Tag: σαουδική αραβία

Υεμένη 2

Τρίτη 26 Δεκέμβρη. Τι έχει απομείνει στον τοξικό; Μία απ’ τα ίδια, ακόμα περισσότερο: βομβαρδισμοί μέχρι τα κτίρια να γίνουν μπάζα και τα μπάζα σκόνη. Το πρόβλημα του είναι ότι τώρα οι Houthi σημαδεύουν τα παλάτια του με τους πυραύλους του. Ως τώρα τους αναχαιτίζει, αλλά ένας αν περάσει…

Εν τω μεταξύ ένα τουλάχιστον τμήμα του στρατού του Saleh φαίνεται πως είτε τα έχει παρατήσει είτε έχει αλλάξει πλευρό μετά την δολοφονία του. Όμως αυτό δεν είναι αρκετό για να πετύχει ο τοξικός μια γρήγορη νίκη στην υεμένη· ίσως ούτε καν νίκη. Οι Houthi κρατάνε την πρωτεύουσα Sana’a, και οποιαδήποτε προσπάθεια κατάληψής της απ’ τους μισθοφόρους του Ριάντ και του Αμπού Ντάμπι θα γυρίσει μπούμεραγκ.

Σε κάθε περίπτωση, στην φυλετική υεμενίτικη κοινωνία, οι Houthis δεν πρόκειται να εξαφανιστούν· ακόμα κι αν η Sana’a γινόταν ένας σωρός ερείπια. Η Τεχεράνη δηλώνει ανοικτά πια ότι τους υποστηρίζει, αν και αρνείται ότι τους έχει δώσει πυραύλους. Αυτό δεν την εμποδίζει να τους δώσει άλλου είδους και αποτελεσματικότητας όπλα· αν βρει τρόπο να τα μεταφέρει μέχρι τα λιμάνια που ελέγχουν.

Κάποιου είδους πολιτικο-ιδεολογική μεσολάβηση της Τεχεράνης, που θα έφερνε τους σιιτικής ιδεολογίας Houthis πιο κοντά στο σουνιτικό Islah (και το ανάποδο) και θα ξανάσπρωχνε ξανά στη συμμαχία με τους Houthi ότι έχει απομείνει απ’ το κόμμα και τους ένοπλους του Saleh, θα ήταν ίσως ακόμα πιο αποδοτική…

Sahel 1

Κυριακή 24 Δεκέμβρη. Ίσως, λέμε «ίσως», ο τοξικός πρίγκηπας του Ριάντ και ο εξίσου τοξικός όμοιός του των εμιράτων, να μην είναι τόσο κακοί άνθρωποι… Ή, εν πάσει περιπτώσει, έχουν την «οικονομική επιφάνεια» να αγοράζουν την φιλία πιο δυνατών από δαύτους.

Πριν καμιά δεκαριά μέρες ανακοινώθηκε απ’ το Ριάντ ότι θα δώσει 100 μύρια δολάρια στο ταμείο μιας διεθνούς αντιτρομοκρατικής συμμαχίας που δρα στο Sahel, μια μεγάλη ζώνη νότια της Σαχάρας, που διατρέχει το μάλι, τον νίγηρα και το τσαντ. Τα εμιράτα ανακοίνωσαν με την σειρά τους ότι θα τσοντάρουν με άλλα 30 μύρια. Ποιος έφερε τέτοια χαρμόσυνα νέα; Αυτοπροσώπως ο γάλλος πρόεδρος Macron, που είχε πάει στα μέρη για δουλειές. Ήταν ο αρμοδιότερος: το Παρίσι έχει φτιάξει μια «αντιτρομοκρατική συμμαχία» με στρατό απ’ την μαυριτανία, το μάλι, τον νίγηρα, την μπουρκίνα φάσο και το τσαντ, την οποία (εννοείται!) ότι διοικεί. Είναι οι G5: καμμία σχέση με άλλα “g”! Εντελώς συμπτωματικά τα μέλη της «συμμαχίας» ανήκουν από παλιά στη σφαίρα της γαλλικής ιμπεριαλιστικής «επιρροής».

Τα 130 αραβικά εκατομμύρια, μαζί με άλλα 80 που έχει υποσχεθεί η Ουάσιγκτον για την ίδια «πολυεθνική δύναμη» είναι 210 στο σύνολο· ο Macron υπολόγισε ότι χρειάζονται άλλα 40· ίσως τα βάλει το Παρίσι, ίσως τα βρει από αλλού.

Χρειάζεται να το υπενθυμίσουμε; Το Παρίσι (μαζί με την Ουάσιγκτον μεν, αλλά αλλά κινούμενο στον ιστορικά «ζωτικό χώρο» του) κυνηγάει τρομοκράτες στην υποσαχάρια Αφρική… Αλλοίμονό τους των παλιοτρομοκρατών!!!

Staying alive!!!

Κυριακή 17 Δεκέμβρη. Μπορεί να είναι γελοίο, ακόμα και μέσα στη «σχολή της σύνταξης»:  γερασμένα γκουπ κάνουν περιοδείες στην (παλιά) περίμετρο της παγκόσμιας rock βιομηχανίας μπας και βγάλουν αυτοί κανά μεροκάματο (και οι εταιρείες τους κανά πεντεσπάνι)· ή «ώριμοι» ποδοσφαιριστές κάνουν ακριβές μεταγραφές σε κάποιο αραβικό (ή γενικά μαφιόζικο) πρωτάθλημα. Αλλά ναι, είναι αλήθεια! Ο ώριμος John Travolta βρέθηκε στο Ριάντ, σταλμένος από αμερικανικές εταιρείες κατασκευής και εκμετάλλευσης κινηματογραφικών complexes! Αφού ο τοξικός υποσχέθηκε ότι απ’ την ερχόμενη άνοιξη θα επιτραπούν και στο βασίλειό του οι σινεμάδες (με γυναικωνίτες και ανδρωνίτες, τα είπαμε αυτά), να η ευκαιρία η σαυδαραβική νεολαία να αποθέωσει την κορύφωση της disco. Σαράντα χρόνια μετά; Γιατί όχι; Ποτέ δεν είναι αργά!!!

Θα μπορούσε να συνοδεύεται (ο Travolta) απ’ τους … Bee Gees. Αλλά αν ζουν θα πρέπει να είναι γύρω στα 80· όχι και το καλύτερο θέαμα για να πουλήσουν οι εταιρείες.

Συνεπώς η σαουδαραβική νεολαία, αν δεν έχει πρόσβαση στο internet, θα μάθει σε μερικούς μήνες πως «να μένει ζωντανή»….

Αν, επιπλέον, ξεφορτωθεί και τον πολεμοχαρή τοξικό πρίγκηπα, θα έχει στ’ αλήθεια βάσιμες ελπίδες να ζήσει…

(φωτογραφία: ο 64χρονος Travolta προχτές σε συνεδριακό κέντρο στο Riyadh. Ακολούθησε το πρώτο μάθημα χορού…)

Ταξίδι στο παζάρι

Πέμπτη 30 Νοέμβρη. Όταν θα φτάσει με το καλό, θα μπορέσουν να μετρήσουν τις “καμπούρες” τους – με την μεταφορική έννοια: τίνος τα προβλήματα είναι μεγαλύτερα; Η Theresa May πάει άλλη μια φορά στο Ριάντ, και… «κράτα με να σε κρατώ ν’ ανεβούμε το βουνό».

Το Λονδίνο είναι παραδοσιακά απ’ τους μεγαλύτερους προμηθευτές όπλων στη σαουδαραβική χούντα (ενώ οι έλληνες ούτε βλήματα δεν μπορούν να πουλήσουν σωστά…) Είναι τόσο μεγάλος προμηθευτής βαρέων όπλων, ώστε ο επόμενος «Λώρενς της Αραβίας» (στην εντελώς υποθετική περίπτωση που θα υπήρχε τέτοιος) θα τα έβρισκε σε ντάνες κάτω από αμμόλοφους.

Αυτή τη φορά το καθεστώς του τοξικού πρίγκηπα θέλει περισσότερα από αγγλικά τανκς, αεροπλάνα, drones κλπ. Θέλει αναγνώριση του ιμπεριαλιστικού του feeling. Τι θα κάνατε αν το ιράν έριχνε έναν πύραυλο στο Heathrow? ρώτησε τις προάλλες ο προφανώς ανιστόρητος Adel al-Jubeir, της παρέας του τοξικού, που παριστάνει τον υπ.εξ. της σαουδικής αραβίας. Η May έχει το περιθώριο του αγγλικού χιούμορ, με μια καλή δόση πίκρας εν προκειμένω: Υπομονή νεαρέ μου, υπομονή· όπως με τους γερμανικούς πυραύλους στον Β παγκόσμιο… Και θα φωνάζαμε τους αμερικάνους να καθαρίσουν…

Αυτό το τελευταίο θα το ήθελε και το Ριάντ – έγκαιρα, πριν γίνει άμμος παντού. Κατά τα άλλα το Λονδίνο, σαν μέλος της 5 + 1 συμφωνίας με το ιράν (και έχοντας κατά νου ότι εκεί, στην επικράτεια της Τεχεράνης, υπάρχουν νέες πιθανότητες για δουλίτσες) δεν το έχει εύκολο να σιγοντάρει τις κατάρες του τοξικού πρίγκηπα. Όχι φανερά τουλάχιστον.

Υπάρχει και μια αυξανόμενη κατακραυγή για τις μεθόδους του: απαγωγές, εκβιασμοί, βασανιστήρια, δολοφονίες, μισθοφόροι προστασίας… Αν δεν το πει κάποιος «θαυμάσιο επενδυτικό κλίμα» το λέει «τρις ισόβια» – σύμφωνα με το φημισμένο αγγλικό δίκαιο.

Αλλά η αλήθεια είναι πικρή: η May ηγείται της αγγλικής decay. Θα ζητήσει απ’ τον τοξικό να είναι πιο ανθρώπινος με την υεμένη· κι αυτός θα της ξαναπεί κάτι για τα αγγλικά αεροδρόμια. Δεν βγαίνει άκρη με τα λόγια στην αραβική χερσόνησο. Και το τελευταίο πράγμα που θα ήθελαν οι brexiters είναι να δείξει η May τόση πονοψυχιά ώστε να βρεθούν να περιθάλπτουν υεμενίτες, ειδικά εντός έδρας….

(η φωτογραφία είναι απ’ το προηγούμενο ταξίδι της May στο Ριάντ, τον περασμένο Απρίλη. Αν συνεχίσει να πηγαίνει εκεί κάθε εξάμηνο, θα γίνει παρεξήγηση. Ότι παίζει φάση…)

Η διπλωματία – στην ουρά των όπλων

Τετάρτη 29 Νοέμβρη. Σήμερα πρόκειται να ξεκινήσει στη Γενεύη ένας ακόμα γύρος συζητήσεων για τη συρία, με την συμμετοχή τόσο της συριακής κυβέρνησης όσο και της αντιπολίτευσης. Ο Άσαντ δήλωσε ότι δεν θα στείλει τους δικούς του. Ο λόγος; Η απόφαση των φιλοΡιάντ αντικαθεστωτικών στο “συνέδριό” τους που έγινε πρόσφατα κάτω απ’ την προστασία του τοξικού (ή των μισθοφόρων του, το ίδιο κάνει): επιμένουν ότι ο Άσαντ πρέπει να φύγει άμεσα, πράγμα που σημαίνει ότι “κάτι καλό πίνουν”.

Όμως πάντα το ίδιο έλεγαν, ίσως ακόμα πιο “σκληρά” – οι προηγούμενοι γύροι στη Γενεύη έγιναν, παρ’ όλα αυτά. Η διαφορά, τώρα, δεν είναι το κόλλημά τους· αλλά ότι αρνούνται να παραδεχτούν ότι έχουν ηττηθεί και, κατά συνέπεια, ότι θα έπρεπε να βγάλουν τον σκασμό. Μ’ άλλα λόγια: ο Άσαντ απείλησε ότι δεν θα πάει επειδή έχει νικήσει σε ικανό βαθμό, και δεν έχει κανένα λόγο να νομιμοποιήσει, έστω “στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων”, τους proxies του τοξικού πρίγκηπα, του Τελ Αβίβ και του Ριάντ.

Τελικά η Μόσχα εξασφάλισε μερικούς πόντους υπέρ του καθεστώτος Άσαντ. Μπροστά στο κίνδυνο αποτυχίας, οι του οηε αναγκάστηκαν (απ’ την ρωσική διπλωματία κατά τα φαινόμενα) να πείσουν τους «αδιάλλακτους» του Ριάντ ότι θα πρέπει να μιλήσουν «ευθέως» με τους αντιπροσώπους του Άσαντ. Θα σημαίνει αυτό, αν γίνει, μια αμοιβαία αναγνώριση; Όχι ακριβώς. Αυτοί που έχουν νικήσει κι εκείνοι που έχουν χάσει δεν συνδέονται με κάποια «αμοιβαιότητα». Απλά οι «αδιάλλακτοι» πρέπει να προσγειωθούν· στο διάδρομο δεν τους περιμένουν λουλούδια, τους περιμένουν λακούβες.

Αναβλήθηκε όμως και το «συνέδριο εθνικού διαλόγου» που προγραμμάτιζε το μπλοκ της Αστάνα για τις 2 Δεκέμβρη στο Sochi (ήδη έχει γίνει μία αναβολή). Τώρα πάει για τις 15 Γενάρη. Εδώ οι αιτίες της αναβολής είναι ανάποδες απ’ τις τριβές του γύρου στη Γενεύη: πρέπει να εξαγοραστούν όσοι το δυνατόν περισσότεροι απ’ αυτούς που έχουν απομείνει στο πορτοφόλι του τοξικού· και, κυρίως, να λυθεί το ζήτημα με τις ypg.

Δύο παράλληλες “διπλωματικές διαδικασίες”, δύο παράλληλες (και από σημαντικές απόψεις αντίθετες) διαδρομές: δεν είναι “ισοπαλία”… Καθώς χειμωνιάζει (ακόμα και στη συρία) το ερχόμενο διάστημα θα είναι περίοδος μαχών “εκκαθάρισης” στο συριακό πεδίο μάχης κάτω από δύσκολες συνθήκες: όποιος έχει καλή επιμελητεία έχει και το πάνω χέρι, και τέτοιοι δεν θα είναι οι αντικαθεστωτικοί στους θύλακες που έχουν απομείνει.

Για τις ypg το ζήτημα είναι κάπως διαφορετικό. Έχουν καταλάβει, για παράδειγμα, διάφορα πετρελαιοπήγαδα· θα καταφέρουν όμως να πουλήσουν πετρέλαιο; Αυτό εξαρτάται απ’ τους γείτονες, και οπωσδήποτε το ιράκ. Αν γίνει ο αποκλεισμός που έγινε κατά των κούρδων του ιράκ, οι ypg θα έχουν το χρόνο να σκεφτούν αν μπορούν να βγάλουν τον χειμώνα με επιδόματα απ’ το Ριάντ και παρέα απ’ τους αμερικάνους πεζοναύτες μόνο…

Zombie in Athens

Τρίτη 28 Νοέμβρη. Αφήνουμε το εύκολο για άλλους που, έχουμε καταλήξει, το χρησιμοποιούν για να γλυτώσουν απ’ το δύσκολο: ναι, 100 (χιλιάδες βήματα πυροβολικού) στη σαουδαραβική χούντα σημαίνει 100 χιλιάδες βολές κατά των υεμενιτών. Και όποιον πάρει ο χάρος. Έτσι είναι. Έτσι ήταν και οι 1000 βόμβες που πουλήθηκαν στα εμιράτα· κι αυτές στους υεμενίτες και στις υεμενίτισσες έπεσαν, αυτούς σκότωσαν και σακάτεψαν…

Αν, όμως, αυτό είναι Χ φορές βρώμικο, τότε η πώληση / προμήθεια διπλάσιας ποσότητας (των ίδιων βλημάτων), σε “αγνώστους”, με λαθραίο τρόπο πόσες φορές Χ βρώμικη είναι;

Η εκτροπή προς το δευτερεύον (με «μεσάζοντα» ή με «εκπρόσωπο» γίνονται τα νταραβέρια;) αποδείχθηκε εξαιρετικά χρήσιμη – για το «εθνικό συμφέρον» συνολικά. Επειδή είναι ένα θέμα να έχουμε απέναντι μας ένα κράτος που συμμετέχει, επιμελητειακά, σε έναν γνωστό πόλεμο, και είναι εντελώς διαφορετικό το να έχουμε απέναντι μας ένα κράτος που συμμετέχει κρυφά σε κάποιον άλλον / κάποιους άλλους. Μπορεί αυτή η δεύτερη συμμετοχή να είναι επιμελητειακή· μπορεί να είναι και άλλου είδους. Το ότι είναι κρυφή, και παραμένει τέτοια με «διακομματικό» τρόπο, αφήνει όλα τα ενδεχόμενα ανοικτά.

Δεν είναι θεωρητικά ζητήματα αυτά. Στις 16 Νοέμβρη, πριν από 12 ημέρες, ο αμερικάνος στρατηγός Kenneth F. McKenzie ρωτήθηκε για τα μεγέθη του αμερικανικού στρατού στη συρία και στο ιράκ. Απάντησε “έχουμε 503 στη συρία, 5.262 στο ιράκ”. Μια μέρα μετά, στις 17, στη ρουνιάρικη τετράμηνη έκθεση του αμερικανικού πενταγώνου για την κατανομή του “προσωπικού” του, τα μεγέθη ήταν ως εξής: στη συρία 1.723, και στο ιράκ 9.122. Σίγουρα δεν αυξήθηκε ο αμερικανικός στρατός κατοχής στη συρία κατά 1220 και στο ιράκ κατά 3860 μέσα σε μια μέρα…

Αυτή η έκθεση ενός απ’ τα στατιστικά γραφεία του αμερικανικού στρατού (που βγάζει ψεύτη τον στρατηγό) θα μπορούσε να έχει περάσει απαρατήρητη. Κάποιοι την πρόσεξαν και την ανέσυραν στη δημοσιότητα. Το γεγονός είναι πως η κατά 14.000 (συνολική) αύξηση του αμερικανικού στρατού στη μέση Ανατολή το τελευταίο 4μηνο έχει γίνει κρυφά· προφανώς όχι χωρίς συγκεκριμένους λόγους…

Παρότι δεν έχουμε κάποιο στοιχείο για να συνδέσουμε άμεσα την κρυφή αύξηση του αμερικανικού στρατού στη μέση Ανατολή με την προσπάθεια (που τσάκισε για λόγους άσχετους με την πρόθεση των ελληνικών πολιτικών βιτρινών) κρυφού εξοπλισμού “κάποιων, άγνωστων” (με τα ανάλογα κέρδη, πάντα) επίσης στη μέση Ανατολή, δεν έχουμε, επίσης, κανένα στοιχείο που να τα αποσυνδέει μεταξύ τους. Αντίθετα:

α) ο εξοχότατος ψόφιος κοριός ανανέωσε επίσημα και με χαρά την ελληνική συμμαχία με την Ουάσιγκτον, θριαμβολογώντας για την χρήση της βάσης στη Σούδα, ως εάν να πρόκειται για κανά παιδικό σταθμό·

β) ο ψεκασμένος υπ.αμ. εκτός απ’ το “εμπόριο” βλημάτων ασχολείται με το να αυξηθούν οι αμερικανικές βάσεις·

γ) αν τα έξτρα 200.000 βλήματα προορίζονταν για οπουδήποτε αλλού θα μπορούσαν να είναι σκέτο λαθρεμπόριο. Αν, όμως, προορίζονταν για τις ypg (όπως υποψιαζόμαστε και όπως υποδεικνύει το πολιτικό/ιδεολογικό «προφίλ του μεσάζοντα» και οι «παρέες» του στο ελληνικό βαθύ κράτος…) τότε θα εκπλήρωναν εθνικό σκοπό! Πράγμα για το οποίο ο ψεκασμένος είναι ταμάμ!! Ας μην το ξεχνάμε ότι οι κούρδοι της συρίας είναι εχθρικοί απέναντι στην Άγκυρα, ενόσω η Δαμασκός τείνει να τα βρει μαζί της – λίγο είναι αυτό;

δ) όλο το ελληνικό βαθύ κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο (και διακομματικά όλες οι πολιτικές τους βιτρίνες) συμφωνούν στη συμμαχία με δυο ακόμα εμπόλεμα κράτη της μέσης Ανατολής: την χούντα του Καΐρου (πολεμάει στη λιβύη και στην υεμένη) και το μιλιταριστικό καθεστώς του Τελ Αβίβ (πολεμάει στη συρία).

Έχει σημασία να τονίσουμε αυτό το τελευταίο, μιας και “επί τη ευκαιρία της γιορτής των βλημάτων” η καθεστωτική δημαγωγία προβάλει τις τελευταίες ημέρες τις υποτιθέμενες διαφωνίες του ογκόλιθου Nick the greek για τον τρόπο που «πουλάει όπλα» ο ψεκασμένος· ή της μισής Κουμουνδούρου για τον τρόπο που πολιτεύονται συνολικά οι κυβερνητικοί τους συνεταίροι. Πολύ συγκινητικό αυτό, έχουμε ανατριχιάσει…. Αλλά: το ελληνικό τριγωνικό νταραβέρι (το οποίο, αναπόφευκτα, έχει και Ριάντ μέσα, αφού εκεί έχει πόντους το Τελ Αβίβ και η Ουάσιγκτον) μαζί με τους σχετικούς χάρτες ήταν ο ογκόλιθος που πήγε και το πούλησε σαν «ελληνικό προσόν» όχι μία αλλά δύο φορές στους ψοφιοκουναβικούς αξιωματούχους, αυτοπροσώπως στις ηπα.

Επειδή, λοιπόν, οι συμμαχίες που γουστάρει το ελληνικό βαθύ κράτος δεν μπορεί να είναι ισοβαρείς αλλά περιλαμβάνουν υποχρεωτικά «καταμερισμό αρμοδιοτήτων», το πως πουλάει ο ένας όπλα και το πως πουλάει ο άλλος «αντιμιλιταρισμό» (όταν βρίσκεται στην ελβετία και παριστάνει ότι διαπραγματεύεται για το «κυπριακό»…) είναι πλευρές της ίδιας ακριβώς «εθνικής πολιτικής».

Εν τέλει: τα “περισσευάμενα” 200 χιλιάδες βλήματα, ακόμα περισσότερο επειδή η προώθησή τους έγινε (ή προσπάθησαν να γίνει…) με τέτοιο τρόπο ώστε να μείνει κρυφός ο παραλήπτης, προσθέτουν άλλον έναν κρίκο στην αλυσίδα του ελληνικού γεωπολιτικού προσοδισμού σ’ αυτήν την ζόρικη εποχή. Έναν κρίκο αίματος.

Αυτό, λέτε, είναι αδιάφορο;

Ελληνική πολιτική

Τρίτη 28 Νοέμβρη. Η καραβανίστικη αντίδραση του ψεκασμένου όταν ο ταξίαρχος έκανε το λογικό χαλώντας την δουλειά ανάγκασε τον τελευταίο να αντιδράσει. Το τζίνι (του λαθρεμπορίου προς “άγνωστη κατεύθυνση”) ξέφυγε απ’ το μπουκάλι του υπουργείου άμυνας, και χρειαζόταν μάζεμα. Στο κάτω κάτω πωλήσεις όπλων και πυρομαχικών στο Ριάντ και στους συμμάχους του είχαν αποφασιστεί απ’ “την αρμόδια επιτροπή της βουλής”, διακομματικά δηλαδή (πλην κκε) – το θέμα δεν ήταν τα 100.000 βλήματα. Το επικίνδυνο ήταν τα 200.000 ΜΑΖΙ με τα 100.000…

Η πρώτη που πήρε την εργολαβία της “κάλυψης” ήταν η εθνική αντιπολίτευση, αξιωματική και μη. Μπροστά στον κίνδυνο να μπουν ψύλλοι στ’ αυτιά τίποτα αθώων για το θέμα “εξωτερική πολιτική” έπρεπε να πάει αλλού η μπάλα. Πήγε στο “μίζες”: θέμα που προσφέρεται για πλούσιο θέαμα. Δοκιμασμένη δουλειά.

Οι πατριώτες φαιορόζ σήκωσαν το γάντι, αφού άλλωστε ήταν (το γάντι) “εντός γραμμής”: λέτε για έναν μεσίτη, κι αυτό είναι καλό! Οπότε θα βάλουμε εμείς άλλον έναν, για να γίνει καλύτερο!! Η υπόθεση έγινε κατς: όλα στημένα! Ο δικός σας – ο δικός μας· τα αίσχη σας – τα αίσχη μας· η διαφθορά σας – η διαφθορά μας· κλπ κλπ. Οικογενειακό διπλό λέγεται αυτό, και είναι βασικό για τις προπονήσεις. Ακόμα και τις βαρετές.

Εννοείται ότι το ζήτημα “εξωτερική πολιτική του ελληνικού κράτους” δεν τόλμησε καν να ξεμυτίσει ανάμεσα στα βλήματα. Το συμμαχικό τρίγωνο Τελ Αβίβ – Κάιρο – Ριάντ (έστω και σαν πελάτης το τελευταίο) έμεινε άθικτο. Η αμερικανική καθοδήγηση ακόμα περισσότερο. Το ματς – κατς τέλειωσε ισοπαλία, και όλοι έμειναν ευχαριστημένοι. Οι οπαδοί μετράνε τις “τελικές πάσες”…

Το πόπολο, γουστάρει δεν γουστάρει, έχει πορωθεί με τέτοια στημένα δίπολα. Η “παράγκα” σας – η “παράγκα” μας· οι δορυφόροι μας – οι δορυφόροι σας· τα γνωστά. Το θέαμα είναι κομμένο και ραμένο στα μέτρα του κοινού (τα αφεντικά πάντα είναι γενναιόδωρα σ’ αυτό) και, επιπλέον, είναι δωρεάν.

Δεν είχε σεξ βέβαια. Αλλά υπάρχουν κι άλλοι θεαματικοί τομείς – δεν χρειάζεται εισπήδηση…

Πολεμοφόδια

Δευτέρα 27 Νοέμβρη. Ο ένας (η σαουδαραβική χούντα) θέλει να αγοράσει 100 (χιλιάδες βλήματα). Του φτάνουν… Ο άλλος (το ελληνικό κράτος / παρακράτος) θέλει να “διοχετεύσει” 300 (χιλιάδες βλήματα), και για να το πετύχει κάνει deal με μεσίτη.

Τι είναι δυσνόητο; Για λαθρεμπόριο πρόκειται, και κανείς δεν το λέει με το όνομά του. Τι έγινε; Γιατί τέτοιες ντροπές; Στην πειρατεία και στο λαθρεμπόριο στήθηκε το εθνικό μεγαλείο, το ξέχασαν οι κυβερνήτες; Δεν θα μαθευτεί πάντως ποτέ «έγκυρα» που θα πήγαιναν τα 200 (χιλιάδες βλήματα) που περίσσευαν. “Τάφοι” όλοι.

Πως ήλπιζε το ελληνικό βαθύ κράτος να γίνει η δουλειά; Θα φορτώνονταν στον Πειραιά 300 (χιλιάδες βλήματα) με προορισμό, υποτίθεται, την σαουδαραβική χούντα· που δεν τα ήθελε όλα. Κάπου στη διαδρομή λοιπόν (στη νότια κύπρο; προσφέρεται… ) τα φορτία θα χωρίζονταν: οι 100 (χιλιάδες βλήματα) θα συνέχιζαν προς σαουδαραβία και οι 200 (χιλιάδες βλήματα) θα λοξοδρομούσαν.

Την δουλειά την χάλασε ο ταξίαρχος που έδωσε διευθύνσεις και τηλέφωνα εταιρειών μεταφοράς των 100 (χιλιάδων βλημάτων) στους σαουδάραβες, για να κάνουν μόνοι τους την μεταφορά. Μόνοι τους;;;;;; Τι;;;;; Άμα την εκαναν μόνοι τους πως θα έπαιζε τα 100 (χιλιάδες βλήματα) να γίνουν ο φερετζές των υπόλοιπων 200 (χιλιάδων βλημάτων); Τα πήρε στο κρανίο ο ψεκασμένος (και όχι μόνον αυτός) που του χάλασε ο ταξίαρχος τη δουλειά, και ήθελε να τον κρεμάσει ανάποδα· έδωσε δωρεάν (μαλακία του, αλλά έχει εκρηκτικό ταμπεραμέντο…) την ιδέα στον τοξικό του Ριάντ. Μετά τον ηρέμησαν τα επιτελεία, για «να μη γίνει θέμα».

Έγινε μεν, αλλά έχει αυτή τη λοξάδα που χρειάζεται όταν πρέπει να κουκουλωθεί μια «εθνικά υπεύθυνη» βρωμοδουλειά αλλά να βγάλει και η αντιπολίτευση το μεροκάματό της. Ο νταλκάς είναι ο μεσίτης, και όχι τι τον έκανε απαραίτητο (παρά την διαφωνία των σαουδαραβοπελατών). Τι τον έκανε απαραίτητο λοιπόν; Σκεφτείτε λίγο… : Ότι, προφανώς, θα έπρεπε να φροντίσει τα περισσευάμενα 200 (χιλιάδες βλήματα) να φτάσουν στον προορισμό τους…

Ένα μόνο δεν έχει ακουστεί ακόμα: και τι θέλετε να κάνουμε ρε βούρλα με τα βλήματα; Βλήματα είναι, σε εμπόλεμους θα τα πουλήσουμε, να γίνει «δημιουργική καταστροφή» μπας και πάρουμε και καμιά δουλειά ανοικοδόμησης μετά. Βλήματα είναι, όχι καραμέλες.

Σωστά, σωστά…

Μέση Ανατολή

Δευτέρα 27 Νοέμβρη. Ακόμα κι αν δεν είναι απ’ αυτά που θα σας ξενυχτούσαν με αγωνία, ας το έχετε στα υπόψη. Από τότε που ο τοξικός αποφάσισε ότι ένας πόλεμος (κατά της υεμένης) δεν του φτάνει αλλά χρειάζεται κι άλλους, και “απέκλεισε” το αδελφό σεϊχάτο του κατάρ, η Ντόχα δεν χάνει την ευκαιρία να ενισχύσει τους δεσμούς της τόσο με την Τεχεράνη όσο και με την Άγκυρα.

Στην τελευταία ως τώρα πράξη αυτής της κολεγιάς, η Ντόχα υπέγραψε συμφωνία μεταφορών και εμπορίου και με τους δύο – χτες, στην Τεχεράνη. Με βάση την συμφωνία το ιράν θα είναι η τράνζιτ χώρα για το εμπόριο μεταξύ τουρκίας και κατάρ.

Θα μπορούσε να σας είναι εντελώς αδιάφορο, αν δεν συνέβαιναν μαζεμένα τα εξής:

Α) η Ντόχα στήριζε τους αντεκαθεστωτικούς στη συρία (μαζί με το Ριάντ), μέχρι που είδε το φως και άλλαξε έγκαιρα γραμμή Το Ριάντ επιμένει ότι ο Άσαντ πρέπει να τσακιστεί να φύγει, μια ακόμα απόδειξη (αν χρειαζόταν τέτοια) του ρεαλισμού του τοξικού πρίγκηπα.

Β) Το κατάρ εκτός απ’ το να είναι απ’ τα πιο πλούσια σεϊχάτα, κάθεται πάνω σε τεράστια κοιτάσματα φυσικού αερίου. Το ιράν επίσης. Με την βοήθεια της εξεικευμένης στη δουλειά της μεταφοράς ρωσικής gazprom τα γκάζια αυτά πρόκειται να φτάσουν στις ανατολικές ακτές της Μεσογείου, μέσω ιράκ και συρίας, με επόμενο προορισμό (είτε υγροποιημένα, είτε μέσω αγωγού δια της τουρκίας) στην πεινασμένη για φυσικό αέριο ευρώπη. Υπάρχουν, όμως, και κάποιοι που έχουν αντίθετη άποψη. Ας πούμε η Ουάσιγκτον (που θέλει να πουλάει το δικό της, φερμένο απ’ την άλλη άκρη του Ατλαντικού, πολύ ακριβότερο, αλλά έτσι – τσαμπουκά), ή το Τελ Αβίβ (έχει βρει κάτι κοιτάσματα, αποκλείοντας φυσικά τους παλαιστίνιους απ’ την αξιοποίησή τους). Από κοντά έρχονται τα ψοφίμια. Η Λευκωσία (δεν έχει βρει ακόμα κάτι άξιο λόγου, αλλά η γκαζοελπίδα πεθαίνει τελευταία) και η Αθήνα (εδώ το γκάζι είναι το physic!). Οπότε: κάτι ελληνικές και ελληνοκυπριακές συμμαχίες και κάτι αδέσποτα βλήματα, “πολιτικά” και όχι μόνο, δεν πρέπει να θεωρούνται άσχετα.

Γ) Το κατάρ είναι αραβική, σουνιτική (έως ουαχαβιτική) κοινωνία. Τα όλο και πιο οργανικά νταραβέρια με την Τεχεράνη σπάνε εντελώς το παραμύθι “σουνίτες εναντίον σιιτών, δεν γίνεται αλλιώς” ή το άλλο παραμύθι, “άραβες εναντίον περσών και τούρκων, δεν γίνεται αλλιώς”. Ο τοξικός θα μείνει σύντομα μόνος του με την πρώην blackwater να τον φυλάει. Μόνο που υπάρχουν φήμες ότι σ’ αυτές τις δουλειές τα νοικιασμένα όπλα δεν είναι “πιστά”. Αν βρεθεί άλλος να δίνει περισσότερα αλλάζουν εργοδότη. Κι αν τολμάει ο προηγούμενος, ο ριγμένος, ας τους κάνει μήνυση…

Δ) Το κατάρ έχει την μεγαλύτερη αμερικανική βάση στην αραβική χερσόνησο, και τα σχετικά αρχηγεία. Όσο κι αν φαίνεται παράξενο: τι καλύτερο για την Τεχεράνη! (Οι πυραυλοί της φτάνουν εκεί ανετότατα…) Τι καλύτερο απ’ το να είναι φίλη με τους οικοδεσπότες των βάσεων, δείχνοντας στον καμβά των αμερικανο-ιρανικών σχέσεων ότι, βρε αδερφέ, να, “εμείς δεν έχουμε  προκαταλήψεις – εσείς σκοτώνετε τους μαύρους”.

Ε) Τέλος, αλλά όχι ασήμαντο: το γκουβέρνο στην Ντόχα δεν κρεμάει ανάποδα τους συγγενείς του για να τους πέσουν τα λεφτά απ’ τις τσέπες, μπας και δει προκοπή. Πάει να πει ότι είναι “αξιόπιστος” διεθνής εταίρος…

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, κάθε κίνηση της Ντόχα, είτε αφορά την μεγέθυνση της τουρκικής βάσης εκεί είτε την μεγέθυνση του εμπορίου με την Τεχεράνη και την Άγκυρα, γράφει.

Κι αν δεν έχετε καταλάβει ακόμα, διαβάστε και το επόμενο σχόλιο.

Πληρωμένοι γραφιάδες

Κυριακή 26 Νοέμβρη. Το παλιό ανέκδοτο, με περισσότερα λόγια, πάει ως εξής: ελληνικό χωριό, δεκαετία του ’50, και η γιαγιά θέλει να πάει για την ανάγκη της στα χωράφια (καθότι τουαλέττες γιοκ). Όμως είναι ανήσυχη, ψάχνει στο σπίτι, στα τραπέζια, σηκώνει πράγματα… “Τι ψάχνεις ρε μάνα;” λέει ο γυιός – “Πάω για την ανάγκη μου…” – “Ε, και τι;” – “Ψάχνω τους New York Times γυιέ μου” – “Αφού τους διάβασες ρε μάνα, πάλι; Έλυσες και τα σταυρόλεξα, τι άλλο θα διαβάσεις;” – “Όχι παιδάκι μου, για να σκουπιστώ τους θέλω”….

Αν η η γιαγιά στα Άνω Τραμπάκουλα διάβαζε τους n.y.t. στα ‘50s, θα ήξερε την αιώνια «γραμμή» τους. Αλλά ο «διάσημος και έγκυρος» αρθρογράφος Thomas Friedman ελπίζει ότι αυτή είναι άγνωστη – ή ξεχασμένη. Έτσι, όταν πριν 3 μέρες έγραψε έναν ύμνο για τον τοξικό πρίγκηπα, με τον βρώμικο τίτλο «η αραβική άνοιξη της σαουδικής αραβίας, επιτέλους» όχι η αιωνόβια γιαγιά στα Άνω Τραμπάκουλα αλλά ένας ακαδημαϊκός στο Georgetown University, o Abdullah al Arian, απάντησε τιτιβίζοντας με ακριβό νόμισμα. Ανάρτησε πανάρχαιες εκδηλώσεις αγάπης των new york times στο σαουδαραβικό καθεστώς, πηγαίνοντας πίσω ως το μακρινό 1953: ανέκαθεν στο Ριάντ γίνονταν μεταρρυθμίσεις και βασίλευαν γίγαντες του δημοκρατικού ρεφορμισμού – το έλεγαν οι έγκυροι n.y.t. Ένας πάνω ένας κάτω, τοξικός ή όχι, τι σημασία έχει;

Εκείνο που είναι αυτονόητο επίσης είναι πως εκείνοι που έχουν λεφτά πληρώνουν. Και καλοπληρώνουν. Ύμνους για την πάρτη τους. Και δεν πληρώνουν σε τίποτα b μέσα. Πληρώνουν τα «έγκυρα».

Προς τι λοιπόν η αγανάκτηση για τα ψέμματα, τα παραμύθια και τις πληρωμένες γραφίδες; Αν τώρα λέγονται “fake news” και “έμμισθα troll” υπάρχει πράγματι διαφορά στην ποσότητα· που, από ένα σημείο και μετά, γίνεται ποιότητα. Αλλά οι δάσκαλοι του είδους δεν είναι καλύτεροι μόνο και μόνο επειδή, στις δόξες τους, ήταν λίγοι.

Ας πούμε ότι ανάμεσα στα υπόλοιπα εκδημοκρατίστηκε και η εξαπάτηση.

(φωτογραφίες: Πάνω, ο πρώτος ύμνος, του 1953. Κάτω ο τωρινός: με τα ζεστά χρώματα του οριενταλισμού και τις γυναικείες φιγούρες που παραπέμπουν σε δύση, μαζί και κάτι τύπους με όπλα αν δεν κάνουμε λάθος, ο τοξικός πρίγκηπας εικονίζεται σαν μελαγχολικό αγόρι… Ε, είναι τα βάσανα του να πρέπει να μην αφήσεις ρουθούνι που να αμφιβάλλει για σένα…)