Tag: ηπα

Ινδοκούς

Κυριακή 28 Ιούνη. Από καθαρά στρατιωτική άποψη το συμπέρασμα είναι γνωστό και αποδεκτό ακόμα και απ’ τους αμερικάνους καραβανάδες: στο αφγανιστάν ο αμερικανικός στρατός έχει ηττηθεί απ’ τους ταλιμπάν. Η ήττα δεν έχει πάρει την μορφή που είχε στο βιετνάμ· όχι ακόμα, σίγουρα. Αλλά όταν το μεγαλύτερο μέρος της αφγανικής επικράτειας ελέγχεται απ’ τους ταλιμπάν και τους συμμάχους τους, τι έχει απομείνει απ’ τους στόχους της «εύκολης εκστρατείας» του 2001; Μόνο η εκκαθάριση του άρρωστου bin Laden το 2011· αλλά αυτή έγινε στο πακιστάν…

Το μόνο που θέλει πια η Ουάσιγκτον (κι αυτό που ήθελε απ’ την αρχή…) είναι να κρατήσει κάποιες βάσεις στο αφγανικό έδαφος· μια αντι-σινική προχωρημένη «φρουρά», που αν συμβεί και κάποτε χρειαστεί μπορεί να αποδειχθεί μοιραία. Δεν είναι ρεαλιστική μια τέτοια επιθυμία… Φαίνεται όμως ότι η αποτυχημένη εκστρατεία έχει κάτι να προσφέρει ακόμα. Το υπέδειξαν οι καθεστωτικοι new york times πριν 2 μέρες.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες μάζεψαν στοιχεία (μέσα από βασανιστήρια σε αφγανούς αιχμαλώτους…) ότι «κάποια ρωσική μυστική υπηρεσία πλήρωνε τους ταλιμπάν για να σκοτώνουν αμερικάνους πεζοναύτες».

Την σοβαρότητα της «καταγγελίας / αποκάλυψης» την εγγυάται ο τρόπος που αποκτήθηκαν τα όποια στοιχεία… Αλλά αυτό είναι ασήμαντο. Το ψοφιοκουναβιστάν ξέρει, ή μπορεί να υποθέτει, πως αν όχι επίσημα το ρωσικό κράτος σίγουρα κάποιοι μηχανισμοί συνδεδεμένοι μ’ αυτό βοηθούν τους ταλιμπάν εδώ και χρόνια, με διάφορους τρόπους: εξοπλισμό, εκπαίδευση, ακόμα και πληροφορίες. Απ’ την άλλη μεριά οι ταλιμπάν δεν θα χρειάζονταν «πληρωμή με το κεφάλι» για να επιτίθενται σε αμερικάνους: κάνουν εθνοαπελευθερωτικό αγώνα και ο us army είναι ο κατοχικός στρατός. Εν τέλει ο πιο συστηματικός υποστηρικτής των ταλιμπάν είναι το πακιστανικό κράτος, ο στρατός του, οι υπηρεσίες του.

Ωστόσο το να περιγραφτεί στο αμερικανικό «κοινό» το ότι η εισβολή και η κατοχή του αφγανιστάν ήταν / είναι μέρος ενός σε εξέλιξη παγκόσμιου πολέμου είναι κάτι σύνθετο. Που θα μπορούσε να προκαλέσει εύκολα την απαίτηση να φύγει όλος ο αμερικανικός στρατός απο εκεί. Ενώ η ιδέα του «πληρωμένου φονιά» είναι πολύ πιο απλή και κατανοητή: ο Putin σκοτώνει τους πεζοναύτες μας με πληρωμένους αφγανούς δολοφόνους… Τί δεν καταλαβαίνετε;

Το αμερικανικό μιλιταριστικό σύμπλεγμα εκτιμά (σωστά) ότι οι προηγούμενες καταγγελίες της ρωσικής μοχθηρότητας (η ουκρανία, η προσάρτηση της Κριμαίας, η δράση στη συρία) έχουν παλιώσει και δεν συγκινούν πια. Βρήκε κάτι καινούργιο.

Κι αν το ψόφιο κουνάβι συνεχίσει να έχει κάποια χρησιμότητα θα πρέπει να επιβάλει άμεσα κυρώσεις στην άθλια Μόσχα αφού έχει ενημερωθεί απ’ τον περασμένο Μάρτη· αντί να κάνει το κορόιδο… Αυτό το απαιτούν οι σκληροπυρηνικοί συντηρητικοί – και οι δημοκρατικοί…

ICC

Κυριακή 28 Ιούνη. Από μια διαφορετική άποψη η «αποκάλυψη» του τι έχει «υποφέρει» ο αμερικανικός στρατός εξαιτίας της Μόσχας στο αφγανιστάν είναι μια μάλλον απεγνωσμένη προσπάθεια εσωτερικής αντι-κατανάλωσης. Σχετικά με την έρευνα που έχει ξεκινήσει το «διεθνές δικαστήριο της Χάγης» για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας απ’ τον κατοχικό στρατό εκεί. Για βασανιστήρια αιχμαλώτων και δολοφονίες αμάχων.

Σ’ αυτό το ζήτημα το ψόφιο κουνάβι και οι σωματοφύλακές του αντέδρασαν με υποδειγματικό (ηγεμονικό) πατριωτισμό. Σε πρώτη φάση απαγόρευσαν σε οποιονδήποτε ερευνητή ή ανακριτή του icc να πατήσει το πόδι του στις ηπα. Και πριν καμμιά δεκαπενταριά μέρες αποφάσισαν το «πάγωμα περιουσιακών» στοιχείων σε όσους ερευνητές του icc ασχοληθούν με τα αμερικανικά εγκλήματα. (Αλλά και με ισραηλινά, αφού και τέτοια υπάρχουν άφθονα).

Δεν πρόκειται να μείνουμε αδρανείς όταν οι άνθρωποί μας απειλούνται από ένα δικαστήριο καγκουρώ δήλωσε αποφασισμένος ο Πομπηίας, εννοώντας (με τον χαρακτηρισμό «δικαστήριο καγκουρώ») ότι πρόκειται για αυθαίρετο και αναξιόπιστο οργανισμό.

Δεν είναι η πρώτη ούτε και η τελευταία επίδειξη της διαρκούς υποχώρησης των ηπα. Η άλλοτε υπερδύναμη που στήριξε την ηγεμονία (της) και σε διεθνείς θεσμούς προχωράει υποδειγματικά προς εκείνο το σημείο που η ύπαρξή της θα στηρίζεται αποκλειστικά στην άκρη της κάνης…

(φωτογραφία: Δεκέμβρης του 2009 στη Helmand οι κατοχικοί ψάχνουν “υπόπτους” γενικά…)

Βηρυτός

Κυριακή 28 Ιούνη. Πριν 3 μέρες («ο νόμος του Καίσαρα») γράφαμε μεταξύ άλλων: …Οι τιμωρίες θα δημιουργήσουν πράγματι προβλήματα… στον λίβανο! Αλλά τέτοιου είδους προβλήματα διευκολύνουν αποδεδειγμένα τον κινέζικο καπιταλισμό, να εμφανίζεται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο σαν σωτήρας. Είναι ήδη παρών στο ιράν και στο ιράκ – συνεπώς;

Ο Nasrallah, γ.γ. της Χεζμπ’ Αλλάχ (το μεγαλύτερο κόμμα στο λίβανο, συνεταίρος στην κυβέρνηση), δηλώνει ότι το Πεκίνο και οι εταιρείες του είναι έτοιμες να επενδύσουν στη λιβανέζικη επικράτεια – πράγμα καλύτερο (λέει) απ’ το να παρθεί δάνειο απ’ το δντ. Το λιμάνι στην Τρίπολη (του λιβάνου…) και ο εκσυγχρονισμός της παραλιακής σιδηροδρομικής γραμμής που διασχίζει τον λίβανο από βορρά προς νότο είναι δύο «μεγάλα έργα» για το οποίο το Πεκίνο έχει δηλώσει ενδιαφέρον. Συν μια ακόμα σιδηροδρομική γραμμή, προς την Δαμασκό… Συν ένα καινούργιο θερμοηλεκτρικό εργοστάσιο που θα δουλεύει με ιρανικό πετρέλαιο και είναι εντελώς απαραίτητο στον με γερασμένες υποδομές λιβανέζικο καπιταλισμό…

Απ’ την εκδήλωση ενδιαφέροντος μέχρι να κλείσουν τέτοιες δουλειές υπάρχει απόσταση. Είναι άγνωστο τι μεσοπρόθεσμες συνέπειες θα έχει η όξυνση του σινο-αμερικανικού ανταγωνισμού στα συνδεδεμένα με τους «δρόμους του μεταξιού» υπαρκτά κινεζικά σχέδια για τη μέση Ανατολή.

Όμως αν η Βηρυττός στραφεί προς την μακρινή ανατολή, εκτός απ’ το Τελ Αβίβ εκείνος που θα ανησυχήσει θα είναι πρώτα η Λευκωσία και, αμέσως μετά, η Αθήνα. Αν ένα – ένα τα κράτη της ανατολικής Μεσογείου περνάνε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στο ευρασιατικό project αξιοποιώντας την παρακμιακή επιθετικότητα του μεγάλου συμμάχου (των ηπα), τι «μοίρα» προβλέπεται άραγε για το ελληνικό οικόπεδο;

(φωτογραφία: «Ένας ιός μας φέρνει πιο κοντά»…)

Παλαιστίνη

Σάββατο 27 Ιούνη. Μια φήμη θέλει τον βασιλογαμπρό του ψόφιου κουναβιού (Jared Kushner) να έχει στείλει πολύ πρόσφατα συμβουλή στον Ασύλληπτο “Bibi” να μην κάνει την επίσημη προσάρτηση της παλαιστινιακής δυτικής Όχθης μονομιάς, αλλά λίγο λίγο. Για να αποφευχθεί η διεθνής κατακραυγή, που βέβαια θα είναι φραστική, αλλά θα ενισχύσει τα κινήματα και τις απόψεις παντού στον πλανήτη που στρέφονται κατά του ισραηλινού φασιστικού απαρτχάιντ καθεστώτος και υπέρ του παλαιστινιακού αγώνα. Άραγε αν αυτό το καθεστώς προσαρτήσει κατ’ αρχήν τους αποικοκρατικούς οικισμούς γύρω απ’ την ανατολική Ιερουσαλήμ / al Quds θα είναι λιγότερο φασιστικό; Λιγότερο απαρτχάιντ; Όσα έχει κάνει ΗΔH σε βάρος των παλαιστίνιων δεν είναι αρκετά;

Το πρόβλημα του φασισμού του «άξονα» είναι πως η συγκυρία έχει διαμορφωθεί διαφορετικά απ’ ότι όταν το ψόφιο κουνάβι και οι σωματοφύλακές τους χάριζαν την δυτική Όχθη στο Τελ Αβίβ, πριν σχεδόν 1 χρόνο (τον Σεπτέμβρη του 2019) ανακοινώνοντας το «deal του αιώνα» για την Παλαιστίνη.

Πρώτο και βασικό, ο τοξικός του Ριάντ, που είχε αναλάβει τον ρόλο του «άραβα υποστηρικτή» (και χρηματοδότη) του deal, τρώει πλέον πυραύλους απ’ τους υεμενίτες Huthis στην έδρα του. Στο Ριάντ. Μ’ άλλα λόγια δεν θεωρείται απλά ηττημένος σε όποιον πόλεμο χρηματοδότησε και στήριξε· πρέπει να κρύβεται πια…

Δεύτερο, το ψόφιο κουνάβι, που σαν real estater έκανε δώρο την δυτική Όχθη στον “Bibi” και στον ισραηλινό φασισμό, δεν προχωράει προς τις εκλογές του Νοέμβρη με τον αέρα του «πετυχημένου» τόσο στην «οικονομική πολιτική» όσο και σαν ειρηνοποιός… Αντίθετα τρεκλίζει… (Η “γραμμή”, πάντως, δεν είναι προσωπική του…)

Τρίτο, οι «αναθεωρητές» (Άγκυρα, Τεχεράνη) που στηρίζουν (για τους δικούς τους λόγους) την Hamas, δεν έχουν διαλυθεί / καταρρεύσει κλπ.

Τέταρτο, και εξίσου σημαντικό, το κίνημα BDS στις ηπα, παρά τις απαγορεύσεις και τις προβοκάτσιες, όχι μόνο δεν έχει υποχωρήσει αλλά προκαλεί σοβαρούς τριγμούς στους «δημοκρατικούς» την ώρα που υποτίθεται ότι ο Biden προσπαθεί να καπαρώσει την καρέκλα στο άσπρο σπίτι. Ο ίδιος, όπως και η κομματική γραφειοκρατία που τον στηρίζει, είναι σταθερά υπέρ του ισραηλινού απαρτχάιντ όπως έχει διαμορφωθεί ήδη. Αλλά το τμήμα της βάσης που υποστήριξε τον Sanders (και εκείνοι που δεν τον υποστηρίζαν θεωρώντας τον “δεξιό” παρά τα παχιά του λόγια, πράγμα που είναι αλήθεια), συμπεριλαμβανόμενων των ριζοσπαστών αμερικανο-εβραίων, δεν εξαπατώνται.

Πέμπτο και τελευταίο: ο “άξονας” δεν μπορεί να κάνει παραλληλισμό μεταξύ Κριμαίας και δυτικής Όχθης – για να “φρενάρει” την φραστική αντίθεση της Μόσχας στην προσάρτηση. Η Κριμαία δεν ήταν υπό ρωσική κατοχή, και επιπλέον υπήρξε ένα δημοψήφισμα υπέρ της ένωσης με την ρωσία. Καμμία σχέση με τη δυτική Όχθη….

Ωστόσο ένας γνήσιος οπαδός του ισραηλινού φασισμού θα μπορούσε, λαμβάνοντας όλα αυτά υπόψη, να κάνει την ερώτηση απ’ την ανάποδη: αν όλα αυτά ισχύουν τι εγγυάται ότι σε ένα, δύο ή τρία χρόνια τα δεδομένα θα έχουν αλλάξει υπέρ της προσάρτησης;

Το “αν όχι τώρα πότε;” διαπερνάει ιστορικά τον ισραηλινό ιμπεριαλισμό και σε προηγούμενα βήματά του. Και το μέλλον δεν δείχνει να είναι ευνοϊκότερο…

Το μουσείο των ηρώων του τρόμου

Πέμπτη 25 Ιούνη. Η ασταμάτητη μηχανή βρίσκει περίεργα ενδιαφέρουσα αυτήν την τάση κατεδάφισης αγαλμάτων και αδριάντων – τώρα (αλλά όχι πάντα…) λευκών ρατσιστών στις ηπα και στην αγγλία. Πρόκειται για συμβολικές ενέργειες· τελειώνει όμως η κατεδάφιση στον συμβολισμό της;

Δεν είναι μόνο τα αγάλματα και οι αδριάντες αυτοί καθ’ αυτοί· είναι επίσης σημαντικό το που βρίσκονται. Το άγαλμα ενός έφιππου ρατσιστή στήθηκε σε μια εποχή που τον επαινούσε· συνεπώς σε μέρος (της Χ ή της Ψ πόλης) κεντρικό, περίοπτο. Τέτοιο που να τραβάει την προσοχή, να προκαλεί εντύπωση, αν είναι δυνατόν και θαυμασμό. Αν, όμως, το έβαζε κανείς αλλού, μέσα σ’ ένα εντελώς διαφορετικό περιβάλλον και πλέγμα συμφραζόμενων;

Ο αγώνας της μνήμης ενάντια στη λήθη είναι αγώνας ενάντια στην εξουσία έγραψε κάποτε ο Κούντερα. Και είχε / έχει δίκιο. Η μνήμη του πως διαμορφώθηκαν τα καθεστώτα που λανσάρονται σαν «δημοκρατικά», «ανθρωπιστικά» και «εξισωτικά» είναι στρατηγικής σημασίας για τον συνεχιζόμενο αγώνα της απελευθέρωσης απ’ τους κερδοφόρους καταναγκασμούς και όλες τις μορφές βίας. Κι αν θριαμβευτικά, σε άλλες εποχές, αυτά τα καθεστώτα έστησαν τα μνημεία της βίας τους με τέτοιον τρόπο ώστε να την δοξολογούν, αυτό που χρειαζόμαστε δεν είναι η εξαφάνιση αυτών των «μνημείων». Αυτό που χρειαζόμαστε είναι η διατήρησή τους μέσα σ’ ένα εντελώς διαφορετικό νοηματικό περιβάλλον! Αυτό που χρειαζόμαστε είναι η αφαίρεση, η κατάργηση της δόξας τους!

Δεν πρέπει να ξεχάσουμε εξαφανίζοντας όλα τα ένδοξα ίχνη που οι προηγούμενοι νικητές άφησαν πίσω τους. Χρειάζεται το αντίθετο: να θυμόμαστε, με ανταγωνιστικό τρόπο. Δεν πρέπει να εξαφανίσουμε τις πυραμίδες επειδή ήταν προϊόν της δουλειάς δούλων (προς εξύμνηση του αυτοκρατορικού μεγαλείου). Χρειάζεται να βλέπουμε τις πυραμίδες σαν αυτό που πράγματι ήταν / είναι: έκφραση της εκμετάλλευσης και της βίας. Δεν χρειάζεται να γκρεμίσουμε τις ρωμαϊκές θριαμβευτικές αψίδες. Χρειάζεται αντίθετα να θυμόμαστε οπωσδήποτε την κουβέντα του Benjamin:

…Oι εκάστοτε κυρίαρχοι είναι οι κληρονόμοι όλων όσων νίκησαν κατά το παρελθόν. Έτσι η ταύτιση με τον νικητή αποβαίνει κάθε φορά προς όφελος των εκάστοτε κυρίαρχων. Ο ιστορικός υλιστής ξέρει τι σημαίνει αυτό. Όποιοι μέχρι σήμερα αναδείχτηκαν νικητές βαδίζουν στη θριαμβευτική πομπή μαζί με τους σημερινούς κυρίαρχους πάνω από τους υποταγμένους. Τα λάφυρα συνοδεύουν, όπως συνέβαινε πάντοτε, τη θριαμβευτική πομπή. Ονομάζονται όλα αυτά πολιτιστική κληρονομιά και στο πρόσωπο του ιστορικού υλιστή θα συναντήσουν έναν αποστασιοποιημένο παρατηρητή. Γιατί, χωρίς εξαίρεση, οτιδήποτε εξετάζει από αυτά έχει μια καταγωγή που δεν μπορεί να τη σκεφτεί δίχως φρίκη. Χρωστάνε την ύπαρξή τους όχι μόνο στον κόπο των μεγαλοφυών που τα δημιούργησαν, αλλά και στην ανώνυμη βαριά δουλική εργασία των συγχρόνων τους. Δεν έχει υπάρξει ποτέ τεκμήριο πολιτισμού που να μην είναι ταυτόχρονα τεκμήριο βαρβαρότητας. Κι όπως ένα τέτοιο τεκμήριο δεν στερείται βαρβαρότητας, το ίδιο ισχύει και για τη διαδικασία μεταβίβασης, με την οποία πέφτει από το ένα χέρι στο άλλο…

Μπορεί να είναι αιρετικό, αλλά τα αγάλματα των ρατσιστών στον πάτο της θάλασσας είναι μια πολύ συγκινησιακή και ταυτόχρονα αντι-ιστορική επιλογή. Τα αγάλματα των ρατσιστών θα έπρεπε να συγκεντρωθούν σ’ έναν «κήπο των ηρώων του τρόμου». Με κατάλληλες πινακίδες που να εξηγούν ποιός, πότε, γιατί, πότε ηρωποιήθηκε, από ποιούς και γιατί – και πότε κατέληξε στην αποκαθήλωση της δόξας του.

Συνέβαινε ήδη στον 20ο αιώνα η παραγραφή και η εκ νέου εγγραφή της ιστορίας – όπλο στα χέρια των κάθε φορά κυρίαρχων. Αλλά στον 21ο αιώνα, με τις ψηφιακές / ηλεκτρονικές εγγραφές, αυτό θα είναι «παιχνιδάκι». Η μνήμη περνάει ήδη στις μηχανές· κι από εκεί είναι ήδη εύκολα χειραγωγίσιμη.

Δεν θέλουμε να ξεχάσουμε τίποτα! Ούτε το παρελθόν, ούτε το παρόν, ούτε το μέλλον· ούτε τα ίχνη που οι κυρίαρχοι προσπάθησαν να επιβάλλουν σαν την δική τους αιωνιότητα. Δεν θέλουμε τον θαυμασμό ή τον έπαινο των αγαλμάτων ή των μεγάρων και των παλατιών – θέλουμε όμως οπωσδήποτε τον ψόγο, τον θυμό για την βαρβαρότητα που επέτρεψε τα μεγαλεία τους. Όχι εναντίον των άψυχων υλικών· αλλά εναντίον των ζωντανών διαδικασιών που τα δημιούργησαν, και των νοσταλγικών αναθυμήσεών τους.

Δεν πολεμιέται ούτε ο ρατσισμός ούτε ο φασισμός «σβήνοντας» τα ίχνη τους. Η ιδέα της συμβολικής (ή και όχι μόνο…) απολύμανσης της ιστορίας είναι επικίνδυνη…

(φωτογραφία: Το άγαλμα του πλούσιου άλλοτε δήμαρχου και ύστερα πρόεδρου των ηπα Theodore Roosevelt (1858 – 1919), που βρίσκεται στην είσοδο του μουσείου φυσικής ιστορίας της Ν. Υόρκης από το 1940, είναι ένα καλό παράδειγμα. Παρά τις προσπάθειες όσων υποστηρίζουν και το άγαλμα και την κεντρική θέση του, είναι αρκετή η σύνθεση ανάμεσα στον έφιππο λευκό και τους δύο πεζούς – έναν αφρικάνο και έναν γηγενή της ηπείρου – για να ξεκαθαρίσει τι ακριβώς εκφράζεται σ’ αυτό το σύμπλεγμα. Κι όχι τυχαία. Ο T. Roosevelt ήταν υπερασπιστής της ιεραρχίας των φυλών (με την λευκή στην κορυφή), του ευγονισμού, και του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.

Αλλά όλα αυτά – και πολύ περισσότερα σχετικά – είναι ένας δείκτης της ιστορίας των λευκών στην αμερική. Δηλαδή μάθημα. Η θέση του αγάλματος είναι σε μια γωνιά ενός μουσείου που θα έπρεπε να λέγεται ακριβώς έτσι: των ηρώων του τρόμου…)

Ο νόμος του Καίσαρα

Πέμπτη 25 Ιούνη. Λέγεται Caesar Act. Είναι ένας ακόμα απ’ τους αμερικανικούς νόμους που έχουν μεν ονομαστικό στόχο «να προστατέψουν από κρατική βαρβαρότητα» (εν προκειμένω τους σύριους απ’ το καθεστώς Άσαντ) πραγματικό δε να καταστρέψουν όσους περισσότερους μπορούν – με «οικονομικά μέσα». Ο Caesar Act προβλέπει την επιβολή κυρώσεων, τιμωριών, κλπ όχι μόνο απέναντι σε αξιωματούχους της Δαμασκού (και τον Άσαντ τον ίδιο) αλλά και οποιονδήποτε έχει οικονομικές ή/και στρατιωτικές σχέσεις με το συριακό καθεστώς. Δηλαδή: την Μόσχα, την Τεχεράνη, την Βηρυττό – και, γιατί όχι, σύντομα το Πεκίνο… (Εννοείται πως οι τιμωρίες δεν αφορούν όσους υποστηρίζει το ψοφιοκουναβιστάν: τους μισθοφόρους των ypg….)

Ελπίζει ακόμα το αμερικανικό imperium ότι υπάρχει ελπίδα η «γραμμή Trump», ο «οικονομικός πόλεμος» δηλαδή, που έχει αποτύχει στους κύριους στόχους του (τον ρωσικό, τον κινεζικό και τον ιρανικό καπιταλισμό, ακόμα και ενάντια στον Maduro και την Αβάνα) να πετύχει τώρα, μέσω Δαμασκού; Ή είναι ο επιθανάτιος ρόγχος μιας αποτυχημένης (αναπόφευκτα!) τακτικής, που φέρνει τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό όλο και πιο κοντά στην τελευταία πιθανότητά του να διατηρήσει ένα global status – έναν all out κανονικό πόλεμο;

Δεν ξέρουμε ποια «σπουδαία κεφάλια» σκέφτονται τι στην Ουάσιγκτον. Δεν ξέρουμε καν αν μπορούν να σκεφτούν καθώς η παρακμή έχει αρχίσει να πλημμυρίζει φανερά την ίδια την επικράτεια τους… Οι τιμωρίες θα δημιουργήσουν πράγματι προβλήματα… στον λίβανο! Αλλά τέτοιου είδους προβλήματα διευκολύνουν αποδεδειγμένα τον κινέζικο καπιταλισμό, να εμφανίζεται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο σαν σωτήρας. Είναι ήδη παρών στο ιράν και στο ιράκ – συνεπώς;

Θα απομείνει το όνομα. Παρότι δεν είναι έμπνευση του ψόφιου κουναβιού, θα είναι χαριτωμένο αν αποχωρήσει απ’ την «πολιτική σκηνή» μαχαιρωμένος από κάποιον «Βρούτο»…

It was a hard day (more will come…)

Τετάρτη 24 Ιούνη. Αυτό το σύντομο video, μαζί με την μουσική του επένδυση, μας αρέσει (: ο Trump επιστρέφει απ’ την αποτυχημένη προεκλογική του συγκέντρωση στην Οκλαχόμα…). Μας αρέσει επειδή δείχνει ότι ακόμα κι ένα ψόφιο κουνάβι δικαιούται να γυρνάει σπίτι κουρασμένο, αποκαμωμένο, μετά το σχόλασμα. Μια ταλαίπωρη πολιτική βιτρίνα που δεν έβγαλε το “μεροκάματο”…. 

Το θέμα είναι: πότε και πώς θα παραδεχτεί ότι σχόλασε;

Their genitals: η αναπαραγωγή της εξουσίας…

Τρίτη 23 Ιούνη. Όχι ότι είχαμε αμφιβολίες. Η «γοητεία της εξουσίας» βρίσκεται στα καθάρματα που μαζεύει, για να φτιάχνουν κυκλώματα και συμμορίες. Με ή χωρίς γραβάτες· με τα πουκάμισα μέσα ή τα πουκάμισα έξω· δεν κάνει καμμία διαφορά!

Διαχρονικά έτσι είναι… Απλά είναι διαφορετικό να παρατηρείς ένα κάθαρμα απ’ το να βρίσκεις… ας πούμε το ημερολόγιό του.

Δεν είχαμε λοιπόν αμφιβολίες – αλλά να που όσοι είχαν τέτοιες μπορούν να το ακούσουν ή και να το διαβάσουν: ο «αντ’ αυτού», το δεξί χέρι και ο εξ απορρήτων του παγκόσμιας εμβέλειας τενεκεδένιου (πρώην) πρωθυπουργού επιβεβαιώνει το 2016 (σ’ έναν πρώην «εκπρόσωπο του ισραηλινού στρατού» που εξηγούσε – πάνω video – το 2010 πόσο σωστή ήταν η σφαγή στο Mavi Marmara· ύστερα έγινε επιχειρηματίας…) πόσο πολύ γράφει στ’ αρχίδια του, και ο ίδιος και η κυβερνοσυμμορία του, τους παλαιστίνιους. Είναι σίγουρο ότι το φαιορόζ γκουβέρνο ήξερε καλά όχι μόνο τι είδους είναι τα γεννητικά του όργανα αλλά και, κυρίως, οι φίλοι του· και γι’ αυτό άλλωστε τους είχε για τέτοιους.

Δεν έχει βγει ο «αντ’ αυτού» στη σέντρα γι’ αυτό· αντίθετα αυτό είναι ένα απ’ τα στοιχεία της «αθωότητας» του(ς): υπηρέτησε/αν σωστά την εθνική γραμμή! Απλά εντός αυτής της εθνικής γραμμής παίζουν μερικές φορές σπρωξίματα…

Τι «έπαιζε» στις αρχές του 2015; Ότι έπρεπε, λέει, να ψηφίσουμε την «αριστερά» του κράτους και του κεφάλαιου; Χα!!! Μόνο να είχαν διάφοροι το κουράγιο (ή την περιέργεια) να διαβάσουν εκ των υστέρων όλα τα χάρτινα Sarajevo εκείνης της χρονιάς… Μόνο αυτό…

(Ευχαριστούμε τον Χ. για το video…)

Ένας μαύρος πάνθηρας είναι πάντα μαύρος πάνθηρας

Δευτέρα 22 Ιούνη. Ο Aaron Dixon ήταν απ’ τους συνιδρυτές του κόμματος των Μαύρων Πανθήρων στο Seattle, το 1968 – ήταν 19 χρονών τότε.

Σε μια πρόσφατη συνέντευξή του (δημοσιεύτηκε στο counterpunch), παραμένοντας ριζοσπάστης, θυμάται περιστατικά απ’ το παρελθόν, και ελπίζει για το παρόν και το μέλλον του κινήματος στις ηπα.

Για την ασταμάτητη μηχανή κρατήσαμε την τελευταία ερώτηση / απάντηση:

Ερώτηση: Πες μερικές απ’ τις παγκόσμιες συγκρούσεις που σε αφορούν.

Απάντηση: Νομίζω ότι η σύγκρουση μεταξύ των σιωνιστών και των παλαιστίνιων είναι ένας κρίσιμος αντιαποικιακός αγώνας, το αποτέλεσμα του οποίου θα επηρεάσει τον κόσμο. Πρέπει να συνδέσουμε αυτά που συμβαίνουν εδώ με αυτά που συμβαίνουν στο Ισραήλ/Παλαιστίνη και σε άλλα αποικιακά σχέδια των λευκών ρατσιστών. Καθένας που πληρώνει φόρους εδώ πρέπει να αναρωτηθεί για το πως μπορούμε να επιτρέπουμε την συνέχιση της γενοκτονίας και του απαρτχάιντ κατά των παλαιστινίων. Αυτή είναι η καρδιά, το κέντρο της σύγκρουσης σ’ όλο τον κόσμο. Πρέπει να τελειώσουμε την κατοχή της Παλαιστίνης και την εκμετάλλευση των μαύρων και όλων των άλλων υποτελών απ’ τις καπιταλιστικές δυνάμεις σ’ όλο τον κόσμο.

(Το video είναι trailer για την έκδοση του βιβλίου του Dixon, My People Are Rising, το 2012.).

Billion euros

Δευτέρα 22 Ιούνη. Το διαμάντι στο στέμμα και η ελπίδα του Βερολίνου για ένα καλό πλασσάρισμα στον παγκόσμιο βιο-τεχνολογικό ανταγωνισμό, για το «σωτήριο εμβόλιο» έναντι του covid-19 και όχι μόνο, είναι η γερμανική βιο-φαρμακευτική Curevac. Η εταιρεία είναι εξειδικευμένη και αποκλειστικά προσανατολισμένη στην mRNA τεχνολογία… Δημιουργημένη το 2000 η Curevac έχει καλές δημόσιες σχέσεις αν κρίνουμε με ποιούς έχει κλείσει τι deal την τελευταία δεκαετία. Εμβόλιο δοκιμασμένο και αποδεδειγμένα ασφαλές με mRNA τεχνολογία ΔΕΝ έχει φτιάξει, πάντως, ως τώρα… Το (με εργοστασιακό όνομα…) CVnCoV, το αντι covid που “ψήνει”, θα είναι το πρώτο…

Κι αυτό είναι το πρόβλημα. Όχι της επιχείρησης – το δικό μας, με την ευρεία έννοια. Το γερμανικό κράτος ρίχνει λεφτά με φορτηγό στην Curevac. Αγόρασε πρόσφατα το 23% των μετοχών της επιχείρησης έναντι 300 εκατομμυρίων ευρώ, όχι μόνο για την ενισχύσει, αλλά και για εμποδίσει την εξαγορά της από ανταγωνιστές· αμερικανικές παρόμοιες εν προκειμένω. Συνεπώς η Curevac αργά ή γρήγορα θα καταλήξει σε κάτι που θα εμφανιστεί σαν δοκιμασμένο και ασφαλές εμβόλιο υψηλής τεχνολογίας… Μπορεί να προλάβει τους (κατά κύριο λόγο αμερικανο/άγγλους ανταγωνιστές της), ή μπορεί κάποιος από δαύτους να κόψει πρώτος το νήμα. Αλλά χρειάζεται ένα ΤΕΤΟΙΟ εμβόλιο, που στην πραγματικότητα κάνει γενετική μετάλλαξη σε κύτταρα των οργανισμών που θα εμβολιαστούν; (Περισσότερα στο τρέχον cyborg νο 18).

Ενώ το μέτρημα των πραγματικών ή φανταστικών νεκρών εξαιτίας του covid-19 κοπάζει στον πρώτο κόσμο (ευρώπη και βόρεια αμερική) ένα απ’ τα βασικά αίτια των τρομοεκστρατειών και των πραξικοπημάτων όχι απλά αποκαλύπτεται. Αλλά φουντώνει – χυδαία: ο ενδοκαπιταλιστικός τεχνολογικός ανταγωνισμός, εν προκειμένω των «βιομηχάνων φροντίδας υγείας».

Όλα τα αφεντικά του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος, άσχετα από εθνικότητα, δεν έχουν κανένα εμβόλιο στα χέρια τους· κι ακόμα λιγότερο έχουν οποιαδήποτε σοβαρή απόδειξη της ασφάλειας εκείνων που σχεδιάζουν. Έχουν όμως μπροστά τους τα 6 ή 7 ή 8 ή 10 δισεκατομμύρια δόσεων που θα χρειαστούν για να σωθεί η ανθρωπότητα – λένε!!! Η μπίζνα είναι τρομακτικά μεγάλη! Είναι τόσο τρομακτικά μεγάλη ώστε γίνονται ήδη τρομακτικά πράγματα. Για παράδειγμα, οι φάσεις ελέγχου της αξιοπιστίας και της ασφάλειας των «υποψήφιων σωτήρων» (: εμβολίων), που κανονικά είναι διαδοχικές και, άρα, απαιτούν πολλούς μήνες για να ολοκληρωθούν, γίνονται τώρα ταυτόχρονα και παράλληλα! Το CVnCoV ανήκει σ’ αυτήν την «καινοτομία»!… Για να «εξοικονομηθεί χρόνος» λένε, χύμα και τσουβαλάτα. Βιάζονται οι λεβέντες…

Δεν είναι όμως μόνο τα δισεκατομύρια δόσεων που έχουν «σπάσει τις μύτες» όλων αυτών των ιδιοκτητών που επιτέλους μπορούν να μυρίσουν τρελά κέρδη. Είναι επιπλέον η ίδια η «νέα τεχνολογία» που θα πουλήσουν / επιβάλλουν για πρώτη φορά! Με τις συνέπειες των γενετικών μεταλλάξεων να είναι δυνατόν να εκδηλωθούν και αρκετό καιρό μετά (άγνωστο πόσο μετά – η επιστήμη που δεν έχει γίνει σφουγγοκωλάριος του κεφάλαιου δεν έχει ιδέα «πόσο μετά» μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο…) η mRNA τεχνολογία θα ανακηρυχτεί «πετυχημένη και ασφαλής» πριν καν χρησιμοποιηθεί! Και με τους δημαγωγικούς μηχανισμούς κι όλη την τεχνολογία μαζικού υπνωτισμού και εξαπάτησης να είναι στην απόλυτη διάθεση του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος, ακόμα κι αν εμφανιστούν «ανεπιθύμητες παρενέργειες», το πράγμα θα κουκουκουλωθεί όσο περισσότερο γίνεται. Για να το πούμε απλά: αν αυτό το βιοτεχνολογικό κόλπο ξεκινήσει να «δουλεύει» τίποτα δεν πρόκειται να το σταματήσει!

Ξανά η ερώτηση: χρειάζεται ένα ΤΕΤΟΙΟ εμβόλιο; Χρειάζεται να γίνουν χιλιάδες, εκατομμύρια επιβάτες αυτού του πλανήτη πειραματόζωα; Η τρομοεκστρατεία έχει κάνει κοιλιά· και είναι αλήθεια ότι μεγάλα ποσοστά των πρωτοκοσμικών πληθυσμών θα αρνηθούν μια τέτοια αχρείαστη και επικίνδυνη «σωτηρία». Όμως, όπως οι αμερικανικές big pharma έτσι και οι ευρωπαϊκές – σίγουρα η Curevac – κοιτάνε και αλλού: στην αφρική. Θα σώσουν τους αφρικάνους λένε – ένα φονικό «ιεραποστολικό έργο», το «βαρύ φορτίο του λευκού άνδρα», που επαναλαμβάνεται με διάφορες παραλλαγές εδώ και πεντακόσια χρόνια.

Εδώ μπαίνει στη σκηνή το Πεκίνο, δίνοντας μια εκρηκτική διάσταση στον παγκόσμιο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό. Παρότι και τα κινέζικα βιοτεχνολογικά εργαστήρια κάνουν προχωρημένες έρευνες πάνω στην mRNA τεχνολογία, φαίνεται πως το κινέζικο κράτος / κεφάλαιο έχει μια πολιτική συναίσθηση που οι λυσσασμένοι πρωτοκοσμικοί δεν έχουν: με δεδομένο ότι η mRNA τεχνολογία είναι άγνωστης ασφάλειας, οποιοσδήποτε πρόβλημα με κινέζικο mRNA εμβόλιο, οπουδήποτε στον πλανήτη, θα χρησιμοποιηθεί απ’ τους δυτικούς σαν «όπλο μαζικής καταστροφής» εναντίον του Πεκίνου. Για να αποφύγει τέτοια δυσφήμιση, ο κινέζικος καπιταλισμός προωθεί δοκιμασμένα εμβόλια «κλασσικού είδους», με εξασθενημένους ιούς…

Και το «προωθεί» είναι κυριολεκτικό. Παρότι και αυτών οι δοκιμές είναι πίσω χρονικά, το Πεκίνο σκοπεύει απ’ τις αρχές του φθινοπώρου να εμβολιάζει μ’ αυτά κατ’ αρχήν όλους τους κινέζους που δρουν οικονομικά στους δρόμους του μεταξιού. Στο μεγαλύτερο μέρος του κόσμου δηλαδή. Θεωρούμε ότι θα τα προωθήσει και σε καλούς «φίλους και συμμάχους»: πολλοί απ’ αυτούς βρίσκονται στην αφρική…

Είναι έτσι πιθανό ότι η αχρείαστη και επικίνδυνη mRNA τεχνολογία είτε είναι αμερικανικής είτε γερμανικής είτε οποιασδήποτε άλλης προέλευσης θα βρει εμπόδια και κλειστές πόρτες προς την αφρική. Αν συμβεί έτσι το τι θα ακολουθήσει δεν το ξέρουμε.

Αυτό που ξέρουμε είναι μετά τα ιδεολογικά σκουπίδια της τρομοεκστρατείας μας περιμένουν τα βιοτεχνολογικά σκουπίδια της τρομοσωτηρίας…. (Ας το επαναλάβουμε: το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα δεν θέλει να σώσει κανέναν! Τις δουλειές του θέλει να κάνει…)