Tag: μετανάστες

Πέμπτη 13 Δεκέμβρη. Τον περασμένο Απρίλη ο σοσιαλφιλελεύθερος Macron κάλεσε τους καθολικούς παπάδες να «ξαναεμπλακούν» με την «πολιτική σκηνή», και να «ανακατασκευάσουν» τις σχέσεις ανάμεσα στην εκκλησία και το κράτος. «Ένας γάλλος πρόεδρος που δεν ενδιαφέρεται για την εκκλησία και τους καθολικούς κινδυνεύει να αποτύχει στα καθήκοντά του» δήλωσε.

Μοιάζει παράξενη η έκκληση της σοασιαλφιλελεύθερης πολιτικής βιτρίνας, αν ληφθεί υπόψη ότι το γαλλικό κράτος είναι ανεξίθρησκο απ’ την εποχή της επανάστασης, το 1789. Όχι πια! Διακριτικά το γαλλικό καθολικό παπαδαριό ξανακαλείται να «πράξει το εθνικό του καθήκον»: απέναντι στην «μεγάλη απειλή» που λέγεται μετανάστες / πρόσφυγες μουσουλμανικού θρησκεύματος…

Το χριστιανικό παπαδαριό αναβαθμίζεται σε στρατηγικό εταίρο του πρωτοκοσμικού, ευρωπαϊκού ρατσισμού – και δεν μιλάμε για το ελλαδιστάν όπου αυτή η στρατηγική σχέση βρίσκεται, σε όλη της την έκταση, εδώ και διακόσια σχεδόν χρόνια στον πυρήνα του κράτους / παρακράτους. Οι πολιτικοί και οι αρμόδιες δημόσιες υπηρεσίες στη γαλλία έχουν την ευθύνη να φροντίζουν ότι τα παιδιά στα σχολεία θα τρώνε τακτικά χοιρινό· ότι δεν θα υπάρχουν πισίνες αποκλειστικά για γυναίκες (μουσουλμάνες, προφανώς…) και ότι τα ψιλικατζίδικα θα πουλάνε οπωσδήποτε αλκοόλ, έστω μπύρες. Τα μήντια προωθούν την «απειλή» της «μεγάλης αντικατάστασης», της «αντικατάστασης» υποτίθεται των λευκών ευρωπαίων από τους μουσουλμάνους εισβολείς. Και, φυσικά, το γαλλικό σύμπλεγμα της ασφάλειας κρατάει σε μόνιμη ισχύ το «καθεστώς έκτακτης ανάγκης»: αρκεί η διαμαρτυρία ενός λευκού γάλλου και οι «ανησυχίες» του για τους μουσουλμάνους γείτονές του για να εισβάλει η αστυνομία για «έλεγχο ριζοσπαστικοποίησης»…

Για το γαλλικό κράτος / κεφάλαιο και την μάζα των κοινωνικών λακέδων τους υπάρχει ειδικός λόγος να επαναλαμβάνουν αυτά που ξέρουν από παλιά, βελτιωμένα – απ’ τους ένδοξους καιρούς της αποικιοκρατίας τους στην αλγερία. Τώρα η ζώνη στρατιωτικής έντασης του γαλλικού ιμπεριαλισμού βρίσκεται κάτω απ’ την Σαχάρα, στη ζώνη του Sahel. Σενεγάλη, μαυριτανία, μάλι, μπουρκίνα φάσο, τσαντ είναι μερικά μόνο απ’ τα κράτη στα οποία ο γαλλικός στρατός (μαζί ή διακριτικά χώρια απ’ τον αμερικανικό) έχει αναλάβει την προάσπιση των αναγκών του γαλλικού καπιταλισμού σε στρατηγικές πρώτες ύλες: πετρέλαιο, ουράνιο, κλπ. Αυτή η «σιωπηλή» κατοχή / αποικιοποίηση αλληλοστηρίζεται με αυταρχικά καθεστώτα· πράγμα που ενισχύει τον άγριο πολιτικό προσοδισμό τους. Η φτώχια και η μιζέρια του μεγαλύτερου τμήματος των γηγενών είναι το γνωστό επακόλουθο: να τι προκαλεί την «εισβολή» στο ευρωπαϊκό κάστρο…

Παρά την (λίγο πολύ υπερτιμημένη, λόγω Μάη του ’68) «φήμη» πολιτικού ανταγωνισμού στην γαλλική κοινωνία, και παρά τα κατά καιρούς επιμέρους κοινωνικά ξεσπάσματα, ο βασικός πυρήνας της καπιταλιστικής ομαλότητας στη γαλλία παραμένει μόνιμα στο απυρόβλητο. Όπως συμβαίνει όλο και περισσότερο σ’ όλο τον αναπτυγμένο καπιταλιστικά κόσμο για τα «εθνικά» αφεντικά και την μάζα των μικροαστών λακέδων τους, ο αντιμουσουλμανικός ρατσισμός είναι πολεμικό σχέδιο. Απέναντι σ’ αυτόν ο φιλομεταναστευτικός ανθρωπισμός δεν είναι (και ούτε θα μπορούσε να είναι) το αντισχέδιο. Παρότι μπορεί, υπό κάποιες προϋποθέσεις, να προσφέρει κρίσιμες και χρήσιμες ανάσες στους «ανεπιθύμητους», είναι αναγκασμένος ακόμα και να υποχωρεί όταν τα κράτη βάζουν σε εφαρμογή «τα μεγάλα κόλπα» τους. Όσο πρακτικά χρήσιμος κι αν είναι ο ανθρωπισμός είναι υπερβολικά φιλειρηνικός για να μπορεί να αντιμετωπίσει τις διανοητικές, ιδεολογικές και θεσμικές ερπύστριες του αντιμουσουλμανικού ρατσισμού (και τα συμφέροντα που τις καθοδηγούν).

Σάββατο 24 Νοέμβρη. Ίσως μια κοινοτοπία: ο ενσωματωμένος (και ο θεσμικός) ρατσισμός. Ή, για να το πούμε με άλλα λόγια: ο ρατσισμός εξοπλισμένος με κράτος / παρακράτος. Και όλη του την αιμοβόρα γραφειοκρατία.

Η ασταμάτητη μηχανή ζητάει προκαταβολικά την κατανόησή σας επειδή θα χρησιμοποιήσει τα λόγια ενός tres «θεσμικού παράγοντα» για κάτι που (νομίζαμε – ε;) θα μπορούσαν να αγκαλιάσουν τα χέρια του κινήματος. Θα διορθώσουμε αμέσως μετά.

Να, λοιπόν, αποσπάσματα απ’ την χθεσινή ανοικτή επιστολή του Kumi Naidoo (γ.γ. της διεθνούς αμνηστίας) μετά την επίσκεψή του στη Μόρια. Τυπικά το γράμμα απευθύνεται στον αξιότιμο τενεκεδένιο πρωθυπουργό, που λόγω αξιώματος και στήριξης απ’ το βαθύ κράτος είναι, απλά, ένα ακόμα σκουλήκι στην παρέλαση των ηρώων του τρόμου.

…Η Μόρια δεν είναι το πρώτο κέντρο φιλοξενίας προσφύγων που έχω επισκεφθεί τα τελευταία χρόνια, αλλά αυτό που είδα εκεί ήταν σοκαριστικό. Τα προβλήματα υπερπληθυσμού είναι καταγεγραμμένα και όταν βρέθηκα εκεί διαπίστωσα ότι υπήρχαν σχεδόν τριπλάσιοι άνθρωποι από όσους/ες μπορεί να φιλοξενήσει ο καταυλισμός...

Είδα από πρώτο χέρι πώς οι άνθρωποι, ακόμη και οι έγκυες γυναίκες και τα μωρά, είναι αναγκασμένοι/ες να κοιμούνται σε κρύες, βρώμικες και υπερπλήρεις σκηνές. Οι γυναίκες και τα κορίτσια, οι ασυνόδευτοι ανήλικοι/ες και τα μέλη της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ είναι ιδιαίτερα εκτεθειμένοι/ες στον κίνδυνο. Οι ντουζιέρες και οι τουαλέτες είναι ελάχιστες, και δεν βρίσκονται σε ξεχωριστές περιοχές. Πολλές εγκαταστάσεις μάλιστα δεν κλειδώνουν και ο φωτισμός είναι φτωχός, κάτι που καθιστά ακόμη και τη διαδικασία του ντους ή της παροχής νερού αγχωτική και επικίνδυνη. Οι άνθρωποι πρέπει να περιμένουν στην ουρά για ώρες ώστε να πάρουν φαγητό, χωρίς καν να είναι σίγουροι ότι θα το λάβουν, ή για να δουν έναν/μία γιατρό. Τα παιδιά συχνά δεν έχουν καμία πρόσβαση στην εκπαίδευση και οι έφηβοι/ες αισθάνονται απομονωμένοι/ες και απελπισμένοι/ες λόγω της έλλειψης προοπτικής. Αυτό που με ανησύχησε περισσότερο, ήταν ο φόβος που εξέφραζαν οι γυναίκες. Φόβος σεξουαλικής παρενόχλησης και βίας, φόβος για την ασφάλειά τους αλλά και για την ασφάλεια των παιδιών τους.

Επιπλέον, κατά την πρόσφατη επίσκεψή μου, είχα την ευκαιρία να μιλήσω με μια σειρά ακτιβιστών/στριών, οργανώσεων και ΜΚΟ που προσφέρουν υπηρεσίες και υποστήριξη στους αιτούντες/ούσες άσυλο στη Λέσβο. Μοιράστηκαν μαζί μου παρόμοιες ανησυχίες. Μεταξύ άλλων, εξέφρασαν τη λύπη τους για τις απάνθρωπες συνθήκες και περιέγραψαν την κατάσταση ως ανθρωπιστική καταστροφή. Πολλοί/ές ανησυχούν για τη νομιμότητα των διαδικασιών και των πρακτικών που αφορούν την κράτηση και την απέλαση των αιτούντων/ουσών άσυλο και των μεταναστών/στριών, τη γραφειοκρατία των διαδικασιών συνέντευξης για την παροχή ασύλου – οι οποίες θα μπορούσαν να στερήσουν από όσους και όσες μεταφέρθηκαν στην ηπειρωτική Ελλάδα τη δυνατότητα να παρευρεθούν στη συνέντευξη τους – καθώς και τις προσπάθειες που στοχεύουν στην ποινικοποίηση απλών ανθρώπων που δείχνουν αλληλεγγύη στους μετανάστες/στριες και τους πρόσφυγες…

Ο καλός κυρ Naidoo, κάνοντας διπλωματία (τι στο διάολο θα έκανε στο πόστο που κατέχει;) αποδίδει όλα αυτά τα δεινά στον “υπερπληθυσμό” προσφύγων / μεταναστών… Κι αυτό με τη σειρά του, το αποδίδει στις ρυθμίσεις της συμφωνίας ε.ε. – τουρκίας για την “διαχείριση των μεταναστευτικών ροών”….

Ώπα! Εδώ οι δρόμοι μας όχι απλά χωρίζουν – γίνονται και αντίπαλοι.

Σάββατο 24 Νοέμβρη. Δεν πρόκειται για “ατύχημα”! Πρόκειται για σχέδιο! Όποιοι αποδίδουν την κατάσταση στα ελληνικά στρατόπεδα συγκέντρωσης σε κάποιον (πάντα μυστηριώδη…) “υπερπληθυσμό”, προϊόν μιας έτσι κι αλλιώς απάνθρωπης διακρατικής συμφωνίας, είναι σα να λένε ότι μια πόλη ενός εκατομμυρίου (για να μην ανεβάσουμε τα νούμερα) “δικαιολογείται” να είναι ένα δακτυλίδι από κάτεργα / παραγκουπόλεις, γιατί – βρε αδερφέ – “είναι πολλοί, πού να χωρέσουν;”

Όχι λοιπόν, αρκετά με τις κοροϊδίες. Αν, ας πούμε, εξαιτίας ενός καταστροφικού σεισμού, φτιαχνόταν ένας καταυλισμός 10.000 σεισμόπληκτων, παρότι το ελληνικό κράτος θα έκανε κι εκεί “θαύματα”, ας είναι όλοι σίγουροι: Μόρια δεν θα έφτιαχνε. Και δεν θα την έφτιαχνε όχι από καλωσύνη, ούτε επειδή ο αριθμός “10.000” θα ήταν μικρός και εντός των δυνατοτήτων του για αξιοπρεπή στέγαση, περιθαλψη, κλπ. Όχι! Δεν θα την έφτιαχνε την “Μόρια” για τις 10, τις 15 ή τις 20 χιλιάδες ντόπιους σεισμόπληκτους, επειδή αυτοί και αυτές θα είχαν πλήρη πολιτικά δικαιώματα! Που σημαίνει: θα μπορούσαν να κατέβουν έξω απ’ το υπουργείο εσωτερικών, να μπλοκάρουν την Αθήνα, να κάψουν την μισή – και όλοι να πουν “έχουν δίκιο”. Γι’ αυτό δεν θα έφτιανε “Μόρια για ντόπιους”: λόγω συσχετισμών!

Δεν υπάρχει κανένα ζήτημα “υπερπληθυσμού” προσφύγων / μεταναστών, ακόμα και εξαιτίας της συμφωνίας ε.ε. – τουρκίας! Ποτέ δεν υπήρξε! Ποτέ δεν θα υπάρξει!!! Τα μεγέθη είναι στα όρια της γελοιότητας για τις τυπικές δυνατότητες οποιουδήποτε κράτους. Πέντε χιλιάδες; Δέκα; Δεκαπέντε; Πενήντα χιλιάδες; Υπάρχουν σχέδια για την αντιμετώπιση θεομηνιών με πολύ περισσότερα θύματα. Ακόμα κι αν υπολογίσει κανείς ότι το ελληνικό κράτος θα τα έκανε σκατά σ’ όλες αυτές τις περιπτώσεις (πράγμα που είναι αλήθεια) “Μόριες” δεν θα έφτιαχνε. Τα πολιτικά δικαίωματα των θιγόμενων είναι νο 1 ζήτημα, ακόμα περισσότερο για κράτη πολιτικής προσόδου σαν το ελληνικό. Όπου “πολιτικό δικαίωμα” στα ελληνικά σημαίνει “νομή”, και όπου, αντίστοιχα, “απαγόρευση πολιτικών δικαιωμάτων” σημαίνει εξορία… Δεν ξέρετε την ελληνική ιστορία;

Δεν είναι λοιπόν προϊόν της συμφωνίας ε.ε. – τουρκίας το ότι δεν υπάρχουν τουαλέτες και ντουζέριες γυναικών με ασφάλεια στα ελληνικά κάτεργα. Δεν είναι προϊόν του “υπερπληθυσμού” ότι δεν υπάρχουν φώτα. Δεν είναι προϊόν της συμφωνίας ε.ε. – τουρκίας ότι οι εργολάβοι σίτισης είναι “ημέτεροι” και σερβίρουν φαγητά που είναι για τα σκουπίδια. Καμμία τέτοια συμφωνία (στα επίσημα κιτάπια) δεν προέβλεπε ταπείνωση για να φας ή για να πιείς νερό ή για να ζεσταθείς. Καμμιά συμφωνία δεν προέβλεπε ότι δεν μπορείς να πας σε γιατρό (κι ούτε λόγος για ψυχολόγους εκπαιδευμένους ώστε να βοηθήσουν ζόρικες καταστάσεις χωρίς χάπια…)

Όλα αυτά είναι αυθεντικές, made in greece επιλογές. Είναι επιλογές ενός κράτους, ενός παρακράτους και μιας κοινωνικής συνθήκης που είναι τόσο ρατσιστικές ώστε δεν θα χρειάζονταν καμία “διεθνή συμφωνία” για να εκδηλωθούν!!! Την χρειάζονται, μόνο, για να νομιμοποιούνται – και μάλιστα επ’ αμοιβή. Άλλοθι με “εργολαβικό κόστος”…

Τι θέλετε να θυμηθούμε; Την “υποδοχή” των προσφύγων απ’ την Μικρά Ασία το ’22; Υπήρχε “διεθνής συμφωνία” που ανάγκαζε το τότε ελληνικό κράτος και την μάζα των μικροαστών λακέδων του να συμπεριφέρονται στους “ομοεθνείς και ομόδοξους” σα να ήταν σκουπίδια; Όχι.

Μήπως, άραγε, κάποια “διεθνής συμφωνία” οδήγησε στα δικαστήρια τους τότε διεθνείς συμπαραστάτες των τότε προσφύγων, με διάφορες παρανοϊκές κατηγορίες; Όχι. Αλλά έγινε! Παρότι η ποινικοποίηση της αλληλλεγύης είναι σήμερα, πράγματι, διεθνές σχέδιο, η ελληνική παραλλαγή της είναι “αυτόχθονων”!!! Έχει την δική της μακριά προβοκατόρικη ιστορία…

Κι αυτήν πουλάει στους φασίστες της ε.ε. το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο, αφού του έχει δοθεί η ευκαιρία. Είναι, όμως, made in greece· αυθεντική “προστατευόμενη προέλευση προϊόντος”…

Σάββατο 24 Νοέμβρη. Το να αποδώσουμε την ελληνική ρατσιστική μεταχείριση προσφύγων και μεταναστών στην συμφωνία ε.ε. – τουρκίας είναι εθνικιστική υπεκφυγή! Σημαίνει ότι ξεχνάμε τι έγινε εναντίον των μεταναστών απ’ τα βαλκάνια (απ’ την αλβανία και όχι μόνο) στα ‘90s. Υπήρχε, μήπως, κάποια «διεθνής συμφωνία ε.ε. – κάτι» για τις εκατοντάδες (αυτός είναι ο αληθινός αριθμός: εκατοντάδες!) δολοφονίες μεταναστών, για την δουλική εργασία στην οποία υποχρεώθηκαν υπό την απειλή όπλων άμεσα ή έμμεσα, για τις «επιχειρήσεις σκούπα», για τα κάτεργα των αστυνομικών κρατητηρίων, για τις αθώωσεις των δολοφόνων μικροαστών της επαρχίας, για τις «επαναπροωθήσεις», για τα μήντια και την καλοπληρωμένη ρατσιστική εκστρατεία τους; Υπήρχε «διεθνής συμφωνία» για τον «μαύρο τρύπα» (τον γνωστό Αναστασιάδη) και άλλους στην «αριστερή» ελευθεροτυπία των ‘90s; Για τα κανάλια μήπως; Υπήρχε “διεθνής συμφωνία” για τα φραουλοχώραφα, και όχι μόνο; Όχι, δεν υπήρχε…

Μήπως υπήρχε «διεθνής συμφωνία» για την μετατροπή, «σε μια νύχτα» κυριολεκτικά, των μεταναστών απ’ το πακιστάν σε νο 1 εχθρό της δημόσιας τάξης και ασφάλειας, τις παραμονές των ολυμπιακών του 2004; Ναι, εκεί υπήρχε – με την Ουάσιγκτον και το Λονδίνο. Μόνο που η συστηματική εγκληματοποίηση των μεταναστών απ’ το αφγανιστάν και το πακιστάν δεν έγινε από αμερικάνους ή άγγλους μπάτσους και φασίστες. Έγινε από έλληνες, «αυθεντικούς έλληνες» μπάτσους και φασίστες! Στη βάση πολύ γνωστών κοινωνιολογικών και ανθρωπολογικών μελετών για το πως μπορείς να σπρώξεις στην παραβατικότητα και στην light εγκληματικότητα αποκλεισμένες πληθυσμιακές ομάδες, μέσα στις μητροπόλεις: αυξάνοντας την πίεση (απ’ την μια), προτείνοντάς τους «διεξόδους» στην οικονομία του εγκλήματος (απ’ την άλλη)…. (Εκτός αν νομίζει κανείς ότι ο μετανάστης απ’ του διαόλου τον κώλο, που δεν ξέρει καλά καλά που είναι και τι σκατά είναι η ελλάδα, έχει όνειρο να κάνει καριέρα ποινικού στην πλατεία Βάθης…)

Η Μόρια και όλα τα υπόλοιπα στρατόπεδα συγκέντρωσης δεν είναι αποτέλεσμα κανενός «υπερπληθυσμού» και καμμίας «συμφωνίας ε.ε. – τουρκίας»!!! Για να το πούμε όσο πιο απλά γίνεται: κόψε το ρεύμα και το νερό σε μια ελληνική πόλη 50 ή 100 χιλιάδων κατοίκων, βάλτους στη σειρά για να φάνε και να χέσουν, στήσε και την αστροαστυνομία σου στην περίμετρο (με την έννοια της απαγόρευσης των πολιτικών δικαιωμάτων τους, της κίνησής τους, ακόμα και του ρεμβασμού τους…) και τα υπόλοιπα θα γίνουν “μόνα τους”!!! Τσςςςς! Είναι απολίτιστοι αυτοί οι Παγκρατιώτες!!! Τα μάθαμε αυτά απ’ το μαγικό, γοητευτικό, πολιορκούμενο Sarajevo – στα ’90s…

Θέλετε να κάνετε «ασκήσεις σκέψεις» για τα χωριά σας; Κάντε τις, αλλά να είστε τίμιοι, και να αφήσετε τις εύκολες ευχές για «αλληλεγγύη»!!! Όταν είσαι αιχμάλωτος μπορεί να καταλήξεις και σε ανθρωποφαγία – συμβαίνει, και είναι μέρος του σχεδιασμού απανθρωποποίησης. Στατιστικά συμβαίνει…

Απ’ τα ναζιστικά στρατόπεδα ήδη… Αν αυτό είναι ο άνθρωπος έγραψε κάποιος Primo Levi, για το Άουσβιτς…

Σάββατο 24 Νοέμβρη. Ακόμα και ο διπλωμάτης κυρ Naiddo αναγκάστηκε να «πετάξει κάτι» σε μια πρόταση που αποδεικνύει πολύ περισσότερα απ’ όσα η καθεστωτική προπαγάνδα μας εκβιάζει να φάμε. Είναι η φράση για την ποινικοποίηση της αλληλεγγύης.

Σε ποιον, ακριβώς, «υπερπληθυσμό» αδυνάτων δικαιολογείται αυτή η ποινικοποίηση; Στις 5, στις 5 χιλιάδες ή στα 5 εκατομμύρια; Σε ποια «συμφωνία ε.ε. – τουρκίας» υπάρχει άρθρο περί ποινικοποίησης της αλληλεγγύης στους πρόσφυγες / μετανάστες; Τίποτα και πουθενά!

Υπάρχει βέβαια συμφωνία, το ξέρουμε και το ξέρετε. Μόνο που είναι συμφωνία καθαρμάτων που έχουν επιβεβαιωθεί σαν τέτοια από πριν και από «μόνα» τους. Μουζάλας; Καμμένος; Βίτσας; Τσίπρας; Μητσοτάκης; Δένδιας; Γεωργιάδης; Όλα τα γουρούνια την ίδια μούρη έχουν!

Κάντε το τεστ για τους εαυτούς σας: η πολυκατοικία σας (αλληγορία της ε.ε….) κατοικείται κατά 70% από φασίστες. Θα γίνετε κι εσείς τέτοιοι επειδή, ε, τι να κάνουμε; αυτή είναι η τάση;

Τα σκουλήκια της αριστέρας του κράτους και του κεφάλαιου απάντησαν «ναι» ίσως πριν καν τους ρωτήσει κανείς. Και ανέλαβαν την εξόντωση των μεταναστών στο υπόγειο της πολυκατοικίας όχι επειδή το 70% των καθωσπρέπει ενοίκων είναι φασίστες, αλλά επειδή οι φασίστες τους πλήρωσαν. Τους αγόρασαν. Τους έδωσαν π.χ. κονδύλια (για την “περίθαλψη των μεταναστών”) αφήνοντάς τους όμως το πονηρό παράθυρο να τα σπρώξουν στους εργολάβους τους, στα αφεντικά των ντόπιων μκο τους, να «φάνε ψωμάκι» τα εξαρτήματα του μηχανισμού τους….

Κι αφού το σχέδιο (της πολυκατοικίας / ε.ε.) ήταν, πράγματι, «ανάσχεση των ροών», αυτοί έβαλαν τις δικές τους «πινελιές», αυθεντικά ελληνικές. Κανείς δεν υποχρέωσε αυτό το κάθαρμα που λέγεται Μουζάλας, τότε «υπουργός μεταναστευτικής πολιτικής» (10 χιλιάρικα ντάγκα μισθός; 12; άξιος ο μισθός του) να πει στην αρχή ενός χειμώνα «φέτος θα έχουμε νεκρούς από κρύο» (στα στρατόπεδα συγκέντρωσης…) με την φυσικότητα, την άνεση και τον τόνο ενός οπαδού που θα έλεγε «φέτος θα χάσουμε τα εκτός έδρας ντέρμπι». Κανείς δεν τον υποχρέωσε – ήταν η αυθεντική έκφραση ενός «αριστερού» ρατσιστικού καλοπληρωμένου καθάρματος. Που αν ήταν δεξιό θα είχαν σηκωθεί εναντίον τους και οι πέτρες. Αλλά αφού ήταν αριστερό, ο.κ… Οι “φίλοι των μεταναστών” έκαναν τουμπεκί. (Περίεργο, ε;)

Όπως κανείς, κανένας «υπερπληθυσμός» και καμία «διεθνής συμφωνία ε.ε. – τουρκία» δεν υποχρέωσε τους και καλά «φίλους τους μεταναστών» να στοχοποιούν τις διεθνείς μκο και όχι το ελληνικό υπουργείο άμυνας, κατηγορώντας τες ότι είναι «μπάτσοι». Έτσι ώστε όταν η σύρια πρόσφυγας εθελόντρια διασώστρια Sarah Mardini και ο γερμανός εθελοντής διασώστης Sean Binder μπήκαν φυλακή όπου και είναι ακόμα («ποινικοποίηση της αλληλεγγύης»…) να μην ιδρώνει κανενός το αυτί…

“Λάθη” πάντα μπορεί να γίνουν… Όμως “λάθη” επαναλαμβανόμενα, που συγκλίνουν στον ίδιο στόχο (στο ξεκάρφωμα του ελληνικού κράτους / παρακράτους), και μάλιστα σε μια κρίσιμη ιστορική φάση, κι ακόμα χειρότερα συγχρονισμένα εκ των προτέρων σε μια διεθνή κρατική γραμμή, είναι τουλάχιστον ύποπτα: ίσως πρέπει να αποδείξουν αυτοί που τα έκαναν ότι επρόκειτο μόνο για συνεχόμενους πνιγμούς τους…

Κατά τα άλλα πιο ενεργοπαθητική συνενοχή στον κρατικό ανθρωποφάγο σχεδιασμό η ασταμάτητη μηχανή δεν θα μπορούσε να φανταστεί.

(Και, πιστέψτε το, δεν είναι χτεσινή. Έχει δει και έχει ζήσει πολλά).

Σάββατο 24 Νοέμβρη. Αν υπήρχε αξιοπρέπεια και φιλότιμο, κατ’ αρχήν απέναντι σ’ αυτούς τους δύο φυλακισμένους αλληλεγγύους (που, τι κρίμα γι’ αυτούς; δεν είναι έλληνες, δεν είναι απ’ την “οργάνωσή μας”….) θα έπρεπε να υπάρξει μια δημόσια και εντατική απολογία: Σας δώσαμε!!! Ναι, εμείς σας δώσαμε, επειδή κάναμε εφικτή την απαξίωσή σας· και εύκολο κι “αόρατο” το εναντίον σας κατηγορητήριο… Ναι, σας δώσαμε – γιατί δεν είχαμε το θάρρος να συνδυάσουμε το δικό σας κουράγιο και τις άμεσες εμπειρίες σας με τις πολιτικές μας θέσεις, έτσι ώστε να εντοπίσουμε με ακρίβεια τον κοινό μας εχθρό… Ναι, σας δώσαμε, γιατί όταν το κάθαρμα ο Μουζάλας έλεγε ότι οι βιασμοί στη Μόρια είναι “κατά φαντασίαν” δεν ήρθαμε να σας ρωτήσουμε: “τι λέτε; να τον κρεμάσουμε τώρα ή αργότερα;”… Ναι, σας δώσαμε, γιατί η “ζεστασιά” των “διαδικασιών” μας είναι μια χαρά για μικροαστικά selfies – που σημαίνει, τελικά: κόσμε, άντε και γαμήσου!

Αλλά ακόμα και τα πιο πάνω θα ήταν απλά η αναγκαία συνθήκη για να σταθούμε (πούσαι ρε Κάρολε!!!) με τα πόδια κάτω και το κεφάλι πάνω· όχι, όμως, για να περπατήσουμε, όχι για να κλωτσήσουμε. Υπό την προϋπόθεση της ικανότητας βαθιάς αυτοκριτικής, το να καταλάβεις πόσο ηλίθιος (ενδεχομένως και χρήσιμος ηλίθιος) υπήρξες είναι η πολύτιμη αρχή· αλλά μόνο η αρχή.

Όποιος έχει ασχοληθεί με την κοινωνιολογία και την ψυχολογία του Θεάματος (περασμένα και πολύπλοκα, ε;) ξέρει ότι για τους ειδικούς των αφεντικών το να μπορούν να βραχυκυκλώνουν τους “εξτρεμιστές” (εντός ή εκτός εισαγωγικών), εδώ και αρκετές δεκαετίες, δεν είναι μονοσήμαντη γνώση. Αν βρεις πως να κάνεις αρνί τον “άγριο λύκο”, τότε ξέρεις με βεβαιότητα πως να κουλιαρντίσεις ολόκληρο το κοπάδι. Η πολύτιμη βοήθεια που έχουν προσφέρει ως τώρα (και, φοβούμαστε, θα συνεχίσουν τα προσφέρουν) οι σχιζο-μητροπολιτικοί εγωϊσμοί και τα “μαρς” ψωνίσματα όσων έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους αλλά αρνούνται να το παραδεχτούν (για να το αντιμετωπίσουν…) παριστάνοντας τους “εξτρεμιατές” είναι ότι αποτελούν case studies. Για κάθε «μαλακία τους» (δηλαδή: για κάθε τι που αυτά τα χαμένα στο Εγωϊκό τους σύμπαν δι-άτομα νομίζουν ότι είναι, τελικά, προσωπική τους υπόθεση που μπορούν να θάψουν χωρίς ίχνη) μια σχολή κοινωνιολογίας ή ανθρωπολογίας ή ψυχολογίας κάπου εδώ ή εκεί κάνει 15 διδακτορικά… Για κάθε συναισθηματική έξαρσή τους τμήματα πολλών μυστικών υπηρεσιών αμολάνε εγκάθετους και καθοδηγητές… Για κάθε «στραβοπάτημά» τους οι σχολές προβοκατόρων βελτιώνουν το know how τους…

Όχι, αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε αφύλακτοι, καταδικασμένοι! Σημαίνει το ακριβώς αντίθετο: αν δεν είσαι διατειθειμενος / η να κάνεις κάθε κόπο απαραίτητο, όσο μεγάλος κι αν είναι αυτός ο κόπος, για μια ζωή ολόκληρη αν χρειαστεί κι ακόμα άλλη μία, ώστε να αρθείς στο ύψος των περιστάσεων (που σημαίνει: να συγχρονιστείς με τα ζόρικα δεδομένα της πολύ ζόρικης εποχής σου) τότε, απλά, θα γίνεσαι ενεργούμενο – και δεν θα το καταλαβαίνεις. Η χρησιμότητα της αφέλειας έγκειται σ’ αυτό: όλοι κάνουν την δουλειά τους. Και ο αφελής είναι αθώος, κι αυτός που τον αξιοποίησε απλά “έκανε την δουλειά” του…

Αυτό είναι το πραγματικό σχέδιο, το εν δράσει σχέδιο μιας διανοητικής, συναισθηματικής και ηθικής κυριαρχίας χωρίς προηγούμενο που, ωστόσο, όχι μόνο δεν είναι ακαταμάχητη αλλά είναι στ’ αλήθεια γεμάτη «αδύναμα σημεία» (αν μπορείς να τα καταλάβεις): οι μετανάστες και οι πρόσφυγες δεν είναι μόνο άντρες, γυναίκες, μεγάλοι και μικροί με σάρκα και οστά, ανάγκες, επιθυμίες, αισθήματα, ιστορία… Είναι κάτι ακόμα παραπάνω, και πάντα τέτοιοι ήταν: ακριβώς επειδή είναι άντρες, γυναίκες, μεγάλοι και μικροί με σάρκα και οστά, ανάγκες, επιθυμίες, αισθήματα, ιστορία σε απαγόρευση είναι, χωρίς να το θέλουν και να το έχουν διαλέξει, το προμήνυμα του κινδύνου για τις δικές μας σάρκες, τα δικά μας οστά, τις δικές μας ανάγκες, επιθυμίες και αισθήματα, που δεν είμαστε ακόμα σε κάποιου είδους απαγόρευση, αλλά δεν μπορούμε πια να την προγνώσουμε, ούτε βέβαια να την εμποδίσουμε…

Επειδή ζούμε σε καπιταλισμό (που, αφού δεν έχει σοβαρό ταξικό αντίπαλο, είναι σε παροξυσμό).

ΠΡΟΣΕΞΤΕ!!! (Το είχαμε πει από τότε, αλλά κλάιν μάιν…) Οι μετανάστες απ’ τα βαλκάνια και απ’ την αλβανία ειδικά μετέφεραν τότε, στα ‘90s, ένα «προμήνυμα κινδύνου»: 300 ευρώ μισθό, ή καθόλου μισθό, ή 1 euro job για πρωτοκοσμικούς, “λόγω κρίσης”, “υπερπληθυσμού ανέργων”, κλπ…… Ούτε τότε κατάλαβε η ρημαδιασμένη τάξη μας, ούτε τώρα καταλαβαίνει…

ΠΡΟΣΕΞΤΕ!!! Οι αιχμάλωτοι των ελληνικών στρατοπέδων συγκέντρωσης, τα θύματα του «υπερπληθυσμού» των άμαχων της πολεμικής βίας του 4ου παγκόσμιου… ξαναμεταφέρουν ένα «προμήνυμα κινδύνου». Τα αφεντικά δεν θα σταματήσουν πουθενά αν δεν είμαστε σε θέση να τα σταματήσουμε… Μετά από πέντε ή δέκα χρόνια δεν θα βγάλει πουθενά το να σταθεί κανείς μπροστά στον καθρέφτη του λέγοντας «ήμουνα μαλάκας που δεν κατάλαβα».

Τότε οι selfie αντιλήψεις θα είναι ισόβια καταδίκη. Και μπορεί να μην χρειάζονται καν καθρέφτες…