Tag: εκλογές

Τρίτη 25 Απρίλη. Το Λονδίνο αποφάσισε να φύγει, και θα φύγει μαλλιοκούβαρα. Το Παρίσι ποτέ δεν έβλεπε “ζεστά” στην αγγλική συμμετοχή στα πολιτικά δρώμενα της (ευρωπαϊκής) ηπείρου – ο ιμπεριαλιστικός ανταγωνισμός μεταξύ Λονδίνου και Παρισιού είναι παλιός. Μετά το brexit το «ειδικό βάρος» του Παρισιού στην ε.ε. και στην ευρωζώνη μεγάλωσε· ειδικά απέναντι στο Βερολίνο. Κι ενώ είναι αλήθεια ότι ο γαλλικός καπιταλισμός, συνολικά, δεν είναι στα καλύτερά του, ο γαλλικός στρατός παραμένει ο μόνος στην ε.ε. που είναι πυρηνικά εξοπλισμένος, και πηγαίνει όπου γουστάρει χωρίς εσωτερικές γκρίνιες και «εθνικά» ακατάλληλες ερωτήσεις… Συνεπώς, μετά το περσινό δημοψήφισμα υπέρ του brexit, στη γαλλία θα μπορούσαν να γιορτάζουν επί μέρες: ένας σοβαρός μπελάς λιγότερος!…

Κι όμως. Βρέθηκαν 7 εκατομμύρια γάλλοι ψηφοφόροι, που μάλιστα περνάνε εαυτούς για ultra πατριώτες, που ψήφισαν την φασιστο-υποψήφια, η οποία «υπόσχεται» να βγάλει και την γαλλία απ’ το project europe! Βρέθηκαν 7 μύρια γάλλοι ψηφοφόροι που πιστεύουν στα σοβαρά ότι το «εθνικό συμφέρον» τους είναι να φράξουν τα σύνορά τους, να οχυρωθούν στη «γραμμή Μαζινό» του φράγκου, και έτσι να πέσουν ξεβράκωτοι στα νύχια της «αγγλόσφαιρας», του άξονα Ουάσιγκτον – Λονδίνου!!

Πρέπει να παίζει τρελό ψέκασμα και εις Παρισίους! Δεν εξηγείται αλλιώς… Ένα ελληνικό δώρο;

(Οι γάλλοι «της διασποράς», αυτοί που ψήφισαν ενώ ζουν εκτός συνόρων, δεν ήταν τόσο φιλικοί με την φασιστοϋποψήφια. Μόλις ένα φτωχό 6,5% της τόριξε… Ένα περίεργο πράγμα. Μόλις φύγει κανείς από εκεί που μίσησε και τον μίσησαν περισσότερο απ’ οπουδήποτε αλλού, όπως λέει και ο ποιητής, κάτι παθαίνει. Και δεν το πιάνει το ιερό ψέκασμα… – εκτός εξαιρέσεων, που έπεσαν στο βαρέλι όταν ήταν μικροί…)

Τρίτη 25 Απρίλη. Η εξαγωγή “τίμιου ψεκάσματος” απ’ την Αθήνα στο Παρίσι (κάτι σαν το “άγιο φως” του λουμπενισμού! – “εμείς που δώσαμε τα φώτα του πολιτισμού τώρα δίνουμε και το μύρο της παρακμής του”!!!) υποδεικνύεται και απ’ αυτό: εκτός απ’ τα 7 μύρια γάλλους ψηφοφόρους, η γαλλική φασιστο-οικογένεια έχει και (δεν είναι τόσοι;) 1 με 1,5 εκατομμύρια έλληνες οπαδούς! Πρόκειται για τους ίδιους που είναι υποστηρικτές του ολλανδού Wilders, του αμερικανικού ψόφιου κουναβιού… Και μιλώντας γενικά και διεθνιστικά: πρόκειται για ένα πυκνό σμήνος ελληνικών μυγών που όπου μυρίσουν σκατά πηγαίνουν και κάθονται πάνω τους.

Το ενδιαφέρον (πολιτικό και ιδεολογικό και όχι εντομολογικό!) είναι ότι αυτό το 1 με 1,5 μύριο ελλήνων ΔΕΝ δηλώνουν, στο μεγαλύτερο μέρος τους, φασίστες. Αλλά «αριστεροί», «επαναστάτες», «αντικαπιταλιστές»… Και, κυρίως (εδώ είναι τα λεφτά!): αντισυστημικοί!

Τι είναι η «αντισυστημικότητα» οι πάντες αγνοούν. Πρόκειται για το καταφύγιο των οπαδών του παλιού συστήματος – «old regime» όπως θα το έλεγαν άλλοτε. Για παράδειγμα οι αριστοκράτες, μετά την επικράτηση των αστών, θα μπορούσαν να πουλάνε την ιδεολογία τους για «αντισυστημική». Ή οι οπαδοί της δουλείας στον αμερικανικό νότο, μετά τη νίκη των βορείων, το ίδιο. Εννοείται ότι και οι παπάδες του χριστιανισμού είναι «αντισυστημικοί», στο βαθμό που «σύστημα» είναι ο Γαλιλαίος, ο Δαρβίνος και ο Νεύτωνας. Μιλώντας γενικά, κάθε ιστορικά ξεπερασμένος και κάθε πυροβολημένος είναι «αντισυστημικός», αρκεί να ορίσει το «σύστημα» όπως τον βολεύει.

Αρκεί, έτσι, τα πιο καθυστερημένα τμήματα των αφεντικών του, με την βοήθεια των καλοπληρωμένων δημαγωγών τους, να τον επιστρατεύουν επιβεβαιώνοντάς του ότι πράγματι η γη είναι στο κέντρο του σύμπαντος… Κι αυτός το κέντρο της γης…

Με τόσους και τέτοιους «αντισυστημικούς» ο καπιταλισμός χαίρει άκρας υγείας!!! Γιατί όχι;

Δευτέρα 24 Απρίλη. Πριν 15 χρόνια τέτοια εποχή, τέλη Απρίλη του 2002, στον πρώτο γύρο των τότε γαλλικών προεδρικών εκλογών, ο φασίστας Ζαν Μαρί Λεπέν είχε έρθει δεύτερος, με 17% των κουκιών, πίσω απ’ τον δεξιό Σιράκ (19,6%) και μπροστά απ’ τον σοσιαλδημοκράτη Ζοσπέν (16%). Τότε, όμως, δεν υπήρχαν οι διάφορων ειδών και ειδικοτήτων δημαγωγοί και απατεώνες, ντόπιοι και μη, για να παπαρολογούν (κλείνοντας το μάτι στους γάλλους – και όχι μόνο – φασίστες) ότι «φταίει η ε.ε.» και, ακόμα πιο καθαρά, «φταίει το Βερολίνο». Όχι. Τότε «η διάλυση της ε.ε.» δεν ήταν στην ημερήσια διάταξη των αμερικάνων, των άγγλων, και των ανά τον κόσμο (και στα μέρη μας με ιδιαίτερη πυκνότητα) εξωτικών παπαγάλων τους. Συνεπώς, η πρόκριση ενός φασίστα στο δεύτερο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών αντιμετωπίστηκε με την «γενική κινητοποίηση των δημοκρατικών αντανακλαστικών». Πέρα απ’ τους καθαρόαιμους φασίστες και τους συνοδοιπόρους τους κανένας άλλος δεν ψήφισε τον φασίστα στον δεύτερο γύρο· ακόμα κι αν πολλοί, που ψήφισαν αναγκαστικά τον δεξιό Σιράκ, έπρεπε να κρατήσουν την μύτη τους μπροστά σην κάλπη.

Αυτά πρέπει να τα ξέρει ή/και να τα θυμάται όποιος θέλει να καταλάβει το ιστορικό πλαίσιο μέσα στο οποίο, εν έτει 2017, όλοι οι τσατσορούφιανοι της «αγγλόσφαιρας» εύχονταν ότι η κόρη του φασίστα θα κατάφερνε, τουλάχιστον, να έρθει πρώτη (στον πρώτο γύρο): για να ανανεώσουν την καταστροφολογική, εθνικιστική προπαγάνδα τους, παριστάνοντας συχνά (στα μέρη μας έχουν μεγάλο ταλέντο) τους «αριστερούς» και τους “δημοκράτες”. Θυμίζουμε ότι υπάρχει η δημόσια παραδοχή του συριζοευρωβουλευτή Κούλογλου, μετά τις εκλογές στην ολλανδία, και την αποτυχία του εκεί φασίστα: ελπίζαμε (είχε πει πρόσφατα και όχι μόνο μία φορά, εννοώντας με τον πληθυντικό την συριζο-«αριστέρα») ότι θα ενισχυθεί η άκρα δεξιά, έτσι ώστε στο Βερολίνο να φοβηθούν…. και να μας κάνουν παραχωρήσεις. (Δηλαδή: λεφτά).

Πέρα, όμως, απ’ τα ελληνικά βίτσια, η ιδέα της «αγγλόσφαιρας» (ψοφιοκουναβιστάν και άγγλοι συντηροτικο-φασίστες) είναι αυτή: να «ανεβαίνουν» οι φασίστες σε διάφορα ευρωπαϊκά κράτη, ώστε να διαλυθεί η ε.ε. και, ακόμα πιο επιτακτικά, η ευρωζώνη.

Ενδεικτικά, να το πρωτοσέλιδο της αγγλικής the times σήμερα Δεύτερα: δεν μπορούν καν να το “φάνε” ότι η “δικιά τους” έχασε, ερχόμενη δεύτερη!!! Πουλάνε τις εντυπώσεις που τους βολεύουν, έστω και με χίλια ζόρια!!

Το ζητούμενο στη γαλλία ήταν να βγει η φασιστοϋποψήφια μπροστά, στον πρώτο γύρο. Ακόμα κι έτσι δεν θα είχε ελπίδα νίκης στον δεύτερο. Όμως θα δημιουργούνταν οι κατάλληλες εντυπώσεις: σ’ έναν κόσμο υπερώριμου θεάματος, η σπέκουλα ότι «να, οι γάλλοι ψήφισαν κατά της γερμανίας και της ε.ε.» θάδινε και θάπαιρνε! Κι αυτό είναι το καλύτερο στο οποίο θα μπορούσαν να ποντάρουν το Λονδίνο, η Ουάσιγκτον και οι δορυφόροι τους.

Όταν ο Μελανσόν, τις τελευταίες προεκλογικές εβδομάδες, απείλησε στα σοβαρά να πετάξει την φασιστο-υποψήφια όχι απ’ την «πρώτη» θέση αλλά και απ’ την δεύτερη, ρίχνοντας κι αυτήν και τους διεθνείς υποστηρικτές της σε μια οικτρή ήττα, μπήκαν μπροστά τα μεγάλα μέσα: ο “isis” (λέμε τώρα…). Ο “isis” (λέμε τώρα…) κατάφερε να μαζέψει κάμποσες εκατοντάδες χιλιάδες κουκιά (1%; 2%; Δεν θα μάθουμε ποτέ…) να τα σπρώξει στην φασιστοϋποψήφια, και να γλυτώσει τις εντυπώσεις: για δευτερη φορά μετά από 15 χρόνια το φασιστοσόι Λεπέν θα έχει άλλες 15 ημέρες προεκλογικής προπαγάνδας· και προφανώς, στις 7 Μάη, ένα ποσοστό μεγαλύτερο απ’ το τωρινό. Απ’ το τίποτα, καλό είναι κι αυτό.

(Γιατί στη γερμανία το «αδελφό» κόμμα, η «εναλλακτική», πάει για σχόλασμα – αν δεν κάνουμε λάθος…)

(φωτογραφίες: το βράδυ των εκλογών του 2002 έγιναν μεγάλες αντιφασιστικές διαδηλώσεις σε πολλές πόλεις της γαλλίας· στην πάνω φωτο διαδηλωτής με μάσκα που γράφει «ντρέπομαι που είμαι γάλλος». Κάτι ανάλογο αλλά σε μικρότερη έκταση έγινε και χτες, τουλάχιστον στο Παρίσι: κάτω φωτο).

Παρασκευή 21 Απρίλη. Είναι συνηθισμένο στις προεκλογικές περιόδους οι αντίπαλοι να εμφανίζονται περισσότερο «αποφασισμένοι» και «κατηγορηματικοί» (απ’ ότι θα είναι όταν αναλάβουν τα πόστα στις βιτρίνες) προκειμένου να μαζέψουν περισσότερα κουκιά. Δεν συμβαίνει αυτό στο βαθμό εξαπάτησης που είναι ο συνηθισμένος στο ελλαδιστάν· ωστόσο συμβαίνει.

Η επιλογή της ως τώρα «υπηρεσιακής» πρωθυπουργού May να πάει σε πρόωρες εκλογές τον ερχόμενο Ιούνη αντίθετα απ’ όσα έλεγε τους περασμένους μήνες, την τοποθετεί σε στέρεο τρόπο στην γκαλερί των καιροσκόπων. (Να θυμίσουμε ότι πριν το περσινό δημοψήφισμα ήταν φανατική οπαδός του bremain…). Το να εκλεγεί επίσημα πια στο πόστο της Downing Street no 10 θεωρείται αυτή τη στιγμή πολύ πιθανό, χωρίς αυτό να προδικάζει με ακρίβεια το τι θα γίνει απ’ την μεριά του Λονδίνου στις πολύχρονες διαπραγματεύσεις του διαζυγίου με την ε.ε. (Αυτή η στάση θα καθορίζεται απ’ τα συμφέροντα των διάφορων φραξιών του αγγλικού κεφάλαιου, έτσι κι αλλιώς). Όμως στο δρόμο προς τα εκεί, ως τις 8 Ιούνη, θεωρούμε μάλλον απίθανο να ξαναμεταμορφωθεί η κυρία May από «γεράκι» σε «περιστέρι» σε ότι αφορά το διαζύγιο.

Από πολλές απόψεις το γεγονός ότι η αγγλική σκηνή θα μπει σε προεκλογικό διαγωνισμό εθνικισμού διάρκειας κάμποσων εβδομάδων βολεύει και την ε.ε. (Η αγγλική υπεροπτική έκφραση είναι τα «εναπομείναντα 27 κράτη μέλη»!!). Σίγουρα τον σκληρό πυρήνα της. Μέχρι στιγμής φαίνεται πως υπάρχει κοινή στάση και των 27 σε πολλά «ράμματα για την γούνα» του Λονδίνου. Το πρώτο δέλεαρ γι’ αυτή την ενότητα είναι τα 60 δις. ευρώ (χρέη του Λονδίνου προς την ε.ε.) η αποπληρωμή των οποίων έχει μπει σαν προϋπόθεση απ’ την μεριά των Βρυξελών για να ξεκινήσει οποιαδήποτε κουβέντα για το διαζύγιο. Τα πιο «ευάλωτα» στις προσπάθειες κολακείας εκ μέρους του Λονδίνου κράτη / μέλη έχουν αποδεχτεί με ενθουσιασμό αυτήν την προϋπόθεση, εφόσον έτσι θα μειωθεί η δική τους οικονομική συμβολή στον προϋπολογισμό της ε.ε.: άλλο οι συμπάθειες κι άλλο τα φράγκα!

Τα 27 «εναπομείναντα» θα κουβεντιάσουν τις βασικές γραμμές της ευρωπαϊκής στάσης σε ειδική σύνοδο κορυφής στις Βρυξέλες, το μεθεπόμενο Σάββατο (29 Απρίλη). Και ήδη φορτώνεται ο λογαριασμός του Λονδίνου: όχι μόνο θα φύγουν απ’ την επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας οι έδρες δύο ευρωπαϊκών οργανισμών (της European Medicines Agency και της European Banking Authority) αλλά τα έξοδα της μετακόμισης θα χρεωθούν στην αγγλία…

Μια ωραία ατμόσφαιρα…

Παρασκευή 21 Απρίλη. Ούτε οι εκλογές ούτε οι υποψήφιοι «σωτήρες» είναι του γούστου μας… Ωστόσο θα το θεωρούσαμε ευχάριστη εξέλιξη αν ο υποψήφιος Μελανσόν έπιανε την δεύτερη θέση στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών της ερχόμενης Κυριακής, πετώντας την φασισο-υποψήφια στην τρίτη θέση! Αλλά όχι, το βαθύ κράτος (το γαλλικό) έχει το νου του: μια επίθεση “τρομοκρατών” (ω τι θαυμάσιο timing απ’ τους “τζιχαντιστές”!!!) προσπαθεί να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Εύκολο αφού το ποίμνιο είναι … ποίμνιο!

Όσο για τα ολογράμματά του; Αυτά ναι, μας αρέσουν, αλλά για τον ακριβώς αντίθετο λόγο (απ’ αυτόν που τα χρησιμοποιεί ο Μελανσόν): επειδή δίνουν μορφή στο ψέμα της πολιτικής σαν τεχνικής της εξουσίας…

(φωτογραφία: δεν ξέρουμε γιατί το σκέφτηκε, αυτός ή το επιτελείο του, αλλά ανοίγοντας δρόμους στην πολιτική προπαγάνδα ο Μελανσόν κινδυνεύει να βρεθεί στον πάτο του λάκου – του θεάματος. Πως θα ήταν ένας «πρόεδρος» ολογραμματικός; Ίσως ρομποτικά κατασκευασμένος; Και τι θα σήμαινε αν το ολόγραμμα του ψόφιου κουναβιού – ένα παράδειγμα λέμε… – εμφανιζόταν σε εκατό ή χίλιες κεντρικές πλατείες του κόσμου; Σύγκρυο!!!)

Τρίτη 4 Απρίλη. Ο σκληροπυρηνικός Vucic τελικά κέρδισε άνετα τις προεδρικές εκλογές στην «αδελφή» σερβία. Ο comedian “Beli” έφτασε μεν στο 10% αλλά ήρθε τρίτος. Μια θέση στο βάθρο, επιτυχία σίγουρα. Και μια παρακαταθήκη για το όχι μακρινό μέλλον. Τι στην ευχή; Είναι μόνο 30κάτι χρόνων.

Αν προσθέσει κι άλλη “εθνική υπερηφάνεια” στα καραγκιοζιλίκια του, θα προκόψει. Είναι κάτι σαν το “πνεύμα της εποχής” στον πρώτο κόσμο: απέναντι στα καθεστωτικά σκατά ζήτω οι καθεστωτικές χωματερές.

Ή, ειπωμένο αλλιώς, με τα λόγια της θεαματικής μοιρολατρείας των ημερών: “τι να κάνεις;… ας γίνει κάτι”….

Σάββατο 1 Απρίλη. Τα πατριωτικά και πάντα ευθυγραμμισμένα στα “εθνικά συμφέροντα” μήντια και κόμματα (δεν υπάρχουν κι άλλα…) το αντιμετωπίζουν σα νάναι μυστικό: αύριο Κυριακή γίνονται προεδρικές εκλογές στην “φίλη και αδελφή” σερβία.

Ίσως υπάρχει ενοχή σ’ αυτή την πανεθνική ελληνική σιωπή: ο νυν πρωθ. Aleksandar Vucic, που θεωρείται ο πιθανότερος νικητής ακόμα και απ’ τον πρώτο γύρο, κατεβαίνει στην αρένα σαν απόλυτα καθεστωτικός – με τα χειρότερα που θα μπορούσε να σημαίνει κάτι τέτοιο. Αν ήταν τούρκος πολιτικός θα τον αποκαλούσαν, σίγουρα, “σουλτάνο”. Είναι “αδελφός σέρβος” όμως, οπότε δεν λένε τίποτα.

Αν, πάντως, άνοιγαν τέτοιο θέμα, έστω και “δημοσιογραφικά”, θα αναγκάζονταν ίσως να πουν ότι ο πολύ γνωστός στα μέρη μας (και εκτιμητέος) προπονητής του μπάσκετ Duda Ivkovic υποστηρίζει έναν υποψήφιο της αντιπολίτευσης· και έχει ακούσει τα μύρια όσα γι’ αυτήν του την επιλογή απ’ τα ελεγχόμενα απ’ τον Vucic μήντια…

Ένα μεγάλο ποσοστό των σέρβων ψηφοφόρων, γύρω στο 40%, που δεν είναι προσανατολισμένοι στις πολιτικές προσόδους που υπόσχεται ο Vucic, έδειχναν ως τώρα αδιάφοροι για τις εκλογές. Μέχρι που εμφανίστηκε σαν υποψήφιος… ένας νεαρός επαγγελματίας κωμικός! Όχι ο Πέπε Γκρίλο, αλλά ο Ljubisa Preletacevic. Γνωστός με το ψευδώνυμο “Beli” ξεκίνησε για πλάκα μια «αντιπολιτική» εκστρατεία. Με ένα μόνο κεντρικό σύνθημα: οι φτωχοί ανταποδίδουν!

Και έπιασε! Κοροϊδεύοντας τους πολιτικούς «έπιασε» μια αόριστη, ακόμα και «για πλάκα», διάθεση ξεφορτώματος των πολιτικών και των κομμάτων τους – ειδικά ανάμεσα στη σερβική νεολαία.

Κι έτσι οι σφυγμομετρήσεις τον φέρνουν σαν πιθανό δεύτερο στις αυριανές εκλογές. Κι ακόμα περισσότερο μ’ ένα ποσοστό γύρω στο 10%, ικανό ίσως να εμποδίσει την εκλογή του Vucic απ’ την πρώτο γύρο. Αν χρειαστεί δεύτερο γύρο δεν αποκλείεται καθόλου να είναι ο Preletacevic ο αντίπαλός του!!!

Μα είναι τώρα σωστό να μαθαίνονται τέτοια πράγματα για τους «αδελφούς σέρβους»; Νάχουμε κι εδώ τίποτα παρόμοιο; Μπαααα….

(φωτογραφία: Κάνει για πρόεδρας; Περί ορέξεως….)

Κυριακή 26 Μάρτη. Δεν το λέμε για σίγουρο. Έχουμε, όμως, την εντύπωση ότι απ’ την εποχή της, ας την πούμε έτσι, “άτυχης” εκστρατείας του Ναπολέοντα στη ρωσία, οι γάλλοι δεν βλέπουν με καλό μάτι την Μόσχα. (Εδώ κοτζάμ κομμουνιστικό κόμμα είχαν, αλλά έξω απ’ την 3η Διεθνή…)

Συνεπώς, άλλη μια επίσκεψη εκεί κι άλλη μια χειραψία με τον Πούτιν να κάνει η φασιστοΛεπέν, και άνετα τερματίζει 3η (προς 4η) στον Α γύρο των επερχόμενων γαλλικών προεδρικών εκλογών. (Προς το παρόν πήγε 2η…)

(Έτσι, για να αποδειχθεί πρακτικά πόσο μπορεί να επηρεάσει ο δαιμόνιος και μοχθηρός καγκεμπίτης τις εκλογές στην ευρώπη…)