Category: Ασταμάτητη μηχανή

Δευτέρα 8 Δεκέμβρη (00.07) >> Με βάση το «νέο δόγμα» θα διαλυθούν άραγε οι αμερικανικές «στρατιωτικές διοικήσεις» που έχουν χωρίσει τον πλανήτη σε διάφορες ζώνες αναλαμβάνοντας τον έλεγχό του; Μήπως ακόμα θα διαλυθούν οι επίσημες αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις και οι «κρυφές» βάσεις της cia που είναι σπαρμένες κατά εκατοντάδες παντού; Ακόμα κι αν (a big ‘if’) κάποιοι στην ψοφιοκουναβική διοίκηση θεωρούν ότι κάποια απ’ αυτά είναι πλέον περιττά έξοδα, υπάρχουν πολλοί περισσότεροι τόσο εντός όσο και εκτός us για τους οποίους η υπερέκταση της πρώην υπερδύναμης ήταν (και παραμένει) πηγή εσόδων. Σε διάφορες μορφές. Από χρηματικές ως καριερίστικες. Αυτοί οι «πολλοί περισσότεροι» έχουν συμφέροντα σ’ αυτήν την υπερέκταση, και έχουν την δύναμη να την υπερασπιστούν ελπίζοντας (οι καϋμένοι…) ότι δεν θα πέσει να τους πλακώσει.

Το πιο κτυπητό και «ανάγλυφο» παράδειγμα είναι ο αμερικανικός ρόλος στο ουκρανικό πεδίο μάχης: δεν δόθηκε από επιπολαιότητα η απλόχερη αμερικανική υποστήριξη στο πραξικόπημα του 2014 στο Κίεβο (επί Obama). Όπως έχουν πει και ξαναπεί διάφορα όρνεα στην Ουάσιγκτον, απ’ την Clinton και την fuck EU Nuland ως τον ύαινα καλολαδωμένο γερουσιαστή Graham «έχει γίνει τεράστια επένδυση στην ουκρανία». Και το αποτέλεσμα είναι ότι το ψοφιοκουναβιστάν δεν μπορεί ακόμα πάρει το «Χ» που επιδιώκει μετά την δυτική ήττα εκεί: οι σαμποτέρ της εύσχημης υποχώρησής του περνούν απ’ την Ουάσιγκτον στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στο Βερολίνο, στην Αθήνα, στο Τελ Αβίβ για να φτάσουν στο Κίεβο – και να γυρίσουν πίσω.

Οι ευρωπαίοι «πρόθυμοι» ζουν πάντα τα δικά τους δράματα, όλοι μαζί και ο καθένας χώρια. Το ψόφιο κουνάβι μονότονα επαναλαμβάνει ότι «ο πόλεμος στην ουκρανία είναι του Biden κι όχι δικός του», και δεν έχει πει ακόμα «… του Biden και των ευρωπαίων». Δείχνει ωστόσο να το εννοεί καθώς τώρα θέλει να ασχοληθεί με την επιχρύσωση (επικουνάβωση δηλαδή) του δόγματος Monroe. Επιπλέον (το «νέο δόγμα» λέει) θέλει να διαδώσει την ιδεολογία του στην ευρώπη∙ δεν ξεκαθαρίζει αν θα είναι ενέσιμη ή σε χάπι: make america great again παντού! (Στο ελλαδιστάν έκαναν ήδη παραγγελία μια καλή ποσότητα του γιατρικού με γεύση αμερικανικό lng…)

Το παρακάτω δεν είναι η πιο σοβαρή επίδειξη αυτών των δραμάτων, είναι ωστόσο χαριτωμένη με τον τρόπο της.

H αγγλική συντηρητική καθεστωτική the telegraph πανηγύριζε στις 22 Μάη του 2022:

Τις προάλλες, στις 2 Δεκέμβρη 2025, ήταν με μαύρες πλερέζες:

Το είπαμε έγκαιρα, αλλά που να ακουστούμε οι περιθωριακοί; Πήγαν κι έκατσαν όλοι μαζί στην ίδια μεριά, στη «σωστή πλευρά της ιστορίας», και η ιστορία (τους) μπάταρε:

Ας το έχουν υπόψη τους και οι ντόπιοι σωστομερίτες, ειδικά κάτι φιλόδοξοι με “πυξίδες” κλπ. Ως γνωστόν ο Οδυσσέας δεν έφτασε μόνος του στο βασίλειό του – τον πήγαν οι κερκυραίοι. Και έφτασε μπατίρης…

Δευτέρα 1 Δεκέμβρη (00.55) >> Υπάρχουν κάτι περίεργοι («ψέκα» χωρίς αμφιβολία…) που υποστηρίζουν ότι ο πολυτιμότερος σύμμαχος της Μόσχας στη διάρκεια αυτών των χρόνων του πολέμου στο ουκρανικό πεδίο μάχης είναι αντικειμενικά … ο Zelensky! Γιατί; Επειδή (λένε) έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε για να ανοίξει τον δρόμο (και να τον κρατήσει ανοικτό) ώστε να εμφανιστούν καθαρά και δημόσια εκείνοι που πραγματικά κάνουν πόλεμο κατά της Μόσχας! Εκείνοι που πραγματικά κάνουν πόλεμο κατά της Μόσχας όχι απ’ την άνοιξη του 2022 αλλά από πολύ πιο πριν!

Καταλαβαίνουμε: σε μια πολεμική ταινία (απ’ αυτές που διαμορφώνουν την γενική αντίληψη του κοινού για το τι είναι και πως γίνεται ένας πόλεμος) διάρκειας 1,5 ή 2 ωρών αυτό δεν θα ίσχυε ποτέ! Στις ταινίες οι «καλοί» είναι καλοί και οι «κακοί» κακοί. Τελεία! Αν όμως προς στιγμήν κάποιος βάλει στην άκρη μια τέτοια βεβαιότητα θα διαπιστώσει ότι η παρατήρηση περί «αντικειμενικά πολυτιμότερου συμμάχου» έχει πράγματι μερικά κρίσιμα υπέρ. (Και να σκεφτείτε ότι υπάρχει κι άλλος πολύτιμος σύμμαχος της Μόσχας στο Κίεβο, υποκειμενικά μάλιστα, αυτός ακόμα πιο σίγουρος… Αλλά δεν σας λέμε ακόμα το όνομά του…).

Σε κάθε περίπτωση στην εξελισσόμενη σε αργή κίνηση (;) διάλυση του νατο στο ουκρανικό πεδίο μάχης ο τοξικός του Κιέβου έχει (ηθελημένα ή όχι…) κεντρική θέση: πράγματι έχει κάνει απ’ τον Μάρτη / Απρίλη του 2022 το Κίεβο «άξονα περιστροφής» των περισσότερων δυτικών ιμπεριαλισμών. Σε τέτοιο βαθμό ώστε η Μόσχα, πέρα απ’ τον καθαυτό πόλεμο, μπορεί (και αυτό κάνει με μεγάλη ακρίβεια εδώ και σχεδόν 4 χρόνια) να πολεμάει με άνεση σχεδόν το σύνολο της «δύσης» – χάρη και στις συμμαχίες της. Όχι άμεσα στρατιωτικά αλλά με όλους τους υπόλοιπους τρόπους. Αυτό, αν το δει κάποιος ψυχρά και αντικειμενικά, είναι πολύτιμη βοήθεια εκ μέρους του τοξικού Κιέβου! Ειδικά όταν κάποιος λάβει υπόψη του τι πραγματικά εννοεί η Μόσχα ως «τις βαθύτερες αιτίες του πολέμου»…

Η προ πολλού τελειωμένη προεδρική θητεία του τοξικού του Κιέβου ξεκίνησε αλλιώς. Στον δεύτερο γύρο των ουκρανικών προεδρικών εκλογών το 2019 ο θεατρίνος, ρωσόφωνος (και ήδη τοξικός) Zelensky, μ’ ένα πρόγραμμα που μεταξύ άλλων υποσχόταν διάλογο και συνεννόηση με τη Μόσχα (!!!) συνέτριψε τον αντίπαλό του σκληροπυρηνικό ακροδεξιό Poroshenko λαμβάνοντας το 73% των ψήφων, νικώντας σχεδόν σ’ όλες τις εκλογικές περιφέρειες – εκτός απ’ την γνωστή φασιστικοκρατούμενη ζώνη στο Lviv και στα πέριξ:

Αυτές οι εκλογές έγιναν στις 21 Απρίλη του 2019.

Ένα απ’ τα πρώτα που έκανε ο τοξικός του Κιέβου ως φρέσκος πρόεδρος της ουκρανίας ήταν να διατάξει την απομάκρυνση των βαρέων όπλων του ουκρανικού στρατού απ’ τα σύνορα του (τότε) Donbass. Ήταν μια κίνηση «αποκλιμάκωσης». Μόνο που αυτός ο ουκρανικός στρατός εκεί ήταν το φασισταριό του azov – προφανώς ο τοξικός πρόεδρος το αγνοούσε ή δεν εκτίμησε την ισχύ του. Το φασισταριό τον αγνόησε επιδεικτικά.

Στις 1^η Οκτώβρη του 2019 ο Zelensky ανακοίνωσε ότι υπέγραψε την «formula Steinmeier» (τότε υπ.εξ. στο Βερολίνο) που προέβλεπε τοπικές εκλογές στις αποσχισμένες περιοχές του Donetsk και του Luhansk με το ερώτημα αν θέλουν να παραμείνουν τμήμα της ουκρανίας ή όχι… Επρόκειτο για σκάνδαλο – απ’ την μεριά των φασιστών (και όχι μόνο). Την ίδια ημέρα ξεκίνησαν φασιστοδιαδηλώσεις στο Κίεβο, στην αρχή μικρές αλλά κάθε μέρα μεγαλύτερες (500 άτομα την 1^η Οκτώβρη, 50.000 στις 14 Οκτώβρη) με σύνθημα «Όχι στη συνθηκολόγηση!»

Στις 26 Οκτώβρη του 2019 , εν μέσω των διαδηλώσεων, ο Zelensky αποφάσισε ότι πρέπει να επιβάλει αυτοπροσώπως την διαταγή του για απόσυρση των όπλων ένα χιλιόμετρο πίσω απ’ το «μέτωπο» και αποκλιμάκωση. Πήγε στο Zolote, στο Luhansk. Εκεί βρέθηκε απέναντι στον «βετεράνο φασίστα» (azov…) Denys Yantar, διοικητή των national corps, οπότε έγινε αυτός ο διάλογος (στα ρωσικά, και απ’ τις δύο μεριές, με αγγλικούς υπότιτλους…):

Φαινόταν ότι έπαιρνε σοβαρά τον ρόλο του ως (αληθινός) πρόεδρος:

… Άκου Denys, είμαι ο πρόεδρος αυτής της χώρας. Είμαι 42 χρονών και δεν είμαι μαλάκας. Έρχομαι και σου λέω: μετακινείστε τα όπλα. Μην αλλάζεις την κουβέντα για μερικές διαμαρτυρίες…. Ήθελαν να δω στα μάτια σου ότι καταλαβαίνεις. Αλλά αντί γι’ αυτό βλέπω έναν τύπο που έχει αποφασίσει ότι μπροστά του έχει έναν μαλάκα….

Ποιός είχε τη δύναμη; Ο θεατρίνος πρόεδρος του 73% ή οι φασίστες και τα αφεντικά τους εντός και εκτός ουκρανίας; Ο πρώτος θα το καταλάβαινε γρήγορα. «Ανώνυμα» οι φασίστες άρχισαν τις απειλές: θα σε βρουν κρεμασμένο σε κάποια κολώνα. Αλλά και επώνυμα. Για παράδειγμα η βουλευτίνα του Poroshenko Sofia Fedyna δήλωσε:

«… Ο πρόεδρος νομίζει ότι είναι αθάνατος. Αλλά μια χειροβομβίδα μπορεί να σκάσει, τυχαία. Και θα είναι καλύτερα αυτό να συμβεί στη διάρκεια κάποιου ρωσικού βομβαρδισμού όταν κάποιος θα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή με πολιτικά ρούχα…»

Αυτός ο «κάποιος» ήταν βέβαια ο Zelensky, που πράγματι είχε πάει στο Zolote χωρίς αλεξίσφαιρο γιλέκο.

Οι απειλές ήταν (ή θεωρήθηκαν) παρά πάνω από σοβαρές. Ο τοξικός του Κιέβου το γύρισε… Ανέβασε και τις καταχρήσεις – το έχουν τα ζόρια.

Κι ύστερα, στις 28 Μάρτη του 2022, ενόσω η ρωσική εισβολή ήταν ήδη ενός μηνός και ενόσω διαπραγματευόταν το τέλος της, πριν σκάσουν οι εντολές μέσω Johnson να συνεχίσει τον πόλεμο, ο τοξικός του Κιέβου μέσα στη ντάγκλα του είπε κι αυτά στη Zanny Minton Beddoes, δημοσιογράφο του καθεστωτικού αγγλικού economist:

Χωρίς κίνδυνο παρερμηνείας: στις 28 Μάρτη του 2022, με τον ρωσικό στρατό να έχει περικυκλώσει το Κίεβο έχοντας καταλάβει επιπλέον διάφορες περιοχές τόσο στο νότο όσο και στα ανατολικά, ο Zelensky είχε την επίγνωση ότι το να τραβήξει ο πόλεμος (θα) ήταν προς το συμφέρον «διάφορων κρατών» – και σε βάρος δικό του, του καθεστώτος του, του ουκρανικού στρατού και πληθυσμού. Γι’ αυτό άλλωστε διαπραγματευόταν με την Μόσχα το άμεσο τέλος του.

Αυτή στον πάνω χάρτη ήταν η κατάσταση στο τέλος Μάρτη του 2022: με σχετικά λίγες δυνάμεις (περίπου 120.000 έναντι διπλάσιου ή τριπλάσιου ουκρανικού στρατού πλήρως εξοπλισμένου και εκπαιδευμένου απ’ την δύση…) η Μόσχα είχε φέρει τον Zelensky ως πολιτικό αφεντικό της Ουκρανίας σ’ εκείνο το σημείο όπου διαπραγματευόμενος και συμφωνώντας θα μπορούσε να «απαντήσει» στο φασισταριό (του) χωρίς να θεωρηθεί προδότης…

Και τότε μπούκαρε στη «σκηνή» αλαφιασμένη η αγγλική πολιτική βιτρίνα Boris Johnson (ως εκπρόσωπος και του Joνυσταλεάν): στις 9 Απρίλη του 2022. Απαιτώντας εκείνο που μόλις πριν 10 ημέρες ο τοξικός του Κιέβου είχε περιγράψει στον economist ως:

… Υπάρχουν στη Δύση κάποιοι που δεν τους πειράζει ένας μακρύς πόλεμος γιατί [αυτό] θα μπορούσε να σημαίνει εξασθένιση της Ρωσίας ακόμα κι αν σημαίνει τον θάνατο της Ουκρανίας και γίνει με τίμημα Ουκρανικών ζωών. Αυτό είναι καθαρά το συμφέρον κάποιων κρατών…. Δεν μπορώ να πω ακόμα αν η Βρετανία θέλει έναν μακρύ πόλεμο ή όχι…

Ο Johnson πήγε τρέχοντας στο Κίεβο για να εμποδίσει την υπογραφή της συμφωνίας με την Μόσχα που ήταν ήδη έτοιμη, βασικά πάνω στις ουκρανικές προτάσεις… Απείλησε; Εκβίασε; Σίγουρα!!

Θεωρήθηκε τότε (θεωρείται ως και σήμερα) αυτονόητο ότι ο Zelensky τον Απρίλη του 2022 δεν μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο εκτός απ’ το να αποδεχθεί έναν μακρύ πόλεμο που θα σήμαινε τον θάνατο της Ουκρανίας… επειδή αυτό ήταν καθαρά το συμφέρον κάποιων [δυτικών] κρατών… Πιο σωστά: θεωρήθηκε (και εξακολουθεί να θεωρείται) αυτονόητο ότι το ουκρανικό καθεστώς «χρειαζόταν βοήθεια» για να γίνει εκείνο που ο Zelensky στην ίδια συνέντευξη, στις 28 Μάρτη του 2022, ανέφερε ως «ασπίδα της δύσης»… Αλλά το «αυτονόητο» αυτής της στάσης δεν προέκυπτε από πουθενά την δεδομένη ιστορική στιγμή∙ εκτός απ’ την ίδια την δυτική προπαγάνδα: αν το ουκρανικό καθεστώς στο σύνολό του (όχι μόνο οι πληρωμένοι απ’ την δύση φασίστες του) ήθελε πράγματι να αυτοκαταστραφεί γινόμενο «ασπίδα της δύσης» τότε ούτε θα διαπραγματευόταν στα τέλη Μάρτη με την Μόσχα, ούτε θα χρειαζόταν να τρέξει λαχανιασμένη η Λονδρέζικη πολιτική βιτρίνα για να το εμποδίσει!!!

Αντίθετα αυτοί οι μυστήριοι «ψέκα» που μνημονεύσαμε στην αρχή θα υποστήριζαν ότι ο Zelensky, «υποχωρώντας» στις απειλές και τους εκβιασμούς του Johnson, δηλαδή των κρατών που είχαν συμφέρον σ’ έναν μακρύ πόλεμο για να εξασθενίσει η Μόσχα με «έξοδα» του Κιέβου, έκανε κάτι στρατηγικής σημασίας. Συνέβαλε ουσιαστικά, καθοριστικά, στο να αποδειχθεί σ’ όλον τον πλανήτη ότι δεν επρόκειτο (πια) για πόλεμο μεταξύ Μόσχας και Κιέβου αλλά για πόλεμο του νατο κατά της ρωσίας (από στρατιωτική άποψη στο ουκρανικό πεδίο μάχης∙ από γεωπολιτική άποψη σ’ όλο τον πλανήτη…)

Αυτό ακριβώς δεν υποστήριζε εξ’ αρχής ο τρισκατάρατος Putin; Αυτό υποστήριζε!!! Και οι «ψέκα» (θεωρούν ότι) έχουν και την απόδειξη πως αυτό ακριβώς συνέβη εκείνον τον Απρίλη του 2022 (και συμβαίνει ως σήμερα): ο τρισκατάρατος και το επιτελείο του, διαβλέποντας έγκαιρα ότι τέτοια θα είναι η εξέλιξη, απέσυρε τον στρατό του απ’ τις πλεονεκτικές θέσεις που είχε γύρω απ’ το Κίεβο, θέσεις χρήσιμες για να παραστήσει ο Zelensky ότι “η πατρίς κινδυνεύει οπότε ναι, διαπραγματεύτηκα” απέναντι στους φασίστες του∙ όμως αδιάφορες έως επικίνδυνες για έναν πόλεμο-κατά-του-νατο (: εύκολα εκτεθειμένες…) στα βόρεια και στα ανατολικά της ουκρανικής επικράτειας, «αυτοπεριοριζόμενος» στο Donbass, στην άλλοτε «novorussia» – και στην Μαύρη Θάλασσα… Απ’ αυτές τις «περιορισμένες» θέσεις, χωρίς πανστρατιά, με την υποστήριξη δημοψηφισμάτων, θα πολεμούσε αργά και βασανιστικά ο ρωσικός στρατός τυπικά μεν τον ουκρανικό, τους μισθοφόρους και τα δυτικά marvelous όπλα∙ ουσιαστικά δε το νατο, την συνοχή του, την «αποτελεσματικότητά» του, τον λόγο ύπαρξής του!!

Φυσικά τέτοιες απόψεις μόνο «ψέκα» θα μπορούσαν να έχουν… Μακριά από μας!!! Το σωστό, το αληθινό είναι εκείνο που μονότονα λέει από τότε η δυτική προπαγάνδα. Ό,τι, δηλαδή, ο Putin αναγκάστηκε να αποσύρει τον στρατό του από μεγάλο μέρος του εδάφους που κατείχε τον Μάρτη του 2022 (χωρίς μάχες!!!…) επειδή είχε αρχίσει η ήττα / συντριβή του!!.. Η οποία (ήττα / συντριβή) σύμφωνα με πολλούς δυτικούς «ειδικούς», καραβανάδες και μη, συνεχίζεται ακόμα…

Έτσι, από ήττα σε ήττα ο ρωσικός στρατός (και το ρωσικό καθεστώς) βρίσκονται πια στην εντελώς δυσάρεστη θέση να … διαλύουν το νατο! Σωστά;;;

Χάρτης με την κατάσταση στο έδαφος στις 26 Νοέμβρη 2025 (αλλάζει κάθε μέρα). Το μπλε ήταν η κατάσταση στα τέλη Μάρτη του 2022 – δεν την δείχνει όμως σωστά στα νότια και νοτιοανατολικά (θα πρέπει να κάνετε σύγκριση με τον χάρτη πιο πάνω).  Η εδαφική διαφορά που φαίνεται ονομάστηκε απ’ την δυτική προπαγάνδα “υποχώρηση” του ρωσικού στρατού, και απόδειξη της αδυναμίας του…

Ο χάρτης πάντως δεν περιλαμβάνει αήττητες περιοχές όπως η γαλλία, η γερμανία, η αγγλία, το ελλαδιστάν και λοιπές «μεγάλες δυνάμεις», «πυλώνες σταθερότητας», πυλώνες γενικά, άξονες, νατο και λοιπά…

Θα μπορούσε η Μόσχα (και στο σύνολό του το ευρασιατικό project) να βρίσκεται σήμερα σ’ αυτή την θλιβερή κατάσταση αν στις 9 Απρίλη του 2022 ο τοξικός του Κιέβου δεν είχε πει «ναι σε όλα» στον αναμαλλιασμένο Johnson; Αν του είχε πει «κοίτα, ωραία τα λες, αλλά δεν θα γίνουμε εμείς νεκροταφείο για λογαριασμό σας». Όχι, δεν θα μπορούσε… Κάπως έτσι προκύπτει η αντικειμενική βοήθεια του τοξικού του Κιέβου στη Μόσχα…

Δευτέρα 1 Δεκέμβρη >> Από νίκη σε νίκη λοιπόν οι σωστομερίτες (της ιστορίας), μεθυσμένοι καθώς είναι απ’ τις αλλεπάλληλες νίκες τους και αρνούμενοι (οι ευρωπαίοι) να τελειώσει αυτό το hype, έχουν φτάσει στο σημείο όπου κάθε αναιδής μπορεί να υποστηρίξει κάτι σαν το παρακάτω:

… Οι Βρυξέλλες υποστήριξαν τον Ζελένσκι άνευ όρων, όχι από πεποίθηση, αλλά από καθαρή αυτοσυντήρηση. Αν τελειώσει ο πόλεμος, θα πρέπει να λογοδοτήσουν για την καταστροφή που προκάλεσαν στους δικούς τους πληθυσμούς. Η Ευρώπη χρειάζεται διαρκή σύγκρουση για να αναβάλει την πολιτική αναμέτρηση. Η Ουάσιγκτον, αντίθετα, θέλει ένα πλαίσιο που θα σώσει το κύρος της. Αυτή είναι η πραγματική διαίρεση ΕΕ-ΗΠΑ: Οι Βρυξέλλες θέλουν να καθυστερήσουν το αναπόφευκτο, η Ουάσιγκτον θέλει να το διαχειριστεί και το Κίεβο θέλει να το αρνηθεί. Μόνο ένας από αυτούς έχει τη δύναμη να υπαγορεύσει το χρονοδιάγραμμα, και αυτή δεν είναι η Ευρώπη.

Για τη Ρωσία, και οι δύο δρόμοι οδηγούν στη νίκη. Η Ρωσία δεν έχει κανένα λόγο να βιαστεί, είναι η Δύση που ξεμένει από χρόνο, όπλα, ενότητα και αξιοπιστία. Και όταν το ευρωπαϊκό κοινό συνειδητοποιήσει τελικά ότι οι ηγέτες του θυσίασαν την ευημερία, τη σταθερότητα, τη βιομηχανία και τη γεωπολιτική αυτονομία για έναν πόλεμο που έληξε ακριβώς εκεί που προέβλεψε η Μόσχα, η πολιτική αναμέτρηση θα είναι σεισμική. Η πτώση του Γερμάκ δεν είναι το τέλος μιας εποχής, σηματοδοτεί την αρχή της κατάρρευσης για την ΕΕ…

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.