Πάνω σ’ αυτήν την πέτρα κτίζεται το….

Τετάρτη 3 Μάη. Η μπούρκα μπούρκα. Αλλά και ο λιθοβολισμός της αστυνομίας καθήκον (ή και απόλαυση). Η στιγμή είναι από διαδηλώσεις στο κασμίρ, εναντίον της ινδίας (και της αστυνομίας της).

Τα δυτικά στερεότυπα για τις “υποταγμένες γυναίκες” δεν φαίνονται να πολυ-ισχύουν. Επιπλέον (απ’ την άλλη) δεν μπορεί να ισχύσει η (δυτική) νομοθεσία που στα μέρη μας λέγεται “κουκουλονόμος”!

Οπότε; Βροχή από πέτρες! (Περιμένει ένα καροτσάκι φορτωμένο που διακρίνεται στην άκρη…)

Μια μεμονωμένη περίπτωση (;)

Τετάρτη 3 Μάη. Η σύλληψη ενός 28χρονου γερμανού υπολοχαγού, φασίστα, που είχε καταφέρει να καταχωρηθεί στις γερμανικές υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας σαν “πρόσφυγας απ’ την συρία” (λαμβάνοντας, μάλιστα, και προσωρινή άδεια παραμονής στη γερμανία…) και ετοίμαζε βομβιστικές επιθέσεις (σαν “τζιχαντιστής” πρόσφυγας) δεν είναι η υπόθεση στην οποία η καθεστωτική δημαγωγία θα έδινε έκταση. Μάλλον το αντίθετο. Καλό θα ήταν η περίπτωση του Franco A. (έτσι είναι γνωστός ως τώρα) να θεωρηθεί μεμονωμένη… Και ασήμαντη σε σχέση με την υπερπαραγωγή «ισλαμική τρομοκρατία» στον πρώτο κόσμο.

Είναι, πράγματι, μεμονωμένη η περίπτωση μιας φασιστικής οργάνωσης (σε τέτοια ανήκε ο Franco A.) που αποφασίζει και καταφέρνει να «ντουμπλάρει» τους περιβόητους «τζιχαντιστές» σαν «πρόσφυγες», οργανωμένους ή «μοναχικούς λύκους»; Δεν ξέρουμε. Αλλά ίσως αυτό το θέμα είναι δεύτερο στη σειρά. Γιατί εκείνο που είναι πρώτο (λέμε) είναι ότι πράγματι είναι πανεύκολο να δρουν διάφοροι (πρωτοκοσμικοί φασίστες, πράκτορες, ενεργούμενα μυστικών υπηρεσιών) σαν «ισλαμιστές τρομοκράτες».

Υπάρχει, άραγε, κάποια σοβαρή και στέρεη μέθοδος έρευνας και αποκάλυψης της πραγματικής ταυτότητας εκείνων που σχεδιάζουν και πραγματοποιούν επιθέσεις – στο – ψαχνό; Φαίνεται πως όχι, παρότι υπάρχουν διαφορές από μυστική υπηρεσία σε μυστική υπηρεσία. Αρκεί «να αναλάβει την ευθύνη ο isis” μέσω μιας ανάρτησης σε κάποιο «τρομοκρατικό site”, και αυτό είναι όλη κι όλη η «απόδειξη». Μια επιχείρηση δημόσιων σχέσεων φτάνει και περισσεύει για να αποδοθούν οι ευθύνες· και να ανατροφοδοτηθεί ο πρωτοκοσμικός ρατσισμός.

Η συστηματική πλαστογραφία / πλαστοπροσωπία είναι ένα απ’ τα βασικά εργαλεία των «ψυχολογικών επιχειρήσεων» στον πρώτο κόσμο. Πράγμα που ίσως δεν είναι εντυπωσιακό πια, μιας και έχει γίνει αποδεκτό. Κι αφού κανείς δεν είναι σίγουρος για το τι είναι τι και ποιος είναι ποιος, καλύτερα να κάθεται στ’ αυγά του. Αποδεχόμενος με ευπιστία ή αδιαφορία τις κυρίαρχες «εξηγήσεις».

Η αποσάρθρωση των υποκειμενικών προδιαγραφών και χαρακτηριστικών του «δυτικού έλλογου ανθρώπου» είναι η πρώτη ύλη μιας εκτεταμένης και πολυεπίπεδης «πατερναλιστικής» στρατο-αστυνομο-κρατίας που δεν έχει ιστορικό προηγούμενο.

Κι όμως: Jusqu’ici tout va bien…

(Ρητορικό είναι το πιο πάνω “δεν ξέρουμε”! Την “στρατηγική (ή την τακτική) της έντασης” δεν την βάζει σε κίνηση κάθε μεμονωμένο κάθαρμα και η παρέα του. Ωστόσο δεν θα γίνει έρευνα, π.χ., στον γερμανικό στρατό ή στην γερμανική αστυνομία μπας και υπάρχουν τίποτα “πυρήνες του stay in front”, πρώην “stay behind”- έτσι δεν είναι;)

Ασπασμοί των κουβάδων στους ντενεκέδες

Τετάρτη 3 Μάη. Αυτές οι στα όρια της λατρείας δηλώσεις του καινούργιου asset στην «παρέα» (: Ιβάν) προς τον εξοχότατο πρωθυπουργό δεν είναι συμπεριφορά επιχειρηματία… Έτσι δεν είναι; Όπως και η γεμάτη κολακεία αποδοχή τους απ’ τον εξοχότατο δεν είναι συμπεριφορά πρωθυπουργού… Κάτι άλλο επαγγέλλονται οι άνθρωποι, αλλά ντρέπονται να το πουν.

Το κακό είναι ότι το γλύψιμο του νέου asset εκδηλώνεται σε όχι την καλύτερη στιγμή για τους φαιορόζ. Όσους παοκτζήδες κι αν σέρνει πίσω του ο Ιβάν (όχι όλους πάντως!) δεν μπορεί να αγιάσει τις τζίφρες των φαιορόζ στο υπό διαπραγμάτευση deal με τους τρισκατάρατους. Ούτε με 38 χαρισμένα μύρια μπορεί να αγοράσει την σιωπή.

Κρίμα, λοιπόν, οι έπαινοι και οι φιλοφρονήσεις προς τον «άγγελο» πρωθυπουργό και τους παρατρεχάμενούς του. Ο πολιτικός προσοδισμός στα (γνωστά) καλύτερά του… Σύμφωνοι. Αλλά τι πονταρίσματα είναι αυτά διάολε; Στο τέλος θα πουν ότι «ο Πούτιν ανακατεύεται στην πολιτική ζωή ΚΑΙ του ελλαδιστάν»!!! (Η θρυλική οακκε φυσικά το λέει!). Και άντε μετά να ξεκαρφωθεί η μπίζνα…

Ζικ – ζακ;

Τρίτη 2 Μάη. Ο πρόεδρος του κράτους της μακεδονίας Gjorge Ivanov, που (όπως έκανε με εκπροσώπους της ε.ε.) δήλωνε ότι θα έχει δουλειές χτες, τελικά άλλαξε γνώμη. Συναντήθηκε με τον απεσταλμένο της Ουάσιγκτον, τον υφ.υπ.εξ. Yee. Κι όχι μόνο αυτό. Αφού τα είπαν, άφησε να εννοηθεί ότι θα δώσει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον σοσαλδημοκράτη Zaev.

Εντυπωσιακή αλλαγή στάσης (εφόσον αποδειχθεί αληθινή) που, δίχως άλλο, θα πρέπει να οφείλεται στην «γοητεία» της αμερικανικής διπλωματίας… Μια φράση όμως του Ivanov μας δυσκολεύει: αφού χαρακτήρισε τις ηπα «στρατηγικό εταίρο» του μακεδονικού κράτους (ο.κ.) ζήτησε να βοηθήσουν να παραμεριστούν τα εμπόδια επιτρέποντας στην κοινοβουλευτική πλειοψηφία να πάρει την εντολή.

«Να βοηθήσουν να παραμεριστούν τα εμπόδια» οι ηπα; Δηλαδή τι; Να «πείσουν» τον Zaev να θάψει τα κακουργήματα του Gruevski; Να «εγγυηθούν» ότι θα αθωωθεί; Τι ακριβώς;

Για να δούμε.

(φωτογραφία: αριστέρα ο Yee, δεξιά ο Ivanov)

Κωμικό, τραγικό ή γελοίο;

Τρίτη 2 Μάη. Τι απ’ αυτά είναι, λοιπόν, το ότι απ’ τη μια μεριά “γιορτάζεται η επέτειος” (ανάθεμα κι αν αυτό δεν είναι μια κυκλική ρουτίνα) της πρώτης ημέρας γενικής απεργίας στις βιομηχανίες των ηπα (με επίκεντρο εκείνες του Σικάγο), εκείνο το μακρινό 1886, απαιτώντας την καθιέρωση 8ώρης εργασίας – και απ’ την άλλη, εν έτει 2017, ή 2016, ή 2015, ή 2014, ή… η απαίτηση του 30ωρου την εβδομάδα θεωρείται …. ufo;

Μήπως αυτό, τελικά, δεν είναι ούτε κωμικό, ούτε τραγικό, ούτε γελοίο, αλλά μόνο τρομακτικό; Μήπως είναι μόνο και σκέτα τρομακτικό, επειδή κάθε χρόνο «γιορτάζεται» (μιλάμε για τον πρώτο καπιταλιστικό κόσμο) το μέτρο μπροστά στο οποίο όλοι, «εορτάζοντες» και μη, αποδεικνύονται ανύπαρκτοι; Και, δήθεν, «θυμούνται»; «Θυμούνται» τι;

Και ξεχνούν τι; Μήπως ότι οι περισσότεροι απ’ όσους δέθηκαν και καταδικάστηκαν μετά την 4η Μάη του 1886, μαχητικοί εργάτες, ήταν μετανάστες; Ή μήπως ότι η εργατική τάξη είναι στ’ αλήθεια υπολογίσιμη έως απειλητική μόνο όταν απαιτεί να ξαναπάρει η ίδια τον έλεγχο (και) του χρόνου εργασίας (της);

Ντρεπόμαστε απέναντι στους πρόγονούς μας. Και σιχαινόμαστε όσους «λιάζονται» στον ίσκιο τους.

Οι φίλοι της Ουάσιγκτον

Τρίτη 2 Μάη. Ο άντρας στη μέση της φωτογραφίας είναι ο Abdi Ferhad Sahin, κούρδος, αξιωματικός του pkk. Ο άλλος δεξιά, με το γυαλί, είναι (τι άλλο;) αμερικάνος καραβανάς. Είναι σε συριακό έδαφος, κοντά στα σύνορα με την τουρκία.

Είναι μάλλον δευτερεύον το τι κάνουν εκεί, όπως και το ποσό με το οποίο έχει επικηρύξει η Άγκυρα τον Sahin εδώ και χρόνια. Είναι επίσης δευτερεύον ακόμα και το ότι η Ουάσιγκτον θεωρεί πάντα το pkk «τρομοκρατική οργάνωση»… Το βασικό είναι ότι ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός δεν διστάζει να ντοκουμεντάρει απέναντι στην Άγκυρα τις επιλογές των συμμαχιών του (των υποτακτικών του πιο σωστά) στο συριακό πεδίο μάχης. Αμερικανικά τεθωρακισμένα περιπολούν φανερά σε ορισμένα σημεία των συρο-τουρκικών συνόρων, σε περιοχές ελεγχόμενες απ’ τις κουρδικές ypg, εν είδει «προστασίας» – κι αυτές οι περιπολίες δεν έχουν καμία σχέση με την «καταπολέμηση του isis”.

Μοιάζει ότι το τουρκικό καθεστώς βρίσκεται μπροστά σε σταυροδρόμι. Είτε θα συμβιβαστεί μ’ αυτό που θεωρεί προδοσία εκ μέρους της Ουάσιγκτον, μια προδοσία που ωστόσο προστίθεται στις υποψίες (μόνο υποψίες;) ότι πίσω απ’ το περσινό πραξικόπημα υπήρχε, επίσης, αμερικανικός δάκτυλος. Είτε θα δοκιμάσει τις «αντοχές» των αμερικάνων εισβάλλοντας σε κάποιο σημείο της κουρδοκρατούμενης βόρειας συρίας, με την «δικαιολογία» ότι ο στρατός του κατευθύνεται προς την Raqqa.

Θα φανεί. Ίσως υπάρχουν κι άλλα δεδομένα… Απομένει (κατά την φτωχή μας άποψη) αυτό: οι κούρδοι της συρίας θα έπρεπε να είναι σοφότεροι έχοντας επίγνωση ότι οι λυκοφιλίες (και μάλιστα με την Ουάσιγκτον…) καταλήγουν πάντα σε βάρος του πιο αδύνατου…

Αλλά δεν είναι. Δίνουν «γη και νερό» στον στρατό που έχει αιματοκυλήσει τον πλανήτη απ’ το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα και μετά, σε κάποιες περιπτώσεις (προκειμένου να κάνει την δουλειά του) τρώγοντας τους ίδιους τους συμμάχους του.

Τέτοιες επιλογές δεν λέγονται «ρεαλισμός».

Έξοδα διαζυγίου

Τρίτη 2 Μάη. Το Λονδίνο αρνείται ότι χρωστάει στην ε.ε. 60 δισ. ευρώ. Η κυρία Theresa, με το πατροπαράδοτο αγγλικό χιούμορ, λέει «δεν θα πληρώσουμε έξοδα διαζυγίου». Ο.Κ. Αλλά τι θα γίνει με τα έπιπλα, τις συσκευές; Και τα παιδιά; Τι θα γίνει με τα παιδιά;

Ο κύριος Jean-Claude απ’ την μεριά του λέει ότι η κυρά Theresa «ζει σε άλλο γαλαξία». Ο.Κ. Αλλά αν είναι έτσι πως θα πληρώσει; Με διαγαλαξιακή επιταγή;

Δείπνησαν μαζί, και στο τέλος κανείς τους δεν είχε μαύρο μάτι. Είναι όμως προφανές ότι η Μάγχη θα γεμίσει από δηλώσεις μέχρι να βγει το περιβόητο διαζύγιο· αν, εν τω μεταξύ, δεν αλλάξουν γνώμη οι ψηφοφόροι του νησιού, (πράγμα που πάντως θα ήταν κάπως ταπεινωτικό για την αυτού μεγαλειότητα). Με δεδομένο ότι α) τα 27 κράτη μέλη της ε.ε. έχουν ήδη αποφασίσει ότι πρώτα θα ξεπληρωθεί το χρέος (το πολύ πολύ με κάποια μικρή έκπτωση) και μετά θα γίνουν οι συζητήσεις για τα υπόλοιπα του χωρισμού, β) ότι το να λέει κάποιος «δεν χρωστάω, είσαστε καταραμένοι» είναι πολύ ελληνικό για να δουλέψει, και γ) ότι μέχρι να βγει το διαζύγιο το Λονδίνο ανήκει στην ε.ε. και δεσμεύεται απ’ αυτήν (χωρίς να συμμετέχει πλέον στις αποφάσεις), έχουμε την απορία τι ακριβώς «χαρτί» είναι αυτό το «δεν χρωστάω» που πρακτικά σημαίνει ότι οι διαπραγματεύσεις δεν ξεκινούν καν.

Αν το Λονδίνο σέρνεται σ’ αυτήν την ιστορία περισσότερο από εθνικιστικές αναμνήσεις παλιών μεγαλείων και λιγότερο από μια ρεαλιστική τακτική, τότε δεν είναι δύσκολο να βρεθεί ποιος θα μείνει μόνο με τα άπλυτα σ’ αυτόν τον χωρισμό…

Συνάντηση γιγάντων

Τρίτη 2 Μάη. Το ψόφιο κουνάβι πέταξε κι ένα “καλά, άμα είναι για καλό θα τον συναντήσω», ανάμεσα στα μαρσαρίσματα των πολεμικών του στη ανοικτά της κορεατικής χερσονήσου. Τον Kim Jong un, εννοούσε.

Δεν ξέρουμε αν και πότε θα γίνει κάτι τέτοιο. Όμως μια τέτοια συνάντηση θα ήταν επαναστατικό γεγονός για την διεθνή κομμωτική τέχνη. Γιατί και ο Kim ακολουθεί μια παρόμοια μόδα: ψόφιο σκατζόχοιρο στο κεφάλι.

(Εν τω μεταξύ γιατί η dapra – λέμε τώρα… – να μην διασκεδάζει μπλοκάροντας τα ηλεκτρονικά των πυραύλων που δοκιμάζει ο Kim, ώστε να σκάνε μόλις εκτοξευτούν; Σαν «άσκηση» μια χαρά μας φαίνεται…)

Πυροσβεστική αποστολή…

Κυριακή 30 Απρίλη – Δευτέρα 1 Μάη. Ο αμερικάνος υφ.υπ.εξ. (με αρμοδιότητα τις ευρωπαϊκές και ευρασιατικές υποθέσεις…) Hoyt Brian Yee φτάνει την Δευτέρα στα Σκόπια. Για να “πείσει” τον σύμμαχο του ακροδεξιού πρώην πρωθ. Γκρουέφσκι πρόεδρο Gjorge Ivanov να δώσει επιτέλους εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στην ήδη διαμορφωμένη πλειοψηφία σοσιαλδημοκρατών και αλβανών βουλευτών.

Όμως ο Ivanov έχει δηλώσει ήδη ότι δεν θα τον δεχτεί… Όπως έχει κάνει και με τους απεσταλμένους της ε.ε…. Το πράγμα δείχνει κωμικοτραγικό: ενδιαφέρεται πραγματικά η Ουάσιγκτον για την «σταθερότητα» στα δυτικά βαλκάνια; Ή το παριστάνει;

Δεν είναι η καχυποψία μας, αλλά η κοινή λογική που προκαλεί την ερώτηση. Αφού ο Yee ξέρει ήδη ότι ΔΕΝ θα μιλήσει με τον θεσμικά υπεύθυνο (της «θεσμικής εκτροπής» όπως θα έλεγαν οι ειδικοί) τι ακριβώς θα κάνει στα Σκόπια; Δηλώσεις σαν αυτές που έχει ήδη κάνει: «Ελπίζω ότι σύντομα θα…» κλπ κλπ…. Αυτό…

Και απ’ την ανάποδη μεριά: τι ακριβώς είναι που δίνει στον Ivanov την «άνεση» να κρεμάει ταμπέλα «κλειστόν» στο πόστο του όταν κτυπάει το κουδούνι ένας αμερικάνος καθεστωτικός; Πιο απλά: γιατί δεν ανησυχεί ότι κάνει χοντράδα; Μήπως επειδή ξέρει ότι πρόκειται για fake «προσπάθειες»;

Προφήτες δεν είμαστε, και ίσως ο Ivanov «το ξανασκεφτεί». Όμως δεν μας φαίνεται καθόλου δύσκολο η καινούργια αμερικανική διοίκηση να θεωρεί τα δυτικά βαλκάνια «πρόβλημα της ευρώπης» – παίρνοντας από εκεί μόνο ότι χρειάζεται, όπως για παράδειγμα την ένταξη του μαφιόζικου montenegro στο νατο… Και δεν μας φαίνεται καθόλου παράξενο το να βλέπει με καλό μάτι το να γίνει αυτό το «πρόβλημα» ΠΡΟΒΛΗΜΑ!

Το να το βλέπει με καλό μάτι… και να το σπρώχνει με καλό χέρι… διακριτικά…

(Εν τω μεταξύ στην αναμπουμπούλα διάφοροι χαίρονται: κυκλοφορούν φήμες στην μακεδονική επικράτεια ότι ο Ivanov μπορεί να αξιοποιήσει το προεδρική καρέκλά του για να κηρύξει «κατάσταση έκτακτης ανάγκης», βγάζοντας τον στρατό στους δρόμους – ένα πραξικόπημα δηλαδή – προκειμένου να σταματήσει οριστικά την πολιτική διαδικασία. Ας ευχηθούμε να πρόκειται μόνο για φήμες…)

Εμπρηστική αποστολή

Κυριακή 30 Απρίλη – Δευτέρα 1 Μάη. Είναι πιθανό ότι το βαθύ κράτος που πρόλαβε να φτιάξει ο Γκρουέφσκι και οι αυλικοί του ποντάρει στο γεγονός ότι τον ερχόμενο Ιούνη και Ιούλη λήγει η θητεία του «ειδικού δικαστηρίου» που δημιουργήθηκε για να ερευνήσει τις εναντίον τους σοβαρές καταγγελίες.

Αυτό το «ειδικό δικαστήριο» φτιάχτηκε το φθινόπωρο του 2015, μετά απ’ τις πιέσεις της ε.ε. Ως τώρα έχει κάνει 14 έρευνες και έχει κλείσει 3 υποθέσεις, όλες με επιβαρυντικά στοιχεία εναντίον στελεχών του κόμματος του Γκρουέφσκι, του VMRO, που κυβερνούσε απ’ το 2006. Η πιο αποτελεσματική φάση των ερευνών του άρχισε πάντως μόλις τον περασμένο Δεκέμβρη, όταν η αντιπολίτευση παρέδωσε στους εισαγγελείς τα στοιχεία που είχε συγκεντρώσει.

Η ανανέωση της θητείας του απαιτεί αυξημένη πλειοψηφία 2/3στο κοινοβούλιο, που δεν υπάρχει. Αλλά είναι προφανές ότι ο Γκρουέφσκι και το κόμμα του δεν θα ήθελαν να φτάσει η στιγμή μας τέτοιας ψηφοφορίας, αφού η άρνησή τους στην ανανέωση θα σήμαινε παραδοχή ενοχής. Συνεπώς κάνουν κάτι χοντρύτερο, στο οποίο η συμμετοχή του Ivanov είναι βασική: παράγουν «κατάσταση ακυβερνησίας» – προσπαθώντας (υποθέτουμε) να κάνουν παζάρια στα παρασκήνια.