Tag: πόλεμος

Νυσταλέοι σε αγρυπνία

Δευτέρα 7 Δεκέμβρη. Το ότι η Τεχεράνη δεν αντέδρασε (ακόμα) στη δολοφονία του Fakhrizadeh ερμηνεύεται απ’ τους επιτήδειους σαν «πίστωση χρόνουc μέχρι ο νυσταλέος Jo να έρθει εν τη βασιλεία του. Περίεργη ερμηνεία: η Τεχεράνη δεν κατηγόρησε την Ουάσιγκτον αλλά ο Τελ Αβίβ για την δολοφονία· οποιαδήποτε απάντηση θα στραφεί εναντίον του· ποιά πίστωση χρόνου λοιπόν;

Το Joνυσταλεάν σκοπεύει να τραβήξει Βερολίνο, Παρίσι και Λονδίνο με την μεριά του, παριστάνοντας ότι «θέλει να γυρίσει στην συμφωνία 5 + 1» αλλά με πολλούς όρους: εκτός απ’ το πυρηνικό πρόγραμμα να μπει χέρι και στο πυραυλικό πρόγραμμα της Τεχεράνης· να σταματήσει το ιρανικό καθεστώς να στηρίζει την Χεζμπ’ αλλάχ στον λίβανο, τον Άσαντ στη συρία, τις «λαϊκές πολιτοφυλακές» στο ιράκ και τους Houthis στην υεμένη…. Είναι πιθανό ότι Παρίσι και Λονδίνο είναι έτοιμα να δεχτούν μια τέτοια «αμερικανική επιστροφή»· το Βερολίνο επίσης την συζητάει, θέλοντας να παίξει και ρόλο μεσολαβητή… Με άλλα λόγια: με αντάλλαγμα τον τερματισμό των τιμωριών που επέβαλλε το ψόφιο κουνάβι ο νυσταλέος θέλει ένα ιράν που θα κάνει χαρακίρι.

Γίνονται αυτά τα πράγματα; Όχι φυσικά. Παρά τις υποσχέσεις τους και τις «δεσμεύσεις» τους στην συμφωνία 5 + 1, οι τρεις ευρωπαϊκοί ιμπεριαλισμοί έκαναν ελάχιστα ως τίποτα για να τιμήσουν τις υπογραφές τους, κρυβόμενοι πίσω απ’ τις απειλές του ψόφιου κουναβιού για τιμωρίες και εναντίον τους αν δεν τηρούσαν τις δικές του τιμωρίες! Οι άλλοι δύο συμβαλλόμενοι, η Μόσχα και το Πεκίνο αγνοήσαν την Ουάσιγκτον, και έκαναν περισσότερο από πολλά. Για ποιον λόγο του κόσμου η Τεχεράνη θα ξαναγυρίσει στο μαγγανοπήγαδο συζητήσεων και διαπραγματεύσεων με τύπους που είτε επειδή έτσι τους βολεύει είτε επειδή λένε ότι φοβούνται βάζουν και βγάζουν τις υπογραφές τους κατά βούληση; Ο μόνος λόγος είναι «για τα μάτια του κόσμου»…

Το 2021 δεν είναι σε τίποτα 2015. Αυτά τα 5,5 – 6 χρόνια άλλαξαν πολλά στην ευρύτερη μέση Ανατολή. Στο συριακό πεδίο μάχης φάνηκε ότι μόνο με τα όπλα αλλάζουν πραγματικά οι συσχετισμοί. Ευρωπαίοι και αμερικάνοι έχουν ενοχληθεί απ’ την ταχύτητα με την οποία προχωρούν (σε βάρος τους) είτε το μπλοκ της Αστάνα, είτε το Πεκίνο σαν κράτος / κεφάλαιο, είτε η Μόσχα σαν πολεμική τεχνολογία, όχι μόνο στη μέση Ανατολή αλλά και στην Αφρική, στην Ασία, ακόμα και στη νότια Αμερική. Ο νυσταλέος Jo έχει την απαίτηση να βάλει στο χέρι (και) το πυραυλικό πρόγραμμα του ιρανικού καθεστώτος (το οποίο, ωστόσο, δεν έχει σοβαρή αεροπορία, οπότε οι πύραυλοι είναι το μέσο που ανέπτυξε εγχωρίως για να καλύψει αυτήν την έλλειψη) – αλλά φυσικά δεν θα μαζέψει τον στρατό του απ’ το ιράκ και το αφγανιστάν. Έχει την απαίτηση να σταματήσει η Τεχεράνη την υποστηρίξη στον Άσαντ, αλλά δεν δώσει πίσω στο συριακό καθεστώς το 1/3 της συριακής επικράτειας που κατέχει, μαζί με τους μισθοφόρους των ypg. Έχει την απαίτηση να σταματήσει η ιρανική υποστηρίξη στην Χεζμπ’ αλλάχ αλλά δεν θα επιβάλει στο απαρτχάιντ Τελ Αβίβ να αφοπλιστεί απ’ τα ατομικά του όπλα.

Με δυο λόγια το Joνυσταλεάν, σαν διάδοχη κατάσταση του ψοφιοκουναβιστάν, έχει ελάχιστα να δώσει και απαιτεί πολλά. Το πραγματικό συνδετικό του με τους ευρωπαϊκούς καπιταλισμούς / ιμπεριαλισμούς είναι πια ο κοινός φόβος τους απέναντι στο ευρασιατικό project.

Κι αυτό δεν είναι μυστικό.

(φωτογραφία: Άσχετο και σχετικό μαζί: ο χασάπης του Καΐρου θέλει “στρατηγική σχέση” με τον βασιλιά γαλλίας και πάσης ευρώπης… Μπορεί να του προσφέρει και μερικές εκατοντάδες απ’ τους φονιάδες μπάτσους του, για την περίπτωση που οι ραβδούχοι του βασιλιά κουραστούν…)

Προβοκάτσια νο…;

Παρασκευή 4 Δεκέμβρη. Ξόδεψαν χρόνο, χρήμα και (ανθρώπινους) πόρους. Το σχέδιο ήταν απλό, κάποιος θα το έλεγε έως και πρωτόγονο: μια γερή προβοκάτσια σε βάρος του ιρανικού καθεστώτος που θα το αναγκάσει να απαντήσει κάνοντας “κάτι” που, με τη σειρά του, θα “δικαιολογούσε” μια ξεγυρισμένη πυραυλική επίθεση / καταστροφή διάφορων πυρηνικών εγκαταστάσεών του.

Η εκτέλεση / δολοφονία του Mohsen Fakhrizadeh είχε όλα όσα χρειάζονταν για μια τέτοια προβοκάτσια. Εκτός από ένα: δεν ήταν βέβαιο ότι θα αναγκάσει την Τεχεράνη να αντιδράσει άμεσα (και άγαρμπα). Κι έτσι έγινε: το ιρανικό καθεστώς κατάλαβε αμέσως περί τίνος πρόκειται, και κράτησε την ψυχραιμία του. Υποτίθεται ότι περιμένει την (και ποντάρει στην) ενθρόνιση του νυσταλέου Jo.

Η δολοφονία του Fakhrizadeh αποδίδεται στο ρατσιστικό, πολεμοκάπηλο καθεστώς του Τελ Αβίβ. Όμως δεν θα ήταν σοφό να αφήσουμε εκτός άλλες μυστικές υπηρεσίες, συμπεριλαμβανόμενων των αμερικανικών και των σαουδαραβικών (ή των υπηρεσιών των εμιράτων). Γι’ αυτό ακριβως θεωρούμε ότι υπάρχει ένα “κενό ερμηνειών” σ’ αυτήν την προβοκάτσια. Τόσος κόπος, τέτοια επένδυση, για μηδέν αποτέλεσμα;

Το ότι η δολοφονία του Fakhrizadeh δεν είχε και δεν θα μπορούσε να έχει σοβαρές συνέπειες στο όποιο (φανερό ή κρυφό) πρόγραμμα της Τεχεράνης, αυτό μόνο ηλίθιοι δεν το καταλαβαίνουν. Ο επικεφαλής του δεν ήταν ο Fakhrizadeh αλλά (είναι) ο Ali Akbar Salehi, πτυχιούχος του Μ.Ι.Τ…. Όπως, επίσης, ηλίθιοι αγνοούν την σημαντική σχέση που έχει αποκτήσει (μέσω μπλοκ της Αστάνα και όχι μόνο) η Τεχεράνη με την Μόσχα και με το Πεκίνο. Όποιος κάνει προβοκάτσιες σε ιρανικό έδαφος στέλνει, θέλοντας και μη, μια προειδοποίηση (ή απειλή;) και προς την μεριά της Μόσχας. Και του Πεκίνου. Ο καιρός που “κτυπάω το ιράν” σήμαινε μόνο “κτυπάω το ιράν” έχει περάσει προ πολλού…

Έτσι τα πράγματα γίνονται πιο σύνθετα. Υποτίθεται ότι η διοίκηση του νυσταλέου Jo θα είναι κάπως πιο «μετριοπαθής» απέναντι στην Τεχεράνη, ενόσω παράλληλα θα είναι ακόμα πιο «σκληρή» απέναντι στη Μόσχα. Θα διαλυθεί έτσι (και) αυτή η συμμαχία του ευρασιατικού project; Θα ήταν δύσκολο ακόμα και για σενάριο ταινίας· αγκαλιάζει το αδύνατο στην καπιταλιστική πραγματικότητα.

Υποτίθεται επίσης ότι η Τεχεράνη προσβλέπει στην «ηπιότητα» της νέας αμερικανικής διοίκησης, την ώρα που: η Μόσχα (και το Πεκίνο) ανασκουμπώνονται, η Άγκυρα ανανεώνει τους ελιγμούς της, ενώ Δαμασκός, Βαγδάτη και Καμπούλ σκέφτονται τα χειρότερα. Προφανώς πρόκειται για αστείο: αρκεί που άδειασε τη γωνία το ψόφιο κουνάβι και όλες οι συμμαχίες του ευρασιατικού project θα γίνουν φύλλο και φτερό;; Ούτε η Washington Post δεν θα υποστήριζε τέτοιο ενδεχόμενο!!

Τι σημαίνουν τα πιο πάνω; Σημαίνουν ότι η (ανολοκλήρωτη;) προβοκάτσια σε βάρος της Τεχεράνης, με την δολοφονία του Fakhrizadeh, θα μπορούσε να βολεύει ΚΑΙ το Joνυσταλεάν. Αν συνέβαινε – να – ολοκληρωθεί, θα χρεωνόταν στον απερχόμενο (: ψόφιο κουνάβι) ενώ θα είχε κάποια πρακτικά αποτελέσματα για τον επερχόμενο: του είδους πως ούτε η Μόσχα ούτε το Πεκίνο θα καταφέρουν να εδραιωθούν στην περιοχή.

Μακάρι να κάνουμε λάθος. Μακάρι. Ωστόσο δεν είμαστε βέβαιοι ότι «έληξε η ιστορία» και πως όλοι, τώρα, κάθονται σταυροπόδι περιμένοντας την ορκομωσία του νυσταλέου…

Δυναμικές ανισορροπίες

Παρασκευή 4 Δεκέμβρη. Όταν η διοίκηση Obama προώθησε μια κάποια μέτρια «αναστολή» της αμερικανικής επιθετικότητας κατά της Τεχεράνης, με την υπογραφή της συμφωνίας 5 + 1 το 2015, θα πρέπει να είχε κατά νου μια μακιαβελική μεν αλλά εν δυνάμει λειτουργική προσέγγιση, και φυσικά μια σοβαρή διόρθωση της αποτυχημένης πια «αντιτρομοκρατικής» στόχευσης του προκατόχου του, Bush του Β: επεδίωκε πια μια «ισορροπία τρόμου» στη μέση Ανατολή (όπου μόνο το απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς διαθέτει πυρηνικά) ανάμεσα σε Τεχεράνη και Τελ Αβίβ, με την προσθήκη της ρευστοποίησης των συνόρων ανάμεσά τους (ιράκ και συρία: δημιουργία του χαλιφάτου του isis) θεωρώντας την ικανή και αναγκαία συνθήκη για να γίνει αυτό το δευτερεύον μέτωπο του 4ου παγκόσμιου καμμένη γη (ή γη που θα σιγοκαίγεται…) έτσι ώστε η Ουάσιγκτον να συγκεντρώσει την προσοχή της (δηλαδή τα κάθε είδους όπλα της) στο κυρίως μέτωπο, εκείνο του Ειρηνικού.

Η 5 + 1 συμφωνία υπογράφτηκε τον Ιούλη του 2015. Δυο μήνες μετά, τον Σεπτέμβρη της ίδιας χρονιάς, προς έκπληξη πολλών, ο ρωσικός στρατός εμφανίστηκε στην συριακή επικράτεια… Είμαστε σίγουροι ότι στην Ουάσιγκτον έβαλαν στοίχημα ότι η ανεγκέφαλη αλεπού (: Putin), ενάμισυ χρόνο μετά το στραπάτσο της ουκρανίας, θα ξανα-έσπαγε τα μούτρα του· έκαναν τα πάντα (και απ’ το Παρίσι, το Λονδίνο, το Ριάντ, το Αμπού Ντάμπι) για να συμβεί έτσι· κυριολεκτικά τα πάντα, εκτός απ’ την ανοικτή και επίσημη πολεμική εμπλοκή υπέρ του isis…. (Τελικά έκαναν ακόμα κι αυτό!….) Την στροφή της Άγκυρας (θα πρέπει να) την θεώρησαν προσωρινή ή οππορτουνιστική.

Η πιο κρίσιμη στιγμή για το στοίχημα του άξονα (της Ουάσιγκτον και των συμμάχων της) ήταν η «μάχη του Aleppo». Κανονικά εκεί θα έπρεπε να τσακιστούν οι ρωσικές φιλοδοξίες για σημαντική παρουσία στη μέση Ανατολή… Όταν, τελικά, το μπλοκ της Αστάνα ανακατέλαβε το σύνολο της πόλης, ήταν Δεκέμβρης του 2016· ο Obama ήταν ήδη απερχόμενος· και ήταν οριστικό ότι ο σχεδιασμός για μια «ισορροπία τρόμου» και ένα «δημιουργικό χάος» στη μέση Ανατολή, που θα έλυνε τα αμερικανικά χέρια (και τις αρβύλες) είχε αποτύχει.

Η διοίκηση του ψόφιου κουναβιού, στη συνέχεια, έκανε το μόνο που θα μπορούσε να κάνει: άνοιξε χώρο και ισχύ στον ισραηλινό μιλιταρισμό, έτσι ώστε την «ισορροπία τρόμου» ανάμεσα στο Τελ Αβίβ και την Τεχεράνη που ήταν αδιανόητη μετά τον επίσημο σχηματισμό και την πετυχημένη δράση του μπλοκ της Αστάνα, να την διαδεχθεί μια «ισορροπία τρόμου» ανάμεσα στον άξονα (συνολικά) και στο μπλοκ της Αστάνα (συνολικά). Βασικό στοιχείο αυτής της αναγκαστικής «αναγωγής» των συγκρούσεων απ’ την περιφερειακή στην global κλίμακα, ήταν να αδυνατίσει, όσο θα ήταν δυνατόν, ο ιρανικός κρίκος. Αυτό βόλευε όλους τους συμμάχους του άξονα (Τελ Αβίβ, Ριάντ, Αμπού Ντάμπι) αλλά και την Ουάσιγκτον και το Λονδίνο, αφού φαντάστηκαν (οι αντίστοιχες διοικήσεις) ότι ένας ιρανικός καπιταλισμός στα όρια του γκρεμού και στο έλεος των ισραηλινών απειλών θα κρατούσε μακριά απ’ την περιοχή το Πεκίνο και θα ακρωτηρίαζε την Μόσχα. Αν όχι για κάτι άλλο, για να μην φτάσουν στον Περσικό και στην αραβική θάλασσα… Οι «κυρώσεις» και η έξοδος απ’ την 5 + 1 συμφωνία ήταν η αναπόφευκτη συνέπεια της αποτυχίας του σχεδιασμού των «δημοκρατικών» πριν το 2016 – όχι η παράνοια του ψόφιου κουναβιού.

Τι απ’ όλα αυτά μπορεί να «πάρει πίσω» το Joνυσταλεάν; Υποστηρίζουμε: τίποτα! Αν η «γραμμή» των οικονομικών τιμωριών απέναντι σχεδόν στο σύνολο των βασικών κρατών του ευρασιατικού project (κίνα, ρωσία, ιράν) απέτυχε να το συγκρατήσει, η «εναλλακτική» που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί η διοίκηση του νυσταλέου Jo είναι η αναβίωση μιας τακτικής «διαίρει και βασίλευε» που έχει σαν βιβλιογραφία … την διοίκηση Νίξον, την δεκαετία του 1970!

Λέμε «υποτίθεται». Η μηντιακή δημαγωγία έχει βάλει ένα φωτοστέφανο πάνω απ’ το κεφάλι του νυσταλέου Jo. Αλλά η Ιστορία και οι πραγματικοί συσχετισμοί δύναμης είναι που διαμορφώνουν τις εξελίξεις· όχι το καροτί μαλλί του ενός και τα χασμουρητά του άλλου! Κατά την γνώμη μας κανένα σοβαρό αφεντικό απ’ αυτά που εμπλέκονται ενεργά στον 4ο παγκόσμιο πόλεμο δεν «τρώει» το ότι η Ουάσιγκτον θα βρει την έξοδο που ψάχνει χωρίς πόλεμο… Τα μισά δεν το «τρώνε» επειδή, απλά, δεν πρόκειται να αφήσουν τέτοια περιθώρια. Και τα άλλα μισά επειδή ξέρουν από πείρα πως στον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό ό,τι κερδίζεται δεν χαρίζεται!

Αυτά βάζουν, κατά την ταπεινή μας άποψη, τις προβοκάτσιες των δολοφονιών του Soleimani και του Abu mahdi al-Muhandis στις 3 Γενάρη και του Fakhrizadeh στις 27 Νοέμβρη στη δυναμική ενός παγκόσμιου πολέμου που βρίσκεται σε εξέλιξη – αντί για την δημαγωγική, παραπλανητική και καθηλωτική μηντιακή παρουσίαση “στιγμιοτύπων” ξεκομμένων μεταξύ τους. Στις αρχές του 2020 ο άξονας Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ πίστεψε ότι βγάζοντας απ’ την μέση τον Soleimani θα αδυνατίσει ή και θα σταματήσει την προέλαση της Τεχεράνης (και του μπλοκ της Αστάνα) στη μέση Ανατολή. Αποδείχθηκε ότι έκανε λάθος. Στο τέλος του 2020 όλος ο άξονας (με την πιθανή εξαίρεση του Ριάντ) θέλει μια πολεμική καταστροφή σε βάρος του ιράν… Διαφορετικά, με τις εξελίξεις στην αφρική (τόσο την βόρεια: λιβύη, τυνησία, αλγερία· όσο και την υποσαχάρια: μάλι, γκάμπια, σουδάν…) να είναι εκτός του δυτικού ελέγχου, το 2021 θα είναι χρονιά με ακόμα περισσότερες ήττες…

(φωτογραφία: Αν και συντηρητικός, ο γερουσιαστής και πρώην καραβανάς John McCain υπήρξε ο “άτυπος” υπουργός εξωτερικών των διοικήσεων Obama· ο εκπρόσωπός τους για τις βρωμοδουλειές. Στην φωτο σε “μυστική” συνάντηση με “αγωνιστές της ελευθερίας” κάπου στη συριακή επικράτεια, το 2013…)

Μέση Ανατολή…

Κυριακή 29 Νοέμβρη. Ποντάροντας στην “αλλαγή φρουράς” στο άσπρο σπίτι, το ιρανικό καθεστώς ανακοίνωσε ότι θα είναι υπομονετικό στην απάντηση που θα δώσει στο Τελ Αβίβ για την δολοφονία του Mohsen Fakhrizadeh. …Το έθνος του ιράν είναι πολύ έξυπνο για να πέσει σ’ αυτήν την παγίδα… δήλωσε χτες ο ιρανός πρόεδρος Hassan Rouhani. … Θα απαντήσουμε γι’ αυτό το έγκλημα την κατάλληλη στιγμή… Οι εχθροί του ιράν προσπαθούν να κάνουν την μέγιστη αξιοποίηση … αυτών των λίγων εβδομάδων, με στόχο να προκαλέσουν χάος στην περιοχή…

Περιμένει κάτι ουσιαστικό απ’ το Joνυσταλεάν το ιρανικό καθεστώς; Υποθέτουμε ότι ενδιαφέρεται για κάποιου είδους μείωση της «στρατιωτικής διαθεσιμότητας» εναντίον του, τουλάχιστον επίσημα. Ίσως και για το «σπάσιμο» της πετροχούντας του Ριάντ, με την έννοια της εγκατάλειψης αυτής της προνομιακής σχέσης Ουάσιγκτον – Ριάντ που είχε προωθήσει το ψοφικουναβιστάν και το σόι του. Ωστόσο, παρότι αυτά δεν είναι αμελητέα, δεν θα πρέπει να υποτιμάει κανείς το ρατσιστικό ισραηλινό καθεστώς, ειδικά όταν βρίσκεται σ’ ένα είδος «υπαρξιακής» παρακμής.

Εν τω μεταξύ υπάρχουν ενδιαφέρουσες εξελίξεις σε ότι αφορά την τύχη του κεφαλιού του τοξικού του Ριάντ. Γράφαμε πριν 3 ημέρες (Πέμπτη 26 Νοέμβρη, Μέση Ανατολή), σαν εκτίμηση με βάση τις αναλύσεις μας, ότι μπορεί η Άγκυρα να σώσει τον τοξικό και το σόι του, έναντι εύλογων ανταλλαγμάτων… Φαίνεται πως αυτό γίνεται όλο και πιο πιθανό: η Άγκυρα θέλει κατ’ αρχήν λεφτά απ’ το θησαυροφυλάκειο του Ριάντ, και το Ριάντ θέλει σιωπηλή «συγχώρεση» για την δολοφονία του Khashoghi και κάποιου είδους «ειρήνη». Φυσικά βρίσκεται σε θέση αδυναμίας…

Η σχετική διαπραγμάτευση έχει ξεκινήσει ήδη (φωτογραφία πάνω, απ’ την ειδησειογραφία της Hurriyet). Προφανώς το Ριάντ δεν θα προσχωρήσει στο μπλοκ της Αστάνα (ποιος σοβαρός θα ήθελε εκεί την παρακμιακή πετροχούντα;), αλλά το να μαζέψει τα μακριά του χέρια από διάφορα σημεία της εύφορης ημισελήνου και την υεμένη θα είναι ένα μη δολαριακό αντάλλαγμα που θα πρέπει να πληρώσει για να μην γίνει καμμένη γη. Το αν και πότε θα συμβεί αυτό θα φανεί τόσο στο συριακό πεδίο μάχης όσο και στο ιρακινό: σε μια τέτοια περίπτωση το μπλοκ της Αστάνα θα ξεπεράσει τα εμπόδια που έχει ως τώρα σε ότι αφορά τους πρακτικούς συσχετισμούς εντός μέσης Ανατολής. (Ο bin Zayed – ο τοξικός των εμιράτων – είναι αρκετά έξυπνος ώστε να μην παραδοθεί εντελώς στον άξονα και ειδικά στο Τελ Αβίβ, απ’ την στιγμή που δεν θα έχει δίπλα του, σαν buffer zone, το Ριάντ).

Με τέτοιες εξελίξεις υποψιαζόμαστε ότι το ρημαδογκουβέρνο έχει βάλει πλερέζες. Ο ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλας, με την πλούσια συλλογή γκρεμοτσακισμένων «συμμάχων» (Guaido, Haftar, Pashinyan…), μπορεί να το ρίξει στην ποίηση ενόσω θα τους αυξήσει (για όσο μείνει στο πόστο του). Αλλά μιλώντας γενικά για τους ελληνικούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, φαίνεται πως η ένταξη στον άξονα γίνεται όλο και πιο «ακριβή» επιλογή, με μεγαλύτερο κόστος προοπτικά.

Θα πείτε: Τι πάει να πει «κόστος»; Ποιοί θα πληρώσουν; Ε, αυτό μπορείτε να το βρείτε και μόνοι σας…

Σφαίρες στο ψαχνό…

Σάββατο 28 Νοέμβρη. Η εκτέλεση / δολοφονία του Mohsen Fakhrizadeh στην Τεχεράνη χτες, μέσα στα πολλά άλλα δείχνει πόσο μεγάλη ήταν η παράλειψη όσων δεν διάβασαν το τετράδιο για την εργατική αυτονομία νο 1 με τίτλο τρομοκρατία: ο «πόλεμος 4ης γενιάς»…

Η δολοφονία του Fakhrizadeh είναι γεμάτη απ’ τα “δακτυλικά αποτυπώματα” εκείνων που την διέταξαν, την οργάνωσαν και την μεθόδευσαν· και μ’ έναν ιστορικά εξώφθαλμο τρόπο ενώνεται με μια μαύρη γραμμή με την δολοφονία του Soleimani και του Mahdi al-Muhandis στο αεροδρόμιο της Βαγδάτης, στις 3 του περασμένου Γενάρη.

Ποιός ήταν ο Fakhrizadeh; Κατά τις δυτικές μυστικές υπηρεσίες ήταν ο επικεφαλής του «μυστικού» προγράμματος του ιρανικού καθεστώτος για την κατασκευή ατομικής βόμβας. Το 2015 οι καθεστωτικοί new york times τον είχαν συγκρίνει με τον Robert Oppenheimer, τον επικεφαλής του αμερικανικού «Manhattan Project» που έφτιαξε τις βόμβες που σκότωσαν στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι. Ο ποινικός πρωθυπουργός του Τελ Αβίβ (και αδελφικός φίλος του ελλαδιστάν, για να μην ξεχνιόμαστε) Netanyahu τον είχε επικηρύξει ανοικτά το 2018: να το θυμάστε αυτό το όνομα είχε δηλώσει, σαν απειλή. Ανέλαβε άρα την ευθύνη της χθεσινής δολοφονίας δυο χρόνια πριν γίνει. Διορατικός…

Υπήρξε ποτέ τέτοιο μυστικό πρόγραμμα πυρηνικών όπλων στο ιράν; Κι αν όντως υπήρξε υπάρχει ακόμα; Η ταπεινή μας άποψη είναι ότι εφόσον το ιρανικό καθεστώς έχει να αντιμετωπίσει ένα φορτωμένο με πυρηνικά όπλα απαρτχάιντ, ιμπεριαλιστικό καθεστώς σαν το ισραηλινό, είναι εύλογο να ενδιαφέρεται για μερικές πυρηνικές κεφαλές. Απ’ την άλλη μεριά όμως, μετά από τόσα χρόνια, αν είχε τέτοιο πρόγραμμα, θα έπρεπε να έχει ήδη χειροπιαστά τα αποτελέσματά του· πράγμα που υποδεικνύει πως είτε δεν υπήρξε τέτοιο, είτε πως έχει εγκαταλειφθεί… Φυσικά το Τελ Αβίβ διαδίδει άλλα. Ωστόσο, όσο θα έμενε πίσω το Manhattan Project αν ο Oppenheimer πάθαινε καρδιακή προσβολή εγκαταλείποντας τον μάταιο κόσμο των ‘40s, άλλο τόσο θα μείνει πίσω το ιρανικό πυρηνικό πολεμικό πρόγραμμα (αν υπάρχει τέτοιο) ή και οτιδήποτε άλλο μετά την δολοφονία του Fakhrizadeh.

Γιατί, λοιπόν, τον σκότωσαν; Προβοκάτσια! Το ιρανικό καθεστώς έχει τώρα όχι απλά έναν κορυφαίο πυρηνικό φυσικό λιγότερο (είναι πολλές χιλιάδες οι σπουδαγμένοι στα καλύτερα δυτικά πανεπιστήμια ιρανοί πυρηνικοί φυσικοί…) αλλά, κυρίως, ένα σοβαρό πρόβλημα παραπάνω: αν και πως θα απαντήσει στη δολοφονία.

Μετά την δολοφονία του Soleimani η Τεχεράνη απάντησε. Απάντησε προσεκτικά, έχοντας προειδοποιήσει για να μην υπάρχουν νεκροί αμερικάνοι πεζοναύτες (και άρα αφορμή για κλιμάκωση), αλλά απάντησε: πυραυλική επίθεση σε δύο αμερικανικές βάσεις στο ιράκ, και πάνω από 100 πεζοναύτες τραυματίες. Επιφυλάχτηκε για τα περαιτέρω… Αλλά οι δολοφονίες της 3ης Γενάρη είχαν φανερή υπογραφή: Ουάσιγκτον.

Η τωρινή έχει αόρατη (και σαφέστατη) υπογραφή: είτε mossad, είτε mossad + cia. Ο Fakhrizadeh δεν είναι ο πρώτος αλλά ο τέταρτος ή πέμπτος πυρηνικός φυσικός που δολοφονείται μέσα στην ιρανική επικράτεια τα τελευταία χρόνια (στη βάση του ίδιου σχεδίου…) Είναι όμως, σίγουρα, ο πιο υψηλόβαθμος (αν ισχύει ότι ήταν ανώτατος αξιωματικός των “φρουρών της επανάστασης”). Πρακτικά το πρόσωπό του ήταν άγνωστο – το αποδεικνύει η μοναδική (και αμφίβολης εγκυρότητας) φωτογραφία που έβαλε ο Netanyahu στην «παρουσίασή του» πριν 2 χρόνια. Άρα; Αν το ιρανικό καθεστώς έχει τέτοιες “τρύπες” στην “εσωτερική ασφάλειά” του, τότε;

Εκεί έγκειται η προβοκάτσια. Το ψόφιο κουνάβι ήθελε να βομβαρδίσει πυρηνικές εγκαταστάσεις του ιράν πριν λίγες ημέρες· τον σταμάτησαν οι στρατηγοί και οι σύμβουλοί του, προειδοποιώντας τον πως αν το κάνει θα ξεκινήσει κανονικός πόλεμος διαρκείας με το ιράν, με σημαντικές απώλειες και για την Ουάσιγκτον…. Ο Netanyahu πριν μια βδομάδα (Πέμπτη 26 Νοέμβρη Μέση Ανατολή) προσπάθησε να πείσει τον τοξικό να πάρει μέρος σε μια επίθεση κατά του ιράν· αυτός φοβήθηκε… Η χτεσινή δολοφονία (ήταν η δεύτερη απόπειρα κατά του Fakhrizadeh, η πρώτη, στις αρχές του 2018, είχε αποτύχει…) είναι μια πιο “ήπια” επίθεση σε σχέση με εκείνη που θα ήθελε ο άξονας, αλλά έχει σκοπό να εκβιάσει κάποιου είδους “άμεση” πολεμική απάντηση της Τεχεράνης που να “λύσει τα χέρια” του ψοφιοκουναβιστάν… (Πριν την 20 Γενάρη, που θα γίνει η επίσημη αλλαγή φρουράς στο άσπρο σπίτι). Τι θα κάνει το ιράν;

Η λογική (και η ιστορία) υποδεικνύουν ότι δεν θα βιαστεί· δεν έχει λόγο να απαντήσει εν θερμώ. Οι προεδρικές εκλογές στο ιράν είναι προγραμματισμένες για τις 18 Ιούνη (του 2021), οι θεωρούμενοι πιο “σκληροπυρηνικοί” είναι φαβορί· κι ως τότε υπάρχουν 5 ολόκληροι μήνες μετά την αλλαγή φρουράς στην Ουάσιγκτον (20 Γενάρη) έτσι ώστε η Τεχεράνη να συνεκτιμήσει τις κινήσεις του νυσταλέου Jo πριν αποφασίσει πως θα εκδικηθεί την δολοφονία του Fakhrizadeh. Επιπλέον έχει εναλλακτικές, της κατηγορίας “οφθαλμόν αντί οφθαλμού”: αν η “ασάφεια” της υπογραφής της δολοφονίας είναι μια υπογραφή η ίδια, μια επίθεση (κατά ισραηλινών στόχων) που θα προέρχεται εκτός ιρανικής επικράτειας θα είναι το “ανάλογο”. Οι υεμενίτες Houthis απείλησαν πρόσφατα ότι θα επιτεθούν (πυραυλικά) στο Τελ Αβίβ· αλλά αυτή είναι μόνο μια απ’ τις εναλλακτικές της Τεχεράνης.

Δείχνει αδυναμία το ρατσιστικό ισραηλινό καθεστώς μ’ αυτήν του την επίθεση / δολοφονία; Από πολλές απόψεις ναι. Η βιασύνη του να εκβιάσει έναν αμερικανο-ιρανικό πόλεμο μέσα στον επόμενο 1,5 μήνα (τόσο απομένει στην εξουσία του βασιλογαμπρού Jared Kushner και των υπόλοιπων αυλικών του ψόφιου κουναβιού) μοιάζει με παραδοχή ότι ο χρόνος κυλάει σε βάρος του….

(φωτογραφία κάτω: Ο Fakhrizadeh δεξιά, σε μια φωτογραφία του Γενάρη του 2019. Δημοσιοποιήθηκε μετά την δολοφονία του…).

Ο ξεχασμένος (;) πόλεμος

Τετάρτη 25 Νοέμβρη. Μια πετυχημένη πυραυλική επίθεση των υεμενιτών Houthis σε πετρελαϊκές εγκαταστάσεις της aramco στην Jeddah (στην σαουδαραβική ακτή στην Ερυθρά Θάλασσα, λίγα χιλιόμετρα δυτικά της Mecca) ξαναέφερε στην επιφάνεια των ημέρων τον πόλεμο που οι πετροχούντες του Ριάντ και του Αμπού Ντάμπι κάνουν (και χάνουν) στη στρατηγικής σημασίας νοτιοδυτική άκρη της αραβικής χερσονήσου. Η επίθεση και η ευστοχία της θα περνούσαν απαρατήρητες όπως όλες οι καθημερινές μάχες στο υεμενίτικο πεδίο, αν δεν έτρεχαν να την καταδικάσουν αξιοσημείωτοι «παράγοντες της σταθερότητας» στην ευρύτερη περιοχή. Ο τοξικός των εμιράτων (στρατηγικός σύμμαχος του ελλαδιστάν…), ο χασάπης του Καΐρου (άλλος σημαντικός σύμμαχος του ελλαδιστάν…) και, last but no least, το Λονδίνο! (Ο ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλας δεν έχει μιλήσει ακόμα, αλλά που θα πάει;)

Ήταν τόσο σημαντική αυτή η επίθεση που η ηχώ της έφτασε τόσο μακρυά; Ναι – αλλά όχι μόνη της. Οι Houthis υπόσχονται ότι θα αναβαθμίζουν το συγκεκριμένο μοντέλο (Quds 2) ώστε να μπορεί να κτυπήσει το ισραηλινό λιμάνι Eilat στην ερυθρά θάλασσα· όμως το απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς δεν έχει λόγους να ανησυχεί και το Eilat. Έχει σαφώς περισσότερους να ανησυχεί για το νησί υεμενίτικο Socotra, όπου φτιάχνει βάση, χάρη σε «παραχώρηση χρήσης» του τοξικού του Αμπού Ντάμπι, που το έχει «κατακτήσει»…

Αν συμβαίνει κάτι «ενοχλητικό» στην υεμένη είναι ότι οι μισθοφόροι του τοξικού του Ριάντ υποχωρούν, υποχωρούν και υποχωρούν· και οι Houthis προωθούνται σταθερά και διαρκώς. Τον πόλεμο που ο τοξικός του Ριάντ έχει χάσει προ πολλού οδεύει να τον χάσει ακόμα πιο οικτρά· ίσως ο επόμενος Quds 2 να είναι για το παλάτι του. Αυτά ενόσω ο μέντοράς του τοξικός του Αμπου Ντάμπι έχει διαχωρήσει την θέση του στο υεμενίτικο πεδίο μάχης, φροντίζοντας αποκλειστικά για τα δικά του συμφέροντα. Σε συνεργασία, φυσικά, με το Τελ Αβίβ.

Για την εξέλιξη της πυραυλικής τεχνολογίας των Houthis οπωσδήποτε έχουν βοηθήσει οι τεχνικοί τόσο της λιβανέζικης Hezb’ Allah όσο και των ιρανών φρουρών της επανάστασης. Συνεπώς, κάθε επιτυχία των υεμενιτών είναι επίσης επιτυχία της Τεχεράνης και των συμμάχων της· και αποτυχία όχι μόνο του Ριάντ ή του Αμπού Ντάμπι, αλλά και του Παρισιού, του Λονδίνου και της Ουάσιγκτον, που έχουν βοηθήσει (ή και έχουν συμμετάσχει με «ειδικούς συμβούλους») την πλευρά των τοξικών. Να γιατί θορυβούνται τόσοι και τέτοιοι: από το φθινόπωρο του 2015 το μπλοκ της Αστάνα, είτε σαν σύνολο είτε σαν επιμέρους μέλη έχει κερδίσει σχεδόν όλες τις μάχες που έχει δώσει άμεσα ή έμμεσα σε μια μεγάλη ακτίνα· και έχει χάσει μόνο την ανατολική συρία.

Η ερυθρά θάλασσα, ο κόλπος του Aden και τα στενά του Bab el Μandeb που ενώνουν τις δύο θαλάσσιες περιοχές (η υεμένη είναι απ’ τη μια μεριά…) είναι στρατηγικής σημασίας στον εξελισσόμενο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό. Στην αφρικάνικη πλευρά των στενών, στο Djibouti, το Πεκίνο έχει φτιάξει στρατιωτική βάση· λίγο πιο ‘κει έχει βάση η Ουάσιγκτον. Και βορειότερα, στην σουδανέζικη όχθη της ερυθράς θάλασσας, στο port Sudan, ξεκίνησε να φτιάχνει βάση η Μόσχα (θα είναι έτοιμη σε λίγους μήνες). Στο σουδάν έχει (ή φτιάχνει) βάση και η Άγκυρα, που έχει μια ακόμα σημαντική βάση και λίγο νοτιότερα, στην Jaziira της σομαλίας.

Πολλά μιλιτέρ «αποτυπώματα» για να είναι αδιάφορη η «πρόοδος» της μιας πλευράς, του ευρασιατικού project στη συγκεκριμένη περίπτωση – δεν συμφωνείτε;

Η ευρωπαϊκή “BARDA”

Τρίτη 24 Νοέμβρη. Αν δεν απαντήσουν οι συγκαιρινοί τί άραγε θα πουν οι ιστορικοί (αν υπάρχουν ακόμα τέτοιοι…) του μέλλοντος; Ο covid ήταν μια «ευκαιρία» που προέκυψε κατά τύχη, ή ήταν μια «ευκαιρία» που κατασκευάστηκε; Δεν εννοούμε, φυσικά, τον ίδιο τον ιό· υπάρχουν πολλοί τέτοιοι στη γύρα! Εννοούμε την τρομοεκστρατεία που στήθηκε στο όνομά του, και όλες τις «σωτηρίες» που έπονται.

Η κυρία Sandra Gallina, ιταλίδα «γενική διευθύντρια φαρμάκων και τροφίμων» της ε.ε., ανακοίνωσε ένα ακόμα καρφί στο φέρετρο των ψευδαισθήσεων των ευρωπαίων caradinieri: “υγεία” και “ασφάλεια” είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Κι αφού ο κόσμος παραμένει σκληρά καπιταλιστικός, αν έτσι παραμείνουν τα πράγματα, η βιομηχανία της υγείας θα εξοπλιστεί, αργά ή γρήγορα, για την προστασία των συμφερόντων της, με “αντιτρομοκρατικούς νόμους”· ίσως και στρατοδικεία.

Τι είπε η κυρία Gallina; Στην προτελευταία παράγραφο (επάνω φωτογραφία) με χαρά δηλώνει:

…Θα ήθελα επίσης να ανακοινώσω τα σχέδια μας για την δημιουργία ενός σώματος της ε.ε. για την έρευνα και την ανάπτυξη που θα εστιάζει στην προστασία των πολιτών της ε.ε. από γριπώδεις πανδημίες όπως ο covid-19 και από χημικές, βιολογικές, ραδιολογικές και πυρηνικές απειλές. Αυτό το νέο σώμα θα είναι όμοιο στην δημιουργία του και στους σκοπούς τους με την American Biomedical Advanced Research and Development (BARDA)…

Να λοιπόν. Αφού η ίδια η εκπρόσωπος της ε.ε. για τα φάρμακα και τα τρόφιμα χαρακτηρίζει τον τσαχπίνη pandemic influenza θα πρέπει οι caradinieri να της κάνουν μήνυση! Απ’ την άλλη μεριά δεν θα της κάνουν μήνυση για την αναγγελία (πρόθεσης…) δημιουργίας μιας «ευρωπαϊκής BARDA». (Αμφίβολη η επιτυχία της προσπάθειας, ξεκάθαρη όμως η θέληση!)

Τι είναι η αμερικανική BARDA; Είναι ένας απ’ τους βραχίονες της DARPA, του υπερτεχνολογικού ερευνητικού κέντρου του αμερικανικού στρατού· με εξειδίκευση στον βιολογικό πόλεμο… Η επόμενη λογική απορία θα ήταν «και τι δουλειά έχουν οι γριπώδεις πανδημίες με τον βιολογικό πόλεμο»; Μην πάει το μυαλό σας στο πονηρό: ο covid ΔΕΝ είναι ιός-όπλο· το αντίθετο!.. Η πλαστογράφηση, η υπερδιόγκωση και η διαχείρισή του όμως έχει στοιχεία «βιολογικού πολέμου»: το σωστό όνομα λέγεται biosecurity. Βιο-ασφάλεια.

Και πάλι θα σκεφτεί κάποιος (όχι παράλογα): ετοιμάζονται τα (ή κάποια από τα) αφεντικά για έναν τέτοιο πόλεμο, οπότε χρησιμοποιούν τον covid σαν άσκηση; Η απάντησή μας είναι: χρησιμοποιούν την «βιο-ασφάλεια» στο εσωτερικό των επικρατειών τους με τον ίδιο τρόπο και με τον ίδιο σκοπό που χρησιμοποίησαν την «αντι-τρομοκρατία» από το 2001 και μετά: για την βίαιη και προσανατολισμένη αλλαγή των κοινωνικών σχέσεων. Γενικά και ειδικά. Αυτό, πράγματι, σε συνθήκες όξυνσης του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού.

Και τότε τι είναι ο covid; Απλό: η νομιμοποίηση της πειθάρχησης! Εκεί που απέτυχε το εξωτικό φάντασμα κάποιου bin Laden, πετυχαίνει το εξίσου εξωτικό φάντασμα ενός φονιά ιού… «Οι πολίτες μας ζητούν να κάνουμε περισσότερα» λέει η κυρία Gallina· και ξέρει τι είναι τα «περισσότερα»…

… με κάμποσο covid…

Δευτέρα 23 Νοέμβρη. Μια αναλυτική, κριτική, εργατική προσέγγιση που δεν κοιτάει τον αφαλό της ούτε τρώει τα παραμύθια του πιο επιθετικού τμήματος του κεφάλαιου (σ’ όλο τον δυτικό κόσμο), εκείνου που ονομάζουμε βιο-πληφορορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα, στο βαθμό που θα αντιλαμβανόταν τέτοιες ενδο-καπιταλιστικές αντιπαλότητες – της – μετάβασης, θα καταλάβαινε σχετικά εύκολα το ποιούς (ανάμεσα στ’ αφεντικά) εξυπηρετούν τα υγιεινιστικά πραξικοπήματα· ποιοί (απ’ τα αφεντικά) είναι που τα κάνουν, σε τελευταία ανάλυση! Και γιατί άλλα αφεντικά μπορεί να δυσανασχετούν ή και να αντιδρούν.

Δεν θα μπούμε τώρα σε υπόδειξη περιπτώσεων, τομέα – τομέα. Πρέπει όμως να θυμίσουμε ότι υπάρχουν τρεις μορφές “αξιοποίησης του κεφαλαίου”, διαφορετικών μορφών του κεφαλαίου· κι αυτές οι μορφές (στην πραγματικότητα τα αφεντικά πίσω τους) δεν είναι η πρώτη φορά στην καπιταλιστική ιστορία που έρχονται σε σύγκρουση. Οι μορφές είναι το κέρδος (που αφορά την πραγματοποίηση στην αγορά εμπορευμάτων της υπεραξίας που έχει αποσπαστεί στη διάρκεια της παραγωγής), ο τόκος (που αφορά το δόγμα “το χρήμα γεννάει χρήμα” μέσω, απλά, της γρήγορης κυκλοφορίας, οπότε εδώ περιλαμβάνονται οι τράπεζες και ο χρηματιστηριακός τζόγος) και η πρόσοδος (που στην κλασσική της μορφή ήταν η γεωπρόσοδος, η εκμετάλλευση δηλαδή είτε αγροτικών είτε αστικών γαιών, αλλά που στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα βρήκε επιπλέον εκδοχές, όπως για παράδειγμα ο μαζικός τουρισμός).

Είναι γνωστό (;) ότι τις προηγούμενες δεκαετίες της κρίσης / πιο αργής αναδιάρθρωσης, απ’ την δεκαετία του 1990 ως και σχεδόν τώρα, η μορφή–τόκος και η μορφή–πρόσοδοι επεκτάθηκαν δυσανάλογα μέσα στο καπιταλιστικό κύκλωμα, ειδικά του δυτικού καπιταλισμού… Εμφανίστηκαν σαν “διέξοδοι” κερδοφορίας, αλλά προκαλούσαν όλο και πιο έντονες αρρυθμίες / ανισορροπίες. Το γεγονός ότι απ’ το 2019 ήδη, δηλαδή “προ covid”, αναμενόταν (για το 2020…) μια πολύ σοβαρή «κρίση», χειρότερη από εκείνη του 2008/2009 μπορεί να διέφυγε της προσοχής των υπηκόων· αλλά στα υψηλά κλιμάκια διάφορων εξουσιών είχε γίνει κοινοτοπία. Ο κρίσιμος παράγοντας που έκανε “νομοτελειακή”, που θα γεννούσε υποχρεωτικά μια ακόμα χειρότερη «κρίση» ήταν γνωστός: η όλο και μεγαλύτερη αδυναμία της μορφής-κέρδος· που σημαίνει, με άλλα λόγια, το όλο και μεγαλύτερο «μπούκωμα» της αγοράς εμπορευμάτων (πραγμάτων και υπηρεσιών). Δεν ήταν / είναι απλά μια κλασσική “κρίση υπερπαραγωγής”. Αλλά, επιπλέον το ασυνείδητο μεν αλλά επίμονο φρενάρισμα, τα εμπόδια που έβαζε / βάζει στην καπιταλιστική αξιοποίηση α λα 4η βιομηχανική επανάσταση η απλή, καθημερινή ζωή των πρωτοκοσμικών υπηκόων! Οι συνήθειες, τα ήθη, οι πάγιες ρουτίνες! Αυτά που η νεοσύστατη (2018) αμερικανική “Επιτροπή Εθνικής Ασφάλειας για την Τεχνητή Νοημοσύνη” (NSCAI) ονόμασε “legacy systems”!… (Περισσότερα στο cyborg 18).

Ναι! Σ’ αυτήν την φάση το εμπόδιο της καπιταλιστικής συσσώρευσης, το φρένο της κερδο-φορίας δεν προερχόταν μόνο ή κυρίως απ’ την όποια εργατική αντίσταση (στα πεδία της παραγωγής) αλλά απ’ τις συνήθειες και την αργή εξέλιξη / προσαρμογή στο πεδίο της κοινωνικής αναπαραγωγής! Γι’ αυτό η διέξοδος ήταν / είναι το να μας “αλλάξουν τα φώτα”!!!

Είχαμε γράψει έγκαιρα, για παράδειγμα, το τι σήμαινε μια άλλη «πανδημία», του 2019, η επιδημία των αρνητικών επιτοκίων… Είχαμε γράψει, επίσης, για τον εκτινασσόμενο δανεισμό του αμερικανικού κράτους, για την μειούμενη κυκλοφορία του δολαρίου σαν διεθνούς μέσου συναλλαγών (και αποθεματοποίησης)· και άλλα, σκόρπια μεν, αλλά που συνέκλιναν στο ότι επίκειται μια ακόμα μεγαλύτερης έκτασης «καταστροφή κεφαλαίου». Ποιών μορφών κεφαλαίου; Αυτό δεν το ξέραμε με βεβαιότητα…

Ιστορικά αυτά τα προβλήματα «λύνονται» με έναν γενικευμένο πόλεμο… Στο παρελθόν «γενικευμένος πόλεμος» σήμαινε ότι συγκεκριμένοι βιομηχανικοί κλάδοι αναλάμβαναν το κουμάντο του καπιταλισμού σε κάθε κράτος συνολικά· σε βάρος άλλων καπιταλιστικών κλάδων, που είτε δεν είχαν «συνολικό σχέδιο» αναδιάρθρωσης, είτε περίσσευαν απ’ αυτήν…

Δεν τον έχουμε γλυτώσει αυτόν τον γενικευμένο πόλεμο· μπροστά μας είναι. Ενδιάμεσα όμως τα αφεντικά εκείνου που ονομάζουμε βιο-πληφορορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα της δύσης (στην ανατολή έχουν εδραιωθεί προ πολλού…) ετοιμάζονταν για το δικό τους πραξικόπημα: το να αναλάβουν (τα αφεντικά του και οι εκπροσωποί τους) το «τιμόνι» όχι απλά και μόνο των δυτικών (κρατικών) υπουργείων ή/και κάποιων επιπλέον μηχανισμών εξουσίας (π.χ. media) αλλά και των δυτικών κοινωνιών στο σύνολό τους! Ένα τέτοιο πραξικόπημα με σημαία την «υγεία» ήταν προβλέψιμο· είχαμε υποτιμήσει όμως την βία και την καταστροφικότητά της εκδοχής «υγειο-ασφάλεια» που αξιοποιεί αναβαθμίζοντάς την όλη την «αντιτρομοκρατική» κρατική εμπειρία, αυτήν από το 2001 και μετά… Είχαμε διαπιστώσει (σαν συμβούλιο για την εργατική αυτονομία) αναλυτικά / θεωρητικά από το φθινόπωρο του 2019 ότι αυτά τα δύο, η «υγεία» και η «ασφάλεια» θα είναι οι βασιλικοί δρόμοι για την βίαιη επιτάχυνση της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης στη δύση (με «παράδειγμα προς μίμηση την κίνα»)· είχαμε βεβαιωθεί επίσης ότι το «στρατηγικό πλεονέκτημα» (για τα δυτικά αφεντικά) αυτών των δύο δρόμων είναι ότι σ’ αυτούς είναι που κατ’ εξοχήν μπορεί να αξιοποιηθεί η μηχανική του μαζικού φόβου – αλλά δεν είχαμε φανταστεί την σύνθεσή τους…

Τουλάχιστον δεν αιφνιδιαστήκαμε από τον σκληρό πυρήνα των καπιταλιστικών εξελίξεων. Γι’ αυτό, απ’ την αρχή, γράψαμε (και συνεχίζουμε) για πραξικοπήματα! Η τυπική, νομική διάσταση του πράγματος (το κουρέλιασμα των δυτικών αστικών συνταγμάτων αλλά και νομοθεσίων όπως η GDPR…) ήταν βέβαια ορατή σαν απόδειξη. Αλλά για την ασταμάτητη μηχανή τα πραξικοπήματα ήταν και είναι η έκφραση της πολιτικής οικονομίας της καπιταλιστικής «μετάβασης». Προσοχή: πολιτικής οικονομίας… Δεν είναι ούτε ολίσθημα, ούτε “λάθος” αυτά τα πραξικοπήματα, κι ούτε θα μπορούσαν να είναι. Πρόκειται η αναγκαία και ικανή συνθήκη για να κρατηθούν, όσο μπορούν, οι δυτικοί καπιταλισμοί πάνω απ’ το νερό, ώστε να αναμετρηθούν με όσο το δυνατόν καλύτερους όρους, με τους ανατολικούς…

Αν το θέλετε: είναι εκείνο το είδος των πραξικοπημάτων που γίνονται για να επιταχυνθούν (και) οι πολεμικές προετοιμασίες…

Γαλλικά μπατσούνια

Κυριακή 22 Νοέμβρη. Βαθιά πληγωμένος δηλώνει ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron… απ’ την αχαριστία των αφρικανών. Έχει κάνει τόσα πολλά γι’ αυτούς (σαν βασιλιάς και σαν βασίλειο, διαχρονικά)· προσπάθησε τόσο πολύ να τους εκπολιτίσει… κι αυτοί; Τί;

Ο βασιλιάς βγήκε να καταγγείλει την Άγκυρα και την Μόσχα ότι ποντάρουν στην μεταποικιακή μνησικακία! “Μεταποικιακή”; Μα τι κάνει ο γαλλικός στρατός στη ζώνη του Sahel τώρα; Αρμέγει κοτόπουλα βοηθώντας τους ντόπιους να βγάλουν τα προς το ζην τους; «Μνησικακία»; «Μνησικακία» είπε ο βασιλιάς; Εννοεί ότι οι αφρικάνοι είναι ηθικο-συναισθηματικά διαταραγμένοι; Γι’ αυτό θα τους φτιάξει ένα «γαλλικό ισλάμ» για να αποκαταστήσει τις ψυχολογικές τους ισορροπίες;

Θα μπορούσε να αναγνωρίσει την ήττα του· αλλά δεν ταιριάζει σ’ έναν βασιλιά γαλλίας και igonnabe πάσης ευρώπης, που επιπλέον θέλει να ντύσει με την «αγνότητα» μιας σταυροφορίας τον ιμπεριαλισμό του· λες και έχει ξεχαστεί τι ήταν οι σταυροφόροι. «…Όταν αποφάσισα να επιτεθώ στο ριζοσπαστικό ισλάμ…» είπε συντευξιαζόμενος (και κλαψουρίζοντας;) πριν 2 μέρες στο γαλλόφωνο περιοδικό «νέα αφρική» (jeune afrique) αυτός ο real warrior της ελευθερίας «… τα λόγια μου παρερμηνεύτηκαν. Απ’ την μουσουλμανική αδελφότητα – κυρίως – αλλά επίσης και από την τουρκία, που έχει την δυνατότητα να επηρεάζει μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης, συμπεριλαμβανόμενης της υπο-σαχάριας αφρικής…» Τι να καταλάβουν κυρ βασιλιά μας αυτοί οι υπανάπτυκτοι από διαρκείς «καταστάσεις εξαίρεσης»; Αυτοί μόνο χούντες και στρατιωτικά πραξικόπηματα ξέρουν· καμμία σχέση με την πρωτοκοσμική λεπτότητα στην κατασκευή ορολογιών!

Είναι σίγουρο ότι εκεί, στην υποσαχάρια αφρική πονάει ο βασιλιάς· αν και όχι μόνον εκεί. Πονάει και στη λιβύη, και στην τυνησία, και στη συρία, και στο λίβανο… Γενικά πόνος! Ιμπεριαλιστικά γεράματα; Ποιός ξέρει;…

Το ενδιαφέρον είναι ότι, προς το παρόν, έχει μια κάποια μυωπία: βλέπει την Άγκυρα, βλέπει τη Μόσχα, όμως δεν βλέπει το Πεκίνο (και στην αφρική). Τουλάχιστον δεν είναι αφελής: «… Δεν πρέπει να είμαστε αφελείς σ’ αυτό το θέμα: πολλοί απ’ αυτούς που μιλούν, που κάνουν video, που έχουν παρουσία στα γαλλόφωνα μήντια πληρώνονται απ’ την ρωσία ή την τουρκία για να κάνουν παιχνίδι στην μετα-αποικιακή μνησικακία…»

Οπότε; Οπωσδήποτε μια λογοκρισία, όπου είναι δυνατόν… Ο βασιλιάς Macron θέλει να βάλει την ευρώπη να τιμωρήσει την Άγκυρα – κι αυτός να πάει με ένα μπουκέτο λουλούδια σ’ αυτήν την άπιστη την αφρική… «…Πρέπει να υπάρχει μια ιστορία αγάπης ανάμεσα στη γαλλία και την αφρική…» είπε ο αγαπησιάρης βασιλιάς, δείχνοντας μεγαλοκαρδία απέναντι στη μνησικακία· και μια καρδούλα σχηματίστηκε πάνω απ’ το κεφάλι του.

Καλά το πάει…

Προμελέτη 2…

Σάββατο 21 Νοέμβρη. Ένα έγκλημα μπορεί να γίνει από πάθος. Μπορεί να γίνει κατά λάθος. Μπορεί να γίνει από αμέλεια (αυτό θα κατηγορούσε κάποιος ντόπιος “αντικαπιταλιστής” φίλος της καραντίνας το ρημαδογκουβέρνο…). Μπορεί, όμως, να γίνει μετά από προμελέτη. Κι αν διαπιστωθεί η προμελέτη, τότε μπορεί να αλλάζουν εντελώς τα χαρακτηριστικά του εγκλήματος! Μπορεί, για παράδειγμα, να μην είναι ο covid ο φονιάς· αλλά κάποιοι άλλοι… Μπορεί το έγκλημα κατά της ανθρωπότητας να μην το διαπράτει ένας ασήμαντος ιός· αλλά κάποιοι άλλοι, που κρύβονται πίσω απ’ την κακή του φήμη, φήμη που οι ίδιοι έφτιαξαν…

Είχαμε επιμείνει, όταν παρουσιάσαμε το Event 201, να ειδωθεί προσεκτικά και με κριτικό πνεύμα. Ποτέ δεν μας πέρασε απ’ το μυαλό, με βάση την χρονική εγγύτητα του Event 201 με την επίσημη πρεμιέρα του covid στην Wuhan, ότι πρόκειται για τεχνητό ιό! Αντίθετα υποστηρίξαμε ότι εκείνη η «άσκηση αντιμετώπισης φονικής πανδημίας» τον Οκτώβρη του 2019 είχε πολύ έντονη γεωπολιτική χροιά (μαρτυρούσε έμμεσα αλλά καθαρά, σα να λέμε, σοβαρά στοιχεία για την τωρινή φάση του παγκόσμιου ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού σε σχέση με την «υγεία») και ότι στην πραγματικότητα το γεγονός πως ο covid ξεκίνησε απ’ το κινεζικό κράτος / κεφάλαιο δίνοντάς του ένα χρονικό προβάδισμα δράσης ήταν «εκτός άσκησης» και υπονόμευσε τις «δυτικοκεντρικές» βεβαιότητες υπεροχής, που ήταν ο ιδεο-πολιτικός πυρήνας του Event 201.

Είχαμε υπόψη κι άλλες «ασκήσεις» με το ίδιο θέμα, που είχαν προηγηθεί. Το John Hopkins Bloomberg School of Public Health, που συμμετείχε και στο Event 201 (και έχει κεντρικό ρόλο στην χάραξη της γραμμής της «αντιμετώπισης της πανδημίας» στον δυτικό κόσμο…) παραδέχεται στο site του πως έχει κάνει άλλες τρεις (φωτογραφία επάνω). Αυτές οι 3 + 1 + 1 ασκήσεις, με την σειρά και το timing που είχαν, συνιστούν (κατά την ταπεινή μας άποψη) πολύ σοβαρά στοιχεία προμελέτης για αυτό που συμβαίνει εδώ και 9 μήνες· όχι για την «κατασκευή» ενός ισχυρά φονικού παθογόνου παράγοντα, αλλά για την φονική διαχείριση ενός …. τσαχπίνη! Λέμε: οι φονιάδες είναι αλλού!

Πρώτη άσκηση με το όνομα Dark Winter, στις 22 – 23 Ιούνη του 2001, σε αεροπορική / στρατιωτική βάση των ηπα, με σενάριο την συγκεκαλυμμένη επίθεση με ιό ευλογιάς σε αμερικάνους πολίτες. Άσκηση βιολογικού πολέμου χωρίς δεύτερη κουβέντα! Παραδόξως (;), συμπτωματικά (;) λίγους μήνες μετά την άσκηση, και λίγες μόνο ημέρες μετά την (indide job, επιμένουμε) 11η Σεπτέμβρη, έγινε τέτοια επίθεση στις ηπα! Με σπόρια άνθρακα!!! Μόνο που ήταν (αποδείχθηκε) 110% inside job!

Τι σχέση είχε η άσκηση Dark Winter με εκείνη την επίθεση με άνθρακα; Τι σχέση είχε με την ανάδυση ενός κατηγορητηρίου κατά του Σαντάμ Χουσεΐν σχετικό με «βιολογικό πόλεμο»; Δεν θα μάθουμε ποτέ με σιγουριά…

Δεύτερη άσκηση, με τίτλο Atlantic Storm, στις 14 Γενάρη του 2005, με θέμα την «βιοασφάλεια ενώπιον βιοτρομοκρατικής επίθεσης»! Άσκηση βιολογικού πολέμου και πάλι χωρίς δεύτερη κουβέντα. Εντελώς συμπτωματικά (χωρίς ερωτηματικό εδώ!) τον ίδιο μήνα θα ξεσπάσει μια μόλυνση από έναν ιό γρίπης στο βιεντάμ: ο ιός έχει «μεταπηδήσει» στον άνθρωπο από καλλιεργούμενα πτηνά, και μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο. Η «γρίπη των πτηνών»…

Τι σχέση είχαν οι προετοιμασίες των δύο προηγούμενων ασκήσεων βιολογικού πολέμου με το γεγονός ότι εκείνη η «γρίπη των πτηνών» αναγγέλθηκε, στις 29 Σεπτέμβρη της ίδιας χρονιάς, απ’ τον «συντονιστή του οηε για τις γρίπες» David Nabarro (ένα κάθαρμα πολυτελείας ανάλογο του Ferguson…) σαν ο απόλυτος Φονιάς Iός, που θα σκοτώσει από 5 έως 150 εκατομμύρια ανθρώπους; Η «γρίπη των πτηνών» σκότωσε τελικά 175 (εκατόν εβδομήντα πέντε) ανθρώπους παγκόσμια!… Από που, όμως, προερχόταν η «έμπνευση» και ποια ήταν η σκοπιμότητα εκείνης της αυθαίρετης και τρομακτικής υπερδιόγκωσης του κινδύνου; Δεν είναι αξιοσημείωτο αυτό το πρώτο βήμα «παραγωγής» μιας υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας με αφορμή έναν ασήμαντης φονικότητας ιό γρίπης; Πώς εξηγείται; Υποστηρίζουμε (χωρίς ακράδαντα στοιχεία, μόνο με λογικές / πολιτικές συσχετίσεις) ότι το 2005 εκείνη η υπερδιόγκωση έγινε αφενός μεν για το καλό των φαρμακοβιομηχανιών, αφετέρου δε για να γίνει σε πραγματικές συνθήκες μια «άσκηση βιολογικού πολέμου» – κυρίως απ’ τα νατοϊκά κράτη. Όχι άσκηση – σε – γραφείο (όπως εκείνες που είχαν προηγηθεί) αλλά άσκηση – στο – πεδίο.

Τρίτη άσκηση, με τίτλο SPARS Pandemic, 2025 – 2028: Α Futuristic Scenario for Public Health Risk Communicators, Οκτώβρης 2017 – δημοσίευση έκθεσης. Αυτήν την άσκηση το καλό John Hopkins δεν την αναφέρει στο ψηφιακό βιογραφικό του (γιατί;), και την αγνοούσαμε. Την ανέσυρε όμως ο “τελευταίος αμερικάνος αλήτης” χτες – και πολύ καλά έκανε! Γιατί αυτή ήταν μια παράξενα ενδιαφέρουσα άσκηση: αφορούσε τον απολογισμό (που γίνεται το 2030…) μιας πανδημίας που “έγινε” απ’ το 2025 ως το 2028! Έχουν ενδιαφέρον οι λεπτομέρειες εκείνου του σεναρίου, επειδή ταιριάζουν (σε μερικά σημεία τους εντυπωσιακά) με διάφορες πλευρές εκείνου που συμβαίνει τώρα. Παραπέμπουμε στην πρωτότυπη αναφορά για περισσότερα, κρατώντας αυτό: η άσκηση του 2017 είχε να κάνει κυρίως με την επικοινωνική διαχείριση μιας πανδημίας, αφήνοντας ανοικτό τι θα έπρεπε να γίνει για να εμποδιστούν / κατασταλούν οι αντιρρήσεις. Εν τω μεταξύ, σαν εκπρόσωπος τύπου του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος, ο κυρ Βασίλης είχε βγει ήδη από το 2015 στο μεϊντάνι. Προαναγγέλοντας επερχόμενα δεινά· και τις δικές του σωτήριες και καλοχρηματοδοτημένες πρωτοβουλίες…

Τέταρτη άσκηση, με τίτλο Clade X, στις 15 Μάη του 2018, στην Ουάσιγκτον. Ο προηγούμενος σπασμός της οικονομικής κρίσης / αναδιάρθρωσης έχει ολοκληρωθεί, και στο άσπρο σπίτι βρίσκεται το ψόφιο κουνάβι. Εδώ το θέμα είναι οι αποφάσεις που πρέπει να παρθούν απ’ τις πολιτικές βιτρίνες και τις λοιπές εξουσίες σε περίπτωση πανδημίας. Τώρα πια δεν είναι σε πρώτο επίπεδο ο βιολογικός πόλεμος· η συνεργασία, όμως, δημόσιου και ιδιωτικού τομέα (δηλαδή απ’ την μια μεριά κρατικών υπηρεσιών και απ’ την άλλη διάφορων επιχειρήσεων, απ’ τις φαρμακοβιομηχανίες ως τις μεταφορικές) μπαίνει στο τραπέζι.

Πέμπτη άσκηση, με τίτλο Event 201, στις 18 Οκτώβρη 2019, στη Ν. Υόρκη: τι και πως θα κάνουν στη συνεργασία τους κράτη και επιχειρήσεις σε μια φονική πανδημία;

Βήμα βήμα, μέσα στην ιστορική κίνηση, η εκστρατεία ωρίμαζε εδώ και σχεδόν 20 χρόνια… Αν όλα αυτά δεν συνιστούν τα ορατά σημάδια της προμελέτης της τότε τι νόημα έχει αυτή η λέξη; Κι αν ο «παραγωγικός εγκληματίας» είναι ο covid (“παραγωγικός” με την έννοια της επικινδυνότητας άρα και του αιτίου όλων αυτών των αλλαγών που “γίνονται μέσα σε εβδομάδες ενώ αλλιώς θα γίνονταν σε χρόνια”) τα αφεντικά των αλλαγών τι είναι; Καστανάδες; Τροχονόμοι; Καρποσυλλέκτες; Τι;

Αν τα αφεντικά αγαπάνε της τάξη μας, τότε κάνουμε λάθος! Αν, όμως, είναι σε πόλεμο εναντίον μας ακόμα κι όταν εμείς έχουμε (βλακωδώς!) συνθηκολογήσει, τότε που βρίσκεται το περίεργο σ’ όσα επιμένουμε να τεκμηριώνουμε τόσον καιρό;