Tag: στρατός

Η «βαριά» διπλωματία…

Πέμπτη 2 Μάη. Η δήλωση ήταν συμμαχική, αλλά κάπου καταχωνιάστηκε. Κρίμα, γιατί τέτοιες κουβέντες συμμάχων θα έπρεπε να προβάλλονται στο πατριωτικό κοινό· για να κάνει από τώρα τους λογαριασμούς του για το πόσο θα του στοιχίσει τόσο ο εθνικός ιμπεριαλισμός όσο και οι σύμμαχοι.

Ο αμερικάνος πρεσβευτής στη Μόσχα Jon Huntsman χαρακτήρισε πριν λίγες ημέρες την ταυτόχρονη «ανάπτυξη» δύο αμερικανικών αεροπλανοφόρων στη Μεσόγειο σαν «200.000 τόνους διεθνούς διπλωματίας… εναντίον των αποσταθεροποιητικών ρωσικών ενεργειών στον πλανήτη».

Αυτή η «διπλωματία» είναι γνωστή από παλιά. Λέγεται διπλωματία των κανονιοφόρων. Το ότι ο κυρ Huntsman την διαφημίζει με τον τόνο είναι φυσιολογικό επακόλουθο μιας «διπλωματίας της χοντρικής». Αλλά η Μεσόγειος, και πιο συγκεκριμένα η κεντρική και η ανατολική, όπου τα αμερικανικά πλωτά ατσάλια «προειδοποιούν» την Μόσχα κάνοντας τα γυμνάσιά τους, δεν είναι όλος ο πλανήτης. Η Μεσογειος ανήκει στη λιανική του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.

Η Μόσχα απάντησε στον κυρ Huntsman ειρωνικά: …Θα ήθελε μήπως ο κύριος πρεσβευτής να αποκτήσει η ρωσία μια ακόμα επέτειο για να γιορτάζει; είπε η εκπρόσωπος του ρωσικού υπ.εξ. Zakharova, υπονοώντας δεικτικά την επέτειο της 9ης Μάη για τη ρωσική νίκη επί των ναζί, στον Β παγκόσμιο… Για να συμπληρώσει ότι “η ρωσία είναι σε θέση να μετατρέψει τους 200.000 τόνους διεθνούς διπλωματίας σε σκουριασμένα μέταλλα στο πάτο της θάλασσας αν κινδυνέψει η ασφάλειά της”. Χμμμ… Πάλι η θάλασσα θα την πληρώσει…

Το πολυπληθές “λαϊκό” στήριγμά του ελληνικού ιμπεριαλισμού γιορτάζει κάτι μ’ αυτές τις συμμαχικές βαριές “διπλωματικές κινήσεις” δίπλα του; Νοιώθει “σιγουριά”;

Βγαίνουν και στον πάτο της θάλασσας selfie;

Ελληνική φιλοξενία

Πέμπτη 18 Απρίλη. Αν έχεις 250.000 να αγοράσεις κάποιο ακίνητο στην ελλάδα, τότε εξασφαλίζεις σπέσιαλ βίζα (και ελευθερία κινήσεων στην ε.ε.) για τον εαυτό σου και όλους τους πρώτου βαθμού συγγενείς σου, ανιόντες και κατιόντες. Αν δεν έχεις, τότε θα πεταχτείς (μαζί με τους όποιους συγγενείς σου…) σε κάποια ανθρώπινη στοίβα, ή και χωματερή. Και επειδή θα πρέπει να βρεις τα απαραίτητα για την απόδρασή σου («παράνομη» προφανώς) θα εγκληματοποιηθείς – για να έχει να λέει το ντόπιο φασισταριό στις hard και light εκδοχές του, δηλαδή οι πολιτικές εκφράσεις του εντόπιου κρατικοποιημένου οργανωμένου εγκλήματος.

Αυτό υπήρξε η υποδειγματική εθνική πολιτική του φαιορόζ γκουβέρνου (της «αριστεράς» α λα Κουμουνδούρου, εννοείται…) για πάνω από 4 χρόνια. Είναι – λέμε – μια πολύ χειροπιαστή και αιμοβόρα έκφανση του εσωτερικού ιμπεριαλισμού: η πολωμένη, άγρια, εγκληματική διάκριση των Άλλων με βάση τα πορτοφόλια τους. Απο κει και πέρα εκείνοι (οι ντόπιοι) που βγάζουν λεφτά απ’ τις κυριλέ διαδικασίες της «χρυσής βίζας» και οι άλλοι (επίσης ντόπιοι) που βγάζουν λεφτά απ’ την εγκληματοποίηση των αιχμάλωτων μεταναστών / προσφύγων, είναι μορφές του «διάχυτου» (από κοινωνική άποψη) εθνικού καπιταλισμού: η οργανικά συμπληρωματική σχέση μεταξύ τους έχει διαφύγει της κριτικής. Αλλά δεν είναι ούτε το πρώτο ούτε το τελευταίο που διαφεύγει….

Εκείνο που επίσης έχει διαφύγει – κι αυτό αφορά τον ιμπεριαλισμό προς τα έξω – είναι η «μεγάλη αγκαλιά» (ως προς τις εθνοκρατικές συμμετοχές) της πρόσφατης πολυεθνικής στρατιωτικής άσκησης Ηνίοχος. Είναι η άλλη εκδοχή της «ελληνικής φιλοξενίας», όπου στις ντόπιες θάλασσες, στους κάμπους και στα βουνά (που χωράνε άφθονοι “χρυσοί επενδυτές” και στοιβάζονται οι “ξένοι” προλετάριοι…) ασκούνται φιλόδοξοι πιλότοι διαφόρων εθνικοτήτων. Πάντα για το καλό της «ειρήνης». Κυριλέ. (Φέρτε για λίγο την εικόνα στο μυαλό σας: από πάνω γυμνάζονται πολεμικά και απο κάτω ζουν στα κάγκελα φυγάδες πολέμων: ελλαδιστάν…)

Φέτος, για πρώτη φορά, με απαίτηση των συμμάχων της Ουάσιγκτον και του Τελ Αβίβ, πήραν μέρος στον «Ηνίοχο» και (μισθοφόροι;) πιλότοι του Ντουμπάι. Των «ενωμένων αραβικών εμιράτων». Ισραηλινοί και «εμιρατιανοί» πιλότοι πέταξαν –«ασκήθηκαν» δηλαδή – μαζί πάνω απ’ την Πελοπόννησο.

«Και τι έγινε;» θα πείτε… Είναι η πρώτη φορά που επισημοποιείται η συνεργασία του ισραηλινού στρατού με έναν αραβικό – αυτό έγινε!!! Και επειδή κάτι τέτοιο είναι σκάνδαλο (με βάση την ιστορία της μέσης Ανατολής στον 20ο αιώνα…) μόνο σ’ ένα τόσο φιλόξενο μέρος σαν ελλαδιστάν θα μπορούσε να συμβεί. Είναι κάτι σαν «επισημοποίηση ενός συνεσταλμένου και κάπως κρυφού φλερτ»: χρειάζεται το κάτι τις απ’ το ελληνικό βουκολικό feeling για να δέσει. Έστω κι αν πρόκειται να ξεράσει θάνατο. Ή, ειδικά γι’ αυτό.

Υπάρχει και διατίθεται χύμα και δωρεάν άφθονη εικονική πραγματικότητα σ’ αυτά εδώ τα μέρη. Κι αν ξεχάστηκαν («εθνικά» πάντα) εκείνα τα 300 (χιλιάδες) βλήματα που έπρεπε να πάνε, άρον άρον, στο Ριάντ (ή και αλλού), το ελλαδιστάν δεν παύει να είναι ο ορισμός εκείνου που ο π.ε.τ. (και κάθε pet) ονομάζει «πυλώνας σταθερότητας στην ανατολική Μεσόγειο».

Γίνονται βαρυσήμαντοι γάμοι στρατιωτικοί / πολεμικοί στην κορυφή του πυλώνα – και σας έχουν ακάλεστους κάτω, στην απόξω, να κοιτάτε όπου δείχνει το δάχτυλο…

Δαντελωτά ακρογιάλια

Τρίτη 16 Απρίλη. … Η γεωγραφία της ελλάδας είναι ιδανική για ασκήσεις [είπε ο αμερικάνος καραβανάς Jamie LaValley, του οποίου η ταξιαρχία πήρε μέρος στις ασκήσεις]. «Μπορούμε να κάνουμε επιχειρήσεις πάνω απ’ το Αιγαίο και σε μεγάλο ύψος πάνω απ’ τον Όλυμπο, που είναι πολύ κοντά… Είναι το μόνο μέρος στα 18 χρόνια που είμαι στον στρατό που τα συνδυάζει όλα: βουνά, πεδιάδες και θάλασσα».

Η πατρίς σε ευχαριστεί κυρ LaValley!!! Χρόνια τώρα ψάχνει τι άλλο μπορεί να προσφέρει προς τέρψη πέρα απ’ τη θάλασσα και τον ήλιο… Να που το βρήκε – και πρέπει να πούμε ένα μεγάλο «εύγε» στο φαιορόζ γκουβέρνο γι’ αυτό: συνδυασμός βουνού, κάμπου, κοιλάδων και θάλασσας για να εκπαιδεύονται τα αμερικανικά πολεμικά. Σε συγκεκριμένες (και κλιματικές…) συντεταγμένες – αυτό εννοείται.

Και για πού εκπαιδεύονται οι yankees και οι φίλοι τους απ’ το Τελ Αβίβ, για νάχουμε καλό ερώτημα; Ποιός ξέρει; Ο φιλόξενος χορηγός των βουνών, των κάμπων και των θαλασσών παριστάνει τον ανήξερο. Για πού να εκπαιδεύονται άραγε; Μήπως για την Αρκτική; Μήπως για να περνάνε γιαγιάδες στο δρόμο;

Όποιος υποψιαστεί ότι οι μεσημβρινοί της εκπαίδευσης στο γραφικό ελλαδιστάν συμπίπτουν με εκείνους του βόρειου ιράν είναι σκέτο αντεθνικό στοιχείο…

(Σε ποιές περιπτώσεις, είπαμε, η «υπόθαλψη εγκληματία» είναι κακούργημα;)

«Φεμινισμός» με οπλοπολυβόλα

Τρίτη 9 Απρίλη. Το Τελ Αβίβ (και οι τσατσορούφιανοί του στον πρώτο κόσμο) πουλάνε την υποτιθέμενη υποστήριξη του καθεστώτος στα κοινωνικά ρεύματα σεξουαλικών ιδιαιτεροτήτων. Αλλά αυτά είναι δημόσιες σχέσεις, δηλαδή παραμύθια για ανόητους: ο βαθύς σεξισμός του ισραηλινού φασισμού ξεσπάει σαν ηφαίστειο, χωρίς προσχήματα, σε κάθε περίπτωση που αφορά είτε παλαιστίνιες γυναίκες· είτε και το γυναικείο φύλο συνολικά, αν μέσω αυτού μπορεί να εικονογραφηθεί ο “εχθρός”, το “απόλυτο κακό”.

Για παράδειγμα η ακροδεξιά υπουργός δικαιοσύνης στο Τελ Αβίβ Ayelet Shaked (έγινε παγκόσμια γνωστή με το πρόσφατο προβοκατόρικο προεκλογικό της βίντεο με το «άρωμα φασισμός»), είχε δηλώσει απ’ το 2014 (και το επανέλαβε το 2015) ότι θα πρέπει να εξολοθρεφτούν όλοι οι παλαιστίνιοι… Και οι γυναίκες, επειδή «γεννούν φίδια».

Όμως δεν είναι μόνο οι παλαιστίνιες γυναίκες που “γεννούν φίδια”… Το τελευταίο κατόρθωμα είναι προχθεσινό, και πολύ πιο επίσημο: απ’ το «twitter» του ισραηλινού στρατού (IDF). Παρουσιάζει σχηματικά ένα σώμα που εγκυμονεί την λέξη «terror», για να πει ότι το ιράν εγκυμονεί την τρομοκρατία στη μέση Ανατολή…. Μάλιστα ο ισραηλινός φασισμός πάει πιο πέρα: ενώ το σώμα είναι όρθιο (εννοώντας ότι είναι ανθρώπινο), χρησιμοποιείται (καθόλου τυχαία) η λέξη «breed» που αφορά τα ζώα… (Θέλετε να το κάνουμε «λιανά» ή καταλαβαίνετε;)

Αν το ίδιο «σχέδιο» το παρουσίαζε κάποιο γνωστό ευρωπαϊκό βοθρόλυμα, θα είχαν σηκωθεί και οι πέτρες! Και πολύ σωστά!!! Αλλά το προωθεί ο «ιερός» εγκληματικός, φασιστικός στρατός, που μέσα σ’ ένα χρόνο έχει σκοτώσει «μόνο» καμμιά 200αριά διαδηλωτές και έχει τραυματίσει «μόνο» καμιά 10αριά χιλιάδες. (Ντάξει τότε…)

Οπότε τα σκατά των δημόσιων σχέσεων του ναζισμού του Τελ Αβίβ και των συμμάχων του (συμπεριλαμβανομένου του ελληνικού κράτους / παρακράτους / κεφάλαιου) περί «ενδιαφέροντος για τις σεξουαλικές ετερότητες» θα συνεχίσουν να σερβίρονται ζεστά ζεστά. Και να τρώγονται.

Πάλι καλά που δεν τα πατάνε – οι «πεινασμένοι» που τέτοια θέλουν και με τέτοια χορταίνουν!

Για σκέψου να λέρωναν τα παπούτσια τους;

Μπλοκ του Καράκας

Παρασκευή 5 Απρίλη. Έχει ένα ενδιαφέρον, και το σημειώνουμε: ενώ η Ουάσιγκτον δείχνει να λυσσάει για την “απόβαση” 100 ρώσων πεζοναυτών (ή, πιο σωστά, στρατιωτικών τεχνικών) στη βενεζουέλα, δεν βγάζει τους ανάλογους αφρούς για τους 120 κινέζους όμοιούς τους. Υπάρχει εξήγηση;

Ίσως. Αν πράγματι και οι μεν και οι δε είναι στρατιωτικοί τεχνικοί, τότε αποσπάστηκαν στη βενεζουέλα για να ελέγξουν, να συντηρήσουν, να επιδιορθώσουν και να φροντίσουν γενικά τα οπλικά συστήματα του καθεστώτος Μαδούρο ρωσικής ή κινεζικής κατασκευής. Κι εκεί μπορεί να είναι το πρόβλημα της Ουάσιγκτον: απ’ όλα τα όπλα τα πιο επίφοβα είναι οι S-300 που έχει εγκατεστημένους το καθεστώς: πολύ θα ήθελαν τα κυβερνοεπιτελεία του αμερικανικού ιμπεριαλισμού να τους «τυφλώσουν», αλλά η παρουσία ρώσων τεχνικών μπορεί να το κάνει από δύσκολο έως αδύνατο.

Κι έτσι ο plus 1 «πομπηίας» συνεχίζει να εκτοξεύει τις αγαπημένες πύρινες απειλές του, του είδους «ο πρόεδρος Trump ξεκαθάρισε ότι θα κάνει ό,τι χρειάζεται για να διώξει τους ρώσους».

Όλος ο κόσμος παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα το πως θα τα καταφέρει το ψοφιοκουναβιστάν – πριν οι ρώσοι στρατιωτικοί τεχνικοί (εντός ή εκτός εισαγωγικών) στη βενεζουέλα πολλαπλασιαστούν…

Mπλοκ του Καράκας 1

Τετάρτη 3 Απρίλη. Τι ήταν να το πει, ο Bolton, εκείνο το «κάτω τα χέρια απ’ το ημισφαίριό μας»; Τι ιδέα ήταν να τρίξει τα δόντια στη Μόσχα; Πριν καλά καλά στεγνώσει το σάλιο στο στόμα του «συμβούλου εθνικής ασφάλειας», και το Πεκίνο έστειλε (προχτές) 120 πεζοναύτες του στο Καράκας…

Επίσημη εξήγηση; Συνοδεύουν ένα φορτίο 65 τόνων ανθρωπιστικής βοήθειας προς το καθετώς Μαδούρο. Παλιά τέτοιες δουλειές τις έκαναν καλόγεροι – αλλά οι καιροί άλλαξαν. Κι αυτό είναι το χειρότερο: η αμερικανική κυριότητα επί του «δυτικού ημισφαιρίου» (το παλιό «δόγμα Monroe») αμφισβητείται πρακτικά, όχι από μία «αναθεωρητική δύναμη» αλλά από δύο, οι οποίες συνεργάζονται και σε όλα τα υπόλοιπα μέτωπα του σε εξέλιξη παγκόσμιου πολέμου.

Το ότι τόσο ρωσικές όσο και κινεζικές (κρατικές) εταιρείες έχουν μεγάλα συμβόλαια αγοράς πετρελαίου απ’ τη βενεζουέλα ή/και επενδύσεων στον τομέα, είναι γνωστό. Η εκτίμηση, όμως, ότι Μόσχα και Πεκίνο στέλνουν στρατό στο καράκας απλά για να προστατέψουν τις επενδύσεις τους, είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι ότι «προστατεύουν τις επενδύσεις τους» με στρατό για να αφήσουν, όσο πιο κοντά στην πόρτα της Ουάσιγκτον («μπροστά» ή «πίσω» δεν έχει σημασία), ένα φάκελο. Με 5 λέξεις: προσέξτε, γιατί δεν σας παίρνει!

Υπάρχει μια παλιά φωτογραφία (πάνω), απ’ το καλοκαίρι του 2008, του τότε γεωργιανού προέδρου Saakashvili, που τρώει την γραβάτα του την ώρα που μπαίνουν τα ρωσικά τανκς στην γεωργιακή επικράτεια, στη νότια οσετία. Ο Saakashvili ήλπιζε ότι η Μόσχα θα φοβηθεί τις νατοϊκές «φιλίες» του – αλλά δεν…

Ίσως τώρα κάποιος Bolton κάπου στην Ουάσιγκτον να τρώει τα μουστάκια του. Τι άλλο να κάνει ή να πει αφού το «δυτικό ημισφαίριο είναι δικό μας» δεν ισχύει;

Ίσως δεν καθαρίσει…

Τρίτη 2 Απρίλη. …Είμαι ένας απ’ τους τυχερούς. Το ότι εγκαταλείπω μια ζωή στο στρατό με μια μέτρια σύνταξη και όλα τα χέρια και τα πόδια μου στη θέση τους μοιάζει με πραγματική απόδραση. Κι ο στρατός και εγώ το ξέραμε ότι ήταν καιρός να φύγω. Κουράστηκα να κουβαλάω νερό για την αυτοκρατορία, κι αυτοί έχουν σίγουρα πρόβλημα με τα αιρετικά μου άρθρα και με το να πληρώνουν τους λογαριασμούς για την κατά τα φαινόμενα ατελείωτη “μετατραυματική” ψυχολογική μου θεραπεία. Τώρα πια είμαι πρόβλημα της κοινωνίας, καθώς οδεύω σ’ έναν κόσμο πολιτών που ποτέ δεν αντίκρυσα με τα μάτια ενός ενηλίκου…

Ο ταγματάρχης του αμερικανικού στρατού Danny Sjursen φεύγει – συνταξιοδοτημένος πρόωρα, στα 35 του. Και, φυσικά δεν είναι του γούστου μας ή του γούστου σας κάποιος που έμεινε στον αμερικανικό στρατό σχεδόν 18 χρόνια, υπηρετώντας (όπως λέει ο ίδιος) σε 11 θέσεις, κυρίως σε «ζώνες πολέμου», στο ιράκ και στο αφγανιστάν.

Ο Sjursen λέει (και δεν έχουμε λόγο να τον αφισβητήσουμε) ότι 18 χρόνια θητείας μετέτρεψαν τον πολεμόκαβλο πιτσιρικά που ήταν στα 17 του όταν κατάχτηκε, σε ειρηνιστή – με μια καλή δόση αντι-ιμπεριαλισμού.

Σας φαίνεται (και μας φαίνεται…) εντελώς ξένος! Όμως ο πρώην ταγματάρχης Danny Sjursen, που στην επιστολή του λέει ότι έγινε από σκληροπυρηνικός νεοσυντηρητικός αδιαπραγμάτευτα προοδευτικός, θα κατέβει ξανά και ξανά σε αντιπολεμικές και αντι-ιμπεριαλιστικές διαδηλώσεις στο ψοφιοκουναβιστάν. Και θα το εννοεί – δεν έχουμε καμμία αμφιβολία.

Υπάρχει, όμως, κάτι ενοχλητικά οικείο αν κάποιος αναλογιστεί πιο σοβαρά το θέμα. Είναι οικείο επειδή δεν χρειάζεται αρβύλες για να έχει λόγο. Και είναι ενοχλητικό επειδή αφορά αυτό που έγινε μια λέξη ευκαιρίας (και στα μέρη μας, στους «επαναστατικούς κύκλους» ακόμα χειρότερα): την συνείδηση.

Πόσα χρόνια χρειάζεται ο πρωτοκοσμικός, με στολή ή όχι, για να συνειδητοποιήσει τι υπηρετεί είτε σαν κατοχικός, είτε σαν επιμελητεία στα μετόπισθεν, είτε σαν «λαός μάζα» – που κοιτάει την δουλειά του – και στηρίζει τους φόνους μέσω της αδιαφορίας του, ώστε να καταλάβει πόσο αίμα χρειάζεται καθημερινά για να την βγάζει; Πόσα χρόνια (ή μήπως αιώνες;) χρειάζεται η συνείδηση για να είναι αντάξια του ονόματός της;

Έναν αμερικάνο καραβανά τον ξεφορτώνεται κανείς για πλάκα! Ένας έλληνα «επαναστάτη» μικροαστό που είναι ο ίδιος τέτοιος (πάνω απ’ όλα μικροαστός!) όχι. Στο βάθος, στα βαθιά, πούναι όμως και πολύ φανερά, είτε σκοτώνεις αυτοπροσώπως είτε αναθέτεις σε άλλους να σκοτώνουν για λογαριασμό σου, η διαφορά μπορεί να μην είναι τόσο μεγάλη.

Ενοχλητικό. Αφόρητα ενοχλητικό. Ας κοιτάξουμε, λοιπόν, την πάρτη μας – κι ας αφήσουμε τους Άλλους. Κουραστήκαμε να ασχολούμαστε (;;;) μαζί τους.”Μην το παραχέσουμε”…

(Προφανώς και θα θεωρηθεί ότι είναι σκάνδαλο να πάρουμε στα σοβαρά έναν «μετανοιωμένο» καραβανά. Βλέπετε: οι «μετανοιωμένοι» είναι μόνο δικό μας «δικαίωμα». Μπορεί και «προνόμιο».

Κι αν δεν έχουμε δει και δεν έχουμε δει…)

Μόσχα – Καράκας, ένας πόλεμος δρόμος

Δευτέρα 25 Μάρτη. Πηδώντας τον Ατλαντικό, σε μια επίδειξη ιμπεριαλιστικής αυτοπεποίθησης, η Μόσχα το έκανε: έστειλε στο Καράκας τον αρχιστράτηγο Vasily Tonkoshkurov (αρχηγό του ρωσικού στρατού) μαζί με 100 πεζοναύτες. Μετά από αίτημα του Μαδούρο φυσικά!

Δεν είναι κάτι για το οποίο θα έπρεπε να πανηγυρίσει κανείς, όσο εχθρικός κι αν είναι απέναντι στο ψοφιοκουναβιστάν. Παρότι 100 πεζοναύτες δεν είναι σπουδαία στρατιωτική δύναμη (μπορούν, πάντως, να γίνουν περισσότεροι…), και παρότι ο Tonkoshkurov πήγε στο Καράκας για την έμφαση στη ρωσική κίνηση και όχι για να στρατοπεδεύσει, είναι η πρώτη φορά που ρωσικός στρατός πατάει επίσημα στην “πίσω αυλή” της Ουάσιγκτον απ’ το 1962 και την τότε “κρίση της κούβας”.

Ακόμα κι αν στους 35 τόνους φορτίο που πήραν μαζί τους στο Καράκας ο στρατηγός και οι 100 πεζοναύτες του δεν περιλαμβάνονται πύραυλοι με πυρηνικές κεφαλές (όπως το 1962) η πρόκληση της Μόσχας προς την Ουάσιγκτον δεν είναι απλά επιδεικτική. Μόνο να οξύνει τις αντιθέσεις μπορεί: το ψοφιοκουναβιστάν αναγόρευσε την ανατροπή του Μαδούρο σε μείζονα στόχο του· και μετά από 2 μήνες, όχι μόνο ο στρατός της βενεζουέλα δεν στράφηκε κατά του Μαδούρο, αλλά το καθεστώς ενισχύεται ανοικτά απ’ την Μόσχα. Πράγμα που σημαίνει ότι το «κόλπο Guaido» τελειώνει αφού η ρωσία δείχνει διατεθειμένη να απλωθεί (στρατιωτικά και όχι μόνο) πολύ μακρύτερα απ’ όσο υπολόγιζε ενδεχομένως το ψοφιοκουναβιστάν: ως κάτω απ’ τη μύτη του…

Παρότι το ψοφιοκουναβιστάν δεν θα απειλήσει πυρηνικό πόλεμο εναντίον της Μόσχας γι’ αυτήν την πρώτη “απόβαση” ρωσικού στρατού στην Καραϊβική (όπως στην “κρίση της κούβας”) δεν πρόκειται να μείνει με σταυρωμένα τα χέρια.

Σε κάθε περίπτωση επαναλαμβάνουμε την παρατήρηση που είχαμε κάνει απ’ την αρχή γι’ αυτήν την υπόθεση. Πρώτα το ψοφιοκουναβιστάν και στη συνέχεια το καθεστώς Μαδούρο έβαλαν (και) την βενεζουέλα στον 4ο παγκόσμιο πόλεμο… Πράγμα που σημαίνει ότι απο ‘δω και στο εξής θα υπάρχουν ανοικτές συνδέσεις της καραϊβικής (και όχι μόνο) με τα υπόλοιπα επιμέρους μέτωπα…

Προσοχή στις πτώσεις!

Τρίτη 19 Μάρτη. Η Ουάσιγκτον μαζεύει “στρατηγικά βομβαρδιστικά” σε βάση της στην αγγλία. Πήγε 6, θα πάει άλλα 4, σύνολο 10: τα περισσότερα απ’ το 2003, όταν είχε πάει εκεί 20, εν όψει της εισβολής στο ιράκ…

Η Μόσχα, πάλι, μαζεύει δικά της “στρατηγικά βομβαρδιστικά” στην Κριμαία. Επειδή, λέει, η Ουάσιγκτον στήνει πυραύλους στη Ρουμανία.

Δεν πρόκειται για τα ευχάριστα νέα του μήνα! Δεν θα ήταν άσχημο αν αυτά τα ιπτάμενα υπερόπλα σωριάζονταν λίγα λεπτά με την απογείωσή τους, σε τίποτα κοντινά βουνά, χωρίς να είναι φορτωμένα με πυρηνικά!

Κι ας φταίει και το σύστημα autopilot – δεν μας πειράζει…

Fort Trump

Σάββατο 16 Μάρτη. Η Βαρσοβία βρίσκεται σε προχωρημένες συζητήσεις με την Ουάσιγκτον – για την δημιουργία μόνιμης αμερικανικής στρατιωτικής βάσης στο έδαφός της. Ο ακροδεξιός πρόεδρος Duda έχει βρει ήδη το όνομά της («fort Trump”), και είναι διατεθειμένος να δώσει έως 2 δισεκατομμύρια δολάρια για τα έξοδά της. Το ψοφιοκουναβιστάν δηλώνει εντυπωσιασμένο έως συγκινημένο απ’ αυτήν την γενναιόδωρη προσφορά (δεν είναι μόνο οι φαιορόζ χουβαρντάδες!). Η συζήτηση γίνεται για μια βάση που θα χωράει μια μεραρχία με όλα τα καλούδια της· περίπου τόσους όσους είναι τακτικά στο πολωνικό έδαφος, για «ασκήσεις».

Δεν θα χαρεί η Μόσχα – όμως (λογικά) τέτοιες κινήσεις τις έχει προεξοφλήσει. Ωστόσο, είμαστε ήδη στην εποχή της «ανταπόδοσης»…