Tag: ισραήλ

Αδύνατο να καταλάβεις (όταν δεν θέλεις) 10

Πέμπτη 8 Μάρτη. Μήπως, τουλάχιστον, θα προστρέξει στο πλάι των ελλήνων ο αμερικανικός 6ος στόλος; Αυτές τις ημέρες οι ελληνάρες την έχουν ψωνίσει σχετικά, ψευδολογώντας συστηματικά και συνειδητά για τις ημερομηνίες. Αν συμπίπτουν χρονικά στην περιοχή νότια της κύπρου τα αμερικανο-ισραηλινά στρατιωτικά γυμνάσια και η παρουσία της exxon, αυτή η σύμπτωση αφορά εντελώς προκαταρκτικές δουλειές της τελευταίας στο ελληνοκυπριακό οικόπεδο 10 και όχι γεώτρηση! Η οποία είναι προγραμματισμένη να γίνει στο τέλος του καλοκαιριού ή στις αρχές του φθινοπώρου.

Αυτό σημαίνει πως η Άγκυρα έχει ευχέρεια (και στρατιωτικών) κινήσεων τώρα. Δεν χρειάζεται καν να βιαστεί να εμποδίσει κάτι· μπορεί προς το παρόν να κάνει απλά δηλώσεις και περιορισμένες κινήσεις δίπλα στην περιοχή των αμερικανο-ισραηλινών ασκήσεων. Αργότερα; Να δούμε τι θα ξημερώσει «αργότερα» στις μεσΑνατολικές ακτές…

Οι επόμενοι μήνες προμηνύονται πυκνοί και έντονοι, σε διάφορα μέτωπα του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Στη μέση Ανατολή, στην αφρική, στην κεντρική ασία, στην κορεατική χερσόνησο… Όσο για τους έλληνες και το κράτος / παρακράτος / κεφάλαιό τους, που σύμφωνα με διάφορους απολογητές είναι large, very large, very very large; Έχουν ένα βουνό δυσάρεστα μπροστά τους, μ’ ένα κοινό όνομα: ο εθνικός μικροαστισμός σκοτώνει… Όχι, φυσικά, τ’ αφεντικά!!!

(Θυμηθείτε, σε κάθε περίπτωση, αυτό: η Ουάσιγκτον α) με τίποτα δεν σκοπεύει να χάσει την όποια, έστω και μέτρια, σχέση με το τουρκικό κράτος, και β) με τίποτα δεν θα ήταν δυνατόν να υποκαστήσει το ελλαδιστάν και η ιμπεριαλιστική προσκόλησή του στην Ουάσιγκτον την απώλεια, γι’ αυτήν την τελευταία, έστω κάποιας minimum σχέσης με τη Άγκυρα. Ούτε η Άγκυρα, απ’ την μεριά της, σκοπεύει να κάψει κάθε γέφυρα…

Μια ματιά – με ανοικτά μάτια! – σε οποιονδήποτε χάρτη είναι διδακτική: αν η Ουάσιγκτον χάσει την Άγκυρα υπέρ της Μόσχας, τότε χάνει και την απέναντι μεριά της Mαύρης Θάλασσας, το Κίεβο… Κι αν χάσει το Κίεβο, τότε χάνει όλη την ανατολική ευρώπη… Μην τρώτε τα ελληνικά γεωπολιτικά παραμύθια απ’ όπου κι αν προέρχονται: είναι παραλλαγές της «χρυσής βίδας»!…

Σκέτη αρρώστια… Ανίατη!!!)

Ευτυχώς, αλλού «πάνε καλά»

Τρίτη 6 Μάρτη. Ένας ένας εκδηλώνονται (καιρός ήτανε!!) οι ντόπιοι φίλοι του ισραήλ, που, αναμφίβολα, πρέπει να εξαιρεθούν απ’ την λίστα των “αντισημιτών”, “αντισιωνιστών”, κλπ. Επειδή μία αφίσα πριν λίγο καιρό δημιούργησε μια ορισμένη σύγχυση (άλλο που δεν ήθελε…) ελπίζουμε σε μια επόμενη που θα αποκαταστήσει την αλήθεια!! Επίσης, υποθέτουμε, ότι τυχόντες “ανθέλληνες” θα γίνουν πια εκ των πραγμάτων φανατικοί φίλοι των παλαιστίνιων αγωνιζόμενων κατά του ισραηλινού απαρχάιντ / ρατσισμού / μιλιταρισμού. Θα γίνουν, δηλαδή, αποφασισμένοι αντι-σιωνιστές. Εκτός αν ο “αντιφασισμός” τους τελειώνει στα σύνορα του αποικιακού κράτους του Τελ Αβίβ και σε ότι σχετίζεται μ’ αυτά τα σύνορα (πράγμα που όντως συμβαίνει μέχρι και σήμερα…)

Τι πειράζει που αυτοί οι “ένας ένας φίλοι κι αδελφοί” εκτός από έλληνες καθεστωτικοί είναι και καραμπινάτοι φασίστες; Σιγά. Δεν είναι οι πρώτοι. Και οπωσδήποτε δεν είναι οι τελευταίοι… (Σίγουρα θα περισσέψουν άλλοι φασίστες που θα δουλεύουν για το ξεκάρφωμα. Οι υπηρεσίες δεν κάνουν τέτοια λάθη: να εξαφανίσουν εκείνους που τους βολεύουν!)

Φασιστοκουβέντες

Δευτέρα 5 Μάρτη. … Τέλος, η απόφαση του Αμερικανού προέδρου [σ.σ.: η ανακήρυξη της Ιερουσαλήμ / Quds σαν πρωτεύουσας του ισραήλ…] θα έχει θετικές συνέπειες για τον ελληνισμό και την Ορθοδοξία στη Μέση Ανατολή. Η διατήρηση του υφιστάμενου ιδιοκτησιακού και προσκυνηματικού καθεστώτος των Πανάγιων Προσκυνημάτων είναι ένα ζήτημα πρωταρχικού ενδιαφερόντος για την Ελλάδα. Η ισραηλινή κυβέρνηση το γνωρίζει καλά αυτό και έχει αναγνωρίσει με κατηγορηματικό τρόπο τα δικαιώματα του ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου Ιεροσολύμων. Επίσης, έχει στηρίξει έμπρακτα τον ελληνικό χαρακτήρα του Πατριαρχείου, παρά την προσπάθεια ορισμένων Παλαιστινίων ηγετών να απομονώσουν τον ελληνόφωνο κλήρο από το δοκιμαζόμενο ποίμνιό του. Η αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του ισραηλινού κράτους διασφαλίζει την παρουσία και τα δικαιώματα του ελληνισμού και της Ορθοδοξίας στους Άγιους Τόπους. Αυτό είναι το πιο σημαντικό.

Και για τον λόγο αυτό θα έπρεπε να την ακολουθήσουμε.

Έτσι τελειώνει το άρθρο του ο γνωστός Μάκης με το τσεκούρι (κατά κόσμον Βορίδης) στη χθεσινή καθεστωτική «καθημερινή». Είναι ένα άρθρο που, το ξέρουμε, θα το υπέγραφαν, έστω και σιωπηρά αλλά με χαρά, πολλοί και διάφοροι (ονόματα δεν λέμε…) μιας και αποδεικνύει, επιτέλους, ότι ένα καλό κομμάτι του ντόπιου φασισταριού μόνο για «αντι-σιωνισμό» δεν μπορεί να κατηγορηθεί. Ευτυχώς, λοιπόν, βρίσκονται κι αυτοί οι φασίστες απ’ την “καλή μεριά”: του Τελ Αβίβ…

Χαράς ευαγγέλια για τους “αντι-ιμπεριαλιστές” διαφόρων ειδών – έτσι δεν είναι;

(φωτογραφία πάνω: Μέλη της Neturei Karta, μιας υπερ-ορθόδοξης εβραϊκής οργάνωσης, διαμαρτύρονται κατά της ισραηλινής κατοχής, στη Χεβρώνα, στις 23 Φλεβάρη. Αυτοί είναι σαφέστατα και εβραίοι και αντι-σιωνιστές!!! Κι έτσι προκαλούν πονοκεφάλους σ’ όσους, ακολουθώντας πιστά το manual, προσπαθούν να κάνουν το άσπρο μαύρο – και το κόκκινο του παλαιστινιακού αίματος αόρατο…

κάτω: ο 18χρονος Ismail Abu Riyala δολοφονήθηκε μέσα στη βάρκα του ενώ ψάρευε στη θάλασσα της λωρίδας της Γάζας, απ’ το ισραηλινό ναυτικό, στις 25 Φλεβάρη. Δυο ακόμα παλαιστίνιοι ψαράδες που ήταν μαζί του τραυματίστηκαν. Το αίμα του Ismail είναι ό,τι απέμεινε στο κατάστρωμα.

Ο κάθε βορβορίδης – και είναι πια τόσοι πολλοί – γιορτάζει!)

Αν αυτό είναι αντιϊμπεριαλισμός 3…

Κυριακή 4 Μάρτη. Εν τέλει ποια είναι η “εμπλοκή” του ελληνικού κράτους κατά το κκε; Συνοψίζεται σε μια περίεργη διατύπωση, ότι “η κυβέρνηση” (και όχι το ελληνικό κράτος…) είναι “σημαιοφόρος” (του νατο, των ηπα, της ε.ε). Ομολογούμε ότι δεν ξέρουμε την ιμπεριαλιστική βαρύτητα των “σημαιοφόρων” – θα μπορούσε να είναι και τριτεύουσα… Κατά το κκε πάντως – σύμφωνα με την ομιλία της Τρίτης 27/2 – η “σημαιοφορία” εντοπίζεται στην παραχώρηση επιπλέον βάσεων στις ηπα και το νατο στην ελληνική επικράτεια.

Πράγματι, αυτή η πραχώρηση είναι γεγονός. Αυτό, όμως, είναι όλο κι όλο το θανατηφόρο αποτύπωμα του ελληνικού ιμπεριαλισμού; Πρόκειται, ξαναζεσταμένη, για την “θεωρία της εξάρτησης” των ‘60s και ‘70s; Σε μεγάλο βαθμό ναι. Γιατί ενώ το κκε με την επιλεκτική και εθνικόφρονα μνήμη του «θυμάται» αυτά που θυμάται, «ξεχνάει»:

– την ελληνο-ισραηλινή στρατιωτική, πολιτική, γεωπολιτική και οικονομική συμμαχία· μια συμμαχία που δεν την έχει επιβάλει κανένα νατο, καμία Ουάσιγκτον και καμία ε.ε. αλλά, αντίθετα, είναι ελληνικότατης έμπνευσης και συμφερόντων· στρέφεται κατευθείαν εναντίον των αγώνων των παλαιστινίων και όχι μόνο· και αποτελεί «εθνική συμβολή» του ελληνικού κράτους (και όχι κάποιας ιδιαίτερης κυβέρνησης) στις προσπάθειες ελέγχου της ανατολικής Μεσογείου…

– την ελληνο-αιγυπτιακή στρατιωτική, πολιτική, γεωπολιτική και οικονομική συμμαχία· την συμμαχία με μια χασάπικη χούντα, που σκοτώνει, φυλακίζει, «εξαφανίζει» χιλιάδες αγωνιστές εναντίον της. Κι αυτή η συμμαχία made by greece είναι, έχει σχέση και με τις “ελληνικές επενδύσεις” στην φτηνή εργασία των αιγυπτίων, και όχι μόνον αυτήν…

– την διακριτική (;) συμμαχία με την χούντα του Ριάντ και των εμιράτων, όπως αυτή έχει αποδειχθεί όχι μόνο απ’ την αποτυχημένη (τελικά) πώληση 300 (χιλιάδων) βλημάτων και τις πετυχημένες προηγούμενες πωλήσεις βομβών για χρήση στην υεμένη, αλλά και από τις τακτικές επισκέψεις του ψεκασμένου στα συγκεκριμένα σεϊχάτα…

– το πατρονάρισμα απ’ το ελληνικό υπ.εξ. του “ελληνορθόδοξου πατριαρχείου Ιεροσολήμων”, που πουλάει αραβική γη στους ισραηλινούς εποίκους – μήπως κι αυτό το επιβάλλει το νατο και οι αμερικάνοι;

– την παρανοϊκή (και εκτός οποιασδήποτε διεθνούς νομιμότητας, καπιταλιστικής, σοσιαλιστικής ή οτιδήποτε άλλο) θεωρία περί “αοζ του Καστελόριζου”. Αλήθεια: το να απαγορεύεται στο τουρκικό κράτος, με τα εκατοντάδες χιλιόμετρα ακτής στη Μεσόγειο, να έχει αοζ, δεν είναι ατόφιος ελληνικός ιμπεριαλισμός; Κι αυτό έργο του νατο και της ε.ε. είναι;

Με άλλα λόγια, ο «αντιϊμπεριαλισμός» έτσι όπως τον λανσάρει το κκε, έχει άφθονο νατο, αμερικάνους και ε.ε.· εξαφανίζει όμως όλα όσα είναι έργα του καθαρόαιμου ελληνικού ιμπεριαλισμού και δεν μπορούν (όσοι ακροβατισμοί και διανοητικά στραμπουλήγματα κι αν γίνουν) να αναχθούν στη «σημαιοφορία».

«Βρώμικη δουλειά»: διότι αν ξεδιπλωθεί όλο το φάσμα της «ελληνικής εξωτερικής πολιτικής» τότε θα αρχίσει να αποκτάει πολλά ερωτηματικά ο βολικός ελληνικός εθνικισμός περί «τουρκικής επιθετικότητας» – για παράδειγμα… Σε τελευταία ανάλυση: δύο και όχι ένας είναι οι επιτιθέμενοι στο Αιγαίο· και επειδή είναι τυπικά σύμμαχοι εντός νατο, θα προέκυπταν μετά ερωτήματα για το αν υπάρχει όντως, ακόμα, αυτή η καταραμένη συμμαχία…

Αθήνα – Τελ Αβίβ

Παρασκευή 2 Μάρτη. Μ’ αυτά τα δεδομένα να και τα προχθεσινά “ψιλά” (απ’ την άποψη της δημαγωγικής αντζέντας του ελληνικού ιμπεριαλισμού): …ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Καμμένος, στο πλαίσιο των στενών και φιλικών σχέσεων Ελλάδος και Ισραήλ και της στενής συνεργασίας των υπουργείων Άμυνας των δύο χωρών, που στηρίζεται στην κοινή αντίληψη για τις περιφερειακές εξελίξεις και στην εξυπηρέτηση ζωτικών εθνικών συμφερόντων, συναντήθηκε στο Τελ Αβίβ με τον Ισραηλινό ομόλογό του Avigdor Liberman.

Πριν την αναχώρησή του για το Τελ Αβίβ, ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας συναντήθηκε με τον Αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων του Ισραήλ Στρατηγό Gadi Eisenkot που επισκέπτεται επίσημα την Ελλάδα…

Δεν μας εντυπωσιάζει το διαρκές ελληνο-ισραηλινό σφικταγκάλιασμα… Μας θυμώνει, όμως, το γεγονός ότι τόσοι πολλοί κάνουν ότι δεν το βλέπουν (και ότι δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει…) προτιμώντας να το υποτιμούν. Από δειλία; Από βαρεμάρα; Από ανομολόγητο “αριστερό” εθνικισμό; Όποια κι αν είναι η αιτία, είναι αιμοβόρα…

Ο «μπαρμπα Φώτης», για παράδειγμα, που γέμισε με το πολιτικό του ανάστημα το υπ.αμ. και έγινε, έτσι, viral, είναι καραγκιόζης… Αλλά είναι ένας καλοπληρωμένος υπαλληλάκος κοντά στη καλοπληρωμένη πολιτική σύνταξη, ένας απ’ τους χαμάληδες της «εθνικής ενότητας», όποτε χρειάστηκε και χρειάζεται στους καιρούς μας. Πόσοι τέτοιοι καραγκιόζηδες (δηλαδή πόση εθνική ενότητα) χρειάζονται για να αποπροσανατολίσουν από την (διαρκή) επικαιρότητα του ελληνικού ιμπεριαλισμού, των συμμαχιών του στην ανατολική Μεσόγειο, και των σκοπών αυτών των συμμαχιών;

Μετά την κατάρριψη του πολεμικού τους απ’ την συριακή αεράμυνα, οι ισραηλινοί πιλότοι θα ξαναεκπαιδευτούν στα μέρη μας – για να βελτιώσουν τις αδυναμίες τους… Αυτό πως σας φαίνεται;

Όποιος πηγαίνει «πάσο» στα «ζωτικά εθνικά συμφέροντα» θα γίνει βρώμικος συνένοχος πριν προλάβει να το καταλάβει!!!

(Πάνω: Ο ψεκασμένος με τον Eisenkot στην Αθήνα. Κάτω: Ο ψεκασμένος με τον Lieberman στο ισραήλ.

Αλλά ποιος «ψεκασμένος»; Το ελληνικό κράτος / κεφάλαιο / παρακράτος στο σύνολό τους!!!)

Η εξέγερση συνεχίζεται

Κυριακή 25 Φλεβάρη. Προφανώς “δεν είναι θέμα” – τα “εθνικά συμφέροντα” το απαγορεύουν. Και δείτε πόσο αθόρυβα δουλεύουν αυτά τα “εθνικά συμφέροντα” όταν πρόκειται για την παραπληροφόρηση ή/και την αποπληροφόρηση / αποσιώπηση ή/και την διαστρέβλωση.

Αλλά η αντικατοχική εξέγερση στην Παλαιστίνη συνεχίζετα! Την περασμένη Παρασκευή τουλάχιστον 30 διαδηλωτές τραυματίστηκαν από (πραγματικές) σφαίρες του ισραηλινού στρατού κατοχής. Οι μισοί στη δυτική Όχθη (στην Ιεριχώ, τη Ναμπλούς και την Ραμάλα), και οι άλλοι μισοί στη λωρίδα της Γάζας.

(φωτογραφίες. Πάνω: παλαιστίνιοι διαδηλωτές, μέσα σε καπνογόνα και δακρυγόνα, στις 23/2 στο ισραηλινό μπλόκο της Hawara, στη Ναμπλούς.

Κάτω: με τις σφενδόνες κατά του ισραηλινού στρατού κάπου στον «φράχτη» της μεγαλύτερης ανοικτής φυλακής στον κόσμο, της λωρίδας της Γάζας – πάλι προχτές…)

Κυπριακό γκάζι 3

Κυριακή 25 Φλεβάρη. Υπάρχουν, όμως, κι ακόμα χειρότερα μαντάτα. Οι σύμμαχοι στο μεγαλοφυές σχέδιο της “περικύκλωσης της ανατολικής Μεσογείου” που οι έλληνες σχεδιαστές προσπαθούν να πουλήσουν στην Ουάσιγκτον για να αναβαθμιστούν γεωπολιτικά, έχουν τους δικούς τους λογαριασμούς και τα δικά τους συμφέροντα. Άλλο απόσπασμα απ’ το ίδιο με πριν άρθρο:

… Στο περιθώριο των navtex δεν πρέπει να διαφύγει της προσοχής μας η συμφωνία Ισραήλ – Αιγύπτου ύψους 15 δις δολαρίων για αγορά αερίου από την αιγυπτιακή ιδιωτική εταιρεία Dolphin. Η συμφωνία αυτή στην πράξη έρχεται να καταδείξει από τη μια τις προοπτικές συνεργασίας που υπάρχουν αλλά και την αδυναμία συνεννόησης όλων των κρατών της Ανατολικής Μεσογείου για πολύπλευρη εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων στην περιοχή. Η επιθετική συμπεριφορά της Τουρκίας, η υποκριτική συμπεριφορά του Ισραήλ το οποίο, μη αποδεχόμενο τη συμφωνία ενιαιοποίησης του οικοπέδου 12, μας έχει δέσει τα χέρια για την αξιοποίηση του κοιτάσματος, η έλλειψη ηγεσίας με όραμα στην Κύπρο, η μη λύση του Κυπριακού και κατ’ επέκταση η αδυναμία της χώρας μας να αποτελέσει τον ενδιάμεσο κρίκο συνεννόησης με όλους τους παίκτες της περιοχής με βάση τον αρχικό σχεδιασμό που έγινε για την περιοχή κυρίως από πλευράς ΗΠΑ και ΕΕ, στην ουσία οδηγεί προς το παρόν σε αποσπασματικές κινήσεις. Εταιρείες του βεληνεκούς της Noble, ακόμα και της ΕΝΙ, απέδειξαν ότι δεν μπορούν να συνεισφέρουν σε έναν ευρύτερο γεωπολιτικό σχεδιασμό. Ίσως η παρουσία της αμερικανικής Exxon το δεύτερο εξάμηνο στην περιοχή υπό την προϋπόθεση ότι θα υπάρξουν σημαντικά ευρήματα να αλλάξει τη ροή των δεδομένων. Σε διαφορετική περίπτωση το κυπριακό φυσικό αέριο μέλλει να μείνει εγκλωβισμένο στα έγκατα της Μεσογείου.

Το κοίτασμα του «οικοπέδου 12» είναι ενιαίο με το γειτονικό του ισραήλ. Αν γίνουν δύο τρύπες θα τραβούν και οι δύο πλευρές απ’ το ίδιο γκάζι· κι αυτό θα μπορούσε να είναι αιτία ακόμα και για καυγά. Πιθανόν η Λευκωσία να ονειρευόταν κάποιου είδους επίσημη μοιρασιά με το Τελ Αβίβ, αλλά το ισραηλινό κράτος δεν κάνει τέτοια χουβαρνταλίκια – και γιατί θα έπρεπε; Έτσι την ελληνοκυπριακή «αξιοποίηση του οικοπέδου 12» δεν την εμποδίζει η μοχθηρή τουρκία, αλλά το συμμαχικό ισραήλ – που θέλει το κοίτασμα για πάρτη του!!!

Δυο λεπτά όμως; Ποιος καπιταλιστικός νόμος λέει ότι αν σε κάποια χ δουλειά υπάρχουν, ας πούμε, 10 αφεντικά, μόλις εμφανιστεί ορεξάτος ένας 11κατος, να ανοίξει ίδιο μαγαζί, οι υπόλοιποι θα τον αγκαλιάσουν και θα τον χειροκροτήσουν; Ποιος καπιταλιστικός νόμος λέει ότι το μιλιταριστικό, απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς, ή η χούντα του Καΐρου, που έχουν βρει ήδη μεγάλα κοιτάσματα φυσικού αερίου στις αοζ τους (τα οποία φυσικά θέλουν να μπορούν να πουλάνε) θα καλοδεχτούν τους ελληνοκύπριους (ή ακόμα και τους έλληνες) σαν ανταγωνιστές τους; Γιατί να το κάνουν αυτό; Βρείτε μας, please, έναν λόγο που να στέκει…

Συνεπώς, δεν είναι η μοχθηρή τουρκία ο πραγματικός αντίπαλος! Είναι ο συνδυασμός της ελληνικής και της ελληνοκυπριακής ιμπεριαλιστικής οπτικής με τα συμφέροντα των συμμάχων (στην ανατολική Μεσόγειο…) που τρίβονται στα μούτρα των επίδοξεων ντόπιων σεΐχηδων!!! (Για να μην αναφερθούμε στα συμφέροντα των υπερδυνάμεων στο φυσικό αέριο, δηλαδή την Μόσχα, την Τεχεράνη και την Ντόχα, που είναι βέβαια «απέναντι»…)

Και γιατί, δηλαδή, ο «μεγάλος αμερικάνος φίλος και σύμμαχος» θα έπρεπε να τσακωθεί με το Τελ Αβίβ για τα «μάτια της Λευκωσίας» – και το πιθανό γκάζι της;

Δεν πειράζει. Οι ιμπεριαλιστικές φαντασιώσεις και οι εθνικιστικοί μεγαλοϊδεατισμοί είναι μια χαρά αναισθητικά για τις ταξικές αντιθέσεις. Τουλάχιστον εκεί τα ντοπια αφεντικά και οι πολιτικοί και μηντιακοί λακέδες τους την ξέρουν την δουλειά.

Εύκολη δουλειά, όταν δεν έχουν ανταγωνιστές…

Αμερικανικός κανιβαλισμός

Σάββατο 24 Φλεβάρη. Μέσα στον ερχόμενο Μάη η Ουάσιγκτον πρόκειται να εγκαινιάσει την ισραηλινή πρεσβεία της στην Ιερουσαλήμ / al Quds. Για να συμπέσει (λένε οι αμερικάνοι) με την επέτειο των 70 χρόνων απ’ την δημιουργία του ισραηλινού κράτους.

Για τους άραβες / παλαιστίνιους η 15η Μάη είναι ημέρα πένθους. Λέγεται “Nakba”, που σημαίνει καταστροφή: ανάμεσα στο 1947 και 1949 τουλάχιστον 750.000 αυτόχθονες (σ’ ένα συνολικό πληθυσμό, τότε, 1,9 εκατομυρίων ψυχών) εξανδραποδίστηκαν απ’ τα σπίτια και τα χωράφια τους για να «δημιουργηθεί χώρος για το ισραηλινό κράτος». Ήταν μια τρομακτική σε έκταση εθνική εκκαθάριση που απλά συνεχίστηκε και συνεχίζεται με διεθνείς πρωτοκοσμικές ευλογίες.

Η ανακήρυξη της («μετακόμισης» της) αμερικανικής πρεσβείας σε λιγότερο από 3 μήνες είναι βιαστική. Δεν έχει κατασκευαστεί κτήριο, και ουσιαστικά θα πρόκειται για ενίσχυση ενός προξενείου που είχε η Ουάσιγκτον στην Ιερουσαλήμ / Quds με προσωπικό απ’ την τωρινή πρεσβεία στο Τελ ΑΒίβ· και την συμβολική αναβάθμισή του. Πολλές πρεσβευτικές λειτουργίες θα παραμείνουν στο Τελ Αβίβ, μέχρις ότου κατασκευαστεί καινούργια κτίριο.

Γιατί βιάζονται οι αμερικάνοι; Σίγουρα όχι για καλό…

Ισραηλινός κανιβαλισμός

Σάββατο 24 Φλεβάρη. Την ίδια ώρα, όμορφα και ωραίa, το ισραηλινό κράτος επεκτείνει το απαρτχάιντ καθεστώς του – ανενόχλητο έως επιβραβευόμενο. Η κυβέρνηση και ο στρατός έδωσαν διαταγή εκκένωσης τριών τουλάχιστων οικισκών (μεγέθους από 30 ως 50 σπίτια ο καθένας) στην κοιλάδα του Ιορδάνη, στα περίχωρα της ανατολικής Ιερουσαλήμ. Πρόκειται για τους οικισμούς Ein al-Hilweh, Umm Jamal και Jabal al-Baba, που κατοικούνται από φτωχούς αγρότες και βοσκούς, κάποιοι απ’ τους οποίους είναι βεδουΐνοι «εσωτερικοί μετανάστες» της επέκτασης του ισραηλινού κράτους.

Οι οικισμοί αυτοί βρίσκονται ανάμεσα στο ισραηλινό μεγα-αποικιακό project του Maaleh Adumim και στην αραβική ανατολική Ιερουσαλήμ. Ο Maaleh Adumim πρόκειται να επεκταθεί με την προσθήκη χιλιάδων νέων οικοδομών (σε κατεχόμενη παλαιστινιακή γη) έτσι ώστε να “πέσει πάνω” στην ανατολική Ιερουσαλήμ. Πρόκειται για τμήμα του σχεδίου για εθνική εκκαθάριση του ανατολικού τομέα της πόλης και όλων των γύρω περιοχών και εποικισμό τους από ισραηλινούς, ώστε η Ιερουσαλήμ να κατακτηθεί απόλυτα.

Ελληνικές σιωπές

Πέμπτη 22 Φλεβάρη. Μαγκιές – ξεμαγκιές, το ελληνικό καθεστώς, το ελληνικό κράτος / βαθύ κράτος / παρακράτος, το ελληνικό κεφάλαιο, τα ντόπια μικρομεσαία αφεντικά, οι πολυφωτισμένες πολιτικές βιτρίνες, τα χρεωκοπημένα μήντια και τα ακμαία social media, “όλα τα καθάρματα δουλεύουνε μαζί”, μπορούν να πουλάνε την “τουρκική επιθετικότητα” (ποτέ, όμως την ισραηλινή!), μπορούν να πουλάνε την διεθνή “συνωμοσία” υπέρ της δημοκρατίας της μακεδονίας (χωρίς συμπληρωματικό όνομα συζύγου – και η θεία Λίτσα φρικάρει)… Όμως ΠΑΝΩ ΑΠ’ ΟΛΑ πρέπει να παρουσιάζουν το μενού τους ΞΕΚΟΜΜΕΝΟ, με άψογο “ελληνοκεντρικό” τρόπο.

Με τίποτα, επί ποινή μόνιμης περιθωριοποίησης, δεν πρέπει να περάσει έστω και η υποψία απ’ τα μυαλά των υποτελών ότι το ελλαδιστάν έχει χωθεί ήδη σ’ έναν πόλεμο που δεν είναι καν περιφερειακός: η αμερικανική (τυπικά “νατοϊκή”) βάση της Σούδας έχει ανεβάσει έντονα στροφές, αλλά κανείς δεν πρέπει (να θέλει) να ξέρει τι, πως, που.

Το ελλαδιστάν είναι ΗΔΗ το αμερικανικό back up για «το παιχνίδι με τη φωτιά» στη μέση Ανατολή, κατά τα λεγόμενα του Lavrov. Το ελλαδιστάν είναι ΗΔΗ το ισραηλινό back up για ό,τι αποφασίσει το Τελ Αβίβ, όταν θεωρήσει ότι «το παίρνει». Το ελλαδιστάν ΗΔΗ ψάχνει να βρει καμιά τρύπα μπας και βγάλει κανά γεωπροσοδικό δίφραγκο…

Οι ελληνικές αντιτουρκικές «μαγκιές» είναι, για να είμαστε προσγειωμένοι, μάλλον μαζεμένες· αναγκαστική συνέπεια της ελληνικής παρακμής. Κάτω από την αμερικανική συμμαχική φτερούγα, και μάλλον χωρίς την άδεια της Ουάσιγκτον, η Αθήνα ψάχνει να βρει, να μετρήσει, να ζυγίσει, το αν μπορεί να επωφεληθεί απ’ την τριβή (αν και όχι ανοικτή σύγκρουση) της Άγκυρας με την Ουάσιγκτον. Ως τώρα δεν βγαίνει ελληνικό κέρδος, αφού η Ουάσιγκτον δεν θέλει να θεωρήσει την Άγκυρα «χαμένη υπόθεση». Και το Τελ Αβίβ (που θα ήθελε) κρατιέται στην άκρη, γιατί έχει μια συρία και έναν λίβανο στη μέση…

Απ’ την μεριά της η Άγκυρα (και οι πολιτικές της βιτρίνες, ειδικά της αντιπολίτευσης στον Ερντογάν) κάνουν πύρινες εθνικιστές δηλώσεις περί νησίδων στο Αιγαίο: αυτός είναι ο μόνος τρόπος που έχουν σκεφτεί για να «σκεπάσουν» την εισβολή στον θύλακα της Afrin. Ας το ξεκαθαρίσουμε: αυτή η επιχείρηση, με τις αναμενόμενες απώλειες, ήταν σοβαρό ρίσκο για το τουρκικό καθεστώς, σε ότι αφορά πιθανές εσωτερικές αντιδράσεις – για τα φέρετρα. Έχοντας φτιάξει την δική τους «εθνική ενότητα» στην Άγκυρα οι αντιπολιτευόμενοι στον Ερντογάν πετάνε την μπάλα έξω, όσο πιο έξω μπορούν: στο Αιγαίο.

Αλλά αυτά είναι θόρυβος. Το ελλαδιστάν συμμετέχει, με light τρόπο αλλά καθαρά, στο διευρυμένο πεδίο του 4ου παγκόσμιου που λέγεται «μέση Ανατολή – ανατολική Μεσόγειος». Κανονικά (όμως ποιος το ορίζει αυτό το «κανονικά»;) θα έπρεπε να γίνονται κάθε δεύτερη μέρα διαδηλώσεις εναντίον αυτής της επιλογής των ντόπιων αφεντικών και των πολιτικών βιτρινών / λακέδων τους. Εναντίον της συμμαχίας με τις ηπα, το ισραήλ / απαρτχάιντ, την αιγυπτιακή χούντα. Εναντίον της έστω light (προς το παρόν) συμμετοχής στον 4ο παγκόσμιο.

Το ότι δεν γίνονται καθόλου δεν σημαίνει ότι πρέπει, σαν σύγχρονοι εργάτες / εργάτριες, να πάμε για ύπνο. Θα ξημερώσουν, αργά ή γρήγορα τέρατα – από μια τέτοια παραίτηση.

Το «καμπανάκι» έχει κτυπήσει ήδη. Όποιος δεν το ακούει (και δεν αναλαμβάνει τα πολιτικά καθήκοντα που του αναλογούν σ’ αυτές τις πρωτοφανείς περιστάσεις) δεν είναι κουφός. Απλά απωθεί την πραγματικότητα.

Πιο ελληνικό δεν γίνεται!!!

(φωτογραφία: η ελληνική πρωθυπουργική βιτρίνα χαίρεται – το 2016 – αλλά το δεξιά στη φωτο φιλαράκι του, ο ισραηλινός πρωθ., μετράει μέρες πλέον· έτσι λένε πολλοί, κι όχι άδικα. Ότι έχει βουλιάξει στο βούρκο των δώρων που έχει πάρει από ισραηλινούς businessmen, αυτό είναι γεγονός. Πάντως η Αθήνα δεν φαίνεται να ανησυχεί: και ο επόμενος ισραηλινός πρωθυπουργός απ’ το ίδιο ρατσιστικό και μιλιταριστικό καλούπι θα βγει….)