε χτες στο counterpunch.org:

Ήταν απ’ την αρχή αφελές να φαντάζεται κανείς ότι ο Erdogan θα πει όλα όσα ξέρει η τουρκία για τον φόνο και τον ρόλο του σαουδαραβικού παλατιού σ’ αυτόν. Επειδή τέτοιες πληροφορίες – ειδικά η εικαζόμενη ηχογράφηση της δολοφονίας – είναι ανεκτίμητες μιας και δίνουν στην τουρκία ισχύ πάνω στη σαουδική αραβία και, σ’ ένα μικρότερο βαθμό, πάνω στις ηπα.

… Το πρόβλημα της σαουδικής αραβίας είναι πως οποιαδήποτε προσπάθεια κάνει για να βγάλει την ουρά της απ’ την δολοφονία μπορεί άμεσα να διαψευστεί από τουρκικές διαρροές. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι η ηχογράφηση των τελευταίων στιγμών του Khashoggi υπάρχει στ’ αλήθεια, και τελικά θα δημοσιοποιηθεί. Εν τω μεταξύ επιτρέπει στην τουρκία να εντείνει την πίεση πάνω στο σαουδαραβικό παλάτι έχοντας την επίγνωση ότι κρατάει στα χέρια της όλα τα καλά χαρτιά.

Όμως η υπόθεση (δηλαδή η κόντρα) είναι χοντρή. Ο τοξικός είναι “βίδα” σε σοβαρά κόλπα, όπως το «μέλλον της παλαιστίνης» (δηλαδή του ισραηλινού ρατσισμού / μιλιταρισμού / ιμπεριαλισμού). Αν απ’ την μια μεριά τον κρατάει το τουρκικό καθεστώς και απ’ την άλλη τον τραβάει η Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ, πόσο θα αντέξει αυτός ο γλυκούλης και τρυφερός άρχοντας;

Capitalism will tear him apart! Ίσως όχι όπως αυτός διαμέλισε τον Khashoggi, αλλά…

(φωτογραφία: Όταν κάποιος είναι λακές, τσατσορούφιανος, είναι λακές και τσατσορούφιανος, τελεία και παύλα! Δώδεκα μέρες μετά την δολοφονία του Khashoggi, κι ενώ ήταν ξεκάθαρο τι είχε συμβεί, ο «παλαιστίνιος πρόεδρος» Abbas βγήκε να υπερασπιστεί τον τοξικό… Μη και χάσει τα φράγκα…

Ένας λόγος που η πλειοψηφία των παλαιστίνιων τραβάει όσα τραβάει απ’ το ρατσιστικό ισραηλινό καθεστώς είναι ότι ο Abbas και η κυβερνο-συμμορία του έχουν καταργήσει τις εκλογές, και έχουν γίνει ισόβια εξουσία – στη δυτική Όχθη. Φυσικά σε συνεργασία με το Τελ Αβίβ…)

Ο τοξικός στο νεκροτομείο

Τετάρτη 24 Οκτώβρη. Πρώτα το αστείο (μας): Κυκλοφορεί η φήμη ότι το καθεστώς Erdogan έχει κρεμάσει ανάποδα έναν σαουδάραβα πρίγκηπα (και επίδοξο βασιλιά) από έναν πολυέλαιο, μέσα στο ίδιο του το παλάτι. Και του ζητάει πολλά, πάρα πολλά, για να τον ξεκρεμάσει… Επιπλέον θα του απαγορεύσει την έξοδο απ’ τα διαμερίσματά του…

Κακόγουστο το αστείο (μας). Ποιος θα τολμούσε ποτέ να κάνει κάτι τέτοιο σ’ έναν καλωσυνάτο και πράο ηγέτη σαν τον τοξικό;

Τα σοβαρά τώρα. Το σαουδαραβικό καθεστώς (σίγουρα ο τοξικός και οι ακόλουθοί του) πατάει συνέχεια πάνω στο αίμα του Khashoggi – και γλυστράει, γλυστράει, γλυστράει. Η αρχική «θέση», επί σχεδόν δύο βδομάδες, ήταν ότι ο Khashoggi ζει και έφυγε απ’ το προξενείο απ’ την πίσω πόρτα (είχαν φτιάξει έναν ψευτοσωσία του). Μετά ότι πέθανε επειδή έφαγε μια μπουνιά σε καυγά με το προσωπικό του προξενείου. Ύστερα ότι πέθανε από στραγγαλισμό, χωρίς καυγά.

Και τι έγινε μετά; Η τελευταία έμπνευση ήταν ότι το πτώμα του δόθηκε σε έναν «τούρκο συνεργάτη» (νεκροθάφτη;) και δεν ξέρει κανείς σαουδάραβας τι απέγινε. Σκοπός της έμπνευσης ήταν να ξεφορτωθεί το Ριάντ τον διαμελισμό του Khashoggi (ζωντανού, μισοπεθαμένου, ή πεθαμένου…). Κάτι που οι πρωτοκοσμικοί σύμβουλοι του σαουδαραβικού καθεστώτος θα πρέπει να έχουν εξηγήσει ότι «ηλεκτρίζει» πολύ περισσότερο απ’ την δολοφονία αυτή καθαυτή…

Αλλά, το γράφαμε (και) χτες: όλα τα χαρτιά τα κρατάει η Άγκυρα. Που χτες, την ώρα που ξεκινούσε το κολοβό «Νταβός της ερήμου» στο Ριάντ, ανακοίνωσε (μέσω διαρροών) ότι βρέθηκαν κομμάτια του Khashoggi – που; Στον κήπο του σπιτιού του σαουδάραβα προξένου στην Istanbul… Λίγες ώρες νωρίτερα ο Erdogan, μιλώντας στην κοινοβουλευτική ομάδα του AKP, είχε ζητήσει δημόσια απ’ το Ριάντ να αποκαλύψει που είναι το πτώμα του Khassoggi. Την απαίτηση την απηύθυνε στο παλάτι και όχι σε κάποια υποτιθέμενα αδέσποτη, «εκτός ελέγχου διμοιρία θανάτου»… (Φαίνεται ότι υπάρχουν ακόμα χειρότερα στοιχεία για την «διαχείριση» του διαμελισμένου Khashoggi, αλλά δεν θέλουμε να σας φρικάρουμε· μπορεί να είναι και φήμες…)

Ωστόσο ακόμα, γλυστρώντας και πισωπατώντας, ο τοξικός μπορεί να παριστάνει τον ανήξερο. Εκείνο που είναι πολύ πιθανό να τον αποτελειώσει είναι οι τηλεφωνικές επικοινωνίες μεταξύ προξενείου στην Istanbul, Ριάντ και σαουδαραβικής πρεσβείας στην Ουάσιγκτον, όπου υπηρετεί σαν πρεσβευτής ένας απ’ τους αδελφούς του τοξικού.

Αυτά τα τηλεφωνήματα φαίνεται πως βρίσκονται επίσης στα χέρια των τουρκικών υπηρεσιών. Αν πράγματι η Άγκυρα (και πίσω της το μπλοκ της Αστάνα αλλά και το Πεκίνο) δεν θέλει τίποτα λιγότερο απ’ τον “πολιτικό” αποκεφαλισμό της τωρινής βασιλικής φράξιας στο Ριάντ (και μαζί μ’ αυτόν τον αποκεφαλισμό την κατάρρευση του άξονα Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ) τότε το περιεχόμενο αυτών των τηλεφωνημάτων θα διαρρεύσει, αργά ή γρήγορα…

Ο τοξικός στην Knesset

Τετάρτη 24 Οκτώβρη. … Η πρωτοβουλία ειρήνης του Trump [σ.σ.: το γνωστό αλλά επίσημα παγωμένο σχέδιο εξαφάνισης των παλαιστινίων…] αν ποτέ μπει στο τραπέζι, είναι το άμεσο αποτέλεσμα της πίεσης απ’ τον Mohammed bin Salman, που θέλει να νομιμοποιήσει το ισραήλ πριν προχωρήσει σε ανοικτή συνεργασία μαζί του.

…Για 50 χρόνια προσευχόμασταν να εμφανιστεί ένας σημαντικός άραβας ηγέτης που θα θέλει να υπογράψει ένα σημαντικό σύμφωνο με το ισραήλ. Αυτός ο ηγέτης έφτασε τελικά. Οι εκκλήσεις υπέρ της καθαίρεσής του, όπως αυτή που έκανε ο πρώην πρεσβευτής των ηπα Dan Shapiro σε ένα άρθρο του στη Ha’aretz (στις 21 Οκτώβρη) είναι αποσταθεροποιητικές, και ταιριάζουν με τις καλύτερες παραδόσεις του Obama…

Έτσι καταλήγει το άρθρο της υπέρ του τοξικού η πρώην ισραηλική βουλευτής Tzvia Greenfield, στην Ha’aretz πριν 2 ημέρες. Παρόμοια άρθρα δημοσιεύονται και στην άλλη μεγάλη καθεστωτική εφημερίδα, την δεξιά Jerusalem Post. O τοξικός είναι ο «αναμενόμενος» και “πολλά υποσχόμενος” (μοχλός) για την ολοκλήρωση των ισραηλινών ρατσιστικών / απαρτχάιντ σχεδιασμών στη μέση Ανατολή. Όμως υπάρχουν και οι αντίπαλοι. Στο ίδιο άρθρο η Greenfield εξηγεί:

… Ο Erdogan μπορεί να θέλει να ταπεινώσει τους σαουδάραβες, αλλά ο κύριος στοχος του είναι να τορπιλίσει το σχέδιο που έχει συμφωνηθεί μεταξύ Trump και Mohammed να δημιουργηθεί μια περιφερειακή συμμαχία υπό την αιγίδα των ηπα, μια συμμαχία που περιλαμβάνει το ισραήλ, τα κράτη του Κόλπου, την σαουδική αραβία, την ιορδανία, την αίγυπτο (και πιθανά το ιράκ). Αυτά τα κράτη θα προσπαθήσουν μαζί να μπλοκάρουν το ιράν, που τα απειλεί όλα.

Η τουρκία, που αγωνίζεται να βρει μια όχι-ακόμα-ξεκαθαρισμένη θέση στον αραβικό μουσουλμανικό κόσμο, δεν θέλει μόνο να ηγηθεί των σουνιτών. Θέλει επίσης να δείξει το ισραήλ σαν ένα ξένο αποικιοκρατικό εμφύτευμα στη μέση Ανατολή. Κάθε νομιμοποίηση που θα κερδίσει το ισραήλ μέσα από μια συμμαχία με αραβικά κράτη έχει αρνητικές συνέπειες για τον Erdogan

Έχει το ενδιαφέρον του το πως φαίνεται η Άγκυρα απ’ το Τελ Αβίβ. Ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι το πως φαίνεται η μέση Ανατολή συνολικά: αίμα, πολύ αίμα στο μέλλον.

Το τελευταίο; Στο συγκεκριμένο τουλάχιστον άρθρο δεν φαίνεται πουθενά η Μόσχα… Ίσως οι S-300 της συρίας δεν κάνουν μεγάλη σκιά…