Category: Ασταμάτητη μηχανή

Κρατείστε σφικτά τον μικροαστισμό σας!

Δευτέρα 17 Δεκέμβρη. Καταλαβαίνουμε βέβαια πόσο μπορεί να θυμώνουν διάφοροι “φίλοι των εξεγέρσεων” που το sarajevo/ασταμάτητη μηχανή τους χαλάει την μανέστρα. Τα «κίτρινα γιλέκα» δεν είναι η πρώτα φορά που γινόμαστε τόσο παλιάνθρωποι, ούτε η τελευταία.

Όμως το πρόβλημα δεν είναι δικό μας. Να, για παράδειγμα: στην πάνω φωτογραφία έχει και «κίτρινα γιλέκα». Κατακίτρινα! Κι αν δεν φαινόταν η υπογραφή στα πλακάτ, μόνο του το σύνθημα «πρώτα οι άνθρωποί μας» θα μπορούσε να ερμηνευτεί κατά βούληση.

Αλλά είναι φασίστες, καραφασίστες. Στις Βρυξέλες. Που διαδηλώνουν εναντίον της διεθνούς συμφωνίας του οηε για τους πρόσφυγες / μετανάστες, απ’ τα δεξιά (φυσικά). Και κάνουν και κανά μπαχαλάκι – για όσους αγιάζουν υποκείμενα με βάση τα φαντάσματα άλλων εποχών… (φωτογραφία κάτω).

Πως, όμως, οι φασίστες του βελγίου μπορούν να οικειοποιηθούν τόσο εύκολα τα μαρκετίστικα σύμβολα που (για τους φίλους των εξεγέρσεων-αγνώστων-λοιπών-στοιχείων) θεωρούνται επαρκή «σήματα του λαϊκού δίκιου» (αδιάφορος ο ταξικός προσδιορισμός του) και της «συγκρουσιακής» (άρα «ανατρεπτικής») διάθεσης (επειδή αυτό συμβουλεύουν οι κανόνες του Θεάματος);

Μα ακριβώς επειδή αυτά τα «σύμβολα» (π.χ. τα «κίτρινα γιλέκα») είναι αποκομμένα από κάθε εργατική / ταξική παράδοση και ιστορία, για πολύ σοβαρούς (και εν τέλει επίσης ταξικούς) λόγους: οι μικροαστοί των μεταφορών στη γαλλία, εκτός απ’ τα φωσφοριζέ γιλέκα τους, ένα μόνο σύμβολο διέθεταν ακόμα, και μόνο κάτω απ’ αυτό μπορούσαν να στοιχηθούν ή και να «απευθυνθούν»: την γαλλική σημαία.

Έλα, όμως, που το εθνικό πανί ενός πρωτοκοσμικού, καπιταλιστικού, ιμπεριαλιστικού κράτους δεν σηκώνει παρερμηνείες; (Ισχύει για την γαλλία, όπως για την τουρκία, την ελλάδα ή την πολωνία…)

Δεν πρόκειται για «θαύμα»! Υπάρχει μια γενική ιδεολογικό / αισθητική προσκόληση σε «μορφές δράσης» του παρελθόντος, που θεωρούνται αιώνιο χαρακτηριστικό των απελευθερωτικών εξεγέρσεων, και αιώνιο προνόμιο της αριστέρας, ή της άκρας αριστέρας, ή της αναρχίας. Οδοφράγματα για παράδειγμα και κουκουλωμένα κεφάλια; Δεν μπορεί παρά να … «είναι δικοί μας»….

Τα κινηματικά 60s, τα ‘70s και τα ‘80s έχουν πεθάνει προ πολλού (μέχρι και εξουσία έγιναν…) – και η εικονική νοσταλγία τους σκοτώνει όσους την κουβαλάνε!!! Ούτε η κοινωνική «δεξιά» ούτε οι φασίστες (παλιο- ή νεο- δεν κάνει διαφορά) δεν είναι «νομιμόφρονες» πλέον, με την παλιά έννοια των συντηρητικών! Ο σεβασμός στον «πληθωρικό νόμο» έχει καταρρεύσει απ’ την ακόμα πιο πληθωρική Εγωϊκή αυτοπεποίθηση, αν και όχι παντού (σε κάθε πρωτοκοσμική κοινωνία) στον ίδιο βαθμό. Αυτό σημαίνει ότι οι «μορφές πάλης» που ανέπτυξαν τα δικά μας κινήματα επί δεκαετίες έχουν «εκδημοκρατιστεί». Οδοφράγματα; Οδομαχίες; Μολότοφ; Καταλήψεις κτιρίων; Δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο και κανένα «ταμπού» πια απ’ τους κοινωνικούς / ιδεολογικούς λακέδες «του νόμου και της τάξης»… Και θα συνεχίσει να μην υπάρχει, έως ότου αποκατασταθεί το Νέο Παράδειγμα «νόμου και τάξης», που θα ταιριάζει την 4η βιομηχανική επανάσταση και στον 21ο αιώνα – εάν, φυσικά, χρειάζεται τέτοιο…

Συνεπώς η «γοητεία των μορφών» είναι στην καλύτερη των περιπτώσεων μια ανιστόρητη καθήλωση που σε ρίχνει στον γκρεμό· και στην χειρότερη ένας ελεεινός καιροσκοπισμός εκείνων που σκάνε για να «ριζοσπαστικοποιήσουν» το α ή β μαζικό γεγονός, λες και έχουν κάποιο κρυφό αλλά ακαταμάχητο χάπι ριζοσπαστισμού. (Έχουν: τις αποψάρες τους!!!) Αντί να μαγεύεται κανείς είτε απ’ τα «πλήθη» είτε απ’ τις «παράνομες δράσεις» τους, θα πρέπει να κάνει το πολύ πιο δύσκολο. Είτε να ξέρει έγκαιρα, είτε να μαθαίνει το γρηγορότερο, ξερά, σκληρά, χωρίς ωραιοποιήσεις και χωρίς ψευδαισθήσεις για την «βαθύτερη αθωώτητα των ανθρώπων», τα πραγματικά συμφέροντα και την πραγματική ιδεολογική σύνθεση του μικροαστικού πλήθους. Οι καιροί είναι πολύ επικίνδυνοι, και θα γίνουν ακόμα περισσότερο τέτοιοι! Η πλαστοποίηση είναι κανόνας!

Αν δε το κάνει αυτό; Το να υμνεί τα γαλλικά «κίτρινα γιλέκα» είναι εύκολο επειδή είναι μακρινό. Το να βρεθεί, όμως, τυλιγμένος με την γαλανόλευκη, α λα «αγανακτισμένοι 2011» ενόσω παριστάνει κάτι άλλο, αυτό ναι: αυτό είναι ξεφτίλα…

(Προς αποφυγή παρεξηγήσεων: Προφανώς η οηέδικη νομοθεσία δεν θα σώσει κανέναν πρόσφυγα ή μετανάστη. Παράδειγμα το ελλαδιστάν: την ψήφισε μεν, αλλά ξέρουμε τι κάνει… Καλού κακού όμως, και επειδή κάποια κράτη δεν χρειάζονται καν φερετζέδες ανθρωπισμού, δεν την ψήφισαν. Ποια; Οι ηπα, η αυστρία, η ουγγαρία, η ιταλία, η πολωνία και η σλοβακία.

Έχουν τίποτα κοινό μεταξύ τους και με τα «κίτρινα γιλέκα» χτες στις Βρυξέλες;)

Μέση Ανατολή

Κυριακή 16 Δεκέμβρη. Το συριακό πεδίο μάχης (του 4ου παγκόσμιου…) δεν έχει “ηρεμήσει”. Απλά οι όποιες μάχες είναι δευτερεύουσας σημασίας. Μπορεί να αποδειχθεί σοβαρή η απειλή του τουρκικού καθεστώτος για εισβολή στα ανατολικά του Ευφράτη, στην ypgκρατούμενη ζώνη. Τα ως τώρα γνωστά δεδομένα (στην ασταμάτητη μηχανή) ωστόσο υποδεικνύουν μια περιορισμένης έκτασης εισβολή, κοντά στις όχθες του Ευφράτη (και την Jarabalus). Δεν είναι καθαρό, ακόμα, αν η Άγκυρα «πιέζει» μ’ αυτήν την απειλή την Ουάσιγκτον να απομακρύνει τους ypg βασσάλους της απ’ την Manbij, που βρίσκεται στα δυτικά του ποταμού.

Εκείνο που έχει σημασία (αφορά τον καλό σύμμαχο και αδελφό του ελληνικού ιμπεριαλισμού διάολε!) είναι η χθεσινή ανακοίνωση του συριακού καθεστώτος, για αλλαγή του στρατιωτικού του δόγματος – σε ότι αφορά το Τελ Αβίβ και τις επιθέσεις του σε συριακό έδαφος.

Από τις 17 Σεπτέμβρη, όταν η Μόσχα χρέωσε στο Τελ Αβίβ την κατάρριψη του Il-20 (και τον θάνατο 15 ρώσων αξιωματικών, ειδικών στην ηλεκτρονική αντικατασκοπεία…) το ισραήλ έχει σταματήσει τις αεροπορικές επιθέσεις του στη συρία· ακόμα περισσότερο απ’ όταν εγκαταστάθηκαν εκεί οι ρωσικοί S-300, με όλα τα σέα τους. Έκανε όμως 2 επιθέσεις με πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς αέρος – εδάφους, σηκώνοντας τα πολεμικά του μακριά, στην ανατολική Μεσόγειο.

Τώρα η Δαμασκός ανακοίνωσε ότι θα ανταποδίδει κάθε επίθεση «αεροδρόμιο αντί αεροδρομίου» (κατά το «οφθαλμόν αντί οφθαλμού») – και ότι αυτό θα το κάνει σε συνεννόηση με τον ρωσικό στρατό… Επιπλέον, τις τελευταίες ημέρες, η Μόσχα ενημέρωσε μια στρατιωτική αντιπροσωπεία του ισραήλ που έκανε «επίσκεψη καλής θέλησης» στη ρωσική πρωτεύουσα, ότι υπάρχουν ρώσοι αξιωματικοί σε κάθε συριακή ή ιρανική στρατιωτική εγκατάσταση (στη συρία) και ότι, κατά συνέπεια, δεν πρόκειται να μείνει «ουδέτερη» αν κάποια δεχτεί επίθεση.

Χμμμμ… Με τούτα και με τ’ άλλα ο ισραηλινός ιμπεριαλισμός πήγε (στη συρία) για μαλλί και βγήκε κουρεμένος. Αν προστεθούν και κάτι ζορίσματα που έχει ο τοξικός σύμμαχός του…

Όχι παιχνίδια με σπίρτα δίπλα στο γκάζι!

Κυριακή 16 Δεκέμβρη. Κι όμως. Αυτή η συμβουλή δεν ισχύει για τον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό…

Πριν 5 μέρες, την περασμένη Τρίτη (11 Δεκέμβρη) η αμερικανική βουλή των αντιπροσώπων ψήφισε με απόλυτη ομοφωνία και δια βοής (αυτό κι αν είναι εθνική ενότητα!) τον νόμο 1035, με τίτλο «έκφραση αντίθεσης στην ολοκλήρωση του Nord Stream 2, και για άλλους σκοπούς». Ο (άλλες εποχές θα ονομαζόταν «αποικιακός») νόμος δίνει στον οποιοδήποτε αμερικάνο πρόεδρο (το ψόφιο κουνάβι ή όποιον το διαδεχτεί) το δικαίωμα να επιβάλει ποινές, κυρώσεις, ύψους δισεκατομμυρίων δολαρίων, σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή εταιρεία συμμετέχει στην κατασκευή του Nord Stream 2…

Το ότι τα ελληνικά καθεστωτικά φανερά ή κρυφά παλιά και νέα μήντια δεν ασχολήθηκαν με το θέμα, είναι λογικό. «Εμείς» (ποιοί δηλαδή;) «αγοράζουμε αμερικανικό σχιστολιθικό»… Επιπλέον «κοροϊδεύουμε όποιον μπορεί να κοροϊδευτεί, παριστάνοντας ότι μας ενδιαφέρει η προέκταση του turkstream προς την ελληνική επικράτεια» – ενώ θα είναι ο επόμενος που το ψοφιοκουναβιστάν θα εμποδίσει να πάει προς βαλκάνια μεριά. Αλλιώς τι σκατά μέλλον θα είχε η ιδέα ενός εργοστασίου εξαέρωσης (υγροποιημένου και μεταφερμένου απ’ τα ένδοξα ελληνόκτητα γκαζάδικα) αμερικανικού ή/και ισραηλινού γκαζιού στην Αλεξανδρούπολη;

Ο νόμος 1035 συνιστά κήρυξη πολέμου (ενεργειακού κατ’ αρχήν…) προς το Βερολίνο και τα κράτη της κεντρικής ευρώπης! Δεν είναι crystal clear, σαφές; Η αυστριακή OMV (που συμμετέχει στην κατασκευή) και ο γερμανός υπ.εξ. Heiko Maas απάντησαν ότι το έργο θα συνεχίσει…

Παρότι δεν μπορούμε να αποκλείσουμε την πιθανότητα το ψοφιοκουναβιστάν να ρίχνει ετοιμοπόλεμες απειλές στον πάγκο για να πετύχει σοβαρές υποχωρήσεις των ευρωπαϊκών καπιταλισμών σε άλλα ζητήματα, το να κυκλοφορεί ένας μαφιόζος «με προτάσεις που δεν μπορείς να αρνηθείς» δεν είναι αυτό που θα ονομαζόταν «διεθνής σταθερότητα». Ε; Το ακριβώς αντίθετο. Το εμπόριο – μέσω – εκβιασμών (η τακτική της Ουάσιγκτον για να σπρώξει το ακριβό LNG της) δεν περιλαμβάνεται σαν θέμα σε κανένα εγχειρίδιο οικονομικής θεωρίας. Όχι τυχαία: είναι, απλά, μια ενδιάμεση φάση, την οποία οι θιγόμενοι έχουν συμφέρον να συντομεύσουν το γρηγορότερο. Που σημαίνει ότι θα απαντήσουν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο…

Η ηγεμονία – μέσω – εκβιασμών, απ’ την άλλη μεριά, περιλαμβάνεται σ’ όλα τα εγχειρίδια ιμπεριαλισμού. Αλλά εκεί τα πράγματα είναι ακόμα πιο σκληρά (για εμάς…)

Το ελλαδιστάν (τα αφεντικά, οι δημαγωγοί και ο λαός) παριστάνει το κουνελιστάν… Αυτοί που έκαναν δόγμα το «μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι» τι πουλούσαν είπαμε;

Κάρβουνα;

Poor britain!

Κυριακή 16 Δεκέμβρη. … Η ε.ε. δεν μπορεί να κουβεντιάζει μια συμφωνία με κάποιον που έρχεται εδώ κάθε δύο βδομάδες μετά από συζητήσεις με το κοινοβούλιό του, ζητώντας κάτι έξτρα… Δεν μπορούμε να χειριστούμε τις διεθνείς σχέσεις με τέτοιον τρόπο…

Αυτό ήταν που αποκόμησε η κυρα May απ’ την τελευταία της προσπάθεια να αποσπάσει «διευκρινίσεις» (ή και κάτι παραπάνω) απ’ την ε.ε. έτσι ώστε να πείσει τους «σκληρούς» στο κόμμα (και στις συμμαχίες) της να εγκρίνουν το soft brexit που έχει συμφωνήσει. Και δεν το έφαγε (το χαστούκι) απο κανάν Macron, για να πει «ε, είχε τα νεύρα του με τα φωσφοριζέ μπάχαλα». Την κουβέντα την είπε ο ιρλανδός πρωθυπουργός Leo Varadkar, που δεν θέλει να ακούσει κουβέντα γι’ αυτό που είναι ο «κάλος» των πιο φανατικών brexiters: τα «σκληρά σύνορα» μεταξύ βόρειας ιρλανδίας και ιρλανδίας.

Αν η συμφωνία (το μόνο υπαρκτό συμφωνημένο με την ε.ε. brexit ) δεν εγκριθεί απ’ το αγγλικό κοινοβούλιο (και οι γνώστες λένε ότι “δεν”) απομένουν δυο μόνο εκδοχές, ασύμμετρες μεταξύ τους. Είτε μια κουτρουβαλιαστή έξοδος, χωρίς συμφωνία, που δεν θα είναι καθόλου εορταστική για τον αγγλικό καπιταλισμό· είτε ένα καινούργιο δημοψήφισμα με την ελπίδα ότι η απόφαση του περήφανου λαού θα είναι «δε γαμιέται; ας κάτσουμε…».

Θα πρέπει να συγκρατήσει κανείς, πάντως, αυτό: όταν πριν 2,5 χρόνια η στραβωμένη αγγλική επαρχία ψήφισε να ελευθερωθεί απ’ τα δεσμά της παλιοηπείρου, πολλοί «φίλοι της αλήθειας και της ιστορίας», Ηρόστρατοι τρίτης διαλογής, βγήκαν στο μεϊντάνι για να διαλαλήσουν (με χαρά) το τέλος της ε.ε… Αποδείχθηκε το ανάποδο, που ήταν το λογικά πιθανότερο. Ότι, δηλαδή, τα προβλήματα του αγγλικού καπιταλισμού θα επιδεινωθούν αν δεν του αρέσει αυτή η συμφωνημένη ήπια «έξοδος», που κατά τους φανατικότερους του brexit είναι, απλά, συνέχιση του δεσμού (με την ε.ε.).

Εν ολίγοις η αγγλική πολιτική σκηνή (σαν εκπρόσωπος του αγγλικού κεφάλαιου) έχει αναγκαστεί να σπάσει αυτό που ήταν ελληνικό μονοπώλιο: τα σκατώνει…

Και δεν είναι εποχή για τέτοια…

Ένας αληθινός σύμμαχος

Σάββατο 15 Δεκέμβρη. Πανηγυρική, σχεδόν epic η ανακοίνωση: το πρώτο φορτίο αμερικανικού (σχιστολιθικού…) υγροποιημένου φυσικού αερίου αναμένεται να φτάσει στον σταθμό εξάερωσης στη Ρεβυθούσα στα τέλη του μήνα. Κατά την καθεστωτική «καθημερινή» χτες:

…Η έλευση του πρώτου αμερικανικού φορτίου LNG στην ελλάδα ανακοινώθηκε χθες, αρχικά από το υπουργείο ενέργειας και στη συνέχεια από τη ΔΕΠΑ. Τα καλά νέα για τους αμερικανούς που διακαώς επιθυμούν εξαγωγή του αμερικανικού σχιστολιθικού LNG προς τις ευρωπαϊκές αγορές ανακοινώθηκαν από τον αναπληρωτή υπουργό εξωτερικών Γιώργο Κατρούγκαλο κατά τη διάρκεια ομιλίας του σε συνέδριο στις ηπα όπου βρίσκεται, εισπράττοντας επευφημίες και ικανοποίηση από τους συνέδρους, εκπροσώπους του αμερικανικού επιχειρείν…

Το «αμερικανικό επιχειρείν» είχε μια κάπως διαφορετική εκδοχή για την ανακοίνωση των ευχάριστων νέων:

… Μια δήλωση του ελληνικού υπουργείου περιβάλλοντος και ενέργειας που ανέβηκε στο twitter απ’ την πρεσβεία των ηπα στην Αθήνα ανέφερε ότι η χώρα περιμένει το πρώτο spot φορτίο LNG απ’ τις ηπα, με αναμενόμενη ημερομηνία άφιξης την 29 Δεκέμβρη…

Λεπτομέρειες… Ποιός απ’ τους δυο, ο πωλητής (η αμερικανική εταιρεία Cneniere) ή ο αγοραστής (η ελληνική δεσφα) έχει πραγματικούς λόγους για χαρές και πανηγύρια; Ο πρώτος, 110%!!! Πρώτον επειδή η Cneniere (και άλλοι αμερικανικοί εξαγωγείς LNG) είχαν πτώση εξαγωγών απ’ τον Σεπτέμβρη και μετά. Και, δεύτερον, επειδή η τιμή του αμερικανικού LNG σε ευρωπαϊκά λιμάνια (και η Ρεβυθούσα είναι απ’ τα πιο μακρινά απ’ την αμερικανική ήπειρο…) είναι – στην παράδοση – 20% με 40% μεγαλύτερη απ’ την τιμή του ρωσικού που διακινεί μέσω αγωγών η gazprom.

Μ’ άλλα λόγια το ελλαδιστάν «πληρώνει σημαντικό καπέλο» στον σύμμαχο για να αγοράζει το σχιστολιθικό του γκάζι!… Ευτυχώς απ’ την γκαζένια ελληνο-αμερικανική σχέση και το «καπέλο» επωφελείται και το νο 1 ελληνικό κεφάλαιο, το εφοπλιστικό. Αυτό το epic «πρώτο φορτίο» (που ίσως τύχει ιδιαίτερης υποδοχής…) μεταφέρεται από ένα γκαζάδικο του «ομίλου Τσάκου»· πιο συγκεκριμένα το «Maria Energy» της Tsakos Energy Navigation ltd. Κάτι ανάλογο θα συμβεί και με τα επόμενα φορτία (οι έλληνες εφοπλιστές κτίζουν διαρκώς γκαζάδικα): εκτός απ’ τον σύμμαχο, το ελλαδιστάν (ως κράτος, αφού η δεσφα είναι θυγατρική της δεπα που είναι κρατική…) θα πληρώνει και τα αφεντικά του… Εννοείται: οι παράδες θα μαζεύονται μέσω των λογαριασμών λιανικής. Θαυμάσιος ο καπιταλιστικός κύκλος του χρήματος, δεν συμφωνείτε;

Το ρεπορτάζ της “καθημερινής” συνεχίζει σε άλλο σημείο του τα πανηγυρικά:

… Η έλευση αμερικανικού LNG σηματοδοτεί νέα δεδομένα για την ελληνική αγορά αλλά και για την ευρύτερη αγορά των Βαλκανίων. Η ελλάδα, που μέχρι σήμερα είχε τρεις βασικούς προμηθευτές (gazprom, botas και sonatrach) αποκτά ακόμη μία πηγή προμήθειας, εξέλιξη που ενισχύει την ασφάλεια εφοδιασμού της χώρας αλλά και τον ανταγωνισμό…

Αλλά για να σφυρηλατηθεί η πεποίθηση του πόσο ωφέλιμη είναι “για τους καταναλωτές και την οικονομία της χώρας” η αγορά αμερικανικού υγροποιημένου αερίου, αφενός η καθεστωτική εφημερίδα δεν αναφέρει τίποτα για την τιμή του, αφετέρου, σε άλλο ρεπορτάζ, τα λέει πιο χύμα:

… Πριν ένα χρόνο η κυβέρνηση Τραμπ υπογράμμιζε στη στρατηγική της για την εθνική ασφάλεια της χώρας ότι η υπερδύναμη σχεδιάζει μια πολιτική “ενεργειακής κυριαρχίας”… Ο κύριος στόχος της Ουάσιγκτον είναι γεωπολιτικής φύσεως, καθώς η κυβέρνηση Τραμπ δεν έχει κρύψει την επιθυμία της να αναχαιτίσει την επιρροή της ρωσίας στην ευρώπη… Έχει, άλλωστε, επανειλημμέως προσπαθήσει να εμποδίσει την κατασκευή του αγωγού nord stream 2 που θα αυξήσει τις εξαγωγές ρωσικού φυσικού αερίου στη γερμανία…

Ποιο είναι το ηθικό δίδαγμα; Ότι ένας πιστός σύμμαχος (και το ελλαδιστάν είναι πιστό μέλος του «άξονα») α) αγοράζει το σημαντικά ακριβότερο αμερικανικό γκάζι· β) πληρώνει (στο μέτρο των δυνατοτήτων του) εκτός απ’ την αμερικανική «ενεργειακή κυριαρχία» και την κερδοφορία των ελλήνων εφοπλιστών, γ) συμμετέχει και στις ενεργειακές διαστάσεις του 4ου παγκόσμιου πολέμου…

… και μετά κλαίγεται που σ’ αυτόν τον πόλεμο υπάρχουν και ισχυροί αντίπαλοι…

Όσο για τους καταναλωτές; Κάποια στιγμή θα τους έρθει ο επιμέρους λογαριασμός του ακριβότερου γκαζιού· και μετά θα τους έρθει ολόκληρος (για την συμμετοχή στον ενεργειακό πόλεμο)….

Εργατικοί αγώνες στο ιράν

Σάββατο 15 Δεκέμβρη. Μπορεί το ιρανικό καθεστώς να είναι δημοφιλές στα μέρη μας (κυρίως εξαιτίας της συμμετοχής του στο μπλοκ της Αστάνα), αλλά δεν είναι τίποτα λιγότερο από ένα καπιταλιστικό καθεστώς με εξαιρετικά περιορισμένα περιθώρια πολιτικής δράσης στο εσωτερικό του.

Επιπλέον, έχει μπει στην διαδικασία οικονομικής φιλελευθεροποίησης που (όπως σημειώναμε και σε χθεσινό σχόλιο) δεν σημαίνει καθόλου πολιτική φιλελευθεροποίηση. Το άρθρο 44 του ιρανικού συντάγματος αναθέτει την ευθύνη στον “ανώτατο ηγέτη” (που είναι μη εκλεγμένος παπάς…) να προωθήσει τις ιδιωτικοποιήσεις των επιχείρησεων που για κάποιες δεκαετίες μετά την επανάσταση του ’79 ήταν κρατικές.

Μία απ’ αυτές είναι το εργοστάσιο ζάχαρης Haft Tapeh – κρατικό ως το 2015, και το μεγαλύτερο τέτοιο στο ιράν. Όταν ιδιωτικοποιήθηκε πέρασε στα χέρια δύο νεαρών (κάτω των 30), του Mehrdad Rostami και Omid Asadbeigi, των οποίων το μόνο προσόν για να γίνουν ιδιοκτήτες του εργοστασίου ήταν οι άκρες τους με το καθεστώς (κάτι που ισχύει γενικά με τις ιρανικές ιδιωτικοποιήσεις). Ειδικά στην περίπτωση του εργοστασίου Haft Tapeh οι άκρες είναι μ’ έναν αρχιπαπά, τον “μεγάλο ayatollah” Makarem Shirazi, που είναι γνωστός σαν «ο βασιλιάς της ζάχαρης» στο ιράν.

Οι καινούργιοι ιδιοκτήτες άρχισαν το πλιάτσικο. Ανάμεσα στα άλλα μετέφεραν τα συμβόλαια 2.700 εργατών σε εργολαβική εταιρεία (ναι, ο ιρανικός καπιταλισμός δεν είναι καθόλου «πίσω»!), άλλαξαν καλλιέργειες σε εκτάσεις που πριν προμήθευαν το εργοστάσιο με ζαχαροκάλαμο – και σταμάτησαν να πληρώνουν τους μισθούς, επικαλούμενοι «οικονομικές δυσκολίες της επιχείρησης» (εξίσου γνωστό!)

Οι 4.000 εργάτες (ανάμεσά τους 50 εργάτριες) κατέβηκαν σε απεργία διαρκείας στις 2 Νοέμβρη, ζητώντας αρχικά τους μισθούς τους. Μεγάλο μέρος του πληθυσμού στην πόλη Shush (όπου βρίσκεται το εργοστάσιο) αγκάλιασε την απεργία, στηρίζοντας τις καθημερινές διαδηλώσεις των απεργών. Η απάντηση του καθεστώτος ήταν η αστυνόμευση, και στις 18 Νοέμβρη η σύλληψη 20 εργατών, απ’ τους πιο μαχητικούς. Κάτω απ’ την πίεση των εντεινόμενων κινητοποιήσεων, που περιλάμβαναν εργατικές και φοιτητικές διαδηλώσεις συμπαράστασης σε διάφορες ιρανικές πόλεις, οι 17 απ’ τους συλληφθέντες αφέθηκαν ελεύθεροι μετά από 2 μέρες. Ένας όμως, ο Esmail Bakhshi, βασανίστηκε απ’ τους ιρανούς μπάτσους· αφέθηκε ελεύθερος απ’ το νοσοκομείο, στις 12 Δεκέμβρη. Ένας εργάτης και ένας οπερατέρ που βιντεοσκοπούσε τις διαδηλώσεις παραμένουν ακόμα κρατούμενοι.

Η στάση του καθεστώτος έχει προκαλέσει την ριζοσπαστικοποίηση των απεργών που, πλέον, δεν ζητούν μόνο τους απλήρωτους μισθούς τους αλλά και την δημιουργία εργατικών συμβουλίων, που θα αναλάβουν την λειτουργία του εργοστασίου – υπό (και πάλι) κρατική ιδιοκτησία.

Η συγκεκριμένη απεργία δεν είναι η μόνη των τελευταίων μηνών στο ιράν. Θα επανέλθουμε.

Ο ορισμός της δημοκρατίας…

Σάββατο 15 Δεκέμβρη. “Το κράτος του ισραήλ εξασφαλίζει ισότητα πολιτικών δικαιωμάτων για όλους τους πολίτες του, χωρίς διακρίσεις θρησκείας, φυλής ή φύλου”. Αυτή η πρόταση περιλαμβανόταν σε πρόταση νόμου που κατατέθηκε προς ψήφιση από ένα μικρό αντιπολιτευόμενο κόμμα στο ισραηλινό κοινοβούλιο. Και απορρίφθηκε πανηγυρικά, με ψήφους 71 έναντι 38. Το κωμικοτραγικό της υπόθεσης; Αυτή η φράση, κατά λέξη, περιλαμβανόταν στην “διακήρυξη της ανεξαρτησίας του ισραηλινού κράτους”, το 1948…

Τότε έπρεπε να τηρηθούν κάποια προσχήματα… Τώρα πια όχι. Μετά την πρόσφατη συνταγματική κατοχύρωση του ισραηλινού ρατσισμού, η μεγάλη πλειοψηφία των ισραηλινών υπηκόων, τα αφεντικά τους και οι πολιτικές τους βιτρίνες προχωρούν προς την βίαιη ολοκλήρωση του απαρτχάιντ σχεδίου τους.

Και ο στρατός τους σκοτώνει διαδηλωτές. Χτες όχι στη λωρίδα της Γάζας, αλλά στη δυτική Όχθη, όπου μοιάζει να επεκτείνεται η παλαιστινιακή εξέγερση. Δύο νεαροί, ο 18χρονος Mahmoud Yousef και ο 16χρονος Mohammad Nahla δολοφονήθηκαν με σφαίρες στην κοιλιά, εν ψυχρώ, από απόσταση μικρότερη των 10 μέτρων – κοντά στο προσφυγικό στρατόπεδο al Jalazone, βόρεια της Ramallah. Ακόμα 25 τραυματίστηκαν, άλλοι από σφαίρες και άλλοι απ’ τα χημικά.

Οι διαδηλώσεις στη δυτική Όχθη έχουν ξεκινήσει εναντίον της επέκτασης των εποικιστικών συγκροτημάτων αλλά και του τείχους, που κάνει αδύνατη την μετακίνηση των παλαιστινίων από χωριό σε χωριό.

Σε τέσσερεις ημέρες ο τενεκεδένιος θα προσπαθήσει απ’ το ισραηλινό έδαφος να εμπλουτίσει τον υποάξονα Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ. Προς τέρψιν των οπαδών του θα σφίξει για μια ακόμα φορά με εγκαρδιότητα τα χέρια των δολοφόνων. Κι αν πεις κάτι (όχι γι’ αυτόν, ένας καραγκιόζης είναι, αλλά) γι’ αυτούς, τόσο τους ισραηλινούς δολοφόνους όσο και τους έλληνες φίλους τους, φυσικά θα κατηγορηθείς…Για «αντισημιτισμό»…

(Με το αζημίωτο τέτοιες κατηγορίες…)

Σκόνη και θρύψαλα

Σάββατο 15 Δεκέμβρη. Η αποκάλυψη (απ’ το reuters) ότι τα αφεντικά της πασίγνωστης φαρμακοβιομηχανίας Johnson & Johnson ήξεραν απ’ την δεκαετία του ’70 ότι η βρεφική πούδρα της (το γνωστό «ταλκ») περιείχε ποσότητες σκόνης ασβέστη προσθέτει έναν κρίκο στην αλυσίδα των αποκαλύψεων που, πέρα απ’ την συγκεκριμένη εταιρεία, θα έπρεπε να βάλουν πολλούς ψύλλους στ’ αυτιά των «καταναλωτών», για διάφορα παρόμοια «αθώα» εμπορεύματα φροντίδας του σώματος – και όχι μόνο.

Τον Αύγουστο του 2017 η J&J καταδικάστηκε σε πληρωμή αποζημίωσης 417 μυρίων δολαρίων στην Eva Echeverria που εμφάνισε καρκίνο των ωοθηκών, μετά από την χρήση του ταλκ στη σωματική υγεινή της.

Στα τέλη του περασμένου Μάη δικαστήριο της Καλιφόρνια καταδίκασε την εταιρεία να πληρώσει αποζημίωση 25,7 μυρίων δολαρίων στην Joanne Anderson, που υποφέρει από μεσοθηλίωμα, μια μορφή καρκίνου που συνδέεται με την έκθεση σε ασβέστη.

Και στα μέσα Ιούλη καταδικάστηκε να πληρώσει 4,69 δις δολάρια σε 22 γυναίκες που εμφάνισαν καρκίνο των ωοθηκών, πάλι λόγω της χρήσης του ταλκ.

Η ύπαρξη μιας ειδικής μορφής ινών ασβέστου (asbestiform fibres) σε υλικά “φροντίδας της επιδερμίδας” είναι γνωστή από χρόνια· όπως και η συσχέτιση των asbestiform fibres με διάφορους καρκίνους. Αυτό που έκανε η J&J απ’ την δεκαετία του ’70 και μετά (και εκθέτει το πρόσφατο ρεπορτάζ του reuters) ήταν να πληρώνει έρευνες που «αποδείκνυαν» ότι η baby powder της ήταν «καθαρή» από ασβέστη· αν και ήξερε ότι τρεις τουλάχιστον έρευνες απ’ το 1972 ως το 1975 έδειχναν το αντίθετο. Το γεγονός ότι ήξερε (όπως προκύπτει απ’ την εσωτερική αλληλογραφία των στελεχών της) υποδεικνύει δόλο και όχι αμέλεια· πράγμα που θα σημάνει πολλά στις 10.000 περίπου μηνύσεις που της έχουν γίνει από θύματα καρκίνου των ωοθηκών και μεσοθηλιώματος.

Η περίπτωση, το επαναλαμβάνουμε, δεν είναι μοναδική. Οι νανοκρύσταλλοι οξειδίου του τιτανίου που υπάρχουν στα αντιηλιακά, και ενοχοποιούνται για καρκίνους του δέρματος, είναι μια άλλη. Όταν, όμως, η «πληρωμένη σοφία» ότι οι καρκίνοι του δέρματος οφείλονται … στην έκθεση στον ήλιο (! – άρα ακόμα πιο συστηματική χρήση αντιηλιακών!!) υιοθετείται απ’ το πόπολο γιατί να μην συνεχίζουν την φονική κερδοφορία τους τα αφεντικά;

Φαίνεται «βουνό» το να απορρίπτουν οι «αναπτυγμένοι» καπιταλιστικά πληθυσμοί τα παραμύθια – κάθε είδους…

Η αποτελεσματικότητα των “τρομοκρατών”

Παρασκευή 14 Δεκέμβρη. Θα σας γυρίσουμε πίσω στο χρόνο. Όχι πολύ. Μόνο 2,5 χρόνια. Στη “δημοκρατική γαλλία”.

Πρόεδρος ο σοσιαλδημοκράτης Francois Hollande. Σκοπεύει να αλλάξει την εργατική νομοθεσία, προς όφελος των γαλλικών αφεντικών. Ο νόμος θα μείνει στην ιστορία σαν «νόμος El Khomri», απ’ το όνομα της υπουργού εργασίας που ανέλαβε την διαμόρφωσή του (Myriam El Khomri).

Οι δρόμοι όχι μόνο του Παρισιού αλλά όλων των γαλλικών πόλεμων δονούνται απ’ τις διαρκείς επίμονες διαδηλώσεις εναντίον του «νόμου El Khomri». Τα καθεστωτικά συνδικάτα (γνωστά για την βοήθεια που πάντα δίνουν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, στον γαλλικό καπιταλισμό…) καλούν αναγκαστικά απεργίες· αλλά στις διαδηλώσεις συμμετέχουν μαζικά και φοιτητές / τριες. Απ’ αυτούς / ες δημιουργείται το πρωτότυπο μεν αλλά αμήχανο φαινόμενο που θα ονομαστεί «nuit debout»…

Η συνηθισμένη «κρατικοπρονοιακή» αντιμετώπιση της αντίθεσης δεν φαίνεται να αποδίδει, καθώς οι μήνες παιρνούν και οι διαδηλώσεις δεν μειώνονται· αντίθετα, η επικείμενη ψήφιση του νόμου προκαλεί «ρήγμα» στις τάξεις των σοσιαλδημοκρατών βουλευτών…

Τότε, κι ενώ φαίνεται ότι η θεσμική υποτίμηση της εργασίας έχει ανοίξει σοβαρή «πληγή» όχι μόνο στο κοινωνικό πλέγμα της γαλλίας αλλά και στην «πολιτική» σταθερότητα του συστήματος, το βράδυ της 14ης Ιούλη, λες και είχε ραντεβού με την ιστορία, εμφανίζεται στη σκηνή ο «απο μηχανής θεός». Στην παραλιακή λεωφόρο της Nice, στη διάρκεια της εθικής εορτής για την «πτώση της Βαστίλης», ένας γαλλο-τυνήσιος, ο Mohamed Lahouaiej-Bouhlel, καταφέρνει (πανεύκολα) να αποφύγει οποιονδήποτε αστυνομικό έλεγχο (υπάρχει, υποτίθεται, ισχυρή φύλαξη της περιοχής) και οδηγεί ένα φορτηγό 20 τόνων πάνω στο πλήθος που κάνει βόλτες στην παραλία. Θα δολοφονηθούν, μ’ αυτόν τον τρόπο, 86 άνθρωποι· και θα τραυματιστούν ακόμα 458.

«Το γαλλικό έθνος θρηνεί»… Η «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» (που είχε κηρυχτεί μετά τις επιθέσεις στο Παρίσι το Νοέμβρη του 2015) θα ανανεωθεί. Οι διαδηλώσεις (κατά του «νόμου El Khomri»…) θα γίνονται πια με τόσο ασφυκτικά μέτρα ασφαλείας και τόσους ελέγχους και μπάτσους, που θα είναι ουσιαστικά μισο-παράνομες…

Ο νόμος, που ήταν υπό αμφισβήτηση για μήνες, θα εγκριθεί απ’ το κοινοβούλιο μέσα σε 3 βδομάδες· στις 9 Αυγούστου…

Η αναδιάρθρωση…

Παρασκευή 14 Δεκέμβρη. Ο “τρομοκράτης της Nice” Mohamed Lahouaiej-Bouhlel εκτελέστηκε στη διάρκεια της “επιχείρησης αντιμετώπισής” του, εκείνο το όχι και τόσο μακρινό βράδυ, στις 14 Ιούλη του 2016. Το ίδιο έγινε και χτες, με τον πιο πρόσφατο “τρομοκράτη του Strasburg” Cherif Chekatt. (Παρεπιπτόντως: την “ευθύνη της επίθεσης” ανέλαβε ο … isis!… Που χάθηκε τόσον καιρό; Κι αν άργησε λίγο, αυτό οφείλεται ότι στα μέρη που έχει στριμωχτεί δεν έχει καλό σήμα internet…)

Το ίδιο γίνεται πάντα εδώ και πάνω από δεκαπέντε χρόνια: οι τρομοκράτες εκκαθαρίζονται έγκαιρα… Με μια αξιοσημείωτη εξαίρεση: την σύλληψη, ζωντανού στο βέλγιο, του δήθεν (κατά τις γαλλικές υπηρεσίες) «εγκέφαλου» της σφαγής στο Παρίσι το Νοέμβρη του 2015, Salah Abdeslam. Όταν οι γαλλικές υπηρεσίες ζήτησαν την άμεση έκδοση του, οι βελγικές απάντησαν ειρωνικά: εμείς, πάντως, δεν τους σκοτώνουμε… Ο νοών νοείτω…

Ο Abdeslam, ο (λόγω βέλγικης αστυνομικής τακτικής) επιζών «εγκέφαλος των επιθέσεων στο Παρίσι», δεν είναι καν και καν «εγκέφαλος», ούτε για τον εαυτό του! Ήταν ένας ασήμαντος και αφελής πεζικάριος της ιστορίας, αυτός που πέταξε την τελευταία στιγμή το εκρηκτικό γιλέκο του στα σκουπίδια έξω απ’ το stade de france, επειδή δεν γούσταρε ούτε να σκοτώσει ούτε να πεθάνει… Γι’ αυτό και παραμένει σιωπηλός κρατούμενος στις γαλλικές φυλακές, με την δίκη του να έχει προσδιοριστεί για το … 2020. (Ούτε τα ελληνικά δικαστήρια δεν κάνουν τέτοια ρεκόρ κωλυσιέργειας!)

Ο στρατηγικός ρόλος της ομολογίας του κρατούμενου εγκληματία, που τόσο χαρακτηριστικά ανέδειξε και ανέλυσε ο Michel Foucault στο «η γέννηση της φυλακής» σαν κεντρικό στοιχείο της κάποτε αστικής αναδιάρθρωσης / αντίληψης περί του νόμου, της τάξης και της δικαιοσύνης, έχει τελειώσει προ πολλού!… Έχει τελειώσει μαζί με τις όποιες ιστορικές αστικές αντιλήψεις (για οτιδήποτε). Όμως οι «εξωδικαστικές εκτελέσεις» – ξέρετε κάτι γι’ αυτές; – πηγαίνουν σετ με τις «παράπλευρες απώλειες», αδιάφορο το ποιοί δολοφονούνται σ’ αυτές. Είναι η πίσω όψη τους. Με απλά λόγια: η δομή κράτος / κεφάλαιο ΔΕΝ δεσμεύεται πια, καθόλου, απ’ τις ιστορικές θεσμίσεις του καπιταλισμού στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα – που δημιουργήθηκαν (και ίσχυαν) μόνο για όσο καιρό υπήρχε η ανησυχία για το ενδεχόμενο της εργατικής επανάστασης και της (μετά απ’ αυτήν) εργατικής δημοκρατίας.

Ελλείψει ιστορικής γνώσης είναι εύκολο να πει ο καθένας ότι πρόκειται για σύμπτωση το ότι οι «τρομοκρατικές επιθέσεις» (και τα αναπόφευκτα «μέτρα έκτακτης κατάστασης», απ’ τον αμερικανικό patriot act το 2001 και μετά) στον πρώτο κόσμο συμβαίνουν όταν:

Α) Πρέπει να ξεκινήσει μια ιμπεριαλιστική εκστρατεία, κι αυτή πρέπει να νομιμοποιηθεί…

Β) Πρέπει να αναβαθμιστεί μια ιμπεριαλιστική εκστρατεία, και η αναβάθμισή της πρέπει να νομιμοποιηθεί…

Γ) Πρέπει να αντιμετωπιστούν σοβαρά εσωτερικά προβλήματα, και χρειάζεται επειγόντως κήρυξη «κατάστασης έκτακτης ανάγκης»…

Δ) Φράξιες των υπηρεσιών προσπαθούν να επιβάλλουν τις μιλιταριστικές προτιμήσεις τους, μαζί με κάποια αύξηση στις ανάλογες κρατικές χρηματοδοτήσεις…

Πράγματι. «Συμπτώσεις». Που επαναλαμβάνονται βαρετά και αιματηρά, αλλά παραμένουν πάντα «συμπτώσεις». Είναι λογικό κάτι τέτοιο στις κοινωνίες του ώριμου Θεάματος. Εδώ δεν υπάρχουν γεγονότα με την ιστορικο-διαλεκτική έννοια. Υπάρχουν μόνο εντυπώσεις (για ότι αφορά οτιδήποτε έξω απ’ την ατομική μικροσφαίρα της καθημερινότητας). Και οι εντυπώσεις κάθονται η μία πάνω στην άλλη, συμ-πίπτουν με την κυριολεκτική έννοια της λέξης «σύμ-πτωση».

Όπως στα κινηματογραφικά trailers.

(Οπότε ανθούν και οι παρανοϊκές θεωρίες συνωμοσίας που είναι ακριβώς αυτό: η λεκτική αλλά όχι λογική παράθεση εντυπώσεων…)

(φωτογραφίες: Είναι χθεσινές, απ’ το Στρασβούργο – αλλά μην σας ξεγελάσουν. Πρώτον θα μπορούσαν να είναι και περσινές, και προπέρσινες, από διάφορα μέρη. Και δεύτερον αφορούν μόνο τον “φυσικό” χώρο / χρόνο. Πολύ περισσότερη δουλειά γίνεται στον ψηφιακό…)