Tag: στρατός

Πέμπτη 30 Αυγούστου. Μια ντουζίνα (και βάλε) ρωσικά πολεμικά πλοία έχουν μαζευτεί στην ανατολική Μεσόγειο, έξω απ’ τα συριακά παράλια. Έχουν μαζευτεί (υποτίθεται) επειδή η Ουάσιγκτον τρώγεται για πυραυλική επίθεση στη συρία, μόλις γίνει ξανά «επίθεση με χημικά» απ’ τον συριακό στρατό, στο Idlib αυτή τη φορά. Η Μόσχα έχει καταγγείλει ετοιμαζόμενη προβοκάτσια, η Ουάσιγκτον (και μαζί Λονδίνο και Παρίσι) έχει αναγγείλει ετοιμαζόμενη τιμωρία…. Déjà vu.

Αλλά τι θα κάνει ο ρωσικός στόλος στην περίπτωση που…; Θα αρχίσει κανονίδια με τον αμερικανικό; Όχι – λέμε. Θα κάνει μια ακόμα άσκηση, με πραγματικά δεδομένα, σε «θερμά νερά». Επι του πρακτέου θα είναι τα αντιαεροπορικά (του συριακού στρατού, με ρωσικές βοήθειες) που θα αναλάβουν να αποκρούσουν τους tomahawk, αν και εφόσον εκτοξευτούν.

Ωστόσο τόσα ρωσικά πολεμικά σ’ αυτήν την περιοχή θα πρέπει να φέρνουν σε δύσκολη θέση την Αθήνα. Και τα όνειρά της για «περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου». H ιδέα στηριζόταν σε εντελώς διαφορετικούς συσχετισμούς, και – για να το πούμε κομψά – έχει χρεωκοπήσει.

Φυσικά έχει απομείνει η ελληνο-ισραηλινή συμμαχία. Οι έλληνες είναι σημαντικός και φυσικός στρατηγικός εταίρος… Κάποιος έπρεπε να γεμίσει το κενό όταν σταματήσαμε να κάνουμε ασκήσεις με τους τούρκους δήλωσε ισραηλινός καραβανάς στην καθεστωτική Jerusalem Post με αφορμή την άφιξη στη Χάιφα του ελληνικού πολεμικού συνοδείας «Προμηθέας» πριν σχεδόν 10 ημέρες – για ασκήσεις φυσικά.

Είπε τους έλληνες «γλάστρα» ο ισραηλινός καραβανάς ή μας φάνηκε;

Τετάρτη 22 Αυγούστου. Πριν μια βδομάδα (στις 14 Αυγούστου) η κινεζική καθεστωτική global times (που θεωρείται ότι απηχεί τις θέσεις του κινεζικού κ.κ.) δημοσιοποίησε μια (ακόμα) προειδοποίηση προς την Ουάσιγκτον. Αφορμή όχι μόνο ο αμερικανικός νόμος για τον στρατιωτικό προϋπολογισμό του 2019, αλλά (κυρίως) το γεγονός ότι αναφέρεται ρητά στην κίνα· ενώ περιλαμβάνει σχέδια για στρατιωτικό εξοπλισμό της ταϊβάν. Να μερικά αποσπάσματα (για να ξέρετε…):

… Ο κόσμος πιστεύει ότι ο νόμος έχει στόχο την Ρωσία και την Κίνα. Είναι ένας επιθετικός νόμος που μνημονεύει τα στενά της Ταϊβάν, τη Νότια Θάλασσα της Κίνας, τις κινεζικές επενδύσεις στις ηπα, ακόμα και τα Κομφουκιανά ινστιτούτα.

Ο νόμος αυξάνει σημαντικά την δύναμη του Πενταγώνου, κάνοντάς το το υπουργείο άμυνας με την μεγαλύτερη δύναμη στον κόσμο. Ίσως μόνο ο Ιαπωνικός στρατός είχε κάποτε τόσο μεγάλη δύναμη στην ιστορία, και μ’ αυτή την έννοια οι ΗΠΑ γίνονται περισσότερο μιλιταριστικές.

Δεν υπάρχει στρατός που θα μπορούσε να αντιμετωπίσει τον αμερικανικό, ακόμα και πριν αυξήσει τον προϋπολογισμό του· για να μην πούμε τώρα.

Η Κίνα αναγνωρίζει την στρατιωτική δύναμη των ΗΠΑ και δεν θα εμπλεκόταν ποτέ σε μια επίθεση σε μια αμερικανική στρατιωτική βάση, όπως έκαναν οι Ιάπωνες στο Pearl Harbor. Η Κίνα ποτέ δεν θα προκαλέσει στρατιωτικά τις ηπα. Πιστεύουμε ότι η Ρωσία και άλλες χώρες που θεωρούνται «εχθροί» απ’ τις ΗΠΑ σκέφονται επίσης με τον ίδιο τρόπο.

Κατά συνέπεια η εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ είναι εξαιρετικά εξασφαλισμένη και ο αμερικανικός λαός θα πρέπει να νοιώθει ασφαλής και ευχαριστημένος. Αν μερικές αμερικανικές ελίτ νοιώθουν ανασφάλεια, τότε είναι αχόρταγες σε ότι αφορά την ασφάλεια. Η ασφάλεια που θέλουν δεν υπάρχει σ’ αυτόν τον κόσμο. Είναι πέρα, ακόμα, κι απ’ τις δυνατότητες του Θεού.

..

Ωστόσο, αν η Ουάσιγκτον βάζει στο στόχαστρο το Πεκίνο, το θέμα αλλάζει. Αυτό που επιδιώκει η Ουάσιγκτον είναι η καταστροφή της εθνικής ασφάλειας της Κίνας, κι όχι η προστασία της δικής της.

Αν ένας απ’ τους στόχους είναι να ελεγχθεί η Κίνα, τότε οι ΗΠΑ θα πρέπει να νικήσουν πνευματικά την Κίνα, και γι’ αυτόν τον σκοπό τα 716 δισεκατομύρια δολάρια είναι πολύ λίγα.

Ο νόμος στον οποίο αναφερόμαστε εμβαθύνει την αμυντική συνεργασία των ΗΠΑ με την Ταϊβάν. Υποστηρίζουν οι ΗΠΑ τις φιλο-ανεξαρτησιακές αρχές της Ταϊβάν και προσπαθούν να χωρίσουν το νησί απ’ την Κίνα; Αν ναι, τότε οι ΗΠΑ έχουν υποτιμήσει το κόστος, γιατί η Ταϊβάν, σαν τμήμα της Κίνας, είναι πολύ πιο ακριβή.

Ο κινεζικός στρατός δεν είχε ποτέ σκοπό να ξεκινήσει έναν πόλεμο με τις ΗΠΑ στην ανοικτή θάλασσα ή στην ξηρά, και η Κινεζική κοινωνία αγαπάει την ειρήνη. Όμως αν οι ΗΠΑ νομίζουν ότι μπορούν να προκαλέσουν καυγάδες στην πόρτα της Κίνας αυξάνοντας τον στρατιωτικό προϋπολογισμό τους, τότε ο Κινεζικός λαός έχει την αποφασιστικότητα να προστατέψει τα βασικά του συμφέροντα και να αναγκάσει τις ΗΠΑ να κρατηθούν μακρυά.

Παρότι ο στρατιωτικός προϋπολογισμός της Κίνας είναι πολύ μικρότερος σε σχέση με εκείνον των ΗΠΑ, είναι αρκετός για να προστατέψει τα βασικά συμφέροντά της. Αν όχι, η Κίνα έχει την δυνατότητα να τον αυξήσει οποιαδήποτε στιγμή…

Κανένας δεν πρέπει να έχει την φιλοδοξία να νικήσει την Κίνα με τα όπλα στον 21^ο αιώνα. Πριν η Ουάσιγκτον πάρει οποιαδήποτε δραστική απόφαση, θα πρέπει να ξαναζυγίσει τις δυνάμεις της.

«Κομψή», διακριτικά ειρωνική απάντηση ενός ιμπεριαλισμού απέναντι σ’ έναν άλλον, στη δεύτερη δεκαετία του 21^ου αιώνα! Ωωωω, τι τρόποι!!! «Ομορφιές» – να τις καταγράψουν οι ιστορικοί του μέλλοντος…

Έχει το ενδιαφέρον της η διπλή αναφορά στον ιαπωνικό ιμπεριαλισμό (του β παγκόσμιου). Τι θέλει να πει ο κινέζος ποιητής στο αμερικανικό πεντάγωνο; Ότι «οι τωρινοί σας σύμμαχοι σας είχαν ξηγηθεί τότε;». Ότι «δεν είμαστε σαν αυτούς, είμαστε πολύ πιο ικανοί»; Άγνωστο….

Το γνωστό είναι πως όλοι (όλοι εκτός, ίσως, από ορισμένες ευρωπαϊκές δυνάμεις, τουλάχιστον μέχρι τώρα) ανεβάζουν διαρκώς στροφές στους στρατιωτικούς εξοπλισμούς τους. «Ναι ρε, εξοπλιζόμαστε για το καλό της ειρήνης όπως άλλοι τρώνε φασόλια για να μην κλάνουν» – που θα έλεγε κι ένας Altan…

Τετάρτη 15 Αυγούστου. Το γελοίο δεν βρίσκεται μόνο στην ακαριαία αμηχανία / κομπλάρισμα του αντιτουρκισμού των μηχανισμών προπαγάνδας του ελληνικού βαθέος κράτους μόλις ανακοινώθηκε η απελευθέρωση των «δύο παλληκαριών». Το γελοίο δεν βρίσκεται στο ότι αυτή η «ευχάριστη έκπληξη» προκάλεσε έναν προπαγανδιστικό αχταρμά, όπου οι καμπάνες για την απελευθέρωση κτυπούσαν ανάμεσα στην «αυξημένη τουρκική επιθετικότητα» στο Αιγαίο και στην «επαπειλούμενη κατάρρευση της τουρκίας» στα δελτία ειδήσεων.

Η κορυφαία γελοιότητα βρίσκεται ότι στην προσπάθειά τους να εξηγήσουν οι ντόπιοι δημαγωγοί την αιτία της ξαφνικής απελευθέρωσης, και μην μπορώντας να την αποδώσουν στην (διπλωματική) μαγκιά της Αθήνας, βρήκαν σε χρόνο dt ποιος φρόντισε για τα «δυο παλληκάρια»: η Ουάσιγκτον!!! Ναι, το ψοφιοκουναβιστάν ανάγκασε την Άγκυρα να κάνει πίσω στο θέμα των «δύο παλληκαριών»!!!

Είναι ψυχοπαθολογικό, και γνήσια ελληνικό. Δυστυχώς δεν μπορεί κάποιος να το αποτυπώσει σωστά, σ’ όλο το εμετικό μεγαλείο του. Η ελληνική ψυχοπολιτική αντίδραση ήταν κάτι σαν ακαριαία «θεωρία συνωμοσίας» εντός, όμως, της (εθνικής) γραμμής για τις εθνικές συμμαχίες. “Καλή συνωμοσία”, δηλαδή. Μόνο που χτες, την μέρα που έγινε το «θαύμα» (που λέει ο καραψεκασμένος κυβερνητικός εταίρος), στην τουρκία ήταν αυτός που φαίνεται αριστέρα στην αποπάνω φωτογραφία. Για σοβαρές κουβέντες – επί της συγκυρίας…

Δεν είχε κανένα λόγο να ευχαριστήσει την Αθήνα. Είχε όμως πολλούς λόγους να κουβεντιάσει με τον «σύντροφο εν όπλοις» πως θα ξεφορτωθεί η Άγκυρα την «σαβούρα» στις διεθνείς της σχέσεις, ειδικά με ευρωπαϊκά κράτη. Έτσι ώστε να μείνει επικεντρωμένη, αν είναι δυνατόν χωρίς τα ασήμαντα ελληνικά αφεντικά να χοροπηδάνε σαν καλικάτζαροι στην ανατολική Μεσόγειο με κάθε ευκαιρία.

Αν ακούσετε ότι απελευθερώνονται και κάποιοι γερμανοί που κρατούνται σε τουρκικές φυλακές, να ξέρετε ότι … η Ουάσιγκτον παραμένει η (μόνη) υπερδύναμη!…

Τρίτη 7 Αυγούστου. Είναι απόλυτα βέβαιο ότι ο κινεζικός καπιταλισμός / ιμπεριαλισμός δεν αστειεύται· και πως αλλιώς θα μπορούσε; Δεν είναι μόνο οι οικονομικές συμφωνίες και τα «μεγάλα έργα» (που συνήθως αφορούν μικτές ιδιοκτησίες, κινεζικών κρατικών εταιρειών και τοπικών) που έχουν δημιουργήσει ήδη ένα δίκτυ οικονομικής και πολιτικής επιρροής με κέντρο το Πεκίνο και ακτίνα ως τη λατινική Αμερική. Είναι και ο ρυθμός του στρατιωτικού εξοπλισμού του: αποφάσισε ότι θα γίνει ναυτική δύναμη, κι αυτό σημαίνει ότι ναυπηγεί υποβρύχια τέσσερα τέσσερα, φρεγάτες τρεις τρεις· αεροπλανοφόρα το ένα μετά το άλλο· και δεν είναι όλα γνωστά… Μπορεί ο κινεζικός καπιταλισμός να υστερεί (ακόμα) σε πολεμική τεχνολογία (ή τέτοια είναι η δυτική ελπίδα…) και, οπωσδήποτε, σε πολεμική πείρα. Όμως τα ποσοτικά μεγέθη και οι ρυθμοί είναι εντυπωσιακά· και έξω απ’ τις δυτικές δυνατότητες. Αν προστεθεί το ρωσικό know how, τότε χμμ….

Για «προπολεμική περίοδο» ένας κάποιος θρήνος γι’ αυτές τις εξελίξεις είναι εύλογος…

Σάββατο 30 Ιούνη. Μόνο στρατιωτική θα μπορούσε να είναι η συμβολή του ιταλικού κράτους στον όποιο αμερικανικό σχεδιασμό, αφού αυτός ο τελευταίος είναι σκέτα στρατιωτικός. Κι εκεί η ιταλική ακροδεξιά «αξιοποιεί» τους μετανάστες / πρόσφυγες· δεν μπορεί να βρει άλλον «δημόσια αποδεκτό εχθρό» έναντι του οποίου να «δικαιολογήσει» μια ναυτική διάταξη πολεμικών μέσων. Η Ρώμη ενδιαφέρεται να «απολαύσει» το πως οργανώνει η Ουάσιγκτον την «Νατοϊκή Στρατηγική Διεύθυνση του Νότου» (nato strategic direction south / nsds) με έδρα στην Lago Patria, λίγα χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Νάπολι (όπου υπάρχει νατοϊκή βάση). Η nsds θα είναι «κέντρο πληροφοριών» για αμερικανικές επιχειρήσεις όχι μόνο στη μέση Ανατολή αλλά και στη βόρεια Αφρική και στην ζώνη του Sahel, στην υποσαχάρια Αφρική – και θα είναι επιχειρησιακά έτοιμη τον ερχόμενο Ιούλη.

Σ΄αυτόν τον σχεδιασμό η “ανάσχεση των μεταναστευτικών ροών” με στρατιωτικά μέσα είναι το ψευδώνυμο της “στρατιωτικής / επιχειρησιακής προώθησης” (υπό μία ομπρέλα που έχει μεν το παραδοσιακό όνομα “νατο” αλλά η ψοφιοκουναβική διοίκηση αμφισβητεί όλο και περισσότερο…) του αμερικανικού στρατού και των ad hoc λακέδων του στη Μεσόγειο και στην βόρεια Αφρική.

(φωτογραφία: ιταλοί φασίστες της λέγκας του βορρά, με πανό “η ιταλία πρώτη”, τον περασμένο Φλεβάρη… )

Τρίτη 26 Ιούνη. Τα πιο πάνω έχουν συμβεί ενόσω ένα «καυτό» θέμα διακυβερνητικών συζητήσεων στην ε.ε. είναι το «μεταναστευτικό» – την Πέμπτη πρόκειται να ληφθούν αποφάσεις…

Αν, στο περίγραμμα των ευρωπαϊκών φασιστοαπαιτήσεων «έξω οι μετανάστες» που έχουν πάρει το πάνω χέρι (εξαιτίας της απουσίας της μαζικής μαχητικής, πολωτικής αντί-στασης απ’ την δική μας μεριά, σε ευρωπαϊκή κλίμακα) τοποθετήσει κανείς τα 2+1 γεγονότα που θυμίσαμε νωρίτερα, τότε βρίσκεται μισό βήμα πριν το συμπέρασμα: βασικό στοιχείο της «διαχείρισης του προβλήματος» (όπου «πρόβλημα» είναι οι dreamers / μετανάστες) είναι αυτό: έξω οι μκο, μέσα μόνο ο στρατός!

Γιατί πρέπει να πεταχτούν έξω οι μκο που, ως πρόσφατα έμοιαζαν βασικοί συντελεστές της διάσωσης των ναυαγών / μεταναστών; Η απάντηση είναι απλή, και θα έπρεπε το ανταγωνιστικό κίνημα να την έχει δώσει έγκαιρα (αλλα όχι, δεν έχει ιδέα, ίσως επειδή έπαψε να είναι στοιχειωδώς ανταγωνιστικό): α) επειδή «ανθρωπισμός τίτλοι τέλους» (έστω και σαν προκάλυψη), και β) επειδή απ’ τα μέλη των μκο είναι εύκολο να διαρρεύσουν διάφορα για την μεταχείριση των μεταναστών· απ’ τον στρατό όχι!

Δυστυχώς αυτό δεν είναι εντελώς καινούργιο – όχι για τα μέρη μας: εδώ δεν είναι που το ελληνικό κράτος πέταξε έξω τις μκο (πολλές, ειδικά οι ελληνικές, ήταν άθλιες σαν ιδιοκτησία, διεύθυνση και προσπορισμός χρημάτων, όμως δεν ήταν μια ξαφνική «ηθική έκλαμψη» που έκανε το ελληνικό κράτος / παρακράτος να τις βγάλει απ’ το παιχνίδι δίνοντας την «κυριότητα» της «διαχείρισης των μεταναστών» στον στρατό, με ή χωρίς τους φερετζέδες τύπου «υπουργείο μετανάστευσης…), εδώ δεν είναι που έγινε αυτό πέρσι το καλοκαίρι;

Η ασταμάτητη μηχανή δεν είναι συνήγορος των μκο!!! (Δεν μπορεί όμως να φανταστεί, ούτε τον εαυτό της ούτε οποιονδήποτε από εσάς να είναι σε θέση να αγοράσει, να ναυλώσει, να στελεχώσει και να συντηρεί πλοίο για να διασώζει ανθρώπους που πνίγονται στη Μεσόγειο… Συνεπώς εκτιμάει εκείνους που το κάνουν… Μ’ άλλα λόγια η ασταμάτητη μηχανή δεν είναι «ελληνική»: έλα μωρέ, και τι έγινε…)

Πέρα απ’ αυτό έγκαιρα, και όχι μόνο μια φορά, υπέδειξε το πολιτικά «παράδοξο» (έως ύποπτο…) να στοχοποιείται στα μέρη μας το «φιλανθρωπικό σκέλος» της διαχείρισης των μεταναστών δυσανάλογα πολύ – και, απ’ την άλλη μεριά, να αθωώνεται απόλυτα το πολιτικό, μιλιταριστικό σκέλος, δηλαδή το ελληνικό κράτος, το μικροαστικό παρακράτος και το υπουργείο άμυνας, που είχαν και έχουν την βασική ευθύνη για την ταπείνωση των προσφύγων / μεταναστών. Αυτή η «μυωπία» μας φάνηκε εξ αρχής από βλακώδης ως συνένοχη· μέχρις ότου αλλού (ανάμεσα στη λιβύη και την ιταλία) άρχισε να ξεκαθαρίζει ότι πράγματι «με τις μκο υπάρχει πρόβλημα»…

Ας το επαναλάβουμε: στις μκο δεν υπάρχει «στρατιωτική πειθαρχία». Πράγμα που σημαίνει ότι κάποια μέλη τους μπορούν να πουν τεκμηριωμένα πράγματα που η «επίσημη πολιτική» θα ήθελε να κρύψει. (Έχει γίνει κάμποσες φορές…) Αυτό το είδος του «καλού σαμαριτισμού», που χρειάζεται σε αρχικές φάσεις ενός πολέμου, γίνεται εμπόδιο και μπελάς στη συνέχεια, όταν η εξόντωση γίνει ο βασικός στόχος. Δεν είναι ούτε καινούργιο ούτε πρωτότυπο: μερικές απ’ τις πιο δυνατές αντιπολεμικές καταγραφές προέκυψαν από γιατρούς και νοσοκόμους «φορητών» πολεμικών νοσοκομείων…

Αυτό, από μόνο του, είναι αρκετό για να ξετυλιχθεί μια υπόγεια επιχείρηση έξωσης των ανθρωπιστών απ’ την κεντρική Μεσόγειο – και οι περιπτώσεις του Aquarious και του Lifeline το επιβεβαιώνουν. Αντίθετα, η περίπτωση του αμερικανικού πολεμικού Trenton δείχνει την «σωστή κατεύθυνση»: εδώ μόνο ο στρατός!

(φωτογραφία: το αμερικανικό πολεμικό καταμαράν «ειδικών αποστολών» Trenton).

Τρίτη 26 Ιούνη. Μόνο ο στρατός; Δηλαδή τι; Ανάμεσα στο ελληνικό ψευτο-επαναστατικό «έξω οι μκο» και στο ουγγρικό ή στο σλοβενικό ακροδεξιό «έξω οι μετανάστες» υπάρχει κάτι δυσάρεστα κοινό, μια υπόγεια γραμμή, που ξεπερνάει την μικροαστική βλακεία και τις αποχρώσεις της. Αυτό το υπόγειο κοινό λέγεται κράτος και κεφάλαιο.

Η στρατιωτικοποίηση της «διαχείρισης των μεταναστευτικών ροών» ήταν πάντα στην ημερήσια διάταξη· (και πάντως δεν ήταν αυτή η δουλειά των μκο…). Τώρα, ενόψει των ευρω-αποφάσεων μεθαύριο, ξαναγίνεται οφθαλμοφανές εκείνο που θα έπρεπε είναι ξεκάθαρο απ’ την αρχή: η στρατιωτικοποίηση «έχει την τάση» (την καπιταλιστική / κρατική τάση) να κλιμακώνεται.

Όπως ποτέ, για παράδειγμα, το «πραγματικό πρόβλημα» των πρωτοκοσμικών κρατών / αφεντικών δεν ήταν η «ισλαμική τρομοκρατία», αλλά αντίθετα την κατασκεύασαν ή/και την αξιοποίησαν για τους ιμπεριαλιστικούς τους σκοπούς στη μέση Ανατολή, στην ανατολική Ασία και στην Αφρική, έτσι το «πραγματικό πρόβλημά» τους δεν είναι οι μετανάστες και οι πρόσφυγες που θαλασσοπνίγονται, είτε στο Αιγαίο είτε στη Μεσόγειο. Σε μεγάλο βαθμό αυτήν την μετανάστευση την προκαλούν, την κατασκευάζουν μέσω των πολέμων ή της άγριας εκμετάλλευσης· όπως, φυσικά, κατασκευάζουν και την απαγόρευσή της (σαν υποτίμηση της εργασίας).

Τα καθάρματα σαν διάφορους κυβερνητικούς ή αντιπολιτευόμενους ευρωφασίστες δεν είναι εντελώς ηλίθια. Εκτός απ’ την υποτίμηση της εργασίας υπηρετούν και την υποτίμηση της ζωής συνολικά. Κι αυτή η τελευταία δεν χρειάζεται «εργοτάξια» για να συμβαίνει· απλώνεται παντού, και σε όλους. Σε στεριές και σε θάλασσες, στον πρώτο κόσμο και στον “τρίτο”. Η στρατιωτικοποίηση (σαν «απάντηση σε προβλήματα») αρχίζει από «κάπου» – αλλά δεν τελειώνει εκεί!!! Και κλιμακώνεται “κάπου”, για να προχωρήσει και αλλού…

Οι στόλοι, οι ακόμα περισσότεροι στόλοι στη Μεσόγειο, είναι η αξιοποίηση μέσω κλιμάκωσης αυτής της στρατιωτικοποίησης – που φαίνεται ότι δεν θέλει πια «τρίτους μάρτυρες» σε ότι αφορά την μετανάστευση των εργατών, άσχετους είτε απ’ τους στρατούς είτε απ’ τα μαφιόζικα πολυεθνικά κυκλώματα. Δεν θέλει «τρίτους μάρτυρες» που να είναι αντανάκλαση του πρωτοκοσμικού ανθρωπισμού: αυτός τέλος!!!

Μέρος αυτής της αξιοποίησης είναι ο πολλαπλασιασμός των offshore κάτεργων, σαν αυτά που έχουν φτιαχτεί στη λιβυκή επικράτεια: τώρα στην τυνησία ή/και στην αλβανία… Τα κάτεργα, προς το παρόν, αφορούν τους ίδιους τους μετανάστες· το που θα «επιχειρούν» όμως οι πρωτοκοσμικοί στόλοι, και το γιατί θα το κάνουν μακριά απ’ τις δικές τους ακτές και δίπλα σ’ εκείνες της βόρειας Αφρικής, είναι εντελώς διαφορετικό ζήτημα. Είναι το ίδιο με τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό: κι αυτός, απ’ το 2001 και μετά, καλές προθέσεις είχε: «για να προστατέψει τα αμερικανικά σύνορα» έφτασε στο αφγανιστάν…

Δείτε, για παράδειγμα, την κοινή αεροναυτική άσκηση της «ελληνικής δημοκρατίας» με την αιγυπτιακή χούντα, με τον κωδικό medousa (γίνεται αυτές τις ημέρες η 6^η τέτοια), ανάμεσα στην Κρήτη και τις αιγυπτιακές ακτές. Αν ρωτήσετε τι στο διάολο χρειάζεται αυτή η «συνεργασία» θα πάρετε την απάντηση ότι, μεταξύ άλλων, είναι και «άσκηση διάσωσης»…