Tag: κίνα

John Maynard Keynes is dead!

Κυριακή 31 Μάη. Κάποιοι το έχουν κάνει ήδη, και περισσότεροι θα το κάνουν σύντομα: θα χαρακτηρίσουν τα (ευρωπαϊκά) προγράμματα αναδιάρθρωσης κεϋνσιανά. Αν περιορίσει κανείς την οπτική του αποκλειστικά και μόνο στην οικονομική / χρηματική κρατική διαχείριση, τότε «κεϋνσιανισμός» ήταν ήδη τα bail out διάφορων too big to fail επιχειρήσεων (και τραπεζών) απ’ το 2009 και μετά…

Όμως ο Keynes δεν διατύπωσε μια στενά εννοημένη οικονομική θεωρία. Διατύπωσε, μάλλον, μια πολιτική πρόταση «δημιουργικής» ένταξης της εργατικής τάξης μέσα στο «καπιταλιστικό κύκλωμα»· άρα μια συνολική πρόταση εξουσίας! Διαφορετικά, απ’ την στενά οικονομική σκοπιά, «κεϋνσιανικό» ήταν και το οικονομικό πρόγραμμα της ναζιστικής γερμανίας. Το οποίο, όπως ξέρουν όσοι ενδιαφέρονται για τέτοια ζητήματα, επαινούσε ο Keynes· όπως επίσης επαινούσε τα πενταετή πλάνα και τον κεντρικό σχεδιασμό των μπολσεβίκων.

Ο κευνσιανισμός δεν ήταν, λοιπόν, ποτέ απλά τα «ελικόπτερα που ρίχνουν λεφτά», όπως άλλωστε δεν ήταν απλά το «να βάζουμε εργάτες να θάβουν μπουκάλια με λεφτά, και ύστερα άλλους για να τα ξεθάβουν». Κι αυτό είναι το ουσιαστικό στην πολιτική οικονομία του καπιταλισμού, και στη στροφή που έχει ξεκινήσει εδώ και λίγα χρόνια, επιταχύνεται τώρα, και γίνεται για συγκεκριμένους λόγους και με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Το να ονομάζει ο οποιοσδήποτε «κεϋνσιανισμό» αυτό που σαν αυτόνομοι εργάτες ονομάζουμε εδώ και λίγα χρόνια νεο-κρατισμό δεν είναι απλά λάθος. Είναι επικίνδυνο λάθος. Γιατί δημιουργεί την εντελώς πλαστή, παραπλανητική και καθησυχαστική ιδέα ότι επιστρέφει διεθνώς η σχετικά «ειρηνική» περίοδος των δεκαετιών του ’50, του ’60 και του ’70 – με μια αναβίωση, επιπλέον, «ψυχρού πολέμου»… Πολύ επικίνδυνη αυτή η αυταπάτη, και πολλοί επικίνδυνοι όσοι την προωθούν!

Μία απ’ τις ουσιαστικές διαφορές ανάμεσα, ας πούμε, στο αμερικανικό μεσοπολεμικό new deal (που θεωρείται η πρώτη εφαρμογή του κεϋνσιανισμού, αν και υπήρχαν επίσης αμερικάνοι οικονομολόγοι που την στήριξαν) και στα διάφορα «new deal» που εμφανίζονται τώρα, είναι η θέση που προβλέπεται για την εργατική τάξη. Η στρατηγικής σημασίας πρόταση του Keynes προς τα αφεντικά μετά την μεγάλη κρίση / κατάρρευση του 1929 ήταν η αναγνώριση, εκ μέρους τους, της πολιτικής αυτονομίας της εργατικής τάξης – ως παράγοντα που πρέπει να εισαχθεί στις καπιταλιστικές ισορροπίες, αντί να θεωρείται μόνιμα ένα εξωτερικό και επικίνδυνο στοιχείο που πρέπει μόνο να καταστέλλεται… Η κεϋνσιανή πολιτική πρόταση ήταν αντίθετη απ’ την φασιστική / ναζιστική, την ίδια περίοδο· μια πρόταση που έκανε το ακριβώς αντίθετο: προσπάθησε (και για ένα ορισμένο διάστημα κατάφερε) να ενσωματώσει την εργατική τάξη στο κράτος, απαγορεύοντας την οργανωτική και πολιτική αυτονομία της… Μετατρέποντάς την σε ένα είδος πειθαρχημένων οφελούμενων της τότε αναδιάρθρωσης / ανάπτυξης (2η βιομηχανική επανάσταση). Τεράστια διαφορά, αν συνυπολογιστεί ότι από στενή οικονομική άποψη το γερμανικό / ναζιστικό πρόγραμμα και το αμερικανικό είχαν αρκετές ομοιότητες.

Η κεϋνσιανή πρόταση εννοούσε ότι εργασία και κεφάλαιο έχουν κατ’ αρχήν αντίθετα συμφέροντα (και αντίθετες προτάσεις εξουσίας!), είναι οργανωμένα χωριστά· και είναι ευθύνη του κράτους, σαν «ουδέτερου τρίτου παράγοντα» να φέρνει αυτές τις δύο πλευρές «στο τραπέζι του διαλόγου» φροντίζοντας, με εκατέρωθεν υποχωρήσεις, να προκύπτει κάθε φορά η χρυσή τομή που δίνει ώθηση στην καπιταλιστική ανάπτυξη…

Μην φανταστεί κανείς ότι αυτή η πολιτική πρόταση εξουσίας επιστρέφει!!! Η κεϋνσιανή πρόταση για αναγνώριση (μέσα στα διευρυμένα τότε πλαίσια της αστικής δημοκρατίας…) της αυτονομίας της εργατικής τάξης ήταν ιστορικά προσδιορισμένη! Ο Keynes λάμβανε υπόψη του τις επαναστατικές εκδηλώσεις αυτής της εργατικής αυτονομίας: πρώτα τη νικηφόρα επανάσταση των μπολσεβίκων το ’17, και ύστερα το κύμα διαδοχικών εργατικών επαναστάσεων που σάρωσε την ευρώπη απ’ τα τέλη εκείνης της δεκαετίας ως τις αρχές της επόμενης, αρχής γενομένης απ’ την γερμανία.

Βλέπει κανείς, έστω και σαν επικίνδυνα σπέρματα, κάποια σύγχρονη εργατική αυτονομία (δεν αναφερόμαστε στους εαυτούς μας!) σήμερα; Βλέπει κανείς ότι η σύγχρονη εργατική τάξη στον πρώτο κόσμο βρίσκεται σε προεπαναστατικό αναβρασμό; Επειδή η απάντηση είναι ένα ξερό «όχι» (η επιτυχία των πρόσφατων υγιεινιστικών πραξικοπημάτων είναι μια ακόμα θλιβερή επιβεβαίωση…), δεν έχουν κανένα λόγο τα αφεντικά να μοιραστούν, ή έστω να περιορίσουν την εξουσία τους! Το ακριβώς αντίθετο βρίσκεται σε εξέλιξη, το ακριβώς αντίθετο κάνουν: την μετασχηματίζουν, την ενισχύουν, την καθολικοποιούν!

Επειδή η ζόρικη αλήθεια είναι ότι σαν σύγχρονη εργατική τάξη βρισκόμαστε (φρικτά…) «πολύ πιο πίσω» απ’ το σημείο που βρίσκονταν οι μακρινοί μας πρόγονοι στα ‘10s και στα ‘20s του 20ου αιώνα, δεν υπάρχει καμμία ανάγκη αναβίωσης του κεϋνσιανισμού! Τα αφεντικά θα χρησιμοποιήσουν βέβαια μερικές οικονομικές τακτικές που «μοιάζουν» να προέρχονται απ’ τον κεϋνσιανισμό· αλλά ο νεο-κρατισμός είναι ήδη ένα κράμα προσαρμοσμένο στη βίαιη (όπου χρειάζεται) ή/και συναινετική (όπου η κυρίαρχη ιδεολογία είναι πειστική) διεύθυνση της μηχανοποίησης των πάντων.

Εν τέλει, αν θέλει κανείς να είναι ακριβής, στο σύνολό τους αυτές οι τωρινές βιοπολιτικές είναι Ταιηλορισμός 2.0 ή 3.0, παρά οτιδήποτε άλλο…

(Παρεπιπτόντως ούτε ο κινέζικος καπιταλισμός είναι κεϋνσιανικός (θα τ’ ακούσουμε κι αυτό!). Είναι σκέτα κρατικός, με υιοθέτηση όλων των στοιχείων της παραγωγής και της κατανάλωσης εμπορευμάτων, αλλά ταυτόχρονα ισχυρό κεντρικό έλεγχο και αυτής της αγοράς… Αυτός είναι, άλλωστε, ο ισχυρός νεωτερισμός του σε σχέση με τον κρατικό καπιταλισμό της άλλοτε εσσδ, που έχει αιφνιδιάσει έως τρομοκρατήσει τους δυτικούς με τον δυναμισμό του…)

Πατέντες, φάρμακα, θάνατος

Παρασκευή 29 Μάη. Γράψαμε την περασμένη Δευτέρα μια πρώτη δόση σχετικά με το πιθανό εμβόλιο κατά του covid-19, και τον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό που έχει ξεσπάσει και σ’ αυτό το πεδίο. Σήμερα μια δόση ακόμα.

Οι «πατέντες» των φαρμακοβιομηχανιών για τα φάρμακα που εφευρίσκουν, στο όνομα της «πνευματικής ιδιοκτησίας» (και των εξόδων έρευνας), τους εξασφαλίζουν μονοπωλιακή παραγωγή και, κυρίως, μονοπωλιακή τιμολόγηση των πατενταρισμένων φαρμάκων. Μιλάμε για τιμές που σε ορισμένες περιπτώσεις είναι κυριολεκτικά ασύλληπτες! Αυτό έχει οδηγήσει εδώ και κάμποσα χρόνια διάφορα κράτη, καπιταλιστικά με τα όλα τους, να ψηφίζουν δικές τους νομοθεσίες που επιτρέπουν το σπάσιμο αυτών των αποκλειστικοτήτων, και την παραγωγή των ίδιων φαρμάκων από δικές τους φαρμακοβιομηχανίες, πολύ φτηνότερα.

Ωστόσο το πράγμα δεν είναι τόσο απλό. Απ’ το 1994, στις διαπραγματεύσεις που γέννησαν τον (νεκρό ήδη…) «παγκόσμιο οργανισμό εμπορίου» (ΠΟΕ / WTO), η προστασία των «πνευματικών δικαιωμάτων» έχει γίνει κανόνας του διεθνούς εμπορίου. Και, κατά συνέπεια, όποιο κράτος την παραβιάζει είναι εκτεθειμένο σε αντίποινα εκ μέρους των μητρικών κρατών των εταιρειών που θίγονται.

Από το 1994 λοιπόν, και για μια δεκαετία, κόσμος πέθαινε απ’ τις παρενέργειες της μόλυνσης απ’ τον HIV επειδή οι δυτικές εταιρείες που είχαν πατεντάρει ένα αντιικό το τιμολογούσαν από 10 μέχρι 15 χιλιάδες δολάρια για τις δόσεις που απαιτούνταν για ένα έτος. Τιμή ασύλληπτη για τα συστήματα υγείας μη πρωτοκοσμικών κρατών. Τελικά το Ν. Δελχί αποφάσισε να σπάσει αυτήν την θανατηφόρα «πνευματική διαδικασία», και άρχισε να παράγει τα ίδια φάρμακα με τιμή περίπου 350 δολάρια για τις δόσεις μιας χρονιάς. Το γενόσημο πουλιέται πια σ’ όλον τον μη πρωτοκοσμικό πλανήτη, και η φαρμακευτική αντιμετώπιση του aids έχει γίνει προσιτή παντού.

Το ινδικό κράτος, καπιταλιστικό σταθερά, έκανε το ίδιο το 2012 εναντίον ενός πατενταρισμένου αντικαρκινικού με όνομα nexavar, το οποίο η γερμανική Bayer πουλάει για 65.000 δολάρια (οι δόσεις μια χρονιάς). Ο ceo της Bayer Marijin Dekkers λύσσαξε, και έδειξε το ρατσιστικό μεγαλείο του. Αφού χαρακτήρισε «κλοπή» το σπάσιμο της πατέντας για το nexavar, συμπλήρωσε: Δεν φτιάχνουμε φάρμακα για τους ινδούς… Τα φτιάχνουμε για τους δυτικούς ασθενείς που μπορούν να τα πληρώνουν… Η σωστή διατύπωση είναι φυσικά γνωστή: «τα φτιάχνουμε για τα συστήματα υγείας που μπορούμε να λεηλατούμε»…

Αυτό είναι το περιβάλλον μέσα στο οποίο εξελίσσεται ο «αγώνας δρόμου» / πόλεμος για το όποιο εμβόλιο ανοσίας κατά του covid-19. H συντριπτική πλειοψηφία των κρατών έχουν συμφωνήσει ότι αυτό θα πρέπει να είναι προσιτό στους πάντες· κι αυτό αφορά τόσο τις ποσότητες όσο και την τιμή του. Ουάσιγκτον και Λονδίνο έχουν δηλώσει αντίθετα ότι πρώτα απ’ όλα είναι η προστασία των «πνευματικών δικαιωμάτων» των εταιρειών τους – και όλοι ξέρουν τι σημαίνει αυτό.

Θεωρητικά είναι πολλά τα κράτη που μπορούν να κάνουν χρήση μιας εξαίρεσης της «νομοθεσίας του ΠΟΥ», που επιτρέπει το σπάσιμο των πατεντών σε περίπτωση υγιεινιστικής κατάστασης έκτακτης ανάγκης. Εκείνο που φοβούνται είναι τα εμπορικά αντίποινα (με την μορφή «κυρώσεων», «δασμών» κλπ) που μπορούν να επιβάλλουν τα πρωτοκοσμικά κράτη: το ψοφιοκουναβιστάν είναι πρωταθλητής σ’ αυτό το είδος εκβιασμών και πολέμου. Αυτό που θα τους απέμενε θα ήταν η «καλωσύνη» των πρωτοκοσμικών εταιρειών, να πουλάνε στους «αδύνατους» με χαμηλότερη τιμή. Με το σταγονόμετρο φυσικά, για να μην κάνουν εξαγωγή σε άλλους.

Σ’ αυτό το σημείο είναι που ο ρόλος του κινεζικού καπιταλισμού έχει γίνει κάτι παραπάνω από κεντρικός. Αυτή τη στιγμή απ’ τις 10 «υποψηφιότητες» εμβολιών που έχουν μπει στην 1η και στη 2 φάση δοκιμών (υπάρχει και 3η, με σαφώς μεγαλύτερο «δείγμα»), τα 5 έχουν φτιαχτεί από κινέζικα ερευνητικά κέντρα, τα 3 από αμερικανικά, 1 από αγγλικό και 1 από γερμανικό. Αν η πρωτιά αποδειχθεί κινέζικη, με δεδομένη την soft power πολιτική του αυτοκράτορα Xi, όλα τα «πνευματικά» έσοδα των πρωτοκοσμικών απ’ την «ιδιοκτησία της προστασίας απέναντι στον covid-19» θα καταρρεύσουν… Ή θα αρχίσει μια βρώμικη προπαγάνδα ότι το «κινέζικο δεν είναι καλό». Όμως ακόμα κι αν ένα κινέζικο έρθει δεύτερο, χρονικά πολύ κοντά στο πρώτο, και πάλι οι δυτικές big pharma (και το βιο-πληροφορικο-ασφαλιτικο σύμπλεγμα) θα χάσουν το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος της παγκόσμιας αγοράς· ελέγχου· επιτήρησης. Θα πρέπει να τονίσουμε ότι το πιθανότερο είναι ότι (θα ειπωθεί πως) η τεχνητή ανοσία (του εμβολίου) θα είναι περιορισμένης διάρκειας, συνεπώς θα χρειάζονται κάθε χρόνο επαναληπτικοί εμβολιασμοί. Τα λεφτά είναι ιλιγγιωδώς πολλά… Και η εξουσία τεράστια!

Προσθέστε τώρα, για να έχετε μια καλύτερη εικόνα, δύο πράγματα. Πρώτον τι ρόλο παίζουν τα διάφορα θεωρήματα («επιστημονικές έρευνες» πάντα, τι άλλο;) ότι και η φυσική ανοσία είναι μικρής διάρκειας, άρα έτσι κι αλλιώς χρειάζεται εμβολιασμός… Και, δεύτερον, όλη τη «ζύμωση» για τα διαβατήρια (πιστοποιητικά) υγείας / εμβολιασμού (που φυσικά θα είναι ψηφιακά, δηλαδή data, δηλαδή…) που προς το παρόν συναντάει σοβαρές αντιστάσεις στην ευρώπη… Αλλά είναι σίγουρο ότι διάφοροι σπάνε το κεφάλι τους τώρα που μιλάμε για το πως θα τα επιβάλλουν. Αυτά τα «διαβατήρια» (όχι μόνο για ταξίδια…) είναι που θα κάνουν εκβιαστικό τον εμβολιασμό…

Είναι τόσες οι πλευρές που έχουν κάνει τα πραξικοπήματα, την δημαγωγία, τα θανατόμετρα, τις γενικές απαγορεύσεις “να αξίζουν τον κόπο” – δε νομίζετε;

Αν είναι μεταδοτικό και δεν είναι ιός, τι είναι;

Πέμπτη 28 Μάη. Η επιτάχυνση της ιστορίας είναι! (Εννοείται πως το θέμα δεν αφορά την ένωση φίλων της καραντίνας – ας μην μπλέκουν: τους είναι αδύνατο να δουν κάτι τόσο μικρό όσο ένας ιός, και τους είναι ακόμα πιο αδύνατο να δουν κάτι τόσο μεγάλο όσο η ιστορία).

Πρώτα, λοιπόν, ο λόγος:

… Επιστρέψτε μου να πω εν συντομία πόσο δραματικά αλλάζει ο κόσμος μας.

Ίσως ο καλύτερος τρόπος να αντιληφθούμε τον covid-19 είναι σαν επιταχυντή της ιστορίας. Ενισχύει τάσεις που ήταν ήδη παρούσες από πριν. [σ.σ.: Συνεπώς οι μάσκες και τα αντισηπτικά είναι άχρηστα… Καλύτερα τσίγκινο βρακάκι με παραπλανητική … ξέρετε τι…]

Πρώτον, ζούμε σ’ έναν κόσμο χωρίς ηγεσία όπου η ασία θα γίνεται όλο και περισσότερο σημαντική – με όρους οικονομίας, ασφάλειας και τεχνολογίας. Οι αναλυτές μιλούν εδώ και αρκετό καιρό για το τέλος ενός συστήματος που οδηγούνταν απ’ την αμερική, και τον ερχομό ενός ασιατικού αιώνα. Αυτό συμβαίνει μπροστά τα μάτια μας.

Αν ο 21ος αιώνας προκύψει να είναι ένας αιώνας της ασίας, όπως ο 20ος ήταν αμερικανικός, η πανδημία θα μνημονεύεται σαν το σημείο στροφής αυτής της εξέλιξης…

Stoooop!!!!! Stooooopppp! Κυρίες και κύριοι, αντισηπτικοί στον έναν ή στον άλλο βαθμό, θύματα της προπαγάνδας για τον Ιό τον Αναμενόμενο, έχετε κάθε δικαίωμα να κάνετε μαζικές μηνύσεις!! Και να ζητήσετε μεγάλες αποζημιώσεις! Διότι όχι, δεν διέταξαν την γενική κατ’ οίκον κράτηση για να αλλάξουν μπαταρίες στα πουλιά – όπως αντιγράψαμε το αστείο χτες. Αλλάζουν μπαταρίες στους αιώνες!!! Κι αυτό είναι πολύ σοβαρό. Είναι τόσο σοβαρό ώστε υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να μην το καταλάβετε. Και να αγριέψει μέσα σας η νοσταλγία για το παρελθόν…

(Για να δούμε τι λέει παρακάτω):

… Δεύτερον, ο κόσμος γίνεται πιο ψηφιακός, αλλά επίσης πιο καθοδηγούμενος απ’ το κράτος. Οι κεντρικές ερωτήσεις πρόκειται να είναι: ποιός θα ελέγχει τα ψηφιακά δίκτυα; Και ποιός θα βάλει τους κανόνες και τις προδιαγραφές;

Stoooop!!! Stoooop!!! Πανάθεμα! Για τα κινητά / τηλεχειριστήρια της καθημερινής ζωής μιλάει!! Φτου!

(Και τι πάει να πει “ποιός θα ελέγχει”; Αν δεν είναι η αγορά ποιός θα είναι; Ε;)

Post covid-19 σημαίνει…

Δευτέρα 25 Μάη. Καθώς η διαχείριση του τσαχπίνη covid-19 φεύγει (στον καπιταλιστικό βορρά…) σταδιακά απ’ το πρώτο στάδιο, αυτό των υγιεινιστικών πραξικοπημάτων, για να περάσει στο δεύτερο, αυτό της «λυτρωτικής σωτηρίας» με την μορφή εμβολίου (υποθέτουμε), θα πρέπει να είστε έτοιμοι για να δείτε την ενδοκαπιταλιστική σύγκρουση να οξύνεται.

Σαν «δυτικοί» (έστω κατά φαντασίαν…) ζούμε υπό την επιρροή της δυτικής δημαγωγίας για το θέμα. Σ’ αυτό το μέρος του πλανήτη η κεφαλαιοποίηση του τρόμου δεν μπορεί παρά να εξυπηρετεί το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα. (Για λογαριασμό του άλλωστε δουλεύουν όλα). Στην προσπάθειά του όχι μόνο να κερδοφορήσει (με κάθε δυνατό τρόπο) αλλά να αποκτήσει μια τέτοια ηγεμονία εκτός καπιταλιστικού βορρά ώστε να ανασχέσει, όσο περισσότερο μπορεί, την κινεζική καπιταλιστική επέκταση.

Αλλά υπάρχουν ήδη εσωτερικά προβλήματα. Οι δυτικές big pharma μαζί με τις δυτικές big tech έχουν ξεχυθεί σ’ έναν αγώνα δρόμου αφενός για να εφαρμοστούν μόνιμα πια τα πρώτα μέτρα του καθολικού ψηφιακού πανοπτικού· και αφετέρου για την κατασκευή ενός αποτελεσματικού εμβολίου πριν οι πληθυσμοί αποκτήσουν φυσική ανοσία. Ωστόσο οι διάφορες μορφές καχυποψίας έως και εχθρότητας και προς τα δύο είναι κάτι παραπάνω από ορατές. Ειδικά σε ότι αφορά το εμβόλιο, τα παπαγαλάκια θα προσπαθήσουν να τσουβαλιάσουν όσους είναι εξαιρετικά επιφυλακτικοί απέναντι σε κάτι που θα εμφανιστεί (αν…) μέσα στους επόμενους λίγους μήνες στο γνωστό «αντι-εμβολιαστικό κίνημα», συνωμοσιολογικό ήδη, πολύ πριν τον covid-19.

Αλλά όχι! Οι σοβαρές επιφυλάξεις οφείλονται αλλού και είναι καλά θεμελειωμένες. Πρώτον, παρότι γίνονται έρευνες εδώ και πολλά χρόνια, οι δυτικές φαρμακοβιομηχανίες δεν έχουν καταφέρει να φτιάξουν κανένα εμβόλιο έναντι κορονοϊών. Είτε ήπιων (όπως οι ρινοϊοί) είτε σοβαρών (όπως ο sars). Γενικά μιλώντας υπάρχει ακόμα σημαντική άγνοια στους ειδικούς τους για το πως δρουν αυτοί οι ιοί και για το πως τους αντιμετωπίζει το ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα. Δεύτερον, κι αυτό είναι σοβαρότερο απ’ το προηγούμενο, η μεθοδοδολογία έρευνας – και – εφαρμογής που χρησιμοποιούν ήδη οι δυτικές big pharma έχει πολλή απ’ την τεχνική που λέγεται «ψηφιακή προσομοίωση» – για να κερδίσουν χρόνο αποφεύγοντας χρονοβόρες δοκιμές πεδίου. Έχει πολύ συνεργασία με τις big tech… Όμως αυτές οι δοκιμές δεν είναι πολυτέλεια που μπορούν να την ξεφορτωθούν. Είναι απαραίτητες για κάθε φάρμακο. Και είναι ακόμα περισσότερο απαραίτητες για κάτι που θα είναι εντελώς καινούργιο και, αν έχει δυτική προέλευση, θα είναι βιοτεχνολογικό προϊόν, με κάμποση γενετική στη «δικαιολόγησή του». (Αναφερόμαστε στην mRNA τεχνολογία που δοκιμάζεται τώρα…)

Υπάρχει όμως, πια, σοβαρός ανταγωνιστής και σ’ αυτόν τον τομέα: ο κινεζικός καπιταλισμός. (Το γεγονός ότι ο covid-19 πρωτοεμφανίστηκε σε κινέζικο έδαφος και αντιμετωπίστηκε κατ’ αρχήν εκεί ήταν μαχαιριά στην καρδιά των δυτικών επιχειρηματικών σχεδιασμών…). Οι ειδικοί του κινέζικου κράτους έχουν μια σειρά πλεονεκτήματα. Πρώτον, ένα χρονικό προβάδισμα, εφόσον είχαν τη δυνατότητα να κάνουν έρευνες και δοκιμές σε πραγματικά κρούσματα τουλάχιστον 1,5 μήνα πριν τους δυτικούς. Δεύτερον, τα ινστιτούτα και οι επιχειρήσεις τους δεν βρίσκονται σε ανταγωνισμό μεταξύ τους· συνεπώς ο παράγοντας «ανθρώπινο κεφάλαιο» μπορεί να συνεργαστεί, να συγκεντρωθεί και να αξιοποιηθεί πολύ καλύτερα απ’ ότι στη δύση. Τρίτον δείχνουν να προτιμούν παλιότερες και πιο δοκιμασμένες και «βατές» τεχνολογίες, για ένα εμβόλιο που θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί σ’ όλον τον πλανήτη. Οι δικές τους έρευνες κινούνται στην κλασσική μέθοδο πρόκλησης αντισωμάτων και T ανοσοκυττάρων.

Ως εδώ το ζήτημα θα φαινόταν σαν τυπικός τεχνολογικός ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός. Βγάλτε το «τεχνολογικός» γιατί υπάρχουν πολύ περισσότερα. Μιλώντας μέσω video πριν μια βδομάδα στην «world health assemply», την συνέλευση των μελών του «παγκόσμιου οργανισμού υγείας» δηλαδή, ο «αυτοκράτορας» Xi δήλωσε ότι αν η κίνα βρει ένα αποτελεσματικό εμβόλιο, θα το θεωρήσει «παγκόσμιο δημόσιο αγαθό». Global public good (στα αγγλικά).

Ουπς; Τί είναι αυτό;

(φωτογραφίες: Ιταλοί και κίνα με διαφορά 6 αιώνων. Πάνω, πίνακας με το καραβάνι των Niccolo και Maffeo Polo να διασχίζει την ασία. Κάτω ο ιταλός πρωθ. Conte υποδέχεται τον περασμένο Μάρτη την κινεζική βοήθεια ειδικών για την αντιμετώπιση του covid-19…)

Και παγκόσμιο και δημόσιο και αγαθό: ακούσατε κάτι;

Δευτέρα 25 Μάη. Αν οι ντόπιοι δημαγωγοί αγνόησαν το θέμα όντας “χαμένοι στη μετάφραση”, έχουν τους λόγους τους. Γιατί είναι ένα ζήτημα το όποιο εμβόλιο (ισχύουν τα πιο πάνω) και είναι διαφορετικό αν και παρεπόμενο το ποιάς εταιρείας το φάρμακο – ποιάς εταιρείας τα κέρδη! Στον δυτικό καπιταλισμό (και στην δυτική κοινωνική αντίληψη για την «πνευματική ιδιοκτησία») το να φτιάξει οποιαδήποτε απ’ τις big pharma το «λυτρωτικό» συνεπάγεται αυτοδίκαια ότι θα πρέπει να αποζημιωθεί για τις προσπάθειες / έρευνές της, πατεντάροντας την συνταγή. Ώστε να έχει μονοπωλιακή κερδοφορία για πολύ πολύ καιρό!

Το ζήτημα δεν είναι καθόλου καινούργιο. Όταν κάποια τριτοκοσμικά κράτη τόλμησαν, πριν αρκετά χρόνια, να αρχίσουν να παράγουν γενόσημα, αντίγραφα δηλαδή ακριβών φαρμάκων δυτικών φαρμακοβιομηχανιών που «καλύπτονταν» από πατέντες / πνευματική ιδιοκτησία, έγινε σχεδόν παγκόσμιος πόλεμος… Με τον ΠΟΥ να υπερασπίζεται τα συμφέροντα των φαρμακοβιομηχανιών φυσικά… (Ακόμα κι όταν τέθηκε το ζήτημα των γενόσημων στο ελλαδιστάν, πριν κάποια χρόνια, ο διάσημος πανελλήνιος ιατρικός σύλλογος και ο διασημότερος πρόεδρός του, μαζί μ’ όλους τους πληρωμένους δημαγωγούς, ζώστηκε τα φυσεκλίκια του – υπέρ των ίδιων συμφερόντων φυσικά…)

Τώρα το ζήτημα είναι κάπως διαφορετικό. Ενώ «όλος ο κόσμος κτυπιέται» απ’ τον covid-19 δεν έχει «όλος ο κόσμος» την ίδια δυνατότητα να πληρώσει για φάρμακα – εμβόλια. Φυσικά οι δυτικές big pharma έχουν ήδη έτοιμη την ανθρωπιστική τους συνταγή, κι άλλωστε τι δουλειά κάνει ο κυρ Βασίλης, Άρχοντας Θυρών και Παραθύρων, σαν εκπρόσωπος του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος; Η συνταγή πάει ως εξής: όποια εταιρεία εφεύρει το εμβόλιο κρατάει ακέραια τα δικαίωματα πατέντας / πνευματικής ιδιοκτησίας… Αλλά, επειδή «νοιάζεται για το καλό της ανθρωπότητας», έχει μια ευέλικτη τιμολογιακή πολιτική: τα πλούσια κράτη πληρώνουν 20, 30 ευρώ την δόση και τα «φτωχά» με έκπτωση…

Σ’ αυτό το σημείο είναι που έσκασε ο «αυτοκράτορας», μιλώντας για global public good. Η ορολογία δεν είναι δική του. Αν κάτι αναγνωριστεί σαν τέτοιο, τότε ούτε οι κανόνες για την πατέντα / πνευματική ιδιοκτησία είναι ιεροί, ούτε η κερδοφορία του «εφευρέτη»…

Πολλές δεκάδες κράτη μπήκαν πριν μια βδομάδα υπό την «σκέπη» του αυτοκράτορα – κυρίως απ’ αυτά που λέγονται «του τρίτου κόσμου». Η συνέλευση του ΠΟΥ έβγαλε μια απόφαση / συμβουλή, αόριστη στην διατύπωσή της, που αφήνει ωστόσο να εννοηθεί – χωρίς καμμία λεπτομέρεια – ότι αν βρεθεί εμβόλιο «θα πρέπει να είναι εύκολα προσιτό και στις αναπτυσσόμενες χώρες». Το ψοφιοκουναβιστάν έτρεξε φυσικά να διαχωρίσει την θέση του, έστω κι απ’ αυτήν την χλωμή, άνευρη, ευχολογική προτροπή. Η απόφαση αυτή δήλωσε κάποιος εκπρόσωπος απ’ την Ουάσιγκτον, είναι μια προσέγγιση που παραβιάζει τα δικαίωματα πνευματικής ιδιοκτησίας, κι έτσι εμποδίζει την γρήγορη εξέλιξη της έρευνας, της ανάπτυξης και της διάθεσης προϊόντων σχετικών με την αντιμετώπιση του covid-19.

Λογικό. Μόνο που ο “αυτοκράτορας” έχει στη διάθεσή του μια nuclear option για το θέμα. Και δεν χρειάζεται να βασιστεί σε ευχολόγια· ούτε, επίσης, τρομάζει με τους καϋμούς των δυτικών big pharma…

(φωτογραφία: Έτσι την βάλαμε. Επειδή ο plus one, ο γνωστός φίλος κι αδελφός του ελλαδιστάν Πομπηίας, είναι έτοιμος να ξεκινήσει “αντι-κομμουνιστικό” αγώνα…)

Αντιcovid-19 εμβόλιο; Στα σκοινιά!

Δευτέρα 25 Μάη. Ο κινεζικός καπιταλισμός έχει το μέγεθος και το βάθος να κάνει πραγματική επίδειξη του τι σημαίνει soft power στον 21ο αιώνα. Και πως μπορεί να εννοήσει το global, το public και το good μια αναδυόμενη καπιταλιστική υπερδύναμη, με ηγεμονικές φιλοδοξίες, που ωστόσο βρίσκει συνέχεια αμερικανικά χαλίκια στα παπούτσια της: μπορεί να παραχωρήσει δωρεάν σε κάθε ενδιαφέρομενο την συνταγή του εμβολίου, ώστε να το παράξει και να το διαθέσει με «τιμή κόστους», χωρίς ανταμοιβή για τον πνευματικό κόπο. Αυτό, φυσικά, αν οι χιλιάδες κινέζοι ειδικοί που αυτή τη στιγμή δουλεύουν πάνω στο θέμα «εμβόλιο» τερματίσουν έγκαιρα…

Μπορείτε να φανταστείτε τι θα σήμαινε το να βγει η κεντρική πολιτική βιτρίνα του κινέζικου καπιταλισμού και να δηλώσει το φτιάξαμε, το τσεκάραμε, και για το καλό της ανθρωπότητας το δίνουμε δωρεάν; Ο γάλλος Pasteur, εφευρέτης των εμβολιασμών, και ο άγγλος Φλέμινγκ, εφευρέτης της πενικιλίνης, αληθινοί θρύλοι εφευρετικότητας και ανθρωπισμού, δεν διανοήθηκαν να πατεντάρουν οτιδήποτε· κάλιστα, λοιπόν, θα έβγαιναν απ’ τον τάφο τους για να αγκαλιάσουν τον γενναιόδωρο αυτοκράτορα σαν άξιο εγγονό τους!!!

Γενναιόδωρος ο αυτοκράτορας; Και ναι και όχι. Πέρα απ’ το καλό της ανθρωπότητας και την soft power ο κινεζικός καπιταλισμός αντιμετωπίζει έναν πόλεμο εξόντωσης (ακόμα με «οικονομικά» μέσα…) που του έχει κηρύξει ο αμερικανικός. Πρόκειται για μάχες στις αιχμές των νέων τεχνολογιών, που για την αμερικανική καθυστέρηση συμπυκνώνονται στο «καταστρέψτε την Huawei!» Αντίστροφα, στην χημική / φαρμακευτική βιομηχανία το ψοφιοκουναβιστάν νοιώθει ότι έχει το πάνω χέρι· ή, έστω, ότι μπορεί να το παλέψει. Όταν, για παράδειγμα, το ψόφιο κουνάβι κατηγορεί τον ΠΟΥ για «φιλο-σινισμό» (πρόκειται για τον ίδιο οργανισμό που έχει αγοράσει ο κυρ Βασίλης, Άρχοντας Θυρών και Παραθύρων!…) είναι επειδή εκφράζει έτσι τις ανησυχίες που δεν θέλει να εκφράσει ο ίδιος ο κυρ Βασίλης και όσοι εκπροσωπεί: ότι, δηλαδή, ο ΠΟΥ «αφήνει παράθυρα» για να εισβάλει ορμητικά ο κινεζικός καπιταλισμός και στην παγκόσμια βιομηχανία της υγείας… Πράγμα που είναι σωστό: έχει ήδη εισβάλει, με τον σχεδιασμό και την εφαρμογή των «δρόμων του μεταξιού για την υγεία»! (Αν δεν έχετε ακούσει τίποτα και γι’ αυτό τί να κάνουμε;… )

Θα ήταν λοιπόν μια βαθιά (αλλά σιωπηλή!) απόλαυση για το κινεζικό καθεστώς να αναγγείλει την ελεύθερη παγκόσμια διάθεση ενός αντιcovid-19 εμβολίου και, ύστερα, να παρακολουθήσει τις μετοχές των αμερικανικών (και άλλων δυτικών) big pharma να κατρακυλάνε στα χρηματιστήρια! Θα ήταν μια κίνηση συνεπής και με την Τέχνη του Πολέμου – την οποία οι δυτικοί διδάσκονται σε διάφορες πολεμόκαβλες σχολές αλλά δεν μπορούν να εφαρμόσουν…

Θα γίνει έτσι; Η ασταμάτητη μηχανή δεν το ξέρει… Εκείνο που ξέρει είναι ότι υπάρχουν σοβαροί λόγοι για να γίνει· και ότι τα χαρτιά έχουν ανοίξει πάνω στον πάγκο. Τα υπόλοιπα είναι η Ιστορία…

Αντισινισμός

Κυριακή 17 Μάη. Τι γράψαμε χτες; Ότι είναι “πιθανό”; Όχι, καθόλου πιθανό δεν είναι – είναι γεγονός! Οι δειγματοληψίες στις ηπα δείχνουν πως και οι φασίστες οπαδοί του ψόφιου κουναβιού που θέλουν “ελευθερία” και οι δημοκρατικοί οπαδοί της καραντίνας που θέλουν “ασφάλεια” συγκλίνουν, σ’ ένα ποσοστό 66%, στο να θεωρούν το Πεκίνο εχθρό. Αυτό ίσχυε και πριν τον covid-19: η τεχνολογική πρόοδος και η οικονομική δύναμη του κινεζικού καπιταλισμού είχε αρχίσει να θορυβεί τους αμερικανους υπηκόους. Αλλά με τον covid-19, και παρά την νεκροπολιτική του δικού τους καθεστώτος, τα 2/3 όσων ρωτήθηκαν θυμώνει με την κίνα… Κι ένα θαυμαστό 83% θεωρεί ότι οι ηπα είναι το πιο ισχυρό στρατιωτικά κράτος στον κόσμο (έναντι ενός 59% που πιστεύει ότι είναι ΚΑΙ η πιο ισχυρή οικονομική δύναμη…).

Και τι μπορεί να κάνει η άλλοτε υπερδύναμη για να δικαιολογήσει τις προσδοκίες και τα αισθήματα των υπηκόων της; Τι μπορεί να κάνει εναντίον του Πεκίνου που «άφησε τον ιό να διαφύγει απ’ την επικράτειά του»; Το ψόφιο κουνάβι κεντάει: λέει ότι θα κόψει κάθε εμπορική σχέση, κι έτσι θα κερδίσει (λέει) 500 δισεκατομύρια δολάρια τον χρόνο… Τόσο είναι το εμπορικό έλλειμμα των ηπα απέναντι στην κίνα… Συνεπώς η ιδέα ότι αν κόψεις κάθε εμπόριο κάνεις οικονομία θα πρέπει να διδάσκεται μαζί με το άλλο, το δήθεν ιατρικό δόγμα, ότι άμα κλειδωθείς μέσα σ’ μια ντουλάπα θα μείνεις υγιής…

Η εποχή (και η τρομοεκστρατεία) προσφέρεται για την συγκρότηση «εθνικών μετώπων». Αλλά ειδικά για κράτη με την ιμπεριαλιστική ιστορία των ηπα αυτό είναι το εύκολο κομμάτι της ιστορίας. Τί μπορεί πραγματικά να κάνει το αμερικανικό καθεστώς (άσχετα απ’ το ψόφιο κουνάβι) έστω για να επιβραδύνει την «εθνική» παρακμή του; Το ψόφιο κουνάβι και οι σωματοφύλακές του, κάτι Πομπηίας και σία, μοιράζουν απειλές. Αλλά το Πεκίνο έχει δηλώσει ότι θα απαντάει σημείο το σημείο – και έχει ικανούς τρόπους. Εν τω μεταξύ συνεχίζει να μοιράζει υλικά, ειδικούς και συνταγές ιατρικής διαχείρισης του covid 19 σε οποιονδήποτε αναξιοπαθούντα του πλανήτη – που σημαίνει ότι ενισχύει τις διεθνείς εμπορικές του σχέσεις.

Το «intelligence unit» του γνωστού καθεστωτικού economist προέβλεπε πριν 1,5 μήνα:

Η πανδημία του κορονοϊού δεν θα καταλήξει σε μια εντελώς διαφορετική παγκόσμια τάξη, αλλά θα αλλάξει τα πράγματα με τρεις σημαντικούς τρόπους. Θα βγάλει στην επιφάνεια εξελίξεις που μέχρι πρόσφατα είχαν περάσει απαρατήρητες, όπως για παράδειγμα τον τρόπο με τον οποίο η Κίνα έχει αποκτήσει ήδη σφαίρες επιρροής σε μέρη του κόσμου που τραβούν ελάχιστα την προσοχή [σ.σ.: αφρική…] Θα λειτουργήσει σαν επιταχυντής των ήδη υπαρκτών γεωπολιτικών τάσεων, ειδικά στην αυξανόμενη αντιπαράθεση ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Κίνα, και στην μετακίνηση της ισορροπίας οικονομικής δύναμης απ’ την Δύση στην Ανατολή. Εν τέλει, είναι πιθανό ότι θα είναι καταλύτης για αλλαγές που προς το παρόν είναι δύσκολο να προβλεφτούν, τόσο στον αναπτυγμένο όσο και στον αναπτυσσόμενο κόσμο, απ’ το μέλλον της ΕΕ ως τον ρόλο της Ρωσίας και άλλων μεσαίων δυνάμεων…

Αλλά στις ηπα, με την βαθιά γνώση (;) του καπιταλισμού που απέκτησαν μετά από τόσες δεκαετίες «ανάπτυξης» και «κυριαρχίας», απειλούν ότι προς το παρόν θα βάλουν κι άλλα πρόστιμα στο Πεκίνο – για να ρεφάρουν αυτοί και να φρενάρουν τον αντίπαλο…

4ος παγκόσμιος (2)

Κυριακή 17 Μάη. Για όποιον θέλει να αντιμετωπίσει τον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό ποδοσφαιρικά, με τον covid 19 στο ρόλο του κριτή, τότε:

– στην αναμέτρηση δύση / ανατολής κέρδισε αναμφισβήτητα η ανατολή·

– στην αναμέτρηση ηπα / κίνας, κέρδισε αναμφισβήτητα η κίνα·

– στην αναμέτρηση γαλλίας / γερμανίας, κέρδισε αναμφισβήτητα η γερμανία. Εδώ η αριθμητική διαφορά είναι εντυπωσιακή. Με περίπου τον ίδιο αριθμό εντοπισμένων κρουσμάτων (χτες: 179.506 στη γαλλία, 175.900 στη γερμανία) η πρώτη δήλωσε πάνω από τριπλάσιους νεκρούς λόγω covid, 27.625 έναντι 8.018 της γερμανίας, και σχεδόν διπλάσιους σε σοβαρή ή κρίσιμη κατάσταση, 2.132 έναντι 1.294 της γερμανίας…

– στην αναμέτρηση γαλλίας / αγγλίας κέρδισε η γαλλία, αλλά είναι μια μακάβρια νίκη σχεδόν πολεμική μεταξύ των ιστορικών αντιπάλων (στην επικράτεια της her majesty η κοινή δεξαμενή έχει ως τώρα 34.466 νεκρούς)·

– στην αναμέτρηση αγγλίας / γερμανίας κέρδισε αναμφισβήτητα η γερμανία…

Μια τέτοια ποδοσφαιρική προσέγγιση είναι, φυσικά, απάνθρωπη. Μήπως δείχνει, τουλάχιστον, ότι τα πραξικοπήματα και οι γενικευμένες απαγορεύσεις κυκλοφορίας είχαν, έστω, κάποιο ιαματικό αποτέλεσμα, ότι δεν ήταν τελικά απάνθρωπα; Αν λάβετε υπόψη ότι η «γερμανική σχολή» ήταν πιο χαλαρή σ’ αυτά τα μέτρα και ότι απ’ όλα τα ευρωπαϊκά κράτη ήταν στη γερμανία που η φωνή των «αιρετικών ειδικών» ακούστηκε καθαρά και δυνατά, μπορείτε να βγάλετε τα συμπέρασματά σας…

Το ότι ο γερμανικός καπιταλισμός είναι στην καλύτερη κατάσταση μεταξύ των ευρωπαϊκών, και ότι θα απευχόταν μια ένοπλη «επίλυση των διαφορών» στην παγκόσμια αρένα, σίγουρα δεν έχει σχέση με τις ιατρικές επιδόσεις του…. Ίσως έχει σχέση με τον τρόπο τα αφεντικά του θέλουν ή μπορούν να κάνουν τις αναγκαίες μεταβάσεις προς την 4η βιομηχανική επανάσταση. Αν η ασταμάτητη μηχανή ξέρει σωστά, είναι οι γάλλοι και οι γερμανοί υπήκοοι που έχουν, σε μεγάλο μέρος τους, απορριπτική στάση απέναντι στις νέες τεχνολογίες επιτήρησης· και σοβαρή ανησυχία για την τύχη των «προσωπικών δεδομένων» τους. Αλλά μόνο οι δεύτεροι έδειξαν δημόσια σοβαρή ανησυχία και για τα υγιεινιστικά άλλοθι των «παλιών» τεχνολογιών ελέγχου… Θυμίζουμε τον Wolfgang Wodarg, και οπωσδήποτε τον Sucharit Bhakdi (εξ οικείων τα βελη ξανά, Τετάρτη 1 Απρίλη), έναν απ’ τους πιο γνωστούς παγκόσμια γερμανούς ερευνητές μικροβιολογίας, πρώην διευθυντή του ινστιτούτου κλινικής μικροβιολογίας και υγιεινής, που είχε προκαλέσει δημόσια και ανοικτά την Μerkel απ’ την αρχή των “μέτρων”. (Μήπως είναι κρυφός θαυμαστής του ψόφιου κουναβιού; Ή μήπως είναι “χρστιανοταλιμπάν”; Η ντόπια ένωση φίλων της καραντίνας ας το ψάξει…):

… Φοβούμαστε ότι 1 εκατομμύριο μολύνσεις απ’ το νέο ιό μπορεί να οδηγήσουν σε 30 θανάτους κάθε μέρα για τις επόμενες 100 μέρες. Αλλά δεν λαμβάνουμε υπόψη ότι 20, 30, 40 ή 100 ασθενείς που είναι θετικοί σε συνηθισμένους κορονοϊούς πεθαίνουν ήδη κάθε μέρα.

Τα κυβερνητικά μέτρα είναι γκροτέσκα, παράλογα και πολύ επικίνδυνα (…) Το προσδόκιμο ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων θα μικρύνει εξαιτίας τους. Οι τρομακτικές συνέπειες στην παγκόσμια οικονομία απειλούν την ζωή αναρίθμητων ανθρώπων. Οι συνέπειες στην ιατρική φροντίδα είναι προφανείς. Ήδη η παροχή υπηρεσιών σε ανθρώπους που τις έχουν ανάγκη έχει μειωθεί, εγχειρήσεις αναβάλλονται, θεραπείες σταματούν, το προσωπικό των νοσοκομείων μειώνεται. Όλα αυτά θα επηρεάσουν πολύ το σύνολο της κοινωνίας.

Όλα αυτά τα μέτρα οδηγούν στην αυτοκαταστροφή και στην συλλογική αυτοκτονία, με επιχείρημα τίποτα περισσότερο από ένα σκιάχτρο…

Δόξα στον μεγαλο-αδύναμο στο ελλαδιστάν δεν έχουμε τέτοιους τύπους. Έχουμε απ’ τους άλλους…

4ος παγκόσμιος (3)

Κυριακή 17 Μάη. Μπορούμε να κάνουμε έναν πρώτο απολογισμό σ’ αυτό το “επίπεδο”; Η παρακάτω σειρά δεν είναι αξιολογική.

Το πρώτο ζήτημα (κι αυτό αφορά κυρίως τους δυτικούς καπιταλισμούς, και απ’ αυτούς κυρίως εκείνους που επεδίωξαν ένα καλό πάτημα γενικής αναδιάρθρωσης μέσω της πραξικοπηματικής αποδιάρθρωσης) είναι το πως και πόσο σύντομα θα καταφέρουν να διαχειριστούν τον μαζικό εφεδρικό στρατό ανέργων που δημιούργησαν. (Η σειρά κειμένων “το διπλό αφεντικό” θα συνεχιστεί την εβδομάδα από τις 25/5 και μετά…) Η “μεταφορά εργαζομένων από κλάδο σε κλάδο” αναφέρεται όλο και περισσότερο σαν αναγκαιότητα (να η χρησιμότητα του κράτους στην αγορά εργασίας!), αλλά είναι κάτι που ευκολότερα λέγεται παρά γίνεται. Ωστόσο δεν θα πρέπει να αποκλειστεί μεσοπρόθεσμα μια μεγαλύτερη “εθνικοποίηση” των εργατικών τάξεων σε διάφορους πρωτοκοσμικούς καπιταλισμούς…

Το δεύτερο ζήτημα αφορά την σύγκρουση που έχει ξεκινήσει σχετικά με το (πιθανό) εμβόλιο. Είναι πολυεπίπεδη (και – αν και όχι μόνο – γεωπολιτική…) και δεν θα ασχοληθούμε μ’ αυτήν πριν μάθουμε όσα πρέπει· ωστόσο πρόκειται για την προοπτική του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος…

Το τρίτο είναι αλλαγή των παγκόσμιων συσχετισμών όχι στην hard αλλά σίγουρα στην soft power. Όλες οι κατάρες του κόσμου δεν μπορούν να κρύψουν ούτε να αλλάξουν το γεγονός ότι ο κινέζικος καπιταλισμός βρέθηκε στη θέση που είχε ο αμερικανικός μετά το τέλος του 2 παγκόσμιου πολέμου: «γενναιόδωρη ανωτερότητα»… Οι λέξεις κινέζικη βοήθεια μπορεί να μην λένε πολλά στα μέρη μας, λένε όμως και παραλένε σε πολλά κράτη του πλανήτη, και όχι μόνο στην ασία. Δεν είναι μόνο ιατρική. Και, ως γνωστόν, τέτοιες «βοήθειες» ποτέ δεν πάνε μόνες τους.

Το τέταρτο είναι η θεσμική συγκρότηση της βιο-πολιτικής του φόβου στις λεγόμενες «δυτικές δημοκρατίες». Η ευκολία με την οποία παρέγραψαν τα συντάγματά τους οι περισσότερες (μεταξύ των οποίων και το ελλαδιστάν) έχει δημιουργήσει ένα πολύτιμο προηγούμενο για τ’ αφεντικά. Τα υγιεινιστικά πραξικοπήματα και η εύκολη υποταγή των υπηκόων σ’ αυτά είναι μοναδικό εργαλείο. Κι όποιος το χρησιμοποιήσει μια φορά με επιτυχία, δεν το αφήνει. Ακόμα κι αν δεν έχει διατυπωθεί / νομοθετηθεί ρητά το ανά κράτος ανάλογο του («αντιτρομοκρατικού») patriot act, κάποιου είδους health security act είμαστε βέβαιοι ότι προετοιμάζονται, νομιμοποιημένοι σε μεγάλο βαθμό ήδη απ’ την εμπειρία και την αποδοχή των γενικευμένων αποκλεισμών. Το ότι υπάρχει ακόμα ένα ικανό ποσοστό υπηκόων που “φοβάται να βγει απ’ το σπίτι”, είναι μια καλή μαγιά…

Θα επανέλθουμε – αναγκαστικά…

Αν όχι λογιστική θανάτου τότε τι;

Παρασκευή 15 Μάη. Τί είναι αυτό που χωρίζει – στον “πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού” – τα δυτικά (ευρωπαϊκά και τις ηπα) κράτη από ασιατικά; Στις ηπα αναφέρονται ήδη 80.787 νεκροί, στην αγγλία 31.855, στην ιταλία 30.560, στην ισπανία 26.621 και στην γαλλία 26.380… Κι στην άλλη μεριά του κόσμου: στην κίνα αναφέρονται 4.633, στην ιαπωνία 624, στη νότια κορέα 256, στη σιγκαπούρη 20… Φταίνε οι διαφορές πληθυσμού; Όχι. H ιαπωνία έχει πληθυσμό όσο η γαλλία και η αγγλία μαζί… Απ’ την μια μεριά (Παρίσι και Λονδίνο μαζί…) σχεδόν 60.000 νεκροί, απ’ την άλλη (Τόκιο) 624… Εκατονταπλάσιοι… H ισπανία έχει κατά 5 μύρια μικρότερο πληθυσμό απ’ τη νότια κορέα και πενταπλάσια έκταση (που σημαίνει ότι η πυκνότητα πληθυσμού στη νότια κορέα είναι κατά μέσο όρο 5πλάσια απ’ της ισπανίας – επειδή ο συγχρωτισμός και η μεταδοτικότητα παίζουν ρόλο…)· κι ωστόσο η Μαδρίτη αναφέρει 26.621 νεκρούς έναντι 256 της Σεούλ… Εκατονταπλάσιοι…

Υπάρχει μήπως κάποια “διαφορά φάσης” λόγω κλίματος; Μα όλα είναι κράτη του βόρειου ημισφαιρίου!..

Μήπως υπάρχει αξιόλογο πλεονέκτημα ηλικιακής διαστρωμάτωσης στην ασία σε σχέση με τον δυτικό κόσμο; Οι παρακάτω πίνακες δείχνουν ότι στις ηλικίες πάνω από 60 (εκείνες που αναμένεται να έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο θανατηφόρων πνευμονικών επιπλοκών) τα μεγέθη είναι αυτή τη στιγμή το ίδιο επιβαρυντικά στην ιαπωνία όσο και στην ιταλία…

Υπάρχει μήπως διαφορά timing στο «ξέσπασμα της επιδημίας»; Μήπως, δηλαδή, στην ασία ο κακός covid-19 άργησε να πάει, οπότε είναι ακόμα «πίσω»; Στη νότια κορέα το πρώτο κρούσμα εντοπίστηκε στις 20 Γενάρη, έντεκα μέρες πριν το πρώτο κρούσμα στην ισπανία, που καταγράφτηκε στις 31 Γενάρη… Στην ιαπωνία καταγράφτηκε στις 16 Γενάρη, σχεδόν 1,5 μήνα πριν την καταγραφή του πρώτου κρούσματος στην αγγλία (28 Φλεβάρη).

Λοιπόν; Αυτές οι τεράστιες διαφορές σας φαίνονται “λογικές”; Ή, για να το πούμε αλλιώς: πώς σας φαίνεται ότι διάφορα ασιατικά κράτη δεν πουλάνε το τρομοθέαμα του μαζικού κορονοθανάτου; Πώς σας φαίνεται ότι (μιλώντας για τον αναπτυγμένο βορρά) το τρομοθέαμα του covid-19 είναι αποκλειστικό χαρακτηριστικό της δύσης; Πώς σας φαίνεται ότι ζούμε εδώ και μερικούς μήνες σ’ έναν εφιάλτη που είναι ιστορικά και γεωγραφικά τόσο προσδιορισμένος;

Yπάρχει μια σχεδόν απόλυτη σιωπή στη δυτική δημαγωγία γι’ αυτήν την ανεξήγητη από πρώτη και δεύτερη ματιά τεράστια διαφορά στους αναφερόμενους (το τονίζουμε: στους αναφερόμενους) θανάτους σ’ αυτές τις δυο μεριές του κόσμου. Πολιτικές βιτρίνες και δημαγωγοί στη δύση εύκολα θα κατηγορούσαν το κινεζικό καθεστώς ότι “κρύβει πτώματα” – χωρίς φυσικά να έχουν οποιαδήποτε απόδειξη… Αλλά δεν τολμούν να κάνουν το ίδιο κατά του ιαπωνικού ή του νοτιοκορεάτικου καθεστώτος… Απλά σιωπή…

Απ’ την άλλη μεριά είναι πλέον όχι απλά γνωστό αλλά θεωρείται σχεδόν “φυσιολογικό” ότι αν όχι όλα σίγουρα τα περισσότερα δυτικά κράτη “φουσκώνουν” τους αριθμούς συνυπολογίζοντας στα “θύματα του covid-19” οποιονδήποτε – κατά βούληση… Επιπλέον συμβαίνουν άγνωστης έκτασης ιατρικά λάθη, όχι μόνο με τα φάρμακα μέχρι κάποιο χρονικό σημείο σίγουρα, αλλά και σε σχέση με την τεχνητή αναπνοή: φαίνεται ότι σε αρκετές περιπτώσεις είναι λάθος αγωγή και, τελικά, σκοτώνει… Ενώ για δύο τουλάχιστον κράτη (ηπα και αγγλία) έχουν διατυπωθεί υπαινιγμοί ότι το «φούσκωμα των θυμάτων» σχετίζεται με την χρηματοδότηση των νοσοκομείων – σ’ αυτή τη φάση.

Θα νόμιζε κάποιος που θα ερχόταν τώρα απ’ τον Δ του Κενταύρου ότι δεν πρόκειται για μία, κοινή επιδημία αλλά για δύο εντελώς διαφορετικές. Κι όμως: ο ένοχος, ο «αόρατος εχθρός», είναι ακριβώς ο ίδιος!

Θα ακούγαμε οποιαδήποτε λογική εξήγηση γι’ αυτήν την τεράστια διαφορά – αν έχετε κάποια… Εν τω μεταξύ δείτε μια μακροσκοπική σύμπτωση. Ενώ εδώ και λίγα χρόνια διάφοροι δυτικοί «ειδικοί» μοιρολογούν ότι το κέντρο του καπιταλιστικού πλανήτη πάει στην Ασία, πίσω του – στην μετακόμισή του – αφήνει μερικές χιλιάδες «περίεργους» νεκρούς. Τί πάει να πει «το κέντρο πάει στην Ασία;». Πάει να πει ότι ο δυτικός κόσμος βρίσκεται σαφώς πιο πίσω στην τεχνολογική καπιταλιστική αναδιάρθρωση… Ή, αν το θέλετε διαφορετικά, ο ασιατικός κόσμος είναι πιο μπροστά στην 4η βιομηχανική επανάσταση… That’s why the center…

Σας περνάει απ’ το μυαλό ότι αυτή η (δυτική) τεχνολογική καθυστέρηση, που είναι τόσο πολιτική και γεωπολιτική όσο δεν πάει, θα χρειαζόταν μια ορισμένη νεκροπολιτική για να αναδιαρθρώσει το (δυτικό) κοινωνικό εργοστάσιο (τόσο σαν καθημερινές σχέσεις και πρακτικές όσο και σαν εργασιακή οργάνωση) και να κερδίσει έτσι ένα τουλάχιστον μέρος απ’ το χαμένο έδαφος; Σκεφτήκατε τέτοιο πράγμα;

Όχι, όχι, μην γίνουμε «συνωμοσιολόγοι»!!!.. Για καθαρή σύμπτωση πρόκειται: στη δύση πεθαίνουν 100 φορές περισσότεροι, αλλά όχι απο μελαγχολία για την “μετατόπιση του καπιταλιστικού κέντρου του πλανήτη”…