Tag: στρατός

Κυριακή 27 Αυγούστου. Αν το ψόφιο κουνάβι τραβάει την προσοχή με τα καμώματά του, τότε ίσως κάνει καλά την δουλειά που ανέλαβε. Πίσω του, στα πόστα της πραγματικής εξουσίας στις ηπα, ξεδιπλώνεται και εδραιώνεται μια αμιγώς μιλιταριστική ορχήστρα. Αν και δεν είναι ξένο με τα καθεστωτικά ήθη των ηπα πρώην αρχικαραβανάδες (ή και μεσαία στελέχη του στρατου) να αναλαμβάνουν πολιτικές θέσεις στη διοίκηση, η τωρινή κατάσταση έχει ξεπεράσει τα συνηθισμένα. Σημειώστε (η θητεία στις ηπα είναι εθελοντική):

– «προσωπάρχης» του άσπρου σπιτιού, θέση ιδιαίτερα σημαντική, ο στρατηγός John F. Kelly·

– υπουργός άμυνας ο στρατηγός Jim Mattis («τρελός σκύλος»)·

– βασικός σύμβουλος εθνικής ασφαλείας ο στρατηγός R. McMaster·

– διευθυντής της cia ο Mike Pompeo. Αριστούχος απόφοιτος της αμερικανικής στρατιωτικής ακαδημίας στο West Point δούλεψε σαν αξιωματικός στα τεθωρακισμένα απ’ το 1986 ως το 1991·

– γενικός ομοσπονδιακός εισαγγελέας ο Jeff Sessions. Υπερσυντηρητικός, έκανε καριέρα στο στρατό τη δεκαετία του ’70 φτάνοντας στο βαθμό του λοχαγού·

– υπουργός ενέργειας ο Rick Perry. Έκανε καριέρα στην αμερικανική πολεμική αεροπορία από το 1972 ως το 1977, και έφυγε με τον βαθμό του σμηναγού·

– υπουργός εσωτερικών ο Ryan Zinke. Ήταν πεζοναύτης απ’ το 1986 ως το 2008, έφυγε με τον βαθμό του ταγματάρχη·

– επικεφαλής της ομοσπονδιακής υπηρεσίας φυλακών ο Mark S. Inch, στράτηγος·

– δύο καραβανάδες ακόμα συμμετέχουν στο «συμβούλιο εθνικής ασφαλείας».

Ειδικά οι τρεις πρώτοι συγκροτούν με «τριανδρία» που απ’ την μια μεριά κηδεμονεύει διακριτικά το ψόφιο κουνάβι, απ’ την άλλη διαμορφώνει την εξωτερική πολιτική της Ουάσιγκτον. Εννοείται ότι αν το ψόφιο κουνάβι τιτιβίζει μια βλακεία κάθε δυο ή τρεις ημέρες, αυτοί κάνουν τη δουλειά τους ανενόχλητοι.

Θα παρατηρήσει κάποιος ότι για έναν ιμπεριαλιστικό σχηματισμό όπως οι ηπα μικρή σημασία έχει αν την «πολιτική» την σχεδιάζουν καραβάδες ή μη καραβανάδες. Ο σκληρός πυρήνας των υπουργών και των συμβούλων του Μπους του Β δεν ήταν καραβανάδες· αυτό δεν τους εμπόδιζε να είναι μιλιταριστές μέχρι το μεδούλι.

Αυτό είναι γενικά σωστό. Με μια διαφορά. Αν οι «σχεδιαστές» ξέρουν τη δουλειά από πρώτο χέρι (την πολεμική δουλειά) τότε η εγκατάστασή τους στα κεντρικά πόστα της εξουσίας μορφοποιεί μια συγκεκριμένη δυναμική διασύνδεση ανάμεσα στο «πολιτικό» και το «στρατιωτικό».

Αυτό καθόλου δεν σημαίνει ότι κάθε φορά που γαυγίζει το ψόφιο κουνάβι η «τριανδρία» προβάρει στολές εκστρατείας. Σημαίνει, ίσως, ότι τα τζούφια γαυγίσματα (πότε για την βόρεια κορέα, πότε για την βενεζουέλα…) κρύβουν, με τον τρόπο τους, τους πραγματικούς στόχους και το πραγματικό timing…

(φωτογραφία: απ’ τα αριστερά προς τα δεξιά John F. Kelly, R. McMaster και Jim Mattis).

Παρασκευή 11 Αυγούστου. Στα απόνερα των «μεγάλων ιμπεριαλιστικών στιγμών» ούτε και τα πλάσματα της θάλασσας, ακόμα και τα ενοχλητικά, δεν γλυτώνουν τον αναπτυσσόμενο μιλιταρισμό. Μακριά απ’ τα φώτα της δημοσιότητας (και για πιο λόγο, δηλαδή, οι “πατριώτες” έλληνες υπήκοοι και, ακόμα περισσότερο, οι “πατριώτες” της όποιας «αριστέρας» θα έπρεπε να ξέρουν; Για κανέναν!) medusa είναι το όνομα κοινών στρατιωτικών (αεροναυτικών) ασκήσεων που κάνει ο ελληνικός στρατός με τον στρατό του δικτάτορα μακελλάρη Σίσι. Της αιγύπτου. Απ’ το 2015.

Οι φετεινές έγιναν ανάμεσα στις 31 Ιούλη και στις 3 Αυγούστου. Στα αιγυπτιακά χωρικά ύδατα. Το ενδιαφέρον είναι ότι την medusa 2017 την χαιρέτησε… ποιος νομίζετε; Το ισραηλινό πεντάγωνο… Νοιάζεται για την μαχητικότητα των συμμάχων του… Αλλοίμονο.

Και επειδή το «δεν ξέρω» είναι άθλιο έως δολοφονικό, να μερικά στοιχεία απ’ αυτήν την συνεργασία, που απ’ την μεριά της Αθήνας έχει φαρδιά την υπογραφή της φαιορόζ διοίκησης. Μπας και εμποδίσουμε, στα όρια των δυνατοτήτων μας, αυτό το κλαψοκακόμοιρο «δεν ήξερα»… Οπότε μην παραλείψουν οι κομματικοί «αμφισβητίες» να γράψουν κανά κειμενάκι, να το μοιράσουν στο ερχόμενο συνέδριο του συ.ριζ.α. Μπας και κοροϊδέψουν άλλη μια φορά εαυτούς και αλλήλους.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τους ισραηλινούς «αδελφούς», η πρώτη medusa έγινε τον Δεκέμβρη του 2015, απ’ τις 9 ως τις 15, στο νότιο Αιγαίο, στη θάλασσα της Κρήτης (νότια απ’ το νησί) και στη λιβυκή θάλασσα. Νωρίτερα, τον Απρίλη του 2015, ο αιγύπτιος υπ.αμ. είχε βρεθεί με τον έλληνα ψεκασμένο υπ.αμ. για να συζητήσουν τις δυνατότητες στρατιωτικής συνεργασίας μεταξύ των στρατών τους. Τον Μάη του 2015 ελληνικά πολεμικά συμμετείχαν σε κοινή άσκηση με αιγυπτιακά, στην αεροπορική άσκηση Horus 2015.

Σχεδόν ένα χρόνο μετά την πρώτη medusa, στις 30 Γενάρη του 2017, ο έλληνας ναύαρχος Μ. Τσούνης συναντήθηκε στο Κάιρο με τον αιγύπτιο αρχιστράτηγο Mahmoud Hegazy, για να προωθήσουν την στρατιωτική συνεργασία τους. Στις 24 Απρίλη του 2017, ο αιγύπτιος υπ.εξ. Sameh Shoukry συναντήθηκε στην Αθήνα με τον ψεκασμένο υπ.αμ. στο περιθώριο ενός συνεδρίου με τίτλο «Φόρουμ Αρχαίων Πολιτισμών», για να κανονίσουν τις λεπτομέρειες… (Όπως οι μαφιόζοι που συναντιούνται σε γάμους και βαφτίσια για ξεκάρφωμα…). Η κουβέντα μεταξύ φίλων ήταν γόνιμη, κι έτσι μετά από ένα μήνα, στις 17 Μάη του 2017, υπογράφτηκε μεταξύ Αθήνας και Καΐρου «πρόγραμμα στρατιωτικής συνεργασίας». Κατ’ αρχήν για το 2017.

Έχει ενδιαφέρον το τι λέει το Τελ Αβίβ για τα «κοινά ενδιαφέροντα» ανάμεσα στην Αθήνα και το Κάιρο. Σημειώστε: οι πρόσφυγες (;;;), η «τρομοκρατία» (;;;), η λιβύη (ο.κ.) και … η τουρκία. Ω ναι! Ο ελληνικός μιλιταρισμός έχει βρει φιλαράκια τον ισραηλινό και τον αιγυπτιακό… εναντίον της τουρκίας…

Όλα αυτά είναι εντελώς φαιορόζ, και δείχνουν ακόμα μια φορά γιατί ο ψεκασμένος και το κόμμα του συγκυβερνούν: είναι μέρος του συμβόλαιου που υπέγραψε η Κουμουνδούρου (όχι με τον διάολο, αλλά με το βαθύ κράτος…) προκειμένου να παίρνουν τα στελέχη της τους μισθούς που παίρνουν.

Ηθικό δίδαγμα; Το τρίπτυχο πατρίς – θρησκεία – οικογένεια έχει πλάκα, επειδή προσφέρεται για «κόντρες». Φάτε το απεριόριστα, συμφέρει το βαθύ κράτος / κεφάλαιο… Αντίθετα, το τρίπτυχο στρατός – χούντες – εθνικά συμφέροντα είναι σοβαρό. Και δεν προσφέρεται ούτε για δημοσιότητα ούτε για αμφισβητήσεις…

(φωτογραφίες: πάνω, η μεγάλη στιγμή της υπογραφής της στρατιωτικής συνεργασίας με το αιγυπτιακό φασισταριό, στις 17 Μάη του 2017. Δεξιά ο ταξίαρχος Μιλτιάδης Γρυλλάκης, επικεφαλής της διεύθυνσης διεθνών σχέσεων του ελληνικού γεεθα. Αριστέρα ο ομόλογός του, της χούντας του Καΐρου Ahmed Fahmy Ahmed Mohamed.

Κάτω: ελληνικό πολεμικό κατά τη διάρκεια της medusa 2017. Στο βάθος το ένα απ’ τα δύο ελικοπτεροφόρα mistral που αγόρασε απ’ τη γαλλία, και κατέχει ακόμα, η αιγυπτιακή χούντα…)

Παρασκευή 28 Ιούλη. Επιφανειακά, και μόνον έτσι, η ιστορία ξεκίνησε σαν επιχείρηση gentrification. Η σαουδαραβική χούντα ανακοίνωσε στις αρχές της χρονιάς ότι θα “αναβαθμίσει” μια φτωχογειτονιά της πόλης al-Awamiyah, στα ανατολικά, στον περσικό κόλπο, λίγο βορειότερα απ’ το κατάρ, καμιά 400ριά χιλιόμετρα βορειοανατολικά του Ριάντ. Θα ισοπέδωνε την γειτονιά al-Mosara, με σκοπό να την ξανακτίσει σαν οικονομική / εμπορική ζώνη, με την γνωστή αρχιτεκτονική που καλοπληρώνουν οι σεΐχηδες. Αλλά η gentrification ήταν πρόσχημα. Το πραγματικό πρόβλημα που έχει το Ριάντ με την al-Awamiyah είναι ότι κατοικείται απ’ την καταπιεσμένη, β διαλογής σιιτική μειονότητα της σαουδικής αραβίας. Κι εκεί υπάρχει σοβαρό θέμα, διαρκές, για τους ουαχαβίτες του Ριάντ (και των λοιπών εμιράτων…).

Οι κάτοικοι της al-Mosara και ολόκληρης της πόλης αντέδρασαν στα σχέδια κατεδάφισης της γειτονιάς· όπως ήταν λογικό και αναμενόμενο. Η αστυνομία του καθεστώτος δεν κατάφερε να τους στείλει πίσω στα σπίτια τους. Και απ’ τις 10 του περασμένου Μάη ανέλαβε ο (μισθοφορικός) στρατός της χούντας. Που κατέλαβε την πόλη, αλλά δεν μπορεί να «αναπτυχθεί» στα σοκάκια της al-Mosara. Οπότε τα βομβαρδίζει. Ανέλαβε την κατεδάφιση μαζί με την δολοφονία των κατοίκων…

Η al-Mosara είναι μια γειτονιά 400 χρόνων και θεωρείται urban μνημείο απ’ τον οηε. Που έσπευσε να «διαμαρτυρηθεί» στα τέλη Μάη για τις καταστροφές και την προσπάθεια εξανδραποδισμού. Never mind, η πολιορκία συνεχίζεται. Εννοείται ότι για να είναι πετυχημένη έχουν «κοπεί» όλες οι ιντερνετικές επικοινωνίες της περιοχής με τον υπόλοιπο κόσμο.

Τι σημασία έχει το τι γίνεται στο εσωτερικό της σαουδικής αραβίας; Μπορεί και καμία… Μπορεί όμως να αποδειχθεί ότι έχει… (Ενστικτώδικα το λέμε…)

(Στην al-Awamiyah ζούσε και δρούσε ο σιίτης ιμάμης Nimr al-Nimr, που προσπάθησε να γίνει ένα είδος άραβα Γκάντι, παρακινώντας τον κόσμο υπέρ μιας ειρηνικής δημοκρατικής επανάστασης στη σαουδική αραβία. Η χούντα, φυσικά, το είδε αλλιώς. Το κατηγόρησε για «τρομοκράτη» και τον απαγχόνισε στις 2 Γενάρη του 2016 – παρά τον σαφή ειρηνισμό του και την διεθνή κατακραυγή. Ο ανηψιός του έχει καταδικαστεί επίσης σε θάνατο, για τους ίδιους λόγους… Κάτι μας λέει ότι Τελ Αβίβ χαίρεται ιδιαίτερα με την σαουδαραβική «δημοκρατία»… Ίσως και η Αθήνα – γιατί όχι; Αν είναι να γίνουν εμίρηδες κι οι έλληνες οι κακομοίρηδες, γιατί να κακολογούν το πρ(ωτ)ότυπό τους;)

Πέμπτη 27 Ιούλη. … Είναι δύσκολο να διαλέξω ανάμεσα στην Κίνα, Ρωσία και το Ιράν [σ.σ.: για το ποιος είναι ο κυριότερος εχθρός των ηπα] για να είμαι ειλικρινής. Υποθέτω ότι αν είχα να υποδείξω κάποιον που είναι λίγο πιο πάνω απ’ τους άλλους, πιθανότατα θα διάλεγα την Κίνα… Αυτό είπε ο διευθυντής της cia Mike Pompeo συνεντευξιαζόμενος. Και συνέχισε:

…Έχουν φτιάξει μια πραγματική οικονομία, σε αντίθετη με την Ρωσία που ζει και πεθαίνει ανάλογα με το πόσα βαρέλια πετρελαίου μπορεί να εξορύξει. Το Ιράν απ’την άλλη έχει περιορισμένη παραγωγή και σίγουρα δεν έχει τον πληθυσμό της κλίμακας της Κίνας…

Είναι πιθανά μέσα στα καθήκοντα ενός επικεφαλής μυστικής υπηρεσίας το να μην εκφράζεται με διπλωματική κομψότητα. Συνεπώς αυτό που λέει ο Pompeo είναι επιβεβαίωση μιας ενδοκαπιταλιστικής αντιπαλότητας που είναι ήδη γνωστή και δηλωμένη, ακόμα και με μέτριο (διπλωματικό) τακτ. Το ψόφιο κουνάβι, που δεν είχε μέχρι να γίνει πρόεδρος δουλειές στην κίνα ήταν ιδιαίτερα εκδηλωτικό για τις απειλές της.

Εκείνο ωστόσο που δεν λέει ο αρχιπράκτορας είναι πως δεν έχει να διαλέξει ανάμεσα στη Μόσχα, στο Πεκίνο ή στην Τεχεράνη: πρόκειται για συμμαχικά κράτη που πριονίζουν την (όλο και πιο φθίνουσα) αμερικανική υπεροχή / κυριαρχία από κοινού. Ο καθένας με τον τρόπο του και σε συνεργασία.

Στον σκόπιμα διαχωρισμένο τρόπο με τον οποίο μιλάει για αυτούς τους τρεις «μεσο-μακροπρόθεσμους» εχθρούς των ηπα, δεν παρέλειψε πάντως να πει μια «καλή κουβέντα» για εκείνον που κοιμάται και ξυπνάει πάνω σε βαρέλια πετρελαίου:

… Όταν ασκείς την δύναμή σου, την βελτιώνεις. Συνεπώς τώρα αυτοί [σ.σ.: οι ρώσοι] είχαν την ευκαιρία να κάνουν πραγματικές ασκήσεις με το ναυτικό τους. Είχαν την ευκαιρία να κάνουν πραγματικές ασκήσεις με τον στρατό τους. Είχαν την ευκαιρία να κάνουν συνδυασμένες επιχειρήσεις. Να χρησιμοποιήσουν πυραύλους κρουζ. Να κάνουν συνδυασμένες επιχειρήσεις με χρήση αεροπορίας… Κι έτσι θα είναι καλύτερα προετοιμασμένοι στην περίπτωση ενός ενδεχομένου όπου η αποτροπή μας θα έχει αποτύχει, είτε στην Ανατολική Ευρώπη είτε κάπου αλλού…

Αναφέρεται στην ρωσική στρατιωτική δράση στο συριακό πεδίο μάχης του 4^ου παγκόσμιου. Και πάλι παραλείπει να σημειώσει ότι αυτές οι ρωσικές «ασκήσεις» έγιναν με πολυεθνικό πεζικό: όχι μόνο ρώσους, αλλά και ιρανούς, ιρακινούς, σύριους και λιβανέζους… Κάτι που είναι μια κάποια αναβάθμιση αν μιλάει κανείς για «ασκήσεις». Στην διοίκηση, στον συντονισμό, στην επιμελητεία…

Σύμφωνοι. Όσο ο αμερικανικός στρατός δεν έχει στραπατσαριστεί με αδιαμφισβήτο τρόπο δικαιούται να θεωρεί εαυτόν τον καλύτερο του κόσμου. Το βιετνάμ έχει ξεχαστεί· το τωρινό αφγανιστάν προσπαθεί να το αποφύγει… Απ’ την άλλη μεριά, όταν και αν του συμβεί αυτό, ένα αδιαμφισβήτητο στραπάτσο, δεν θα έχει «επόμενη μέρα»…

Κι αυτό το ξέρουν τα επιτελεία. Γι’ αυτό και μπαλατζάρουν…

Δευτέρα 24 Ιούλη. Οι έλληνες πατριώτες, ικανότατοι στην κατασκευή «εναλλακτικών πραγματικοτήτων», θεωρούν ότι οι μεγάλης έκτασης εκκαθαρίσεις στελεχών στον τουρκικό στρατό, μετά το πραξικόπημα, έχουν αδυνατίσει τον μιλιταριστικό κορμό του «αιώνιου εχθρού». Υπάρχει, όμως, και ένα άλλο ενδεχόμενο, που δεν θα τους αρέσει. Ότι ευκαιρίας δοθείσης στην τουρκία εξελίσσεται και μια οργανωτική αναδιάρθρωση του στρατού, που (όπως έχει συμβεί και συμβαίνει διεθνώς) σημαίνει και την δραστική μείωση του αριθμού των αξιωματικών.

Σύμφωνα με την καθεστωτική hurriyet ο αριθμός των στρατηγών και ναυάρχων (σε όλους τους βαθμούς «υπό», «αντί» κλπ) μειώθηκε από 326 σε 196. Το σύνολο των αξιωματικών σε όλα τα όπλα ήταν 32.189 τον Ιούλη του 2016, και έπεσε σε 24.705 τώρα.

Το αν αυτή θα είναι η μόνιμη αριθμητική του τουρκικού στρατού τα επόμενα χρόνια θα φανεί. Ωστόσο έχει την αξία του: ένα απ’ τα παραδείγματα κρατικής σπατάλης στο ελλαδιστάν είναι ο μεγάλος αριθμός αξιωματικών που έχει ο στρατός του, δυσανάλογα μεγάλος σε σχέση με τους απλούς φαντάρους, ναύτες, κλπ που τους αναλογούν πραγματικά. Το γιατί συμβαίνει αυτό είναι εύκολο να το καταλάβει ο καθένας.

Οι καταραμένοι δανειστές επεσήμαναν (και αυτό) το ζήτημα απ’ την αρχή. Αλλά εδώ πρόκειται για τα «ιερά και όσια της φυλής»! Και ο πιο πρόσφατος φύλακάς τους, ο ψεκασμένος, είναι πειστικός στον ρόλο του. (Μέχρι και «προστάτη των στρατιωτικών μεταβιβάσεων» ανακήρυξε ο αθεόφοβος…)

Πέμπτη 20 Ιούλη. Η κορυφαία ως τώρα και η πιο εθνικά αγανακτισμένη δήλωση του Nick the greek, για το δίκιο που τον πνίγει σε ότι αφορά την κύπρο, είναι αυτή: δεν είναι δυνατόν κράτος που δεν είναι μέλος της ε.ε. να έχει μόνιμη στρατιωτική παρουσία σε κράτος μέλος της ε.ε.! Αλληλούια!!! Αυτό ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ!!!

Αλλά για πιο κράτος ακριβώς βγαίνει απ’ τα ρούχα του ο ογκόλιθος; Μήπως εννοεί, άραγε, τις ηπα, που έχουν βάσεις σε διάφορα κράτη της ε.ε. και, απ’ όσο ξέρουμε, δεν είναι μέλος της ένωσης; Μήπως εσύ μεγάλε απελευθερωτή Κοτζιά θέλεις να πετάξεις στον Ατλαντικό τις αμερικανικές βάσεις στα μέρη μας που το φιλαράκι σου, ο άλλος ψεκασμένος, φροντίζει να μεγαλώσουν; Όχι!!! Ο γενναίος Nick the greek ΔΕΝ εννοεί να τα σπάσει με την Ουάσιγκτον…

Μήπως, άραγε, εννοεί τις αγγλικές βάσεις στην κύπρο; Το Λονδίνο δεν είναι πια μέλος της ε.ε., και έχει «μόνιμη στρατιωτική παρουσία» στο νησί… Μπας και ο έλληνας φαιορόζ υπ.εξ. αποφάσισε να πετάξει τις αγγλικές βάσεις στην κύπρο στην, χμμμμ, Μεσόγειο; Όχι. Ο γενναίος, ειρηνιστής, αντιμιλιταριστής, πατριώτης, εθνοαπελευθερωτής, σοσιαλιστής, έξυπνος, δίκαιος, σοφός, αρτίστας, παμπαίκτης, βιρτουόζος, πανεπιστημιακός Κοτζιάς ΔΕΝ τσακώνεται με το Λονδίνο. Όπως ΔΕΝ τσακώνεται με την Ουάσιγκτον. Αυτοί είναι οι φίλοι του καθεστώτος που τον καλοπληρώνει!

Με την τουρκία τα έχει. Αυτή δεν είναι μέλος της ε.ε. και έχει μόνιμη στρατιωτική παρουσία στη βόρεια κύπρο… Μάλιστα… Είναι αλήθεια… Πέρα ως πέρα. Τόσο αλήθεια που ούτε οι τουρκοκύπριοι γουστάρουν τις χιλιάδες τουρκικού στρατού στα πόδια τους· και ό,τι αυτός συνεπάγεται.

Αλλά ξέρετε όλοι όσοι / όσες διαβάζετε αυτές τις γραμμές ποιος είναι ο βαθύς ελληνικός μόνιμος εθνικός αυνανισμός; Ότι ο ακροδεξιός υπ.εξ. μιλάει για «κράτη που δεν είναι μέλη της ε.ε.» για να βγάλει έξω απ’ τον λογαριασμό την ελληνική στρατιωτική παρουσία / κατοχή στη νότια κύπρο! Οπότε  αναγκάζεται να βάλει μέσα στην “φιλοσοφία” του, μέσα στην σικέ, κουτοπόνητη, ελληνική «αγανάκτησή» του, μέσα στα παραμύθια που πουλάει στους ηλίθιους της εθνικιστικής πανούκλας, τόσο τις αμερικανικές βάσεις σ’ όλη την ε.ε. όσο και τις αγγλικές στην κύπρο χωρίς φυσικά αυτοί οι θλιβεροί να καταλάβουν τι σκατά λέει ο δημαγωγός τους!! ΚΑΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ, ΜΑ ΚΑΝΕΝΑΣ, ΝΑ ΤΟΥ ΠΕΙ: FUCK OFF MOTH… F…ER – δεν είμαστε τόσο μαλάκες πια!

ΚΑΝΕΝΑΣ! Πράγμα που αποδεικνύει ότι…

Σάββατο 10 Ιούνη. Ο κ. Καμμένος, στην ομιλία του, αναφέρθηκε και στα τελευταία γεγονότα στον Κόλπο, τονίζοντας ότι τάσσεται υπέρ του χαρακτηρισμού των Αδελφών Μουσουλμάνων [!!!!] ως τρομοκρατικής οργάνωσης και πρόσθεσε πως κάθε χώρα πρέπει να διαλέξει «με ποίου το μέρος θέλει να είναι», αφήνοντας σαφείς αιχμές κατά της Τουρκίας. Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας είπε ότι «η Ελλάδα είναι βέβαιο ότι θα είναι με το μέρος των ΗΠΑ», και άφησε αιχμές εναντίον της Γερμανίας λέγοντας πως «όλος ο ελληνικός λαός γνωρίζει πολύ καλά ότι ο μόνος πραγματικός σύμμαχος της χώρας μας ήταν οι ΗΠΑ. Οι άλλοι είναι σύμμαχοι, αλλά είναι μόνο ως πιστωτές χωρίς σεβασμό και αυτό γιατί κάποιοι από αυτούς δεν θα ξεχάσουν ποτέ ότι έχασαν τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο από αυτή τη χώρα».

Αυτά έγραψε η καθεστωτική «καθημερινή» χτες, και δεν τα έβγαλε απ’ το μυαλό της. «Είναι βέβαιο» ότι ένα καλό κομμάτι (ίσως πλειοψηφικό ίσως και χωρίς αντίπαλο) του ελληνικού κράτους / παρακράτους / κεφάλαιου είναι «με το μέρος των ΗΠΑ» εδώ και 70 χρόνια. Όπως, επίσης, είναι βέβαιο ότι δεν υπάρχουν «αδελφοί μουσουλμάνοι» ούτε «αδελφές μουσουλμάνες». Υπάρχει μουσουλμανική αδελφότητα· αν κι αυτό δεν κάνει διαφορά για κανέναν φασίστα.

Είναι βέβαιο, επιπλέον, κάτι ακόμα, σοβαρότερο. Ότι ο πολεμόκαβλος ψεκασμένος υπ.αμ. είναι ατζέντης της Ουάσιγκτον, όχι τώρα αλλά απ’ τα νιάτα του. Γι’ αυτό, άλλωστε, έχει επιβιώσει πολιτικά και έφτασε να γίνει συνεταίρος των άλλων «ορφανών» του ελληνικού βαθέος κράτους, των ροζ. Το να λέει το «ποίημα της γραμμής» ένας ψεκασμένος, τον οποίο οι ροζ μπορεί να κοροϊδεύουν πίσω απ’ την πλάτη του, δεν τους ξεκαρφώνει. Υλοποιούν την «εθνική γραμμή» του ελληνικού κράτους / κεφάλαιου, μαζί με όλα υπόλοιπα τα καθεστωτικά κόμματα και αποκόμματα.

Βέβαιο, εν τέλει, είναι κι αυτό: τον δικό μας λαιμό στον τάκο θέλουν όλοι αυτοί οι «πατριώτες» – συνεταράκια των αμερικάνων. Τον δικό μας και μόνο. Γιατί κατά τα άλλα, θαυμάσια ο ψεκασμένος θα μπορούσε να συμβάλει στον αμερικανικό πόλεμο κατά της τρομοκρατίας ρίχνοντας τον εαυτό του (χωρίς αλεξίπτωτο) από λίγες χιλιάδες πόδια – για λογαριασμό των φίλων του. Ίσως έτσι αποδεικνυόταν υπερόπλο: ο «πατέρας των βομβών»…

Όμως όχι! Άλλους θέλει να ρίξει στο λάκο. Άλλοι είναι το «κρέας»: εμείς….

Ο πρέσβης των ΗΠΑ, κ. Τζέφρι Πάιατ, μίλησε με ιδιαίτερα θερμά λόγια για τις σχέσεις της χώρας του με την Ελλάδα. Αναφέρθηκε στις αμυντικές δαπάνες ύψους 2% του ΑΕΠ στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, στην παρουσία στη δύναμη του Κοοσόβου και στις διευκολύνσεις που έχει παράσχει εσχάτως στη Συμμαχία. Αναφερόμενος στη Σούδα, ο κ. Πάιατ μίλησε για μια βάση «που μας δίνει στρατηγικό πλεονέκτημα και την δυνατότητα να αντιμετωπίσουμε προκλήσεις με ευελιξία και αποστελεσματικότητα στην ευρύτερη περιοχή». (Απ’ το ίδιο ρεπορτάζ).

Αυτά τα όμορφα…

Παρασκευή 2 Ιούνη. Δεν έχει μόνο το Βερολίνο γυναίκα υπ.αμ. Έχει, πλέον, και το Παρίσι. Η Ursula von der Leyen και η Sylvie Goulard (έγινε υπουργός του Macron μόλις πριν 2 βδομάδες) συναντήθηκαν στο Βερολίνο και τα είπαν. Για τι; Τι άλλο; Το ευρωπαϊκό σύστημα ασφάλειας – δηλαδή τον κοινό στρατό, την κοινή αστυνομία, κλπ κλπ…

Οι βάσεις γι’ αυτήν την κοινότητα πάνε πίσω 3 χρόνια, στο “διεθνές συνέδριο ασφάλειας” που είχε γίνει στο Μόναχο. Αλλά οι πιο πρόσφατες εξελίξεις, απ’ το brexit ως το ψόφιο κουνάβι, δίνουν το κατάλληλο πάτημα για να επιταχυνθούν οι εξελίξεις και, κυρίως, να πουληθούν κατάλληλα στους υποτελείς. Η Permanent Structured Cooperation (PESCO) «θα είναι ανοικτή σε όποιο κράτος / μέλος της ε.ε. ενδιαφέρεται» δήλωσαν και οι δύο… Επιτρέψτε μας κυρίες στο χακί: αποκλείεται! Αποκλείεται, γιατί έτσι οι «δομές ασφαλείας» σας θα γεμίσουν πράκτορες των αμερικάνων και των άγγλων· και δεν θα φταίνε αυτοί!

Όμως σ’ αυτό το χρονικό σημείο δεν μπορεί παρά και αυτό το σχέδιο, σαν τμήμα της αναβάθμισης του project europe, να σερβίρεται σαν μια «ανοικτή αγκαλιά». Και κάτι μας λέει ότι με την πρώτη ευκαιρία η Αθήνα (ο ψεκασμένος ή όποιος άλλος) θα στείλει δικούς της και σ’ αυτό – σιγά μην χάσει την ευκαιρία. “Όπου γάμος και χαρά…”

Όταν, βέβαια, μπει πιο πιεστικά το ζήτημα των εξοπλισμών και της ευρωπαϊκής τους προέλευσης, εκεί… εκεί θα δούμε!!!