Tag: ε.ε.

Δευτέρα 3 Μάρτη (00.46) >> Το ελλαδιστάν δεν ανήκει απλά στους ηττημένους του ουκρανικού πεδίου μάχης. Είναι διπλά ηττημένο. Την μια φορά όπως και κάθε άλλος πρωτοκοσμικός που κήρυξε πόλεμο στη ρωσία το 2022… Την δεύτερη φορά όμως επειδή ο «αιώνιος εχθρός» (αυτή η εθνική ψύχωση) κρατώντας μια έξυπνη και καλά μελετημένη στάση, βγαίνει κερδισμένος και ενισχυμένος πολλαπλά: όχι μόνο κρατάει το σύνολο των σχέσεών του με τον νικητή (την Μόσχα…), όχι μόνο οι ηττημένοι θα του απευθυνθούν ξανά και ξανά θέλοντας και μη, αλλά επιπλέον, με την άδεια των υπόλοιπων εταίρων του μπλοκ της Αστάνα, επεκτάθηκε στην συριακή επικράτεια γινόμενος ο νο 1 «παράγοντας» στη μέση Ανατολή.

Πρόκειται για συντριπτική ήττα του ελληνικού ιμπεριαλισμού, που καμάρωνε ότι είναι «στη σωστή μεριά της ιστορίας». Η ήττα ήταν προβλέψιμη, και δεν ξεδιπλώθηκε κάπου κρυφά. Τι σημασία έχει όμως; Η άποψη ότι το ελλαδιστάν θα απολαμβάνει υψηλές γεωπολιτικές προσόδους ως προχωρημένο φυλάκιο του νατο (ουσιαστικά της Ουάσιγκτον) στην ανατολική Μεσόγειο και ως επιμελητειακή βάση κατά της ρωσίας ήταν εθνική αλήθεια∙ όσο τα «τρίγωνα» και τα «τετράγωνα» με την Λευκωσία, τους θεοναζί, και την χούντα του Καϊρου. «Εθνική» σημαίνει διακομματική – με την εξαίρεση του κκε (και του μερα25).

Τώρα αυτές οι ιμπεριαλιστικές «εθνικές αλήθειες» βρίσκονται στο κενό. Ανομολόγητο μεν, στρατηγικό δε. Χτες οι don Rico & Co δεν ήταν καλεσμένοι στο Λονδίνο, και αντέδρασαν κατά το γνωστό «όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια».

Φαίνεται πως «οι ευρωπαίοι εταίροι» έχουν τόσο μεγάλους μπελάδες ώστε δεν έχουν χρόνο να ασχοληθούν με την «φτωχή πλην τίμια».

Κάλεσαν όμως αυτόν:

Aυτόν που βρίσκεται στην πάνω δεξιά άκρη της φωτογραφίας: τον («αιώνιο εχθρό») Fidan! Κάλεσαν κάποιον που όχι μόνο δεν κήρυξε πόλεμο στη ρωσία αλλά αντίθετα συνεργάστηκε και συνεργάζεται μαζί της, και άφησαν απέξω τους γενναίους έλληνες φουστανελάδες don Rico & Co που έκαναν τους azov τους παξιμάδι (που λέει ο λόγος…).

ΕΠΑΙΞΕ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΟΡΩΝΑ-ΓΡΑΜΜΑΤΑ o don Rico για τα μάτια της «σωστής μεριάς της ιστορίας»! Το ξεχάσατε;

Είναι η στιγμή που ο ρωσικός στρατός, μετά από παγίδα, εντοπίζει ένα καθοδηγούμενο από άγγλους «ειδικούς» κλιμάκιο επιθέσεων με θαλάσσια drones στην γέφυρα του Kerch και στο ναύσταθμο στην Σεβαστούπολη , το περιμένει να μαζευτεί για να παρασημοφορηθεί, και το καθαρίζει – στην Οδησσό… Και ο don Rico, κάπου εκεί κοντά, παθαίνει εκείνο με τις «μέντες», που δεν επιτρέπεται να γράψουμε εδώ…

Πως να προκόψει λοιπόν ένας φιλότιμος «πυλώνας σταθερότητας» όταν υπάρχει τέτοια αχαριστία γύρω;

Δευτέρα 17 Φλεβάρη >> Η «ιστορία δεν γράφεται με τα ‘αν’…». Σωστό. Ωστόσο τα κοινά ιμπεριαλιστικά σχέδια της Ουάσιγκτον και των ευρωπαίων συμμάχων της για το ουκρανικό πεδίο μάχης δεν είναι κάποιο ‘αν’: δηλωμένα ανοικτά και συνεχόμενα απ’ το 2022 ως πρόσφατα, καταγραμμένα, διατυπωμένα με κάθε έπαρση, συμπυκνωμένα στην αλαζονική φράση «είμαστε στη σωστή μεριά της ιστορίας» (αυτής που δεν γράφεται με ‘αν’ αλλά με αίμα…) αποτελούν (κατά τη γνώμη μας) το ιστορικό και πολιτικό μέτρο όσων έχουν αρχίσει να συμβαίνουν (και θα συνεχίσουν…) σ’ αυτή τη μεριά του καπιταλιστικού πλανήτη που λέγεται «δύση».

Στην περίπτωση που (σύμφωνα με τις στοχεύσεις, τις επιθυμίες, τις προβλέψεις και τις μεθοδεύσεις αυτής της «δύσης») κάπου το καλοκαίρι του 2022 ή το αργότερο το φθινόπωρο εκείνης της χρονιάς η «ρωσική οικονομία» είχε αρχίσει να τρεκλίζει∙ το ρούβλι κατέρρεε και κατέρρεε∙ οι τράπεζες έκλειναν η μία μετά την άλλη∙ η «πολιτική ζωή» έβραζε∙ οι ολιγάρχες είχαν αρχίσει να στρέφονται κατά της διοίκησης Putin∙ οι ρώσοι διαδήλωναν μέρα νύχτα πολιορκώντας το Κρεμλίνο∙ και επιπλέον το καλοκαίρι του 2023 είχε αρχίσει να καταρρέει και ο ρωσικός στρατός∙ το καλά εξοπλισμένο φασισταριό του Άζοφ είχε καταφέρει να φτάσει στη θάλασσα του Αζόφ κάνοντας δυο κομμάτια τις ως τότε ρωσικές κατακτήσεις, αποκόπτωντας ουσιαστικά την Κριμαία∙ οι ρώσοι στρατιώτες λιποτακτούσαν μαζικά… … σ’ αυτήν την περίπτωση λοιπόν νομίζετε πως θα υπήρχαν εξελίξεις, γεγονότα και δηλώσεις σαν τις τρέχουσες;

Όχι! Οι σωστομερίτες θα είχαν ξανα-αρχίσει το πλιάτσικο που σταμάτησε στα τέλη της δεκαετίας του ’90 και θα ξεκοκάλιζαν ό,τι καπιταλιστικό δημιουργήθηκε στη ρωσία απ’ το 2000 και μετά∙ ο Putin και το επιτελείο του θα ήταν στη φυλακή ή στο χώμα∙ το Πεκίνο (και η Τεχεράνη και η Άγκυρα…) θα είχαν πέσει σε κατάθλιψη∙ οι brics θα ήταν ένα φάντασμα∙ το ψόφιο κουνάβι δεν θα είχε εκλεγεί (ποιος θα κόντραρε τους «τροπαιούχους δημοκρατικούς» που θα περιέφεραν το κεφάλι της Zaharova, καθαρά για λόγους συμπερίληψης, στην πλατεία Lafayette;)∙ οι αμερικανικές (και ευρωπαϊκές) εταιρείες θα έκαναν εξορύξεις «σπάνιων γαιών» και θα έσπερναν ngt και gain-of-function παράγοντες νοσηρότητας κατά βούληση∙ και φυσικά κανένα ψόφιο κουνάβι δεν θα είχε κάνει κανένα τηλεφώνημα σε καμμιά ανεγκέφαλη αλεπού και κανένας αντιπρόεδρος Vance δεν θα είχε σηκώσει το μεσαίο δάκτυλό του στους ευρωπαίους «εταίρους»!!!

Λέμε ότι τίποτα απ’ αυτά που συμβαίνουν στις δύο όχθες του Ατλαντικού δεν μπορεί να εννοηθεί και να εξηγηθεί έξω απ’ αυτήν την (κοινή) δυτική ήττα στο ουκρανικό πεδίο μάχης… Ήττα που η στρατηγική σημασία της είναι 10 και 100 φορές μεγαλύτερη απ’ την ήττα στο Ινδοκούς (παρά το ότι και στο αφγανιστάν υπάρχουν μεγάλα κοιτάσματα σημαντικών πρώτων υλών): λόγω γεωγραφίας, λόγω timing, και κυρίως λόγω της αφηνιασμένης επένδυσης του νατο (ναι, του νατο!) σε μια νίκη διαλυτική επί της ρωσίας, σαν προϋπόθεση ελέγχου όχι μόνο των πρώτων υλών και της εργασίας στην ρωσική επικράτεια αλλά, επιπλέον, τόσο του κινεζικού κράτους / κεφάλαιου όσο και οποιουδήποτε άλλου «αμφισβητία».

Πόσες φορές δεν διακηρύχτηκε δημόσια από καθεστωτικά δυτικά χείλια και πληκτρολόγια, απ’ το 2022 και μετά, ότι το ζητούμενο είναι η διάλυση της ρωσίας σε 5 – 6 αδύναμα κρατίδια; Πόσες φορές ο ουκρανικός στρατός (και οι δυτικοί μισθοφόροι, υπό την διεύθυνση νατοϊκών αξιωματικών, απόστρατων ή μη) νικούσε και νικούσε και νικούσε (ενώ υποχωρούσε και υποχωρούσε…) απλά και μόνο επειδή ήταν αδιανόητο να συμβεί οτιδήποτε άλλο; Κι όχι μόνο αδιανόητο αλλά καταστροφικό – για το ναζιστοΚίεβο αλλά κυρίως για την «δημοκρατική» δύση;

Μέσα Φλεβάρη 2023… Oι ομιλούσες κεφαλές του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, o υπ.αμ. (Lloyd Austin) και o αρχιστράτηγος (Mark Milley), το δηλώνουν κατηγορηματικά με το στόμα του δεύτερου (προς το τέλος του clip): «η ρωσία ηττήθηκε, και έχει ηττηθεί στρατηγικά, επιχειρησιακά και τακτικά»….

Κινούμενοι από ποια τόσο οξυμένη «ανάγκη» έφτασαν οι σωστομερίτες να απαγορεύσουν οτιδήποτε ρωσικό, απ’ τον Τσαϊκόσφκι μέχρι το φτηνό και ρέον φυσικό αέριο, κορυφώνοντας την γελοιότητά τους με την απαγόρευση ακόμα και του γράμματος «Ζ»;

Όλα αυτά είναι πολύ πρόσφατα, και πολύ ενοχλητικά για τα δυτικά αφεντικά τώρα πια… Η νίκη έχει πολλούς πατεράδες∙ αλλά η ήττα είναι ορφανή… Είναι «ορφανή» επειδή κανένας καθωσπρέπει ηττημένος δεν την αναγνωρίζει∙ προσπαθεί μόνο (αν μπορεί) να την φορτώσει σε κάποιον άλλο ηττημένο. Κι επειδή έτσι συμβαίνει σχεδόν πάντα, ήταν βέβαιο (το διαβάσατε εδώ κάμποσες φορές τον τελευταίο 1,5 χρόνο) ότι αυτή η συγκεκριμένη ήττα θα επιταχύνει την δυτική παρακμή αναγκάζοντας τους (ηττημένους στο ουκρανικό πεδίο μάχης) δυτικούς ιμπεριαλισμούς να κανιβαλιστούν μεταξύ τους. Πιο σωστά: ο σχετικά πιο δυνατός ανάμεσά τους να κανιβαλίσει τους υπόλοιπους.

Έτσι έχουν τα πράγματα! Αυτό έχει ξεκινήσει! (Και μάλιστα όχι μετά την 20^η Γενάρη του 2025 – τουλάχιστον 1,5 χρόνο νωρίτερα, επί γκουβέρνου νυσταλέου Jo… Το ψόφιο κουνάβι ανεβάζει ταχύτητα, εξηγούμε στη συνέχεια το γιατί).

* Η διάσημη κουβέντα της νεοσυντηρητικής αμερικανίδας ύαινας Nuland, η οποία (μαζί με τον πρεσβευτή Pyatt) επέβλεψε αυτοπροσώπως το πραξικόπημα στην πλατεία Maydan του Κιέβου πριν ακριβώς 11 χρόνια, στις 21 Φλεβάρη του 2014…

Δευτέρα 17 Φλεβάρη (00.15) >> Η «επί του Μονάχου» ομιλία του αντιπροέδρου Vance έχει προκαλέσει στην παρακμιακή ευρώπη την σπασμωδικότητα που θα περίμενε κανείς.

Σ’ αυτό το μικρό κομμάτι του πλανήτη είναι συγκεντρωμένοι όλοι οι ιστορικοί κρατικοί ιμπεριαλισμοί πριν τον αμερικανικό (ο καθένας με την δική του ιστορία βαρβαρότητας): μεγάλη βρετανία, ολλανδία, βέλγιο, γαλλία, ισπανία, πορτογαλία, γερμανία, δανία, ιταλία, ελλάδα, βουλγαρία. Είναι κράτη / κεφάλαια που οραματίζονται ένα great again, σε μια ιστορική περίοδο που τα «περιθώριά» τους έχουν στενέψει ασφυκτικά, όχι μόνο στην ασία (ανατολική, κεντρική και δυτική), αλλά και στην αφρική.

Τα περισσότερα απ’ αυτά τα κράτη/κεφάλαια/ιστορικούς ιμπεριαλισμούς βαφτίστηκαν «σωστομερίτες» από τις αρχές του 2014 και μετά: επεδίωκαν το μέλλον τους, το again τους, άσχετα απ’ τους ψοφιοκουναβισμούς: υπό το Joνυσταλεάν. Τα περισσότερα

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Δευτέρα 17 Φλεβάρη (00.07) >> Όσο διεθνιστές κι αν είστε θα πρέπει να έχετε αυτήν την απορία: μέσα σ’ όλα αυτά το ελλαδιστάν που πατάει και που βρίσκεται;

Για να το πούμε απλά: ψάχνει κάπου να μπαζώσει για να σταθεί! Ορισμένοι ψίθυροι αναδύονται πιο καθαρά: ρε μπας κι αυτός ο αχώνευτος ο «σουλτάνος» κράτησε πιο έξυπνη στάση;

(Λέτε να;;;;) Ιδού το εντόπιο παράσημο της «σωστής μεριάς της ιστορίας» τον Σεπτέμβρη του 2022, στο Bloomberg – η αμνησία είναι κακός σύμβουλος. (Πως το λένε; Τρία στα τρία; Πιάνεις πουλιά στον αέρα; Πως;)

Τώρα είναι αργά για μετάνοιες. (Θα ήταν άδικο ωστόσο να τα χρεωθεί όλα ο don Rico. Σύσσωμη η κεντρική πολιτική σκηνή της χώρας, με την εξαίρεση του κκε, ήταν στ’ άρματα…)

Το πρόβλημα θα μπορούσε πια να περιγραφτεί ως εξής:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.