Συρία 1

Πέμπτη 6 Απρίλη. Αναρωτιόμασταν φωναχτά χτες (αυτοχειρία;) σε τι θα συνέφερε τον Άσαντ και τον στρατό του να βομβαρδίσει με χημικά τους αντικαθεστωτικούς αντάρτες στην επαρχία του Idlib όταν, σε γενικές γραμμές, «τα πράγματα πάνε καλά» για την μεριά του και, επιπλέον, ένας τέτοιος βομβαρδισμός δεν θα του εξασφάλιζε κάποιο πρακτικό όφελος, επί του εδάφους.

Η Ουάσιγκτον (μαζί με το Λονδίνο και το Παρίσι, να οι επιλεκτικές συμμαχίες!) υποστηρίζουν ότι τα βομβαρδιστικά του Άσαντ έριξαν τα χημικά. Για την ακρίβεια χρησιμοποιούν μια γκάμα διατυπώσεων που επιτρέπει να πουληθεί ένα τέτοιο «συμπέρασμα». Χωρίς να δίνουν κάποια λογική εξήγηση για τα κίνητρα. Σκέτα και ωμά: αυτός φταίει. Ή: δεν μπορεί παρά να φταίει αυτός. Ή: και ποιος άλλος, δηλαδή, να έφταιγε; (κολοκυθιά).

Η Μόσχα υποστηρίζει κάτι διαφορετικό. Ότι τα αεροπλάνα του Άσαντ κτύπησαν, όντως, μια αποθήκη των αντικαθεστωτικών, που – όπως προκύπτει – είχε και συσκευασίες του sarin ή κάποιου άλλου χημικού. Και οι δύο εκδοχές έχουν πολιτικά κίνητρα. Αλλά η άποψη της Μόσχας είναι πιο λογική. Απλά πιο λογική.

Ακόμα πιο πειστική κάνει την εκδοχή της Μόσχας η βιασύνη της Ουάσιγκτον (σε επίπεδο δηλώσεων προς το παρόν) να «ξεγράψει» τον Άσαντ, χωρίς κάποια σοβαρή απόδειξη της συγκεκριμένης ενοχής του, μετά από την διαδοχική μετατόπιση του προσκοπικού ιμπεριαλισμού που σημειώσαμε μόλις χτες: όταν έχεις κάνει απόβαση σε ένα (τυπικά και διεθνώς ακόμα αναγνωρισμένο) κράτος για να το διαλύσεις δεν γονατίζεις μπροστά στο αφεντικό του. Κάνεις ότι μπορείς για να το βγάλεις απ’ τον λογαριασμό.

Γιατί, λοιπόν, ο Άσαντ θα έκανε αυτό που τον κατηγορεί η Ουάσιγκτον (και τα ανήσυχα λόγω συμφερόντων, για τις ρωσικές επιτυχίες, Λονδίνο και Παρίσι), ε; Αν η ερώτηση διατυπωθεί ανάποδα, σαν γιατί θα έπρεπε να κατηγορηθεί ο Άσαντ, την συγκεκριμένη ιστορική στιγμή, για χημικό πόλεμο; η απάντηση είναι πολύ ευκολότερη… Και δεν σημαδεύει μόνο την Δαμασκό. Σημαδεύει επίσης την Μόσχα και την Τεχεράνη. Ενδεχομένως και την Άγκυρα.

Συρία 2

Πέμπτη 6 Απρίλη. Στη φωτογραφία η πρέσβειρα των ηπα στον οηε Nikki Haley κάνει φτηνές δημόσιες σχέσεις «πολιτικής νεκροφιλίας», πέρα απ’ τους υπόλοιπους λόγους και για να κουκουλώσει το τι συμβαίνει στην υπό απελευθέρωση Μοσούλη (και τι θα συμβεί στη Raqqa).

Τα λόγια της ωστόσο ήταν πιο δυνατά απ’ τις φωτογραφίες της. Κατηγόρησε την ρωσία και το ιράν ότι «δεν νιάζονται για την ειρήνη» (αφού συνεχίζουν να υποστηρίζουν τον Άσαντ) και ότι αν το συμβούλιο ασφαλείας του οηε «αποτύχει να δράσει συλλογικά» εναντίον του, θα το κάνει η Ουάσιγκτον μόνη της…

Εδώ ακριβώς βρισκόμασταν και επί της διοίκησης Ομπάμα, με μία ουσιαστική διαφορά: το «εμείς οι ίδιοι», που είναι η τωρινή εξέλιξη της αμερικανικής ιμπεριαλιστικής τακτικής. Φυσικά ΔΕΝ πρόκειται να επιτεθεί ο αμερικανικός στρατός στις περιοχές του Άσαντ! Απλά θα χρησιμοποιήσει η Ουάσιγκτον την επίθεση με χημικά για να «καβαλήσει» πάνω απ’ τις ως τώρα ρωσο-ιρανο-τουρκο-συριακές διαπραγματεύσεις και διευθετήσεις στο συριακό πεδίο μάχης, και να πάρει ωμά και αδιαπράγματευτα το «δικό της» κομμάτι απ’ την συριακή επικράτεια.

Το ενδιαφέρον και χαρακτηριστικό της εποχής ταυτόχρονα, είναι ότι η ε.ε. (μέσω της, ας πούμε, «επιτρόπου εξωτερικών» της Federica Mogherini), την ίδια στιγμή που κατηγορεί τον Άσαντ για τις δολοφονίες μέσω χημικών, συγχαίρει την “πρωτοβουλία της Astana”. Δηλαδή την Μόσχα, την Τεχεράνη και την Άγκυρα…

Πως λέγεται αυτό; Ασκήσεις ισορροπίας σε δύο βάρκες; Σε τρεις; Σε τέσσερεις;

Ιδιόχειρος διαμελισμός

Τετάρτη 5 Απρίλη. Την μια μέρα (στις 30 Μάρτη, απ’ την Άγκυρα) ο υπ.εξ. του ψόφιου κουναβιού Rex Tillerson δηλώνει ότι «η τύχη του προέδρου Άσαντ θα αποφασιστεί απ’ τον συριακό λαό»… Όλοι ερμηνεύουν την δήλωση σαν «στροφή προς τον προσκοπισμό» του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στο συριακό πεδίο μάχης: ενδιαφέρεται μόνο να πατάξει τους παλιοτρομοκράτες…. Τι μεγαλείο ψυχής!!! Άχου το!!!

Πέντε ημέρες μετά, όμως, η πρέσβειρα των ηπα στον οηε Nikki Haley συμπληρώνει (και ξεκαθαρίζει): … Δε νομίζουμε ότι ο λαός θέλει άλλο τον Άσαντ· ούτε νομίζουμε ότι θα έχει κάποιο αξίωμα που θα του το δώσει (ο λαός)…. Είναι εγκληματίας πολέμου…

Αναμφίβολα είναι τέτοιος, νάνος πάντως μπροστά στους εγκληματίες πολέμου της Ουάσιγκτον και των συμμάχων της. Όμως τι θα ήθελε (η ψοφιοκουναβική κυβέρνηση) να κάνει «ο λαός της συρίας»; Ποια είναι η «σωστή απόφαση» που πρέπει να πάρει ο έρμος;

Υπάρχει λύση απλή στο ερώτημα. Η Ουάσιγκτον θεωρεί ήδη «λαό της συρίας που δεν γουστάρει τον Άσαντ» και το κουρδικό πεζικό της, των ypg. Εφόσον το αμερικανικό (και ισραηλινό) σχέδιο είναι το κομμάτιασμα της πρώην συριακής κρατικής επικράτειας, κι αφού την δουλειά την έχει αναλάβει πια απευθείας ο αμερικανικός στρατός, σα «λαός που δεν γουστάρει να έχει ο Άσαντ αξιώματα» δεν έχει νόημα να θεωρείται η όποια συριακή αντιπολίτευση σε μια μελλοντική ενιαία συρία. Αλλά οι σεχταριστές που θα κάνουν πράξη αυτό το σχέδιο: αντίθεση (στον Άσαντ και στο καθεστώς του) plus έδαφος. Ή ανάποδα: έδαφος, και “άντε παράτα μας ρε Άσαντ με την εδαφική σου ακεραιότητα!”.

Είναι μια καλά ζυγισμένη (απ’ την Ουάσιγκτον, το Τελ Αβίβ αλλά και το Ριάντ) προοπτική. Έχει μόνο ένα αδύνατο σημείο,  μεσομακροπρόθεσμα: πολεμώντας τους παλιοτρομοκράτες (για να διαλύσει την συρία) η Ουάσιγκτον να αρχίσει να ματώνει τόσο πολύ ώστε να αναγκαστεί να τα μαζέψει (τουλάχιστον στρατιωτικά) στερώντας τους υποτακτικούς της απ’ την άμεση και αυτοπρόσωπη υποστήριξή της.

Αυτό, όμως, είναι μόνο ένα ενδεχόμενο.

Τετριμένο

Τρίτη 4 Απρίλη. Όταν ο ψεκασμένος γλύφει ασύστολα την Ουάσιγκτον (και δεν το έχει κάνει μια μόνο φορά) δεν το κάνει ούτε σαν «συνεργάτης» της ευπ (τον «κύριο Πάνο» του ’99 τον θυμάστε;), ούτε σαν αρχηγός ακροδεξιού κόμματος. Το κάνει σαν υπουργός άμυνας. Σωστά; Σωστά. Σαν βασικό μέλος μιας κυβέρνησης. Σωστά; Σωστά.

Όταν το «αφεντικό» της κυβέρνησης (παριστάνει ότι) κάνει το κορόιδο… Όταν οι υπόλοιποι υπουργοί της κυβέρνησης (παριστάνουν ότι) είναι απασχολημένοι…. Όταν οι βουλευτές του «μεγάλου κυβερνητικού συνεταίρου» παριστάνουν «αα, ένα σκουπιδάκι στο μάτι μου»… Όταν τα μέλη του κυβερνητικού κόμματος παριστάνουν «εεε;»… Όταν οι ψηφοφόροι του κυβερνητικού κόμματος δεν έχουν ακούσει τίποτα…. Τότε… Τότε;

Τότε, όλοι αυτοί (και είναι πολλές χιλιάδες) συμφωνούν στο γλύψιμο της Ουάσιγκτον. Και φυσικά του Τελ Αβίβ. Αν προσθέσει κανείς και τους υπόλοιπους, των άλλων καθεστωτικών κομμάτων και αποκομμάτων και γκρουπούσκουλων της κακιάς ώρας, της πολιτικής επιβίωσης και του άθλιου βερμπαλισμού, τότε… Τότε…

Τότε, ΟΤΑΝ ΑΥΤΟΙ που, με «ευρεία συναίνεση» εκπαιδεύτηκαν στα πολύτιμο «εθνικό εναέριο χώρο», θα σκοτώνουν γυναίκες, παιδιά, γέροντες, αμάχους, στην λωρίδα της Γάζας, στο νότιο Λίβανο, στη συρία ή στο ιράν, όταν θα κάνουν μπάζα σπίτια, σχολεία, δρόμους και γεφύρια, όταν θα γίνει αυτό (και θα γίνει…) ΜΗΝ ΠΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ, ΥΠΕΡΑΡΙΣΤΕΡΟΣ, κλπ κλπ, ότι «αααα, δεν ήξερα!».

Κανένας! Το «η σιωπή είναι συνενοχή» δεν είχε ποτέ ως τώρα πιο κυριολεκτικό νόημα. Πιο κυριολεκτικά φονικό νόημα.

Αναμενόμενο

Τρίτη 4 Απρίλη. Θέλω να πληροφορήσω τους πάντες, για την περίπτωση που υπάρχει κάποια αμφιβολία, ότι είμαστε πάρα πολύ πίσω απ’ τον πρόεδρο Sisi. Αυτά δήλωσε το ψόφιο κουνάβι μετά την καινούργια συνάντησή του, χτες, στην Ουάσιγκτον, με τον χασάπη της αιγύπτου.

Δεν έχουμε καμία αμφιβολία (αν και ο αιγύπτιος φασιστοκαραβανάς κρατάει για τον εαυτό του το περιθώριο να το παίζει σε περισσότερα του ενός ταμπλώ). Δεν έχουμε καμία αμφιβολία και γι’ αυτό: όταν οι έλληνες ψεκασμένοι υπ.αμ. και υπ.εξ. τρέχουν (μαζί με τα σάλια τους) στην Ουάσιγκτον για να διαφημίσουν και να πουλήσουν όσο όσο “γεωπολιτική αξία” του οικοπέδου των οποίων τα αφεντικά εκπροσωπούν· όταν ανοίγουν τους χάρτες που κουβαλάνε παραμάσχαλα για να δείξουν πόσο πολύ εξέχει η ελληνική χερσόνησος στην ανατολική Μεσόγειο· όταν παρακαλάνε για λίγη αμερικανική σημασία και για καμιά πρόσοδο, καμιά βάση παραπάνω, κανά όπλο δωρεάν, κανά dollar βρε αδερφέ, σίγουρα λένε με τον δικό τους μισοκακόμοιρο τρόπο:

Θέλουμε να σας πληροφορήσουμε, για την περίπτωση που έχετε αμφιβολία, ότι είμαστε πάρα πολύ δίπλα στον πρόεδρο Sisi. Και σε κάθε άλλο φασίστα που μας βολεύει… Ή σας βολεύει.

Πάντα με το φαιορόζ «ηθικό πλεονέκτημα»…

Αμερικάνος έτοιμος για όλα

Δευτέρα 3 Απρίλη. Το ψόφιο κουνάβι έβαλε την πρώτη υπογραφή του στην κήρυξη εμπορικού πολέμου μεγάλης κλίμακας. Υπέγραψε την περασμένη Παρασκευή ένα γενικό σχέδιο “έρευνας και δράσης” για την αντιμετώπιση των εμπορικών ελλειμμάτων των ηπα. Το 2016 στο σύνολό του αυτό το έλλειμμα ήταν 471 δισ. ευρώ (502 δισ. δολάρια), αυξημένο κατά 1,9 δισ. δολάρια σε σχέση με το 2015. Τα μέτρα θα στραφούν εναντίον όσων ανταγωνιστών τολμάνε να τα τα καταφέρνουν καλύτερα (από εμπορική άποψη) απ’ τις εταιρείες που έχουν έδρα τις ηπα. Γερμανία, κίνα, αλλά και καναδάς, ιαπωνία είναι στο στόχαστρο. Ήδη σ’ αυτό το πρώτο σετ “άμυνας” προβλέπονται αυξημένοι δασμοί στις εισαγωγές χάλυβα απ’ την γερμανία, την ιαπωνία, τη νότια κορέα, την ταϊβάν και άλλα τέσσερα κράτη.

Είναι τρόπος αυτός για να κάνει το ψόφιο κουνάβι και η διοίκησή του φιλίες σ’ αυτόν τον μάταιο αλλά πάντα καπιταλιστικό κόσμο; Όχι, δεν είναι. Θα βρει πρόθυμους να διορθώσουν το «έγκλημα» του εμπορικού ελλείμματος των ηπα πουλώντας λιγότερα σ’ αυτές και αγοράζοντας περισσότερα «made in usa»; Χλωμό, πολύ χλωμό μας φαίνεται. Τι θα κάνουν οι υπόλοιποι καπιταλισμοί του πλανήτη; Θα πεταλώνουν άλογα;

Συνεπώς μπορούμε να συγκρατήσουμε αυτήν την ημερομηνία, την 31η Μάρτη του 2017, σαν μια σημαντική στιγμή στην όξυνση του παγκόσμιου ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού. Για κακό μας – εννοείται…

Για όλα;

Δευτέρα 3 Απρίλη. Την ερχόμενη Πέμπτη και Παρασκευή ο πρόεδρος της κίνας Xi Jinping θα βρίσκεται στην Ουάσιγκτον. Και το ψόφιο κουνάβι έχει τραβήξει ήδη το σπαθί του, “τιτιβίζοντας” (τι γλυκό!): με την κομψότητα που τον διακρίνει θα “τρίψει στα μούτρα” του κινέζου προέδρου το μεγάλο εμπορικό πλεόνασμα του Πεκίνου. Και φυσικά έχει κι άλλα “ράματα για την γούνα” του κινεζικού κράτους. Αν δεν μαζέψετε εσείς την βόρεια κορέα για το κάνουμε μόνοι μας είναι μια ιδέα… Μαζευτείτε απ’ τη θάλασσα της νότιας κίνας γιατί εμποδίζετε τα αεροπλανοφόρα μας είναι μια άλλη…

Έχετε προσέξει το ανέκφραστο (για τα δυτικά δεδομένα) και μόνιμα ίδιο ύφος του κινέζου προέδρου στις φωτογραφίες απ’ τις συναντήσεις του με ξένα αφεντικά; Υποθέτουμε ότι θα κρατήσει το ίδιο και τώρα. Μπορεί, όμως, ένα ψόφιο κουνάβι (ή το επιτελείο του) να καταλάβει τι μπορεί να σκέφτεται το αφεντικό ενός κράτους με συνεχή ιστορία 5 χιλιάδων χρόνων;

Όχι. Γι’ αυτό πολλαπλασιάζει και ενισχύει τις στρατιωτικές βάσεις όπου μπορεί γύρω απ’ την κίνα… Και έχει το νου του εκεί που καταλαβαίνετε: στην άκρη της κάννης…

Το αυστηρό αφεντικό

Κυριακή 2 Απρίλη. Ο Tax Tillerson κούνησε το δάκτυλο: … Ως τις 25 Μάη θέλω όλα τα κράτη / μέλη του νατο να (μου) φέρουν το σχέδιό τους για το πως θα αυξήσουν τις «αμυντικές δαπάνες» τους (δηλαδή την συμμετοχή τους στα έξοδα του νατο) στο 2% του αεπ τους ως το 2024…

Ήταν η πρώτη εμφάνιση του νέου υπ.εξ. της ψοφιοκουναβικής διοίκησης, στη σύνοδο των υπ.εξ. του νατο στα «κεντρικά», στις Βρυξέλες, προχτές. Οπωσδήποτε εντυπωσιακή πρεμιέρα. Δεν είπε τι θα πάθει όποιος δεν είναι επιμελής. Το Βερολίνο, πάντως, έδωσε την απάντησή του: δεν πρόκειται να αυξήσουμε τόσο τα στρατιωτικά έξοδά μας. Όσο για σχέδιο, έχουμε: λέγεται τακτικός προϋπολογισμός του κράτους!

Χμμμμ… Δεν θα την περάσουν την τάξη αυτοί οι παλιογερμανοί! Αντίθετα ένας σπασίκλας, απ’ τους πέντε όλους κι όλους, γνωστός, θα πρέπει να κορδώθηκε. Εγώ, εγώ κύριε να πάρω το απουσιολόγιο!

Ο ψεκασμένος (τον πήρε το ντουμάνι που πήγαινε για τον φίλο του, τον υπ.αμ.) Nick the greek πέρασε ωραία τις προάλλες. Δεν τον φώναξε ο «κύριος» στο γραφείο για να τον συγχαρεί – αλλά ένιωσε, επιτέλους, πρώτο θρανίο πίστα.

Χαρτζιλίκι, πάντως, δεν θα πάρει.

Καπιταλισμός

Κυριακή 2 Απρίλη. Το γράφημα πάνω δείχνει την εξέλιξη των εισοδημάτων προ φόρων στην αμερικανική κοινωνία (σαν ποσοστό επί του συνόλου). Η πράσινη γραμμή δείχνει την πορεία του (συνολικού) εισοδήματος του «κάτω μισού» της πυραμίδας. Η πορτοκαλί δείχνει την πορεία του (συνολικού) εισοδήματος του κορυφαίου 1%.

Είναι σαφές τι έχει συμβεί απ’ τα μέσα της δεκαετίας του ’70 και μετά, όταν ξεκίνησε και στις ηπα η αντεπίθεση των αφεντικών και, στη συνέχεια, στα ‘80s, η καπιταλιστική αναδιάρθρωση…

Είναι; Fight for 15!!!

Αφγανιστάν

Σάββατο 1 Απρίλη. Γίνεται “κάτι” στο ξεχασμένο (;) αφγανιστάν; Οι στρατηγοί του αμερικανικού πενταγώνου επιμένουν μονότονα εδώ και μήνες: η ρωσία εξοπλίζει τους ταλιμπάν (!). Τελευταίοι σ’ αυτή τη σειρά καταγγελιών ο “τρελός σκύλος” Jim Mattis (μλώντας απ’ το Λονδίνο) και ο Curtis Scaparrotti, αμερικάνος στρατηγός, επικεφαλής του νατο στην ευρώπη.

Η Μόσχα το αρνείται. Όχι 100%. Πριν κανά δυο χρόνια ο Zamir Kabulov, επικεφαλής του τμήματος του ρωσικού υπ.εξ. που είναι αρμόδιο για το αφγανιστάν, και ειδικός απεσταλμένος της Μόσχας εκεί, είχε αναγνωρίσει ότι η Μόσχα ανταλλάσσει πληροφορίες με τους ταλιμπάν, με δεδομένο ότι έχουν κοινά συμφέροντα εναντίον του isis. Αν, λοιπόν, έχουν κοινά συμφέροντα, γιατί η Μόσχα να αυτοπεριορίζεται και να μην διευκολύνει, έστω ανεπίσημα, τον εξοπλισμό των ταλιμπάν; Πως θα αντιμετωπίσουν τον isis στο αφγανιστάν; Με πέτρες;

Μας φαίνεται λογικό ότι πράγματι η Μόσχα «βοηθάει» τους ταλιμπάν. Αν συνυπολογίσει μάλιστα κανείς ότι θεωρεί τον isis δημιούργημα (και) των αμερικανικών υπηρεσιών, η βοήθεια στους ταλιμπάν έχει και μια καλή αντιαμερικανική δόση.

Κι έτσι το «ξεχασμένο» μέτωπο του αφγανιστάν φαίνεται ότι επικαιροποιείται μέσα στις τωρινές εξελίξεις του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Οι ταλιμπάν επεκτείνουν την κυριαρχία τους στο αφγανιστάν, όχι μόνο εναντίον του isis (που μάλλον δεν πρόλαβε να στήσει κάτι αξιόμαχο) αλλά και κατά του «επίσημου αφγανικού στρατού», που έχει εκπαιδεύσει και εξοπλίσει η Ουάσιγκτον. Η «φιλική προς τις ηπα» κυβέρνηση στη Καμπούλ ανησυχεί.

Απ’ την μεριά της η Ισλαμαμπάντ (ή κάποιες φράξιες των μυστικών υπηρεσιών του πακιστανικού κράτους), που πάντα ενδιαφέρεται έντονα για το αφγανιστάν, προσπαθεί να πείσει την καινούργια αμερικανική διοίκηση να αυξήσει αισθητά τον στρατό της στο αφγανιστάν, για να αντιμετωπίσει τους ταλιμπάν. Μερικοί μυρίζονται «παγίδα», μέσα από υπόγειες συνενοήσεις Ισλαμαμπάντ – Πεκίνου – Μόσχας: να ξεκινήσει πάλι η Ουάσιγκτον εκστρατεία στο αφγανιστάν, και να «κολλήσει» εκεί ματώνοντας. Ίσως το πακιστανικό κράτος (ή καποιες φράξιές του) έχουν ανοικτούς λογαριασμούς με την Ουάσιγκτον, απ’ τις σκαιές απειλές της εναντίον του για να εκβιάσει την συνεργασία του, όταν ετοίμαζε την εισβολή στο αφγανιστάν, το 2001. Ποιός ξέρει;

Προς το παρόν το αμερικανικό πεντάγωνο δεν το έχει αποφασίσει. Μένει στις καταγγελίες κατά της Μόσχας. Αλλά υποθέτουμε ότι είναι πολύ δύσκολο να δεχτεί το ενδεχόμενο να χάσει τα υψίπεδα και μάλιστα από ρωσικές «επιρροές»: έχει φυτέψει 5 ή 6 βάσεις εκεί, με μεγαλύτερη την αεροπορική στο Bagram. Βάση που δεν είναι “αδιάφορη” για τους ταλιμπάν. Το 2007 έκαναν επίθεση αυτοκτονίας εκεί, με 23 νεκρούς και 20 τραυματίες, την ώρα που ο Dick Cheney, αντιπρόεδρος τότε των ηπα, έκανε επίσκεψη στη συγκεκριμένη βάση… Το 2009, το 2010 και το 2013 επιτέθηκαν με ρουκέτες, σκοτώνοντας συνολικά 6 αμερικάνους πεζοναύτες.

Ξέρουν τον δρόμο…