Tag: ηπα

Very cold…

Τρίτη 11 Σεπτέμβρη. Όσο είναι στην βιτρίνα το ψόφιο κουνάβι, «περάστε κόσμε». Γιατί το «αντικείμενο του πόθου» του Kim (και του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ συνολικά) κάποια στιγμή το περσινό φθινόπωρο, ετοιμαζόταν για πόλεμο κατά της Πγιονγκγιάνγκ. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του δημοσιογράφου Bob Woodward, που συνεχίζει να διαφημίζει το βιβλίο του «Φόβος: ο Τραμπ στο λευκό οίκο», οι σωματοφύλακες του ψόφιου κουναβιού πρόλαβαν και έκοψαν πριν εκτοξευτεί ένα τιτίβισμα του ψόφιου κουναβιού που έλεγε «θα αποσύρουμε τους αμάχους μας απ’ τη νότια κορέα, τα μέλη των οικογενειών των 28.000 στρατιωτών μας εκεί». Σήμανε συναγερμός στην ηγεσία του πενταγώνου είπε συνεντευξιαζόμενος στο CBS ο Woodward. Θεέ μου, ένα tweet και είναι σίγουρο ότι οι βορειοκορεάτες θα το διαβάσουν ως ότι «επίκειται άμεση επίθεση» απ’ την μεριά μας.

(Τελικά προτιμότερα ήταν εκείνα τα τιτιβίσματα με θέμα τίνος το κουμπί είναι μεγαλύτερο). Αν είχατε έναν τέτοιον επικεφαλής των αντιπάλων, οπουδήποτε, δεν θα του στέλνατε φιλάκια και «αγάπη, μόνο αγάπη ρε»;

Το πιο ιερό κράτος

Τρίτη 11 Σεπτέμβρη. Μπορεί το ισραηλινό φασισταριό να πιστεύει (ή να παριστάνει ότι πιστεύει) ότι το κράτος του Τελ Αβίβ είναι ιερό, το αγαπημένο του θεού, συνεπώς εξαιρείται απ’ οποιαδήποτε κριτική αφορά τα εγκόσμια… Αλλά το πιο ιερό κράτος μακράν είναι το αμερικανικό!

Στα τέλη της προηγούμενης χρονιάς το Διεθνές Δικαστήριο Εγκλημάτων, με έδρα την Χάγη, ανακοίνωσε ότι υπάρχει «εύλογη βάση για την εκτίμηση ότι έχουν διαπραχθεί εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας σε σχέση με την ένοπλη σύγκρουση στο αφγανιστάν». Η ανώτατη εισαγγελέας, η γκανέζα Fatou Bensouda, φαίνεται διατεθειμένη να εξετάσει σοβαρά τις καταγγελίες των αφγανών αμάχων για σφαγές απ’ τον αμερικανικό στρατό· αυτού που στη δύση ονομάστηκε «παράπλευρες απώλειες» – κι ύστερα έγινε τόσο κοινότοπο ώστε να ξεχαστεί.

Δίκη για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα σε βάρος της ανθρωπότητας κατά της Ουάσιγκτον; Τέτοια πράγματα συμβαίνουν μόνο στους ηττημένους! Τολμάει να πιστεύει, λοιπόν, η κυρία Bensouda, ότι οι ηπα έχουν ηττηθεί;

Το ψοφιοκουναβιστάν δεν το βλέπει έτσι· αν και οι αφροί που βγάζει δεν είναι απόδειξη νίκης. «…Δεν θα συνεργαστούμε με το ICC. Δεν θα του προσφέρουμε καμμία βοήθεια. Δεν πρόκειται να συμμετάσχουμε στο ICC. Θα το αφήσουμε να πεθάνει. Άλλωστε, απ’ όπου και να το δει κανείς, το ICC είναι ήδη νεκρό για εμάς. Θα απαγορεύσουμε στους δικαστές και στους ανακριτές του να εισέλθουν στις ηπα. Θα βάλουμε κυρώσεις στα κεφάλαιά του στο αμερικανικό χρηματοπιστωτικό σύστημα, και θα τους οδηγήσουμε ενώπιον των δικαστών μας. Θα κάνουμε το ίδιο για κάθε εταιρεία ή κράτος που στηρίζει την έρευνα του ICC κατά αμερικάνων»… Αυτά είπε ο ψοφιοκουναβικός σύμβουλος εθνικής ασφαλείας Bolton, έχοντας αναψοκοκκινίσει σε βαθμό εγκεφαλικού! Θα πρέπει να θύμιζε Λεβέντη την εποχή του “καρκίνο! να πάθουν καρκίνο!!!”

«Θα του κάνω, θα του δείξω!». Γιατί ώρες ώρες το αμέρικα μοιάζει να συμπεριφέρεται σαν έλληνας μικροαστός οικογενειάρχης γιωταχής που του γρατζούνισαν το όχημα; Ίσως υπάρχει μια βαθύτερη ιερότητα που συνδέει τους λούμπεν, άσχετα από κλίμακα και τομέα…

(φωτογραφία: Δεν κοιμούνται. Είναι εφτά απ’ τα έντεκα πιτσιρίκια που δολοφονήθηκαν «κατά λάθος» σε αμερικανικό βομβαρδισμό τον Απρίλη του 2013 – επί Obama… «Κατά λάθος»; Μπορεί και όχι. «Αυτά πρέπει να τα σκοτώνεις μικρά, γιατί άμα μεγαλώσουν…»)

Ο βήχας και οι φίλοι δεν κρύβονται

Τρίτη 11 Σεπτέμβρη. Ποιοι Podemos; Ποια «λίστα Τσίπρα» στην ιταλία; Ποιος Μαδούρο και πράσινα άλογα; Οι αληθινοί φίλοι του ροζ τμήματος του φαιορόζ γκουβέρνου βρίσκονται στην Ουάσιγκτον (και στο Λονδίνο…)· όπως ακριβώς προβλέπει το manual των πόστων τους.

Τα γράφαμε έγκαιρα, τότε, το ’14 και το ’15, τις εποχές της «ανατρεπτικής μέθης» – αλλά είμαστε περιθωριακοί. Ωστόσο αυτή η φιλία / συμμαχία μπορεί να θεωρηθεί ως και φυσιολογική, αφού το νούμερο 1 «εθνικό κεφάλαιο» είναι ο εφοπλισμός. Εκείνο που αναγκάζει την επιστήμη να σηκώσει τα χέρια είναι ότι αρκετές χιλιάδες οπαδών απ’ τη μια συνεχίζουν να παριστάνουν τους «αντιιμπεριαλιστές» και απ’ την άλλη συνεχίζουν να παριστάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν…

Υποθέτουμε ότι σύντομα θα μας εξηγήσουν τα καλά της «αμερικανικής βοήθειας» τότε… Και όχι μόνο…

(φωτογραφία: Οι φιγούρες των περαστικών στο πρώτο πλάνο δεν φαίνονται πάντως ούτε εντυπωσιασμένες ούτε τρομαγμένες…)

Εξ οικείων τα βέλη

Τρίτη 11 Σεπτέμβρη. Ωστόσο «δεν κάθονται όλα» στους συμμάχους της Αθήνας – όπως, άλλωστε, ούτε στην ίδια… Ο Richard Clark, αμερικάνος γερουσιαστής απ’ την Βιρτζίνια, ρεπουμπλικάνος μάλιστα, που φαίνεται απ’ τις επισκέψεις του στη Δαμασκό ότι είναι «φίλος του Άσαντ», βγήκε και είπε χτες, συνεντευξιαζόμενος στην Washington Post, ότι:

«… Η αγγλική M16 ετοίμαζε μια fake χημική επίθεση στο Idlib, όχι κανονική, αλλά μια κατά την οποία όντως θα μετακινούνταν άνθρωποι από μια περιοχή, και είχε εκπαιδεύσει αυτούς τους ανθρώπους να παριστάνουν τα θύματα χημικής επίθεσης…. Το σχέδιο προέβλεπε να χρησιμοποιηθούν τα ‘άσπρα κράνη’ που μόνιμα εμπλέκονται σε τέτοιες βρώμικες ιστορίες, για να προβάλλουν την επίθεση…»

Δεν τα λέει η ρωσική fsb αυτά, ούτε ο ρωσικός στρατός. Τα λέει ένας αμερικάνος ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής. Μπορείς να τον πεις «πράκτορα»; Μπορείς – αλλά έτσι μεγαλώνεις το πρόβλημα…

Αυτός ο Clark δίνει βέβαια τους άγγλους, όχι τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες. Η καταγγελία του κατά συνέπεια μαζεύει πολλά “like” απ’ την Μόσχα, που θα έχει ένα επιπλέον επιχείρημα να φωνάζει ότι και η περιβόητη «δηλητηρίαση των Skripal» δουλειά των ίδιων (αγγλικών) υπηρεσιών ήταν.

Απ’ την άλλη όμως δεν δημιουργείται, έτσι, μια κάποια «κρίση εμπιστοσύνης» στις γραμμές των πιστών συμμάχων, όπως είναι οι έλληνες; Όχι επειδή το Λονδίνο και η Ουάσιγκτον κάνουν προβοκάτσιες – αλλοίμονο, αυτή είναι η δουλειά κάθε κράτους που σέβεται τον εαυτό του. Όμως ούτε μια σφικτή «εθνική ενότητα» βρε αδερφέ, τέτοια που να εμποδίζει τις διαρροές και τα from inside «καρφώματα»; Ούτε μια απαγόρευση για λόγους εθνικής ασφάλειας; Που πάμε έτσι;

Ώρα είναι τώρα να παραδειγματιστούν κι εδώ τίποτα αλαφροΐσκιωτοι, και να βγει κανάς βουλευτής του συ.ριζ.α. με αποκαλύψεις για τα εθνικά κομπρεμί με το Τελ Αβίβ – (λέμε, για παράδειγμα…)

Κουφώματα (γεωπολιτικά) 1

Κυριακή 9 Σεπτέμβρη. Στα τέλη του περασμένου Γενάρη ο αμερικάνος πρεσβευτής στην Αθήνα Geoffrey Pyatt (ο αξιωματούχος που σαν πρεσβευτής στο Κίεβο είναι βουτηγμένος μέχρι τις ρίζες των μαλλιών του στην προβοκατόρικη σφαγή στην πλατεία Meidan… για να μην ξεχνάμε) συνεντευξιαζόμενος στο τ/σ Sky είπε μεταξύ άλλων άκρως επαινετικών για την ελληνοαμερικανική συμμαχία και τα πιο κάτω:

… Βλέπουμε την Ελλάδα ως μια πολύ θετική επιρροή στη γειτονιά και όπως είπαμε, όπως ο αντιπρόεδρος Pence είπε, βλέπουμε την Ελλάδα σαν πυλώνα σταθερότητας σε μια περίπλοκη περιοχή, που αφορά στα δυτικά Βαλκάνια, στην ανατολική Μεσόγειο και στις περιοχές της Βόρειας Αφρικής. Και αυτό πιστεύω είναι το πιο ενδιαφέρον κομμάτι όταν δουλεύεις πάνω στις σχέσεις Ελλάδας – ΗΠΑ σήμερα. Είναι στον τρόπο που αυτή η χώρα αποκαθιστά τον ρόλο της ως γεωπολιτικός «μεντεσές» μεταξύ της Ευρώπης και της ευρύτερης γειτονιάς. Και το κάνει αυτό ως δυνατός ΝΑΤΟϊκός σύμμαχος των ΗΠΑ…

Ο χαρακτηρισμός «μεντεσές» τράβηξε για λίγο την προσοχή, περιγελάστηκε – αλλά δεν εξηγήθηκε. Ξεχάστηκε γρήγορα… Στην ασταμάτητη μηχανή έκανε εντύπωση όμως. Δεν είναι λέξη απ’ την καθωσπρέπει διπλωματική ορολογία, αυτό είναι βέβαιο! Δεν είναι λέξη από οποιοδήποτε γνωστό πολιτικό λεξιλόγιο· δεν μπορεί καν να είναι σίγουρος κάποιος αν είναι τιμητικός χαρακτηρισμός ή υποτιμητικός… Δεν έχει κάτι ηρωϊκό σαν την λέξη «προμαχώνας», «κάστρο», «φύλακας» ή άλλες παρόμοιες… «Μεντεσές»; «Πόμολο»; «Σοβατεπί»; Τι είναι αυτά; Τόσες δεκαετίες σύμμαχος για να καταλήξει (το ελλαδιστάν) …. μεντεσές;

Ακόμα χειρότερο: η λέξη «μεντεσές» είναι τουρκική: menteşe… Και ο πρεσβευτής το ήξερε· δεν την έμαθε (την λέξη) παίζοντας μπάλα στη γειτονιά του… Αν ο κυρ Pyatt δεν είναι αλκοολικός ή λογοτέχνης (τίποτα απ’ τα δύο…) θα έπρεπε να προκαλέσει το ελλαδιστάν αφού ενώ μιλούσε αμερικάνικα χρησιμοποίησε ξαφνικά μια τουρκική λέξη, και μάλιστα την λέξη «μεντεσές», για να δώσει ένα όνομα στη γεωπολιτική λειτουργία του ελληνικού ιμπεριαλισμού μέσα στον ευρύτερο σχεδιασμό του αμερικανικού.

Γιατί λοιπόν «μεντεσές» το ελλαδιστάν; Τι ήθελε να πει με τέτοιον κωδικό ο αμερικάνος διπλωμάτης;

(«Μεντεσές» εμείς; Που δώσαμε τα φώτα του πολιτισμού; Ούτε λαμπατέρ βρε αδερφέ; Ούτε, έστω, μια απλίκα;)

(φωτογραφία: “Δεν πειράζει που μας έχετε για μεντεσέ και όχι για πολύφωτο. Δεν πειράζει καθόλου κύριε Πένσα”…)

Κουφώματα (γεωπολιτικά) 2

Κυριακή 9 Σεπτέμβρη. Την απορία της την κράτησε η ασταμάτητη μηχανή. Και της λύθηκε κατά κάποιον τρόπο πριν λίγους μήνες όταν έμαθε τον (αμερικανικό) χαρακτηρισμό για την Άγκυρα: swing state…

Το swing είναι, ως γνωστόν, ένα είδος μουσικής και χορού που άνθησε στα ‘30s και στα ‘40s – περνάει κατά καιρούς και φάσεις αναβίωσης. Το swing state είναι όμως ένας αμερικανικός όρος κατ’ αρχήν εσωτερικής χρήσης που περιγράφει τις πολιτείες εκείνες των ηπα που υπάρχουν σοβαροί λόγοι, σε προεδρικές εκλογές, να κερδηθούν είτε απ’ τον δημοκρατικό είτε απ’ τον ρεπουμπλικάνο υποψήφιο. Μ’ άλλα λόγια τα swing states είναι (όχι μόνο εντός αλλά και εκτός ηπα) εκείνες οι επικράτειες για τις οποίες μπορούν να πιθανολογηθούν εξ ίσου σοβαρά δύο πολιτικά (ή γεωπολιτικά…) αντίθετες καταστάσεις· χωρίς να μπορεί κανείς να προβλέψει με σιγουριά τι θα γίνει, μέχρι την τελευταία στιγμή….

Άνοιξε ο ορίζοντας! Αν η Ουάσιγκτον θεωρεί την Άγκυρα «swing state», δηλαδή μια «πόρτα» που είναι εξίσου πιθανό να μείνει είτε ανοικτή είτε κλειστή για τους αμερικανικούς σχεδιασμούς στην ευρύτερη μέση Ανατολή (συμπεριλαμβανόμενης της ανατολικής Μεσογείου), τότε ο εξασφαλισμένος «μεντεσές» αρχίζει να αποκτάει ένα νόημα! Γιατί ο μεντεσές απ’ την μια μεριά είναι βιδωμένος σ’ ένα σταθερό κούφωμα (τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό εν προκειμένω) και απ’ την άλλη μπορεί να διευκολύνει ή να δυσκολέψει τις κινήσεις της «πόρτας». Του “swing state”… Δεν χρησιμοποίησε ο αιμοβόρος αμερικάνος πρεσβευτής τυχαία μια τουρκική λέξη, και μάλιστα την συγκεκριμένη, menteşe, για να περιγράψει την “γεωπολιτική αξία” που δίνει η Ουάσιγκτον στο ελληνικό οικόπεδο!!! Αντίθετα, χρησιμοποίησε έναν όρο απ’ την αργκώ των ανώτερων υπαλλήλων της Ουάσιγκτον!…

Μεντεσές!!! Ένα φτηνό εξάρτημα. Που θέλει “λάδωμα” για να δουλεύει, αλλά αν χαλαρώσεις μια ή δυο βίδες του η πόρτα που κρατάει “κρεμάει”. Και ακινητοποιείται…

Κουφώματα (γεωπολιτικά) 3

Κυριακή 9 Σεπτέμβρη. Με την επιφύλαξη του ότι έχουμε να μάθουμε αρκετά ακόμα, καταλαβαίνουμε τι ενεργητικό ρόλο «γεωπολιτικής αναβάθμισης» έχουν αναλάβει όλα χαρά το ελληνικό κράτος / κεφάλαιο / παρακράτος, για χάρη των συμφερόντων τους αλλά και των συμμάχων τους στην Ουάσιγκτον και στο Τελ Αβίβ… Παράλληλα φυσικά με τον πιο παθητικό ρόλο της σοβαρής επιμελητειακής υποστήριξης του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στην ευρύτερη περιοχή (βάσεις…). Έχουν αναλάβει τον ρόλο του εμπόδιου στις γεωπολιτικές επιλογές του τουρκικού κράτους, του εμπόδιου σε εκείνες τις επιλογές που είναι ασύμβατες ή/και εχθρικές με τα αμερικανικά και τα ισραηλινά συμφέροντα.

Ο «μεντεσές» είναι δευτερεύον εξάρτημα· αλλά μπορεί να δυσκολεύει κάποιες κινήσεις της «πόρτας», που είναι πάντα το μπάνικο στοιχείο σε κάθε είσοδο. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι το ελληνικό κράτος (οφείλει να) λειτουργεί με προσεκτικά προβοκατόρικο τρόπο απέναντι στο τουρκικό, όχι διαρκώς, όχι με την ίδια ένταση, κι όχι μ’ έναν οριστικό τρόπο (που θα αχρηστέψει και την πόρτα και τους μεντεσέδες της!). Ο προβοκατόρικος τρόπος έχει στόχο να «απορροφά» την προσοχή της Άγκυρας και, κυρίως, να της δημιουργεί το (αναπάντητο) ερώτημα για το τι διαταγές έχει η Αθήνα απ’ την Ουάσιγκτον, και που το πάει ο έλληνας proxie… Έχει στόχο να «κρατάει πάντα ανοικτή», λιγότερο ή περισσότερο, την τουρκική «πόρτα» στο αμέρικα….

Φυσικά αυτό πρέπει να γίνεται πολύ προσεκτικά: ο τουρκικός στρατός (και η τουρκική πολεμική βιομηχανία) δεν είναι για αστειάκια! Σε περίπτωση, μάλιστα, «επικίνδυνου φρακαρίσματος» η αμερικανική εξωτερική πολιτική δεν θα έτρεχε να «σώσει» τον μηδαμινής αξίας «μεντεσέ» – αλλά την «πόρτα», πουλώντας της μια καλή εκδούλευση, ώστε να ξαναγίνουν φίλοι. (Έχετε δει ξηλωμένους μεντεσέδες;)

Έτσι μπαίνουν σε μια σειρά διάφορα γνωστά. Η ζεστή φιλοξενία στους 8 χουντοκαραβανάδες· τα κόλπα με τις κυπριακές γεωτρήσεις· διάφορα άλλα κόλπα στο αιγαίο, με δήθεν «τουρκικές προκλήσεις»· η διαρκής εσωτερική ανανέωση του αντιτουρκισμού… Προσοχή: αυτά ΟΧΙ ως εκείνο το σημείο «προσβολής της πόρτας» όπου δεν θα υπάρχει σημείο επιστροφής, όχι ως το σημείο δηλαδή που η «πόρτα» θα φρακάρει εντελώς κλειστή (για τα αμερικανικά συμφέροντα) έχοντας έτσι εξουδετερώσει τον «ευέλικτο ρόλο του μεντεσέ»! Όχι μια στρατηγική εμπόλεμης ρήξης· μάλλον μια τακτική συστηματικής παρενόχλησης. “Τριξίματος” σε διάφορες κινήσεις (του αιώνιου εχθρού).

Μπορεί να είναι άχαρη δουλειά· γι’ αυτό και δεν διαφημίζεται στους αμερικανικούς επαίνους και ύμνους στο ελλαδιστάν. Αντίθετα οι επιμελητειακές βάσεις εκθειάζονται. Τι «τύχη» θα έχουν, όμως, σ’ έναν all out πόλεμο, μην το ρωτάει κανείς!!!

Γιατί, σε τελευταία ανάλυση, το Pearl Harbor ήταν πολύ μεγαλύτερη βάση απ’ την Σούδα… Και η μέση Ανατολή / ανατολική Μεσόγειος μπορεί να είναι δευτερεύον μέτωπο του 4ου παγκόσμιου, αλλά είναι μέτωπο του 4ου παγκόσμιου! Όχι του Τρωϊκού, στον οποίο ζουν τα ντόπια κυβερνοπαραμύθια (αυτά με τις Ιθάκες, την επιστροφή στα “ήρεμα νερά”, κλπ…)

(φωτογραφία: Ένας αμερικανικός patriot στη διάρκεια ασκήσεων στο πεδίο βολής της Σούδας…)

Συρία

Κυριακή 9 Σεπτέμβρη. Ο τρόπος που το ρωσικό υπουργείο πολέμου διαχειρίζεται το ζήτημα της πιθανολογούμενης προβοκάτσιας με κάποιου είδους χημικό αέριο στο Idlib έχει αποκτήσει κάτι (ας το πούμε έτσι) εκνευριστικό. Γιατί στις διαδοχικές ανακοινώσεις του εμφανίζεται «να ξέρει τα πάντα» σχετικά με τις προετοιμασίες…. Όπως ξέρει το πως θα αξιοποιηθεί αυτή η πιθανολογούμενη προβοκάτσια απ’ τις ηπα, την αγγλία (και την γαλλία)… Οι δραματικοί / αποκαλυπτικοί τόνοι δείχνουν ότι το ρωσικό υπουργείο πολέμου έχει πλήρη συνείδηση του γεγονότος ότι (και) στη συρία γίνεται ένα μέρος του 4ου παγκόσμιου πολέμου.

Όμως το ρωσικό υπουργείο πολέμου παριστάνει ότι είναι ανίκανο για το βασικό: να αντιμετωπίσει έγκαιρα τις προετοιμασίες. Έχει την inside πληροφόρηση… αλλά…

«Αλλά»…. Η «μην το φωνάζουμε» αλήθεια είναι ότι συνεχίζονται οι στοχευμένες και επιλεκτικές εκκαθαρίσεις στελεχών (κάποτε υψηλόβαθμων) είτε της Hayat Tahrir al-Sham είτε άλλων, μικρότερων ουαχαβίτικων οργανώσεων. Και το αξιοσημείωτο είναι ότι τέτοιου είδους επιχειρήσεις γίνονται όχι μόνο στο κέντρο ή στα νότια του Idlib αλλά και κοντά στα συρο-τουρκικά σύνορα, όπου προφανώς δρουν οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες. Χτες, για παράδειγμα, με βόμβες σε αυτοκίνητα “καθάρισαν” εκεί τουλάχιστον 5 διοικητές της HTS. Και δεν ήταν οι μόνοι που τους έφαγε το μαύρο σκοτάδι: μέσα σε μια μέρα έγιναν διάφορες τέτοιου είδους «εκκαθαριστικές» επιχειρήσεις, σε διάφορα σημεία του θύλακα.

Κατά τα υπόλοιπα η πυκνότητα των βομβαρδισμών δείχνει σα να γίνεται προετοιμασία για μια πρώτη προέλαση του συριακού στρατού απ’ τα βόρεια της Hama, προς την Maarrat al-Nu’man…

Και το youtube «κατέβασε» όλα τα κρατικά και φιλοκυβερνητικά συριακά κανάλια… Για λόγους προστασίας της ελευθερίας της πληροφόρησης υποθέτουμε…

Δυτικά βαλκάνια 1

Σάββατο 8 Σεπτέμβρη. Αν το Βελιγράδι και η Πρίστινα συμφωνούσαν σε ανταλλαγή εδαφών αυτό θα ήταν παράγοντας αποσταθεροποίησης στα (δυτικά) βαλκάνια;

Ορισμένοι (καθεστωτικοί) στην ευρώπη απαντούν «ναι». Το ναι έχει σαν αφετηρία μια ιδεολογική «θέση αρχής» σύμφωνα με την οποία τα «αναπτυγμένα κράτη» πρέπει να δομούνται (και να διοικούνται) χωρίς εθνοτικές διακρίσεις. Συνεπώς (πάει ο συλλογισμός) αν στο δυτικό κόσοβο ζουν σέρβοι ή στη νοτιοανατολική σερβία (κοιλάδα του πρέζεβο) ζουν αλβανοί, αντί για εθνικά χαρακτηρισμένες ανταλλαγές εδαφών θα πρέπει τα αντίστοιχα κράτη να φροντίζουν ισότιμα και δημοκρατικά όλους τους υπηκόους τους.

«Θα πρέπει»… It sounds good… Ωστόσο αυτοί ακριβώς οι ευρωπαΐοι φύλακες της πολυπολιτισμικότητας άφησαν μόνη της, με τον πιο ωμό και βίαιο τρόπο, την βοσνία – ερζεγοβίνη, το 1992: ένα κράτος πολυεθνικό και πολυπολιτισμικό, το οποίο είχαν ήδη αναγνωρίσει. Κι όχι μόνο παρέδωσαν την βοσνία στις ορέξεις των φασιστών απ’ την σερβία (κυρίως) και την κροατία, αλλά στα σχεδόν 4 χρόνια της εθνοκάθαρσης εναντίον των βόσνιων (μουσουλμάνων) πρότειναν διαδοχικά σχέδια με μπαντουστάν «εθνικής ομοιογένειας». Εγκρίνοντας ουσιαστικά την εθνοκάθαρση, τις δολοφονίες, τους βιασμούς, τις καταστροφές…

Το έγκλημα αυτό απέδειξε ότι η «πολυπολιτισμικότητα» ήταν για τους πρωτοκοσμικούς μια ωραία ιδέα, δηλαδή ένα βρώμικο ψέμα· και ότι δεν επρόκειτο να χαλαλίσουν ούτε μια τρίχα απ’ το κεφάλι τους για να την υπερασπιστούν. Άνοιξαν τον τάφο της πολυπολιτισμικότητας όχι απλά οι σέρβοι φασίστες και οι σύμμαχοί τους στη βοσνία, αλλά κυρίως οι φανεροί ή κρυφοί σύμμαχοί τους στο Λονδίνο, στην Ουάσιγκτον, στο Παρίσι, στη Ρώμη – και στη Μόσχα.

Ήταν ανεμενόμενο ότι, μετά τη βοσνία, το κόλπο της «αποσταθεροποίησης» και της «σταθεροποίησης» πέρασε σ’ αυτούς που μπορούν να χειριστούν καλύτερα την δημιουργική καταστροφή: την Ουάσιγκτον. Το πρόβλημα «κόσοβο» δημιουργήθηκε απ’ την άριστη συνεργασία του συνεργάτη της cia Μιλόσεβιτς (το έχουμε αποδείξει στο χάρτινο Sarajevo) με την Ουάσιγκτον, σαν η κατάλληλη δικαιολογία για να αποκτήσει το αμερικανικό πεντάγωνο σταθερές βάσεις στα δυτικά βαλκάνια.

Η «λύση του προβλήματος κόσοβο» είχε ένα πρακτικό αποτέλεσμα, και μια «εκκρεμότητα» Το πρακτικό αποτέλεσμα είναι η βάση Bondsteel, η μεγαλύτερη αμερικανική βάση στα βαλκάνια, χωρητικότητας 7.000 πεζοναυτών. Η “εκκρεμότητα” είναι ο σερβικός θύλακας στο βόρειο κόσοβο, με μεγαλύτερη πόλη την (διαιρεμένη) Mitrovica.

Απ’ την άλλη μεριά η αλβανόφωνη μειονότητα στην (σερβική ως τώρα) κοιλάδα του Πρέζεβο (και η δίχρονη ένοπλη εξέγερση των αλβανοφώνων απ’ το καλοκαίρι του 1999 ως το 2001) είναι μια ακόμα εκκρεμότητα. Που οφείλεται, σε μεγάλο βαθμό, στην διπλή γλώσσα διάφορων «μεγάλων δυνάμεων», όταν πρόκειται για κράτη, σύνορα, εθνικές ταυτότητες – και τα δικά τους συμφέροντα.

Δυτικά βαλκάνια 2

Σάββατο 8 Σεπτέμβρη. Υποστηρίζουν διάφοροι πως αν τώρα (ενόψει της ένταξης στην ε.ε.) γίνουν συναινετικές αλλαγές εδαφών ανάμεσα στο (μαφιόζικο) κράτος του κόσοβο και στο (επίσης μαφιόζικο) σερβικό, τότε το ίδιο θα ζητήσουν κι άλλες εθνικές μειονότητες στα πέριξ. Στην μακεδονία, και στο μαυροβούνιο… Υπάρχει, επιπλέον, αυτό το ανύπαρκτο (ουσιαστικά) κράτος, προϊόν του αμερικανικού ιμπεριαλισμού μέσω της «συνθήκης του Ντέιτον», που λέγεται «βοσνία ερζεγοβίνη» – μια υπερ-εκκρεμότητα. Υποστηρίζουν λοιπόν αυτοί οι διάφοροι ότι μπορεί να γίνει καραμπόλα αλλαγής συνόρων, και πως αν αυτό δεν γίνει συναινετικά θα γίνει … «δυναμικά»….

Συγγνώμη, αλλά τίποτα δεν μπορεί να γίνει «δυναμικά» (και) σ’ αυτήν την περιοχή του κόσμου αν δεν το σπρώξει (δηλαδή: αν δεν το εξοπλίσει) μία ή περισσότερες «δυνάμεις», υπηρεσίες, κλπ! Για να το θέσουμε αλλιώς: αν η Ουάσιγκτον ή η Μόσχα ή οποιοσδήποτε άλλος θέλει ξανά «δημιουργική αποσταθεροποίηση» στα βαλκάνια (δηλαδή αίμα, αίμα, αίμα) αυτό μπορεί να το «σπρώξει» και χωρίς καμία συναινετική ανταλλαγή εδαφών. Έτερον εκάτερον.

Συνεπώς το θέμα δεν είναι αν θα στάξει η ουρά της πολυπολιτισμικότητας στα βαλκάνια: η ίδια η δημιουργία και η ύπαρξη όλων των εθνικών κρατών σ’ αυτήν την περιοχή της άλλοτε οθωμανικής αυτοκρατορίας έχει στηριχτεί στον εθνικισμό, στις εθνοκαθάρσεις και στις ανταλλαγές πληθυσμών! Το θέμα είναι αν (και ποιοι) θέλουν ξανά αίμα εδώ.

Μ’ αυτήν την άποψη θα επανέλθουμε – όταν θα πρέπει…

(φωτογραφία: Η αμερικανική βάση Bondsteel είναι απ’ τις λίγες που φαίνονται απ’ το διάστημα…)