Tag: ισραήλ

Δευτέρα 5 Μάη (00.33) >> Το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς συνεχίζει να σκοτώνει – σκοτώνει – σκοτώνει∙ συνεχίζει να εξαγγέλλει σχέδια κατακτήσεων και εξαφάνισης των αντιπάλων του∙ συνεχίζει να έχει την υποστήριξη των συμμάχων του∙ κι όμως: κάνει την ήττα του όλο και πιο βαθιά!!!

Μήπως κάνουμε τις επιθυμίες μας πραγματικότητα; Η καθεστωτική Jerusalem Post δεν είναι στην παρέα μας∙ κι ωστόσο αυτή ήταν που έγραψε χτες ότι παρά τις μαζικές προσπάθειες στράτευσης των εφέδρων του στρατού, το απαρτχάιντ επιτελείο «θα είναι τυχερό αν ανταποκριθεί το 60% έως 70%».

Άρνηση στράτευσης (τουλάχιστον) του 30% έως 40% των εφέδρων; Την ώρα που το ίδιο το καθεστώς παραδέχεται ότι η παλαιστινιακή αντίσταση στη Γάζα έχει διπλασιάσει τα ένοπλα μέλη της παρά τις ως τώρα απώλειές της;

Οι κατοχικοί ματώνουν, και ματώνουν διαρκώς. Δεν ξέραμε πόσο, αλλά η αλήθεια «ξέφυγε» απ’ το στόμα του πιο αρμόδιου, του καινούργιου θεοναζί, απαρτχάιντ αρχιστράτηγου Eyan Zamir, σε ομιλία του λίγο μετά την ανάληψη της θέσης τον περασμένο Φλεβάρη. Δήλωσε ότι

α) τουλάχιστον 5.942 οικογένειες πενθούν το 2024∙ πράγμα που σημαίνει σχεδόν 6.000 νεκρούς κατοχικούς στρατιώτες στη Γάζα απ’ την αρχή της επίθεσης εκεί ως τα τέλη της περσινής χρονιάς…

β) πάνω από 15.000 στρατιώτες υποφέρουν από σωματικούς τραυματισμούς και σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα…

Αυτό σημαίνει πάνω από 21.000 απώλειες – για έναν κατοχικό στρατό που θεωρούμε εξαιρετικά αμφίβολο αν έχει προκαλέσει στην παλαιστινιακή αντίσταση ζημιά ανάλογου μεγέθους… Γι’ αυτό συνεχίζει να σφάζει αμάχους: είναι εύκολο, ικανοποιεί την φασιστική λύσσα του…

Η άρνηση στράτευσης (που διαρκώς ογκώνεται ως μέγεθος) είναι μια απόδειξη της ήττας. Η αποτυχία στους στόχους της σφαγής είναι μια ακόμα. Ιδού μια τρίτη:

Στις 22 Απρίλη (2025) το καθεστωτικό Channel 12 αποφάσισε να δημοσιοποιήσει το πιο κάτω video, τραβηγμένο από κατοχικό στρατιώτη: είναι η (για εσάς κι εμάς!) διασκεδαστική στιγμή όπου αρκετοί κατοχικοί στρατιώτες «πέφτουν επάνω» σ’ έναν μόνο παλαιστίνιο αντάρτη (ή μπορεί και μόνο σ’ ένα αντάρτικο φάντασμα!!!) μέσα σ’ ένα κτίριο στη θρυλική πια για τις αντιστασιακές επιτυχίες Khan Yunis:

Πυροβολούσαν στον αέρα βέβαια, χάλασαν σφαίρες πολλές∙ αλλά διακρίθηκαν στα μακροβούτια, στα σαβουριάσματα, στις κραυγές φόβου, στην «κρίση πανικού» ένα πράμα…

Η απορία έρχεται μόνη της: μα πως γίνεται να προβάλλει τέτοια πράγματα η επίσημη απαρτχάιντ τηλεόραση, πράγματα που γελοιοποιούν, ξεφτιλίζουν τον «φοβερό και τρομερό» στρατό του καθεστώτος και υπονομεύουν το ηθικό;

Η απάντηση είναι σχετικά απλή. Οι εσωτερικές αντινομίες και ανισορροπίες του κατοχικού καθεστώτος οξύνονται διαρκώς εξαιτίας αυτής της πρωτοφανούς ήττας του. Οξύνονται σε τέτοιο βαθμό ώστε η γελοιοποίηση, η ξεφτίλα (η αποκάλυψη της ανικανότητας αν προτιμάτε) ακόμα και του στρατού έχει γίνει ένα θεμιτό επιχείρημα υπέρ της λήξης του πολέμου, του συμβιβασμού με την παλαιστινιακή αντίσταση και, οπωσδήποτε, της φυλάκισης του αρχιχασάπη (για τα «σκάνδαλα» για τα οποία δικάζεται).

Όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι για τους παλαιστίνιους / τις παλαιστίνιες που θα επιζήσουν απ’ αυτήν την σφαγή υπάρχει στον κοντινό ορίζοντα ένα λαμπρό μέλλον. Το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς ηττάται σταθερά∙ αλλά δεν βρίσκεται στο χείλος της συντριβής. Κάποιοι «επώνυμοι» στο εσωτερικό του υποστηρίζουν ότι βρίσκεται στο χείλος της κατάρρευσης και του εμφυλίου πολέμου∙ όμως αν δεν τον δούμε (και κυρίως: αν δεν τον δουν οι κατεχόμενοι παλαιστίνιοι) είναι απλά λόγια-του-αέρα.

Δευτέρα 21 Απρίλη (01.04) >> Στις 2 Ιούνη του 2013 οι δυτικοί σύμμαχοι της Ουάσιγκτον, νοιώθοντας ακόμα ισχυροί, είχαν το θράσος να κάνουν αεροπειρατεία στο (προεδρικό) αεροπλάνο του τότε προέδρου της βολιβίας Evo Morales, καθώς πετούσε απ’ την Μόσχα προς την Λα Παζ. Ισπανία, γαλλία και ιταλία αρνήθηκαν την διέλευση του αεροπλάνου απ’ τον εναέριο χώρο τους∙ και ο πιλότος, υπολογίζοντας ότι δεν έχει καύσιμα για να κάνει τον γύρο-του-κόσμου, ζήτησε αναγκαστική προσγείωση στη Βιέννη. Εκεί το αεροπλάνο ερευνήθηκε απ’ την αυστριακή αστυνομία για την περίπτωση να κρυβόταν εκεί …. ο αυτοεξόριστος στη Μόσχα Edward Snowden: αυτός ήταν ο λόγος της πρωτοφανούς και απόλυτα προσβλητικής για τα (τότε…) διεθνή ήθη των διακρατικών σχέσεων αεροπειρατείας.

Δώδεκα χρόνια μετά, στις αρχές Απρίλη του 2025, ο καταζητούμενος διεθνώς για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας αρχιχασάπης του Τελ Αβίβ πέρασε απ’ τον εναέριο χώρο του ελλαδιστάν και της σερβίας για να προσγειωθεί όλο καμάρι στη Βουδαπέστη (επίσκεψη στον «προστάτη των αδυνάτων» Orban) και απ ‘κεί να πετάξει μέσω ενάεριου χώρου ιταλίας, γαλλίας και ισπανίας προς Ουάσιγκτον, χωρίς να τον ενοχλήσει κανείς – όπως είχαν υποχρέωση να κάνουν όλα αυτά τα «φιλάνθρωπα» και «ζήτω το διεθνές δίκαιο» κράτη. Χωρίς, δηλαδή, να «κατεβάσουν το αεροπλάνο», να τον συλλάβουν, και να τον παραδώσουν στο ICC…

Οι σοσιαλδημοκράτες της Μαδρίτης το παίζουν «καλοί άνθρωποι» και λένε ότι έχουν «αναγνωρίσει παλαιστινιακό κράτος»∙ στα χαρτιά και στη φαντασία τους. Το ένταλμα σύλληψης κατά του αρχιφασίστα δεν αρέσει όμως σε κανέναν δυτικό, επειδή «θα διαταράξει τις διεθνείς σχέσεις»…. Αυτό σημαίνει πως το δυτικής κατασκευής αλλά πέραν της δύσης ανυπόληπτο ICC σχόλασε οριστικά ως θεσμός «διεθνούς δικαίου». Απομένει το πιο παλιό και πιο αποδεκτό διεθνώς ICJ, που φαίνεται όμως να δυσκολεύεται εδώ και μήνες να καταλήξει στο αν οι θεοναζί κάνουν γενοκτονία στην κατεχόμενη Παλαιστίνη ή όχι….

Έτσι έχουν τα πράγματα. Όσο μπορεί να θυμηθεί η ασταμάτητη μηχανή μετά την σφαγή των βοσνίων ανδρών και γυναικών με τις ευλογίες του συνόλου των δυτικών ανθρωπιστών από το 1992 ως το 1995 (δολοφονήθηκαν μαζικά επειδή ήταν μουσουλμάνοι, άρα απαγορευόταν να έχουν δικό τους κράτος μέσα στην χριστιανική ευρώπη…) η Παλαιστίνη είναι το ποτάμι του αίματος, του πόνου και του θανάτου που επιδεικνύει πανηγυρικά την ιμπεριαλιστική «χαρτογραφία» των δυτικών. Και δεν γίνεται να αυτοεξαιρεθούμε. Για τον απλό λόγο ότι δεν έχουμε διακινδυνέψει τίποτα για να σταματήσουμε αυτό το αφηνιασμένο τέρας που λέγεται «δύση».

Στην ερειπωμένη Γάζα η ένοπλη αντίσταση συνεχίζεται – κι ας μην ακούγεται στα μέρη μας. Προκύπτει όμως ότι η παλαιστινιακή αντίσταση έχει προσθέσει στα έργα της και μερικές δόσεις ψυχολογικών επιχειρήσεων που σημαδεύουν στο εσωτερικό του θεοναζί, απαρχάιντ καθεστώτος. Μπορεί η πρόβλεψη διάφορων ισραηλινών αναλυτών για μια κοινωνία που βρίσκεται στο χείλος του εμφυλίου πολέμου να είναι υπερβολική, όμως η εσωτερική σύγκρουση ανάμεσα στους θεοναζί και στους κοσμικούς ναζί εντείνεται. Οι πρώτοι αδιαφορούν για τους ομήρους, και ευχαρίστως θα τους έκαναν κομμάτια. Οι δεύτεροι έχουν κάνει σημαία την ανταλλαγή / απελευθέρωσή τους, φτάνοντας πλέον να ζητούν και τον τερματισμό του πολέμου∙ κάτι που φαινόταν αδιανόητο πριν λίγους μόνο μήνες. Οι λιποταξίες στον θεοναζί στρατό αυξάνονται σταθερά, ενώ κατά εκατοντάδες στελέχη όλων των μηχανισμών του βαθέος κράτους (στρατός, αεροπορία, ναυτικό, μυστικές υπηρεσίες) υπογράφουν καταγγελίες κατά του αρχιχασάπη, της κυβέρνησής του και της συνέχισης ενός πολέμου που (είναι βέβαιο) θα καταλήξει στην δολοφονία των ομήρων που είναι ζωντανοί. (Οι χιλιάδες δολοφονημένοι Παλαιστίνιοι θεωρούνται απλά το «αναπόφευκτο»…)

Τι τραβάνε και οι φονιάδες όμως, ε;

(Εμφύλιος πόλεμος στον οποίο η θεοναζί πλειοψηφία είναι οπλισμένη μέχρι τα δόντια ενώ οι όψιμοι «ανθρωπιστές» είναι άοπλοι δεν μπορεί να γίνει. Εκείνο που μπορεί να συμβεί (και συμβαίνει ήδη) είναι η δεύτερη κατηγορία υποστηρικτών του απαρτχάιντ να φύγουν∙ ειδικά αν έχουν πρωτοκοσμικά διαβατήρια).

Επιχειρώντας να οξύνει αυτό το εσωτερικό σχίσμα η παλαιστινιακή αντίσταση δημοσιοποίησε πρόσφατα (μεταξύ άλλων) το πιο κάτω video. Είναι απ’ την παράδοση κάποιων νεκρών ομήρων στην 1^η φάση της προηγούμενης «εκεχειρίας»:

Έχει πιθανότητες αυτή η παλαιστινιακή τακτική να οξύνει την εσωτερική πόλωση στο θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς; Δεν το ξέρουμε. Είναι ωστόσο αξιοθαύμαστη η οργανωτική επάρκεια της παλαιστινιακής αντίστασης ακόμα κι όταν πρόκειται για παράδοση νεκρών αντιπάλων∙ σε αντίθεση με τους «πολιτισμένους» θεοναζί που απλά θάβουν νεκρούς ή ζωντανούς όσους βρεθούν στο στόχαστρό τους μέσα στα ερείπια ή μαζί με τα ασθενοφόρα τους, όπως πρόσφατα.

Μην περιμένετε τίποτα «πολιτισμένο» απ’ τις εξουσίες και τους παρατρεχάμενους τα μέρη μας. Ζούμε υπνοβατώντας το τέλος των πρωτοκοσμικών ψευδαισθήσεων…

Δευτέρα 14 Απρίλη (00.42) >>

Ο καιρός θάταν όμορφος στη Γάζα, θάταν όμορφος στη Γάζα αν δε την θέλαν τα ναζίδια.

… Το κορίτσι σου θάπαιρνες για βόλτα, στη Γάζα για βολτίτσα χέρι χέρι…

(Σήμερα η Khan Yunis, απ’ την οποία ο κατοχικός στρατός αναγκάστηκε να υποχωρήσει πριν λίγους μήνες ταπεινωμένος, με πολλές απώλειες, ξαναβομβαρδίζεται…)

Και σ’ αυτό το έξτρα video κάτω η παλαιστίνια Shadia Mansur (θεωρούμενη η πρώτη αράβισσα hip hoper) μιλάει σε μια μεγάλη συγκέντρωση χιλιάδων υπέρ της Παλαιστίνης έξω απ’ την θεοναζί πρεσβεία στο Λονδίνο, το Νοέμβρη του 2012.

Προσέξτε, μαζί με την χρονολογία, μια αποστροφή του λόγου της: ο γυιός ενός πρώην [θεοναζί, απαρτχάιντ] υπουργού λέει ότι «θα καταστρέψουμε τη Γάζα γιατί οι αμερικάνοι δεν σταμάτησαν στη Χιροσίμα»…

Εδώ και 70 χρόνια αυτό ακριβώς ονειρεύονται…

Ενώ στη δύση προσπαθούν να «καθαρίσουν» τα πανεπιστήμιά τους απ’ τους αντιφρονούντες (προς το παρόν υπέρ της Παλαιστίνης), ο σύμμαχός τους τα καταστρέφει. Αυτή πάνω είναι η αίθουσα τελετών του ισλαμικού πανεπιστημίου στη Γάζα – τώρα καταφύγιο για κάποιους επιζώντες, μέσα στα αποκαϊδια…

Δευτέρα 14 Απρίλη (00.37) >> Ποιοι σκοτώνουν στη Γάζα, στη δυτική Όχθη, στο νότιο λίβανο; Οι θεοναζί. Αλλά όχι μόνον αυτοί. Πρέπει να το καταλάβουμε καλά: και οι σύμμαχοί τους (δηλαδή τα αφεντικά ΜΑΣ και οι πολιτικοί, στρατιωτικοί και λοιποί εκπρόσωποί τους) δολοφονούν επίσης, με κάθε τρόπο που τους επιτρέπει το να φυλάνε το τομάρι τους∙ αλλά σκοτώνουν.

Πιο κάτω σας θυμίζουμε την αγαπημένη Annalena, πέρυσι τον Οκτώβρη (στις 14 του μήνα) που με μεγάλη αποφασιστικότητα «ευλογούσε» τον βομβαρδισμό οποιουδήποτε πολιτικού «στόχου» στη Γάζα, επειδή εκεί κρύβονται «τρομοκράτες». Να τονίσουμε ότι η αγαπημένη Annalena επιβραβεύτηκε για την φονικότητά της με 5.762.380 ψήφους (το κόμμα της), ο θλιβερός Scholz (του οποίου το κόμμα θα ξανακυβερνήσει) με 8.149.124, ενώ ο νικητής Merz, του ιδίου εγκληματικού φυράματος, με 14.160.402.

Θάλαμοι αερίων; Θάλαμοι αερίων είπατε; Μα ελάτε τώρα, δεν έχει τέτοια πράγματα στην Παλαιστίνη… Και εν πάσει περιπτώσει έχουμε άλλα προβλήματα, άλλες προτεραιότητες… 

Εδώ είναι η καραβανού Tammy Bruce, που τώρα βιοπορίζεται ως εκπρόσωπος τύπου του αμερικανικού υπουργείου πολέμου, πριν λίγες ημέρες: απαντάει στην ερώτηση τι «σχολιάζει» το state department για την εν ψυχρώ δολοφονία 15 νοσηλευτών και διασωστών στη Γάζα:

Για ό,τι γίνεται στη Γάζα φταίει η Hamas…  (Προσέξτε το ενοχλημένο ύφος της πρωτοκοσμικής seal για την ερώτηση…)

Δυσκολευόμαστε (ή και ιδιοτελώς δεν θέλουμε) να καταλάβουμε, να χωνέψουμε πόσο πολύ οπλίζουν τα χέρια των θεοναζί, απαρτχάιντ οι δυτικοί σύμμαχοί τους∙ πόσο καθοριστική είναι η συνενοχή / συμμετοχή τους στο Ολοκαύτωμα των Παλαιστινίων. (Και βολεύει να νομίζουμε ότι αφού οι σημερινοί ναζί δεν είναι όπως εκείνοι πριν 80 χρόνια δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος…)

Κανείς στον πρώτο κόσμο δεν θα έπρεπε να αναρωτιέται «τι κάνει ο άξονας της αντίστασης»! Θα έπρεπε να ρωτάμε τι δεν έχουμε κάνει σωστά εδώ, ή τι δεν έχουμε κάνει καθόλου εδώ έτσι ώστε να δυσκολέψουμε όλο και περισσότερο τα «μαύρα χέρια» των δυτικών ιμπεριαλισμών να κάνουν όσα κάνουν εκεί.

Arafat, Darwish και George Habash (: ο ιστορικός γ.γ. του «Λαϊκού Μετώπου για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης» / PFLP) κάπου το 1980.

Δευτέρα 7 Απρίλη >> O Mahmoud Darwish θεωρείται ο «εθνικός ποιητής» της Παλαιστίνης. Γεννήθηκε το 1941, και απ’ το 1948 βρέθηκε στους δρόμους της εξορίας (στο νότιο λίβανο) μετά την καταστροφή του χωριού του απ’ τον κατοχικό στρατό: Nakba. Σπούδασε στο πανεπιστήμιο Lomonosov της σοβιετικής ένωσης, και το 1973 εντάχτηκε στην (τότε…) PLO. To 1988, στη διάρκεια της 1^ης intifada, έγραψε την «Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας του Παλαιστινιακού Λαού» που θεωρείται ιστορικό ντοκουμέντο. Το 1993, μετά την υπογραφή των «συμφωνιών του Όσλο», αποχώρησε απ’ την PLO κατηγορώντας την οργάνωση (και τον Αραφάτ) ότι «υπέγραψε την ισραηλινή λύση για τα ισραηλινά προβλήματα με αντάλλαγμα έναν ρολάκο της PLO σ’ αυτήν την επίλυση».

(Πατάτε το cc για το ποίημα στα αγγλικά)

Δευτέρα 7 Απρίλη (00.27) >> Ο don Rico έτρεξε στον σύμμαχο χασάπη, και μάλιστα στην Ιερουσαλήμ και όχι στο Τελ Αβίβ (στην Ιερουσαλήμ που έχει «ανακηρύξει πρωτεύουσα» του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος το ψόφιο κουνάβι στην πρώτη θητεία του…) ως ικέτης. Ο don Rico λέει ότι πήγε εκεί για το … καλώδιο (!!!! Κοτζάμ πρωθυπουργάρα / πυλώνας να κάνει τον κόπο για ένα παλιοκαλώδιο; Τους υπουργούς τι τους έχει;). Στην πραγματικότητα πήγε για να παρακαλέσει. Να παρακαλέσει τον αρχιχασάπη να πει στο αμερικανικό λόμπι του να μεσολαβήσει στο ψόφιο κουνάβι ώστε α) να συγχωρέσει τον don Rico που υποστήριξε τον νυσταλέο Jo προεκλογικά, και β) να δώσει στον don Rico μια «πρόσκληση» για το άσπρο σπίτι, αφού διαφορετικά, με τον αιώνιο εχθρό να έχει πάρει ήδη μία, πως θα μπορεί – ο don Rico – να δικαιολογεί στους υπηκόους του την συμμαχία, και το όποιο κόστος της;

Ο παγκόσμιος (rebranded) τενεκεδένιος είχε πάρει μια τέτοια πρόσκληση, τότε, στην «πρώτη φορά»… Ο don Rico με την σειρά του είχε πάρει μία απ’ τον νυσταλέο Jo… Τώρα;

Τώρα είναι άλλο να ακούτε για την επίσκεψη στον αρχηγό του σφαγείου, κι άλλο να βλέπετε – έστω τις τυπικές χαιρετούρες! Ιδού λοιπόν ο εγκληματίας πολέμου / εγκληματίας κατά της ανθρωπότητας και ο «στρατηγικός εταίρος» του. Ο ηχητικός τονισμός δικός μας:

Εντελώς συμπτωματικά, την ώρα που γίνονταν αυτές οι χαρούλες, κάπου στη Γάζα ανακαλυπτόταν η εν ψυχρώ εκτέλεση μέσα στη νύχτα απ’ τον θεοναζί στρατό 15 Παλαιστίνιων νοσηλευτών και διασωστών, που είχαν «χαθεί» για μέρες. Ανακαλύφθηκε ότι τους είχαν θάψει, κάποιους τραυματισμένους αλλά ζωντανούς ακόμα, το επόμενο πρωί της δολοφονίας τους, μαζί με τα ασθενοφόρα τους, για να εξαφανίσουν κάθε ίχνος…

Έχει, πράγματι, πολλές «κοινές αξίες» ο ελληνικός και ο ισραηλινός ιμπεριαλισμός / ρατσισμός, ακόμα κι αν ο πρώτος έχει ρόλο υποστήριξης του δεύτερου σ’ αυτήν την ιστορική φάση. Να μια τέτοια «κοινή αξία»:

Θα πείτε: μα ο don Rico δεν κυνηγάει όσους υποστηρίζουν τον παλαιστινιακό αγώνα… Όπως στο ψοφιοκουναβιστάν, στην αγγλία ή στη γερμανία (ως τώρα)… Πράγματι. (Απλά έχει παραχωρήσει στην επικράτειά του άφθονη άνεση στις απαρτχάιντ υπηρεσίες και στον θεοναζί στρατό, για ό,τι χρειάζονται. Μεταξύ άλλων και για το φακέλωμα των υποστηρικτών της Παλαιστίνης – εννοείται…) Όμως όταν παρακαλάς, όταν ζητάς χάρες, κάτι θα πρέπει να προσφέρεις κι εσύ, έτσι δεν είναι;

Τι επιπλέον θα προσφέρει άραγε ο don Rico στον «κουμπαρά των κοινών αξιών»;

(Ένας ντόπιος προφέσορας, «αναλυτής» και influencer, το έθεσε ως εξής συνεντευξιαζόμενος ραδιο-φονικά: δεν είναι τώρα καιρός για ηθική. Τώρα κοιτάει ο καθένας τα συμφέροντά του… Ελπίζουμε να την θυμούνται αυτή τη «σοφία» όλοι οι χασάπηδες & Co. όταν βρεθούν προσωπικά απέναντι στο τέλος-της-ηθικής, είτε αυτό κρατάει όπλο είτε σκοινί…

Εν τω μεταξύ αν μια πολιτική βιτρίνα είναι ένοχη, «πολιτικά» έστω, για 57 δολοφονίες, τι ακριβώς ισχύει για την περίπτωσή της εάν έχει συν-υποθάλψει ως τώρα 57.000 δολοφονίες αμάχων;;;)