Tag: ηπα

Παρασκευή 31 Μάρτη. Ο κυρ Βλαδίμηρος ρωτήθηκε χτες από δυτικό δημοσιογράφο, σε συνέντευξη τύπου, για το αν οι μυστικές του υπηρεσίες ανακατεύτηκαν στις αμερικανικές εκλογές. Και πως απάντησε ο παμπόνηρος;

Έκανε αναφορά στον Ronald Reagan (παλιότερο πρόεδρο των ηπα) ο οποίος (κατά τον Πούτιν…), σε ερώτηση δημοσιογράφου για το αν θα αυξήσει τους φόρους απάντησε «Διαβάστε τα χείλη μου… Όχι!» Διαβάστε τα χείλη μου.. Όχι! έπαιξε τον σύντομο ρόλο του ο Πούτιν, με την απαραίτητη έμφαση στο “No!” – και με ένα θριαμβευτικό υφάκι.

Και ύστερα ακολούθησε μια “αποκάλυψη”: αυτή η κουβέντα δεν ήταν το Reagan αλλά του Bush πατρός, το 1988… Το χειρότερο; Έμεινε στην αμερικανική ιστορία σαν καραμπινάτο ψέμα, αφού δυο χρόνια μετά ο Bush αύξησε τους φόρους.

Τι έγινε λοιπόν με τον Πουτινάκο; Δύο είναι τα ενδεχόμενα. Το ένα πως έχει αρχίσει να ρετάρει. Μπερδεύει τους αμερικάνους προέδρους (μικρό το κακό) και, κυρίως, του διέφυγε ότι το “No!” που αντέγραψε ήταν ψέμα.

Πιθανό, γιατί όχι; Υπάρχει όμως άλλο ένα ενδεχόμενο: ότι σκόπιμα μπέρδεψε τους προέδρους, επειδή σκόπιμα μιμήθηκε μια απάντηση που το ξέρει ότι ήταν ψέμα. Εν ολίγοις ο Πούτιν είπε “διαβάστε τα χείλη μου … Όχι!» εν γνώσει του ότι το παράδειγμα που χρησιμοποίησε διαψεύστηκε, στην αμερικανική πολιτική ιστορία είναι ένας θρύλος ψεύτικης δήλωσης, άρα εύκολα θα θεωρηθεί ότι είπε ψέματα. Όμως αυτός είπε «Όχι!», με πόζα. Αν εσείς καταλάβατε «Ναι!», τότε εσείς το είπατε!…

Τι νόημα θα είχε κάτι τέτοιο; Κάτι που ένα στοιχειωδώς καθαρό μυαλό θα το είχε καταλάβει, απ’ την πρώτη στιγμή που ο Πούτιν κατηγορήθηκε ότι «ανακατεύτηκε στις εκλογές υπέρ του Τραμπ»: πολύ περισσότερο απ’ το αν όντως έγινε κάτι τέτοιο (πως;), το σημαντικό όφελος για το ρωσικό καθεστώς είναι να γίνεται διαρκώς κουβέντα ότι α) το αμερικανικό καθεστώς είναι ευάλωτο, και μάλιστα ακόμα και στην κορυφαία «δημοκρατική» στιγμή του, τις εκλογές, και β) το ρωσικό καθεστώς είναι σε θέση να διαμορφώνει την αμερικανική κοινή γνώμη (!!!)

Αν το αφεντικό της Μόσχας ήθελε να συντηρήσει (ίσως και δυναμώσει) αυτήν την αυτο-υπονομευτική φλυαρία των αμερικάνων, τότε στην αρχική ερώτηση θα απαντούσε «Όχι!» (τι άλλο δηλαδή;) αλλά με τρόπο που, μέσω «λάθους», ή ακόμα καλύτερα μέσω «λάθους πάνω σε λάθος», να μπορούσε να ερμηνευτεί σαν λανθάνουσα ομολογία. Σαν «Ναι!» που ξέφυγε.

Ε, κάτι θα ξέρει για τα ψυχαναλυτικά κολλήματα της δύσης και η fsb… Ε;

Τετάρτη 29 Μάρτη. Η ακροδεξιά πολωνική κυβέρνηση τα έχει πάρει με τα σχέδια για την διαφορική ολοκλήρωση του project europe, γιατί καταλαβαίνει ότι θα χάσει κάμποσες δυνατότητες να βάζει τρικλοποδιές. Ωστόσο την “διακήρυξη της Ρώμης” 2.0 την υπέγραψε – για να μην χάσει ακόμα περισσότερα.

Οπότε το έχει ρίξει στο “αντάρτικο”. Η τελευταία ως τώρα εφεύρεσή της είναι η δημιουργία μιας “εξεταστικής επιτροπής” που θα ερευνήσει τις κατηγορίες για προδοσία που αποδίδει στον επανεκλεγέντα πρόεδρο του ευρωσυμβουλίου Donald Tusk.

Πριν γίνει πρόεδρος του ευρωσυμβουλίου ο Tusk ήταν πρωθ. στην πολωνία. Απ’ το 2007 ως το 2014. Οι ακροδεξιοί τον κατηγορούσαν εδώ και χρόνια ότι «δεν έκανε ό,τι έπρεπε» για να χρεώσει στους ρώσους το αεροπορικό δυστύχημα του 2010, όταν ένα μεταγωγικό της πολωνικής αεροπορίας έπεσε σε ρωσικό έδαφος, ταξιδεύοντας προς Μόσχα μεριά (εξαιτίας του πολύ κακού καιρού και των λαθών των πιλότων), σκοτώνοντας τον τότε πρόεδρο του κράτους Lech Kaczynski (δίδυμο αδελφό του τωρινού) και άλλα 95 άτομα, μεταξύ των οποίων υψηλόβαθμα στελέχη της τότε κυβέρνησης, του στρατού και των παπάδων.

Τώρα λοιπόν το πολωνικό κυβερνοφασισταριό θυμήθηκε ότι αυτό το «δεν έκανε όσα έπρεπε» συνιστά «προδοσία», που πρέπει να ερευνηθεί αρμοδίως. Εννοείται πως αυτό προορίζεται για εσωτερική κατανάλωση. Η Βαρσοβία δεν ήθελε καθόλου την πρόσφατη επανεκλογή του Tusk στο πόστο του (για τα επόμενα 2,5 χρόνια) επειδή η παρουσία ενός πολωνού σε τόσο υψηλή πολιτική θέση στην ε.ε. θα λειτουργεί σαν αντίβαρο, εντός πολωνίας, στην εθνικιστική τακτική που ακολουθεί και σκοπεύει να αγριέψει. Άρα κάνει ό,τι μπορεί για να χαλάσει την μόστρα του. Δημιουργώντας τις “νομικές προϋποθέσεις” ώστε, για παράδειγμα, να ζητήσει μελλοντικά την σύλληψη και την έκδοσή του…

Οι επόμενες προεδρικές εκλογές στην πολωνία είναι το 2020. Τότε ο Tusk θα έχει ολοκληρώσει την ευρωπαϊκή θητεία του, και θα είναι διαθέσιμος σαν υποψήφιος της πολωνικής αντιπολίτευσης για την θέση. Οι ακροδεξιοί που είναι τώρα στο γκουβέρνο ανησυχούν. Κόβουν «κλήσεις απολογίας» και ράβουν την αυταρχική σκλήρυνσή του καθεστώτος τους…

Δεν θα γίνουμε μέρος ενός κόσμου ποδηλατών και vegetarians είχε υποσχεθεί ο ακροδεξιός νυν υπ.εξ. της Βαρσοβίας Witold Waszczykowski. Ούτε ένα μίγμα πολιτισμών και φυλών.

Έτοιμοι, κι αυτοί, να γίνουν μέρος του κόσμου της αμερικανικής κ.κ.κ….

Κυριακή 26 Μάρτη. Το μοντέλο που υιοθετήθηκε από χτες επιτρέπει, πάντως (τουλάχιστον θεωρητικά) σε διάφορα κράτη / μέλη (είτε της ε.ε. είτε της ευρωζώνης) να διαμορφώνουν, ή προσπαθούν να διαμορφώσουν ad hoc μπλοκ, σαν «αντίβαρα», στις πρωτοβουλίες της όποιας κάθε φορά «μεγαλύτερης ταχύτητας». Οι «4 του Βίσεγκραντ», για παράδειγμα (τσεχία, ουγγαρία, σλοβακία και πολωνία) θα μπορούσαν να δοκιμάσουν έτσι την «τύχη» τους, εφόσον λαμβάνουν αποφάσεις που επιτρέπονται απ’ τις υπάρχουσες συνθήκες και δεσμεύσεις τους. Και όχι μόνο σε ότι αφορά τους πρόσφυγες / μετανάστες.

Ένα αντίστοιχο σχήμα σε στυλ «mediterranean club» όπως προσπάθησε να το πουλήσει λίγους μήνες νωρίτερα ο φαιορόζ πρωθυπουργός είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν θα μπορούσε να υπάρξει στα σοβαρά (κι όχι μόνο για διακοπές)· εκτός από τις περιπτώσεις που θα υπηρετούσε τα συμφέροντα του Παρισιού κατ’ αρχήν και της Ρώμης στη συνέχεια.

Όμως τι χρεία μαρτύρων έχουμε; Την ώρα που συμβολικά (και όχι μόνο) υπογραφόταν η «συνθήκη της Ρώμης» 2.0, το ελληνικό βαθύ κράτος είχε ξαποστείλει τον ψεκασμένο υπ.αμ. του για να διαπραγματευτεί με τον killer «τρελό σκύλο» των αμερικάνων συντηρητικών την ανανέωση της παραχώρησης της αεροναυτικής βάσης στη Σούδα όχι για ένα χρόνο (όπως γινόταν ως τώρα) αλλά για 5 ή και για 10. Θα έλεγε κανείς πως είναι ένα απ’ τα αποκαλυπτήρια του τι είναι η «πρωτο-δεύτερη φορά αριστερά» στην ελλάδα: ακόμα πιο πολύ νταραβέρι με τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, μπας «και δώσει κάτι»… Πάντα πιστοί στα συμφέροντα και την οπτική της νο 1 ελληνικής καπιταλιστικής βιομηχανίας και των αφεντικών της. Της ναυτιλίας.

Έχει αρχίσει μια καινούργια ημέρα για τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις και στον τομέα της άμυνας δήλωσε ο ψεκασμένος. Για να συνεχίσει: Ενώ με την προηγούμενη κυβέρνηση, παρότι, ο ίδιος ο Πρόεδρος είχε βοηθήσει, είχαν την αντίληψη περί παγκοσμιοποιήσεως, η νέα διοίκηση του Τραμπ αντιλαμβάνεται τον ιδιαίτερο ρόλο του έθνους – κράτους, όπως επίσης και την ιδιαιτερότητα που έχουν τα κράτη με ιστορία και ιδιαίτερους δεσμούς να αναπτύξουν συνεργασίες…

Δυστυχώς για τον ψεκασμένο δεν μπορεί να γίνει το 51ο αστέρι στη σημαία των ηπα. Δεν υπάρχει χώρος. Επιπλέον εκεί στο αμέρικα δείχνουν σφιχτοχέρηδες…

Παρασκευή 24 Μάρτη. Έφτασε ο ψεκασμένος στο αμέρικα; Συνάντησε τον “τρελό σκύλο”; Του έσφιξε το χέρι; Του ψιθύρισε στ’ αυτί “μην στεναχωριέσαι που σκότωσες γυναίκες και παιδιά, και λίγοι ήταν”;

Δεν ξέρουμε μεν, αλλά ουσιαστικά αυτό θα γίνει. Πρώτον επειδή ο “τρελός σκύλος” είναι σκληρός αντιτρομοκράτης, και μιλώντας γενικά, το να δολοφονούνται “μουσουλμάνοι” άμαχοι με τις δεκάδες και τις εκατοντάδες δεν είναι τρομοκρατία. (Τρομοκρατία είναι μόνο ό,τι λένε οι λευκοί πρωτοκοσμικοί. Προφανώς επειδή τα αφεντικά τους ξέρουν…)

Και δεύτερον επειδή αυτή εδώ η φτωχή και τίμια χώρα προσπαθεί να πουλήσει για άλλη μια φορά την γεωγραφική της θέση σ’ όσους δίνουν τα περισσότερα. Προς το παρόν ούτε η Ουάσιγκτον πληρώνει. Αν, όμως, πεις σ’ έναν τρελό σκύλο “είσαι γαμώ τα άτομα” μπορεί να σου πετάξει κανά κόκκαλο. Έτσι δεν είναι;

(Κι όπως είπαμε “αριστεροί πατριώτες”, ε; Ραντεβού στα οδοφράγματα των παρελάσεων.

Ή όχι;)

(η φωτογραφία και το ρεπορτάζ αναφέρονται σε δύο διαφορετικές μαζικές δολοφονίες· απ’ τα αμερικανικά βομβαρδιστικά, στο συριακό πεδίο μάχης. Ο ψεκασμένος θα πρέπει να δώσει δύο φορές τα συγχαρίκια. Το δικαιούται! Δεν κάνει κι αυτός ό,τι μπορεί στα στρατόπεδα συγκέντρωσης; Κάνει…)

Πέμπτη 23 Μάρτη. Ο αμερικανικός στρατός ξεκίνησε ήδη την στρατιωτική του δράση στο συριακό έδαφος (“αντιτρομοκρατικά” πάντα) με έναν εύκολο και αναίμακτο ελιγμό στα δυτικά της Raqqa. (Φυσικά, για τον «πολύ κόσμο», δεν είναι τα αμερικανικά κομμάντα που δρουν με αμερικανικά ελικόπτερα αλλά το μέχρι χτες ελαφρά οπλισμένο πεζικό των ypg and friends που, με ένα μαγικό ραβδί, απέκτησε την απαιτούμενη εκπαίδευση…)

Τις ίδιες ώρες αντικαθεστωτικοί αντάρτες που εξοπλίζονται ποιος ξέρει απο που, μαζί με τον βομβαρδισμό της Δαμασκού έχουν ξεκινήσει και επίθεση στα βόρεια της Hama· ενώ ένοπλοι του isis (ναι, υπάρχει ακόμα…) προσπαθούν να αποκόψουν την επικοινωνία Δαμασκού – Aleppo. Αυτά προκαλούν κάποιον πονοκέφαλο στη συμμαχία Δαμασκού – Χεζμπ’ Αλλάχ – Τεχεράνης – Μόσχας…

Ούτε που μας περνάει απ’ το μυαλό ότι η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της επιτίθενται ταυτόχρονα, και με κάθε διαθέσιμο όνομα, σε διάφορα σημεία στο συριακό πεδίο μάχης (ακόμα και εναντίον αμάχων, πάντα «κατά λάθος»)… Ούτε που μπορούμε να διανοηθούμε τέτοιο πράγμα…

Τετάρτη 22 Μάρτη. Την ίδια μέρα της ευρωπαϊκής διακήρυξης ο ψεκασμένος υπ.αμ. θα βρίσκεται στις ηπα. Για να γιορτάσει, λέει, την “εθνική επέτειο”…. Και για να συναντηθεί, λέει, μετά τιμών (σε ειδική εκδήλωση, ίσως με ολόγραμμα του «παλαιών Πατρών Γερμανού»… ) με τον “τρελό σκύλο”, τον αρχικαραβανά James Norman “Jim” Mattis – με τον οποίο τα είχαν πει στο πόδι και πριν κανά μήνα πριν, στο περιθώριο μιας συνόδου του νατο. Θα πραγματοποιήσει ένα όνειρό του (ο ψεκασμένος) και θα του φύγει ένα παράπονο: ο υπ.αμ. του Ομπάμα δεν τον δεχόταν παρά τις πολλές προσπάθειες (του ψεκασμένου) για μια επίσημη πρόσκληση… Ποιος ξέρει, άραγε, γιατί…

Ο καινούργιος «φίλος απ’ την αμερική» είναι εξαιρετικά ευαίσθητος άνθρωπος. Να μερικές απ’ τις πάμπολλες «ατάκες» του, που ασφαλώς γουστάρει και ο ψεκασμένος:

Η πρώτη φορά που θα τινάξεις κάποιον στον αέρα είναι σημαντική. Εξάλλου, υπάρχουν κάποιοι μαλάκες στον κόσμο που χρειάζονται να φάνε μια σφαίρα.

Βρες τους εχθρούς της αμερικανικής δημοκρατίας και σκότωσέ τους όλους ανεξαιρέτως μέχρι να σιχαθούν τόσο πολύ το αίμα ώστε να αφήσουν ήσυχους εμάς και τις ελευθερίες μας.

Πολέμα με χαρούμενη καρδιά.

Να και μία που μπορεί να μην του αρέσει:

Δεν πρέπει να επιτρέπεις στον λαό να αποφεύγει την σκληρή αλήθεια. Εάν αρχίσουν να ζουν σε έναν ονειρικό κόσμο, τα πράγματα θα εξελιχθούν άσχημα.

Μιας και η Ουάσιγκτον «κρατάει μούτρα» σε διάφορους του νατο (και ο υπ.εξ. της θα σνομπάρει την επόμενη σύνοδο κορυφής της συμμορίας· συγγνώμη, της συμμαχίας), και μιας που η Αθήνα είναι «καλός μαθητής», ίσως ο ψεκασμένος καταφέρει να αποσπάσει κάποια χειρονομία συμπάθειας απ’ τον «τρελό σκύλο». Δίνοντάς τους απεριόριστο parking για πλοία, αεροπλάνα, υποβρύχια, αεροπλανοφόρα, και ό,τι άλλο θέλει (ο «τρελός σκύλος») για να καπαρώσει ξανά την ανατολική Μεσόγειο, εποχές που είναι…

(Εννοείται ότι περιμένουμε, πως και πως, οι παρελάσεις της εθνικής επετείου στις ελληνικές πόλεις να μετατραπούν σε σκληρές αντιαμερικανικές και αντι-ιμπεριαλιστικές διαδηλώσεις…. Ή όχι;)

(φωτογραφία: σκύλος που γελάει δαγκώνει – παλιά παροιμία…)

Δευτέρα 20 Μάρτη. Το ψόφιο κουνάβι δεν παρέλειψε να το τονίσει δημόσια, παρούσης της Μέρκελ, στη διάρκεια της συνάντησής τους στην Ουάσιγκτον: η γερμανία χρωστάει έναν περίδρομο λεφτά στο νατο (δηλαδή στις ηπα) για τις “υπηρεσίες ασφάλειας” που η δεύτερη προσφέρει στην πρώτη… Στο “επιχειρηματικό στυλ” που η καινούργια αμερικανική διοίκηση των συντηρητικών αντιμετωπίζει τις συμμαχίες της, το νατο περνάει σε μια διαφορετική κατηγορία απ’ αυτήν της κατοχής: στην κατηγορία νταβατζιλίκι.

Κι ενώ η Μέρκελ είπε απ’ την Ουάσιγκτον ότι ως το 2024 το γερμανκό κράτος θα φτάσει τις “αμυντικές δαπάνες” του στο 2% του αεπ του (αυτό ζητούν οι αμερικανικές πολεμικές βιομηχανίες ελπίζοντας ότι θα αυξήσουν τις πωλήσεις τους…) η γερμανίδα υπ.αμ. Ursula von der Leyen δήλωσε χτες ότι «δεν υπάρχουν πουθενά καταγραμμένα χρέη του Βερολίνου προς το νατο». Για να συμπληρώσει το μάλλον απογοητευτικό για την Ουάσιγκτον ότι η μελλοντική αύξηση των στρατιωτικών εξόδων δεν θα πάει (μόνο) στο νατο, αλλά και στις «ειρηνευτικές αποστολές της ε.ε.».

Το καλό που του θέλουμε του κυρ ψόφιου κουναβιού: αφού αυτοί οι παλιογερμανοί είναι μπαταχτσήδες και δεν πλερώνουν, ας πάρει τον στρατό του από εκεί. Δόξα τω military spending υπάρχουν άλλα κράτη / μέλη της συμμορίας (συγγνώμη: της συμμαχίας…) που είναι large στις αγορές και τις πληρωμές τους. Π.χ. το ελληνικό.

Γιάνκηδες ελάτε! (Αυτό δεν προσπάθησε τις προάλλες να πουλήσει ο υπ.εξ. Nick the greek, για μια ακόμα φορά, με χάρτες και πιόνια, στη νέα διοίκηση; Δεν διαμαρτυρήθηκε κανείς… ε;)