Έξω (δεν) πάμε καλά

Τετάρτη 21 Μάρτη. Μα τι θέλει πια αυτό το “ευρωπαϊκό ελεγκτικό συνέδριο”; Μας λέει κάτι καινούργιο; Όφουου! Τα ξέρουμε αυτά κύριοι!!! Τα ξέρουμε και τα κρύβουμε όσο χρειάζεται για να προστατέψουμε τους ανθρώπους μας!!! Εσείς, τώρα, τι θέλετε;

Έψαξαν και τι πήγαν και βρήκαν αυτοί οι παλιοευρωπαίοι, ασφαλώς πράκτορες του Σόιμπλε και της Μέρκελ. Ότι, λέει, στην θρυλική “ολυμπία οδό”, την τιμημένη “εθνική” Κορίνθου – Πατρών, που αν υπήρχε ο λυρισμός άλλων εποχών το Γεφύρι της Άρτας θα ωχριούσε μπροστά της (αν και δεν χρειάστηκε να χτίσει ο εργολάβος ούτε την γάτα του…), σ’ αυτό το σπουδαίο έργο λοιπόν, σε σχέση με την αρχική συμφωνία / ανάθεση της κατασκευής, η έκταση των έργων μειώθηκε κατά 45%, αλλά το κόστος ανά χιλιόμετρο αυξήθηκε κατά 69%. Αυτό μεταφράστηκε σε επιπρόσθετη επιβάρυνση της τάξεως των 678 εκατ. ευρώ. Δηλαδή: και λιγότερα έγιναν, και πιο ακριβά, να και 678 μύρια ευρώ ζεστά και παντελονιασμένα…

Ρε δεν πάνε να χαθούνε οι παλιοευρωπαίοι; Έκατσαν και υπολόγισαν (αν είναι δυνατόν!!! Την ώρα που τα δύο παιδιά μας στενάζουν στις φυλακές του Edirne αυτοί μετράνε λεφτά!!! Φτου τους!!!) ότι μόνο για 3 απ’ τα «μεγάλα έργα», τα οποία έγιναν σαν σδιτ (χρηματοδοτημένα σε μεγάλο βαθμό απ’ την ε.ε.) και παραχωρήθηκε στους εργολάβους η είσπραξη του 55% των διοδίων τους (τα υπόλοιπα είναι φπα και φόρος), δηλαδή τον «Ε 65» (ας πούμε: Λαμία / Εγνατία), την Ολυμπία οδό (Κόριθνος / Πάτρα) και τον Μορέα (Κόρινθος / Καλαμάτα / Σπάρτη) υπήρξε υπερκοστολόγηση 1,2 δις. ευρώ…

Σιγά τ’ αυγά!!! Μόνο γι’ αυτά τα 3 το εθνικό καρτέλ των εργολάβων εισέπραξε “καπέλο” 1,2 δις ευρώ; Ε, και λοιπόν; Το τσάκωσε η «ελληνική επιτροπή ανταγωνισμού»! (Δείτε στην ασταμάτητη μηχανή: το καρτέλ, Δευτέρα 12 Μάρτη). Το τσάκωσε και το κτύπησε κάτω σαν χταπόδι!!! Του έβαλε, για όλες τις λαμογιές όλων των «δημόσιων έργων» στην ελλάδα απ’ το 1989 ως το 2010, το συνολικό εξοντωτικό πρόστιμο των … 80 εκατομύρων ευρώ…

Συγγνώμη δηλαδή… Μόνο απ’ αυτά τα τρία «μεγάλα έργα» έξτρα παντελόνιασμα 1,2 δις. Μείον πρόστιμο 80 μύρια, ίσον καθαρό παντελόνιασμα 1,12 δισεκατομύρια. Μόνο απ’ αυτά τα 3. Όλα τα υπόλοιπα bonus… Plus «καθάρισμα» δωροδοκιών, δωροληψιών· δηλαδή της υπόληψης διάφορων προσώπων (και) του βαθέος κράτους.

Και τι θέλει τώρα αυτό το «ευρωπαϊκό ελεγκτικό συνέδριο»; Εδώ υπάρχουν δύο ευρωπαίοι στρατιωτικοί «όμηροι» στα χέρια της οθωμανικής αυτοκρατορίας, κι αντί να τρέξουν να τους λευτερώσουν κάθονται και ασχολούνται με μικροποσά…

(Σε λίγο θα τα ζητήσουν και πίσω…)

Η μεγάλη περικύκλωση…

Τρίτη 20 Μάρτη. Άρχισε λοιπόν. (Ο Ερντογάν δεν πρόκειται να χαρεί για καιρό την κατάληψη της Afrin!): χάρη στο ελληνικό σατανικό σχέδιο, το τουρκικό καθεστώς ξαναπερικυκλώνεται· ή, τέλος πάντων, μπορεί και να την πατήσει: Μεγάλες δυνάμεις που δεν είναι ακριβώς φιλικές προς το ελλαδιστάν (η Μέρκελ ήπιε το αίμα του λαού· στο κατάρ είναι μουσουλμάνοι άρα φαλλοκράτες· όσο για τον Πούτιν; προδότης!!) καλούνται να … απελευθερώσουν τους δύο έλληνες καραβανάδες!!!

Ο πλανήτης κρατάει την ανάσα του!! Και το ηλιακό σύστημα!!! Και ο γαλαξίας ολόκληρος!!!! Αν μπει στο ματς, δίπλα στον κυρ Ιβάν και ο κυρ Γιάνης (είναι στον πάγκο αυτή τη στιγμή…) το γήπεδο θα γύρει οριστικά…

Το όνομά της…

Τρίτη 20 Μάρτη. Το ότι τα φασισταριά έχουν ξεσαλώσει, για «το όνομά της», είναι βολικό. Απειλούν, στέλνουν σφαίρες, κάνουν όλα όσα κωμικά απαιτεί ο καταμερισμός εργασίας του βαθέος κράτους.

Γιατί η αλήθεια είναι ότι οι «ροζ» δεν είναι καθόλου «προδότες»!!! Αυτοί ήταν που «άνοιξαν το παιχνίδι» στο φασισταριό, και μάλιστα νωρίς… Ο κυρ Ιβάν ήταν ακόμα πολύτιμος φίλος τους όταν χρηματοδοτούσε το πρόσφατο συλλαλητήριο στη Σαλονίκη… Ο κοτζάμ πρωθυπουργός ψόφιος κοριός τον αρχιτραγότατο επισκέφτηκε πρώτο πρώτο (που ακούστηκε, ε; Πρωθυπουργός πάει στον αρχιτράγο, να του εξομολογηθεί για το «εθνικό θέμα»…) για να κουβεντιάσουν επί του ζητήματος… Μας ήταν πολύ ξεκάθαρο απ’ την αρχή πως όλη η ιστορία απ’ την μεριά και της Κουμουνδούρου, απέναντι στην κυβέρνηση Zaev, ήταν ένα χυδαίο blame game… Ο ογκόλιθος Nick the greek το μόνο που προσπαθεί να κάνει σαν υπ.εξ. είναι να το παίζει «αθώος» του αίματος της ελληνικής ιμπεριαλιστικής πολιτικής…

Φυσικά ο συ.ριζ.α., σαν κόμμα, μπορεί να υποφέρει από μια ακόμα σχιζοφρένεια· με βάση τις ιστορικές γραφές του. Αλλά ήταν ο ψόφιος κοριός και όχι κάποιος Φαήλος ή κάποιος «παμμακεδόνας» που ξεκαθάρισε ότι η δημοκρατία της μακεδονίας πρέπει να αλλάξει το σύνταγμά της – αν θέλει να της κάνει το ελλαδιστάν την «τιμή» και την «χάρη» να καταδεχτεί να την θεωρήσει «μη επιθετική»… Και αυτή τη βίαιη, αποικιοκρατική, ιμπεριαλιστική «γραμμή» την μοίρασαν στα μήντια (όλα τα καθεστωτικά) τα non papers του Μαξίμου και του ελληνικού υπ.εξ. – και όχι τίποτα τελειωμένοι στρατόκαβλοι. (Αυτοί περιμένουν δίπλα).

Γι’ αυτό μιλάμε για «καταμερισμό εργασίας» μέσα στο βαθύ κράτος. Αν οι ροζ (για τους φαιούς δεν υπάρχει θέμα…) ήθελαν να τελειώσει αυτή η ιστορία με έντιμο και όχι ιμπεριαλιστικό τρόπο, θα το είχαν κάνει με τον ίδιο τρόπο που πέρασαν, π.χ., την επέκταση της φορολογικής ασυλίας στις μπίζνες των εφοπλιστών, το καλοκαίρι του ’15 (υπουργός Σταθάκης…), συν κάποιες δωροδοκίες: θα είχαν φέρει το θέμα λίγο πριν κλείσει για καλοκαίρι το κοινοβούλιο, χωρίς ιδιαίτερες φανφάρες, με μια συνεννοησούλα με κανά αντιπολιτευόμενο κόμμα, λίγο μετά που ο παοκ θα πανηγύριζε το πρωτάθλημα – πέρυσι!

(φωτογραφία: Μεγάλες στιγμές του ελληνικού κράτους / παρακράτους: Αριστέρα το μεγαλοστέλεχος, αν και υπάλληλος, δίνει λογαριασμό στο αφεντικό δεξιά για τα «βαφτίσια». Η θεία Λίτσα δεν είναι μεν στο κάδρο αυτοπροσώπως, είναι όμως σαν ιδέα. Και φυσικά εκστασιάστηκε όταν το είδε: Αυτός είναι αληθινός ηγέτης… είπε … Καταλαβαίνει τη θέση του!

Η γειτονιά έφαγε ένα απόγευμα να καταλάβει για ποιον μιλάει, αλλά μετά νύχτωσε – μαύρο σκοτάδι – και τα παράτησε… Αργότερα, μέσα στην άγρια νύχτα, ακούστηκαν τα βαριά βήματα του «παμμακεδονικού» περίπολου / αποσπάσματος: έψαχναν εκείνους που δεν είχαν καταλάβει ποιος είναι ο αληθινός ηγέτης… )

Συγχαρίκια

Τρίτη 20 Μάρτη. Στην διπλωματική τυπολογία, όταν κάποιος εκλέγεται με άμεσες εκλογές σαν ενεργή πολιτική βιτρίνα (ανάλογα με το συνταγματικό καθεστώς μπορεί να είναι είτε «πρόεδρος», όπως π.χ. στη γαλλία ή στη νότια κύπρο, είτε «πρωθυπουργός», όπως π.χ. στην ιταλία ή στην ισπανία) είναι στοιχειώδες δείγμα καλών σχέσεων να τον συγχαρούν την επόμενη ημέρα οι αντίστοιχοι «αρχηγοί» άλλων κράτων, κοντινών, φιλικών, ή απλά «συνεργαζόμενων». Ένα «συγχαρητήρια» δεν στοιχίζει τίποτα, έτσι κι αλλιώς.

Προφανώς το ίδιο ισχύει και για τον Πουτινάκο… Μια σειρά «αρχηγοί κρατών» του έστειλαν τα συγχαρίκια χτες. Και κάποιοι άλλοι όχι. Ανάμεσα στους «όχι» ήταν η ακατανόμαστη δημοκρατία της μακεδονίας… Αλλά και η διάσημη ελληνική δημοκρατία…

Και πάλι, με βάση την διπλωματική αργκώ, αυτή η «καθυστέρηση» μεταφράζεται σε «όχι και τόσο φίλοι». Για την Αθήνα τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: σα σύμμαχος της usa και του ισραήλ, είναι αντίπαλος· με προοπτική να γίνει καθαρός εχθρός, αν έτσι το θελήσουν οι σύμμαχοι του αμερικανο-ισραηλινού άξονα…

Αφού, λοιπόν, Σκόπια και Αθήνα βρίσκονται (σ’ αυτή τη φάση) να έχουν τις ίδιες δουλειές και «α, μωρέ, το ξέχασα» απέναντι στο αφεντικό της Μόσχας, γιατί η δεύτερη δεν κάνει την χάρη στην πρώτη να την πει, επιτέλους, με το όνομά της; Για «εσωτερικούς πολιτικούς λόγους» ίσως.

Τα κουκιά…

(Κάτι κουκιά περισσεύουν και στο μακεδονικό κράτος: κάτω απ’ την πίεση του ρεαλισμού και των ευρωπαϊκών προοπτικών, το δεξιό / ακροδεξιό κόμμα του Γκρουέφσκι, αφού άλλαξε αρχηγό, μετατοπίζεται διακριτικά προς το «κέντρο», αφήνοντας ένα «κενό» στα ακροδεξιά του. Όπως είναι εύλογο, έχουν αρχίσει να εμφανίζονται διάφοροι μνηστήρες για το φασιστο-κρέας.

Αν οι φαιορόζ συμφωνούσαν ότι ο ψεκασμένος και το συνεταιρο-κυβερνητικό του κόμμα έχουν καλές προοπτικές εκεί, μήπως να γινόταν μια καλή εξαγωγή; Από άποψη συνθημάτων, το ίδιο θα έλεγε κι εκεί: «το όνομά μας είναι η ψυχή μας»…)

(φωτογραφία: με τέτοιους συμπαίκτες θα ήταν δυνατόν να χάσει;)

Συρία 1

Τρίτη 20 Μάρτη. Μπορεί η κατάληψη του (μεγαλύτερου μέρους του) θύλακα της Afrin να έχει τονώσει τον βερμπαλιστικό μιλιταριστικό οίστρο του τουρκικού καθεστώτος, αλλά αν δεν του λείπει κάτι είναι ο ρεαλισμός: δεν θα ήταν καθόλου δύσκολο να νικήσει ο τουρκικός στρατός και το όποιο «φιλικό» πεζικό του τους εξαιρετικά υπερτιμημένους (απ’ την αμερικανική και την ισραηλινή προπαγάνδα) ypg, και μάλιστα δεν θα χρειαζόταν καν ο κόπος, αν οι ypg δεν είχαν μπει στον αμερικανικό σταύλο. Αυτός είναι ο αντίπαλος του «μπλοκ της Αστάνα». Οι κούρδοι στην Afrin πληρώνουν, απλά, τις συνέπειες της επιλογής του pkk να γίνει εργαλείο της Ουάσιγκτον, με το εθνικιστικό (and more) όνειρο του «μεγάλου κουρδιστάν». Προς οπουδήποτε. Ακόμα και προς τα μέρη που δεν υπήρχαν καν και καν κουρδικές μειονότητες (κυρίως προς τέτοιες περιοχές)· υπάρχουν όμως πετρέλαια, για επικερδές λαθρεμπόριο.

Οι σχεδιασμοί της Ουάσιγκτον και του Τελ ΑΒίβ στο συριακό (και στο ιρακινό, και όχι μόνο…) έδαφος είναι ο αντίπαλος και της Άγκυρας· τίποτα άλλο!!! Ακριβώς γι’ αυτό, ό,τι και να λένε τα μεγάφωνά της (και, δήθεν ανάποδα, τα ελληνικά φασιστοφερέφωνα), δεν μπορεί να ξεκινήσει να «απελευθερώσει» την Manbij, στα δυτικά του Ευφράτη, όσο υπάρχει εκεί αμερικανικός στρατός. Κι αν αυτός φύγει, δεν θα χρειαστεί καν να κινηθεί ο τουρκικός: θα φύγουν μαζί με την αστερόεσσα και οι ypg… Η Manbij ποτέ δεν ήταν κουρδική περιοχή, απλά κατακτήθηκε απ’ τον αμερικανικό στρατό και παραδόθηκε στον κουρδικό εθνο-μεγαλοϊδεατισμό. Όπως η Raqqa (για την οποία, ας το θυμήσουμε, επί πολύ καιρό οι ypg αρνούνταν να ματώσουν εναντίον της, «ανεβάζοντας» τα ανταλλάγματα που πήραν απ’ την Ουάσιγκτον). Όπως ολόκληρη η συριακή έκταση στα ανατολικά του Ευφράτη, ως τα σύνορα με το ιράκ, όπου οι αμερικάνοι ήδη σπέρνουν έξτρα πόστα.

Το ότι οι ypg κατέχουν το 25% της συριακής επικράτειας (όντας, οι κούρδοι σαν εθνότητα και όχι σαν μέλη ενός εθνικιστικού κόμματος, κάτι μεταξύ 8% και 10% του συριακού πληθυσμού) είναι μαγική εικόνα. Στην πραγματικότητα, εκτός απ’ τον θύλακα της Afrin (που είχε όντως κουρδικό πληθυσμό, αν και όχι πλειοψηφικό), όλα τα υπόλοιπα τα έχει καταλάβει ο αμερικανικός στρατός και διάφοροι σύμμαχοί του: οι ypg, δηλαδή το pkk, είναι απλά η πρόθυμη βιτρίνα.

Έναντι αυτού του πασίγνωστου γεγονότος, η Άγκυρα δεν μπορεί να στείλει τον στρατό της, όσα μερακλώματα κι αν νοιώθει μετά την κατάληψη της Afrin! Ο συγκεκριμένος θύλακας ήταν παρατημένος απ’ τους πάντες, και πρώτα απ’ όλα απ’ το ίδιο το pkk: δεν έχει πετρέλαια, οπότε δεν έχει λεφτά!!! Απο κεί και πέρα, αν ήταν ρεαλιστικό να επιτεθεί ο τουρκικός στρατός σε περιοχές ελέγχου του αμερικανικού, τότε θα το έκανε πρώτος και καλύτερος ο συριακός! Αν όχι κάτι άλλο, είναι πιο έμπειρος στο χώμα…

(φωτογραφία: Ο κόσμος το έχει τούμπανο, αλλά το pkk και οι υποστηρικτές του κρυφό καμάρι: μέχρι να αλλάξει (αν αλλάξει…) προσανατολισμούς η Ουάσιγκτον, μπροστά από κάθε σημαία των ypg βρίσκεται τουλάχιστον ένα αμερικανικό τεθωρακισμένο. Εκτός απ’ την Afrin βέβαια· αλλά είναι αυτό εξήγηση για την μυωπία;)

Συρία 2

Τρίτη 20 Μάρτη. Μετά την Afrin λοιπόν (εκτιμάμε…) έρχονται τα «μεγάλα λόγια» απ’ την Άγκυρα! Υπάρχει ένα σχέδιο απαγκίστρωσης των αμερικάνων απ’ την Manbij, ένα είδος δημιουργίας μιας «γκρίζας ζώνης», το οποίο ήταν υπό διαπραγμάτευση με το αμερικανικό υπ.εξ. υπό τον Tillerson· τώρα αυτός σχόλασε… Ωστόσο στην Άγκυρα ήξεραν καλά και απ’ τα πριν ότι τα λεγόμενα του (πρώην πια) αμερικάνου υπ.εξ. δεν ήταν σίγουρο ότι θα γίνουν πράξη, αφού η γραμμή του αμερικανικού πενταγώνου ήταν διαφορετική. Τώρα η Άγκυρα περιμένει να δει τι θα κάνει ο διάδοχος στο υπ.εξ. , ο πρώην διευθυντής της cia Pompeo, σε σχέση μ’ αυτό το σχέδιο (ήταν να υπογραφτεί χτες, αλλά μετά την απόλυση του Tillerson, το πράγμα αναβλήθηκε…)

Οι όποιες πραγματικές εξελίξεις θα υπάρξουν (και δεν θα τις μάθουμε) πρώτα στις συναντήσεις των υπ.εξ. και ύστερα στις συναντήσεις κορυφής του “μπλοκ της Αστάνα”, που έχουν προγραμματιστεί για τον επόμενο 1 με 1,5 μήνα. Ο σχεδιασμός των επόμενων κινήσεων του “μπλοκ” (στο οποίο πάντα να θυμάστε ότι ανήκει και η Δαμασκός και – πάντα διακριτικά – το Πεκίνο) δεν είναι απλός: οι αμερικάνοι δεν θα φύγουν απ’ το συριακό πεδίο μάχης (επειδή “έπεσε η Afrin”!!)· ίσως, μάλιστα, κάνουν το αντίθετο: επιτεθούν για να βελτιώσουν τις θέσεις του και, κυρίως, για να κόψουν την οδική / χερσαία επικοινωνία Βαγδάτης / Δαμασκού. Ούτε, όμως, και για την Ουάσιγκτον τα πράγματα είναι απλά και εύκολα στο συριακό πεδίο μάχης.

Για να προεκτείνουμε τις δηλώσεις του Lavrov (δείτε πριν 2 ημέρες): σ’ έναν πόλεμο που δεν είναι πια proxy δεν είναι εύκολη υπόθεση μια ελεγχόμενη «κατευθείαν αναμέτρηση»…

Εν τω μεταξύ οι «πολιτικές διαδικασίες» για το συριακό μέλλον, που προωθούσε το «μπλοκ της Αστάνα», έχουν παγώσει εδώ και καιρό. Ένας απ’ τους λόγους είναι ότι φάνηκε απαραίτητο ένα ακόμα μεγαλύτερο ξεκαθάρισμα επί του εδάφους….

(Η φωτογραφία είναι 4 μηνών: στις 22 Νοέμβρη του 2017, στο ρωσικό Sochi. Όταν βγει η επόμενη θα σας ενημερώσουμε. Μέχρι τότε ευχηθείτε να μην είναι ντυμένοι και οι τρεις στο χακί…)

Nànnuflày

Δευτέρα 19 Μάρτη. Ένας γέρος Tuareg επιστρέφει στο τόπο που μεγάλωσε, στη Σαχάρα… Θυμάται… Όμως ένα παράξενο τέρας μεγαλώνει διαρκώς.

Οι Tinariwen, απ’ το τελευταίο τους (περσινό) άλμπουμ “Elwan”. Επειδή έχουμε αργήσει για την υποσαχάρια Αφρική: το τέρας, εκεί, μεγαλώνει..

(Elwan, στα Tamashek, την γλώσσα των Tuareg, σημαίνει κυριολεκτικά «ελέφαντες». Αλλά χρησιμοποιείται μεταφορικά για να υποδείξει τους ένοπλους και τις εταιρείες που λιμαίνονται τους ανθρώπους και τα υποθέματα της ερήμου…

Γι’ αυτό πρέπει να πούμε μερικά πράγματα το γρηγορότερο…. Η τόσο όμορφη μουσική δεν θα εξουδετερώσει το τέρας… Όχι μόνη της, σίγουρα… Οι παλιοί αντάρτες μπορεί να μην ξαναπάρουν τα όπλα, όμως κάποιοι νεώτεροι θα το κάνουν…)

Οι προφήτες της Αποκάλυψης…

Δευτέρα 19 Μάρτη. Δεν αξίζει να σχολιάσουμε όλα όσα έχουν ειπωθεί και γραφτεί εδώ και δύο μήνες, όλα αυτά τα “βαριά και σπουδαία”, τα “ξέρω εγώ”, “τα έχω και διδακτορικό – στη γεωπολιτική…”, για την επικείμενη ήττα του τουρκικού στρατού και του fsa πεζικού του στην εισβολή στον θύλακα της Afrin· για το «στρίμωγμα» της τουρκίας (αλλά και της ρωσίας…)· για την επικείμενη διάλυση της τουρκικής επικράτειας· για τον Αρμαγεδώνα που απειλεί τον «σουλτάνο»· για τις χρυσές εποχές που κάποτε θα έρθουν για το ρημαγμένο ελλαδιστάν… Δεν αξίζει: θα βουλιάξουν στον περίγελω της ιστορίας. Εκεί όπου ανήκαν πάντα.

Ο εθνικισμός καταστρέφει τον εγκέφαλο· κι αν είναι παρατεταμένος τον καταστρέφει οριστικά. Υπάρχει και ο αντεστραμμένος εθνικισμός, εθνικισμός που εμφανίζεται σαν κάτι άλλο, μυθολογία που παριστάνει την ανάλυση· γι’ αυτόν κάποια άλλη στιγμή (κι αυτός μαλάκα σε κάνει πάντως!!). Το γεγονός είναι ότι τα εθνικά μεγάφωνα πρέπει τώρα να κρύψουν το μουδιασμά τους: μετά την κατάληψη του μεγαλύτερου μέρους του θύλακα της Afrin και της πόλης της ίδιας (οι ypg, προς έκπληξή μας, την εγκατάλειψαν αμαχητί· και καλά έκαναν…) το καθεστώς Erdogan ισχυροποιείται ακόμα περισσότερο. Όχι μόνο στο εσωτερικό της τουρκίας· αυτό είναι δευτερεύον. Ισχυροποιείται διεθνώς, τόσο σαν τμήμα του «μπλοκ της Αστάνα» (γιατί, αυτή είναι η αλήθεια, χωρίς την υποστήριξη Μόσχας, Τεχεράνης και Δαμασκού δεν θα ήταν έτσι εύκολη αυτή η εκστρατεία…) όσο και έξω απ’ αυτό. Ο οξυνόμενος ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός δεν ασχολείται με «καλούς τρόπους» για να «απομονώσει» τον τραχύ Ερντογάν! Την ισχύ λαμβάνει υπόψη του!!! Ωμό, ζόρικο – αλλά σε ενδοκαπιταλιστικές συγκρούσεις ζούμε διάολε!!! Τα γάντια έχουν βγει, δεν το έχει καταλάβει κανείς;

Φυσικά, είναι γνωστό (άλλο αν τα εθνικά μεγάφωνα ζουν για να το διαστρέφουν…) ότι η Άγκυρα ΔΕΝ σκοπεύει «να κάνει πόλεμο κατά της ελλάδας»!!! Εκείνο που θέλει το τουρκικό καθεστώς, άσχετα από κυβέρνηση, διαχρονικά, είναι να κόψουν οι έλληνες την μεγαλοϊδεατική τους αναίδεια, και να σταματήσουν να τo ζαλίζουν με τις παπαριές τους… «Η τουρκία δεν έχει αοζ στη Μεσόγειο», «η τουρκία δεν πρέπει να έχει πρόσβαση στο Αιγαίο», «η τουρκία κλέβει παλληκάρια…», «η τουρκία το ένα… η τουρκία το άλλο…»: το ελληνικό εθνικό κόμπλεξ, άλλοτε σαν ιμπεριαλιστική επιθετικότητα και άλλοτε σαν «παριστάνω το θύμα της τουρκικής βαρβαρότητας» έχει σπάσει παγκόσμια ρεκόρ.

Οι ιμπεριαλιστικοί προσανατολισμοί της τουρκίας βρίσκονται αλλού κι αλλιώς. Για την ακρίβεια ο τουρκικός καπιταλισμός έχει τέτοια δυναμική ώστε θα μπορούσε εύκολα να ηγεμονεύει ευρύτερα χωρίς «αρβύλες στο έδαφος» εκτός συνόρων: τα υπό εξέλιξη «επενδυτικά σχέδια» σε διάφορα κράτη της αφρικής είναι μια καλή ένδειξη γι’ αυτό. (Ας το επαναλάβουμε: δεν έβαλε «μέσο» ο Ερντογάν για να συμπεριληφθεί ο τουρκικός καπιταλισμός στην top εικοσάδα του πλανήτη, στους g20… Ο ελληνικός σε ποια θέση βρίσκεται είπαμε;)

Αν η στρατηγική των “μηδενικών προβλημάτων” του πρώην υπ.εξ. και διανοούμενου Νταβούτογλου (η οποία, παρεπιπτόντως, επίσης “βρώμαγε” στους έλληνες – με τίποτα δεν είναι ευχαριστημένοι!!!) που ακολουθήθηκε για σχεδόν 10 χρόνια απ’ τους τούρκους ισλαμοδημοκράτες εγκαταλείφθηκε απ’ το 2011 και μετά, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η Άγκυρα βεβαιώθηκε πως η Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ θα κάνουν κομμάτια την συριακή επικράτεια (με την οποία η τουρκία έχει ένα τεράστιο σύνορο) έτσι κι αλλιώς. Θεώρησε, λοιπόν, ότι ο isis ή κάτι παρόμοιο θα εξασφάλιζε τα νότια τουρκικά σύνορα απ’ το συρο-κουρδικό pkk.

Όταν, μετά την ρωσική επέμβαση, η Άγκυρα κατάλαβε ότι το αμερικανο-ισραηλινό σχέδιο έχει σοβαρούς και αποφασισμένους αντιπάλους και ότι δεν θα δουλέψει, όχι μόνο άλλαξε τακτική, όχι μόνο πρόσθεσε το δικό της βάρος ώστε να αποτύχει, αλλά επιπλέον άρχισε να προσανατολίζεται στο να αναλάβει «αυτοπροσώπως» την εκκαθάριση τμημάτων της βορειοσυριακής επικράτειας. Το πραξικόπημα του 2016 επιβεβαίωσε στον Ερντογάν αυτό που φοβόταν: ότι η Ουάσιγκτον είναι αδίστακτη στους σχεδιασμούς της… (Λογικό!!). Απο εκείνο το σημείο και μετά η Άγκυρα πείστηκε οριστικά ότι δεν πρέπει να εμπιστεύεται τις ηπα, και ότι πρέπει να δράσει στρατιωτικά – μέσα σε άλλη συμμαχία.

Πράγμα που κάνει εδώ και καιρό· ξεκινώντας απ’ την “ασπίδα του Ευφράτη”…

(φωτογραφία: τα τουρκικά τανκς κάνουν παρέλαση στο κέντρο της Afrin… Και η “κεντρική επιτροπή” του pkk, κάμποσα χιλιόμετρα ανατολικότερα, στην άλλη όχθη του Ευφράτη, κάνει την ζωή της κάτω απ’ την αμερικανική ομπρέλλα… Δεν έχει άδικο: οι κομματικές γραφειοκρατείες πάντα είχαν τον τρόπο τους…)

Οι ζητιάνοι

Δευτέρα 19 Μάρτη. Τώρα οι έλληνες πελάτες του ethnocedon ελπίζουν στην απειλή ενός ypg οπλαρχηγού, ότι δηλαδή οι ypg θα ξεκινήσουν «αντάρτικο» στην Afrin… Παρηγοριά στον άρρωστο ώσπου να βγει η ψυχή του: καλύτερα να έριχναν μια ματιά στο τι κάνουν οι ένοπλοι του isis και των υπόλοιπων χρηματοδοτούμενων απ’ το Ριάντ και το Τελ Αβίβ οργανώσεων, πριν χάσουν έδαφος (μια πόλη ας πούμε) και αφού το χάσουν: πολύ πιο σκληροτράχηλοι απ’ τους ypg, «αντάρτικο πόλης» δεν κάνουν!! Και υπάρχει ένας τουλάχιστον απλός λόγος γι’ αυτό: με τέτοιον τρόπο δεν ανακτάς εδάφη! Για ποιον λόγο, άραγε, η Jaush al-Islam, παρότι πολιορκείται και βομβαρδίζεται τόσον καιρό στην ανατολική Ghouta, δεν έφυγε (πράγμα που το επεδίωκαν Άσαντ ‘n’ friends…) ώστε να γυρίσει μετά σαν “αντάρτικο πόλης”; Επειδή ξέρει πως όταν χάνεις έδαφος δεν το παίρνεις πίσω με … “τρομοκρατία”!

Never mind. «Αν η πραγματικότητα δεν ταιριάζει με τις εθνοφαντασιώσεις, τόσο το χειρότερο γι’ αυτήν!». Θα συνεχίσουμε να ακούμε εθνοβλακείες: είναι αστείρευτη εθνική παραγωγή. Ήδη, ξεπηδάνε σαν βατράχια στο βάλτο. “Δυνάμωσε αγάπη εκείνη την κασέτα που είναι μεσ’ το ράδιο και είναι γάμησέ τα”: Αφού η Άγκυρα δεν έγινε κόλαση εδώ και 2 μήνες, θα γίνει από τώρα και μετά (τραγουδάνε οι ζαλισμένοι «πατριώτες») γιατί, τώρα που θα αρχίσουν οι κούρδοι τον ανταρτοπόλεμο, ίσως και τρομοκρατικές ενέργειες εντός τουρκίας («το ευχόμαστε»!) θα στριμωχτεί ο Ερντογάν και τότε θα πρέπει να δούμε προς τα που θα εκτονώσει την πίεση που θα νοιώσει… Εννοούν οι προφέσορες της εθνικής αυτοϊκανοποίησης: «εναντίον της φτωχής πλην τίμιας ελλάδας θα εκτονώσει»… Οιμέ!!! Αλί και τρισαλί!!!

Το κακό είναι πως είναι πολλοί εκείνοι που τ’ “αγοράζουν” όλα αυτά, χωρίς να έχουν το ελάχιστο συμφέρον ή την ελάχιστη συναίσθηση. Από διανοητική οκνηρία, από ευκολία, από βαρεμάρα, καταδέχονται να γίνονται αναπαραγωγοί οποιασδήποτε βλακείας φαίνεται “εθνικά πιασάρικη”…

Το γκουβέρνο 1

Δευτέρα 19 Μάρτη. Πριν 4 μήνες και κάτι μέρες, την Τρίτη 14 Νοέμβρη, κάτω απ’ τον τίτλο ελληνικές βιτρίνες είχαμε γράψει (ακριβώς!):

Αν το ροζ σκέλος της φαιορόζ συμμαχίας θα ήθελε να κάνει μια “καλή πράξη” για να βοηθήσει το φαιό, θα έπρεπε να το βοηθήσει να “απελευθερωθεί” απ’ αυτήν την κυβερνητική αγάπη και να ξαναγίνει αντιπολίτευση, κάμποσους μήνες πριν τις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν γίνουν αυτές. Το να πάνε αγκαλίτσα μέχρι τέλους σημαίνει ότι το κόμμα του ψεκασμένου δεν έχει καμία πιθανότητα να ξαναδεί βουλευτικούς μισθούς. Η μόνη του ελπίδα είναι να απελευθερώσει “πλέρια” (όπως θα έλεγαν άλλοτε) τον ακροδεξιό εαυτό του, μπας και πουλήσει έναν λόγο ύπαρξης στα “δεξιά της δεξιάς”.

Θα ήταν ένα ύστατο χαίρε της Κουμουνδούρου σε φίλους και αδελφούς! Θα ήταν, επίσης, ένας παλιός, αυθεντικός, πασοκικός υπολογισμός: “έτσι θα κόψουμε ψήφους από…” Όμως για να γίνει αυτό κάμποσους μήνες πριν τις επόμενες εκλογές, θα πρέπει οι ροζ να βρουν κοινοβουλευτικά / κυβερνητικά ανταλλακτικά για να κρατήσουν την πλειοψηφία και να πορευτούν εκείνους τους μήνες. Φλερτάρουν καιρό με αυτήν την προοπτική, μέσα από μισόλογα και μισοδηλώσεις. (Θα μπορούσαν να πουλήσουν μια καινούργια κολεγιά ακόμα και σαν “αντιφασισμό” – είναι ικανοί!) Χρειάζονται 7 (αν δεν κάνουμε λάθος) βουλευτές, ακόμα κι αν είναι “άτομα” για να καλυφθούν στο ενδεχόμενο της “απελευθέρωσης” του ψεκασμένου απ’ την συμμαχία και την κυβέρνηση.

Θα ήταν, άραγε, παράξενο αν οι ροζ εύχονταν η επανακατασκευή ενός “επίσημου μικρού πασοκ” (το “μεγάλο” είναι ως τώρα οι ίδιοι, και ελπίζουν ότι θα είναι για καιρό…) να αφήσει και μερικά κοινοβουλευτικά λιμά ξέμπαρκα, για όποτε τα χρειαστούν; Ή θα ήταν παράξενο αν υπάρχει κάποια ανησυχία στο γκουβέρνο για την πιθανότητα να μην περισσέψουν αρκετοί (τουλάχιστον 7) για το μπάλωμα;

…

Τότε δεν έπαιζαν ούτε “συλλαλητήρια για την μακεδονία”, ούτε “οι στρατιώτες μας που είναι όμηροι” (κοτζάμ υπ.αμ. είσαι ρε ψεκασμένε! Αν είναι “όμηροι” γιατί δεν στέλνεις τα κομμάντα σου να τους απελευθερώσουν;), “ούτε ο αγωνιστής Σαββίδης”, ούτε διάφορα άλλα ψιλά παπατζιλίκια. Δεν ήταν, λέμε, η “συγκυρία” που μας έσπρωχνε σε ανατριχιαστικές σκέψεις για “φιλικά διαζύγια”… Ήταν η εμπειρία και η pure analysis!…

Έχετε προσέξει τίποτα;

(φωτογραφία: Τι μούτρα είναι αυτά ρε μπάρμπα; Πού πήγε η αγάπη κι εκείνα τα γλυκόλογα;)