Δευτέρα 8 Μάη. Τώρα που ο σοσιαλφιλελεύθερος νίκησε στο Παρίσι καιρός για μια (ακόμη) “μεταρρύθμιση της αγοράς εργασίας”. Στα γρήγορα και στα όρθια.
Μακρον-τάκη θα τον έλεγε κάποιος· αν δεν είχε χεστεί (κι αυτός και οι υπόλοιποι) απ’ τις χαρές της καρέκλας. Αλλά τι να κάνει κι αυτός ο έρμος; Προσπαθεί να επιπλεύσει πάνω σε μια τρύπια εθνική σαμπρέλα…
Αλλά η τάξη μας; Η πιο έξυπνη και μορφωμένη (σα σύνολο) εργατική τάξη ever στην ιστορία του καπιταλισμού… κι όμως: τόσο φοβισμένη και ηττοπαθής! Μπορεί να κατέβει στους γαλλικούς δρόμους… Ίσως… Αλλά εκείνες οι μακρόπνοες (και όχι «μακρόν»πνοες!) γραμμές άμυνας και αντεπίθεσης που τόσο απαραίτητες ήταν και είναι, αυτές λοιπόν δεν υπάρχουν.
Ασφαλώς η ιστορία δεν τέλειωσε. Καθόλου. Όμως μην αναβάλλουμε άλλο για «κάποτε» εκείνα που θα έπρεπε να έχουμε ξεκινήσει από χτες…