Ο κόσμος των πυρηνικών…

Τρίτη 1 Μάη. Μ’ αυτά τα δεδομένα (που μόνο περιληπτικά θυμίζουμε εδώ) οι καταγγελίες του Netanyahu θα προκαλούσαν καγχασμό σε οποιοδήποτε άλλο σύμπαν … εκτός απ’ το καπιταλιστικό. Όμως ακριβώς επειδή το εδώ σύμπαν είναι καπιταλιστικό, πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχουν ιδιοκτήτες (πυρηνικών) Αρμαγεδώνων που έχουν «ελευθέρας», ειδικά εναντίον αντιπάλων που δεν έχουν τέτοιο stuff, γι’ αυτό είναι εύλογο ότι διάφορα κράτη απ’ την δεύτερη κατηγορία φτιάχνουν κι αυτά πυρηνικά όπλα, λιγότερο ή περισσότερο κρυφά. Το «για να αμυνθούμε» είναι ένα λογικό επιχείρημα, ακόμα κι αν δεν είναι πάντα τόσο ειλικρινές όσο ακούγεται. Είπαμε: ο κόσμος είναι καπιταλιστικός…

Το πακιστάν κατάφερε να φτιάξει κρυφά πυρηνικά όπλα, επειδή είχε ήδη τέτοια η αντίπαλος ινδία. Η Ουάσιγκτον δεν πήρε χαμπάρι τίποτα παρά μόνο όταν η Ισλαμαμπάντ έκανε την πρώτη πυρηνική της δοκιμή· too late… Η βόρεια κορέα έφτιαξε πυρηνικά όπλα επειδή την έχει στο μάτι η πυρηνική Ουάσιγκτον… Και το ιράν θα ήταν εύλογο να φροντίζει την πυρηνική του προίκα, αφού είναι στο μάτι τόσο της Ουάσιγκτον όσο και του Τελ Αβίβ… Που είναι το “αμαρτωλό” ή το “παράλογο”;

Πουθενά. Απλά ο κόσμος είναι καπιταλιστικός. Κι όταν οι ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις οξύνονται “όποιος φάει τον άλλον πρώτος”. Γι’ αυτό ο Netanyahu εμφανίστηκε τόσο καμαρωτός και γλαφυρός για το «κρυφό πυρηνικό πρόγραμμα του ιράν». Μόνο που υπάρχει μια λογική αντίφαση στις «αποκαλύψεις» του: αν όντως η Τεχεράνη έχει έστω και μία ατομική βόμβα, θα φροντίσει να την χρησιμοποιήσει· εναντίον του Τελ Αβίβ. Αυτό σημαίνει πως αν είσαι σίγουρος ότι έχει, δεν βγαίνεις να το δηλώσεις ότι το ξέρεις… Ενώ, αν ξέρεις ότι δεν υπάρχουν πυρηνικά (και ότι τα «στοιχεία» σου είναι πάνω από 15 χρόνια παλιά…), τότε είσαι άνετος… Να προβοκάρεις…

Συνεπώς οι δήθεν «αποκαλύψεις» πρέπει να εννοηθούν όχι στο «αστυνομικό» αλλά στο γεω-πολιτικό περιβάλλον τους. Σε καμιά δεκαριά ημέρες το ψόφιο κουνάβι θα ανακοινώσει την απόφαση της μεγαλειότητάς του για την παραμονή ή μη των ηπα στη συμφωνία 5+1 για τα πυρηνικά του ιράν· όλο και περισσότεροι προεξοφλούν ότι η Ουάσιγκτον θα την απορρίψει. Θα υπάρξει μια κάποια διεθνής κατακραυγή απ’ τα υπόλοιπα 4 κράτη που την έχουν υπογράψει (γερμανία, γαλλία, αγγλία, ρωσία). Συνεπώς ο Netanyahu θέλει (με άγαρμπο τρόπο, αλλά υπάρχει τίποτα καλύτερο;) να αφοπλίσει προκαταβολικά αυτά τα 4 κράτη, με την προβοκατόρικη «αποκάλυψη» ότι η Τεχεράνη σας κοροϊδεύει… Όποιος το φάει (διάφορα ευρωπαϊκά και αμερικανικά καθεστωτικά μήντια, εξαγορασμένα, σίγουρα…)

Επιπλέον, δεν παρέλειψε να αποκαλύψει, ότι η Τεχεράνη απέκτησε πυρηνικό know how απ’ την Πγιονγκγιάνγκ… Όχι τίποτα άλλο, αλλά για να μην ξεγελαστεί – τέτοιο καιρό – το ψόφιο κουνάβι απ’ το φωτοστέφανο του Kim…

Πόλεμος ισραήλ – ιράν

Τρίτη 1 Μάη. Μένουμε για λίγο ακόμα στα ισραηλινά κατορθώματα: το Τελ Αβίβ έχει συμμαχία με την Αθήνα, και αργά ή γρήγορα αυτή η τελευταία θα κληθεί να κάνει περισσότερα απ’ το να είναι ένα φιλόξενο πεδίο άσκησης ισραηλινών πιλότων.

Την Κυριακή το βράδυ ο ισραηλινός στρατός είχε πράγματι μια επιτυχία στην συριακή επικράτεια. Είτε με ειδικούς «μικροπυραύλους», είτε με χερσαίο σαμποτάζ, είτε με άλλον τρόπο κατάφερε να κτυπήσει στρατιωτικές εγκαταστάσεις στο εσωτερικό της συρίας· στην Hama και, πιθανόν, στο Aleppo. Επρόκειτο για αποθήκες πυρομαχικών· και σε μία τουλάχιστον περίπτωση η εγκατάσταση ήταν σε χρήση «ιρανών» (ή και της Χεζμπ’ αλλάχ). Αναφέρθηκαν νεκροί «ιρανοί», που θα μπορούσαν να είναι και μισθοφόροι απ’ το αφγανιστάν ή αλλού. Η Τεχεράνη αρνείται ότι υπήρξαν νεκροί «φρουροί της επανάστασης» (όμως θα είχε λόγο να το αρνηθεί ακόμα κι αν υπήρχαν: για να μην πιεστεί να απαντήσει…)

Για το τι καταστράφηκε απ’ αυτές τις επιθέσεις δεν έχουμε σχηματίσει ακόμα σχετικά ασφαλή γνώμη. Γράφονται διάφορα, αντιθετικά, από διαφορετικές μεριές. Όμως το γεγονός είναι ότι η επίθεση «διέφυγε» της προσοχής του συριακού συστήματος αεράμυνας· άγνωστο τι εντόπισαν τα ρωσικά, στις βάσεις. Αυτή η επίθεση ήταν, λοιπόν, μια πετυχημένη ρελάνς στα όσα υποστηρίζει η Μόσχα για τις αναχαιτίσεις των αμερικανικών, γαλλικών και αγγλικών πυραύλων στις 14 Απρίλη.

Το άλλο γεγονός είναι ότι το Τελ Αβίβ έχει ξεκινήσει τον πόλεμο κατά της Τεχεράνης· επί συριακού εδάφους. Κανονικά, και τον εννοεί. Το πλεονέκτημα τέτοιων επιθέσεων είναι ότι η συρία μόνο τυπικά παραμένει «ανεξάρτητο κράτος». Επι της ουσίας θεωρείται εδώ και χρόνια πολεμικό play ground, όπου όποιος θέλει και μπορεί…

Αυτό περιορίζει αισθητά τις δυνατότητες ιρανικής ανταπόδοσης – είτε απ’ το συριακό έδαφος είτε απ’ το ιρανικό. Το ισραήλ απολαμβάνει πλήρως το καθεστώς «ανεξάρτητου και κυρίαρχου κράτους». Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να κτυπάει στη συρία κατά βούληση, χωρίς να έχει κηρύξει «επίσημα» πόλεμο· όμως όποιος του αντεπιτεθεί θα είναι υπόλογος για «επιθετικότητα», «παραβίαση εθνικής κυριαρχίας», κλπ.

Είναι και αυτή η ασυμμετρία ένα απ’ τα στοιχεία του συριακού πεδίου μάχης· του 4ου παγκόσμιου.

Κορέες

Τρίτη 1 Μάη. Πριν 3 μέρες, το Σάββατο 28 Απρίλη, γράφαμε ανάμεσα σε άλλα:

…. Φαίνεται ότι το δέλεαρ που το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ σπρώχνει στο ψόφιο κουνάβι έτσι ώστε να βραχυκυκλωθούν οι σχεδιασμοί του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στην ανατολική ασία είναι χοντρό: ένα νόμπελ ειρήνης! Μπορείτε να φανταστείτε τι θα έδινε ένα τέτοιο (παθολογικά) ναρκισσιστικό άτομο σαν το ψόφιο κουνάβι για να πάρει, κι αυτός (μετά τον Ομπάμα…), ένα «νόμπελ ειρήνης» – έστω και μαζί με τον Kim;…

Ε, ναι λοιπόν! Η ασταμάτητη μηχανή δεν τζογάρει, δεν παίζει «στοίχημα» (μάλλον εκνευρίζει διάφορους, για διάφορους λόγους)· οπότε δεν μπορεί να κατηγορηθεί για επιπολαιότητα, ασχετοσύνη ή συμφεροντολογία.

Ιδού (ημερομηνία: 30 Απρίλη…):

Τι γλώσσα είναι αυτή;

Δευτέρα 30 Απρίλη. Θα μπορούσε να είναι θέμα συμβολισμών. Αλλά οι έλληνες, που πεθαίνουν για σύμβολα, δεν θα έπρεπε να το κάνουν τόσο εύκολα γαργάρα (εκτός αν το ελληνικό βαθύ κράτος ελέγχει γερά όλα όσα πρέπει, οπότε ας πούμε ότι παίζει “εθνικό τουμπεκί”…). Πολύ απλά: δεν γίνεται κοτζάμ πρόεδρος του ευρωπαϊκού συμβουλίου να μιλάει μια γλώσσα ανύπαρκτη!

Κι όμως, έτσι ακριβώς έγινε! Αυτός ο ανθέλληνας ο Donald Tusk, επισκεπτόμενος τα Σκόπια (τελευταίο σταθμό της βαλκανικής τουρνέ του) είχε το θράσος να μιλήσει σε μια ανύπαρκτη γλώσσα: τα μακεδονικά. Με φόντο ένα ταμπλώ που έγραφε «δημοκρατία της μακεδονίας», στα αγγλικά αλλά και σ’ αυτήν την ανύπαρκτη γλώσσα. Αυτά, την ώρα που ένας έλληνας ογκόλιθος, ένας μαχητής υπουργός εξωτερικών, φυσάει και ξεφυσάει για να πουλήσει (στο εσωτερικό, μόνο εκεί υπάρχει αγορά) την εθνική επιμονή στην ανυπαρξία μακεδονικής εθνότητας και γλώσσας, και την ελληνική απαίτηση για διαγραφή απ’ το σύνταγμα της republic of macedonia οποιασδήποτε αναφοράς σε οτιδήποτε «μακεδονικό».

Αυτό έγινε πριν 3 ημέρες. Και, σ’ αντίθεση με την ελληνική εθνική ευαισθησία ακόμα και στα φταρνίσματα του «αιώνιου εχθρού» Erdogan (για το ποιος έκαψε την Σμύρνη το ’22 μια άλλη φορά· πάντως όχι οι τούρκοι, μαλάκες δεν ήταν!!!) τα μακεδονικά του Tusk δεν στάθηκαν αιτία προετοιμασιών για κήρυξη πολέμου στην ε.ε.! Γιατί; Επειδή δεν έχει το ελλαδιστάν τις δύο γαλλικές φρεγάτες; Επειδή ο άγιος Προφύριος ο καψοκαλυβίτης δεν έχει εκτινάξει ακόμα το ελληνικό διαστημικό πρόγραμμα;

Το ότι ο Tusk επέλεξε να πει μερικά πράγματα και στα μακεδονικά, την συγκεκριμένη στιγμή, δεν είναι άσχετο με τις άοκνες προσπάθειες του ελληνικού κράτους / παρακράτους να επιβάλει ότι δεν υπάρχει τέτοια γλώσσα… Η κολακευτική δήλωσή του (απευθυνόμενος στον Zaev) …Οι προσπάθειές σας έχουν εντυπωσιάσει πολλούς στην Ευρώπη… (ένα είδος «καλώς ξεκινάτε τις ενταξιακές σας διαπραγματεύσεις στην ε.ε.»…) δεν είναι άσχετη με την ήδη ειλημμμένη απόφαση για το «πλησίασμα» τόσο του μακεδονικού κράτους όσο και τους αλβανικού στους μηχανισμούς χρηματοδότησης και ελέγχου της ε.ε.· κι ας «διαπραγματεύεται» ο ογκόλιθος όσο θέλει…

Δείτε όμως τι πρόσθεσε ο αλιτήριος: …Πολλά πράγματα έχουν αλλάξει απ’ το 2015. Τότε ήρθα εδώ εξαιτίας της προσφυγικής κρίσης. Από τότε, αυτός ο προσφυγικός δρόμος έκλεισε, και έτσι θα μείνει…

Είχαμε σχηματίσει τότε την εντύπωση ότι το δήθεν «προσφυγικό πρόβλημα» ήταν απλά μια γενική γεωπολιτική / αστυνομική δοκιμή για το που τελειώνει το ευρωπαϊκό project στα βαλκάνια, που βρίσκονται τα νότια βαλκανικά του σύνορα. Τα σύνορα που έχει, τέλος πάντων, ένα (όχι αποκλειστικά αλλά κυρίως) χερσαίο μπλοκ. Το ότι ο άθλιος αυτός ευρωπαίος / πολωνός γραφειοκράτης το υπενθύμισε προχτές αξίζει να το κρατήσετε κάπου στην μνήμη σας (καλύτερα όχι την ψηφιακή). Ίσως (ίσως λέμε…) το αμερικανόφιλο και αγγλόφιλο ελλαδιστάν, παρ’ όλη την μεγάλη γεωπολιτική ιδέα που έχει για τον εαυτό του, δεν είναι για τον 21ο αιώνα τίποτα περισσότερο από μια buffer zone μεταξύ του project europe και της μέσης Ανατολής… Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την πτωτική τάση της γεωπολιτικής του κερδοφορίας…

Θα δείξει…

(Πολύ κορδώνεται ο ογκόλιθος απέναντι στο μακεδονικό κράτος, ότι «αν δεν μας κάτσετε δεν θα μπείτε στο νατο»!!! Δεν το ξέρει ότι τα Σκόπια θα μπουν στο νατο όχι απ’ την κεντρική είσοδο αλλά απ’ την αυλή;

Ασφαλώς και το ξέρει. Αλλά κάτι πρέπει να πουλήσει ο φουκαράς σαν επιτυχία, μη χαθούν τα κουκιά των μακεδονομάχων…

Και ενώ ο φιλοκυβερνητικός ευρωβουλευτής Κούλογλου υποστηρίζει, όχι λαθεμένα, ότι “στην ευρώπη όλοι γελάνε μαζί μας” – και για “το όνομα μας είναι η ψυχή μας” – και ότι πρέπει οπωσδήποτε να λυθεί το θέμα του “ονόματος” για να δείξουμε ότι εκτός απ’ το να δημιουργούμε προβλήματα μπορούμε να λύνουμε και κανένα, πότε πότε, ο ογκόλιθος εξελίσσεται σε πετυχημένο συλλέκτη καταστροφών οποιασδήποτε λύσης… )

Κορέες

Δευτέρα 30 Απρίλη. Κρατώντας σταθερά την πρωτοβουλία των κινήσεων οι Kim και Moon φαίνεται ότι παίζουν με την αμερικανική (ιμπεριαλιστική) πολιτική στην κορεατική χερσόνησο όπως η γάτα με το ποντίκι. Φαίνεται επιπλέον να το διασκεδάζουν. Στο τελευταίο επεισόδιο αυτού του «παιχνιδιού» ο Kim ανακοίνωσε (μέσω του Moon) ότι θα διαλύσει το (βασικό) κέντρο πυρηνικών δοκιμών στο Punggyi-ri, στα βορειοδυτικά της επικράτειας· και ότι θα καλέσει να παραβρεθούν νοτιοκορεάτες και αμερικάνοι ειδικοί για να επιβεβαιώσουν την αχρήστευσή του.

Κάποιοι θα αναρωτηθούν (και εύλογα κατ’ αρχήν) γιατί ο Kim δεν κράτησε αυτό το «καλό νέο» για την συνάντησή του με το ψόφιο κουνάβι, χρησιμοποιώντας το στο μεταξύ τους «παζάρι». Έτσι θα έδινε στο ψόφιο κουνάβι την χαρά να δείξει την διαπραγματευτική του δεινότητα…

Η γνώμη μας είναι ότι κάνει τέτοιες θεαματικές (και ουσιαστικές με μια έννοια) κινήσεις, και μάλιστα δουλεύοντας μέσα στην (και μέσα απ’ την) ενδοκορεατική συνεννόηση, ακριβώς για να περιθωριοποιηθούν οι ηπα… Πρακτικά το συγκεκριμένο κέντρο πυρηνικών δοκιμών είχε πάθει ζημιές μετά την τελευταία πετυχημένη δοκιμή βόμβας υδρογόνου απ’ το βορειοκορεατικό καθεστώς· αλλά οι αξιωματούχοι του υποστηρίζουν ότι είναι ακόμα λειτουργικό. Το βέβαιο είναι ότι ο Kim έχει ήδη ανακοινώσει ότι η ερευνητική δουλειά με τα πυρηνικά όπλα και τους πυραύλους που θα τα μεταφέρουν έχει ολοκληρωθεί· και ότι δεν απαιτούνται άλλες δοκιμές.

Συνεπώς «κλείνει» ένα κέντρο δοκιμών που δεν χρειάζεται άλλο. Και το κάνει όχι σε συνεννόηση ή μετά από κάποια διαπραγμάτευση με την Ουάσιγκτον· το κλείνει σε συνεννόηση με την Σεούλ. Έτσι ώστε όταν θα γίνει η συνάντηση με το ψόφιο κουνάβι όλοι θα περιμένουν υποχρεωτικά την «αμερικανική ανταπόδοση» σ’ αυτόν τον δρόμο της ειρήνης…

(Εν τω μεταξύ διάφοροι επαγγελματίες «αναλυτές», υποστηρικτές του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και στην ανατολική ασία, έχουν αρχίσει να προσέχουν την συστηματική και διαρκή χρήση, κι όχι μόνο σε σημαίες, της εικόνας της ενιαίας κορεατικής χερσονήσου… Στους χειμερινούς ολυμπιακούς δεν έδωσαν σημασία· είχε ξανασυμβεί, άλλωστε, στο παρελθόν. Βλέποντας ωστόσο πόσο γρήγορα προχωρούν οι εξελίξεις στην κορεατική χερσόνησο με την Ουάσιγκτον ουσιαστικά να έχει ξεμείνει σαν παρατηρητής, αναρωτιούνται μήπως πλησιάζει η στιγμή που απ’ την πολύ κορεατική ειρήνη και συναδέλφωση θα πρέπει να μαζέψουν τους 20.000 πεζοναύτες τους απ’ τη νότια κορέα, και να τους γυρίσουν στην πατρίδα – ως “μη έχοντες δικαιολογία” παραμονής στην κορεατική χερσόνησο…

Καλά κάνουν και ανησυχούν: η ειρήνη είναι πολύ κακό πράγμα για τις ηπα…)

Ανατολική Μεσόγειος

Δευτέρα 30 Απρίλη. Στην άλλη άκρη της γραμμής αντιπαράθεσης «Μεσόγειος – Ειρηνικός», κάπου εδώ δίπλα, ο φρεσκοδιορισμένος αμερικάνος υπ.εξ. και πρώην αρχιασφαλίτης (διευθυντής της cia) Mike Pompeo συσκεύασε το πρώτο διεθνές ταξίδι του με το νέο του αξίωμα σε ένεση τόνωσης του ηθικού – του μιλιταριστικού, απαρτχάιντ Τελ Αβίβ. Μετά από την δίωρη συνάντησή του με τον (δεν έχει πάει φυλακή ακόμα;) πρωθ. Netanyahou, ο Pompeo δήλωσε στην κοινή συνέντευξη τύπου:

Παραμένουμε βαθιά ανήσυχοι απ’ την επικίνδυνη ιρανική κλιμάκωση των απειλών κατά του Ισραήλ και της περιοχής, και την φιλοδοξία του Ιράν να ελέγξει την μέση Ανατολή. Οι ηπα είναι στο πλευρό του Ισραήλ σ’ αυτήν την μάχη…

«Σ’ αυτήν την μάχη»; Σε ποια μάχη ακριβώς κυρ Mike Πομπηία; Πείτε μας, γιατί έχουμε την ατυχία (δεν το διαλέξαμε) να υπαγόμαστε σ’ ένα κράτος που επίσης βρίσκεται στο «πλευρό του ισραήλ».

Και μάλλον δεν προλάβουμε να το ανατρέψουμε πριν αρχίσει το «πλευρό του πλευρού» να ξερνάει «καυτό μολύβι»…

(φωτογραφία: Together we stand…)

Ινδοκούς

Δευτέρα 30 Απρίλη. Στην στρατηγική μέση της γραμμής αντιπαράθεσης τα νέα δεν είναι ευχάριστα για τον αμερικανικό κατοχικό στρατό. Πριν 5 ημέρες οι ταλιμπάν ανακοίνωσαν ότι ξεκινούν την εαρινή επίθεσή τους (ονόματι «επιχείρηση al-Khandagh»… αντιγράφουν κι αυτοί την δυτική πολεμική «φρασεολογία»…), δηλώνοντας ότι πλέον θα είναι μεταξύ των στόχων τους το κτύπημα αμερικανικών θέσεων (βάσεων) και η σύλληψη αμερικάνων αιχμαλώτων. Αυτό σαν απάντηση στην απόρριψη απ’ την μεριά της Ουάσιγκτον της «πρόσκλησής» τους για απευθείας διαπραγματεύσεις για την αποχώρηση του αμερικανικού στρατού απ’ το αφγανιστάν· και την δήλωση αμερικανών αξιωματούχων ότι «οι ταλιμπάν είναι τρομοκράτες και θα συντριβούν»…

Βερμπαλισμοί ορεσίβιων θα έλεγε κανείς για την ανακοίνωση των ταλιμπάν… Ωστόσο χτες εξαπέλυσαν ταυτόχρονη επίθεση σε 5 τουλάχιστον διαφορετικές επαρχίες, εναντίον θέσεων του αφγανικού στρατού και της αστυνομίας, καταλαμβάνοντας δύο τουλάχιστον στρατόπεδα και δεκάδες «σημεία ελέγχου». Παρότι οι χθεσινές επιθέσεις δεν άλλαξαν με κρίσιμο τρόπο τα δεδομένα επί του εδάφους, ήταν επίδειξη ιδιαίτερα αναθμισμένων οργανωτικών δυνατοτήτων. Αν και χρησιμοποιούν ακόμα αντάρτικες τακτικές, οι ταλιμπάν δρουν όλο και περισσότερο σαν κανονικός στρατός.

Και γι’ αυτό κάποιος τους έχει εκπαιδεύσει… Φανταστείτε ποιος (ή ποιοί…)

Εμπορικός πόλεμος

Δευτέρα 30 Απρίλη. Τα ιερά τέρατα της παγκόσμιας αυτοκινητοβιομηχανίας, οι πλέον γνωστές (ευρωπαϊκές, αμερικανικές και ασιατικές) φίρμες, έχουν αρχίσει να νοιώθουν την ανάσα τους να κόβεται. Στο διεθνές Auto China Show που βρίσκεται σε εξέλιξη αυτές τις ημέρες στο Πεκίνο, απ’ τα 170 μοντέλα ειδικά σχεδιασμένα για τις ανάγκες της έκθεσης, μοντέλα εντελώς ηλεκτρικών αυτοκινήτων, τα 124 είναι από κινεζικές επιχειρήσεις, σχεδιαστές και κατασκευαστές.

Το κινεζικό κράτος επιχορηγεί τόσο τις σχετικές έρευνες όσο και την κατασκευή, σ’ ένα πρόγραμμα καταπολέμησης της ατμοσφαιρικής ρύπανσης που οφείλεται στους κινητήρες εσωτερικής καύσης. Ωστόσο το να προέρχονται τα ¾ των καινούργιων μοντέλων της παγκόσμιας αυτοκινητοπαραγωγής από έναν μόνο καπιταλισμό (τον κινεζικό) είναι μια απειλή μεγατόνων για κάθε «κύριο Tesla».

Κι εκεί έρχεται ο εμπορικός πόλεμος που κλιμακώνει η Ουάσιγκτον: όποιος θέλει να περιφρουρήσει την «εσωτερική αγορά του» θα χάσει την κινέζικη «υπεραγορά» και μαζί της ένα σύνολο ακόμα αγορών, που θα προτιμήσουν τα ίδιας (αν όχι καλύτερης) ποιότητας και σαφώς φτηνότερα κινεζικά ηλεκτρικά αυτοκίνητα από εκείνα των ανταγωνιστών.

Έτσι κι αλλιώς η μόνη λύση (για τους ανταγωνιστές) είναι να εκμεταλλευτούν τα χαμηλά κινεζικά μεροκάματα επιτόπου· ανοίγοντας εργοστάσια στην κίνα. Αλλά αυτό δεν συνδυάζεται ούτε με δασμούς στις εισαγωγές (π.χ. στις ηπα) ούτε με άλλα προστατευτικά κόλπα.

Ο λόγος στους αμερικάνους συντηρητικούς please…

Δολοφονική μηχανή

Κυριακή 29 Απρίλη. Ενδιαφέρεται καμιά Ουάσιγκτον, κανά Παρίσι, κανά Λονδίνο, να ρίξει καμιά 100αριά πυραύλους στο Τελ Αβίβ, για να σταματήσει τις συστηματικές δολοφονίες αμάχων (με α-χημικά όπλα); Όχι δα! Εκπρόσωπός τους είναι, εργολάβος τους…

Μήπως μας αναλογεί κάτι, σε ότι αφορά την ελληνο-ισραηλινή συμμαχία; Μήπως;

Εθνικό ιδεώδες

Κυριακή 29 Απρίλη. Είναι ένα απ’ τα πολλά που η εθνική μυθολογία κρύβει. Ενώ το Μεσολλόγι το 1825 και το 1826 πολιορκούνταν απ’ την ξηρά και η μόνη δυνατότητα τροφοδοσίας των πολιορκούμενων ήταν απ’ την θάλασσα, οι Υδραίοι καραβοκύρηδες αρνούνταν να ναυλώσουν τα πλοία τους για την μεταφορά τροφίμων και πολεμοφοδίων προς τα εκεί αν, πέρα απ’ την πληρωμή, δεν έπαιρναν γη στην απέναντι Πελοπονησιακή ακτή. (Η σημερινή τοπωνυμία «ακτή Ύδρας» ανάμεσα στην Ερμιόνη και το Μετόχι είναι υπενθύμιση εκείνης της απαίτησης που, τελικά, ικανοποιήθηκε…).

Ή, οι θρυλικοί «έλληνες επαναστάτες», σταματούσαν να πολεμούν όταν τέλειωναν τα λεφτά με τα οποία πληρώνονταν (τα λεφτά των ευρωπαϊκών συνεισφορών από έλληνες αστούς αλλά και ευρωπαίους «φιλέλληνες») και δεν αναπληρώνονταν από παροχές «εθνικών γαιών»: επίσημες, γραπτές υποσχέσεις για μελλοντική έγγεια ιδιοκτησία, όταν θα φτιαχνόταν το ελληνικό κράτος…

Η πολιτική πρόσοδος, δηλαδή η εξασφάλιση ωφελημάτων (οικονομικών, νομικών, θεσμικών, ακόμα και σεξουαλικών) ανάλογα με την εγγύτητα του καθενός με τις «θέσεις εξουσίας» είναι η απόλυτη σταθερά του ελληνικού κράτους και της ελληνικής κοινωνίας εδώ και αιώνες. Μπορεί οι πολιτικές πρόσοδοι να μην ανήκουν στα χαρακτηριστικά του «καθαρού καπιταλισμού», αλλά ποιος είπε ότι ο καπιταλισμός μόνο σαν «καθαρός» μπορεί να υπάρξει;

Σε κάθε περίπτωση: οι πολιτικές πρόσοδοι είναι το γαλανόλευκο νήμα που συνδέει τους υδραίους καραβοκύρηδες του 1825 με τον (ενδεικτικά τον αναφέρουμε) … ελληνικό διαστημικό οργανισμό. Οσονδήποτε μικρός ή μεγάλος κι αν είναι ο ορίζοντας της πρόσφυσης σε δομές εξουσίας (πολιτικές, θρησκευτικές, στρατιωτικές, τοπικές, εθνικές, διεθνείς…) και της εξασφάλισης των ανάλογων οφελημάτων, η πολιτική πρόσοδος είναι η «οργανωτική αρχή» του ελληνικού κράτους.

Και είναι αυτή η «οργανωτική αρχή» που οδηγεί περιοδικά είτε σε χρεωκοπίες είτε σε «εμφυλίους» (δηλαδή σε αποκλεισμούς κάποιων από κάποιος άλλους απ’ αυτές τις «προσφύσεις» στις δομές εξουσίας). Στη διάρκεια της πιο πρόσφατης απ’ αυτές τις χρεωκοπίες οι τεχνοκράτες άλλων ευρωπαϊκών κρατών ανακάλυψαν αυτό το βαθύ εθνικό ιδεώδες. Όμως δεν ήταν η πρώτη φορά που το ανακάλυπταν: αν κοιτάξουν τα αρχεία των υπουργείων και των υπηρεσιών τους, θα βρουν εύκολα τα ντοκουμέντα όλων των προηγούμενων παρόμοιων ανακαλύψεων, σε ανάλογες χρεωκοπίες, «βοήθειες», επιτροπείες, ελέγχους και επιτηρήσεις. Στον 19ο και στον 20ο αιώνα…

(φωτογραφία: Είναι απόλυτα βλακώδες, και είναι απόλυτα made in greece. Ατενίζοντας το μέλλον ο ψεκασμένος σκύλος υπ.αμ., και μερακλώνοντας με ναυμαχίες στο Αιγαίο – όχι με γαλλικές φρεγάτες αλλά με μπιτσόμπαρα – αποφάσισε να δώσει προαγωγή στην Υδραία καραβοκύρισσα Μπουμπουλίνα, και να την κάνει «υποναύαρχο επί τιμή».

Μπλιάχ!!!)