Tag: ηπα

Μπλοκ του Βλαδιβοστόκ 2

Τρίτη 9 Οκτώβρη. Όπως καταλαβαίνει ακόμα και ο πιο αμύητος στις διακρατικές σχέσεις, η αθώα (και ωστόσο εντελώς εύλογη) απαίτηση να υπογράψει η Ουάσιγκτον μια «συμφωνία ειρήνης» ή μια «διακήρυξη του τέλους του πολέμου στην κορεατική χερσόνησο», η οποία θα επισφραγιστεί σε χρόνο dt απ’ το συμβούλιο ασφαλείας του οηε, θα αναιρεί / τερματίζει τις αποφάσεις του 1950 και μετά. Πράγμα που σημαίνει πρακτικά τα εξής:

– η UNC (που μεταξύ άλλων ελέγχει και τα σύνορα των δύο κορεών έχοντας στρατοπεδεύσει στο νότο) θα διαλυθεί·

– οι εφτά (7) αμερικανικές βάσεις σε ιαπωνικό έδαφος που δημιουργήθηκαν για περίπτωση “κλιμάκωσης της έντασης” στην κορεατική χερσόνησο θα βρεθούν, στην καλύτερη των περιπτώσεων, σε “κενό νομιμοποίησης”·

– ο έλεγχος της Ουάσιγκτον πάνω στο στρατό της Σεούλ θα καταργηθεί αμέσως·

– οι υπόλοιπες στρατιωτικές συμφωνίες (διακρατικές) μεταξύ Σεούλ και Ουάσιγκτον θα πρέπει αργά ή γρήγορα να μπουν κάτω απ’ το φως της ειρήνης στην κορεατική χερσόνησο.

Με δυο λόγια: όλο το οικοδόμημα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στην ευρύτερη περιοχή που οικοδομήθηκε και εδραιώθηκε με τα ψυχροπολεμικά δεδομένα και κέντρο περιστροφής “την απειλή της Πγιονγκγιάνγκ” θα διαλυθεί!

Όσο εύλογο είναι ότι το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ αυτό ακριβώς έχει σαν στόχο, άλλο τόσο εύλογο είναι ότι η Ουάσιγκτον (με συμμάχους μεν αλλά όχι απόλυτα βέβαιους το Τόκιο και την Καμπέρα) είναι μεν στριμωγμένη “ηθικά” αλλά δεν είναι αναγκασμένη να υποχωρήσει (και να αυτοκαταστραφεί ιμπεριαλιστικά).

Και δεν θα το κάνει. Απλά, ωμά, δεν θα το κάνει. (Ακόμα κι αν υποκριθεί πως… θα είναι απλά για να κερδίσει χρόνο.)

Μπλοκ του Βλαδιβοστόκ 3

Τρίτη 9 Οκτώβρη. Πίσω, λοιπόν, απ’ τις έξυπνα σχεδιασμένες επιθέσεις γοητείας των δυο κορεών· πίσω απ’ τον έρωτα του ψόφιου κουναβιού με τον Kim· πίσω απ’ τα χαμόγελα και τις φλου δηλώσεις, διαδραματίζεται αυτή η σύγκρουση, που δεν είναι καθόλου “win – win”. Στη σύγκρουση που εξελίσσεται υπόγεια στην κορεατική χερσόνησο και γύρω απ’ αυτήν σε μεγάλη έκταση, όταν και αν υπάρξει αποτέλεσμα, μόνο η μία πλευρά θα έχει νικήσει, και η άλλη θα έχει χάσει: είτε ο αμερικανικός στρατός θα τα μαζέψει και θα φύγει (ή θα μειωθεί αισθητά) επειδή δεν θα μπορεί να επιδείξει σαν λόγο παρουσίας τον «little rocket man»· είτε η Ουάσιγκτον θα κλιμακώσει την στρατιωτικοποίηση της περιοχής, επιβάλλοντας το δικό της πολεμοκάπηλο modus operandi.

Αυτά τα ξέρουν οι πάντες που σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με αυτήν την «εκκρεμότητα» του 3ου παγκόσμιου πολέμου που έχει γίνει ήδη οργανικό μέρος του 4ου. Έχοντας υπόψη του την «μεγαλοσύνη» της αθώας και εύλογης απαίτησης για «υπογραφή ειρήνης» απ’ την μεριά της Ουάσιγκτον, ο νοτιοκορεάτης Moon προσπάθησε να θολώσει τα νερά μετά την τελευταία συνάντησή του με τον Kim στην Πγιονγκγιάνγκ, λέγοντας ότι «θα πρόκειται για μια πολιτική δήλωση που δεν θα έχει συνέπειες στο καθεστώς της UNC ή της USFK».

Συγκινητικό!!! Δεν θα έχει συνέπειες «την επόμενη ημέρα» – αλλά θα έχει και θα παραέχει λίγο μετά!! Άλλωστε γιατί αυτήν την αμερικανική «υπογραφή ειρήνης» την ζητούν τόσο επίμονα και η Πγιονγκγιάνγκ και η Σεούλ; Επειδή «δεν θα έχει συνέπειες»;

Συλλογή κάνουν;

Μπλοκ του Βλαδιβοστόκ 4

Τρίτη 9 Οκτώβρη. Αθόρυβα και μακριά απ’ τις εντυπώσεις, η υφ.υπ.εξ. της Πγιονγκγιάνγκ Choe Son-hui πέρασε απ’ το Πεκίνο δυο μέρες πριν ο Pompeo συμφάει με τον Kim στην Πγιονγκγιάνγκ· και χτες ανηφόρισε για την Μόσχα που θα έχει πρώτα κουβέντες με τον ρώσο ομόλογό της Igor Morgulov και, μετά, τριμερή σχεδιασμόμε τον Morgulov και τον κινέζο υφ.υπ.εξ. (και ειδικό απεσταλμένο του Xi) Kong Xuanyou. Έχουν σοβαρή δουλειά. Ενώ το ζήτημα της «συμφωνίας ειρήνης» το χειρίζονται οι Kim και Moon, Μόσχα και Πεκίνο έχουν αναλάβει την «πίεση» για την άρση (ή, έστω, την χαλάρωση) των κυρώσεων κατά του βορειοκορεατικού καθεστώτος: καταμερισμός εργασίας λέγεται αυτό, και δεν θα πρέπει να εντυπωσιάζει.

Το ερώτημα που δεν έχει απαντηθεί αλλά είναι διαβολεμένα γήινο είναι το εξής: αφού όλοι ξέρουν ότι η Ουάσιγκτον δεν θα κάνει (δεν μπορεί να κάνει) πίσω, πώς σκοπεύει το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ να προχωρήσει; Μία απάντηση (αν και όχι αναγκαστικά την μοναδική) την έχουμε υποψιαστεί: τρενάροντας, με «χαμόγελα», «δηλώσεις», «διαπραγματεύσεις» (εντός πολλών εισαγωγικών) που ωστόσο θα κρατούν τον αμερικανικό μιλιταρισμό «κάτω» στην περιοχή….

Αυτή η τακτική έχει δύο δύσκολα σημεία. Το ένα είναι ο «πολιτικός κίνδυνος». Ο Kim, ο Putin και ο Xi θα είναι στα πόστα τους για πολλά χρόνια· ο Moon όμως υπόκειται στη δοκιμασία των εκλογών. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει οπωσδήποτε να κερδίσει και τις επόμενες, που με την σειρά του σημαίνει ότι θα πρέπει να επιδείξει κάποια απτά αποτελέσματα για την ενδοκορεατική προσέγγιση· κι όχι απλά να παρακαλάει την Ουάσιγκτον. Το δεύτερο είναι ο «οικονομικός κίνδυνος». Το βορειοκορεατικό καθεστώς επείγεται για καπιταλιστική αναδιάρθρωση α λα κίνα, που να έχει απτά αποτελέσματα στο εσωτερικό της βόρειας κορέας· αλλιώς η στρατηγική του θα μείνει στον αέρα.

Το δεύτερο απαιτεί είτε να αρθούν (έστω να χαλαρώσουν) κάποιες κυρώσεις ώστε να αρχίσουν να γίνονται σοβαρές δουλειές μεταξύ νότου και βορρά, συμπεριλαμβανόμενης μιας ευκολότερης μετακίνησης των υπηκόων κι απ’ τις δύο μεριές μέσα απ’ την «πράσινη γραμμή»: κάτι σαν «μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης» που να έχουν και αξιόλογη καπιταλιστική απόδοση. Είτε να βρεθούν τομείς «οικονομικής συνεργασίας» που δεν εμπίπτουν στις τωρινές κυρώσεις. Είτε, απλά, οι υφιστάμενες (και όποιες μελλοντικές επιβάλει η Ουάσιγκτον) να παραβιάζονται…

Το πρώτο έχει (αναμενόμενο!) και συμβολισμούς, αλλά δεν εξαντλείται σ’ αυτούς. Kim και Moon έχουν κάνει καλή και εντατική δουλειά μέσα σε 10 μήνες· αλλά «τρώγοντας έρχεται η όρεξη». Όσο περισσότερο η Ουάσιγκτον κάνει τρίπλες πετώντας την μπάλα έξω απ’ το γήπεδο τόσο περισσότερο ο Moon θα πρέπει να αποδείξει (και στο εσωτερικό της νότιας κορέας, απέναντι σε μια σκληροπυρηνική δεξιά και φιλοαμερικανική αντιπολίτευση) ότι οι σχέσεις με την Πγιονγκγιάνγκ είναι στ’ αλήθεια, κυρίως, κορεατική υπόθεση. Αν δεν παρακαμφθεί με απτά αποτελέσματα η Ουάσιγκτον, οι φιλοαμερικάνοι στη Σεούλ θα μπορούν να υποστηρίζουν πάντα ότι «εμείς έχουμε και αξία και επικαιρότητα»…

Αυτό σημαίνει ότι η νοτιοκορεατική σοσιαλδημοκρατία υπό τον Moon θα πρέπει (όχι αργά) να δημιουργήσει τετελεσμένα. Κάνοντας κάθε οπισθοχώρηση αδύνατη…

Κυβερνο-διαταγές

Κυριακή 7 Οκτώβρη. Ξέραμε το σύστημα του κτυπήματος καμπανών, στα χωριά, σαν υπόδειξη έκτακτης ανάγκης. Ξέραμε επίσης και τις (αντιεροπορικές;) σειρήνες, για τις οποίες γίνονται ακόμα στα μέρη μας περιστασιακές δοκιμές. Αλλά αυτά είναι απαρχαιωμένες μέθοδοι.

Την μέρα και την ώρα που φαίνεται στη φωτογραφία όλοι οι αμερικάνοι (με κινητά) έλαβαν αυτό το μήνυμα, σαν “προεδρική προειδοποίηση κινδύνου”. Ήταν “δοκιμαστικό”, και δεν ήταν καν “προεδρικό”. Το μήνυμα προερχόταν απ’ την ομοσπονδιακή υπηρεσία διαχείρισης έκτακτων καταστάσεων (FEMA).

Η πρόβα φαίνεται αθώα, και για καλό σκοπό. Πως αλλιώς να ειδοποιήσει ο κύριος κράτος τους υπηκόους του σε περίπτωση κινδύνου; Μόνο που αυτή η τεχνική δυνατότητα γενικευμένων «προσταγών» που, στην digital εξατομίκευσή τους δεν θα αφήνουν περιθώρια ούτε για αμφιβολίες ούτε για κριτική, δεν προ-οιωνίζεται «καλή και αγαθή χρήση».

Τον κύριο κράτος τον ξέρετε; (Να μην μιλήσουμε για το ενδεχόμενο χακαρίσματος, ε;)

Αντιαεροπορική διπλωματία

Σάββατο 6 Οκτώβρη. Σε μια “όλο αγάπη” εμφάνιση στο Νέο Δελχί, ο ινδός πρωθ. Narendra Modi και ο γνωστός Putin επαναεπιβεβαίωσαν χτες τις φιλικές σχέσεις μεταξύ των κρατών τους. Μεταξύ των υπόλοιπων deal υπέγραψαν κι αυτό: το Ν. Δελχί θα αγοράσει ρωσικούς S-400, έναντι του καθόλου ευτελούς ποσού των 5,2 δισεκατομμυρίων δολαρίων…

Το πολιτικό (και γεωπολιτικό) βιολί του ινδικού κράτους μπορεί να προκαλεί αμηχανία, αλλά δεν είναι καινούργιο: η άλλοτε «ινδική υποήπειρος» σκοπεύει πάντα να «κάνει παιχνίδι» στις μεγάλες, διεθνείς ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις, χωρίς να ταυτίζεται απόλυτα με καμία μεριά· έστω, πριν τα πράγματα φτάσουν στο απροχώρητο. Οι σχέσεις του Ν. Δελχί με την Μόσχα είναι παλιές, ειδικά σε ότι αφορά την αγορά όπλων – τίποτα καινούργιο (θα έλεγε κανείς) αν αγοράζει τώρα και ρωσικά αντιαεροπορικά.

Το θέμα είναι ότι η Ουάσιγκτον επείγεται να πουλάει τα δικά της και, για να δείξει την πρεμούρα της, μόλις πριν λίγες ημέρες επέβαλε «κυρώσεις» στο Πεκίνο επειδή τόλμησε να αγοράσει τους καταραμένους S-400. Δεν θέλουμε να ανακατευτούμε στον αμυντικό εξοπλισμό κανενός κράτους – είπε τότε το άσπρο σπίτι – αλλά θέλουμε να τιμωρήσουμε την ρωσική βιομηχανία όπλων. Χμμμμ… Ένα ινδικό deal πάνω απ’ τα 5 δισεκατομύρια δολάρια, μια κι έξω, υπέρ αυτής της βιομηχανίας (όταν οι συνολικές πωλήσεις αμερικανικών όπλων στην ινδία τα 10 τελευταία χρόνια ήταν «μόνο» 15 δισεκατομμύρια) θα πρέπει να τιμωρηθεί, άραγε, κι αυτό;

Η Ουάσιγκτον θα ήθελε την συμμαχία του Ν. Δελχί: είναι λίγοι μόνο μήνες που άλλαξε το «αμυντικό δόγμα» της (κατά του Πεκίνου κατά κύριο λόγο) και μαζί το όνομα του αρμόδιου στόλου. Από «ειρηνικός» η περιοχή δράσης του έγινε «ινδικός – ειρηνικός», εννοώντας την μελλοντική στρατιωτική συνεργασία της ινδίας. Βάζεις τιμωρία σ’ έναν τέτοιο σύμμαχο ή κάνεις «εξαίρεση»;

Άγνωστο. Αλλά φαίνεται ότι ο ινδικός ιμπεριαλισμός πηγαίνει γυρεύοντας. Χτεσινές επίσημες μεν αλλά ανώνυμες πληροφορίες απ’ το Ν. Δελχί δήλωναν ότι το Νοέμβρη (στις 5 αρχίζει η απαγόρευση αγοράς πετρελαίου απ’ την Τεχεράνη) η ινδία θα αγοράζει 9 μύρια βαρέλια πετρελαίου, λίγο πιο κάτω απ’ τα 10 μύρια που αγόρασε τον Οκτώβρη. Δεν είναι κεραυνός εν αιθρία: εδώ και μήνες το ινδικό υπ.εξ. ξεκαθάρισε ότι δεν πρόκειται να πειθαρχήσει σε «μονομερείς κυρώσεις». Και γι’ αυτό το αδίκημα θα γίνει «εξαίρεση»;

Θα πει κανείς: ε, ας κάνει την ανάγκη φιλότιμο η Ουάσιγκτον κι ας παραστήσει ότι δεν καταλαβαίνει. Σωστά. Μόνο που ακριβώς τα ίδια (αγορά S-400 και ιρανικού πετρελαίου) κάνει και η Άγκυρα.

Μια φορά είναι «εξαίρεση». Δεύτερη;

Ειρηνικός

Σάββατο 6 Οκτώβρη. Το να δημοσιεύει μια αμερικανική καθεστωτική εφημερίδα σαν την Washington Post συνέντευξη με την νοτιοκορεάτισσα υπ.εξ. Kang Kyung-wha δεν είναι κάτι αξιοσημείωτο. Αξιοσημείωτα είναι αυτά που είπε, δείχνοντας την τωρινή τακτική του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ – που δεν συμπίπτουν καθόλου με την άποψη της Ουάσιγκτον.

Δεν είναι σωστό να ζητούν οι ηπα την λίστα με τις πυρηνικές εγκαταστάσεις της βόρειας κορέας σ’ αυτή τη φάση είπε η Kang. Αντίθετα θα πρέπει να δείξει ευελιξία και διάθεση για βήμα το βήμα πρόοδο. Που σημαίνει: το κλείσιμο των πυρηνικών εγκαταστάσεων της Πγιονγκγιάνγκ στο Yongbyon έναντι υπογραφής «τέλος του πολέμου» ανάμεσα σε ηπα και βόρεια κορέα.

Η «συμφωνία ειρήνης» είναι μεν ένα δυνατό διπλωματικό χαρτί στα χέρια της Σεούλ, της Πγιονγκγιάνγκ (και των υπόλοιπων του μπλοκ), αλλά δεν υπάρχει τρόπος να αναγκαστεί η Ουάσιγκτον να την υπογράψει… με αντάλλαγμα το κλείσιμο μιας εγκατάστασης που ίσως η Πγιονγκγιάνγκ δεν χρειάζεται άλλο. Ειδικά μια Ουάσιγκτον σε φάση περιχαράκωσης και πλήρους αδιαφορίας για το «διεθνές image» της. Κι ακόμα πιο ειδικά όταν μια τέτοια «συμφωνία ειρήνης» θα έχει διάφορες καθόλου αμελητέες συνέπειες για την έκταση και την ένταση του αμερικανικού μιλιταρισμού στην ευρύτερη περιοχή.

O αμερικάνος υπ.εξ. (και πρώην αφεντικό της cia) Mike Pompeo βρίσκεται ήδη σε τριήμερη τουρνέ στην ανατολική ασία (Τόκιο, Σεούλ, Πγιονγκγιάνγκ, Πεκίνο) – θα βρίσκεται στην βορεια κορέα αύριο, για μονοήμερη επίσκεψη. Είναι μάλλον απίθανο να μεταφέρει την ερωτική αλληλογραφία του ψόφιου κοναβιού προς τον «little rocket man».

Και είναι εξίσου απίθανο να συμφωνήσει σε κάτι που θα βάζει στην ημερήσια διάταξη αυτήν την «συμφωνία ειρήνης», έτσι όπως την μεθοδεύει το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ.

Ξερές δημόσιες σχέσεις; Θα φανεί.

Κορέες

Σάββατο 6 Οκτώβρη. Τα κόκκαλα αριστερά θα πρέπει να ανήκουν σε κάποιο προϊστορικό τέρας· και βρίσκονται σε μουσείο μέσα στο τεχνολογικό σύμπλεγμα της Πγιονγκγιάνγκ. Οι μικροσκοπικές φιγούρες κάτω απ’ τα κόκκαλα ανήκουν σε τμήμα της 160μελούς αντιπροσωπείας του κορεατικού νότου στον βορρά, που βρίσκεται στην Πγιονγκγιάνγκ εδώ και δύο μέρες. Για να γιορτάσουν την 11η επέτειο απ’ την (πρώτη) “δήλωση της Πγιονγκγιάνγκ”, στις 4 Οκτώβρη του 2007, στο τέλος της 3ήμερης συνάντησης του τότε βορειοκορεατικού αφεντικού Kim Jong-il (πατέρα του τωρινού Kim) και του νοτιοκορεάτη Roh Moo-hyun (μέντορα του σημερινού Moon).

Είναι αδύνατο να φανταστεί κανείς έναν κορμό χωρίς ρίζες δήλωσε κατά την υποδοχή ο βορειοκορεάτης αξιωματούχος Ri Son-gwon· εννοώντας, προφανώς, ότι οι εξελίξεις μέσα στο 2018 έχουν ρίζες στις τότε συνεννοήσεις.

Μόνο που ενδιάμεσα στις τότε ρίζες και στον τωρινό κορμό – το θυμούνται όλοι στην κορεατική χερσόνησο και όχι μόνο – μεσολάβησαν οι αμερικανικές τορπίλες στην ενδοκορεατική συνεννόηση, στα τέλη της προεδρίας του Μπους του Β.

Πράγμα που σημαίνει πως όσο πιο «θα δούμε» το παίζει η Ουάσιγκτον τόσο πιο σίγουροι είναι όλοι για το έργο που προσπαθεί να σκηνοθετήσει.

(Ακόμα και οι βροντόσαυροι καταλαβαίνουν).

Αντιτρομοκρατία made in usa

Παρασκευή 5 Οκτώβρη. Το νέο “αντιτρομοκρατικό δόγμα” της Ουάσιγκτον είναι σαφέστατο: εναντίον της Τεχεράνης αλλά και του Πεκίνου!!! Σύμφωνα με την αντιτρομοκρατική σοφία των ηπα το ιράν είναι ο παγκόσμιος καθοδηγητής της διεθνούς τρομοκρατίας απ’ το 1979 – δεν είναι παίξε γέλασε!!! Όσο για το Πεκίνο; Σε χρόνο dt έχει μπει δίπλα στη Μόσχα στο κάδρο εκείνων που θέλουν να επηρεάζουν τις αμερικανικές εκλογές: τρόμος είναι οι κάλπες…

Αν αυτά ήταν το σενάριο ταινίας θα ήταν σίγουρα κωμωδία· κάτι σαν το m-a-s-h χωρίς γιατρούς αλλά με δικαστικούς επιμελητές. Όμως, εκτός απ’ την περίπτωση να ζούμε σ’ ένα παράλληλο σύμπαν, οι αμερικανικοί σπασμοί είναι σημαντικό μέρος της σημερινής καπιταλιστικής πραγματικότητας. Και της αυριανής και της μεθαυριανής.

Καμία όρεξη για γέλια…

Μπιτονάκια στη λαϊκή

Παρασκευή 5 Οκτώβρη. Δεν ξέρουμε αν το περίμενε ή όχι όταν κήρυσσε αυτόν τον “εμπορικό πόλεμο” κατά του Πεκίνου τον οποίο θα κέρδιζε με χαρακτηριστική άνεση (όπως έλεγε) αλλά εδώ και ένα μήνα περισσεύουν στο ψόφιο κουνάβι γύρω στα 300.000 με 340.000 βαρέλια πετρέλαιο. Κάθε μέρα.

Το Πεκίνο σταμάτησε εντελώς τις εισαγωγές πετρελαίου απ’ τις ηπα, εστιάζοντας στην ρωσική παραγωγή και στην ιρανική· οι αγορές από σαουδική αραβία έχουν πέσει επίσης. Από ποσοτική άποψη το Πεκίνο ήταν ο μεγαλύτερος εισαγωγέας αμερικανικού πετρελαίου μέχρι τα τέλη του περασμένου Αυγούστου. Όχι πια.

Αν δεν το σκεφτείτε να το υποδείξουμε: εκτός απ’ την Ουάσιγκτον πλερέζες θα βάλουν και οι έλληνες εφοπλιστές. Γιατί το εμπάργκο κατά του ιράν ξέρουν να το αντιμετωπίσουν. Με τον παλιό, πατροπαράδοτο τρόπο: λαθρεμπόριο. Αλλά την διακοπή της μεταφοράς του αμερικανικού oil στην κίνα πως θα την αντιμετωπίσουν;

Ντέρμπι αυτός ο «εμπορικός πόλεμος»…

Αναπροσανατολισμός

Παρασκευή 5 Οκτώβρη. … Όπως μου είπε ανώτερο στέλεχος των μυστικών υπηρεσιών μας αυτά που κάνουν οι ρώσοι [εναντίον μας] είναι αστεία σε σχέση μ’ αυτά που κάνουν οι κινέζοι…

Αυτά τα είπε χτες όχι ένας τυχαίος. Αλλά ο κύριος Pence – αντιπρόεδρος των ηπα. Αλλαγή “κακού”; Ενδιαφέρον, μιας και δείχνει αστάθεια… Ωστόσο φαίνεται πως το πεδίο της κινεζικής (αντιαμερικανικής) κακίας είναι το ίδιο με της ρωσικής: οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές.

Το κατά τεκμήριο “σοβαρό” Bloomberg Businessweek αποκάλυψε χτες ότι μετά από τρία χρόνια ερευνών οι αμερικάνοι εντόπισαν ένα μικροσκοπικό, μικροσκοπικότατο κύκλωμα / κατάσκοπο υπέρ της κίνας στις motherboards διάφορων σούπερ-υπολογιστών που χρησιμοποιούν ο αμερικανικός στρατός και το ναυτικό, οι μυστικές υπηρεσίες (cia κλπ), και λοιπά ευαγή ιδρύματα – αλλά και εταιρείες όπως η amazon και η apple.

Πως κατάφερε η αλητήρια κινεζική κατασκοπεία να χώσει αυτό το μικροσκοπικότατο κύκλωμα στη διάρκεια της συναρμολόγησης των motherboard, που γίνεται μεν στην κίνα ή στην ταϊβάν αλλά με τα εξαρτήματα σχεδιασμένα από μηχανικούς (της εταιρείας Supermicro) στο αμερικανικό έδαφος; Οι ερευνητές θεωρούν ότι το Πεκίνο στρατολόγησε κάποιον ή κάποιους απ’ αυτούς τους μηχανικούς, κινεζικής καταγωγής. (Το Γκουντανάμο θα ξαναγεμίσει…)

Το κύκλωμα (πάντα κατά τους αμερικάνους) χειραγωγούσε τις βασικές κινήσεις των λειτουργικών συστημάτων, μεταξύ μνήμης και κεντρικού επεξεργαστή, στέλνοντας τα bits σε άγνωστης ταυτότητας υπολογιστές, μέσω internet: “τύφλωνε”, για να το περιγράψουμε σχηματικά, την “αναζήτηση κωδικών” για την διοχέτευση των bits αποκλειστικά σε εγκεκριμένους χρήστες…

Πολλές χριστοπαναγίες πέφτουν στην αμερικανική μεριά του Ατλαντικού με την συγκεκριμένη υπόθεση· που, υποθέτουμε, κάποια στιγμή θα πάρει μεγάλη έκταση. Η Supermicro είναι κάτι σαν η Microsoft του hardware παγκόσμια· οι πελάτες της είναι υψηλότατου επιπέδου (κρατικές υπηρεσίες ή εταιρείες) σε τουλάχιστον 100 κράτη. Και το χειρότερο είναι ότι (στο βαθμό που όλα αυτά ισχύουν) το κινεζικό κράτος δεν «έβαλε χέρι» στη διαδικασία συναρμολόγησης που γίνεται στο έδαφός του, αλλά μάλλον στον αρχικό σχεδιασμό των κυκλωμάτων, εντός ηπα. Δηλαδή στο κεφάλι της διαδικασίας.

Η υπόθεση θεωρείται μακράν η μεγαλύτερη αλλά και η πιο σύνθετη / τεχνικά δύσκολη περίπτωση ηλεκτρονικής κατασκοπείας (μεταξύ κρατών) ever. Και δεν είναι καν απ’ αυτές που οι θιγμένοι (η Ουάσιγκτον) θα βολεύονταν με ένα «τέλος καλό όλα καλά». Πρώτον επειδή αυτό το μικροκύκλωμα έχει δουλέψει ήδη για πάνω από δέκα χρόνια… Και δεύτερον επειδή ποιος ξέρει τι άλλο έχουν μεθοδεύσει αυτοί οι δαιμόνιοι κινέζοι τεχνο-κατάσκοποι;

Να το πατήσουν (στην Ουάσιγκτον) το κουμπί τώρα, να ξεμπερδεύουν πριν ανακαλύψουν τίποτα χειρότερο;