Tag: ιράν

Δευτέρα 24 Σεπτέμβρη. Συνδέεται η (προχθεσινή) πολύνεκρη ένοπλη επίθεση σε παρέλαση των “φρουρών της επανάστασης” στην ιρανική Ahvaz με την ισραηλινή εμπλοκή στην κατάρριψη του ρωσικού Il-20· και, κατά συνέπεια, με το γεγονός ότι η διαχείριση του μπλοκ της Αστάνα στο πρόβλημα του Idlib δεν επιτρέπει (τουλάχιστον προς το παρόν) δράση του άξονα Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ;

Δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν αυτή τη σύνδεση, εκτός απ’ την χρονική σύμπτωση. Ωστόσο το ιρανικό καθεστώς ξέρει – εδώ και πολύ καιρό – ότι οι επιτυχίες του τόσο στο ιράκ όσο και στη συρία θα αντιμετωπιστούν με έναν «πόλεμο τριβής» που θα προέρχεται απ’ τα δυτικά του σύνορα. Το ρήμα «αντιμετωπιστούν» παραπέμπει σε κάποιο «αντίπαλο υποκείμενο»· και δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς ποιο είναι αυτό. Στο κάτω κάτω όταν στην Ουάσιγκτον μιλάμε κάθε τρεις και λίγο για «ανατροπή του ιρανικού καθεστώτος» και στο Τελ Αβίβ για «εξαφάνισή του με πυρηνικά όπλα» είναι παιδαριώδες το να απορεί κανείς για το αν αυτά τα κράτη (συν εκείνο του σαουδάραβα τοξικού) χρησιμοποιούν «πιο ήπιες» τακτικές. Του είδους αντάρτικες οργανώσεις ενόπλων είτε κουρδικής είτε αραβικής προέλευσης.

Ο ρωσικός ιμπεριαλισμός, μετά το «τραγικό ατύχημα» με τους 15 νεκρούς του Il-20, είναι υποχρεωμένος να κοιτάξει αρκετά αυστηρά προς την μεριά του ισραηλινού, ακόμα κι αν αυτό δεν είναι (γενικά μιλώντας) πρώτη προτεραιότητά του. Το ρωσικό υπ.αμ. ξανακατηγόρησε χτες το Τελ Αβίβ πως όχι μόνο σκόπιμα καθυστέρησε να ενημερώσει για την επίθεση που είχε ξεκινήσει, αλλά πως επίσης σκόπιμα είπε ψέμματα για το που θα γινόταν. Συγκεκριμένα ο εκπρόσωπος τύπου στρατηγός Igor Konashenkov υποστήριξε σε συνέντευξη τύπου πως η (μόλις ένα λεπτό πριν) ισραηλινή «ενημέρωση» ήταν για επίθεση στα βόρεια της συρίας· και όχι στα δυτικά, όπου και έγινε.

Είναι βάσιμοι οι ρωσικοί ισχυρισμοί; Ναι. Για ένα λόγο: είναι γνωστή η τακτική του ισραηλινού μιλιταρισμού να οδηγεί τα πράγματα στα άκρα, ελπίζοντας ότι θα «καθαρίσει» (με τις αμερικανικές πλάτες). Το πιθανότερο είναι ότι η Μόσχα δεν θα αρχίσει να καταρρίπτει τα ισραηλινά πολεμικά. (Θα μπορούσαν να το κάνουν όμως δικοί της τεχνικοί της αντιπυραυλικής άμυνας, κάτω από την συριακή σημαία).

Αρκεί να εγκατασταθούν S-300 στη συρία.

Κυριακή 16 Σεπτέμβρη. Τηρουμένων των αναλογιών (και με δεδομένο, πάντα, ότι αναφερόμαστε σε προσωρινές καταστάσεις) φαίνεται πως και σε ότι αφορά την εκκαθάριση του θύλακα του Idlib το μπλοκ της Αστάνα ακολουθεί μια παρόμοια, «διαφορική», «μη γραμμική» τακτική.

Το μπλοκ της Αστάνα είναι σαφώς πιο επίσημο και διεθνώς γνωστό απ’ το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ, και εμφανίζεται δημόσια σαν τέτοιο. Ταυτόχρονα όμως παράγει το θέαμα «εσωτερικών διαφοροποιήσεων». Δεν επιτίθεται ως τώρα κατά μέτωπο (αν και κάνει και τέτοιου είδους κινήσεις μικρής εμβέλειας, αφήνοντας ανοικτό ένα τέτοιο ενδεχόμενο, σαν απειλή) αλλά μάλλον προσπαθεί να πλαγιοκοπήσει τους proxies του Ριάντ που στηρίζονται (είναι ολοφάνερο πια) στην Ουάσιγκτον, στο Λονδίνο και στο Τελ Αβίβ. Οι πλευρές των καθαρά στρατιωτικών κινήσεων (του μπλοκ της Αστάνα) είναι συνυφασμένες με ψυχολογικές και (διεθνούς εμβέλειας) προπαγανδιστικές επιχειρήσεις – με επιδιωκόμενο στόχο κάποιου είδους είτε παράδοση είτε, στη χειρότερη περίπτωση, εδαφική υποχώρηση των proxies του Ριάντ.

Κάτι ανάλογο προσπαθεί να κάνει και ο άξονας Ουάσιγκτον – Ριάντ, με ανάποδο στόχο. Και με ένα μειονέκτημα κατά τη γνώμη μας: δεν έχει επίσημα στρατό επι τόπου, συνεπώς εκτός απ’ τους «εργολάβους» δεν έχει άλλα πιόνια πάνω στο ταμπλώ. Απειλεί με βομβαρδισμούς («απ’ έξω») πράγμα που σημαίνει ότι η επί τόπου «command line» έχει κενά. Σε αντίθεση με τις αμερικανικές απειλές (απ’ τον ουρανό) οι απειλές (και οι προτάσεις συμβιβασμού) απ’ την μεριά του μπλοκ της Αστάνα είναι στο χώμα. Προφανώς οι πρώτες παίζουν ρόλο· μπορούν όμως να βραχυκυκλώσουν την τακτική πυκνότητα των δεύτερων;

Παρακολουθούμε, μαθαίνουμε – για να καταλάβουμε…

(Αλλά δεν περιμένουμε κάτι ευοίωνο…)

Πέμπτη 13 Σεπτέμβρη. … Οι ηπα σήμερα είναι στη χειρότερή τους κατάσταση παγκόσμια, κι ακόμα και διεθνείς οργανισμοί όπως οι unesco, ο οηε, η διεθνής υπηρεσία ατομικής ενέργειας (IAEA) και το διεθνές δικαστήριο εγκλημάτων δεν αποδέχονται την αμερικανική πολιτική…

Ως εδώ τα χθεσινά λεγόμενα του ιρανού προέδρου Hassan Rouhani θα μπορούσαν να θεωρηθούν αναμενόμενα. Να, όμως, τι είπε αμέσως μετά:

… Μόνο λίγα κακόφημα κράτη στηρίζουν τώρα την Ουάσιγκτον…

Αμάν!!! Είπε ο ιρανός πρόεδρος το ελλαδιστάν «κακόφημο κράτος»; Είπε τέτοιο πράγμα; Για το ελλαδιστάν; Που έδωσε στο σύμπαν «τα φώτα του πολιτισμού»; Που «όταν οι άλλοι ήταν στα δέντρα εμείς φτιάχναμε μπαλαντέζες»;

Ωιμέ!!! «Κακόφημο» ε;… Γι αυτό έχουν αρχίσει να σκάνε με τα ντάλαρς στο χέρι τα πελατάκια του αμερικανικού ναυτικού;

(φωτογραφία: Είμαι σίγουρος ότι εσύ δεν είσαι απ’ αυτούς που με κοντράρουν, τους “αντιστασιακούς” – κακό ψόφο νάχουν! Πάμε λοιπόν να σου δείξω την συλλογή των τιτιβισμάτων μου!)

Πέμπτη 13 Σεπτέμβρη. Ωραία, πολύ ωραία το παίζει ο Erdogan (στα διαλείματα των συζητήσεων του μπλοκ της Αστάνα) για φύλακας των αντικαθεστωτικών ενόπλων (αν και όχι όλων) στο Idlib. Με τα σχόλια και τις εκκλήσεις του στην «παγκόσμια κοινότητα» να «αποτρέψει την σφαγή» έχει γίνει πιστευτός· κι αυτή είναι η δουλειά που του αναλογεί στο θέμα “Idlib”. Άλλωστε κανείς δεν θέλει «σφαγή», για λόγους πολύ σοβαρότερους απ’ τον «ανθρωπισμό».

Να τώρα η πραγματική βάση, η καλοκουρδισμένη συνεννόηση του μπλοκ της Αστάνα. Πριν δύο μέρες συναντήθηκαν στη Γενεύη αντιπροσωπείες των «3 εγγυητριών δυνάμεων» στη συρία (φαίνεται πως άτυπα το μπλοκ της Αστάνα έχει αναγνωριστεί…) με εκπροσώπους του οηε. Με θέμα: την δημιουργία μιας κοινά αποδεκτής λίστας των εκπροσώπων της συριακής αντιπολίτευσης που θα συμμετάσχουν (μαζί με τον Άσαντ) στη διαμόρφωση του καινούργιου συριακού συντάγματος.

Τέτοια προσπάθεια είχε γίνει και στην αρχή της χρονιάς, στην Αστάνα. «Κόλλησε» στο θέμα της αντιπροσώπευσης των κούρδων: ενώ η Άγκυρα και η Τεχεράνη απέρριπταν μετά βδελυγμίας τις ypg/pkk, η Μόσχα ήταν πιο διαλλακτική, ελπίζοντας να τους ρυμουλκήσει μακρυά απ’ την Ουάσιγκτον…

Το γεγονός ότι μετά την συνάντηση της 11^ης Σεπτέμβρη του 2018 ανακοινώθηκε η καταρχήν συμφωνία για τα «χαρακτηριστικά των υποψηφίων» σημαίνει ότι το ζήτημα με τις ypg/pkk έχει λήξει – σίγουρα σ’ αυτή τη φάση. (Και τι άλλο θα μπορούσε να γίνει; Κάθε βδομάδα γίνονται ακόμα πιο proxies της Ουάσιγκτον). Επιβεβαιώνει επιπλέον ότι με την τύχη του θύλακα του Idlib να είναι πάνω στον πάγκο, το μπλοκ της Αστάνα παραμένει πάντα συμπαγές· όσο θέατρο «αντιθέσεων» στο εσωτερικό του κι αν χρειάζεται, πότε εδώ και πότε εκεί.

Σάββατο 8 Σεπτέμβρη. Σε μια μη αναμενόμενη (από εμάς…) εξέλιξη, οι κεφαλές του μπλοκ της Αστάνα αποφάσισαν χτες στην Τεχεράνη να απευθυνθούν στη λογική των τρομοκρατών (του Idlib) καλώντας τους να καταθέσουν τα όπλα τους… Χωρίς εισβολή στο θύλακα (έστω προς το παρόν)… Που οφείλεται αυτό το “give peace a chance»;

Δεν υπάρχει επίσημη (ή «επίσημη») εξήγηση, εκτός απ’ το ότι ο Erdogan επέμεινε ότι μια δυναμική εισβολή θα προκαλέσει την προσφυγιά αρκετών εκατοντάδων χιλιάδων αμάχων προς την τουρκική επικράτεια. Πέρα απ’ τους αριθμούς είναι σαφές ότι η Άγκυρα δεν θα ήθελε καθόλου να φιλοξενήσει τις οικογένειες και τους συγγενείς των proxies του Ριάντ, που κουβαλάνε την ίδια ιδεολογία. Όμως είναι αυτή η αιτία της αναβολής; Γιατί αν η απάντηση είναι «ναι», τότε το μπλοκ της Αστάνα διακινδυνεύει την ενίσχυση της «αυτοπεποίθησης» των αντιπάλων του στο Idlib. Με ότι αυτό θα μπορούσε να σημαίνει.

Σύμφωνα με όχι διαστραυρωμένη (απ’ την ασταμάτητη μηχανή) πληροφορία ο Erdogan πρότεινε σε Putin και Rouhani ένα σχέδιο έξι σημείων. Ένα απ’ αυτά προβλέπει την δημιουργία «ασφαλούς περιοχής» μέσα στον θύλακα για εκείνους τους αντικαθεστωτικούς που δέχονται μια «πολιτική λύση» αφήνοντας τα όπλα. Με τα τωρινά δεδομένα ωστόσο, και με βάση το γεγονός ότι οι της HTS συλλαμβάνουν ή/και εκτελούν όσους εκδηλώνονται υπέρ της ειρήνης, για να μετακινηθούν σ’ αυτόν τον θύλακα κάμποσες χιλιάδες άνθρωποι χρειάζονται την προστασία στρατού. Μόνο ο τουρκικός θα μπορούσε να αναλάβει τέτοια δύσκολη δουλειά – είναι κάτι τέτοιο στις «σημειώσεις» της χθεσινής απόφασης;

Δύο άλλα σημεία του ίδιου σχεδίου προτείνουν τον βίαιο αφοπλισμό των μελών της Hayat Tahrir al-Sham και άλλων 12 ένοπλων οργανώσεων. Ακόμα κι αν γίνει εφικτό να «διαχωριστούν» χωροτακτικά οι «καλοί» απ’ τους «κακούς» αντικαθεστωτικούς στο Idlib (δύσκολο) θα απομείνουν αρκετές χιλιάδες ντουφέκια προς αφοπλισμό… Εννοείται μαζί και μέσα σε πολύ περισσότερους αμάχους. Συνεπώς;

Πιθανόν ένας παράγοντας αναβολής (και όχι ακύρωσης) της εκκαθάρισης του θύλακα, με ή χωρίς το ένα ή το άλλο τουρκικό σχέδιο, είναι η ανακατωσούρα στο γκουβέρνο στην Ουάσιγκτον. Μετά από μερικές ημέρες όπου οι αμερικανικές απειλές (κατά του συριακού στρατού) είχαν αφήσει στην άκρη την “χρήση χημικών όπλων” σαν επιχείρημα, ο Bolton και η ύαινα Nikki Haley επανήλθαν χτες, στη συζήτηση με θέμα «συρία» που έγινε στον οηε.

«Απειλές as usual» θα έλεγε κανείς. Όμως ένα ψόφιο κουνάβι στριμωγμένο από «αντιστασιακούς» μέσα στα πόδια του και βιβλία αποκαλύψεων απέναντί του, θα μπορούσε πράγματι να διατάξει κάτι πολύ χειρότερο από μια συμβολική πυραυλική επίθεση, αξιοποιώντας μια fake (ή μυστηριώδη) «επίθεση με χημικά».

Σάββατο 8 Σεπτέμβρη. Σύμφωνα με χθεσινό άρθρο στο αγγλόφωνο site του γερμανικού καθεστωτικού spiegel:

… Το Κρεμλίνο μπορεί να ενδιαφέρεται να αποδεχθεί μια μοιρασιά του Idlib. Σ’ αυτό το σενάριο, η τουρκία θα ελέγχει ένα μέρος της περιοχής που θα την προσθέσει στο προτεκτοράτο που έχει ήδη δημιουργήσει βόρεια του Aleppo. Μερικοί αντάρτες θα μπορέσουν να βρουν άσυλο εκεί. Σε διακριτικές διαπραγματεύσεις που έχουν γίνει στην πρωτεύουσα του καζακστάν Αστάνα, η ρωσία, το ιράν και η τουρκία έχουν συζητήσει αυτό το κομμάτιασμα πολλές φορές. Σε μια τέτοια συμφωνία ο Άσσαντ θα ανακαταλάβει το δυτικό τμήμα της επαρχίας – συμπεριλαμβανομένης οπωσδήποτε μιας μικρής, στρατηγικής σημασάις πόλης, της Jisr al-Shughur. Η κωμόπολη βρίσκεται στους πρόποδες του όρους Ansarieh, κοντά στην περιοχή που κατοικείται κυρίως απ’ την μειονότητα των Αλεβιτών, στην οποία ανήκει ο Άσαντ.

Οι τούρκοι θα δώσουν εγγυήσεις στους ρώσους ότι οι αντάρτες που θα απομείνουν στο Idlib δεν θα ξαναεπιτεθούν στην κοντινή αεροπορική βάση του Hmeimin. Είναι υπό διαμόρφωση επίσης μια συμφωνία για τον σημαντικό εμπορικό δρόμο που συνδέει το τουρκικό Gaziantep μέσω του Aleppo με το νότο. Οι τούρκοι θα αναλάβουν την προστασία του βόρειου μέρους, οι ρώσοι του μεσαίου και ο στρατός του Άσαντ του νότιου….

Μπορείτε να γυρίσετε μερικές ημέρες πίσω, την περασμένη Δευτέρα (συρία 2) για να κάνετε μια σύγκριση των πιο πάνω με την εικασία μας.

Ωστόσο η «κάμψη» (για να το πούμε κομψά) της σαουντ-κινούμενης Hayat Tahrir al-Sham χωρίς να γίνει γενική σφαγή (ή/και γενική έξοδος) των αμάχων είναι Ο κρίσιμος παράγοντας. Το σίγουρο είναι ότι το μπλοκ της Αστάνα δεν βιάζεται· που σημαίνει ότι μπορεί να δοκιμάσει διάφορα. (Μπορεί, για παράδειγμα, η εισβολή να γίνει σε «αργή κίνηση»…)

Εν τω μεταξύ από χτες ως και τις 20 Σεπτέμβρη βρίσκεται σε εξελιξη στην ανατολική Μεσόγειο μια αεροναυτική άσκηση. Απ’ τον αμερικανικό στρατό ‘n’ friends…

Τετάρτη 5 Σεπτέμβρη. Εκτός απ’ την Δαμασκό (και την Μόσχα) και η Άγκυρα συγκεντρώνει στρατό στα σύνορά της με τον θύλακα του Idlib. Αν οι πρώτοι πρόκειται να εισβάλουν (οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί και οι βολές πυροβολικού είναι ρουτίνα τις τελευταίες ημέρες) ο τουρκικός στρατός γιατί μαζεύεται; Η επίσημη «εξήγηση» (ή, έστω, η πιο βολική εκτίμηση) είναι ότι η Άγκυρα θέλει να εμποδίσει τους πρόσφυγες απ’ το Idlib (εφόσον υπάρξουν τέτοιοι) να περάσουν σε τουρκικό έδαφος. Δεν μας πείθει.

Εν τω μεταξύ μεθαύριο Παρασκευή γίνεται στην Τεχεράνη συνάντηση Putin, Erdogan και Rouhani – με κύριο (αν όχι αποκλειστικό θέμα) το Idlib. Το αν σ’ αυτό το ραντεβού θα οριστικοποιηθούν και τα στρατιωτικά σχέδια είναι κάτι που δεν το ξέρουμε. Πιθανόν μια τέτοια «συνάντηση κορυφής» να έχει και ρόλο θεάματος: δείτε πόσο αποφασισμένοι είμαστε…

Οι φωτογραφίες επάνω ίσως να δείχνουν ένα «στοιχείο της υπόθεσης» με σημασία: προχθεσινές διαδηλώσεις στο Idlib υπέρ της τουρκίας… (Και «στημένες» να είναι, για κάποιο λόγο στήθηκαν…)

Τετάρτη 5 Σεπτέμβρη. Στην πυκνότητα των «επαφών» του μπλοκ της Αστάνα θα πρέπει (για λόγους ιστορικής ακρίβειας) να περιλάβουμε και την προχθεσινή Δευτέρα 3/9) μονοήμερη επίσκεψη του ιρανού υπ.εξ. Mohammad Javad Zarif στη Δαμασκό. Τέσσερεις μέρες νωρίτερα, στις 29 Αυγούστο, ο Zarif ήταν στην Άγκυρα.

Σύμφωνα με τα ως τώρα δεδομένα (αλλά και την «λογική» της «κατάληψης» του θύλακα) οι ιρανοί ένοπλοι ή μισθοφόροι δεν θα συμμετάσχουν στην επιχείρηση. Ή, δεν θα το κάνουν με τρόπο που να φαίνεται. Ο λόγος είναι απλός: ο θύλακας είναι υπερπλήρης από σουνίτες αντικαθεστωτικούς, και μια (φανερή) εμπλοκή σιιτών εναντίον τους θα ήταν κλωτσιά σε σφιγκοφωλιά.

Είναι αυτή η special σύνθεση της περιοχής που κάνει απαραίτητη την εμπλοκή της Άγκυρας. Ως χτες το τουρκικό καθεστώς είχε πάρει «επίσημη αναστολή» της όποιας εισβολής, για να προσπαθήσει να μεταστρέψει όσους περισσότερους ένοπλους γινόταν. Ένα απ’ τα προβλήματα που συνάντησε αυτή η «επιχείρηση πειθούς» (ή εξαγοράς) ήταν ότι οι σκληροπυρηνικοί proxies του Ριάντ άρχισαν να εκτελούν τους «προδότες» – κάτι που είχε γίνει μόνο σε περιοχές ελεγχόμενες απ’ τον isis. Η μεταστροφή έγινε έτσι εξαιρετικά επικίνδυνη επιλογή…

Ενώ (προσχηματικά) η Άγκυρα έως πρόσφατα υποστήριζε ότι «δεν πρέπει να γίνει εισβολή στο Idlib» (επειδή θα υπάρξουν πολλοί νεκροί άμαχοι) τις τελευταίες ημέρες μιλάει την ίδια γλώσσα με τους υπόλοιπους του μπλοκ της Αστάνα: οι τρομοκράτες πρέπει να εξουδετερωθούν.

Εκείνο που προκύπτει από διάφορες μεριές είναι ότι το μπλοκ δεν θα ακολουθήσει τακτικές Aleppo (μαζικούς urban βομβαρδισμούς) εναντίον της πόλης του Idlib. Το τι θα κάνει όμως μένει να φανεί…

Τετάρτη 5 Σεπτέμβρη. Αν ο θύλακας του Idlib δείχνει σαν ένα «εύφλεκτο σημείο» στην πραγματικότητα σχεδόν το σύνολο της μέσης Ανατολής κάθεται πάνω σε «χαμηλή» (ή όχι και τόσο χαμηλή) φωτιά. Πρώτα απ’ όλα η Παλαιστίνη: η πρόσφατη δήλωση του φασίστα ισραηλινού υπ.αμ. Lieberman ότι «δεν έχουν νόημα οι διαπραγματεύσεις με τους παλαιστίνιους, το ισραήλ θα δώσει τις λύσεις που το ίδιο θεωρεί σωστές» μυρίζει αίμα, περισσότερο αίμα… Το ιράκ, όπου μετά από 3 μήνες διαπραγματεύσεων σχηματίζεται μια πολυκομματική κυβέρνηση· άγνωστο αν τα μεγαλύτερα κόμματα / συστατικά της θα επιμείνουν στην γρήγορη αποχώρηση των αμερικάνων απ’ την ιρακινή επικράτεια… Ο λίβανος, όπου η Χεζμπ’ αλλάχ είναι μόνιμος εφιάλτης για το μιλιταριστικό απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ· που αντιλαμβάνεται την κατάσταση (στα λόγια τουλάχιστον) σαν «ένα πετραδάκι μέσα στο παπούτσι μου»… Η αιγυπτιακή χούντα, που προσπαθεί να κρατηθεί απ’ τα μαλλιά της… Η υεμένη… Οι «no future» πετροχούντες της αραβικής χερσονήσου…

Μέσα και μαζί με όλα αυτά: δίπλα στα αεροναυτικά γυμνάσια της Μόσχας ανάμεσα στην κύπρο και την συρία, και ο τουρκικός στρατός έκανε / κάνει τα δικά του… Με άγνωστο αριθμό πολεμικών, σίγουρα όμως πάνω από 10… (Η μεγαλοφυής ελληνική ιδέα της «περικύκλωσης της ανατολικής Μεσογείου» έχει καταρρεύσει πανηγυρικά…). Αλλά δεν είναι μόνο αυτό.

Η ανακοίνωση του Xi Jinping (στη συνάντηση με τα αφεντικά των αφρικανικων κρατών στο Πεκίνο) για ένα πρόγραμμα επενδυτικών δανείων και παροχών 60 δισεκατομυρίων δολαρίων απ’ το Πεκίνο προς την μαύρη ήπειρο, για τα επόμενα 3 χρόνια, προκάλεσε (αναμενόμενο) έναν ελάχιστα συγκρατημένο πανικό στο usa. Με δεδομένο ότι ο αμερικανικός στρατός έχει καμμιά 50αριά βάσεις στην ήπειρο, συν άλλες 30 «κρυφές», η αφρική μπαίνει πολύ γρήγορα στους λογαριασμούς του 4^ου παγκόσμιου πολέμου. Και μαζί της, πέρα απ’ τις δικές της πρώτες ύλες και την δική της φτηνή εργασία, θαλάσσιοι διάδρομοι σαν τον κόλπο του Aden, τα στενά του Bab al-Mandab ανάμεσα στην υεμένη και το τζιμπουτί (όπου ήδη το Πεκίνο έχει βάση), την Ερυθρά Θάλασσα (όπου διάφοροι παρκάρουν στόλους και αεροπλάνα), την διώρυγα του Σουέζ και την ανατολική Μεσόγειο, «θερμαίνονται» – στην προοπτική των πραγμάτων.

(Δεν θέλουμε να φρικάρουμε κανέναν. Αλλά η επιρροή του κινεζικού καπιταλισμού / ιμπεριαλισμού και οι συμμαχίες του είναι σαν τεκτονική πλάκα που σπρώχνει όλο και πιο έντονα την άλλοτε «σίγουρη» αμερικανική…

Ζούμε πάνω ή γύρω σ’ ένα ρήγμα… Δευτερεύον μεν, αλλά ρήγμα…)