Tag: πυρηνικά

Είναι η καπιταλιστική αναδιάρθρωση ανόητε!

Η ασταμάτητη μηχανή είναι σίγουρη ότι στην κατασκευή της Fukushima (σ’ ένα εξαιρετικά σεισμογενές έδαφος σαν το ιαπωνικό) οι τεχνικοί έκαναν ό,τι καλύτερο διέθετε η τεχνοεπιστήμη, κι ακόμα περισσότερα… Μόνο που αυτό δεν ήταν αρκετό, και από πολλές απόψεις ποτέ δεν θα είναι! Έντεκα χρόνια μετά δεν ξέρουν τι να κάνουν τις τεράστιες ποσότητες ραδιενεργού νερού που προέκυψαν απ’ την προσπάθεια να «κρυώσουν» οι ραδιενεργές ράβδοι∙ θέλουν να το ρίξουν στην θάλασσα∙ κι αυτό, πέρα απ’ όλα τα υπόλοιπα και ευκόλως εννοούμενα, προκαλεί σοβαρές εντάσεις με τα γειτονικά παραθαλάσσια κράτη. Ναι, η Fukushima ήταν ένα τεχνολογικό διαμάντι – και λοιπόν;

Δευτέρα 25 Ιούλη>> Αν η επίγνωση της εξελισσόμενης πραγματικότητας δεν είναι αρκετή, τα παραπάνω λόγια ενός «ειδικού» το δείχνουν: προκειμένου να επιβληθεί ο γενικευμένος «πυρηνισμός του κεφάλαιου» (υπερπηδώντας ότι απέμεινε απ’ τα αντιπυρηνικά κινήματα των ‘70s και των ‘80s…) χρειάζονται δύο τουλάχιστον πράγματα:

Πρώτον η εκτεταμένη άγρια συσσώρευση. Ο πυρηνικός σταθμός έχει πολύ μεγάλο κόστος κατασκευής: ιδού, λοιπόν, πόσο και γιατί χρειάζεται η αιμοβόρα τζογαδόρικη «υπερανατίμηση» της τιμής βασικών ενεργειακών πρώτων υλών αλλά και του ηλεκτρικού ρεύματος. Και δεύτερον η εκτεταμένη άγρια πειθάρχηση των πληθυσμών. Για να προχωρήσει αυτή η λεηλασία ζωής και εργασίας που ξεκίνησε απ’ το 2021 (αναφερόμαστε ειδικά στο εμπόρευμα «ενέργεια») την επόμενη 4ετία, για να επιβληθούν οι «πυρηνικές επενδύσεις» μέσα σε μυριόστομα «ωσαννά!», πρέπει οι πρωτοκοσμικοί να φοβηθούν, να ξεπαγιάσουν, να στερηθούν, συγκατανεύοντας και πειθαρχώντας σε μια ακόμα πραξικοπηματική «κατάσταση έκτακτης ανάγκης»!

Πρέπει, τέλος, να «παραδεχτούν» ότι η πυρηνική ενέργεια είναι «ασφαλής»… αφού άλλωστε το λένε, το διαφημίζουν οι «ειδικοί»… Είναι, πράγματι; Μιλώντας επιγραμματικά προς το παρόν, θα προσπεράσουμε τα πολύ σοβαρά ζητήματα των ατυχημάτων διαρροής (που ποτέ δεν μπορούν να αποκλειστούν!) και των πυρηνικών αποβλήτων (που ως τώρα ξεβράζονται πότε πότε στις ακτές της σομαλίας…). Για να θυμίσουμε κάτι που κανένα αφεντικό δεν θα ήθελε να πάρουν στα σοβαρά οι υποτελείς:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ίσως όχι και τόσο έκτακτο 2

Σάββατο 26 Φλεβάρη>> Το ρωσικό καθεστώς αποφάσισε λοιπόν ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος να εκτρέψει το μαφιόζικο ουκρανικό κράτος απ’ την τροχιά προς το να γίνει, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, αμερικανική βάση, παρά μόνο δια της βίας. Τα (στρατιωτικά) σχέδια θα πρέπει να ήταν έτοιμα από καιρό. Απέμενε η αλυσίδα των αποφάσεων: πρώτα η αναγνώριση του Donetsk και του Lugansk, και ύστερα η «αξιοποίησή» της.

Δημιουργήθηκε κάποια κατάσταση «έκτακτης ανάγκης» που επέβαλε την εισβολή, την προοπτική στρατιωτικής ήττας και συνθηκολόγησης του Κιέβου τώρα;

Αν κάποιος δει τον «χάρτη» της περικύκλωσης της ρωσικής επικράτειας απ’ τα δυτική μεριά της (και της πολιτικο-οικονομικής αποκοπής του ευρασιατικού project απ’ την υπόλοιπη ευρώπη) θα πρέπει να σημειώσει οπωσδήποτε την πρόσφατη (αποτυχημένη) προσπάθεια ανατροπής του Λουκασένκο στη λευκορωσία και την ακόμα πιο πρόσφατη (αποτυχημένη) προσπάθεια ανατροπής του Τοκάγεφ στο καζακστάν. Δεν θα ήταν παράλογο για το ρωσικό καθεστώς να συμπεράνει ότι ο αμερικανο-αγγλικός άξονας βρίσκεται σε επίθεση διαρκείας.

Η σταγόνα που πιθανότατα ξεχύλισε το ποτήρι είναι ωστόσο η δήλωση του κωμικού Zelesnky στο «συνέδριο ασφαλείας του Μονάχου» το Σάββατο 19 Φλεβάρη, περί επιδίωξης του φασιστοκράτους του να αποκτήσει (ξανά) πυρηνικά όπλα. Μετά το πραξικόπημα του 2014 ο Poroshenko, μαφιόζος πρόεδρος στο Κίεβο, είχε «ανοίξει» το θέμα άλλες τρεις φορές. Ο Zelensky δήλωσε ότι το ανοίγει κι αυτός για 4η φορά, αλλά θα είναι η τελευταία: η ουκρανία θα αποκτήσει έτσι κι αλλιώς πυρηνικά όπλα!

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Πολεμικές προετοιμασίες

Σάββατο 20 Μάρτη. Το κράτος της αυτού μεγαλειότητας βασίλισσας της αγγλίας, της ουαλίας, της σκωτίας, της βόρειας ιρλανδίας και διαφόρων ακόμα σημείων του πλανήτη, έχει 195 πυρηνικές κεφαλές (αν και τα υποβρύχιά του που μπορούν να εκτοξεύσουν τους φορείς / πυραύλους είναι υπό αμερικανικό έλεγχο). Μια κυβερνητική απόφαση του 2010 είχε βάλει στόχο την μείωσή τους στις 180… Όχι πια.

Το καινούργιο «αμυντικό δόγμα» της παγκόσμιας βρετανίας (προσοχή: “παγκόσμιας” πια… όχι απλά “μεγάλης”!…) που δημοσιεύτηκε πρόσφατα (ένα ντοκουμέντο 114 σελίδων) προβλέπει την αύξησή τους σε 250. Ποιός είναι ο στόχος; Το Πεκίνο… και η Μόσχα… και… : το Λονδίνο ονειρεύεται (πάντα μαζί με την Ουάσιγκτον) ότι θα κυριαρχήσει στον ινδικό – ειρηνικό, αφού (λέει το δόγμα) στα κράτη της περιοχής βρίσκεται «η μηχανή ανάπτυξης» του πλανήτη… Και δεν πρέπει να μείνουν χωρίς το δυτικό ατσάλινο χέρι στον λαιμό τους…

Αλλά… Όπως κάθε ιμπεριαλιστικό κράτος έτσι κι αυτό της βασίλισσας οφείλει να εξασφαλίσει την (απόλυτη) πειθαρχία στα νώτα του· δηλαδή στην επικράτειά του. Διότι όπως επαναλαμβάνει σταθερά η έκθεση η διάκριση ανάμεσα σε εσωτερική και διεθνή ασφάλεια έχει θολώσει… τα σύνορα ανάμεσα σε πόλεμο και ειρήνη, ευημερία και ασφάλεια, εμπόριο και ανάπτυξη, εσωτερική και εξωτερική πολιτική γίνονται όλο και πιο περιττά…

Θα τονώσουμε το κοινωνικό σθένος στο Η.Β. απέναντι σε κάθε είδος παραπληροφόρησης… Η επένδυση στην άσκηση εκ μέρους της κυβέρνησης των συμπεριφορικών επιστημών, η επιτήρηση του ορίζοντα και οι στρατηγικές επικοινωνίες θα μας βοηθήσουν να βελτιώσουμε την απάντησή μας σε κάθε εκστρατεία παραπληροφόρησης….

… Οι πόλεμοι συνεχίζουν να κερδίζονται στα ανθρώπινα μυαλά… το interent είναι εσωτερικό τμήμα του πεδίου μάχης στον 21ο αιώνα, συνεπώς φυσικές και εικονικές επιχειρήσεις πρέπει να συνδυαστούν και να ενισχυθούν για να προκληθούν συνειδησιακές μεταβολές… Πρέπει να έχουμε αποτελεσματικά μέσα για να σχηματίσουμε τις ανθρώπινες αντιλήψεις και συμπεριφορές…. Οι πληφορορίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να εξαπατήσουμε ή σαν κάλυψη και απόκρυψη για να εξαπατήσουμε…

Πιθανόν να τα θεωρήσετε κοινότοπα αυτά… Ίσως δεν θα έπρεπε – για το καλό σας. Ο βρετανικός στρατός έχει ήδη τμήμα ψυχολογικού / πληροφοριακού πολέμου, την περιβόητη 77η ταξιαρχία. Θα σας φανεί κοινότοπο ή αδιάφορο το γεγονός ότι η 77η ταξιαρχία έχει άμεση συμμετοχή στην «αντιμετώπιση της πανδημίας» (δηλαδή των υπηκόων); Και τι είναι το βρετανικό (και το αμερικανικό και το ισραηλινό) κράτος αν όχι παράδειγμα προς μίμηση για τους συμμάχους τους;

Ξέρουμε τι θα γράψουν οι ιστορικοί του μέλλοντος (αν υπάρχουν τέτοιοι) για την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία και για τις δύο «διαστάσεις» της, εκείνην της «εσωτερικής πολιτικής» των δυτικών αφεντικών (του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος) και εκείνην της «εξωτερικής πολιτικής» τους· που (τι κοινότοπο ε;) δεν έχουν σύνορα μεταξύ τους…

Εσείς;

Τεχεράνη

Τρίτη 23 Φλεβάρη. «Να δικαστεί ο πρόεδρος!» Όχι, δεν αφορά το ψόφιο κουνάβι· αυτό την γλύτωσε. Αφορά τον ιρανό πρόεδρο Rouhani: μιας και η πλειοψηφία του κοινοβουλίου θεωρούνται «σκληροπυρηνικοί», ψήφισαν χτες πως κάνοντας αυτό το «μισό βήμα» για το οποίο γράφαμε χτες, παραβίασε το νόμο που είχε ψηφιστεί τον περασμένο Δεκέμβρη, το νόμο που προέβλεπε την διορία μέχρι τις 21 Φλεβάρη (να πάρει πίσω η Ουάσιγκτον όλες τις τιμωρίες) – διαφορετικά…

Τυπικά ίσως έχουν δίκιο. Ουσιαστικά όμως συνεχίζουν την προεκλογική τους εκστρατεία εν όψει των προεδρικών εκλογών στα μέσα του ερχόμενου Ιούνη. Η θεωρούμενη πιο hard core πλευρά του ιρανικού καθεστώτος κέρδισε συντριπτική νίκη στις βουλευτικές εκλογές που έγιναν στις 21 του περασμένου Φλεβάρη: 221 καρέκλες (είχαν 83) έναντι μόλις 20 των μεταρρυθμιστών / Rouhani (είχαν 121). Μ’ αυτά τα δεδομένα έχουν στο χέρι τη νίκη και στις προεδρικές, εκτός εάν μέχρι τότε συνεχίζει να παίζεται το έργο «η Ουάσιγκτον επιστρέφει στην συμφωνία… την είδαμε να έρχεται…»

Στο πολύπλοκο σύστημα εξουσίας του ιράν δεν είναι το κοινοβούλιο που μπορεί μόνο του να «καταργήσει» έναν πρόεδρο που, άλλωστε, έχει ακόμα 4 μόνο μήνες θητεία ακόμα. Το ανώτατο συμβούλιο εθνικής ασφαλείας, για παράδειγμα, ένα άλλο όργανο εξουσίας που έχει την αρμοδιότητα και για το πυρηνικό πρόγραμμα του ιράν, δήλωσε χτες ότι η συμφωνία που έκανε η κυβέρνηση Rouhani για την 3μηνη παράταση είναι συμβατή με το νόμο του Δεκέμβρη, αυτόν που επικαλούνται οι σκληροπυρηνικοί κοινοβουλευτικοί. Κάποια μέλη δε της «συνέλευσης των ειδικών» (πρόκειται για τους παπάδες που δεν εκλέγονται και αποτελούν το ανώτατο όργανο εξουσίας στο ιράν αφού εκλέγουν τον «ανώτατο ηγέτη» – τώρα είναι ο Khamenei) θύμισαν ότι η «γραμμή» είναι πρώτα άρση όλων των τιμωριών που επέβαλε το ψόφιο κουνάβι, μετά επιστροφή της Τεχεράνης στις προβλέψεις της συμφωνίας του ‘15· και καμμία συζήτηση ή διαπραγμάτευση για οτιδήποτε άλλο… Σα να λέμε: “κράτησαν το ίσιο”…

Έχει το ενδιαφέρον του το να δώσει το ιρανικό καθεστώς στο σύνολό του προς τρίτους μια εικόνα «οξυμένων εσωτερικών διαφωνιών»… Με βάση το πως το αμερικανικό καθεστώς αντιλαμβάνεται τον κόσμο, είναι ικανό να πιστέψει πως μπορεί να οξύνει αυτές τις αντιθέσεις κάνοντας μισό ακόμα βήμα…

(Έχει κι αυτό ενδιαφέρον, κι ας το ξέρει όποιος ενδιαφέρεται για το θέμα. Ενώ ο νυσταλέος Jo ονειρεύεται (;) ότι δείχνοντας μια κάποια καλωσύνη-με-κυνόδοντες θα καταφέρει να βάλει προς συζήτηση το πυραυλικό πρόγραμμα της Τεχεράνης, το ιρανικό καθεστώς απ’ την μεριά του, προκειμένου να «αναγνωρίσει» ότι η Ουάσιγκτον ξαναγύρισε στη συμφωνία, πέρα απ’ την κατάργηση των τιμωριών, θέλει και εγγυήσεις ότι ένας επόμενος πρόεδρος, οποτεδήποτε, δεν θα κάνει αυτά που έκανε το ψόφιο κουνάβι! Είναι απίθανο να μπορούν να δοθούν τέτοιες εγγυήσεις, εκτός αν η συμφωνία του 2015 ή όποια άλλη γίνει μέρος του αμερικανικού συντάγματος! Οπότε η Τεχεράνη μπορεί να λέει σταθερά «δεν σας έχουμε εμπιστοσύνη»…

Επιπλέον μπορεί να ζητάει αποζημιώσεις για τις ζημιές που έχουν προκαλέσει οι ψοφιοκουναβικές τιμωρίες απ’ το 2018 που επιβλήθηκαν και μετά (σε 1 τρις δολάρια τις υπολογίζει…), καθώς και το κεφάλι ενός αμερικάνου αρχιστράτηγου σαν εκδήλωση συγγνώμης για την δολοφονία του Soleimani…)

Κομήτες…

Παρασκευή 29 Γενάρη. Θα πει κάποιος καλόπιστος: μα που βρίσκεται το ύποπτο στο να προετοιμάζονται οι «ειδικοί» για παν ενδεχόμενο;

Είναι απλό: το ύποπτο (και όχι μόνο!) βρίσκεται στην κατασκευή των ενδεχόμενων στα μέτρα τους· και εκείνα των αφεντικών τους. Να ένα παράδειγμα. Όταν στις αρχές της δεκαετίας του ’90 η κατάρρευση του «ανατολικού μπλοκ» έγινε οριστική, υπήρχαν κάποιοι παρά πολύ δυσαρεστημένοι: το πυρηνικό / πυραυλικό λόμπυ των ηπα, δηλαδή σχεδόν ολόκληρο το στρατο-βιομηχανικό σύμπλεγμα! Αν δεν υπάρχει ένας εχθρός τόσο επικίνδυνος όσο η πυρηνικά εξοπλισμένη ε.σ.σ.δ., τότε πως θα συνεχίσει η χρηματοδότηση, οι έρευνες, η κατασκευή όλο και περισσότερων βαλλιστικών πυραύλων με πυρηνικές κεφαλές; Ένας καινούργιος εχθρός έπρεπε να βρεθεί επειγόντως, εκεί στις αρχές των ‘90s – τέτοιος που να χρειάζεται «πυρηνική αποτροπή»! Και φτιάχτηκε.

Οι κομήτες, οι μετεωρίτες, οι βράχοι του διαστήματος! Εντελώς ξαφνικά – αλλά συστηματικά… – οι τότε δημαγωγοί, διεθνώς, άρχισαν να προβάλουν τον κίνδυνο να πέσει πάνω στον ενοποιημένο υπό την ηγεσία της δύσης και των ηπα πλανήτη μια μεγάλη πέτρα – προκαλώντας μεγάλη καταστροφή. Ποιός θα μπορούσε να αποκλείσει τέτοιο ενδεχόμενο; Κανείς!!! Και ποιός θα μπορούσε να σώσει την ανθρωπότητα απ’ αυτόν τον κίνδυνο; Μα το αμερικανικό πυρηνικό / πυραυλικό λόμπυ!!! Μόλις εμφανιζόταν στο αχανές σύμπαν ο κίνδυνος, η ανθρωπότητα (δηλαδή οι συγκεκριμένες αμερικανικές εταιρείες…) θα έριχναν επάνω του πυραύλους με πυρηνικές κεφαλές, για να τον κάνουν σκόνη πριν τολμήσει να πλησιάσει! Τότε, στο πρώτο μισό των ‘90s, κατασκευάστηκε για πρώτη φορά η απειλή των μετεωριτών προς κατανάλωση των υποτελών· και απο τότε δεν εξαφανίστηκε ποτέ. Έρχεται και ξανάρχεται – αν και πια έχουν επανέλθει και οι κλασσικοί «επίγειοι» εχθροί, οι κλασσικές απειλές. Η Μόσχα και το Πεκίνο σίγουρα…

Η “disease X” είναι το αντίστοιχο των κομητών (του “κομήτη Χ” ας πούμε) για τις φαρμακο-μαφίες (και για το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα συνολικά). Ένα «παν ενδεχόμενο» που θεωρητικά δεν μπορεί να αποκλειστεί, και άρα η χρησιμότητά του είναι να ανοίξει τον δρόμο για πολύ στέρεες μεθοδεύσεις, για πολύ συγκεκριμένα συμφέροντα, για πολύ συγκεκριμένα κέρδη (και όχι μόνον οικονομικά). Ένα «παν ενδεχόμενο» που, όπως με το πυρηνικο / πυραυλικό λόμπυ, μπορεί να κατασκευαστεί κατά βούληση· μπορεί να ανακαλέσει μάλιστα και «παραδείγματα απ’ το παρελθόν» για να αποδείξει το πόσο πιθανό και πόσο καταστροφικό θα μπορούσε να είναι… Για το αμερικανικό πυρηνικό λόμπυ τότε το παράδειγμα / απόδειξη ήταν ο μετεωρίτης που εξαφάνισε τους δεινόσαυρους… Κανείς δεν το θυμάται, περί θεωρήματος πρόκειται, αλλά για τις ανάγκες της προπαγάνδας απ’ τα ‘90s και μετά έγινε «σκληρό επιστημονικό δεδομένο»…. Θα μπορούσε ένας τέτοιος μετεωρίτης θα έχει καταστρέψει την γη το 1960, το 1970 ή το 1980; Αναμφίβολα ναι… Γιατί δεν είχε προκύψει τότε η ιδέα και η προπαγάνδα μιας τέτοιας απειλής; Επειδή δεν χρειαζόταν…

Για τις φαρμακομαφίες και τους συμμάχους τους το παράδειγμα / απόδειξη ήταν η «γρίπη του 1918». Κανείς δεν την θυμάται και, επιπλέον, είναι σίγουρο ότι δεν επρόκειτο ούτε μόνο ούτε σκέτα για γρίπη – δεν έχει σημασία… Θα μπορούσε ένας τέτοιος υγιεινομικός Αρμαγεδώνας να έχει εμφανιστεί το 1960, το 1980 ή το 1990; Αναμφίβολα ναι.. Γιατί δεν είχε προκύψει τότε η ιδέα και η προπαγάνδα μιας τέτοιας απειλής; Επειδή δεν χρειαζόταν. Και επειδή δεν υπήρχε το τεχνολογικό bottleneck που απαιτούσε ένα βίαιο άλμα στην αναδιάρθρωση των κοινωνικών σχέσεων.

Η μέση (και η λίγο πιο κει) ανατολή

Κυριακή 10 Γενάρη. Όταν, σε μια απ’ τις πρώτες πράξεις του νέου γκουβέρνου (αν και τυπικά ακόμα υπό το ψόφιο κουνάβι) το αμερικανικό νομοθετικό ενέκρινε (μεταξύ πολλών άλλων και ιδιαίτερα σημαντικών) την τιμωρία της Άγκυρας για την αγορά των ρωσικών S-400, τρία κράτη αντέδρασαν αμέσως καταγγέλοντας την Ουάσιγκτον. Το ρωσικό, το ιρανικό –και το πακιστανικό.

Η εντόπια εθνική δημαγωγία που απολαμβάνει να παρουσιάζει το τουρκικό καθεστώς «διεθνώς απομονωμένο» δεν έχει βέβαια ως τώρα λόγο να μιλάει για την συμμαχία Πεκίνου – Ισλαμαμπάντ – Τεχεράνης – Άγκυρας, αλλά ίσως το κάνει κάποια στιγμή, επιλεκτικά και προβοκατόρικα. (Υπόγεια και «ανεπίσημα» η εθνική «ζύμωση» έχει ξεκινήσει…) Αν και ιστορικά το πακιστανικό καθεστώς ήταν σταθερά το «λιγότερο παιζόμενο» στην ευρύτερη περιοχή, η περίοδος της αμερικανικής «αντιτρομοκρατικής εκστρατείας» στο αφγανιστάν μετατόπισε αναγκαστικά την Ισλαμαμπάντ αρκετά κοντύτερα στην Ουάσιγκτον. Την μετατόπισε επίσης κοντύτερα στην πετροχούντα του Ριάντ, για οικονομικούς και όχι μόνο λόγους (μια αναβίωση της εποχής των μουτζαχεντίν κατά του ρωσικού στρατού, και πάλι στο αφγανιστάν, στα ‘80s).

Αυτή η περίοδος φαίνεται να έχει τελειώσει, εφόσον ο πακιστανός πρωθυπουργός Imran Khan (με τις κατάλληλες εσωτερικές συμμαχίες) δείχνει ότι η επιλογή στρατηγικού συμμάχου έχει όνομα: Πεκίνο. Αλλά όχι μόνο Πεκίνο. Συνολικά ευρασιατικό project. Συνεπώς, επιπλέον, Τεχεράνη και Άγκυρα. Ειδικά με την Άγκυρα η Ισλαμαμπάντ μοιράζεται πέρα απ’ τα υπόλοιπα κι ένα συγκεκριμένο συμφέρον: με πληθυσμό κατά 80% σουνιτικού δόγματος η Ισλαμαμπάντ καταλαβαίνει πόσο δηλητηριώδης και αποσταθεροποιητική θα μπορούσε να είναι μια στενή σχέση με το ουαχαβίτικο Ριάντ. Εφόσον η Άγκυρα διατίθεται να ελαχιστοποιήσει την επιρροή των τοξικών του Ριάντ και του Αμπού Ντάμπι κατ’ αρχήν μεταξύ των αράβων και των καυκάσιων μουσουλμάνων, η Ισλαμαμπάντ έχει κάθε λόγο να στηρίξει…

Εννοείται ότι η πρώτη που έχει θορυβηθεί ιδιαίτερα απ’ τις επιλογές της Ισλαμαμπάντ είναι η ινδία. Το Νέο Δελχί θα ήθελε να γίνει αντίβαρο του Πεκίνου στην ασία, πράγμα πολύ δύσκολο – εκτός αν προσχωρήσει οριστικά και αμετάκλητα στο αμερικανικό στρατόπεδο· κάτι που δεν φαίνεται να έχει αποφασίσει ακόμα. Ωστόσο, πριν μια βδομάδα, στις 2 Γενάρη, ένα ινδικό φιλοκυβερνητικό κανάλι (το Zee News), μέλος ενός μεγάλου ινδικού μηντιακού ομίλου και γνωστό στην ινδία για την ειδικότητά του στην παραπληροφόρηση, είχε μια εντυπωσιακή «αποκάλυψη»: ότι η Άγκυρα ενδιαφέρεται να αγοράσει πυρηνικά όπλα απ’ το πακιστάν (και την κίνα), και ότι η Ισλαμαμπάντ διατίθεται να πουλήσει το σχετικό know how, μεσολαβώντας επιπλέον για την μεταφορά υλικών και εξαρτημάτων (για πυραύλους;) κινέζικης παραγωγής…

Η «αποκάλυψη» ήταν βέβαια προβοκατόρικη, απ’ την άποψη πως δεν είχε κανένα στοιχείο εκτός από πράγματα και γεγονότα γνωστά, όπως η στρατιωτική συνεργασία Άγκυρας – Ισλαμαμπάντ, οι κοινές ασκήσεις, συναντήσεις και συζητήσεις των επιτελείων, και τα υπόλοιπα. Και είναι πιθανό ότι είχε σα στόχο κυρίως την Ισλαμαμπάντ: να την παρουσιάσει σαν «διεθνή ταραξία», που διασπείρει παράνομα την πυρηνική τεχνολογία, κλπ. Αλλά θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί μελλοντικά και απ’ την Αθήνα, για τους δικούς της στόχους, εναντίον της Άγκυρας.

Το θέμα είναι λεπτό (ή χοντροκομμένο, ανάλογα με την οπτική γωνία). Για να αρχίσει το ελλαδιστάν να φωνάζει επίσημα «λύκος, λύκος στο μαντρί» δείχνοντας την Άγκυρα και πίσω της την Ισλαμαμπάντ, θα πρέπει να είναι έτοιμη και διατεθειμένη μια «μεγάλη δύναμη» να παίξει τον ρόλο του τσοπάνη-με-την-καραμπίνα· τότε και μόνο τότε πιάνουν τόπο (δηλαδή: γεωπολιτικές προσόδους) τα γαβγίσματα του τσοπανόσκυλου. Αυτή την στιγμή ο προτιμητέος (ή και ο μόνος διαθέσιμος) τσοπάνης (η Ουάσιγκτον) έχει άλλα προβλήματα. Απ’ την άλλη μεριά, με τα μούτρα και τα μυαλά να σέρνονται στο πάτωμα, το τελευταίο πράγμα που θα προκαλούσε ανάταση στο εθνικό μαντρί θα ήταν η «είδηση» ότι ο αιώνιος εχθρός είναι (ή μπορεί να γίνει) πυρηνικός!

Υπάρχει, φυσικά, και η «ενδιάμεση λύση», μια αναβάθμιση της τακτικής πριν τους ολυμπιακούς του 2004: να ποινικοποιηθούν (και να κυνηγηθούν) οι μετανάστες απ’ το πακιστάν… σαν εκβιασμός προς την Ισλαμαμπάντ. Αυτή η βρωμιά είχε δουλέψει στις αρχές των ‘90s κατά των Τιράνων· δύσκολα θα ξαναδούλευε· αλλά ποιός δεν έχει εμπιστοσύνη στον εθνικό θεσμικό ρατσισμό και στον «υπερβάλλοντα» ζήλο του;

(φωτογραφίες: Πάνω το ινδικό πρωτότυπο, στα αγγλικά, απ’ τις 2 Γενάρη. Στη μέση: μια απ’ τις ελληνικές αντιγραφές. Κάτω: το πατριωτικό καθεστωτικό «πρώτο θέμα» σε μια χθεσινή προσπάθεια διεθνούς εξαγωγής της «τουρκικής πυρηνικής απειλής»… Χωρίς αναφορά στην αντιγραφή από ινδία μεριά – εννοείται…)

The empire (wants to) strike back… (2)

Τετάρτη 18 Νοέμβρη. Ορισμένοι βλέπουν σαν “θετική” εξέλιξη της επερχόμενης προεδρίας του νυσταλέου Jo τις διακηρύξεις του για επιστροφή στην «πολυμέρεια» και «επιστροφή στην συμφωνία 5 + 1» για τα πυρηνικά του ιράν… Φυσικά το ψόφιο κουνάβι έχει ακόμα δυο μήνες γκουβέρνου, και οι σωματοφύλακες πίσω του προλαβαίνουν να ρίξουν μερικούς πυραύλους στις ιρανικές πυρηνικές εγκαταστάσεις…

Πέρα απ’ αυτό, η δεύτερη «επιστροφή» είναι – κατά την ταπεινή μας άποψη – σχεδόν αδύνατη. Πρώτον, επειδή το Joνυσταλεάν θέλει να γυρίσει βάζοντας καινούργιους όρους – κι αυτό δεν πρόκειται να το δεχτεί ούτε η Τεχεράνη, ούτε η Μόσχα ούτε το Πεκίνο. Και δεύτερον, επειδή κανείς δεν μπορεί να δώσει βάση στην «εξωτερική πολιτική» και στις «διεθνείς συμφωνίες» ενός κράτους / κεφάλαιου που είναι τόσο πολωμένο εσωτερικά ώστε τα deal της μιας τετραετίας να είναι αρκετά πιθανό ότι θα ακυρωθούντην επόμενη (όταν αλλάξει πάλι η διοίκηση).

Αυτό ισχύει και για ορισμένες απ’ τις «πολυμερείς» συμφωνίες στις οποίες ο νυσταλέος Jo λέει ότι θέλει να γυρίσει. Η «συμφωνία για το κλίμα» είναι εύκολη περίπτωση. Ο νυσταλέος εκπροσωπεί τα συμφέροντα των big tech (ενώ το ψόφιο κουνάβι εκπροσωπούσε τα συμφέροντα των πετρελαιάδων των σχιστολιθικών εξορύξεων) και είναι προφανές δεν έχει πρόβλημα να ορκίζεται στη μείωση του διοξειδίου του άνθρακα και στον “πράσινο” καπιταλισμό. Επειδή όμως αυτό είναι θέμα εσωτερικής αναδιάρθρωσης του αμερικανικού παραγωγικού / καταναλωτικού μοντέλου, είτε οι ηπα ξαναγυρίσουν σ’ αυτήν την συμφωνία είτε όχι μικρή καούρα έχουν οι ανταγωνιστές τους.

Αντίθετα οι διάφορες συμφωνίες για έλεγχο όπλων είναι πολύ πιο δύσκολη δουλειά, ειδικά εφόσον η Μόσχα έχει αποκτήσει σε μερικούς τομείς τεχνολογικό πλεονέκτημα· και είναι μάλλον άγνωστο που βρίσκεται (από την άποψη της στρατιωτικής τεχνολογίας) το Πεκίνο. Γιατί να καλωσορίσουν το παρακμιακό Joνυσταλεάν στο να «βάλει χέρι» στα οπλοστάσιά τους, ειδικά την ώρα που ταυτόχρονα θα γαυγίζει στρατιωτικά σε διάφορα σημεία του πλανήτη όπου το ευρασιατικό project έχει καίρια συμφέροντα;

Η δύση και οι δίπλες

Κυριακή 16 Φλεβάρη. Η εξουσία θρέφει: το δείχνουν οι δίπλες λίπους στο σβέρκο του Πομπηία, που ξεχυλίζουν ατίθασα απ’ τον καλοσιδερωμένο γιακά. Ο αμερικάνος υπ.εξ. δηλώνει αισιόδοξος. Σ’ ένα συνέδριο διεθνούς ασφαλείας (στο Μόναχο) του οποίου ο φετεινός τίτλος σήμαινε, σε ελεύθερη απόδοση, «η παρακμή της Δύσης», ο σωματοφύλακας του ψόφιου κουναβιού δήλωσε κάτι του είδους «μην σας παίρνει αποκάτω· η Δύση νικάει». Κι όχι απλά «νικάει» – είπε ο Πομπήιας. Νικάει την ρωσία και την κίνα.

Κάποιος έπρεπε να τους το πει – επιτέλους! Για να το μάθουν, και να οπισθοχωρήσουν. O Πομπηίας ήταν πολύ στακάτος επ’ αυτού. «Είμαι εδώ σήμερα για να σας πω πως έχουν τα πράγματα» είπε ξεκινώντας την ομιλία του, απευθυνόμενος σε γάλλους, γερμανούς, άγγλους, ισπανούς, πορτογάλους και λοιπούς απαισιόδοξους και χαμένους στο διάστημα. Που φαίνεται δεν καταλαβαίνουν τη νίκη της Δύσης… Αλλά και σε ρώσους, κινέζους και λοιπούς ηττημένους.

Και να πως έχουν τα πράγματα – κατά τον κυρ Πομπηία (αλλά και τον άλλο σωματοφύλακα, τον υπ.αμ. Esper): Α) μην αγοράζετε κινεζική 5G, θα σας τυλίξει η Huawei σ’ ένα καρούλι καλώδια… Β) να ξεμπερδεύουμε με κάτι ιράν και κάτι κούβες… Γ) θα επενδύσουμε 1 δις δολάρια σε ενεργειακά project στη Βαλτική, στην ανατολική Ευρώπη και στα βαλκάνια, για να μην πέσουν στα νύχια της ρωσικής αρκούδας… Και φυσικά (αυτό δεν χρειαζόταν να το πει, το έχουν μάθει όλοι) εξοπλίζουμε τα υποβρύχιά μας με «μικρές» πυρηνικές κεφαλές («τακτικά» πυρηνικά λέγονται κατ’ ευφημισμόν…) για να μπορούμε να τις χρησιμοποιήσουμε πιο εύκολα…

Αυτό το τελευταίο χρειάζεται έμφαση, επειδή δείχνει τι ακριβώς σημαίνει στα αμερικανικά το «η Δύση νικάει». Πολλοί νομίζουν ότι το ψοφιοκουναβιστάν σκοπεύει να χρησιμοποιήσει αυτά τα πυρηνικά κατά της ρωσίας… Τίποτα δεν μπορεί να αποκλειστεί από μια παρακμάζουσα πρώην υπερδύναμη, αλλά οι πιθανότητες να δεχτεί η ρωσία (ή η κίνα) τέτοια επίθεση και να απαντήσει «σεμνά» θα πρέπει να θεωρούνται κάτω απ’ το μηδέν…

Γιατί, λοιπόν, να αποκλειστεί ότι το ψοφιοκουναβιστάν σχεδιάζει να χρησιμοποιήσει τέτοια όπλα εναντίον ενός αντιπάλου που δεν έχει πυρηνικά, οπότε δεν μπορεί να απαντήσει ανάλογα; Κάποιος που σκοτώνει πισώπλατα έναν ιρανό και έναν ιρακινό αρχικαραβανά, ύστερα υφίσταται πυραυλική επίθεση στην οποία έχει απώλειες (που προσπαθεί να κρύψει) και δεν «ανεβάζει» τις στροφές επειδή δεν είναι ακόμα έτοιμος, χάνει και έναν αρχιcia (επίσης ανομολόγητα…), γιατί να μην γυρίσει στον τόπο εγκλήματος φορτωμένος με «μικρές» πυρηνικές κεφαλές και να παίξει τα ρέστα του; Αν υπάρχει ένα μέρος του κόσμου στο οποίο η Ουάσιγκτον κάνει αυτή τη στιγμή επίσημα και κανονικά πόλεμο, αυτό είναι η μέση Ανατολή (τον κάνει μαζί με το Τελ Αβίβ και το Ριάντ…). Οπότε;

Μια δυσοίωνη ερώτηση κάνουμε – τίποτα παραπάνω… Απλά επειδή τα φορτωμένα υποβρύχια κάνουν στάσεις και στα μέρη μας…

(Όχι, δεν είναι η ασταμάτητη μηχανή που σας κάνει την καρδιά περιβόλι…)

Και το ελλαδιστάν;

Τετάρτη 12 Φλεβάρη. … Συνάντησα τον ομόλογό μου αμερικάνο υπ.αμ. Mark Esper και προσδιορίσαμε ακριβώς την συνεργασία μας: αυτοί αναλαμβάνουν το ιράκ και εμείς αναλαμβάνουμε την συρία…

Αυτά είπε ο ακροδεξιός ισραηλινός υπ.αμ. Naftali Bennett, την περασμένη Κυριακή, επιστρέφοντας από ένα ταξίδι-για-δουλειές στην Ουάσιγκτον. Ο «καταμερισμός ευθυνών» αφορά αυτό που ο άξονας ονομάζει «ανάσχεση του ιράν», εννοώντας – εντελώς ηλίθιοι δεν είναι οι αξιωματικοί του – την αντιμετώπιση της Μόσχας, του Πεκίνου και των συμμάχων τους. Επιπλέον, πρακτικά, συμπεριλαμβάνει οπωσδήποτε βομβαρδισμούς. Πιο λιανά, το Τελ Αβίβ θα συνεχίζει να βομβαρδίζει στη συρία, και η Ουάσιγκτον στο ιράκ. Και θα δουν…

Οπωσδήποτε τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο η μιλιταριστική, ακροδεξιά, ρατσιστική δημαγωγία του κάθε Bennett δηλώνει. Στο ευρύτερο μεσανατολικό πεδίο μάχης το απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ, η Ουάσιγκτον, το Ριάντ (και κάθε άλλος πρόθυμος σύμμαχός τους…) έχουν υποστεί διαδοχικές ήττες· και έχουν πετύχει μικρές, προσωρινές ανασχέσεις των συνεπειών αυτών των ηττών. Το Τελ Αβίβ μπορεί να ισχυριστεί, όχι αβάσιμα, ότι η οριστική έκβαση δεν έχει κριθεί… Και πως άρα υπάρχουν ακόμα κάποια περιθώρια αντιστροφής των ηττών… Την ίδια στιγμή ωστόσο αναγνωρίζει, για παράδειγμα, πως η πολύ γειτονική λιβανέζικη Hezb’ Allah είναι δέκα φορές πιο καλά εξοπλισμένη και εκπαιδευμένη απ’ ότι ήταν το 2006, όταν ο ισραηλινός στρατός όχι απλά ηττήθηκε αλλά σχεδόν ξεφτιλίστηκε.

Είναι βέβαιο το που οδηγεί η πολεμοκάπηλη ρητορική. Απομένει να μάθουμε οι υπνωτισμένοι υπήκοοι του ελλαδιστάν τι “κομμάτι της δουλειάς” έχει αναλάβει το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο. Στην επιμελητεία η εργολαβία δεν κρύβεται – αρκετό για να πάρει τα εύσημα (και τα επιχείρια…) της συμμετοχής του στον 4ο παγκόσμιο πόλεμο.

Κανά εκστρατευτικό σώμα επιπλέον; Κανά πυρηνικό να το φυλάνε, να γουστάρουν οι πατριώτες – μια βόμβα δώρο για κάνε μέτρο του σωλήνα east med;

Αμάν!

Σάββατο 17 Αυγούστου. Βλέπετε τι γίνεται; Ούτε ένα αστείο δεν μπορούμε να κάνουμε πια! Πριν 2 μονάχα ημέρες σαρκάζαμε την (αγγλική) ιδέα ενός πολέμου κατά της κίνας, που δημοσιοποιήθηκε «μεταξύ αστείου και σοβαρού». Γράφαμε ότι εν προκειμένω το βρετανικό χιούμορ είναι το λιγότερο ύποπτο: τον 19ο αιώνα το «βασίλειο» έκανε δυο πολέμους κατά της κίνας. Συμπληρώναμε ότι ίσως δεν υπάρχουν και πολλά είδη πολέμων με τα οποία θα έκαναν αστεία οι άγγλοι: …αν η ιδέα του Liddle ήταν «πόλεμος στους εξωγήινους», θα ήταν άνοστη και δεν θα γελούσε κανείς…

Και να που χτες ξεφύτρωσε αυτή η θεαματική περσόνα που λέγεται Elon Musk και ζήτησε να βομβαρδιστεί με πυρηνικά … ο πλανήτης Άρης! Υποτίθεται πως αυτό είναι απαραίτητο για να γίνει ο πλανήτης κατοικήσιμος: με τις πυρηνικές εκρήξεις θα απελευθερωθούν (λέει ο Musk και άλλοι) υπόγειες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα, θα δημιουργηθεί ένα «φαινόμενο του θερμοκηπίου» (αυτό που ξορκίζεται στον πλανήτη Γη), που θα συγκρατήσει την εξάτμιση του νερού που υπάρχει στην επιφάνεια του Άρη… οπότε θα γίνει πιο φιλόξενος σε ανθρώπινο εποικισμό…

«Μεγαλοφυής» η ιδέα και εντελώς αμερικανική: πρώτα σπέρνουμε πυρηνικά και μετά μαρούλια… Δυστυχώς όμως η nasa (που αυτά τα έχει σκεφτεί πρώτη…) αποκλείει μια τέτοια ευεργετική αλυσιδωτή αντίδραση, επειδή (λέει) δεν υπάρχει στον κόκκινο πλανήτη αρκετό διοξείδιο του άνθρακα για να γίνουν τα υπόλοιπα… (Πυρηνικές κεφαλές για να βομβαρδιστεί υπάρχουν αρκετές πάντως… In case…)

Η ασταμάτητη μηχανή, γνωστή για την παιγνιώδη καχυποψία της, υποψιάζεται ωστόσο ότι και ο Musk πόλεμο κατά της κίνας θέλει· αλλά προτιμάει να τον ξεκινήσει απ’ τον Άρη! Να πέσουν τόσα πυρηνικά εκεί ώστε να μην πλησιάσουν καν και καν τίποτα κινέζοι διαστημάνθρωποι (κάτι που κάλιστα μπορεί να μηχανεύεται το Πεκίνο για τα επόμενα χρόνια) – αυτό μπορεί να έχει στο μυαλό του…. Είναι, τώρα, καιρός για να τους εμπιστευτεί κανείς ότι δεν θα προεκτείνουν τους «δρόμους του μεταξιού» σ’ όλο τον γαλαξία;

Μάλλον έτσι να έχουν τα πράγματα – λέει το δικό μας χιούμορ. Οπότε μπορείτε να ξεκαρδιστείτε ελεύθερα…