Tag: κίνα

Σύμφωνα και συμμαχίες

Τρίτη 29 Μάη. Το «σύμφωνο της Σαγκάης» (SCO) δεν έχει στον δυτικό κόσμο την αίγλη του άλλοτε «συμφώνου της Βαρσοβίας». Ωστόσο στην ερχόμενη σύνοδο του (18η κατά σειρά), στις 9 και 10 Ιούνη, στην παραλιακή κινεζική πόλη Qingdao, ίσως γίνει πιο αισθητό· τουλάχιστον απ’ την άποψη της δυτικής δημοσιογραφίας / δημαγωγίας.

Ρωσία, κίνα, καζακστάν, κιργιζιστάν, τατζικιστάν, ουζμπεκιστάν, ινδία και πακιστάν: δεν είναι βέβαια μια συμπαγής συμμαχία (με δεδομένες, κυρίως, τις αντιθέσεις ινδίας και πακιστάν)· όμως είναι μια καλή «ομπρέλλα» σε καιρούς «μεταβατικούς» σε ότι αφορά την μοιρασιά του πλανήτη.

Υπάρχει ένα μέλος / παρατηρητής που έχει κάνει αίτηση πλήρους ένταξης εδώ και 10 χρόνια: το ιράν. Η αίτηση είχε παγώσει επειδή βρισκόταν υπό καθεστώς κυρώσεων του οηε. Όμως μετά την απόσυρση της Ουάσιγκτον απ’ την συμφωνία για τα πυρηνικά, και ενώπιον των κλιμακούμενων απειλών εναντίον της Τεχεράνης απ’ την Ουάσιγκτον (και το Τελ Αβίβ), η ιρανική αίτηση πρόκειται να επανεξεταστεί σε δέκα μέρες. Πεκίνο και Μόσχα έχουν δηλώσει ήδη ότι είναι υπέρ της ένταξης του ιράν στον sco σαν πλήρες μέλος. Που σημαίνει: και στρατιωτικός σύμμαχος με την ρωσία και την κίνα... (Ακόμα κι αν δεν γίνει σε λίγες ημέρες, είναι σίγουρο ότι θα γίνει σύντομα…)

Δεν είναι μόνο γεωπολιτικοί οι λόγοι. Είναι και οικονομικοί. Κινεζικές και ρωσικές εταιρείες έχουν αναλάβει μεγάλες δουλειές στο ιράν, και θα πάρουν κι άλλες αν διάφορες ευρωπαϊκές αναγκαστούν να αποχωρήσουν λόγω των αμερικανικών απειλών. Για το Πεκίνο η ιρανική επικράτεια είναι σημαντική για το σχέδιο των «δρόμων του μεταξιού»· και η πρακτική συμμαχία Τεχεράνης / Βαγδάτης / Δαμασκού / Μόσχας / Άγκυρας που έχει σκοπό να εξασφαλίσει τον έλεγχο μιας μεγάλης ζώνης της μέσης Ανατολής ως και την ανατολική Μεσόγειο ενδιαφέρει ιδιαίτερα όχι μόνο τα μέλη αυτής της συμμαχίας αλλά και τον κινεζικό καπιταλισμό.

Έχει το ενδιαφέρον του: η Δαμασκός έχει καθεστώς παρατηρητή στο «σύμφωνο της Σαγκάης»… Όπως και η Άγκυρα…

Κορέες 2

Κυριακή 27 Μάη. Όμως αυτά τα «λέω ναι και μετά όχι και μετά πάλι ναι» ή «λέω όχι αλλά μετά ναι» που θυμίζουν έντονα την ελληνική πολιτική σκηνή, δεν αλλάζουν σε τίποτα τα δεδομένα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο αντικαταστάτης του ψόφιου κουναβιού στην προεδρική καρέκλα έχει επιλεγεί απ’ την ημέρα νο 1, έχει επιλεγεί απ’ τους αμερικάνους συντηρητικούς, είναι ο νυν αντιπρόεδρος, και λέγεται Pence. Αυτός είναι ακόμα χειρότερος απ’ το ψόφιο κουνάβι!

Στην εκστρατεία της απομάκρυνσης των ηπα απ’ την κορεατική χερσόνησο και την θάλασσα της κίνας, το ψόφιο κουνάβι παίζει τον ρόλο του σκιάχτρου που κρέμεται από γερανό πάνω απ’ την σκηνή. Δεν είναι ο «απο μηχανής θεός». Είναι ο «από μηχανής χρήσιμος ηλίθιος». Ως τώρα, άσχετα με το τι τιτιβίζει, δεν έχει βγει έξω απ’ την γραμμή, στα βασικά ζητήματα που ενδιαφέρουν την καπιταλιστική συμμαχία που τον στηρίζει, και τα αμερικανικά ιμπεριαλιστικά συμφέροντα. Μέση Ανατολή, ισραήλ, αφγανιστάν, ιράν, εμπορικός πόλεμος, ε.ε., μετανάστες, αντιμουσουλμανισμός κλπ.

Δεν πρόκειται να βγει έξω απ’ την γραμμή ούτε και σε ότι αφορά την βόρεια κορέα. Στραβοπάτησε μια φορά όταν δέχτηκε συνάντηση με τον Kim χωρίς όρους και προϋποθέσεις, και τώρα το βαθύ αμερικανικό κράτος τρέχει να τα μαζέψει. Δεν έχει περιθώριο να παραπατήσει δεύτερη φορά, ούτε καν γλυστρώντας πάνω στο ναρκισσισμό του. Θα τον ξεφορτωθούν· και δεν θα είναι μόνοι τους οι «δημοκρατικοί» τους οποίους κατηγορεί για συνωμότες. Θα είναι το ίδιο το κόμμα που τον ανέδειξε που θα φροντίσει να τον “κάνει αλλαγή”.

Είναι αδύνατο να κάνει οτιδήποτε που θα έθιγε τα συμφέροντα του αμερικανικού στρατοβιομηχανικού συμπλέγματος, ειδικά μάλιστα στο νο 1 μέτωπο που λέγεται δυτικός Ειρηνικός. Ούτε κατά λάθος, ούτε κατά φαντασία…

Κορέες 2

Παρασκευή 25 Μάη. Γ) Ενώ, λοιπόν, η ακύρωση της συνάντησης ήταν εύκολη δουλειά, τα υπόλοιπα είναι από δύσκολα έως εξαιρετικά δύσκολα για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό· και υποθέτουμε ότι κάποιοι «ειδικοί» του το καταλαβαίνουν. Ενώ, δηλαδή, η συνάντηση ψόφιου κουναβιού – little rocket man ήταν απαραίτητη για το οριστικό «ξέπλυμα» του βορειοκορεατικού καθεστώτος, ο τρόπος που την χάλασε η Ουάσιγκτον (και οι γελοίες δικαιολογίες που επικαλέστηκε στο «γράμμα» του το ψόφιο κουνάβι), χρεώνει τις ηπα, και προσθέτει μια ακόμα «μαύρη σελίδα» στην πρόσφατη αναγνώριση της Ιερουσαλήμ σαν πρωτεύουσας του ισραήλ και στην ακύρωση της συμφωνίας 5+1 για τα πυρηνικά του ιράν… Εγγράφεται, δηλαδή, σαν επιβεβαίωση ότι η άλλοτε «μόνη υπερδύναμη» είναι πλέον ένα κράτος – διεθνής ταραξίας.

Αυτό είναι το συν που αποκομίζει το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ γενικά (και τα δύο κορεατικά καθεστώτα ειδικά) απ’ το «απότομο φρενάρισμα» του ψόφιου κουναβιού: την έξωθεν καλή μαρτυρία ότι ενώ έκανε ό,τι μπορούσε (την στιγμή της ακύρωσης η Πγιονγκγιανγκ κατέστρεφε τις υποδομές πυρηνικών δοκιμών της!!!) η Ουάσιγκτον δεν είναι διατεθειμένη για καμία «ειρήνη», ποτέ και πουθενά.

Δεν πρόκειται για «ιδεολογικό ζήτημα». Δεν είναι όμως, απ’ την άλλη, ένα «συμπεράσμα σε παγκόσμια θέα» που μπορεί να μετατραπεί αύριο ή μεθαύριο σε πρακτικές κινήσεις και οφέλη. Ειδικά όταν η Ουάσιγκτον έχει βάσεις και στρατό στη νότια κορέα.

Τώρα πέφτει ένα κάπως μεγαλύτερο βάρος (αν και όχι ασήκωτο) στις πλάτες του Moon: ως τώρα ζήτησε και πέτυχε μειωμένες κοινές στρατιωτικές ασκήσεις με τους αμερικάνους στο όνομα του “καλού κλίματος” εν όψει της συνάντησης… Τώρα θα πρέπει να βρει τρόπους να κρατήσει σε απόσταση τους (στην πραγματικότητα εξοργισμένους με την πάρτη του) αμερικάνους με άλλα “συμμαχικά” επιχειρήματα… Και, ταυτόχρονα (αυτό είναι προφανώς ευκολότερο) θα πρέπει να συνεχίσει τις ενδοκορεατικές διαδικασίες ειρήνευσης με τρόπο ακόμα πιο κατηγορηματικό.

Πως θα μπορέσουν να σεγοντάρουν οι υπόλοιποι δύο του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ, δηλαδή το Πεκίνο και η Μόσχα; Δεν ξέρουμε. Όμως το ρωσικό αφεντικό δεν άφησε την ευκαιρία της «έκλειψης των ηπα» να πάει χαμένη:

… Ο βορειοκορεάτης ηγέτης Kim Jong-un έκανε ό,τι υποσχέθηκε· ακόμα ακόμα ανατίναξε τα τούνελ στο πεδίο πυρηνικών δοκιμών του Punggye-ri· και μετά μάθαμε την ακύρωση της συνάντησης με τις ηπα… Ελπίζουμε ότι ο διάλογος θα ξαναρχίσει… και ότι η συνάντηση θα γίνει. Ο Putin «δεσμεύτηκε» ότι η Μόσχα και άλλοι διεθνείς παίκτες «θα εργαστούν από κοινού για να φέρουν πιο κοντά τις θέσεις των ηπα και της βόρειας κορέας». Που πρακτικά το μεταφράζουμε σε «όσο η Ουάσιγκτον κάνει αναγκαστικά πίσω τόσο εμείς θα κάνουμε μπροστά».

Θα φανεί. Σε 6 ημέρες (αν όχι νωρίτερα…), στις 31 Μάη, ο Lavrov θα βρίσκεται στην Πγιονγκγιάνγκ…

Από άκρη σ’ άκρη στην γραμμή αντιπαράθεσης Μεσόγειος / Ειρηνικός

Παρασκευή 25 Μάη. Ανεβείτε, τώρα, σ’ ένα αερόστατο, να σας ξεναγήσουμε γρήγορα και περιληπτικά στις εξελίξεις σ’ όλη αυτή την γραμμή.

Πρώτο σημείο: Κίνα. Παρότι η σινο-αμερικανική σύγκρουση εμφανίζεται σαν «εμπορικός / οικονομικός πόλεμος» που προς το παρόν έχει παγώσει, το Πεκίνο ναυπηγεί αεροπλανοφόρα. Έχει δύο, αλλά ο στόχος είναι τα έξι, εκ των οποίων τα δύο πυρηνοκίνητα. Επιπλέον το κινέζικο καθεστώς έχει σχέδιο ως το 2025 (σε λιγότερο από 7 χρόνια) να είναι παγκόσμια και καπιταλιστικά πρωτοπόρο σε οτιδήποτε σχετικό με τις «νέες τεχνολογίες». Το θέμα είναι πως οι πάντες έχουν πεισθεί ότι θα τα καταφέρει· ίσως και νωρίτερα… Και έτσι θα συμβεί υπό όχι πολεμικές συνθήκες…

Δεύτερο σημείο: Αφγανιστάν. Οι ταλιμπάν επεκτείνουν σταθερά τα εδάφη τους, σε βάρος του τυπικού αφγανικού στρατού, παρότι αυτός το τελευταίος υποστηρίζεται απ’ την αμερικανική αεροπορία. Το ψόφιο κουνάβι σκέφτεται να ξανα-αυξήσει τον αμερικανικό στρατό στα υψίπεδα (σιγά που θα έφευγε…) και η Ουάσιγκτον κατηγορεί την Τεχεράνη ότι ενισχύσει και εκπαιδεύει τους Ταλιμπάν. Στην φωτογραφία πάνω δεν είναι αμερικανικά κομμάντο αλλά οι «ειδικές δυνάμεις των ταλιμπάν» – είτε το πιστεύετε είτε όχι!!! Πράγμα που σημαίνει ότι τους ντύνουν, τους εξοπλίζουν και τους εκπαιδεύουν γνώστες των σύγχρονων πολεμικών δεδομένων. Κάτι μας λέει ότι δεν είναι μόνο ιρανοί…

Τρίτο σημείο: Ιράν. Οι εξελίξεις είναι ανοικτές, αλλά μεσοπρόθεσμα – φοβόμαστε – δεν θα είναι απλά «οικονομικές». Εκτός αν η Τεχεράνη ενταχθεί στο «σύμφωνο της Σαγκάης», δηλαδή στη στρατιωτική συμμαχία με την Μόσχα και το Πεκίνο….

Τέταρτο σημείο: Ιράκ. Το πρώτο σε δύναμη κόμμα στις τελευταίες εκλογές είναι του αντι-αμερικάνου ιρακινού σιΐτη Muqtadar al-Sadr – σε συμμαχία με το κομμουνιστικό κόμμα του ιράκ και διάφορες μικρές κοσμικές οργανώσεις. Το δεύτερο σε δύναμη κόμμα είναι του αντι-αμερικάνου ιρακινού σιΐτη Hadi al-Amiri. Ο “στρατός του Mahdi” του πρώτου υπήρξε βασικός στην αντίσταση στην αμερικανική κατοχή απ’ το 2004 και μετά. Έχει «φάει» πολλούς αμερικάνους… Ο δεύτερος είναι επικεφαλής των «λαϊκών δυνάμεων δράσης» (pmu) που, εκπαιδευμένοι απ’ τους ιρανούς «φρουρούς της επανάστασης», είναι το πιο αξιόπιστο μαζικό στρατιωτικό σώμα στο ιράκ σήμερα. Η Ουάσιγκτον θα ήθελε να τους θεωρεί «τρομοκράτες», αλλά υπάγονται επίσημα στον ιρακινό στρατό. Οπότε απλά γρυλίζει για «την επιρροή του ιράν»… Too late!

Οι σειρήνες ακούγονται δυνατά: με την κυβέρνηση που θα σχηματίσουν οι νικητές των εκλογών στο ιράκ οι 100.000 αμερικάνοι στρατιώτες (και μισθοφόροι) που έχουν στρογγυλοκαθήσει στην Μεσοποταμία θα πρέπει να τα μαζέψουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, να πάρουν τα κουβαδάκια τους και να ψάξουν άλλη παραλία…

Πέμπτο σημείο: Συρία. Παρότι ο αμερικανικός (και ο γαλλικός, και ο αγγλικός) στρατός δείχνει να έχει εδραιωθεί στις ypg/pkk κρατούμενες περιοχές της βορειοανατολικής συρίας, ο «πόλεμος φθοράς» εναντίον τους έχει αρχίσει να κλιμακώνεται. Με διάφορες αιτίες κι αφορμές (είτε επειδή οι ypg δεν είναι καθόλου «δημοκράτες» όπως νομίζουν διάφοροι υποστηρικτές τους, το εντελώς αντίθετο· είτε επειδή διάφορα αραβικά κλαν σ’ αυτή τη ζώνη πληρώνονται από «αλλού»…) το αντάρτικο κατά της «κατοχής», κάτω απ’ τις συριακές σημαίες, κλιμακώνεται. Αναφέρονται ήδη νεκροί αμερικάνοι μισθοφόροι από «νάρκες δρόμου», καθώς και εξεγέρσεις – εν μέρει ένοπλες – σε διάφορες πόλεις και κωμοπόλεις. Η Raqqa είναι ήδη πεδίο αυτού του ανορθόδοξου πολέμου.

Έκτο σημείο: Λίβανος. Η Χεζμπ’ αλλάχ και οι χριστιανοί και σουνίτες συμμαχοί της είναι η βεβαιωμένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία μετά τις τελευταίες εκλογές. Άσχετα με το ποιος θα είναι ο πρωθυπουργός, η λιβανέζικη κοινωνία έχει πάρει κατά πλειοψηφία θέση – στον σε εξέλιξη 4ο παγκόσμιο πόλεμο…

Έβδομο σημείο: Παλαιστίνη. Δεν ξέρετε;

Όγδοο σημείο: Ο «μικρός άξονας» Τελ Αβίβ – Λευκωσίας – Αθήνας… Θέλετε να κάνουμε εν χορώ τους μαλάκες για το τι κουβεντιάζει ο ογκόλιθος με τους “bomb ‘em” στην Ουάσιγκτον; Την τρέχουσα γεωπολιτική τιμή / πρόσοδο του οικοπέδου που εκπροσωπεί κουβεντιάζει· εσείς κι εμείς είμαστε το κρέας για οποιαδήποτε χρήση!!!! Οι χρήσιμοι ηλίθιοι, αν συνεχίσουμε να το επιδιώκουμε…

Την ελληνική συμβολή στο χασάπικο κουβεντιάζει ο εντεταλμένος του ελληνικού βαθέος κράτους, για λογαριασμό αυτών που κερδίζουν απ’ τα τσιγκέλια· πως και γιατί νομίζετε ότι χαλαλίζει τις ώρες του ο κάθε Bolton; Σε κουβέντες για την φροντίδα των προσφύγων ή για τα νηπιαγωγεία;

Λοιπόν; Τόχετε; Βάζετε το χέρι σας στη φωτιά; Να κάνουμε ότι κοιμόμαστε μπας και μας περάσει ξώφαλτσα;

Όχι δα!! Όχι δα!!!!!!!

Απ’ άκρη σ’ άκρη στην γραμμή αντιπαράθεσης

Τετάρτη 23 Μάη. Η ασταμάτητη μηχανή έχει υποστηρίξει πρόσφατα ότι οι μέχρι τώρα διαφορές της αμερικανικής “διαχείρισης” του μετώπου της μέσης Ανατολής (με κεντρικό σημείο το ιράν) και του κυρίως μετώπου στην ανατολική ασία (με κεντρικό σημείο την βόρεια κορέα) είναι, απλά, διαφορά φάσης – ο όρος προέρχεται απ’ την φυσική.

Όσο παιρνούν οι μέρες αποδεικνύεται ότι έτσι συμβαίνει. Η Ουάσιγκτον ανεβάζει διαρκώς τους “τόνους” τόσο σε σχέση με το ιράν (και άρα, σε σχέση τόσο με την ευρώπη όσο και την ρωσία), όσο και σε σχέση με την βόρεια κορέα (εδώ, “πιάνοντας” και την κίνα).

Θα μπορούσε να είναι ρηχός βερμπαλισμός. Κρίνουμε το αντίθετο: ότι δεν είναι μια κενή πρακτικών ρητορική. Είναι αρκετά πιθανό ότι το αμερικανικό βαθύ κράτος δεν έχει αποφασίσει “κανονικά” την κήρυξη ενός all out πολέμου· ότι δεν είναι καν και καν έτοιμο για κάτι τέτοιο· και ότι βρυχάται τείνοντας προς τα εκεί με την ελπίδα ότι οι αντίπαλοί του θα φοβηθούν και θα κάνουν πίσω. Όμως, έχουμε την εκτίμηση, ότι δεν θα γίνει έτσι· σίγουρα δεν θα γίνει έτσι ουσιαστικά. Οι αντίπαλοι δεν θα κάνουν πίσω· είναι too late (με όρους καπιταλιστικής ανάπτυξης και ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού) για κάτι τέτοιο, ακόμα κι αν ούτε αυτοί θα είχαν σαν πρώτη επιλογή έναν all out πόλεμο.

Το είδος της «εξωτερικής πολιτικής» που ακολουθεί πια σταθερά η Ουάσιγκτον, σε όλες τις εκφάνσεις της, ένα μόνο πράγμα δείχνει, και μ’ έναν τρόπο μόνο εξηγείται: στρίμωγμα, σοβαρό στρίμωγμα. Με βάση την ιστορία, την ιδεολογία και την μεθοδολογία της ηγεμονίας του, το αμερικανικό καθεστώς δεν έχει plan b για να αντιμετωπίσει το στρίμωγμά του: μια μόνο ιδέα επιβολής έχει, κι αυτή είναι στρατιωτική / μιλιταριστική.

Στον μικρό καπιταλιστικό πλανήτη γη κανείς δεν μπορεί να κάνει πίσω. Μπορεί να διαφέρουν οι τακτικές, μπορεί να διαφέρουν οι μέθοδοι ιμπεριαλιστικής προώθησης, αλλά για κανέναν δεν υπάρχει «πίσω». Το γεγονός είναι σαφές και καθόλου πρωτοφανές: δεν χωράνε όλοι! Γιατί είναι όλοι το ίδιο καπιταλιστές, το ίδιο “πεινασμένοι”. Η ξαναμοιρασιά του πλανήτη (της εργασίας, των πρώτων υλών, της κατανάλωσης) απαιτεί, όλο και πιο έντονα, την εξουδετέρωση «κάποιου» ή «κάποιων».

Δείτε το έτσι: ούτε η συμφωνία για τα πυρηνικά του ιράν όπως εφαρμόστηκε ως τώρα, ούτε και η αμερικανική αναγνώριση της πυρηνικής πραγματικότητας της Πγιονγκγιάνγκ θα ήταν κάποιου είδους άμεση καταστροφή για την Ουάσιγκτον. Αν, όμως, τα αφεντικά της βλέπουν έτσι τα πράγματα, κι αν δρουν με τον τρόπο που δρουν, θα έχουν τους σοβαρούς λόγους τους. Είναι μάταιο να ελπίζει κανείς ότι «με λίγη βοήθεια απ’ τους φίλους τους θα αλλάξουν μυαλά».

Γιατί, είναι φανερό αυτό, η Ουάσιγκτον υπερασπίζεται κάτι που κατακτήθηκε (και) με τα όπλα, και πράγματι αμφισβητείται σοβαρά: την παγκόσμια ηγεμονία της, ειδικά όπως αυτή διαμορφώθηκε πολύ πρόσφατα, στα ‘90s. Και είναι στοιχειώδες από ιστορική άποψη ότι οι “αυτοκρατορίες” δεν γκρεμίζονται αθόρυβα…

Κορέες 1

Τρίτη 22 Μάη. Η σημερινή επίσκεψη του νοτιοκορεάτη προέδρου Moon στην Ουάσιγκτον έναν στόχο έχει: να σιγουρέψει ότι στις 12 Ιούνη, στη Σιγκαπούρη, το ψόφιο κουνάβι θα ικανοποιηθεί με το φωτοστέφανο του «Μεγάλου Ειρηνοποιού» (και μερικές καλοδιατυπωμένες υποσχέσεις) και δεν θα ακολουθήσει την εμπρηστική γραμμή που έχουν ετοιμάσει οι Bolton και σία. Στην πράξη ο Moon θα πρέπει να αξιοποιήσει το σχετικό «βάθος ελιγμών» που του προσέφερε ο Kim με τις τελευταίες διαμαρτυρίες του, και να εμφανιστεί στο ψόφιο κουνάβι σαν το «δεξί του χέρι»… Όλα αυτά καλλιεργώντας πάντα τον ψοφιοκουναβικό ναρκισσισμό.

Υπάρχει θέμα – και το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ θα ήταν ανόητο αν δεν το περίμενε. Οι σωματοφύλακες του ψόφιου κουναβιού, ξεκινώντας απ’ τον Bolton, αφού αιφνιδιάστηκαν απ’ την ψοφιοκουναβική ευκολία να συμφωνήσει ένα ραντεβού με τον Kim χωρίς προϋποθέσεις, κάνουν ό,τι μπορούν για να μπει ο «little rocket man» στη θέση του. Δηλαδή στη γωνία. Η ιδέα και η  μεθόδευση είναι ότι το ψόφιο κουνάβι στις 12 Ιούνη θα πρέπει να απαιτήσει ξεβράκωμα του βορειοκορεατικού καθεστώτος, πριν (και για να) προσφέρει κάτι σαν «εγγυήσεις ασφάλειας»: ο ορισμός της αποτυχίας της συνάντησης.

Παρότι (υποθέτουμε) το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ έχει τις εναλλακτικές του αν έτσι εξελιχθούν τα πράγματα, θα προτιμούσε να μην γίνει έτσι. Οι κινήσεις στην ανατολική ασία γίνονται γρήγορα· αλλά το μάτι του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ είναι στο Τόκιο. Μια πετυχημένη έκβαση του ραντεβού στις 12 Ιούνη στη Σιγκαπούρη, θα έδειχνε στο ιαπωνικό καθεστώς ότι η Ουάσιγκτον μπορεί να βραχυκυκλωθεί (έστω: τώρα…) και, κατά συνέπεια, ότι το Τόκιο θα πρέπει να απεξαρτηθεί απ’ την αμερικανική στρατιωτική ομπρέλα και να επιδιώξει μια “ομαλή συνεργασία” στην ανατολική ασία. Αντίστροφα, η αποτυχία θα ξανάφερνε στην ημερήσια διάταξη τις αμερικανικές απειλές· και τις αμερικανικές στρατιωτικές περιπολίες. Με όλα τα συνακόλουθα.

Αυτό πρέπει να αποφευχθεί, για όσο περισσότερο γίνεται.

Κορέες 2

Τρίτη 22 Μάη. Σαν ένα δείγμα αυτής της διαδικασίας που καθώς εξελίσσεται μοιάζει σαν «ένα βήμα μπροστά και μισό στον αέρα», μετά τις διαμαρτυρίες της Πγιονκγγιάνγκ για χρήση «στρατηγικών όπλων» εκ μέρους της Ουάσιγκτον στις στρατιωτικές ασκήσεις με τη Σεούλ, αυτή (η Σεούλ) απαίτησε – και πέτυχε – να μην γίνουν κοινά γυμνάσια νότιας κορέας – ηπα – ιαπωνίας (όπως είχαν προγραμματιστεί) και, κατά συνέπεια, τα αμερικανικά βομβαρδιστικά B-52 να παίξουν μόνο στα γυμνάσια ηπα – ιαπωνίας, και μόνο στο ιαπωνικό ενάεριο χώρο.

Ούτε λόγος ότι ο Κιμ ξελάσπωσε, με τον τρόπο του, τον Moon! Αν ο Kim θέλει μια φορά τον περιορισμό της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας στη κορεατική χερσόνησο, ο Moon την θέλει τουλάχιστον άλλη μία. Όμως αφού είναι (τυπικά…) σύμμαχος της Ουάσιγκτον, θα χρειαζόταν μια «έξωθεν πίεση» για να ζητήσει – να επιβάλλει – αυτό που το ίδιο το νοτιοκορεατικό καθεστώς θέλει: να μειωθούν ξανά και ξανά σε έκταση και ένταση οι κοινές ασκήσεις με τον αμερικανικό στρατό· και να σταματήσουν οι στρατιωτικές κολεγιές με το Τόκιο. Να, λοιπόν, ποιο είναι το «βάθος ελιγμών» που το ένα κορεατικό καθεστώς προσφέρει στο άλλο.

Εν τω μεταξύ, λες και η ασταμάτητη μηχανή είχε καταλάβει το έργο (λες;), πολυμελής αντιπροσωπεία του βορειοκορεατικού καθεστώτος πήγε χτες στο Πεκίνο, με θέμα ποιο λέτε; Να της γίνουν φροντιστήρια για το «κινεζικό μοντέλο σοσιαλιστικής ανάπτυξης»! Ή, για να το πούμε πιο ρεαλιστικά, για να διευθετηθούν οι τομείς δυναμικής «οικονομικής συνεργασίας» της Πγιονγκγιάνγκ με το Πεκίνο, πάνω σε ένα αναθωρημένο και μεσομακροπρόθεσμο μοντέλο «ανάπτυξης» απ’ την πρώτη.

Ας μην είναι μυστικό πια! Το βορειοκορεατικό καθεστώς θέλει χρόνο (όχι πολύ) ώστε με την βοήθεια των υπόλοιπων μελών του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ, πέρα από το να καθιερωθεί σαν «πλήρης πυρηνική δύναμη» (αυτό δεν θα λέγεται) να αποκαταστήσει μια οικονομική / καπιταλιστική δυναμική για τον 21ο αιώνα. Να διαμορφώσει, δηλαδή, ένα εσωτερικό μοντέλο καπιταλιστικής συσσώρευσης / ανάπτυξης και μερικές βασικές συμμαχίες που θα ακυρώνουν τις όποιες (μελλοντικές) «οικονομικές κυρώσεις» των ηπα.

Χρηματοπιστωτικοί ελιγμοί 2

Δευτέρα 21 Μάη. Η εδραίωση της διεθνούς «χρηματοπιστωτικής πολυμέρειας» (το «οικονομικό» ισοδύναμο της «πολυ-πολικότητας»…) δεν είναι τόσο απλή όσο φαίνεται. Μπορεί, για παράδειγμα, σχετικά εύκολα διάφορα ευρωπαϊκά κράτη να αρχίσουν τις τιμολογήσεις (και τις πληρωμές) σε ευρώ για την αγορά ιρανικού πετρελαίου… Όμως η δημιουργία ενός «εναλλακτικού swift» είναι πιο δύσκολη υπόθεση.

Η Μόσχα έχει δημιουργήσει ένα εναλλακτικό σύστημα τέτοιου είδους (mir) στο οποίο έχουν συνδεθεί όχι μόνο μερικές εκατοντάδες ρωσικές τράπεζες, αλλά και κάμποσες ιρανικές – παράλληλα με το swift. H κίνα διαθέτει επίσης κάτι ανάλογο. Ωστόσο ως τώρα και τα δύο απέχουν απ’ το να έχουν διεθνή χρήση, στο βαθμό που δεν έχει ενταχθεί σ’ αυτά τα συστήματα ικανός αριθμός μεγάλων (πολυεθνικών) τραπεζών.

Στο επίπεδο των τιμολογήσεων και των πληρωμών, ίσως το Πεκίνο να έχει κάνει ως τώρα το «πρώτο βήμα»: απ’ τις αρχές Μάη τιμολογεί ένα ικανό μέρος των πετρελαϊκών εισαγωγών του σε yuan, ενώ έχει δημιουργήσει και τις σχετικές χρηματιστηριακές υποδομές (: συμβόλαια και αγοραπωλησία τους). Δεν είναι συμβολική κίνηση. Το παγκόσμιο εμπόριο πετρελαίου έχει έναν ετήσιο «κύκλο» 14 τρισεκατομμυρίων δολαρίων (το πετρέλαιο είναι το πλέον «εμπορικό» είδος στον καπιταλιστικό κόσμο) και η κίνα είναι ο μεγαλύτερος εισαγωγέας του. Η νομισματική ηγεμονία της Ουάσιγκτον βασίζεται κυρίως στο ότι το πετρέλαιο τιμολογείται διεθνώς σε δολάρια. Φαίνεται ότι κινεζικό σχέδιο της αντικατάστασης του δολαρίου απ’ το yuan δουλεύει κατ’ αρχην, αν κρίνει κανείς την γρήγορη αύξηση των πετρο-συμβολαίων σε yuan απ’ το 8% στο 12% παγκόσμια μέσα σε λίγες βδομάδες.

Παρότι οι παράλληλες αυτές κινήσεις (ο περιορισμός της διεθνούς χρήσης του δολαρίου, αρχίζοντας απ’ τα στρατηγικής σημασίας ενεργειακά εμπορεύματα, και η δημιουργία παράλληλων συστημάτων τραπεζικών εκκαθαρίσεων, ακόμα και μέσω blockchain) θα χρειαστούν κάποιο χρόνο για να αποδώσουν, η τάση γίνεται όλο και πιο επίμονη, εξαιτίας αυτού που θα μπορούσε να ονομαστεί ακόμα και «χρηματοπιστωτική πειρατεία» εκ μέρους της Ουάσιγκτον.

Κυρώσεις γενικά

Σάββατο 19 Μάη. Τα κράτη της ε.ε. (έχουν συνυπογράψει σα σύνολο την συμφωνία για τα πυρηνικά του ιράν) πολύ θα ήθελαν να προστατέψουν τις φίρμες τους που έχουν (ή σκοπεύουν να κάνουν) δουλειές με την Τεχεράνη. Μπορούν όμως να το κάνουν αναίμακτα απ’ την άποψη ενός οικονομικού / εμπορικού πολέμου με τις ηπα;

Η «επανα-ενεργοποίηση» ενός ευρωπαϊκού νόμου του 1996, που απαγόρευε στις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις να υποκύπτουν σε κυρώσεις τρίτων κρατών – δίνοντας του κάποια νομική και οικονομική κάλυψη – δεν είναι φοβερή ασπίδα. Δεν έχει δοκιμαστεί ποτέ, για να φανούν τα δύσκολα σημεία του. Όμως είναι αμφίβολο αν θα μπορούσε να είναι αποτελεσματικότερος από μια κλασσική «αντιπυραυλική άμυνα», που μπορεί να αναχαιτίσει μόνο ένα μέρος των αντίπαλων πυραύλων…

Το ουσιαστικό πρόβλημα το έχουν εκείνες οι μεγάλες γαλλικές, γερμανικές, ιταλικές κλπ εταιρείες που έχουν δουλειές στο ιράν και, ταυτόχρονα, μεγαλύτερες στις ηπα. Δεν υπάρχει (και δεν θα μπορούσε να υπάρξει) κανένας νόμος να τις προστατέψει από σουτάρισμα εκτός αμερικανικής αγοράς αν, τα θυμωμένα κουνάβια (ψόφια και μη) της Ουάσιγκτον αποφάσιζαν να τις τιμωρήσουν για τα νταραβέρια τους στο ιράν.

Για μικρο-μεσαίες επιχειρήσεις, που δεν έχουν μπίζνες στην Ουάσιγκτον, το πρόβλημα αντιμετωπίζεται, επειδή εντοπίζεται στις τραπεζικές μεταβιβάσεις και εκκαθαρίσεις. Εκεί, αν τα deal γίνονται σε ευρώ (και πάντως όχι σε δολάρια) το πράγμα δείχνει σχετικά απλό. Για μεγάλες επιχειρήσεις όμως, τύπου total;

Το χειρότερο για διάφορα ευρωπαϊκά business plans είναι ότι ο καπιταλισμός (όπως και η φύση – όπως έλεγαν παλιά) απεχθάνεται τα κενά. Αν η γαλλική total, για παράδειγμα, σπάσει το πολλών δισ. συμβόλαιό της με την Τεχεράνη για την αξιοποίηση του τεράστιου κοιτάσματος φυσικού αερίου στο νότιο Pars, η κινεζική cnpc θα πάρει την θέση της, τρέχοντας και με μεγάλη χαρά. Κι αυτό θα συμβεί σ’ όλα τα μεγάλα και αξιόλογα συμβόλαια: ο κινεζικός καπιταλισμός όχι μόνο «προσφέρει τα πάντα» αλλά ενδιαφέρεται θερμά για επενδύσεις στο ιράν.

Αυτό σημαίνει ότι ο ιρανικός καπιταλισμός έχει πια εκείνους τους μεγάλους οικονομικούς συμμάχους / συνεταίρους για να «αντέξει» την ομοβροντία αμερικανικών κυρώσεων εναντίον του.

Οι ευρωπαϊκοί έχουν το πρόβλημα· συχνά την προβληματάρα!

Ο θάνατος είναι για όλους

Τρίτη 15 Μάη. Θα κάνουμε στην άκρη, όσο μπορούμε, τα συναισθήματά μας για την σφαγή στη Γάζα. Δεν είναι εύκολο, έχουμε όμως οδηγό (αν θα ήταν δυνατόν να αξίζουμε κάτι τέτοιο!) μια παλαιστίνια μάνα, πριν πολλά χρόνια. Οι ισραηλινοί είχαν σκοτώσει έναν γυιό της, ύστερα έναν δεύτερο, κι ύστερα έναν τρίτο: ήταν όλοι τους αγωνιστές της αντίστασης. Κι εκείνη η γυναίκα, από πένθος σε πένθος, μόνιμα μέσα σε πένθος, έλεγε ότι «κι άλλους γυιούς αν είχα στον αγώνα θα τους έστελνα»…. Και κάτι ακόμα: Έχω στεγνώσει από δάκρυα. Δεν έχω άλλα. Δεν μπορώ να κλάψω άλλο… Μπορείτε να νοιώσετε τι σημαίνει το να «μην μπορείς να κλάψεις άλλο;»

Όποιοι καραγκιόζηδες νομίζουν ότι οι ινδιάνοι (οι άραβες στην παλαιστίνη είναι οι ινδιάνοι της μέσης Ανατολής) είναι ένα ελαττωματικό «φύλο», προορισμένο να εξαφανιστεί κάτω απ’ τις πρωτοκοσμικές (και ισραηλινές) ερπύστριες, ας συγκρατήσουν κάπου στην άκρη του μυαλού τους (κι όχι των μηχανημάτων τους) , σ’ αυτό που κάποτε λεγόταν «μνήμη» και προκαλούσε σύγκρυο (και όχι εγγραφή για gigabites…), ότι μία, δύο, εκατό, χιλιάδες μανάδες εκεί στεγνώνουν από δάκρυα· και συνεχίζουν. Δεν υπάρχουν περιθώρια για μελοδράματα σ’ αυτόν τον πόλεμο του αραβικού / παλαιστινιακού Δαβίδ εναντίον του ισραηλινού / πρωτοκοσμικού Γολιάθ. Όχι.

Παραμερίζουμε, λοιπόν, τα συναισθήματα για να πούμε κάτι που ας το σημειώσουν τόσο τα τσιράκια όσο και οι υπάλληλοι (στα μέρη μας) του Τελ Αβίβ – ξέρουμε ότι ασχολούνται μαζί μας…. Ας το κρατήσουν σαν κουβέντα μιας περιθωριακής ασταμάτητης μηχανής: αυτό το προκεχωρημένο φυλάκιο της «δύσης» στη μέση Ανατολή, το ισραηλινό κράτος, έχει ηττηθεί ήδη – κι ας παριστάνει ότι δεν το καταλαβαίνει. Το αν η ήττα θα οριστικοποιηθεί σε 5 ή σε 10 χρόνια, με 1000 ή με 100.000 δολοφονημένους παλαιστίνιους, είναι πολύ σημαντικό. Αλλά η ήττα είναι αναπόδραστη. Και να γιατί:

– Το ισραηλινό κράτος και η ιδεολογία του έκανε εδώ και 70 χρόνια το πιο θανάσιμο αμάρτημα που θα μπορούσε: ξέχασε ή παραχάραξε (το ίδιο κάνει) την εβραϊκή ιστορία, για να νομιμοποιηθεί στα μάτια των χριστιανών δημιουργών του. Η πραγματική και αναμφισβήτηση ιστορία είναι ότι τους εβραίους τους κυνήγησαν, τους ταπείνωσαν, τους πρόσβαλαν, τους σκότωσαν, τους έκλεισαν σε γκέτο, και τελικά τους εξόντωσαν οι χριστιανοί. Όχι οι μουσουλμάνοι, όχι οι άραβες! Στην οθωμανική αυτοκρατορία (για παράδειγμα) κανείς δεν κυνήγησε τους εβραίους· την ίδια εποχή που στη χριστιανική ευρωπαϊκή δύση τους θεωρούσαν μιάσματα και τους αντιμετώπιζαν σαν απόβλητους.

Πράγμα που σημαίνει ότι ο αυθεντικός ιστορικός σύμμαχος των εβραίων, σαν κουλτούρα και σαν ηθική, ήταν οι μουσουλμάνοι, και όχι οι χριστιανοί. Στην οθωμανική και πολυπολιτισμική Σαλονίκη κατέφυγαν οι σερφαδίτες, κυνηγημένοι απ’ την χριστιανική ισπανία!!! Δεν πήγαν στο Παρίσι ή στη Ρώμη!!!

Αυτήν την ιστορική αλήθεια το ισραηλινό κράτος την διαστρέβλωσε μέχρι θανάτου (των παλαιστινίων και όχι μόνο) εδώ και 70 χρόνια.

– Ένα τμήμα των ευρωπαίων εβραίων συμμάχησε με τις χριστιανικές πρωτοκοσμικές ελίτ (δηλαδή με τους ιστορικούς σφαγείς των εβραίων…) για να δημιουργηθεί ένα μιλιταριστικό, ρατσιστικό προκεχωρημένο φυλάκιο αυτής ακριβώς της πρωτοκοσμικής δύσης, στη μέση Ανατολή. Έτσι, οι ισραηλινοί εργολάβοι του δυτικού καπιταλισμού / ιμπεριαλισμού, αντέστρεψαν την πραγματικότητα της ιστορικής εμπειρίας της θρησκείας και της φυλής τους, παρέγραψαν τόσο τα σε βάρος τους εγκλήματα όσο και τις αληθινές αιτίες τους, (κράτησαν επιλεκτικά και κατάλληλα επενδεδυμένα κάποια είδωλα) και έγιναν εργολάβοι των εξολοθρευτών τους. Αυτό, σε μεσομακροπρόθεσμη ιστορική κλίμακα, είναι ακόμα πιο θανάσιμο από απλά θανάσιμο «αμάρτημα»: το να στρέφεσαι εναντίον των συμμάχων και των αδελφών σου (των αράβων / των μουσουλμάνων) για να υπηρετήσεις, και με δικό σου προσωρινό όφελος βέβαια, τα συμφέροντα του Λονδίνου και της Ουάσιγκτον ή οποιουδήποτε παρόμοιου (τα οποία, εννοείται, έχουν γίνει και δικά σου) είναι μοιραία εθελοτυφλία. Αργά ή γρήγορα…

– Τώρα που το «κέντρο βάρος» του καπιταλιστικού κόσμου απομακρύνεται απ’ το πετρέλαιο, την μέση Ανατολή και μετατοπίζεται στην Ασία, οι εργολάβοι του πρωτοκοσμικού ρατσισμού / μιλιταρισμού στη μέση Ανατολή / ανατολική Μεσόγειο, αυτοί που λέγονται «ισραηλινό κράτος», έχουν πέσει σε υπαρξιακή περιδίνηση, που την εκδηλώνουν κλιμακώνοντας αυτό που η πρωτοκοσμική, χριστιανική «κληρονομιά» και εργολαβία τους υποδεικνύει: ακόμα περισσότερο έγκλημα, ακόμα μεγαλύτερη σφαγή, ακόμα μεγαλύτερη διασκέδαση με την εξόντωση των Άλλων, ακόμα περισσότερη «δικαιολογημένη» παράνοια.

Αλλά η ιστορία (και όχι μόνο η καπιταλιστική) ποτέ δεν έκλαψε για τα παρανοϊκά ενεργούμενά της, με όποια αιμοβόρα πίστη κι αν την υπηρέτησαν! Το οικτρό τέλος τους είχε, μάλιστα, εκ των υστέρων, περισσότερες από μια εξηγήσεις και δικαιολογήσεις.

– Αυτό που οι πρωτοκοσμικοί ρατσιστές του Τελ Αβίβ (αφεντικά και υπήκοοι) πήραν σαν γαμήλιο δώρο απ’ την Ουάσιγκτον, την ανακήρυξη δηλαδή της Ιερουσαλήμ / Quds σαν «πρωτεύουσας» ενός κράτους που έχει όλο και μικρότερη γεωπολιτική χρησιμότητα και αξία, δεν είναι «διαμάντι»! Είναι μόνο το δηλητηριασμένο μήλο που η Ιστορία προσφέρει πάντα στους αυτο-ικανοποιούμενους και στους ψωνισμένους. Αφού οι ισραηλινές ιμπεριαλιστικές αιχμές της «αγγλόσφαιρας» δεν φρόντισαν να χειραφετηθούν απ’ αυτήν (τα συμφέροντά των υπηρετών τους είναι, στ’ αλήθεια, πολύ ισχυρά) ακόμα και μπροστά στον κίνδυνο της αλλαγής παραδείγματος (τον οποίο, φυσικά, απωθούν…), θα έχουν την δική της «μοίρα». Την μοιράζονται ήδη: παρακμάζουν σαν ψόφια κουνάβια / αστακοί.

Αυτά λέει η περιθωριακή ασταμάτητη μηχανή. Λέει ότι η εβραϊκή συλλογική ιστορική εμπειρία αντιστράφηκε απ’ την στιγμή της «διακήρυξης του Balfur» (- και όχι του «θελήματος του θεού»…), και έγινε καθαρή προδοσία. Λέει ότι το να προδίδεις την πραγματική σου ιστορία και, στη θέση της να φτιάχνεις εθνοκρατικά παραμύθια, σημαίνει πως αργά ή γρήγορα θα σε συνθλίψουν τα ίδια τα γρανάζια των μυθολογιών σου. Γιατί; Επειδή είναι ο καπιταλισμός ηλίθιοι!!! Σκοτώστε, βασανίστε, σακατέψτε όσους παλαιστίνιους επιτρέπει ο πρωτοκοσμικός κανιβαλισμός σας! Υπογράφετε την καταδίκη σας: σαν «δυτικοί»! Γιατί τα θύματά σας είναι μεσανατολίτες, δηλαδή (και) ασιάτες…

Κι αυτό που φέρνει ήδη ο ανατολικός άνεμος (μεταξύ άλλων και σαν «ασιατική αλληλεγγύη κατά της ευρω-αμερικανινής αποικιοκρατίας») θα σας σαρώσει… Έμμεσα; Άμεσα; Θα φανεί…