Φαιορόζ ανθρωπισμός 2

Κυριακή 5 Νοέμβρη. Το ζήτημα δεν είναι «ηθικό»· ή, σίγουρα, δεν είναι μόνο τέτοιο. Είναι και πολιτικό, με την έννοια που δίνουμε απ’ αυτές εδώ τις θέσεις. Το δίδυμο Μουζάλα – ψεκασμένου έχει το 90% της άμεσης, πρακτικής ευθύνης για την συστηματική, μεθοδική εξαθλίωση πολλών εκατοντάδων προσφύγων και μεταναστών. Πρόκειται για την αποτρόπαια «αποτροπή»: να ζουν άθλια ώστε να μην έρχονται άλλοι…

Οι προηγούμενοι καθεστωτικοί έστελναν τους φασίστες τους για να βουλιάζουν τις βάρκες. Σκότωσαν άμεσα και κατευθείαν. Οι τωρινοί είναι πιο «ανθρωπιστές»: προτιμούν να οχυρώνονται πίσω απ’ τον μικροαστικό μισανθρωπισμό (: φασισμό) των ντόπιων. Σκοτώνουν «με το γάντι», παριστάνοντας τους κακόμοιρους που θα ήθελαν αλλά δεν μπορούν (τρώγοντας εν τω μεταξύ τους ευρωπαϊκούς παράδες, αυτοί και οι φίλοι τους)… Κι όμως: η «βασιλεία» τους έχει κυλήσει χωρίς καν την ελάχιστη πρακτική ένσταση / αντίρρηση. Γιατί; Επειδή διάφοροι «υπερασπιστές των προσφύγων / μεταναστών» ασχολούνται εδώ και πολύ καιρό να βάζουν στο στόχαστρο τους υπεύθυνους του υπόλοιπου 10%, και μάλιστα εντελώς αδιάκριτα: τις μ.κ.ο.

Έχουν οι «μη κυβερνητικές οργανώσεις» κάποια ευθύνη για την εξαθλίωση; Ναι. Αλλά όχι έτσι, γενικά και αδιαφοροποίητα. Ευθύνες έχουν πολλοί ιδιοκτήτες μ.κ.ο., καθώς και ένα ποσοστό εργαζόμενων σ’ αυτές. Όμως σε κάθε περίπτωση αυτοί κινούνταν στο «πλαίσιο» που είχε προσδιορίσει το ελληνικό κράτος. Δηλαδή, αν πρέπει να μιλήσουμε για πρόσωπα, το δίδυμο Μουζάλα – ψεκασμένου.

Η στοχοποίηση της «ουράς» και όχι των κεφαλιών του τέρατος δεν ήταν μια «πολιτική αβλεψία». Ήταν ξέπλυμα των κεφαλιών. Στοιχειώδης ανάλυση της δομής των μηχανισμών που «διαχειρίζονται τις προσφυγικές ροές» στην ελλάδα θα ήταν υπεραρκετή για να δείξει ποιοι κάνουν τι. Στο κάτω κάτω: αν δεν μπορούν οι «επαναστάτες» να κάνουν μια στοιχειώδη ανάλυση του ελληνικού κράτους / κεφάλαιου, τι σκατά μπορούν να κάνουν;

Είπαμε μερικά πράγματα εδώ πριν κάτι μήνες. Ενδεικτικά: σκοτώνοντας με κάθε τρόπο (Κυριακή 26 Φλεβάρη ’17)· πρόσφυγες και μπίζνες (Δευτέρα 13 Μάρτη ’17)· τα κάτεργα (Δευτέρα 13 Μάρτη ’17). Τώρα οι τρισκατάρατες μ.κ.ο. διώχτηκαν απ’ την ιστορία (ίσως για να μπουν κάποιες απ’ αυτές απ’ την πίσω πόρτα…) και το ελληνικό κράτος είναι επίσημα ο μοναδικός «διαχειριστής». Επί τη ευκαιρία όμως, αφού χωρίς τις μ.κ.ο. χάνεται ο φερετζές που έκρυβε τα ανθρωποφάγα σαγόνια του, θα την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια και ο «ανθρωπιστής υπουργός».

Τι απομένει προς το παρόν εκτός απ’ την εξαθλίωση των ανθρώπων; Η συνενοχή όσων προσπαθούν να δικαιολογήσουν την πολιτική τους ύπαρξη «πετώντας την μπάλα» όσο πιο μακρυά γίνεται…

Φαιορόζ ανθρωπισμός 3

Κυριακή 5 Νοέμβρη. Απ’ τον αγγλικό καθεστωτικό guardian μαθαίνουμε ότι στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Σάμου (μόνο εκεί;) είναι πιθανό να ξαναπεθάνει κόσμος τον χειμώνα που έρχεται. Πως θα καταφέρουν να επιβιώσουν οι αιχμάλωτοι των ελληνικών «hot spots» σε καλοκαιρινές σκηνές μέσα στα δέντρα; Η μόνη ελπίδα που τους έχει απομείνει είναι να αρρωστήσουν, για να περάσουν κάποιες μέρες σε κάποιον προφυλαγμένο από καιρούς και δαίμονες νοσοκομειακό θάλαμο.

Αυτός ήταν και παραμένει ο στόχος (και) των φαιορόζ: η απο-ανθρωποποίηση των φυγάδων. Αυτόν τον σκοπό έχει υπηρετήσει πιστά τόσο ο Μουζάλας όσο και ο ψεκασμένος· με τους μηχανισμούς τους, τις παρέες τους, τα κυκλώματά τους. Με το αζημίωτο φυσικά: είναι απλό να είναι οι αξιωματούχοι καθάρματα, αλλά θεωρούν δικαίωμά τους να πληρώνονται καλά γι’ αυτό. Πάνω απ’ το τραπέζι· και από κάτω.

Να γίνεται η αρρώστια η μόνη ελπίδα σου να ζεσταθείς μέσα στο χειμώνα: αυτή η «ελπίδα που ερχόταν» το 2015 ήταν φονική.

Κάτι καταλάβαιναν οι φασίστες που «στέκονταν προσοχή» στο δρόμο της…

Τα data είναι χρυσός

Κυριακή 5 Νοέμβρη. …. Ο ΟΑΣΑ … έθεσε για πρώτη φορά χτες… το αίτημα για δυνατότητα συλλογής των στοιχείων των επιβατών για εμπορική προσωποποιημένη επικοινωνία με την προϋπόθεση της συγκατάθεσης του επιβάτη…

Αυτό αναφέρει μεταξύ άλλων χθεσινό ρεπορτάζ της καθεστωτικής «καθημερινής». Η «εμπορική προσωποποιημένη επικοινωνία» είναι αυτό που λέγεται ατομικά εστιασμένη διαφήμιση· το σχετικά πιο πρόφατο (αν και όχι εντελώς καινούργιο) διαμάντι στο στέμα του μάρκετινγκ. Όσο για την «συγκατάθεση»; Skip advertisement, στην αρχή μετά από 10 δευτερόλεπτα, και αργότερα μετά από 120…

Σε απλά ελληνικά: το ελληνικό «υπουργείο μεταφορών», έστησε μέσω του οασα, με πρόφαση το «ηλεκτρονικό εισιτήριο», μια μεγάλη κομπίνα συλλογής προσωπικών data. Με σκοπό να βγάλει φράγκα μέσα απ’ την “ενοικίαση” (ή και την πώληση) αυτών των δεδομένων σε ενδιαφερόμενες διαφημιστικές.

Όσοι / όσες έτρεξαν να βγάλουν προσωποποιημένη κάρτα έπεσαν στο δόκανο. Εθελοντικά. Δεν τους πέρασε απ’ το μυαλό ότι τα “πολιτικά αφεντικά” (τύπου: υπουργοί, γενικοί γραμματείς, γενικοί φαρισαίοι, και σια…) συνεχίζουν να βγάζουν λεφτά “αέρα”, μαζί με τους επιχειρηματίες φίλους τους.

Αλλαγή παραδείγματος… Aλλά ποιος νοιάζεται και ποιος καταλαβαίνει;

Ιράκ – συρία

Κυριακή 5 Νοέμβρη. Ορισμένα στοιχεία δείχνουν ότι οι ιρακινές pmu πέρασαν τα συρο-ιρακινά σύνορα δίπλα στον Ευφράτη, και το έκαναν γρήγορα. Τώρα βρίσκονται στα περίχωρα της συριακής Abu Kamal. Δεν είναι ξεκάθαρο (σ’ εμάς οπωσδήποτε!) αν μαζί τους βρίσκεται τμήμα του συριακού στρατού και της Χεζμπ’ αλλάχ. Σε κάθε περίπτωση είναι ένα αποφασιστικό βήμα για την ανακατάληψη της Abu Kamal.

Περισσότερα τις επόμενες ημέρες.

Αιτήματα…

Κυριακή 5 Νοέμβρη. Ο ουζμπέκος «τρομοκράτης» της πρόσφατης επίθεσης – στο – ψαχνό στη Ν. Υόρκη νοσηλεύεται κρατούμενος σε νοσοκομείο. Και ζήτησε… τι ζήτησε; Να κρεμάσει την σημαία του isis στον τοίχο πίσω απ’ το προσκεφάλι του!…

Τι εντύπωση σας προκαλεί όχι μόνο το αίτημά του αλλά και η, ας την πούμε έτσι, ευφυία του; Πρώιμης εφηβείας, στην καλύτερη των περιπτώσεων. Στην ηλικία, δηλαδή, που ο καθένας είναι επιρρεπής. Στον isis; Στον ciasis; Κάπου…

Η σταθερότητα

Σάββατο 4 Νοέμβρη. Το ελληνικό βαθύ κράτος και τα πολιτικά του φερέφωνα θεωρούν «υπεράσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας» τα κοινά στρατιωτικά γυμνάσια και τις αγάπες με την χούντα του Σίσι. Αυτό προκύπτει απ’ την απάντησή τους στην Άγκυρα που τα «πήρε» για την «μέδουσα 5» που έφτασε ως τα («αποστρατιωτικοποιημένα» υποτίθεται) Δωδεκάνησα.

Λογικό. Αφού θεωρούν «δημοκρατία σε άμυνα» το σφαγείο του αιγύπτιου αρχικαραβανά.

Ιράκ – συρία: τέλος και αρχή…

Σάββατο 4 Νοέμβρη. Ο ιρακινός στρατός και οι pmu ανακατέλαβαν την συνοριακή, δίπλα στον Ευφράτη, πόλη al Qa’im. Και απ’ αυτή τη θέση, στα συρο-ιρακινά σύνορα, βρίσκονται μόνο 5 χιλιόμετρα νότια της συριακής συνοριακής πόλης Abu Kamal.

Ο συριακός στρατός ‘n’ friends απ’ τη μεριά του τέλειωσε με την πλήρη ανακατάληψη (δηλαδή σχεδόν ισοπέδωση) της Deir ez-Zor και συγκλίνει «με πλήρεις δυνάμεις» από βόρεια (περίπου 60 χιλ.) και δυτικά (περίπου το ίδιο, 60 χιλ.) προς την Abu Kamal. Εν τω μεταξύ η ρωσική αεροπορία και οι ρωσικοί κρουζ από υποβρύχιο στη Μεσόγειο βομβαρδίζουν μέσα και γύρω απ’ την Abu Kamal «προετοιμάζοντας το έδαφος».

Αν δεν προχωρήσουν οι ypg (που βρίσκονται πιο κοντά σ’ αυτό το κρίσιμο σημείο, απ’ τα ανατολικά του Ευφράτη, περίπου στα 40 χιλ.) η Abu Kamal θα ανακαταληφθεί σε λίγες ημέρες. Αν, πάλι, κινηθούν οι ypg ο ιρακινός στρατός και οι pmu πιθανόν να περάσουν τα σύνορα· θα φτάσουν έτσι πρώτοι στα περίχωρα της πόλης.

Αυτό είναι το επίδικο της επόμενης εβδομάδας. Είναι, επίσης, ό,τι έχει απομείνει απ’ το «χαλιφάτο του isis» στη μέση Ανατολή σαν αμερικανο-ισραηλινο-σαουδαραβικό σχέδιο. Στο τέλος αυτής της χρονιάς ή στις αρχές της επόμενης αυτό το σχέδιο θα έχει τελειώσει και τυπικά· ουσιαστικά έχει λήξει εδώ και πολλούς μήνες.

Συνεπώς όσοι / όσες ασχολούνται με τα έργα και τις ημέρες του αμερικανικού ιμπεριαλισμού (η Αθήνα είναι σύμμαχός του, μην το ξεχνάτε…), θα πρέπει να λογαριάσουν σοβαρά: πέρα απ’ τον αν, που και μέχρι πότε το αμερικανικό πεντάγωνο θα κρατήσει βάσεις στο ιράκ και στη συρία, έχει απέναντί του νικήτρια (σ’ αυτό το δευτερεύον πεδίο μάχης) εκείνη την στρατιωτική και όχι μόνο συμμαχία της οποίας την δημιουργία προσπάθησε για πολύ καιρό να εμποδίσει.

Το επόμενο δευτερεύον πεδίο μάχης που η ίδια συμμαχία (υποθέτουμε με πιο φανερή συμμετοχή και του Πεκίνου) θα προσπαθήσει να κλείσει σε βάρος της Ουάσιγκτον λέγεται αφγανιστάν…

(φωτογραφίες: πάνω, η επικράτεια του isis το φθινόπωρο του 2015· κάτω η ίδια στα τέλη του 2017)

Ιστορία (;) 1…

Σάββατο 4 Νοέμβρη. Ας θυμηθούμε ότι οι άνθρωποι εναντίον των οποίων πολεμάμε σήμερα είναι οι ίδιοι που χρηματοδοτήσαμε πριν 20 χρόνια. Και τους χρηματοδοτήσαμε επειδή είχαμε μια αναμέτρηση με την σοβιετική ένωση. Εισέβαλλε στο αφγανιστάν, κι εμείς δεν θέλαμε να τους δούμε να ελέγχουν την κεντρική ασία. Οπότε πιάσαμε δουλειά. Ήταν ο πρόεδρος Ρέιγκαν, που συνεργάστηκε με το κογκρέσσο όπου είχαν πλειοψηφία οι δημοκρατικοί, που είπαν, «ω, είναι καλή ιδέα, ας συνεργαστούμε με τις μυστικές υπηρεσίες και τον στρατό του πακιστάν, κι ας στρατολογήσουμε αυτούς τους μουτζαχεντίν, αυτό είναι σπουδαία δουλειά… Ας έρθουν κι άλλοι απ’ τη σαουδική αραβία και από άλλα μέρη, να φέρουν την ουαχαβίτικη εκδοχή τους για το ισλάμ, έτσι ώστε να κτυπήσουμε την σοβιετική ένωση». Και μαντέψτε: η σοβιετική ένωση υποχώρησε, έχασε δισεκατομμύρια δολάρια, κι αυτό την οδήγησε στην κατάρρευση. Οπότε υπάρχει ένας ισχυρισμός ότι «κοιτάξτε, ήταν μια καλή επένδυση αυτό, οδήγησε στην διάλυση της σοβιετικής ένωσης».

Αλλά θα έπρεπε να προσέχουμε τι σπέρνουμε, γιατί ανάλογα θα θερίσουμε.

Αν αυτά τα λέγαμε εμείς, θα ήταν μια τετριμένη άποψη. Αλλά όχι. Αυτά είναι λόγια της Hillary Clinton, το 2010, σε μια απ’ τις ακροάσεις της «επιτροπής εξωτερικών υποθέσεων» των ηπα, όταν ήταν υπ.εξ. της πρώτης κυβέρνησης Ομπάμα…

Δεν θα έλεγε ποτέ ότι «τότε τους χρηματοδοτούσαμε εμείς, τώρα τους χρηματοδοτούν οι σύμμαχοί μας»! Η «επιχειρήση κυκλώνας», η μυστική επιχείρηση της cia για τον εξοπλισμό και την χρηματοδότηση του αντάρτικου πολέμου κατά της Μόσχας απ’ το 1979 ως το 1989 (όταν η Μόσχα ηττημένη πια αποχώρησε απ’ το αφγανιστάν), θεωρητικά τουλάχιστον είχε τελειώσει το 2001 (την 11η Σεπτέμβρη) όταν το σύμπαν έμαθε την ύπαρξη μιας (ανύπαρκτης ουσιαστικά) οργάνωσης με το όνομα «αλ Κάιντα».

«Αλ Κάιντα» στα αραβικά σημαίνει «η βάση». Εκ των υστέρων μάθαμε ότι τέτοια οργάνωση δεν υπήρξε ποτέ. Το τμήμα προπαγάνδας της Ουάσιγκτον έδωσε αυτό το όνομα σε έναν μικρό αριθμό ολιγομελών ένοπλων οργανώσεων με ιδεολογική συγγένεια αλλά χωρίς σπουδαία οργανωτική σχέση, με αντιαμερικανική δράση στη μέση Ανατολή… Έδωσε αυτό το όνομα επειδή οι «νονοί» εμπνεύστηκαν απ’ την βάση δεδομένων που είχαν απ’ τους μουτζαχεντίν των ‘80s· και επειδή το «αλ Κάιντα» ήταν εύκολο να λέγεται στις λατινογενείς δυτικές γλώσσες, σε σχέση με τα δύσκολα αληθινά ονόματα των οργανώσεων. Μ’ άλλα λόγια το «αλ Κάιντα» ήταν, απλά, το εμπορικό όνομα που διάλεξε η Ουάσιγκτον για τον «προληπτικό και μακρύ πόλεμό της κατά της τρομοκρατίας»…

 

Ιστορία (;) 2…

Σάββατο 4 Νοέμβρη. Το αφγανιστάν παρέμενε εκεί, στη θέση του, στην κεντρική ασία, χωρίς να απασχολεί πια ούτε την cia ούτε το αμερικανικό καθεστώς. Μέχρις ότου ο σκληρός «ιστορικός» πυρήνας των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών ανακατέλαβε την εξουσία στη Μόσχα (: Πούτιν), εκπαραθυρώνοντας τον Γιέλτσιν και τους εκλεκτούς του – στα τέλη των ‘90s. Αυτό οι ειδικοί του αμερικανικού ιμπεριαλισμού το εξέλαβαν (μάλλον σωστά) σαν την αφετηρία μιας πιθανής ανασυγκρότησης της ρωσίας. Και άρα σαν επερχόμενη απειλή.

Ο «αμερικανικός 21ος αιώνας» ξεκίνησε απ’ το γεωγραφικό σημείο που είχε τελειώσει ο «αμερικανικός 20ος» έχοντας πυροδοτήσει την διάλυση της ε.σ.σ.δ.: το αφγανιστάν. Η 11η Σεπτέμβρη «χρεώθηκε» στην «αλ Κάιντα» και στον μπιν Λάντεν, αυτός ήταν στο αφγανιστάν, άρα… Ο έλεγχος της κεντρικής ασίας είχε χαθεί το ’89 για την Μόσχα· όμως το 2001 έπρεπε να κερδηθεί «αυτοπροσώπως» απ’ την Ουάσιγκτον. Καλού κακού… Προληπτικά…

Κι έτσι έγινε. Εύκολα. Ύστερα έπρεπε να κατακτηθεί «αυτοπροσώπως» και η μέση Ανατολή. Όχι μόνο το ιράκ αλλά και η συρία με το ιράν. Το σχέδιο κόλλησε έως βραχυκύλωσε στο ιράκ· η Τεχεράνη έβαλε το χέρι της στο βραχυκύκλωμα, ίσως και η Μόσχα. Αλλά σιγά σιγά «ξανάπιασαν δουλειά» οι ειδικοί, για ένα καινούργιο σχέδιο: αυτό που δεν μπορούσε πια να κάνει ο αμερικανικός στρατός «αυτοπροσώπως» θα το επιχειρούσε μια καινούργια, αναβαθμισμένη «τρομοκρατική» επιχείρηση, ο isis. Ο οποίος, σε αντίθεση με την «αλ Κάιντα», θα καταλάμβανε εδάφη και θα δημιουργούσε κράτος – στη συρία και στο ιράκ κατ’ αρχήν.

Αυτό το σχέδιο θα πετύχαινε (χάρη και στην δήθεν «αντιτρομοκρατική εκστρατεία» εναντίον του απ’ τις ηπα και τους συμμάχους τους!…)· ως τα μέσα του 2015 τα πράγματα πήγαιναν καλά… Το χάλασε ένας απ’ τους ανταγωνιστές: η «ανεβασμένη» Μόσχα. Και στην αρχή κρυφά κι ύστερα φανερά ένας «παρίας» που ήταν στο στόχαστρο: η απελευθερωμένη απ’ την διεθνή δυτική απομόνωση (χάρη στην 5+1 συμφωνία για το πυρηνικό της πρόγραμμα) Τεχεράνη.

Ακόμα κι αν κρατήσει βάσεις στην περιοχή η Ουάσιγκτον έχει ηττηθεί σε σχέση μ’ αυτό που σκόπευε. Ακολουθώντας την ανάποδη τροχιά από γεωγραφική άποψη, οι αντίπαλοί της έχουν προετοιμάσει υπέρ τους το έδαφος και στα υψίπεδα του ινδοκούς: σε μια «θεαματική» στροφή οι ταλιμπάν τώρα εξοπλίζονται απ’ την Μόσχα· στηρίζονται διακριτικά και απ’ το Πεκίνο.

Βάσεις στο αφγανιστάν διαθέτει ακόμα ο αμερικανικός στρατός. Αλλά την κεντρική ασία δεν την κατέχει πια… Και οι πραγματικοί συσχετισμοί είναι πολύ χειρότεροι, σε βάρος της Ουάσιγκτον, από ότι πριν 16 χρόνια, όταν ξεκινούσε τον «μακρύ και προληπτικό» 4ο παγκόσμιο πόλεμο…

Σοφία…

Σάββατο 4 Νοέμβρη. Οι «δυτικοί», με το κόμπλεξ ανωτερότητας που τους εξασφαλίζει η ιστορία τους (πρώτα αποικιοκρατία και δουλεία και μετά 2 + 1 παγκόσμιοι πόλεμοι) τείνουν να σνομπάρουν την ανατολή· εκτός απ’ την ιαπωνία, που θεωρείται ένα «δυτικό καθεστώς» στον ειρηνικό. Συνεπώς η επανεκλογή του Xi Jinping στην ηγεσία του κινεζικού “κομμουνιστικού” κόμματος (και κατά συνέπεια στην ηγεσία του κράτους) και, ειδικά, η τρισίμισυ ωρών ομιλία του, πέρασαν, γενικά, σαν τρίτης σημασίας ζήτημα (ενώ, κάθε τιτίβισμα του ψόφιου κουναβιού, γίνεται θέμα… ).

Λάθος από κάθε άποψη. Αν προσέξει κανείς, για παράδειγμα, τα τεχνολογικά άλματα που κάνει ο κινεζικός καπιταλισμός, σε συνδυασμό μάλιστα με την τεράστια οικονομική και πληθυσμιακή βάση του, καταλαβαίνει ότι έρχεται με μεγάλη ταχύτητα να “σπρώξει” όλους τους άλλους, τους “παλιούς”, απ’ τα βάθρα τους. Πράγμα που σημαίνει ότι στον οξυνόμενο παγκόσμιο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό το Πεκίνο είναι παράγοντας πρώτης γραμμής. Το να έχει λοιπόν κανείς ανοικτά τ’ αυτιά του όχι στο τι λένε οι αντίπαλοι του Πεκίνου γι’ αυτό αλλά στο τι λέει το ίδιο το καθεστώς για τον εαυτό του, έχει την σημασία του.

Ο Xi Jinping, που θα έχει θητεία άλλων 5 χρόνων, δεν έκρυψε την προοπτική της παγκόσμιας «επιρροής» του Πεκίνου για τις επόμενες δεκαετίες. Φυσικά την παρουσίασε σαν «αγαθή», υπέρ της win – win συνεργασίας των κρατών, της ευημερίας των πολιτών, της ελευθερίας του εμπορίου, της δημοκρατίας, κι άλλα τέτοια ωραία. Δεν έχει σημασία. Από συμβολική άποψη, η διαφορά του «οράματός» του σε σχέση με το αγχωμένο «america first» του ψόφιου κουναβιού, είναι η αναμενόμενη διαφορά ανάμεσα σε μια υπερδύναμη σε παρακμή και υποχώρηση και σε μια καινούργια, σε άνοδο, με αυξημένη αυτοπεποίθηση. Φυσικά ο κινεζικός ιμπεριαλισμός, κατά τον Xi Jinping, δεν είναι ιμπεριαλισμός. Είναι μεταστάλαξη του “κινέζικου παραδείγματος” (και του “σοσιαλισμού” φυσικά!) σε όλο τον κόσμο, αν ο κόσμος θελήσει…

Ο Xi Jinping προσδιόρισε στις βασικές τους γραμμές δύο δεκαπενταετή (!!!) πλάνα. Το ένα απ’ το 2020 ως το 2035, το δεύτερο απ’ το 2035 ως το 2050. Είναι πολύ πιθανό ότι ο 64χρονος σήμερα Xi Jinping δεν θα ζήσει να δει το τέλος του δεύτερου· φαίνεται όμως ότι οι διάδοχοί του θα ακολουθήσουν την γραμμή, που δεν είναι ιδιαίτερα πολύπλοκη στη σύλληψή της: “καταπολέμηση των ανισοτήτων” στο εσωτερικό του κινέζικου καπιταλισμού, πρώτη θέση σ’ όλες τις τεχνολογίες αιχμής, και ακόμα πιο συστηματική οικονομική / εμπορική επέκταση. Οι “δρόμοι του μεταξιού” είναι ένα βασικό εργαλείο κινεζικών επενδύσεων, δηλαδή ενός νέου κύματος καπιταλιστικής αξιοποίησης, για επιλεγμένες ζώνες του συνόλου της ασίας· σίγουρα και της κεντρικής… Και ο “δρόμος των big data” είναι το βασικό εργαλείο για τον ασφυκτικό έλεγχο του πληθυσμού.

Ο Xi Jinping κάλεσε τον πλανήτη να υιοθετήσει την “σοφία” του κινεζικού καπιταλιστικού μοντέλου. Ξέρει πάντως κι αυτός, όπως ξέρουν και οι ανταγωνιστές του, πως η “σοφία βρίσκεται στην κάννη του όπλου”…