Πρωτοκοσμικός εκφασισμός 2

Τετάρτη 17 Απρίλη. Ο ισραηλινός Gideon Levy, μόνιμος συνεργάτης της κεντρώας εφημερίδας Ha’aretz, γύρω στα 65, που ξεκίνησε δηλώνοντας «πατριώτης ισραηλινός» και έχει φτάσει στο σημείο να υποστηρίζει ότι η μόνη του ελπίδα είναι το διεθνές κίνημα BDS, δείχνει τρομαγμένος μ’ αυτά που ζει. Σ΄ένα πρόσφατο μετεκλογικό άρθρο του με τίτλο «η νέα εξαθλιωμένη ισραηλινή δημοκρατία» γράφει μεταξύ άλλων:

… Η Δεύτερη [ισραηλινή] Δημοκρατία δεν θα κρύβει πια αυτά που συμβαίνουν στην αυλή της, ούτε θα προσπαθεί να αποστασιοποιηθεί…. Η Πρώτη Δημοκρατία χαρακτηριζόταν από ένα μίγμα πραγματικότητας και εξαπάτησης: η μόνη δημοκρατία στη μέση Ανατολή αλλά, πριν απ’ όλα, με στρατιωτική διακυβέρνηση σε αραβικές περιοχές, κι ύστερα με στρατιωτική δικτατορία στα κατεχόμενα εδάφη. Ήταν η αγαπημένη στη μέση Ανατολή αλλά επίσης το τελευταίο αποικιοκρατικό καθεστώς στον κόσμο.

Όλα αυτά τέλειωσαν. Η επόμενη κυβέρνηση θα είναι συνέχεια της προηγούμενης, αλλά πιο δυνατή, πιο υπερεθνικιστική και ρατσιστική, λιγότερο δημοκρατική και νόμιμη. Και, πρέπει να το παραδεχτώ, θα είναι πιστότερη αντανάκλαση της πραγματικότητας…

Η φωτιά που ξεκίνησε στη διάρκεια της προηγούμενης κυβέρνησης θα εξαπλωθεί. Τα δικαστήρια, τα μήντια, οι ομάδες υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η αραβική κοινότητα θα την νοιώσουν γρήγορα…. Το αεροδρόμιο Ben Gurion θα κλείσει ακόμα περισσότερο σε όσους κάνουν κριτική στο καθεστώς. Οι μκο θα βγουν εκτός νόμου. Οι άραβες θα αποκλειστούν ακόμα περισσότερο απ’ ότι τώρα, για να καταλάβουν τι σημαίνει εβραϊκό κράτος με μόνο εβραίους βουλευτές….

Ο Levy (κι όχι μόνον αυτός) θεωρεί ότι τώρα πια κάποιες πετροχούντες της αραβικής χερσονήσου μπορούν να τα «βρουν» με το ισραηλινό καθεστώς· επειδή τους μοιάζει όλο και περισσότερο.

Ο έλληνας σύμμαχος συμφωνεί…

Το ελληνικό καθεστώς

Τετάρτη 17 Απρίλη. Πολλοί, πιθανότατα και κάποιοι / ες που διαβάζουν αυτές τις γραμμές, πιστεύουν (θέλουν να πιστεύουν) ότι αν κάποιος αγκαλιάσει έναν φασίστα (μπορεί και περισσότερους…) έχει κάθε περιθώριο και δικαίωμα να ισχυρίζεται, παρ’ όλα αυτά, ότι είναι «γνήσιος δημοκράτης» – μπορεί και «προοδευτικός».

Δεν επαληθεύεται στην καθημερινή ζωή! Φιλίες με φασίστες δεν κάνει κανένας αν δεν είναι ομοϊδεάτης – είτε το δείχνει είτε όχι. Γιατί θα έπρεπε να ισχύει κάτι άλλο στη «ζωή» των διακρατικών σχέσεων και συμμαχιών; Επειδή τα κράτη και οι «εθνικές πολιτικές» τους είναι οππορτουνιστικές ενώ η καθημερινή ζωή όχι; Χα!

Ο μόνος λόγος είναι αυτός: επειδή στην μικρούλα ζωή μας δεν βλέπουμε (και δεν θέλουμε να δούμε) τι σημαίνει η σφικτή αγκαλιά του κράτους που χρηματοδοτούμε σαν φορολογούμενοι / ες και σαν υπήκοοι με άλλα κράτη – συμπεριλαμβανόμενων καθαρόαιμα φασιστικών.

Θα είχε νόημα, άραγε, να δηλώνει κανείς αντιφασίστας, δημοκράτης, κομμουνιστής, αναρχικός στη γερμανία ή στις ηπα του 1970 και να κάνει τουμπεκί ψιλοκομμένο για τις σχέσεις του κράτους «του» με την τότε χούντα στην ελλάδα; Δεν θα ήταν καταγέλαστος, γελοίος, και τελικά τσατσορούφιανος, όποιος υποστηρίζε ότι «εγώ ασχολούμαι με τον φασίστα του οικοδομικού μου τετραγώνου, παραπέρα δεν με νοιάζει», ε; Θα ήταν….

Όταν τα αμερικάνικα ή τα ισραηλινά ή ποιός ξέρει ποιά άλλα πολεμικά και πληρώματα εκπαιδεύονται στα μέρη μας δεν μοιάζει σα να έρθει ένας φασίστας να «εκπαιδευτεί» σε δολοφονίες στο γραφείο, στο μπαρ, στη βιοτεχνία, στην εταιρεία που δουλεύουμε – αυτό είναι σίγουρο… Για την ακρίβεια: το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν υπάρχει η ίδια αμεσότητα, η ίδια εγγύτητα, η ίδια στενά εμπειρική συνάφεια με τους δράστες και τους στόχους του εγκλήματος.

Όμως φτάσαμε στον 21ο αιώνα, μετά από πολλές δεκαετίες σκληρών ταξικών / κοινωνικών αγώνων και δυναμικού διεθνισμού, για να νομιμοποιήσουμε την πεποίθηση πως σημασία έχει μόνον ό,τι βρίσκεται σε απόσταση 2 ή 3 μέτρων απ’ τη μύτη μας; Αν η απάντηση είναι «ναι», όποιος / όποια το λέει, ας το ξεκαθαρίσουμε: το να έχεις μια «ακτίνα ενδιαφέροντος» όση επιτρέπει το Εγώ σου είναι ήδη σπονδή στον νεο – νεο – φασισμό. Και κανείς δεν πρόκειται να κρυφτεί πίσω απ’ τις καλές προθέσεις του «έντιμου κυρ Παντελή» του 21ου αιώνα. Καμμία εντιμότητα!

Η συμμαχία του ελληνικού κράτους με το ισραηλινό, με το αμερικάνικο, και με το αιγυπτιακό δεν είναι «μια φράση στις ειδήσεις». Συγκροτείται από οικονομικά συμφέροντα, σχέσεις εργασίας, σχέσεις ζωής και θανάτου, μαζικές υποτιμήσεις (χρηματικές αλλά, επίσης, διανοητικές, ηθικές, συναισθηματικές) που δουλεύονται και εφαρμόζονται πρώτα και κύρια στο εσωτερικό κάθε επικράτειας. Είναι αόρατες; Έτσι λένε… Είναι αναίμακτες; Έτσι λένε… Είναι αδιάφορες; Έτσι λένε…

Εμείς θα το πούμε με δυο κουβέντες: ο ιμπεριαλισμός εκτός συνόρων είναι πάντα, πρώτα και κύρια, πετυχημένος ιμπεριαλισμός εντός συνόρων! Διανοητικός, ηθικός, συναισθηματικός, ιδεολογικός ιμπεριαλισμός των αφεντικών εναντίων της οικουμενικής εργατικής συνείδησης – εκεί που ασκούν την εξουσία τους. Εναντίον των δικών τους προλετάριων….

Κι έτσι, οι εκατομμύρια μικρές (: μικροαστικές) σφαίρες ακτίνας 2 ή 3 μέτρων απ’ την ακτίνα της μύτης του καθενός, οι μπουρμπουλήθρες που είναι σίγουρες ότι έχουν κάποιο «άσυλο», αποδεικνύονται λάδι στη μηχανή του εγκλήματος.

Norte Dame

Τετάρτη 17 Απρίλη. Μια φωτιά είναι μια φωτιά. Μια φωτιά σε ένα μνημείο είναι φωτιά σε ένα μνημείο. Μια φωτιά σ’ ένα χριστιανικό μνημείο, δεν είναι τίποτα άλλο από μια φωτιά σ’ ένα χριστιανικό μνημείο.

Με το συμπάθειο, αλλά η «παγκόμια συγκίνηση» για την φωτιά στη Norte Dame είναι, απλά, δημαγωγική προβοκάτσια. Η φωτογραφία με τον σταυρό μέσα στην μισοκαμμένη εκκλησία (όργανο βασανιστηρίων που έκανε top ιερό σύμβολο η πιο διεστραμμένη θρησκεία ever) είναι σκέτη προπαγάνδα.

Με όλο τον σεβασμό (ή την φιλική ανοχή…) στα μνημεία όλων των πολιτισμών όλου του πλανήτη, για τα οποία ωστόσο ισχύει (κατά πως έλεγε ένας Walter Benjamin) ότι … δεν έχει υπάρξει ποτέ τεκμήριο πολιτισμού που να μην είναι ταυτόχρονα τεκμήριο βαρβαρότητας, για την ασταμάτητη μηχανή ισχύουν αδιαπραγμάτευτα τα λόγια ενός τούρκου κομμουνιστή:

… Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό

πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο

είναι ένας άνθρωπος που τον ‘μποδίζουν να βαδίζει,

είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε.

Οι γάλλοι υπήκοοι χρηματοδοτούν και στηρίζουν τον στρατό τους να σκοτώνει στη ζώνη του Sahel. Και τώρα φλέγονται από εθνική συγκίνηση και ενότητα γύρω από μια εκκλησία… (Για να συνεχίσει ο στρατός τους να σκοτώνει).

Ακόμα κι αν έτσι γουστάρουν, αυτό δεν είναι «παγκόσμια υπόθεση»!

Το ξέρουμε με βεβαιότητα. Το ξέρουν και πολλοί / πολλές ακόμα.

Δαντελωτά ακρογιάλια

Τρίτη 16 Απρίλη. … Η γεωγραφία της ελλάδας είναι ιδανική για ασκήσεις [είπε ο αμερικάνος καραβανάς Jamie LaValley, του οποίου η ταξιαρχία πήρε μέρος στις ασκήσεις]. «Μπορούμε να κάνουμε επιχειρήσεις πάνω απ’ το Αιγαίο και σε μεγάλο ύψος πάνω απ’ τον Όλυμπο, που είναι πολύ κοντά… Είναι το μόνο μέρος στα 18 χρόνια που είμαι στον στρατό που τα συνδυάζει όλα: βουνά, πεδιάδες και θάλασσα».

Η πατρίς σε ευχαριστεί κυρ LaValley!!! Χρόνια τώρα ψάχνει τι άλλο μπορεί να προσφέρει προς τέρψη πέρα απ’ τη θάλασσα και τον ήλιο… Να που το βρήκε – και πρέπει να πούμε ένα μεγάλο «εύγε» στο φαιορόζ γκουβέρνο γι’ αυτό: συνδυασμός βουνού, κάμπου, κοιλάδων και θάλασσας για να εκπαιδεύονται τα αμερικανικά πολεμικά. Σε συγκεκριμένες (και κλιματικές…) συντεταγμένες – αυτό εννοείται.

Και για πού εκπαιδεύονται οι yankees και οι φίλοι τους απ’ το Τελ Αβίβ, για νάχουμε καλό ερώτημα; Ποιός ξέρει; Ο φιλόξενος χορηγός των βουνών, των κάμπων και των θαλασσών παριστάνει τον ανήξερο. Για πού να εκπαιδεύονται άραγε; Μήπως για την Αρκτική; Μήπως για να περνάνε γιαγιάδες στο δρόμο;

Όποιος υποψιαστεί ότι οι μεσημβρινοί της εκπαίδευσης στο γραφικό ελλαδιστάν συμπίπτουν με εκείνους του βόρειου ιράν είναι σκέτο αντεθνικό στοιχείο…

(Σε ποιές περιπτώσεις, είπαμε, η «υπόθαλψη εγκληματία» είναι κακούργημα;)

Το ψόφιο κουνάβι του Αμαζόνιου

Τρίτη 16 Απρίλη. Φταίει η φασιστική ιδιοσυγκρασία του· όμως αυτή ακριβώς τον έκανε αξιαγάπητο στο ρατσιστικό, απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ – φίλο κι αδελφό. Ο Netanyahou έτρεξε να του σφίξει με εγκαρδιότητα το χέρι μετά την εκλογή του· αφού θα μετέφερε κι αυτός την πρεσβεία του στην Ιερουσαλήμ / al Quds. Αλλά ο Bolsonaro, πρόεδρος της βραζιλίας, το εννοεί αυτό που είναι.

Μιλώντας στους φασίστες ηγέτες των ευαγγελιστών της βραζιλίας (που τον ψήφισαν με χέρια και πόδια), και ίσως γνωρίζοντας ποια είναι ακριβώς η ιδεολογική συγγένεια των ευαγγελιστών φασιστών χριστιανών με τους ισραηλινούς φασίστες, ο Bolsonaro το πέταξε, μιλώντας για το Ολοκαύτωμα:

… Μπορούμε να συγχωρήσουμε, αλλά δεν μπορούμε να ξεχάσουμε. Αυτό το σχόλιο είναι δικό μου… «Να συγχωρήσουμε τους δράστες του Ολοκαυτώματος» εννοούσε.

Κάποιοι στο Τελ Αβίβ (όχι ο Netanyahou….) βγήκαν απ’ τα ρούχα τους. Συνεπώς μια τόσο αυθεντικά και κραυγαλέα ναζιστική / αντισημιτική δήλωση από έναν φίλο κι αδελφό χρειάζεται γρήγορη διαχείριση. Για παράδειγμα ο Dani Dayan, ισραηλινός πρέσβης στη Μπραζίλια, έτρεξε να υπερασπιστεί τον Bolsonaro, λέγοντας (μέσω social media) ότι τα λόγια του παρεξηγήθηκαν:

… Σε κανένα σημείο του λόγου ο πρόεδρος δεν έδειξε ασέβεια ή αδιαφορία για όσα υπέφεραν οι εβραίοι… δήλωσε.

Σωστά κατάλαβε ο ανώατατος κρατικός υπάλληλος του Τελ Αβίβ. Γιατί όταν αξιοποιείς σαν κράτος τις τακτικές και την ιδεολογία των ναζί, κατά κάποιον τρόπο «τους συγχωρείς»….

Η διεθνής νομιμότητα πάνω απ’ όλα!

Τρίτη 16 Απρίλη. Ούτε ένας ούτε δύο, αλλά τριανταεφτά πρώην υπ.εξ. (και κάποιοι more) ευρωπαϊκών κρατών αποφάσισαν (με ανοικτή επιστολή τους) να συμβουλέψουν την ε.ε. να απορρίψει το ψοφιοκουναβικό «deal του αιώνα» αν δεν είναι δίκαιο για τους Παλαιστίνιους…. Και να υπερασπιστούν «την λύση των δύο κρατών».

Η παλιά κουβέντα «πρέπει νάσαι πολύ λέρα για να κυβερνάς γαλέρα» σε νέα αιματηρά μεγαλεία – έστω και από «πρώην»!! Όλοι αυτοί εδώ και δεκαετίες, κάποτε σε πόστα (δύο από δαύτους γ.γ. του νατο…) δεν εμπόδισαν την εξέλιξη του ισραηλινού απαρτχάιντ…. Δεν ήθελαν. Τώρα, μέσα σ’ ένα κείμενο που υπερασπίζεται «την δημιουργία δύο κρατών στα σύνορα πριν απ’ το 1967, με την Ιερουσαλήμ σαν πρωτεύουσα και των δύο κρατών», σε μια μόνο πρόταση αναφέρουν:

… Το ισραήλ και οι κατεχόμενες παλαιστινιακές περιοχές γλυστρούν στην πραγματικότητα ενός κράτους με ανισότητα δικαιωμάτων. Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί. Για του ισραηλινούς, για τους παλαιστίνιους, ή για εμάς στην Ευρώπη…

Πράγματι, απ’τα μέσα της δεκαετίας του ’90, όλα τα ευρωπαϊκά κράτη έκαναν ό,τι μπορούσαν (το πιο ήπιο ήταν να σφυρίζουν αδιάφορα και να κάνουν τις δουλειές τους) γι’ αυτό το «γλύστρημα»… Και τώρα, που το ψοφιοκουναβιστάν σκοπεύει να επικυρώσει το απαρτχάιντ, αυτοί οι πρώην του ευρωπαϊκού καπιταλισμού παριστάνουν τους «άγιους», με “ηθικό πλεονέκτημα”. Νοσταλγούν τα «δύο κράτη»….

Είναι μια τελευταία βρώμικη και ύπουλη βοήθεια στο ρατσιστικό Τελ Αβίβ. Γιατί, διαφορετικά, αντί να κάνουν τον σταυρό τους λέγοντας «απεταξάμην» μπροστά σε κάτι που και οι ίδιοι βοήθησαν να γίνει, θα έπρεπε να σταθούν ενώπιον των ευθυνών τους: την χρήση κάθε διαθέσιμου μέσου (και υπάρχουν πολλά και αποτελεσματικά) για να ανατραπεί το απαρτχάιντ καθεστώς! Ένα κράτος; Ναι, ένα – αλλά με πλήρη ισότητα δικαιωμάτων· και, φυσικά, ανεμπόδιστη την επιστροφή των εκατοντάδων χιλιάδων παλαιστίνιων προσφύγων. Αυτό που οι ίδιοι εύκολα θα αποκαλούσαν ένα δημοκρατικό κράτος…

Αλλά όχι. Αν θέλεις να σεγοντάρεις την τωρινή κατοχή και το τωρινό απαρτχάιντ «θυμάσαι» μια κάποια, κάποτε, κάπως «λύση δύο κρατών»…. Είναι σα να θες να ξορκίσεις το σωματεμπόριο ορκιζόμενος στην ιερότητα της οικογένειας….

Ωστόσο αυτό που προσπαθούν να απωθήσουν οι ευρωπαϊκές (και όχι μόνο) πολιτικές βιτρίνες μέσα απ’ την δήθεν «ευαισθησία» τους μπαίνει σταθερά στην ημερήσια διάταξη του αγώνα. Κι όχι μόνο στην κατεχόμενη Παλαιστίνη· παγκόσμια.

Απ’ τα κάτω…. Είναι στο δικό μας χέρι να το επιβάλλουμε!

Βαριές κατασκευές

Τρίτη 16 Απρίλη. Για καθαρά πληροφοριακούς λόγους: αυτό στη φωτό είναι ένα όχημα που στρώνει τις ράγες μιας σιδηροδρομικής γραμμής. Κινέζικο (φαίνεται), όμως ίσως υπάρχει κι αλλού.

Με δεδομένο πως έχει ολοκληρωθεί η υποδομή (οι βάσεις, με άλλα παρόμοιου είδους μηχανήματα…) το θηρίο στρώνει 4 χιλιόμετρα ράγες την ημέρα – μαζί με τους σχετικούς ελέγχους.

Ας πούμε ότι ανήκει στην κατηγορία «2η βιομηχανική επανάσταση plus». Όπου στο plus δεν συμπεριλαμβάνονται τα ζόρια των «εθνικών εργολάβων» α λα γκρέκα, το καρτέλ των κτελ και των οδικών μεταφορικών εταιρειών, και άλλα νόστιμα.

 

Κορέες

Τρίτη 16 Απρίλη. …Θέλω να το ξεκαθαρίσω για μια ακόμα φορά ότι είμαι απόλυτα αποφασισμένος να εργαστώ με την κυβέρνηση της νότιας κορέας για να γράψουμε ένα καινούργιο κεφάλαιο στην ιστορία των λαών μας, ένα κεφάλαιο ειρήνης και αμοιβαίας ευημερίας… Οι ηπα πιέζουν την κυβέρνηση της νότιας κορέας για να καθυστερήσουν τις εξελίξεις και να εμποδίσουν την εφαρμογή των ενδο-κορεατικών συμφωνιών… Η κυβέρνηση της νότιας κορέας πρέπει να γίνει συνήγορος των συμφερόντων του κορεατικού λαού αντί να ενεργεί σαν «μεσάζοντας»…

Αυτά, μεταξύ άλλων, δήλωσε ο βορειοκορεάτης Kim μιλώντας πριν λίγες μέρες στο συνέδριο του κόμματός του. Με δεδομένο ότι στην ίδια ομιλία ξεκαθάρισε ότι ενδιαφέρεται μεν για μια ακόμα συνάντηση με το ψόφιο κουνάβι αλλά «όχι με τα ίδια μυαλά» όπως στο Hanoi, η Πγιονγκγιάνγκ φαίνεται διατεθειμένη να κάνει όσα της αναλογούν για να παρακαμφθεί η Ουάσιγκτον σε ότι αφορά την κορεατική χερσόνησο. Αλλά αυτά που της αναλογούν είναι το σχετικά πιο εύκολο κομμάτι της ιστορίας.

Τα δύσκολα πέφτουν στον νοτιοκορεάτη Moon…

Les Filles de Illighadad

Δευτέρα 15 Απρίλη. Η tuareg Fatou Seidi Ghali ζει στο Illighadad, ένα μικρό χωριό στον κεντρικό νίγηρα. Έμαθε κιθάρα μόνη της, παρατηρώντας σχολαστικά τον αδελφό της και παίζοντας κρυφά με την κιθάρα του όταν αυτός έλειπε απ’ το σπίτι. Ακολουθώντας τους μουσικούς δρόμους που εγκαινίασαν οι Tinariwen, έφτιαξε μια μπάντα με συνομίληκές της απ’ το χωριό (τις Les Filles de Illighadad), και έβγαλαν τον πρώτο τους δίσκο το 2014. Ήδη από μουσική άποψη δίνουν την δική τους διάσταση στα desert blues.

Ποιός ξέρει; Αν φέτος οι Tinariwen και ο Bombino παίξουν στην Αθήνα, μπορεί σε καμιά δεκαριά χρόνια να δούμε τις κόρες του Illighadad από κοντά…

Ελεύθερη Παλαιστίνη!

Δευτέρα 15 Απρίλη. Κάπου ανάμεσα στα σιδερικά, στ’ άρβυλα, στα αλεξίσφαιρα γιλέκα και στα κομμάντο ραφτά, διακρίνεται ένα πρόσωπο – στο πεζοδρόμιο. Στο πλάνο κυριαρχεί ο ένοπλος ισραηλινός φασισμός / ρατσισμός: ο «ένοχος», απ’ την άλλη, πήγε προς το τζαμί του al-Aqsa παρότι είχε περικυκλωθεί. Στις 12 του περασμένου Μάρτη τόλμησε να κάνει τέτοιο πράγμα ο «τρομοκράτης»….

Θα μπορούσαν και να τον σκοτώσουν. Τώρα απλά θα το φυλακίσουν. Μπορεί επ’ αόριστον.

Στη μέση: ισραηλινοί στρατιώτες μοστράρουν ένα ισραηλινό πιτσιρίκι που έχει ντυθεί «παλαιστίνιος βομβιστής αυτοκτονίας»… Δείγμα της διαρκούς μαύρης προπαγάνδας του καθεστώτος….

Κάτω: Οι περισσότεροι εκεί είναι φασίστες· αλλά όχι όλοι. Υπάρχουν λίγοι / λίγες, υπάρχει ο «εσωτερικός εχθρός», τον οποίο το απαρτχάιντ καθεστώς έχει ακόμα το περιθώριο να αγνοεί.

Λίγες εκατοντάδες ισραηλινών διαδηλώνουν στις 30 Μάρτη έξω απ’ το ισραηλινό πεντάγωνο την αλληλεγγύη τους στην παλαιστινιακή αντίσταση.

Σ’ όλο τον κόσμο το ίδιο: Ελεύθερη Παλαιστίνη!