Tag: ηπα

Κορέες 2 – Τόκιο

Σάββατο 10 Μάρτη. Η ιαπωνική ακροδεξιά / μιλιταριστική κυβέρνηση του Abe παρακολουθεί με ανησυχία τις εξελίξεις. Η παραδοχή της είναι ότι το ψόφιο κουνάβι θα ήταν πολύ δύσκολο να απορρίψει τον «διάλογο» με το βορειοκορεατικό καθεστώς έτσι που (του) τον σέρβιρε η Σεούλ. Όμως απ’ την άλλη μεριά φοβάται ότι μ’ αυτόν τον τρόπο η Ουάσιγκτον θα μπει σε μια συζήτηση μόνο για τα πυρηνικά και τους βαλιστικούς πυραύλους της Πγιονγκγιάνγκ – που κατά το Τόκιο και τα συμφέροντά του είναι μέρος μόνο του μενού που θα έπρεπε να βρίσκεται στο τραπέζι.

Το καθεστώς Abe «εγκρίνει» δύσθυμα τα αμερικανικά πισωπατήματα (σε σχέση με την τακτική της έντασης) τονίζοντας και ξανατονίζοντας ότι «η μέγιστη πίεση προς την Πγιονγιάνγκ πρέπει να συνεχίσει να ασκείται μέχρι το τέλος». Απ’την μια μεριά ξέρει εκείνο που ξέρουν κι άλλοι: ότι αυτή τη στιγμή η Ουάσιγκτον δεν διαθέτει έμπειρα στελέχη που να μπορούν να αναλάβουν αξιόπιστα (και χωρίς γλυστρήματα) την δουλειά των όποιων συζητήσεων / διαπραγματεύσεων με την Πγιονγκγιάνγκ : ο Joseph Yun, έμπειρος «ειδικός αντιπρόσωπος» του αμερικανικού υπ.εξ. για τη βόρεια κορέα (με έδρα την Σεούλ), παραιτήθηκε πρόσφατα διαφωνώντας με την μιλιταριστική τακτική του ψοφιοκουναβιστάν. Και δεν υπάρχει «ετοιμοπαράδοτος» κάποιος άλλος με τις γνώσεις και τις «άκρες» του.

Απ’ την άλλη μεριά το Τόκιο ανησυχεί πως οτιδήποτε το αφορά και βρεθεί εκτός αμερικανικής ατζέντας θα αναγκαστεί κάποια στιγμή να το διαπραγματευτεί απευθείας με την Πγιονγκγιάνγκ· και μάλλον όχι απ’ την καλύτερη των θέσεων. Φοβάται ότι οι κορεατικοί ελιγμοί θα αποβούν σε βάρος του…

Κορέες 3

 

Σάββατο 10 Μάρτη. Στην “προσωπική πρόσκληση” που έστειλε ο Kim στο ψόφιο κουνάβι μέσω της νοτιοκορεατικής αντιπροσωπείας, περιλαμβανόταν (αυτό αναφέρουν, τουλάχιστον, κάποιοι επίσημοι δημαγωγοί) και η παραδοχή εκ μέρους του ότι οι στρατιωτικές ασκήσεις ηπα – νότιας κορέας θα συνεχίσουν να γίνονται. Αυτό θα (μας) φαινόταν παράξενο αφού ο βασικός στόχος της τακτικής του «μπλοκ του Βλαδιβοστόκ» είναι η μείωση (δραστική ει δυνατόν) της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας στην ευρύτερη περιοχή.

Να όμως που ο νοτιοκορεάτης υπουργός «εθνικής ασφάλειας» Song Young-moo, μετά την χθεσινή συνάντησή του στη Σεούλ με τον διοικητή του αμερικανικού στόλου στον ειρηνικό ναύαρχο Scott Swift, δήλωσε ότι «δεν χρειάζεται να φέρουν πράγματα όπως πυρηνοκίνητα υποβρύχια στην κορεατική χερσόνησο».

Έγινε ένα σχετικός χαμός μετά απ’ αυτή τη δήλωση! Αμερικάνοι καραβανάδες εκπρόσωποι τύπου έτρεξαν να ανασκευάσουν, δηλώνοντας ότι «οι ασκήσεις θα γίνουν όπως κάθε χρόνο». Όμως το νοτιοκορεατικό υπ.αμ. επιμένει: …Ενώ αμερικανικά αεροπλανοφόρα είχαν πάρει μέρος στις κοινές ασκήσεις νότιας κορέας – ηπα στο παρελθόν έχει αποφασιστεί να μην συμμετάσχει κανένα στις φετεινές ασκήσεις Key Resolve και Foal Eagle…. Επίσης δεν υπάρχει ενημέρωση απ’ τις ηπα, ακόμα, ότι θα συμμετάσχουν στις ασκήσεις πυρηνοκίνητα υποβρύχια…

Υπάρχει σπρωξίδι εδώ! Και, πράτοντας σοφά, δεν είναι ο Kim που βάζει σαν όρο την ακύρωση ή έστω την αποκλιμάκωση αυτών των γυμνασίων· φαίνεται ότι την πίεση επ’ αυτού την έχει αναλάβει η Σεούλ. «Συμμαχικώ δικαίω»: η νοτιοκορεατική πίεση θα αποδειχθεί αποτελεσματικότερη απ’ την βορειοκορεατική…

Υπάρχει, επιπλέον, το ζήτημα των «κυρώσεων» – ειδικά των τελευταίων, που επιβλήθηκαν μονομερώς απ’ την Ουάσιγκτον, και τις οποίες κατήγγειλαν και η Μόσχα και το Πεκίνο. Ως τώρα το μόνο δηλωμένο είναι η επιμονή του ψόφιου κουναβιού να τις συνεχίσει «μέχρι την τελική συμφωνία για την αποπυρηνικοποίηση» της βόρειας κορέας. Αλλά κάτι τέτοιο παραείναι χοντροκομμένο: αυτές οι τελευταίες κυρώσεις ισοδυναμούν, περίπου, με ναυτική περικύλωση της βορείας κορέας με ό,τι θα μπορούσε να σημαίνει αυτό πρακτικά.

Μένει να μάθουμε τι έχουν σχεδιάσει επ’ αυτού Σεούλ και Πγιονγκγιάνγκ…

(φωτογραφία: Ο Kim παρακολουθεί τον φίλο του, τον θρυλικό και “Bad as I wanna be” μπασκετμπολίστα Dennis Rodman, στην Πγιονγκγιάνγκ, τον Γενάρη του 2014. Ο Rodman δήλωσε πως χαίρεται που θα συναντηθεί και το ψόφιο κουνάβι με το φιλαράκι του, κι ότι μπορεί να βοηθήσει σ’ αυτό.

Να πει μια καλή κουβέντα, διάολε!!!)

Κορέες: το σχέδιο ανοίγει

Παρασκευή 9 Μάρτη. Το πρώτο αποτέλεσμα του “διακορεατικού διαλόγου” είναι, κρίνουμε, διακριτικά φανερό: ένα κάποιο σχίσμα στην Ουάσικγτον για το πως πρέπει να κινηθεί κοντοπρόθεσμα. Το ψόφιο κουνάβι (πιθανόν ο κύριος στόχος / μοχλός της τακτικής του «μπλοκ του Βλαδιβοστόκ») ρωτιέται και ξαναρωτιέται δημοσιογραφικά για το τι θα κάνει· και παρότι εμφανίζεται αβέβαιος, δηλώνει ότι «θα δούμε», «κάτι πρέπει να κάνουμε», κλπ. «Έχει γίνει πρόοδος, δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό… Είμαστε έτοιμοι να ακολουθήσουμε όποιον δρόμο χρειαστεί… Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα πρέπει να κάνουμε κάτι. Δεν μπορούμε να αφήσουμε την κατάσταση να κακοφορμίσει» δήλωσε πριν 3 ημέρες.

Δεν είναι κάτι ξεκάθαρο… Ξεκάθαρο είναι ότι διάφοροι πίσω του ανησυχούν. Ένας (ανώνυμος) αξιωματούχος δήλωσε σε τηλεφωνική συνέντευξη ότι αν η βόρεια κορέα προσπαθεί να κερδίσει χρόνο για να συνεχίσει το πυρηνικό της πρόγραμμα, τότε…

Το δύσκολο (;) έργο του να σύρει την Ουάσιγκτον (και ειδικά το ψόφιο κουνάβι) έχει αναλάβει μια υψηλόβαθμη νοτιοκορεατική αντιπροσωπεία, που βρίσκεται ήδη εκεί «για ενημέρωση». Θα μπορούσε να κανονιστεί, “πάνω στη βράση”, και ραντεβού του με τον rocket man; Γιατί όχι;;; Αλλά ο Moon, μιλώντας χτες σε εκπροσώπους των κοινοβουλευτικών κομμάτων, περιέγραψε την δική του προσέγγιση που πράγματι περιλαμβάνει το ροκάνισμα του χρόνου· υπέρ όχι της μίας αλλά και των δύο κορεών:

Η αποπυρηνικοποίηση είναι ο τελικός στόχος δήλωσε. Αλλά είναι δύσκολος στόχος και δεν μπορούμε να πάμε κατευθείαν σ’ αυτόν. Αυτό που είναι εφικτό είναι το να συμφωνήσουμε σε μια διαδρομή μέσα από διάφορες κινήσεις που να καταλήξει στην αποπυρηνικοποίηση. Έχω προτείνει μια διευρυμένη αντίληψη για την αποπυρηνικοποίηση, που ξεκινάει από ένα πάγωμα και καταλήγει στην πλήρη αποπυρηνικοποίηση, αλλά φυσικά θα πρέπει να προχωράμε με σταθερά βήματα.

Είναι μια εξαιρετική ιδέα αυτή περί «διαλόγου για την αποπυρηνικοποίηση της βόρειας κορέας», που άνετα και χαλαρά μπορεί να κρατήσει (ο διάλογος) κάμποσα χρόνια!! Αν σ’ αυτό το διάστημα συμφωνηθεί «να αποφεύγονται οι εκατέρωθεν προκλήσεις» (και προφανώς δεν μπορεί να γίνει ειρηνικός διάλογος διαφορετικά) τότε άμεσα Σεούλ και Πγιονγκγιάνγκ θα προωθήσουν τα δικά τους οικονομικά σχέδια – και η Ουάσιγκτον θα ψάχνει πως να συνεχίσει τον αντικινεζικό της στρατιωτικό αγώνα…

Μήπως, σε περίπτωση που βραχυκυκλώσει το σχέδιο «γύρω γύρω απ’ την κορεατική χερσόνησο» ανακαλυφθεί η Ταϊβάν; Θα δούμε…

Εν τω μεταξύ, μέσα στον ερχόμενο Απρίλη, ο Kim και ο Moon θα εμφανιστούν μαζί στο παγκόσμιο κοινό…

Εμπορικοί πόλεμοι

Παρασκευή 9 Μάρτη. Οι δασμοί που επέβαλε χτες το ψόφιο κουνάβι στις εισαγωγές ατσαλιού και αλουμινίου στις ηπα είναι μόνο ένα επεισόδιο σ’ έναν μακρόχρονο πόλεμο. Που πίσω απ’ την βιτρίνα της “απελευθέρωσης του παγκόσμιου εμπορίου” είχε πάμπολλα επεισόδια “έξυπνων” (ή λιγότερο έξυπνων) μέτρων για την κρατική προστασία των X των Ψ ή των Ζ “εθνικών πρωταθλητών” – των βασικών και δυναμικών, δηλαδή, καπιταλιστικών κλάδων κάθε κράτους. Οι ανταγωνιστικές υποτιμήσεις νομισμάτων (για παράδειγμα) είναι μόνιμη κατάσταση εδώ και 3 δεκαετίες· αλλά με εντελώς διαφορετικό τρόπο και έκφραση απ’ ότι την δεκαετία του 1930, αφού – σε αντίθεση με την εποχή που ο Keynes ειρωνευόταν – δεν ισχύει ο «κανόνας του χρυσού», οπότε δεν υπάρχει κάποιο «σταθερό μέτρο» των νομισματικών ισοτιμιών.

Η διαφορά τώρα είναι πολιτική και όχι «οικονομική»: ο αμερικανικός καπιταλισμός φωνάζει και ξαναφωνάζει (χάρη στα τιτιβίσματα του προέδρου του) ότι έχει σοβαρό πρόβλημα, και ότι σκοπεύει να το λύσει (αν το λύσει…) αναποδογυρίζοντας την παλιά του σημαία, που ήταν υπέρ του παγκόσμιου εμπορικού φιλελευθερισμού. Επειδή φωνάζει τόσο δυνατά, οι αντίπαλοί του είναι αναγκασμένοι να πάρουν κάποια ηχηρά μέτρα (αν και το Πεκίνο έχει το περιθώριο να κινηθεί πιο ευέλικτα, αποτελεσματικά, και χωρίς θόρυβο).

Παρά τις διαφορές στις τακτικές, ο στόχος πάντως είναι ο ίδιος όπως το 1932: θα κάνω τον γείτονα ζητιάνο. Ο καπιταλιστικός πλανήτης περιστρέφεται πάντα όχι γύρω απ’ τα συμπτώματα αλλά απ’ την ουσιαστική αιτία της παγκόσμιας κρίσης / αναδιάρθρωσης, που συνεχίζεται: αυτό που λέγεται «υπερπαραγωγή» ή «υπερσυσσώρευση». Το ότι το ψόφιο κουνάβι βρέθηκε στην ιστορική θέση και στην ιστορική στιγμή να φωνάζει «η usa πονάει, αλλά θα δείτε τι θα κάνω» ενόσω αμφισβητείται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο η στρατιωτική υπεροχή / κυριαρχία των ηπα, αυτό είναι η κωμική του μοίρα.

Και η τραγική δική μας… Όσο επιμένουμε να χανόμαστε στη διαχείριση της καθημερινότητάς μας περιστάνοντας είτε πως «δεν καταλαβαίνουμε», είτε πως«δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι»…

Αυτό δεν είναι ένα τρυπάνι!

Παρασκευή 9 Μάρτη. Είναι το σκάφος που θα έπρεπε να θορυβήσει την Άγκυρα (αλλά «δεν»): λέγεται “ocean investigator”, είναι ελληνικής ιδιοκτησίας και σημαίας παναμά, και το έχει νοικιάσει η exxonmobil, να ρίξει μια ματιά τι παίζει με τον πάτο της θάλασσας στο οικόπεδο 10, στα ανοικτά της νότιας κύπρου. Με το σουλούπι που έχει θα μπορούσε να είναι και αλιευτικό, αλλά δεν μας νοιάζει.

Η τουρκική καθεστωτική daily sabah υποστηρίζει ότι εκπρόσωπος του αμερικανικού στρατού διαψεύδει πως τα αμερικανικά πολεμικά θα βρίσκονται τις επόμενες μέρες μεταξύ νότιας κύπρου και ισραήλ για να το προστατέψουν…

Θα προτιμούσαμε να μην είναι έτσι. Θα προτιμούσαμε να το βάλουν στη μέση, και να το φυλάνε απ’ όλες τις μεριές: με προσοχή, μην το βουλιάξουν με τα απόνερά τους… Θα ήταν μια χρήσιμη εικόνα για το πως μπορούν να γίνουν γεωτρήσεις στην ανατολική Μεσόγειο..

Αδύνατο να καταλάβεις (όταν δεν θέλεις) 7

Πέμπτη 8 Μάρτη. Πριν περίπου ενάμισυ μήνα (την Κυριακή 28 Γενάρη για την ακρίβεια) εκθέσαμε όσο περιληπτικά ήταν δυνατόν τους προσανατολισμούς του ελληνικού ιμπεριαλισμού και τις “ιδέες” του για “περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου”, σε συνεργασία με το Τελ Αβίβ και το Κάιρο (και την πάντα πρόθυμη για μεγάλα κόλπα Λευκωσία). Σ’ αυτήν την έκθεση περιλαμβάναμε τα αποκαλυπτικά λεγόμενα του Lawrence Wilkerson, (επιτελάρχη του Colin Powell, αρχιστράτηγου και ύστερα υπ.εξ. των ηπα απ’ το 2001 ως το 2005), όχι δευτεράτζας δηλαδή· κάποιους χρήσιμους χάρτες, τους επαναφέρουμε πιο κάτω)· και κάτι δικές μας κουβέντες, του είδους: … Τι θα συνέβαινε αν η Άγκυρα ασκούσε τα αναντίρρητα δικαιώματα που έχει στην ανατολική Μεσόγειο, ξεκινώντας απ’ την αοζ (που επίσης αναντίρρητα της αναλογεί) και προχωρώντας σε μια αεροναυτική συμμαχία με την Μόσχα (και γιατί όχι με το Πεκίνο, σαν τμήμα του project ένας δρόμος – μία ζώνη), ε;

Αυτό έχει ήδη αρχίσει να συμβαίνει, μάλλον διακριτικά απ’ την μεριά της Άγκυρας, μ’ αυτές τις τόσο ενοχλητικές (για τον ελληνικό και όχι μόνο σχεδιασμό) navtex που «απαλλοτριώνουν» για σύντομα διαστήματα χρόνου περιοχές της ανατολικής Μεσογείου. Η Άγκυρα κινείται προσεκτικά, ακόμα, εντός της διεθνούς νομοθεσίας: και απαντάει στα σχέδια για την «περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου» εναντίον της και εναντίον των συμμάχων της, με βάση διαθέσιμα διεθνώς εργαλεία…

Καταλαβαίνουμε ότι είναι πολιτικάντικα κολακευτικό να πιστεύει κανείς ότι ζει σ’ ένα κράτος / κεφάλαιο / παρακράτος που είναι παντοδύναμο (το ελληνικό εν προκειμένω). Επιτρέπει ακόμα και στους (συχνά δήθεν) “αντί” να την ψωνίζουν ότι είναι κι αυτοί κάτι σημαντικό αφού τα βάζουν, στα λόγια, με κάτι “παντοδύναμο”!

Αυτό είναι ο ορισμός της μικροαστικής αντίληψης για το κράτος, το κεφάλαιο, τον ιμπεριαλισμό, τους θεσμούς, τα πάντα! Η εργατική κριτική δεν πρέπει να κάνει το λάθος του παραμυθιάσματος. Ούτε το άλλο λάθος της καθήλωσης μέσα στον ιστορικό χρόνο. Πρέπει να ελέγχει με την μέγιστη ακρίβεια και χωρίς παρωπίδες ή προκαταλήψεις την τρέχουσα κατάσταση του αφεντικού, είτε πρόκειται για τις δουλειές, είτε για το συλλογικό αφεντικό, το κράτος. Όχι για να “χαριστεί” σε κάτι! Αλλά για να προβλέπει τις κινήσεις του, πάντα συγκεκριμένα· και να ξέρει που θα κτυπήσει, αν μπορεί, σαν εργατικός ανταγωνισμός.

Κανένα φάντασμα δεν βοήθησε ποτέ στην απελευθέρωσή μας. Κι όσο για τα “κολλήματα”; Αυτά είναι χαριτωμένα στις παρέες (αν είναι κι εκεί)…

Αδύνατο να καταλάβεις (όταν δεν θέλεις) 10

Πέμπτη 8 Μάρτη. Μήπως, τουλάχιστον, θα προστρέξει στο πλάι των ελλήνων ο αμερικανικός 6ος στόλος; Αυτές τις ημέρες οι ελληνάρες την έχουν ψωνίσει σχετικά, ψευδολογώντας συστηματικά και συνειδητά για τις ημερομηνίες. Αν συμπίπτουν χρονικά στην περιοχή νότια της κύπρου τα αμερικανο-ισραηλινά στρατιωτικά γυμνάσια και η παρουσία της exxon, αυτή η σύμπτωση αφορά εντελώς προκαταρκτικές δουλειές της τελευταίας στο ελληνοκυπριακό οικόπεδο 10 και όχι γεώτρηση! Η οποία είναι προγραμματισμένη να γίνει στο τέλος του καλοκαιριού ή στις αρχές του φθινοπώρου.

Αυτό σημαίνει πως η Άγκυρα έχει ευχέρεια (και στρατιωτικών) κινήσεων τώρα. Δεν χρειάζεται καν να βιαστεί να εμποδίσει κάτι· μπορεί προς το παρόν να κάνει απλά δηλώσεις και περιορισμένες κινήσεις δίπλα στην περιοχή των αμερικανο-ισραηλινών ασκήσεων. Αργότερα; Να δούμε τι θα ξημερώσει «αργότερα» στις μεσΑνατολικές ακτές…

Οι επόμενοι μήνες προμηνύονται πυκνοί και έντονοι, σε διάφορα μέτωπα του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Στη μέση Ανατολή, στην αφρική, στην κεντρική ασία, στην κορεατική χερσόνησο… Όσο για τους έλληνες και το κράτος / παρακράτος / κεφάλαιό τους, που σύμφωνα με διάφορους απολογητές είναι large, very large, very very large; Έχουν ένα βουνό δυσάρεστα μπροστά τους, μ’ ένα κοινό όνομα: ο εθνικός μικροαστισμός σκοτώνει… Όχι, φυσικά, τ’ αφεντικά!!!

(Θυμηθείτε, σε κάθε περίπτωση, αυτό: η Ουάσιγκτον α) με τίποτα δεν σκοπεύει να χάσει την όποια, έστω και μέτρια, σχέση με το τουρκικό κράτος, και β) με τίποτα δεν θα ήταν δυνατόν να υποκαστήσει το ελλαδιστάν και η ιμπεριαλιστική προσκόλησή του στην Ουάσιγκτον την απώλεια, γι’ αυτήν την τελευταία, έστω κάποιας minimum σχέσης με τη Άγκυρα. Ούτε η Άγκυρα, απ’ την μεριά της, σκοπεύει να κάψει κάθε γέφυρα…

Μια ματιά – με ανοικτά μάτια! – σε οποιονδήποτε χάρτη είναι διδακτική: αν η Ουάσιγκτον χάσει την Άγκυρα υπέρ της Μόσχας, τότε χάνει και την απέναντι μεριά της Mαύρης Θάλασσας, το Κίεβο… Κι αν χάσει το Κίεβο, τότε χάνει όλη την ανατολική ευρώπη… Μην τρώτε τα ελληνικά γεωπολιτικά παραμύθια απ’ όπου κι αν προέρχονται: είναι παραλλαγές της «χρυσής βίδας»!…

Σκέτη αρρώστια… Ανίατη!!!)

Κορέες 1

 

Τετάρτη 7 Μάρτη. Καθώς η σχέση βόρειας και νότιας κορέας προχωράει σε μια επισημοποίηση που (αυτό υποστηρίζουμε…) δεν θα αρέσει καθόλου στην Ουάσιγκτον και το Τόκιο (άσχετα αν θα επιχειρήσουν ή θα καταφέρουν να την σαμποτάρουν), μια υψηλού επιπέδου πενταμελής αντιπροσωπεία του νότου, που επρόκειτο να πάει στην Πγιονγκγιάνγκ σήμερα, πήγε προχτές… Επιπλέον, ενώ ο ένας απ’ αυτήν την αντιπροσωπεία, ο νοτιοκορεάτης ασφαλίτης Suh Hoon, επρόκειτο να φύγει «καπάκι» για Ουάσιγκτον (για να «ενημερώσει»), αυτό θα γίνει τις επόμενες ημέρες· αφού προηγουμένως κουβεντιάσει με τον Moon τι ακριβώς μπορεί να μεταφερθεί στους αμερικάνους.

Αυτά είναι μικρές λεπτομέρειες της μεθοδολογίας που ακολουθούν Σεούλ και Πγιονγκγιάνγκ. Μια άλλη λεπτομέρεια, είναι πως τις ανακοινώσεις περί «διάθεσης της βόρειας κορέας να συζητήσει με τις ηπα για την αποπυρηνικοποίησή της» και περί «διάθεσής της να διαλύσει το πυρηνικό και πυραυλικό της πρόγραμμα αν σταματήσουν οι εναντίον της επιθέσεις και λάβει διεθνείς εγγυήσεις για την ασφάλειά της» ΔΕΝ προέρχονται απ’ την βόρεια κορέα! Αλλά απ’ τη νότια, τον Moon ή κάποιον εκπρόσωπό του (με την «άδεια», φυσικά, του Kim). Πρόκειται για τις διαβεβαιώσεις που πρέπει να διατρέξουν τα διεθνή media φτάνοντας ως τις ηπα· πρόκειται για τις δηλώσεις που θα σύρουν την Ουάσιγκτον ή, ίσως το πιο σημαντικό, θα την βραχυκυκλώσουν σε σχέση με τις ασκήσεις που σχεδιάζει για τον Απρίλη. Είναι, λοιπόν, ο Moon (στη βάση κοινού σχεδίου των δύο κορεών) που «παραμυθιάζει» το ψοφιοκουναβιστάν – και όχι ο Kim. Κι ο λόγος είναι απλός: Ο Kim θα πρέπει να έχει περιθώριο ελιγμών απέναντι στους αμερικάνους, κι αυτό του το προσφέρει ως τώρα το γεγονός ότι είναι ο Moon και όχι αυτός που μιλάει για “διαπραγματεύσεις”…

Αντίθετα, τα καθεστωτικά μήντια της βόρειας κορέας, ειδικά μετά τις προχθεσινές και χθεσινές πολύωρες συναντήσεις του Kim με τη νοτιοκορεατική αντιπροσωπεία, δεν μιλούν για «αποπυρηνικοποίηση» και «αποπυραυλοποίηση». Μιλούν για τις προόδους που γίνονται στη συμφιλίωση έως και επανένωση των δύο κορεών….

Κορέες 2

Τετάρτη 7 Μάρτη. Το βορειοκορεατικό καθεστώς ΔΕΝ πρόκειται να διαλύσει ούτε τα πυρηνικά του ούτε τους βαλλιστικούς του πυραύλους, όσο κι αν κτυπιέται η Ουάσιγκτον! Αυτό είναι απλό και εύκολο να το καταλάβει κανείς. Αν επρόκειτο (μία πιθανότητα στο εκατομμύριο) να το «σκέφτεται», δεν θα έκανε ούτε τους κόπους ούτε και τα έξοδα να το εξελίξει σε τέτοιο βαθμό ώστε να μπορεί να κτυπήσει απευθείας τις ηπα – in case of emergency… Εξ’ άλλου, κανείς δεν εμπιστεύεται την Ουάσιγκτον στις όποιες «συμφωνίες» κάνει, ειδικά μετά το κύμα ακύρωσης αρκετών τον τελευταίο χρόνο· και εν αναμονή της ακύρωσης της 5 + 1 συμφωνίας για το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης.

Το γεγονός, λοιπόν, ότι ο Moon λέει αυτά που στριμώχνουν ήδη την Ουάσιγκτον, περί “αποπυρηνικοποίησης” του βορρά κλπ, είναι μια διπλωματική μπλόφα, την οποία όμως η Ουάσιγκτον δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αυτή τη στιγμή. Ένας ελιγμός που μαζί με τις (σε γενικές γραμμές) απόρρητες συζητήσεις εδώ και μήνες μεταξύ βορρά και νότου, συγκλίνουν σ’ αυτό που θα πάρει μια έντονη μορφή τον ερχόμενο Απρίλη. Όταν, όπως ανακοινώθηκε ήδη, ο Moon και ο Kim θα συναντηθούν στην «ουδέτερη ζώνη», στα σύνορα των δυο κορεών.

Η ημερομηνία αυτής της επίσημης face to face συνάντησης δεν έχει ανακοινωθεί ακόμα. Προδιαγράφει όμως τι θα γίνει μετά την 18η Μάρτη, όταν θα τελειώσουν οι χειμερινοί παραολυμπιακοί. Αντί για προετοιμασίες για τα στρατιωτικά γυμνάσια που τόσο θέλουν οι αμερικάνοι για τις αρχές Απρίλη, η Σεούλ θα ζητήσει (και με τον τρόπο της θα επιβάλλει) παράταση της «ολυμπιακής εκεχειρίας», καθότι έχουμε συνάντηση κορυφής, κι άλλωστε θέλουν κι αυτοί να ξεφορτωθούν τα παλιο-πυρηνικά τους!!!

Έτσι η Ουάσιγκτον σέρνεται στο «διπλό πάγωμα» που είχε προτείνει το περασμένο καλοκαίρι η Μόσχα και το Πεκίνο (και είχαν αποδεχτεί οι δύο κορέες αλλά είχε απορρίψει μετά βδελυγμίας η ψοφιοκουναβική κυβέρνηση), πόντο πόντο, μέτρο μέτρο,  χωρίς να μπορεί να κάνει κάτι (εκτός, ίσως, από κάποια προβοκάτσια…)

(φωτογραφία: αριστέρα ο Chubg Eui-young, διευθυντής ασφαλείας και ειδικός απεσταλμένος του νοτιοκορεάτη προέδρου Moon Jae-in, δεξιά το βορειοκορεατικό αφεντικό Kim Jong-un. Ακόμα πιο δεξιά η ντίβα Kim Yo-jong. Προχτές στην Πγιονγκγιάνγκ…

Λεπτομέρεια καθόλου ασήμαντη: αυτό που κρατάει ο Kim είναι προσωπική επιστολή του Moon. Ραβασάκι, απάντηση στο προηγούμενο. «Καρδούλες», «φιλάκια», «θα τα πούμε σύντομα», κλπ…)

Κορέες 3

Τετάρτη 7 Μάρτη. Την ίδια ακριβώς στιγμή που συμβαίνουν αυτά τα σημαντικά, συμβαίνουν κι άλλα: η κυβέρνηση της Σεουλ συζητάει την τακτική της απέναντι στην επιβολή δασμών 25% στις εισαγωγές ατσαλιού στις ηπα… Μετά την πρώτη αντίδραση του Moon για «άμεσα αντίποινα», φαίνεται να προκρίνεται μια «ενδιάμεση τακτική»: προσπάθειες να πεισθεί η Ουάσιγκτον να εξαιρέσει τον νοτιοκορεατικό χάλυβα απ’ τους δασμούς.

Τα νοτιοκορεατικά χαλυβουργεία είναι ο 4ος μεγαλύτερος εξαγωγέας στον πλανήτη. Σε ότι αφορά την αμερικανική αγορά, ήταν ο τρίτος εξαγωγέας μετά τον καναδά και την βραζιλία, με 3,6 εκατομύρια τόνους προϊόντων ατσαλιού για το 2017, αξίας 3,4 δις δολαρίων. Ειδικά συγκεκριμένες επιχειρήσεις κατασκευής ατσάλινων σωλήνων, όπως η SeAh, η Husteel και η Nexteel, εξάγουν στις ηπα το 57% της παραγωγής τους.

Δεν ξέρουμε με ποιον τρόπο θα δελεάσει η νοτιοκορεατική κυβέρνηση την αμερικανική για να κάνει την «εξαίρεση»… Αμφιβάλλουμε αν (καν και καν) πιστεύει ότι θα μπορούσε να γίνει τέτοια «χάρη». Αφού, πέρα απ’ τα υπόλοιπα, αν οι άλλοι εξαγωγείς στις ηπα συνεχίσουν να επιβαρύνονται με τους δασμούς και οι νοτιοκορεάτες όχι, αυτοί οι τελευταίοι θα αποκτήσουν σημαντικό πλεονέκτημα στην αμερικανική αγορά… Θα τσακωθούν, λοιπόν, με τους πάντες, και μάλιστα με τους κινέζους, για να εξασφαλίσουν προνομιακή μεταχείριση απ’ το ψοφιοκουναβιστάν;

Υποθέτουμε ότι έχοντας απλωμένο το ζήτημα των σχέσεων με τον βορρά «κατά παράβαση» των αμερικανικών σχεδίων, η κυβέρνηση του Moon δεν θέλει να προσθέσει κι άλλους «αμερικανικούς μπελάδες» (του είδους εμπορικά αντίποινα στην usa…) στο κεφάλι του…

(Όχι τώρα τουλάχιστον).