Tag: κίνα

Μπλοκ του Βλαδιβοστόκ

Τετάρτη 9 Μάη. Εκεί που το ψόφιο κουνάβι ετοιμάζεται να πάει καμαρωτό καμαρωτό (για να πάρει την προκαταβολή του νόμπελ ειρήνης…), μερικά κρατικά αφεντικά παραδίδουν μαθήματα μεθοδικής, ορθολογικής «εξωτερικής πολιτικής». Αποδεικνύοντας όχι μόνο ότι υπάρχει τέτοιο πράγμα (όπως ο ορθολογισμός των τεχνικών της πολιτικής εξουσίας) αλλά ότι πιθανότατα το «κέντρο βάρους» του έχει μετατοπιστεί (κι αυτό) στην Ασία…

Σήμερα θα γίνει στην ιαπωνία τριμερής συνάντηση κορυφής: Πεκίνο, Σεούλ, Τόκιο. Εκεί θα κουβεντιαστούν «οι ειρηνευτικές εξελίξεις» στην κορεατική χερσόνησο και ευρύτερα, σε ένα σχήμα 2 προς 1. Οι δύο είναι η Σεούλ και το Πεκίνο: βρίσκονται στην ίδια στρατηγική πλευρά… Υποθέτουμε ότι θα έχουν «κάποια προσφορά» προς τον ακροδεξιό Abe (στο πνεύμα εκείνης που του έγινε τον περασμένο Σεπτέμβρη στο Βλαδιβοστόκ, που αρχικά δέχτηκε αλλά μετά απέρριψε)· και υποθέτουμε τι είναι το ζητούμενο: να «συρθεί» το Τόκιο, με κάπως σταθερό τρόπο, μακρύτερα απ’ την Ουάσιγκτον…

Έχει ενδιαφέρον ότι στο ανακοινωθέν που θα εκδοθεί μετά την συνάντηση (σύμφωνα με τα τελευταία, δηλαδή χθεσινά δεδομένα μας…) δεν θα υπάρχει καμία αναφορά σε «πλήρη, επαληθεύσιμη και μη αντιστρέψιμη αποπυρηνικοποίηση» της κορεατικής χερσονήσου! Η επιδίωξη της Σεούλ (με την διακριτική υποστήριξη του Πεκίνου) είναι να συμφωνήσει και να συνυπογράψει το Τόκιο την «διακήρυξη του Panmunjeom» – την συμφωνία, δηλαδή, μεταξύ βόρειας και νότιας κορέας. Ο λόγος που επικαλείται η Σεούλ είναι ότι το ζήτημα της «αποπυρηνικοποίησης» είναι θέμα που πρέπει να κουβεντιαστεί μεταξύ Πγιονγκγιάνγκ και Ουάσιγκτον, και όχι από άλλους… (!!!)

Αξιοποιώντας με προσοχή και με εξαιρετική ακρίβεια (μέχρι τώρα) την αμερικανική ψοφιοκουναβίαση, το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ σπρώχνει «σιγά «σιγά» (με τρόπο που μοιάζει αόρατος) την Ουάσιγκτον…

(φωτογραφία: Ο νοτιοκορεάτης πρόεδρος Moon Jae-in σε τηλεφωνική κουβέντα εργασίας με τον κινέζο Xi Jinping, στις 4 Μάη…)

Εκβιασμοί και «διαπραγματεύσεις»

Τετάρτη 9 Μάη. Θα εφαρμόσει αμέσως το αμερικανικό κράτος κυρώσεις σε βάρος της Τεχεράνης; Εκτιμάμε «ναι». Θα εφαρμόσει αμέσως κυρώσεις σε οποιονδήποτε «κάνει δουλειές» με την Τεχεράνη; Εκτιμάμε «όχι». Είτε επειδή τέτοια είναι η τακτική, είτε επειδή υπάρχει ένα είδος δομικής σύγχισης στο «πολιτικό επιτελείο» των ηπα (προϊόν, προφανώς, ισχυρά αντιτιθέμενων εσωτερικών συμφερόντων), φαίνεται πιθανό να ακολουθηθεί η ίδια διαδικασία όπως με τους δασμούς σε διάφορα εισαγόμενα είδη.

Μόλις τους ανακοίνωσε, το ψόφιο κουνάβι άρχισε τις «δίμηνες» ή «τρίμηνες καθυστερήσεις» στην εφαρμογή τους. Πότε για τον καναδά, πότε για την ε.ε., πότε για τη νότια κορέα… Αυτό δημιουργεί μια «ομιχλώδη ατμόσφαιρα» σε κρίσιμες πλευρές της καπιταλιστικής συσσώρευσης / αξιοποίησης: προφανώς καμία σοβαρή επιχείρηση δεν μπορεί να δουλέψει με «δίμηνες και τρίμηνες παρατάσεις» και ασάφειες στο τι ισχύει σχετικά με τις εξαγωγές ή τις εισαγωγές της.

Είναι πιθανό ότι η Ουάσιγκτον θα προσπαθήσει να κάνει το ίδιο με τις «δευτερογενείς κυρώσεις» κατά των (αρκετών) γαλλικών, ιταλικών, γερμανικών, κινεζικών, ρωσικών, ιαπωνικών και λοιπών επιχειρήσεων και τραπεζών που έχουν ξεκινήσει (ή σκοπεύουν να ξεκινήσουν) μπίζνες στο ιράν. Πάρτε 90 μέρες τράτο, πάρτε 60 ημέρες τράτο, άντε κι άλλες τόσες επειδή είμαστε large… Αυτό θα προκαλεί μεν μια θολούρα στη δημοσιότητα (με δηλώσεις διαφόρων περιεχομένων, που θα αλληνοαναιρούνται…) αλλά θεωρούμε αδύνατο να γίνει δεκτό πρακτικά.

Aκόμα και η απειλή τέτοιων κυρώσεων (ούτε καν οι ίδιες δηλαδή) θα επιταχύνει και θα ενισχύσει τις ήδη υπαρκτές κινήσεις απο-δολαριοποίησης του παγκόσμιου εμπορίου. Αν δεν χρησιμοποιείται το δολάριο στις διεθνείς συναλλαγές ο προσδιορισμός των «στόχων για τις δευτερογενείς κυρώσεις» απ’ το αμερικανικό υπουργείο οικονομικών δυσκολεύει. Αν, επιπλέον, εγκαταλειφθεί το αμερικανο-ελεγχόμενο swift και αρχίσει να δουλεύει το ρωσο-κινεζικό σύστημα τραπεζικών εκκαθαρίσεων (ή δημιουργήσει η ευρωζώνη το δικό της…) οι «δευτερογενείς κυρώσεις» θα αχρηστευτούν.

Που πάτε ωρέ χωρίς την θεία Λίτσα;

Τρίτη 8 Μάη. Υπάρχουν αλλά δεν πολυακούγονται. Μπορεί να ζορίζονται· τι άλλο, όμως, θα μπορούσε να τους συμβεί εκτός από ζόρια; Αφού εκείνο που θα ήταν η «σπονδυλική στήλη» τους έμεινε έξω απ’ το «σώμα» τι άλλο θα σχηματιζόταν εκτός από μια άμορφη μάζα;

Ο λόγος για τις θρυλικές b.r.i.c.s.: βραζιλία, ρωσία, ινδία, κίνα, νότια αφρική… Μπορεί να το ξεχάσατε, όχι όμως και η ασταμάτητη μηχανή: τέτοιες μέρες (για την ακρίβεια: ήταν 11 του Μάη…), πριν από 3 μόλις χρόνια, το σύμπαν κράτησε την ανάσα του: η θεία Λίτσα κλήθηκε να γίνει το 6ο μέλος των θρυλικών brics!!! Ή, πιο σωστά, αυτό υποστήριξε η ίδια…

Πως θα ήταν δυνατόν ένα κρατικό πορτοφόλι χρεωκοπημένο μέχρι αηδίας, με επικεφαλής «Ιππότες της Αποκάλυψης» σαν τον αξέχαστο Γιάνη, τον καπετάν Παναγιώτη και, φυσικά, τον ψόφιο κοριό, όχι να γίνει «μέλος των b.r.i.c.s.» αλλά έστω να περάσει χιλιόμετρα απ’ έξω; Αυτό έμεινε για πάντα μυστικό. Με μια συμβολή μόνο 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων («ψιλά» για την θεία Λίτσα) θα μπορούσε φυσικά να γίνει μέτοχος της «αναπτυξιακής τράπεζας» που έστηναν οι brics… Αλλά που θα τα έβρισκε αυτά τα 10 δισ. δολάρια η θεία Λίτσα, που είχε πάρει σβάρνα την υφήλιο για δανεικά και δεν έβρισκε ούτε σέντσι;

Τρία χρόνια μετά κανείς δεν έχει ασχοληθεί τι συνέβη τότε και, τελικά, η θεία Λίτσα ενώ της είχαν στρώσει το κόκκινο χαλί (όπως νόμιζε) δεν μπήκε στο κλαμπ… Το θεώρησε, ίσως, δευτεράτζα; Μήπως σκέφτηκε ότι μπορεί να φτιάξει καλύτερη “αναπτυξιακή τράπεζα” παγκόσμιας εμβέλειας μόνη της; Μια δήλωση του ψόφιου κοριού ένα χρόνο μετά (φωτο από κάτω) δείχνει προς τα εκεί: η θεία Λίτσα ετοιμαζόταν (τότε) και ετοιμάζεται (ακόμα) να κατακτήσει το σύμπαν… Εξ εφόδου!!! Τι να ντζάσουν οι φτωχομπινέδες brics;

Εκτός κι αν έγινε κάτι άλλο. Όπως κάμποσες φορές πριν και μετά την 11η Μάη του 2015, ακόμα και στις μέρες μας, είτε ο ψόφιος κοριός έπεσε θύμα φάρσας (ξέρετε πόσοι θα πέθαιναν για να τον τρολάρουν;), είτε δεν κατάλαβε τι του είπε ο συνομιλητής του, όποιος κι αν ήταν, στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής!

Πως θα ήταν η παγκόσμια ιστορία αν όλοι μπορούσαν να καταλάβουν στοιχειωδώς ανεκτά μια απ’ τις βασικές ξένες γλώσσες; Άγνωστο. Το σίγουρο είναι ότι δεν δημιουργήθηκαν οι …b.r.i.c.H.s….

Κλόουν 2

Κυριακή 6 Μάη. Δεν είναι εντυπωσιακό που τόσο το «εθνικό κεφάλαιο» όσο και οι λακέδες υπήκοοί του δεν ξέρουν να σχεδιάζουν· πρόκειται για σταθερά του ελληνικού κράτους, εδώ και 180 χρόνια. Το εντυπωσιακό είναι ότι δεν έχουν συναίσθηση της ανικανότητάς τους· το ότι νομίζουν ότι «ξέρουν»! Κι έτσι καταλήγουν, ανάμεσα στα υπόλοιπα, να συμμαχούν με όμοιούς τους, εξίσου παρακμιακούς τακτικιστές.

Εδώ ξαναμπαίνουν στη σκηνή ο Netanyahu και το ψόφιο κουνάβι… Για τις ηπα, για παράδειγμα, κάποιοι εκτιμούν ότι βρίσκεται σε εξέλιξη υπόγειος αλλά έντονος «ενδοσυστημικός πόλεμος» στις γραμμές του σκληρού πυρήνα του αμερικανικού κράτους (στρατός και μυστικές υπηρεσίες) για την γραμμή που πρέπει να ακολουθηθεί μέσα στα όλα και πιο στενά περιθώρια που αφήνει η όξυνση του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού. Άλλοι, για παράδειγμα, υποστηρίζουν ότι ο κινέζικος καπιταλισμός πρέπει να αντιμετωπιστεί αποκλειστικά ή κυρίως με «οικονομικά μέσα» (προστατευτισμός)· και άλλοι ότι μόνο μ’ έναν κανονικό πόλεμο θα γίνει η δουλειά. Το ότι οι δεύτεροι προέρχονται απ’ το στρατο-βιομηχανικό σύμπλεγμα είναι γεγονός… Έχει σημασία ωστόσο ότι παραδέχονται ότι θα χρειαστούν χρόνια (πέρα απ’ τα μυθικά ποσά…) για να φτάσει ο αμερικανικός στρατός στο σημείο να μπορεί να κάνει με επιτυχία έναν πόλεμο εναντίον του κινέζικου έχοντας περιθώρια να πολεμάει και εναντίον των συμμάχων του Πεκίνου. Και μέχρι τότε τι φαντάζονται ότι θα κάνει το Πεκίνο;

Δική τους είναι, άλλωστε, η πρόβλεψη ότι ως το 2030 (δηλαδή μέσα στην επόμενη δεκαετία!) … η ενδυνάμωση των ιδιωτών και η διασπορά της δύναμης μεταξύ κρατών και απ’ τα κράτη σε ανεπίσημα δίκτυα θα έχει δραματική επίδραση, αντιστρέφοντας σε μεγάλο βαθμό την ιστορική άνοδο της Δύσης από το 1750, και αποκαθιστώντας το βάρος της Ασίας στην παγκόσμια οικονομία… Και ότι … Η Ασία θα ξεπεράσει την βόρεια Αμερική και την Ευρώπη μαζί, με κριτήρια την παγκόσμια δύναμη βασισμένη στο αεπ της, το μέγεθος του πληθυσμού, τις στρατιωτικές δαπάνες και τις τεχνολογικές επενδύσεις. Η Κίνα μόνη της θα είναι πιθανόν η μεγαλύτερη οικονομία, ξεπερνώντας τις ΗΠΑ μερικά χρόνια πριν το 2030… (Πρόκειται για δημοσιευμένη έκθεση 160 σελίδων, των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, στα τέλη του 2012).

Κι ενώ έτσι έχουν τα πράγματα, ο ισραηλινό «εθνικό κεφάλαιο» ονειρεύεται να συντρίψει το ιρανικό, σέρνοντας τον αμερικανικό στρατό σ’ αυτή τη δουλειά. Αγνοώντας ότι επί 8 χρόνια, την δεκαετία του ’80, αυτός ο πόλεμος έγινε! Με αιχμή τον ιρακινό στρατό, και πλάτη τους πάντες: τις ηπα, την τότε εσσδ, διάφορα ευρωπαϊκά κράτη… Ενόσω το ιράν ήταν πολύ πιο πίσω (με όρους καπιταλιστικής και ειδικά στρατιωτικής «ανάπτυξης»), και χωρίς συμμάχους… Έγινε αυτός ο πόλεμος που ονειρεύεται το ισραηλινό «εθνικό κεφάλαιο» και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι… Και τον κέρδισε η Τεχεράνη!!

Παρακμή αφεντικών! Λυσσασμένη και άρα εξαιρετικά επικίνδυνη!…

Το μάδημα της μαργαρίτας 2

Σάββατο 5 Μάη. Διάφοροι διεθνείς δημαγωγοί διαφόρων κατηγοριών υποστηρίζουν ότι αν η Ουάσιγκτον αποχωρήσει απ’ την 5+1 συμφωνία, τότε η Τεχεράνη θα θεωρήσει ότι η συμφωνία έχει ακυρωθεί, και θα ξαναρχίσει το πολεμικό πυρηνικό της πρόγραμμα· και τότε θα επιτεθεί το Τελ Αβίβ… Οπότε (λένε): στον ορίζοντα μεγάλος πόλεμος στη μέση Ανατολή…

Πράγματι αυτό απειλεί η Τεχεράνη: να ξαναρχίσει τον εμπλουτισμό ουρανίου…. Αλλά δεν βρίσκουμε τον λόγο που θα την συνέφερε να κάνει κάτι τέτοιο φανερά! Έχει μαζί της δύο σταθερούς συμμάχους (την Μόσχα και το Πεκίνο) που υποστηρίζουν (χωρίς υπόγεια «ναι μεν αλλά») ότι η συμφωνία είναι μια χαρά. Έχει, επίσης άλλους 3 που την έχουν υπογράψει (Παρίσι, Βερολίνο και Λονδίνο) που δεν θέλουν να συνταχτούν με την Ουάσιγκτον, και στα λόγια τουλάχιστον θεωρούν την συμφωνία ο.κ. Ακόμα κι αν κάποιοι απ’ αυτούς ή και 3 θέλουν να βάλουν «πανωσήκωμα» (προσθήκες για το πυραυλικό πρόγραμμα της Τεχεράνης) αυτό δεν είναι υποχρεωτικό να το δεχτεί, και σίγουρα μπορεί να το τραινάρει για καιρό.

Γιατί, λοιπόν, η Τεχεράνη να «τσιμπίσει» στα αμερικανικά κόλπα και, φωνάζοντας «αρχίζω τον πυρηνικό εξοπλισμό μου» να δώσει χώρο και χρόνο στην «στρατιωτική απάντηση» είτε της Ουάσιγκτον είτε του Τελ Αβίβ; Γιατί να σπρώξει ακόμα περισσότερο στην «αμερικανική αγκαλιά» τους 3 της ευρώπης, και γιατί να συμβάλει στην απομόνωση της Μόσχας, που είναι επίσης μέρος της συμφωνίας;

Όχι, δεν στέκει με καμία έννοια!!! Ό,τι κι αν είναι το ιρανικό καθεστώς δεν θέλει έναν «μεγάλο πόλεμο στη μέση Ανατολή» – μια χαρά έχει αξιοποιήσει ως τώρα τους «μικρούς»… Εκείνος που καίγεται για έναν τέτοιο «μεγάλο πόλεμο» αλλά δεν μπορεί να τον κάνει μόνος του (δηλαδή: χωρίς την πλήρη συμμετοχή της Ουάσιγκτον) είναι γνωστός: το Τελ Αβίβ.

Όπως, όμως, αποδεικνύει η «σοφή» κορεατική σχολή (ή, ευρύτερα, η τακτική του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ) δεν κάνεις δώρο στον αντίπαλό σου τον πόλεμο που θέλει, την ώρα που τον θέλει!!! Αντίθετα, του πριονίζεις έξυπνα και αποτελεσματικά τα πόδια…

Ανατολική ασία

Πέμπτη 3 Μάη. Πριν κανά δυο βδομάδες (Κυριακή 22 Απρίλη, ανατολική ασία) ανασκοπώντας τις εξελίξεις στην κορεατική χερσόνησο, σημειώναμε μεταξύ άλλων:

… Χωρίς έναν εχθρό που να παρουσιάζεται (απ’ τις ηπα και τους συμμάχους της) σαν «παγκόσμιος κίνδυνος» πώς μπορεί η Ουάσιγκτον να κρατήσει τον στρατιωτικό έλεγχο του ειρηνικού και της ανατολικής ασίας;… Υπάρχει, δυστυχώς, ένα ακόμα γεωγραφικό σημείο μέσω του οποίου η Ουάσιγκτον (και το Τόκιο) θα μπορούσαν να υποδαυλίσουν εντάσεις στην ευρύτερη περιοχή, κατά της κίνας: η ταϊβάν…

Φαίνεται ότι η εθνικίστρια πρόεδρος της ταϊβάν Tsai Ing-wen, με την διακριτική (;) υποστήριξη έως προώθηση του αμερικανικού βαθέος κράτους, σπρώχνει (προς το παρόν ανεπίσημα) την ιδέα ενός δημοψηφίσματος υπέρ της πλήρους ανεξαρτησίας κάποια στιγμή μέσα στο 2019. Απ’ την μεριά του, το αφεντικό του Πεκίνου, ο κινέζος πρόεδρος Xi Jinping, απειλεί (κι αυτό είναι ασυνήθιστο για το κινεζικό καθεστώς) με ανοικτό πόλεμο in case of… Στην πραγματικότητα πιο πριν…

Οι απειλές του Πεκίνου στηρίζονται (μάλλον) στο γεγονός ότι η πλειοψηφία του ταϊβανέζικου (κινέζικου) πληθυσμού δεν θέλει να μπλέξει σ’ έναν πόλεμο που θα είναι σινο – αμερικανικός· ούτε στις προετοιμασίες του. Παρ’ όλα αυτά είναι ασυνήθιστες απειλές, που έρχονται σε αντίθεση με τις «σοφές» συμβουλές ενός σχετικά πρόσφατου κινέζου ηγέτη (ως το 2000), του Deng Xiaoping, μια «γραμμή» που γενικά ακολουθεί και ο Xi: Να παρατηρείς γύρω σου με προσοχή· να προφυλάσσεις την θέση του· να είσαι ήρεμος στις υποθέσεις σου· να κρύβεις τις ικανότητές του και να παίρνεις τον χρόνο σου· να είσαι καλός στο να κρατάς χαμηλό προφίλ· και ποτέ να μην καμαρώνεις ότι είσαι το αφεντικό.

Παρ’ όλα αυτά, ακριβώς τέτοιου είδους απειλές (σε συνδυασμό με διάφορα κινεζικά στρατιωτικά γυμνάσια στα «στενά της ταϊβάν») είναι αυτό που χρειάζεται η Ουάσιγκτον για να δηλώσει «προστάτης της ταϊβάν». Συνεπώς, είτε το κινεζικό καθεστώς θεωρεί ότι το ψόφιο κουνάβι στο πόστο της αμερικανικής προεδρίας προσφέρει βάσιμες ελπίδες παρέλκυσης· είτε θα προσπαθήσει να πνίξει, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, τα σχέδια της Tsai Ing-wen, πριν αποκτήσουν “όγκο”, και πριν τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα αποκτήσουν “δικαίωμα” στα στενά της ταϊβάν…

Αλλά ούτε το αμερικάνικο imperium ούτε οι ιαπωνικές ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες δεν πρόκειται να κάτσουν να κοιτάνε τον κινεζικό ανταγωνιστή τους, ειδικά αν επιβεβαιώσουν την ήττα τους στην κορεατική χερσόνησο…

Εμπορικός πόλεμος

Δευτέρα 30 Απρίλη. Τα ιερά τέρατα της παγκόσμιας αυτοκινητοβιομηχανίας, οι πλέον γνωστές (ευρωπαϊκές, αμερικανικές και ασιατικές) φίρμες, έχουν αρχίσει να νοιώθουν την ανάσα τους να κόβεται. Στο διεθνές Auto China Show που βρίσκεται σε εξέλιξη αυτές τις ημέρες στο Πεκίνο, απ’ τα 170 μοντέλα ειδικά σχεδιασμένα για τις ανάγκες της έκθεσης, μοντέλα εντελώς ηλεκτρικών αυτοκινήτων, τα 124 είναι από κινεζικές επιχειρήσεις, σχεδιαστές και κατασκευαστές.

Το κινεζικό κράτος επιχορηγεί τόσο τις σχετικές έρευνες όσο και την κατασκευή, σ’ ένα πρόγραμμα καταπολέμησης της ατμοσφαιρικής ρύπανσης που οφείλεται στους κινητήρες εσωτερικής καύσης. Ωστόσο το να προέρχονται τα ¾ των καινούργιων μοντέλων της παγκόσμιας αυτοκινητοπαραγωγής από έναν μόνο καπιταλισμό (τον κινεζικό) είναι μια απειλή μεγατόνων για κάθε «κύριο Tesla».

Κι εκεί έρχεται ο εμπορικός πόλεμος που κλιμακώνει η Ουάσιγκτον: όποιος θέλει να περιφρουρήσει την «εσωτερική αγορά του» θα χάσει την κινέζικη «υπεραγορά» και μαζί της ένα σύνολο ακόμα αγορών, που θα προτιμήσουν τα ίδιας (αν όχι καλύτερης) ποιότητας και σαφώς φτηνότερα κινεζικά ηλεκτρικά αυτοκίνητα από εκείνα των ανταγωνιστών.

Έτσι κι αλλιώς η μόνη λύση (για τους ανταγωνιστές) είναι να εκμεταλλευτούν τα χαμηλά κινεζικά μεροκάματα επιτόπου· ανοίγοντας εργοστάσια στην κίνα. Αλλά αυτό δεν συνδυάζεται ούτε με δασμούς στις εισαγωγές (π.χ. στις ηπα) ούτε με άλλα προστατευτικά κόλπα.

Ο λόγος στους αμερικάνους συντηρητικούς please…

America first

Κυριακή 29 Απρίλη. Η διπλή (τακτική) ήττα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού τα τελευταία χρόνια της δεύτερης προεδρίας Ομπάμα, στις δύο άκρες της γραμμής αντιπαράθεσης «Μεσόγειος – Ειρηνικός», αφενός με την «απώλεια» της Μανίλας που ήταν ο βασικός μοχλός για το “asia pivot” και αφετέρου με την ήττα του «σχεδίου isis», έχουν μείνει κάτω απ’ το χαλί. Με αποτέλεσμα να μην μπορεί να αναλυθεί ορθολογικά η λίγο πολύ ασυνάρτητη πολιτική της Ουάσιγκτον υπό το ψόφιο κουνάβι.

Στη συρία ο παράγοντας «ρωσία» ήταν σαφής για την (στρατιωτική) κατάρρευση του «σχεδίου isis». Στις φιλιππίνες ο παράγοντας «κίνα» ήταν λιγότερο φανερός, αλλά καθαρός. Το γεγονός, κατά συνέπεια, ότι αυτά τα δύο «αναθεωρητικά» (κατά το νέο δόγμα εθνικής ασφάλειας των ηπα) είχαν επιτυχίες στην συγκρεκριμένη ιστορική φάση της κρίσης / αναδιάρθρωσης και της όξυνσης του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού, θα μπορούσε να εννοηθεί σαν κάτι πολύ σοβαρότερο από μια προσωρινή τακτική αδυναμία της Ουάσιγκτον.

Ως το 2016 η Ουάσιγκτον μπορούσε να ελπίζει ότι α) στο κυρίως πεδίο μάχης (στον Ειρηνικό) θα ανασχέσει την ηγεμονική επέκταση του κινέζικου καπιταλισμού ανεμίζοντας τις σημαίες της «ελευθερίας» (της ναυσιπλοΐας…) ενώ β) στη μέση Ανατολή, που είναι δευτερεύον πεδίο μάχης, θα «καθάριζε» έμμεσα, χωρίς άμεση στρατιωτική εμπλοκή.

Τώρα το σχήμα εμφανίζεται αναποδογυρισμένο, χωρίς να είναι (το αναποδογύρισμα) μέρος ενός καινούργιου global σχεδιασμού: στην μεν συρία η Ουάσιγκτον κάνει «επίδειξη δύναμης», στην δε ανατολική Ασία δείχνει ξεδοντιασμένη, και πάντως έχει χάσει το «στρατιωτικό momentum». Η «επίδειξη δύναμης» στη μέση Ανατολή μοιάζει να αβαντάρει έναν περιφερειακό σύμμαχο (το Τελ Αβίβ) που ωστόσο έχει την δική του, περιορισμένη γεωγραφικά ατζέντα· ενόσω το ξεδόντιασμα στην ανατολική Ασία ζορίζει έναν σημαντικότερο περιφερειακό σύμμαχο (το Τόκιο) και ενισχύει τον στρατηγικό αντίπαλο (το Πεκίνο). Οι οικονομικές κυρώσεις (π.χ. δασμοί, απαγορεύσεις, κλπ) δεν αναστέλλουν αλλά μάλλον επιταχύνουν την οικονομική ένταση στον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό…

Το “america first” των αμερικάνων συντηρητικών, κατάλληλο για να υπηρετήσει μια σειρά συγκεκριμένων αμερικανικών καπιταλιστικών συμφερόντων, απέχει ακόμα πολύ απ’ το να είναι ένα συνεκτικό manual για την ανανέωση της πλανητικής ηγεμονίας της Ουάσιγκτον. Συμβαίνει το αντίθετο: λειτουργεί σαν αναγνώριση (και προσπάθεια συγκάλυψης) των πολλαπλασιαζόμενων αδυναμιών του αμερικανικού imperium.

Και οι «αναθεωρητές» επωφελούνται…

Κορέες

Σάββατο 28 Απρίλη. Με μια (σκόπιμα κρίνουμε) γενικόλογη κοινή δήλωση, που τυπικά είναι κάτι λιγότερο από «συμφωνία ειρήνης» αν και αναφέρεται κυρίως σ’ αυτήν, ο Kim και ο Moon έκαναν την πανηγυρική “επίδειξη φιλίας κορυφής” μεταξύ των δύο κορεών όπως αναμενόταν. Συντηρώντας την ασάφεια ως προς το τι θα γίνει με τα βορειοκορεατικά πυρηνικά. Μπορεί να είναι δηλωτικό (μπορεί και όχι) ότι στο κείμενο της κοινής “Δήλωσης του Panmunjon για την ειρήνη και την ενοποίηση της κορεατικής χερσονήσου” αυτό το ζήτημα (τα πυρηνικά) είναι τελευταίο και «πιάνει» τρεις αράδες όλες κι όλες.

Αντίθετα (ίσως περισσότερο απ’ ότι περίμενε η ασταμάτητη μηχανή…) υπάρχει μια σύντομη μεν αλλά δηλωτική αναφορά στα οικονομικά σχέδια που είχαν συμφωνηθεί μεταξύ των δύο κράτων στις 4 Οκτώβρη του 2007 (στην προηγούμενη προσπάθεια «λύσης», την οποία βούλιαξε η Ουάσιγκτον) με ιδιαίτερη έμφαση στις οδικές και σιδηροδρομικές επικοινωνίες μεταξύ των δύο κράτων (και, βορειότερα, με την κίνα και την ρωσία) στον «ανατολικό διάδρομο». Πρόκειται για τις 2 απ’ τις 7 «γέφυρες» που είχε παρουσιάσει το περασμένο καλοκαίρι στο Βλαδιβοστόκ ο Moon.

Επιπλέον γίνεται αναφορά σε σχεδιασμένα βήματα αποστρατιωτικοποίησης, όχι μόνο στην «ενδιάμεση ζώνη», αλλά συνολικά (μέσω μόνιμων επαφών των υπ.αμ. και των αρχιστράτηγων των δύο κρατών). Αυτό θα μπορούσε να αφορά και το μέγεθος της αμερικανικής παρουσίας (βάσεις) στη νότια κορέα.

Φαίνεται ότι το δέλεαρ που το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ σπρώχνει στο ψόφιο κουνάβι έτσι ώστε να βραχυκυκλωθούν οι σχεδιασμοί του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στην ανατολική ασία είναι χοντρό: ένα νόμπελ ειρήνης! Μπορείτε να φανταστείτε τι θα έδινε ένα τέτοιο (παθολογικά) ναρκισσιστικό άτομο σαν το ψόφιο κουνάβι για να πάρει, κι αυτός (μετά τον Ομπάμα…), ένα «νόμπελ ειρήνης» – έστω και μαζί με τον Kim;

(φωτογραφία: Σωστά βλέπετε: στα αριστερά του Kim – δεξιά στη φωτό – στο τραπέζι των επίσημων συζητήσεων, κάθεται Εκείνη! Η ντίβα πριγκίπισσα (αδελφή) του Kim, η Kim Yo-jong, που «μάζεψε όλο το χαρτί» στην έναρξη των χειμερινών ολυμπιακών τον περασμένο Φλεβάρη. Διότι εκτός από ντίβα είναι και πολύ «υψηλά ιστάμενο» στέλεχος του βορειοκορεατικού καθεστώτος.

Υποθέτουμε ότι κάνει, και θα συνεχίσει να κάνει, εκείνο το είδος της δουλειάς το περιεχόμενο της οποίας κανείς δεν μπορεί να μάθει. Μόνο μυστηριώδη χαμόγελα…)

Κορέες: η νέα στρατηγική γραμμή

Σάββατο 28 Απρίλη. Οι συμβολισμοί, οι φωτογραφίες, η κοινή δήλωση, τα όσα δεν ανακοινώθηκαν δημόσια, αλλά και οι συναντήσεις αξιωματούχων των δύο κορεών τις επόμενες ημέρες και βδομάδες έχουν ήδη στρώσει έναν δρόμο για το ψόφιο κουνάβι στην αναμενόμενη συνάντησή του με το Kim… τραβώντας το χαλί κάτω απ’ τα πόδια του.

Η τακτική του αμερικανικού ιμπεριαλισμού είναι (ήταν;) γνωστή σε σχέση με την βόρεια κορέα. Η απάντηση της Πγιονγκγιάνγκ, όμως, δεν εξαντλείται σε όσα καταγράφονται με πανηγυρικό τρόπο τους 4 τελευταίους μήνες. Στο σύνολο του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ υπάρχει ένα κοινός στόχος: το σπρώξιμο στην άκρη της Ουάσιγκτον, μέσα από μια μακρόχρονη παρελκυστική «διαπραγμάτευση» για το οπλοστάσιο της βόρειας κορέας στην οποία οι ηπα ΔΕΝ θα ελέγχουν την ατζέντα. Ειδικά όμως για την Πγιονγκγιάνγκ, το να σπρωχτούν στην άκρη η Ουάσιγκτον και η «αποπυρηνικοποίηση» (άσχετα με το γεγονός πως όλοι οι καλοί άνθρωποι θέλουν «έναν κόσμο χωρίς πυρηνικά»!) σημαίνει το να ανοίξει ζωτικός χώρος και χρόνος για τις μεταρρυθμίσεις που είναι απαραίτητες για την καπιταλιστική ανάπτυξη της βόρειας κορέας.

Ο Kim ξέρει ότι κάτι παρόμοιο ξεκίνησε ο πατέρας του το 2002· και ότι η αμερικανική «πίεση» στην προηγούμενη φάση των «διαπραγματεύσεων για τα πυρηνικά») σταμάτησε εκείνο το σχέδιο «μετασχηματισμού», αφενός επειδή η Ουάσιγκτον έβαζε συνέχεια τρικλοποδιές, αφετέρου επειδή το «η πατρίς κινδυνεύει» ενίσχυσε τους συντηρητικούς μέσα στο κόμμα.

Στο πρόσφατο συνέδριο (πριν δέκα μέρες) ο Kim ανήγγειλε την «νέα στρατηγική γραμμή» του. Που ξεκινάει απ’ την (δεδομένη) νίκη της Πγιονγκγιάνγκ στο ζήτημα του πυρηνικού και πυραυλικού εξοπλισμού της, για να προχωρήσει πέρα απ’ αυτό, στις εσωτερικές μεταρρυθμίσεις για λογαριασμό της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Είναι προφανές ότι η ηγεμονική τάση στο βορειοκορεατικό καθεστώς εμπνέεται απ’ τις εντυπωσιακές καπιταλιστικές επιτυχίες του «αδελφού κόμματος» στο Πεκίνο. Και θέλει μια γρήγορη προώθηση των αλλαγών, άρα ένα γρήγορο (αλλά και ικανό χρονικά) «διάλειμα» στις αμερικανικές πιέσεις· συμπεριλαμβανόμενων των κυρώσεων.

Είναι γι’ αυτό, λοιπόν, πολύ περισσότερα από «ύμνος στην ειρήνη» η υποστήριξη της Σεούλ (και διακριτικά τόσο του Πεκίνου όσο και της Μόσχας). Η «αποπυρηνικοποίηση» που προωθεί το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ είναι, στην ουσία, «αποπυρηνικοποίηση της πολιτικής» τόσο στη βόρεια όσο και στη νότια κορέα. Η άποψη του Moon πρώτα όλα τα υπόλοιπα συμπεριλαμβανομένων των οικονομικών σχέσεων και μετά τα πυρηνικά σημαίνει (πρακτικά) ότι τα πυρηνικά της Πγιονγκγιάνγκ θα μείνουν στη θέση τους.

Κι αν η Ουάσιγκτον αποχωρήσει απ’ την 5+1 συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης, ποιος θα κακολογήσει τον “little rocket man” για τις επιλογές του;