Category: Ασταμάτητη μηχανή

Fine art…

Δευτέρα 15 Σεπτέμβρη >> Μπορεί στη Γάζα να μην έχουν ψωμί, αλλά από τη Γάζα βγαίνει πεντεσπάνι… Εν πάση περίπτωση αυτό λέγεται συμπαράσταση στις μέρες μας (δεν υπάρχει κίνδυνος να πεταχτούν Che από το πλήθος) και ας μην γινόμαστε μίζεροι… Σωστά;

Η «διεθνής κοινότητα»…

Δευτέρα 15 Σεπτέμβρη (00.19) >> Η πρόσφατη ακόμα-μία-απόφαση-του-οηε για την δημιουργία Παλαιστινιακού κράτους διαφημίστηκε ως … «μεγάλη πίεση» στο θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς… Το οποίο φυσικά δεν ίδρωσε, εφόσον η ακόμα-μία-απόφαση-του-οηε ΔΕΝ περιλαμβάνει κανένα πρακτικό εμπόδιο στο Τελ Αβίβ∙ όπως έχει γίνει με δεκάδες άλλες, απ’ το 1967 ως τώρα.

Όμως σ’ αυτή εδώ τώρα υπάρχει πράγματι κάτι καινούργιο: κατά την γνώμη των 142 κρατικών εκπροσώπων που την ψήφισαν, ….για να τελειώσει ο πόλεμος η Hamas (δηλαδή η Παλαιστινιακή αντίσταση) πρέπει να αφοπλιστεί. Και να εξαφανιστεί πολιτικά: το κουμάντο στη Γάζα (αν και όποτε…) θα δοθεί στο Κουίσλινγκ μαγαζί της Ramala, με την βοήθεια «διεθνούς ειρηνευτικού στρατού»…

Η ιδέα είναι «να απελευθερωθεί κατ’ αρχήν η Παλαιστίνη (όχι απ’ το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς αλλά) απ’ την αντίσταση!» Είναι μια ιδέα που πρέπει να την πάρουμε στα σοβαρά, εφόσον μάλιστα έχει τόσο μεγάλη … υποστήριξη απ’ την «διεθνή κοινότητα»; Όχι!! Κι ο λόγος δεν είναι μόνο ότι η περιβόητη «δημιουργία παλαιστινιακού κράτους» είναι μια ένα φονικό αστείο ηλικίας σχεδόν 80 χρόνων, που έχει καταλήξει στο ότι ήδη το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς προσαρτά το μεγαλύτερο μέρος της δυτικής Όχθης χωρίς να το εμποδίζει κανείς απ’ τους …. 142. Αλλά και (κυρίως) επειδή ειδικά οι δυτικοί ιμπεριαλισμοί (των οποίων δημιούργημα είναι το θεοναζί έκτρωμα) δεν σκοπεύουν (ποτέ δεν σκόπευαν) να περιορίσουν τα «όνειρά» του.

Ποιοι λοιπόν θα αφοπλίσουν την Παλαιστινιακή αντίσταση; Ο θεοναζί στρατός έχει αποτύχει πανηγυρικά. Θα πάει ο γαλλικός και ο γερμανικός μόλις ξεμπερδέψουν με τον ρωσικό στο ουκρανικό πεδίο μάχης; Ή θα πάει ο αμερικανικός; Αυτός φαίνεται ότι ανοίγει σοβαρότερες δουλειές, εντός και εκτός των συνόρων του:

Εν τω μεταξύ, στη ζούγκλα των ερειπίων της πόλης της Γάζα αποδεικνύεται διαρκώς το πόσο αποτελεσματικοί είναι οι …. «ινδιάνοι»! Πώς, για παράδειγμα, ανατινάζεις ένα απ’ τα θρυλικά τανκ merkava μαζί με όσους είναι μέσα; Είναι απλό. Αυτοί που είναι μέσα δεν βλέπουν τίποτα απ’ όσα γίνονται γύρω απ’ το τανκ (το ατσάλινο ντουλάπι τους / τανκ έχει μόνο ένα πολύ μικρό φιλιστρίνι μπροστά, για την οδήγηση). Πλησιάζεις λοιπόν, ανοίγεις την καταπακτή στο πάνω μέρος του πυργίσκου, και πετάς μέσα μια diy βόμβα.

Τόσο απλά! (Πριν λίγες ημέρες)

Το ψυχωσικό υπόλοιπο

Δευτέρα 15 Σεπτέμβρη (00.14) >> Αυτή τη φορά δεν ήταν ο διαλυμένος λίβανος και η δολοφονία του Nasrallah… Αυτή τη φορά δεν ήταν η Ασσαντική συρία και η δολοφονία του Zahedi και άλλων αξιωματικών των ιρανών «φρουρών της επανάστασης»… Αυτή τη φορά δεν ήταν το ανυπόφορο «ιράν των μουλάδων» και η δολοφονία του Haniyeh… Όλα αυτά ήταν «δεκτά», «φυσιολογικά»∙ σίγουρα απ’ την μεριά των δυτικών αφεντικών του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος, οπωσδήποτε απ’ την μεριά της Ουάσιγκτον που δολοφόνησε τον Soleimani στη Βαγδάτη.

Αυτή τη φορά ήταν το κατάρ: μικρό κράτος αλλά μεγάλο ψάρι. Και, για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα, η απόπειρα δολοφονίας της πολιτικής ηγεσίας της Hamas απέτυχε: το κόκκαλο απ’ αυτό το ψάρι κόλλησε στο λαιμό…

Οι χασάπηδες του Τελ Αβίβ θα μπορούσαν (και ίσως θα έπρεπε) να σηκώσουν τους ώμους τους απέναντι στην υποτιθέμενη κατακραυγή όλων των δυτικών αφεντικών τους γι’ αυτήν την επίθεση. Θα μπορούσαν να φωνάξουν: Εσείς μας βάζετε χέρι; Εσείς που προσπαθήσατε άπειρες φορές να σκοτώσετε τον Κάστρο (και αποτύχατε); Εσείς που σκοτώσατε τον Καντάφι και τον Χουσεϊν; Εσείς που άμεσα ή έμμεσα (μέσω των συνεργατών σας) έχει σκοτώσει τόσους ηγέτες στον πλανήτη; Εσείς φωνάζετε;

Θα είχαν δίκιο σε όλα εκτός από ένα, το κρισιμότερο: το 2025 δεν είναι δεκαετία του ’50, του ’60, του ’70 ή, ακόμα ακόμα, του 2000. Οι συσχετισμοί δύναμης έχουν αλλάξει και αλλάζουν ραγδαία. Η άλλοτε «μεσανατολική, γεμάτη υδρογονάνθρακες ζώνη των δυτικών ιμπεριαλισμών» αλλάζει κι αυτή: οι χασάπηδες μπορούν (ακόμα…) να σκοτώνουν αμάχους άραβες / Παλαιστίνιους, μπορούν (ακόμα…) να καμαρώνουν ότι δεν είναι ρετάλια των παλιών συσχετισμών προορισμένα να εξαφανιστούν αλλά very touch guys∙ όμως δεν μπορούν άλλο να απλώνουν κατά βούληση τα οπλισμένα ξερά  τους.

Ήξερε το ψόφιο κουνάβι έγκαιρα για την επίθεση των θεοναζί στη Doha; Ή δεν ήξερε; Αν ήξερε είναι συνένοχο. Αν δεν ήξερε δεν ελέγχει τίποτα και είναι εντελώς ηλίθιο εφόσον είναι σαφές ότι η centcom του us army (η «κεντρική» στρατιωτική διοίκηση της παρακμιακής υπερδύναμης στης οποίας την αρμοδιότητα βρίσκεται η μέση ανατολή, η κεντρική και η νότια ασία…) συμμετείχε στην επίθεση, αφενός επειδή ανεφοδίασε στον αέρα τα ισραηλινά πολεμικά, αφετέρου επειδή ενημέρωσε την βάση της στο κατάρ για να μην κτυπήσουν τα αμερικανικά αντιαεροπορικά κατά λάθος τα ισραηλινά f-35. Είτε έτσι είτε αλλιώς η συμμαχία-με-την-παρακμιακή-Ουάσιγκτον δεν είναι πια asset, «πολύτιμο περιουσιακό στοιχείο». Είναι liability: βάρος.

Τέσσερεις ημέρες πριν τον βομβαρδισμό στη Doha η αντιπροσωπεία της Hamas είχε συνάντηση εκεί με ιρανική αντιπροσωπεία υπό τον υπ.εξ. Araghchi…

Το ότι τα δεδομένα στην περιοχή έχουν αλλάξει, και μάλιστα δραματικά, το κατάλαβαν όλοι (τα αφεντικά των δυτικών ιμπεριαλισμών και ο θεοναζί χωροφύλακάς τους) τον περασμένο Ιούνιο, όταν προσπάθησαν να «σβήσουν απ’ τον χάρτη» το ιρανικό καθεστώς. Οι δυτικοί δημαγωγοί, όπως θα ήταν αναμενόμενο, έχουν κρύψει όσο είναι δυνατόν το μέγεθος της ήττας που συμπυκνώνεται σ’ αυτήν την φράση: το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς εξάντλησε όλα του τα μέσα όχι απλά αποτυγχάνοντας αλλά με τέτοιες έκτασης και έντασης αποτυχία ώστε να απειλήσει το αφεντικό στην Ουάσιγκτον πως θα καταφύγει στο τελευταίο του όπλο, τις ατομικές του βόμβες – έτσι ώστε να παρέμβει ο daddy για να εξασφαλιστεί κάτι σαν «ισοπαλία»…

Απ’ τον περασμένο Ιούνη η Τεχεράνη έχει ενισχυθεί και ενισχύεται διαρκώς, όχι μόνο στρατιωτικά αλλά και πολιτικά. Σε μια εξαιρετική του συνέντευξη στα τέλη του περασμένου Ιούνη ο Theodore Postol (πυρηνικός φυσικός, καθηγητής τεχνολογίας και διεθνούς ασφάλειας στο MIT, σύμβουλος διάφορων αμερικανικών διοικήσεων σε θέματα πυρηνικών και ελέγχου τους) αφού πρώτα περιέγραψε αναλυτικά και κατανοητά πόσο εύκολο, γρήγορο και απλό είναι πλέον (μετά της εναντίον της επίθεση) για την Τεχεράνη να φτιάξει ατομικές βόμβες, δήλωσε δύο συναφή πράγματα. Πρώτον, ότι συμβούλεψε (μαζί με άλλους) τόσο την Ουάσιγκτον όσο και το Τελ Αβίβ να ΜΗΝ επιτεθούν στην Τεχεράνη γιατί αν το κάνουν τότε είναι βέβαιο ότι το ιρανικό καθεστώς θα αναγκαστεί να ολοκληρώσει την κατασκευή πυρηνικών όπλων∙ δεν εισακούστηκε/αν. Και δεύτερον, ότι πρέπει πλέον η Τεχεράνη να θεωρείται de facto πυρηνική δύναμη, χωρίς να το δηλώσει η ίδια: η αμφιβολία ως στρατηγική…

Ο Seyed Marandi, καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Τεχεράνης και, κατά κάποιον τρόπο, ο (αν)επίσημος αγγλόφωνος εκπρόσωπος τύπου του ιρανικού καθεστώτος, επιβεβαίωσε σε συνέντευξή του στις 9 Αυγούστου ότι «έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα»: στρατηγική αβεβαιότητα για το σημείο στο οποίο βρίσκεται το πυρηνικό πρόγραμμα του ιράν∙ και ευελιξία in case of emergency…

Δεν είναι όμως μόνον αυτή η … «αβεβαιότητα»… Υπάρχουν και βεβαιότητες. Ο κινέζικος και ο ρωσικός στρατός, με την μορφή συμβούλων, ειδικών ή/και χειριστών όπλων βρίσκονται ήδη (μαζί με τα ανάλογα όπλα…) στο ιρανικό έδαφος: η Τεχεράνη αποφάσισε ότι δεν υπάρχουν πια περιθώρια για δισταγμούς και αναστολές, και ότι η συμμετοχή της στο «Σύμφωνο της Σαγκάης» πρέπει να της εξασφαλίσει την μέγιστη επιπλέον ισχύ.

Η Ντόχα είναι σύμμαχος της Τεχεράνης… «Φιλοξενεί» βέβαια την μεγαλύτερη αεροπορική αμερικανική (και τσόντα αγγλική) βάση στην ευρύτερη περιοχή… Αλλά αυτή η «φιλοξενία» δόθηκε ως προστασία του οίκου και του καθεστώτος των al Thani απ’ την μεριά των ηπα∙ όχι για να στέλνονται χαιρετίσματα στους πυραύλους και τα πετούμενα του idf!

Δεν πρόκειται να …. σχολάσει άμεσα αυτή η βάση! Αλλά το καταριανό καθεστώς μπορεί να ζητήσει (και να επιβάλει) περιορισμούς στη χρήση της: ο μόνος εχθρός του στην ευρύτερη περιοχή είναι (φανερά πλέον) το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς. Κι εφόσον ο us army δεν προτίθεται να προστατέψει την Ντόχα απ’ αυτόν, θα πρέπει να περιοριστεί…

Εν τω μεταξύ και οι υπόλοιπες πετροχούντες της αραβικής χερσονήσου, γνωστές για την διακριτική υπέρ των θεοναζί αδράνειά τους, θα αρχίσουν να αναθεωρούν ορισμένες βεβαιότητές τους. Θέλοντας και μη. Είναι σαφές ότι η γενική δυτική ιμπεριαλιστική παρακμή αφήνει στην περιοχή τους ένα «ψυχωσικό υπόλοιπο», το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς, το οποίο τα δυτικά αφεντικά έχουν στηρίξει μεν με κάθε τρόπο ακόμα και στις πιο φρικαλέες ατραξιόν του αλλά τους έχει κοστίσει ήδη πάρα πολύ. Αυτό το «ψυχωσικό υπόλοιπο» καταλαβαίνει μόνο από όπλα∙ και όπλα ικανά να το αντιμετωπίσουν (μαζί με τους ανάλογους στρατούς) έχουν τέσσερα μόνο κράτη στον ευρύτερο κοντινό ορίζοντα: η τουρκία, η αίγυπτος, το ιράν – και το πακιστάν. Στα δύο πρώτα ζουν πολιτικά στελέχη της Hamas (η αστυνομία της χούντας του Καϊρου δήλωσε ότι απέτρεψε πρόσφατα προσπάθεια πρακτόρων της mossad να σκοτώσουν κάποιο / α απ’ αυτά) ενώ το τέταρτο διαθέτει πυρηνικά. Συνεπώς η «αρχιτεκτονική ασφάλειας» όλων αυτών των πετροχουντών θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη της πως είναι «κυκλωμένη εξ επαφής» (όχι εχθρικά, αλλά πάντως κυκλωμένη) από μια πραγματικότητα συνεπή με τα δεδομένα και τις αλλαγές των συσχετισμών παγκόσμια. Θα αναπροσανατολιστεί ανάλογα; (Αν ναι, θα το κάνει διακριτικά και ίσως αβέβαια: ο χουντοκαραβανάς του Καϊρου έχει μια σχετική πρόταση για τα 22 κράτη / μέλη του «αραβικού συνδέσμου»…)

Εν τω μεταξύ το φασισταριό στην Ουάσιγκτον έχει ήδη «στοχοποιήσει» την Άγκυρα για «υποστήριξη στη Hamas», κατόπιν αιτήματος του αρχιχασάπη του Τελ Αβίβ (που συμπληρώνει και ενισχύει το ανάλογο αίτημα του ελλαδιστάν!). Ο ελληνοαμερικάνος συντηρητικός βουλευτής (της αυλής του narkoRubi…) Gus Birilakis και ο δημοκρατικός Brad Schneider προωθούν νόμο που θα απαγορεύει την πώληση των f-35 στην τουρκία και εξαιτίας «της υλικής υποστήριξής της στην Hamas ή/και σε συνεργάτες της». Ο νόμος απαιτεί απ’ την ψοφιοκουναβική διοίκηση να ερευνήσει το «κατά πόσον η τουρκία αποτελεί στρατιωτική απειλή για το ισραήλ» ή/και για το κατά πόσον «εμπλέκεται στην πώληση drones στη ρωσία, την κίνα, το ιράν και τη βόρεια κορέα». Μια τροποποίηση που προωθείται διακομματικά από άλλους παρόμοιους ζητάει «να ερευνηθεί το κατά πόσον η Hamas είναι παρούσα στην τουρκία, και κατά πόσον δρα στην τουρκική επικράτεια υπό την προστασία της τουρκικής κυβέρνησης».

Θα μπορούσε η τουρκία να γίνει στόχος επίθεσης του «ψυχωσικού υπόλοιπου»; Η απάντηση είναι: ήδη έχει γίνει στόχος, στο συριακό έδαφος…

Η Άγκυρα δεν απαντά επίσημα ως τώρα. Αλλά στο εσωτερικό της τουρκίας “δημιουργείται κλίμα”…

Το μέλλον του κόσμου (χωρίς τη δύση στο κέντρο του…)

Δευτέρα 15 Σεπτέμβρη (00.10) >> Πώς βλέπει η ε.ε. την Μόσχα και το Πεκίνο; Μην κάνετε υποθέσεις: υπάρχει η αξιωματούχος που θα σας ανοίξει τα μάτια!

Λοιπόν, αυτή η υπ.εξ. της ε.ε. κυρία Kaja Kallas πρόκειται να επισκιάσει τους πάντες πριν απ’ αυτήν. Προορίζεται να αφήσει εποχή! Φυσικά ο ρόλος της είναι φαρσοκωμικός, όπως άλλωστε και όλων των προηγούμενων ή και διάφορων τωρινών πολιτικών βιτρινών. Αλλά έχει κάτι το ιδιαίτερο στον τρόπο που τον παίζει. Δεν «σφίγγεται», δεν «ζορίζεται». Δεν σμίγει τα φρύδια γιατί «έχω κάτι σοβαρό να σας πω». Αντίθετα απολαμβάνει την α-νοησία της όπως ένα νήπιο που έφαγε πολλούς ρώσους για πρωϊνό και ύστερα κοιτάει το γεμάτο γιογιό του και πανηγυρίζει. Χαριτωμένα.

Απολαύστε το όχι απλά «πολιτικό» αλλά σχεδόν «φιλοσοφικό» βάθος των σκέψεων και της γνώμης της. Είναι η ε.ε. στα καλύτερά της!!!

Και πως βλέπει η Μόσχα την ε.ε.; Χμμμμ… Εδώ τα πράγματα έχουν αυτήν την «βαριά» σλαβική σοβαρότητα που υποψιάζεσθε. Και (γιατί να το κρύψουμε;) μια δυσοίωνη ευστοχία που πετυχαίνει ακαριαία το έδαφος της κυρίας Kaja (και κάθε άλλου ε.ε. αξιωματούχου) αφήνοντάς την / τους να χειρονομούν (και να απειλούν) στον αέρα. Σαν κάτι κινούμενα σχέδια.

Ο Anton Kobyakov είναι ένας απ’ τους «ειδικούς συμβούλους» της ανεγκέφαλης αλεπούς (a.k.a. Putin). Να τι είπε στο «διεθνές φόρουμ του Βλαδιβοστόκ» πριν λίγες ημέρες, στις 6 Σεπτέμβρη, χωρίς καν να επαινεί την ρωσική ισχύ στις …. «κοινωνικές επιστήμες» που θα έλεγε και η κυρά Kaja:

O μεγάλος γεωπολιτικός τζόγος της Δύσης φτάνει στην αποφασιστική του φάση. Ήδη μπορεί να ειπωθεί ότι ένα μέρος της Δύσης, συγκεκριμένα η Ευρώπη, έχει χάσει.

Σήμερα η Ευρώπη έχει χάσει οριστικά την ανεξαρτησία της στον χρηματοπιστωτισμό, στην ενέργεια, στην τεχνολογία και στις πολιτικές αποφάσεις. Ουσιαστικά έχει χάσει την κυριαρχία της.

Η Ασία έχει αναλάβει όλες τις λειτουργίες της Δύσης.

Η Μέση Ανατολή έχει γίνει το καινούργιο χρηματοπιστωτικό κέντρο, τραβώντας πλούσιους Βρετανούς μακριά απ’ το νησί τους.

Η βιομηχανία έχει μεταφερθεί στην Κίνα και στο Βιετνάμ, και μεταφέρεται ακόμα παραπέρα στην Ινδία και σε άλλες χώρες.

Σήμερα τα μεγαλύτερα εμπορικά κέντρα είναι η Shenzhen, η Σιγκαπούρη, το Χονγκ Κονγκ, το Ντουμπάι και η Βομβάη.

Η τεχνολογική πρωτοπορία έχει πάει στην Κίνα και στην Κορέα.

Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο σε περίπου πέντε χρόνια η Δυτική Ευρώπη δεν θα έχει καμία αξία, ούτε καν ως καταναλωτική αγορά.

Αμάν;;;!!! Αμάν-αμάν;;;;!!! Τι πρόβλεψη είναι αυτή κυρ Αντώνη;; Ούτε ως καταναλωτές δεν θα μετράμε εμείς οι πρωτοκοσμικοί;;; Τίποτα; Τόση φτώχια και μιζέρια;

(Το 2030 είπες;;; Περίπου; Χοντρικά τότε; Μπορεί και νωρίτερα; Ωιμέ!!!!)

Είναι μακριά η λατινική Αμερική;

Δευτέρα 15 Σεπτέμβρη (00.05) >> Μια βδομάδα πριν το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς ασκήσει το γνωστό «δικαίωμά του στην αυτοάμυνα» κτυπώντας στην Doha, στις 2 Σεπτέμβρη, το «είμαι-ένα-ειρηνικό-ψόφιο-κουνάβι-που-δεν-του-αρέσουν-οι-σκοτωμοί» άσκησε το δικό του «δικαίωμα στην αυτοάμυνα» διατάσσοντας τον βομβαρδισμό μιας βάρκας στα διεθνή νερά έξω απ’ τις ακτές της βενεζουέλα∙ με την δικαιολογία ότι «μετάφερε ναρκωτικά στις ηπα». Ο απολογισμός ήταν 11 άνθρωποι δολοφονημένοι.

Από τότε και ως σήμερα αποδείχθηκε ότι α) η βάρκα δεν μετάφερε ναρκωτικά στις ηπα, το χειρότερο που πιθανόν έκανε ήταν λαθρεμπόριο καπνού μεταξύ λατινοαμερικάνικων παραλίων, και β) ότι αυτοί που ήταν στη βάρκα είχαν δει αμερικανικά πολεμικά στον ορίζοντα και γυρνούσαν πίσω…

Έχουν σημασία αυτά; Από πρώτη (ευρωπαϊκή) ματιά όχι… Αν όμως κάνουμε μια μικρή λίστα των απειλών του «είμαι-ένα-ειρηνικό-ψόφιο-κουνάβι-και-θέλω-να πάρω-ένα-νόμπελ-στον τάφο-μου» κατά κρατών της λατινικής Αμερικής μέσα στους σχεδόν 8 μήνες που παριστάνει τον πρόεδρο, τότε μπορεί να υπάρχει κάτι∙ ακόμα και «ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος».

Θυμίζουμε: απειλές κατά του μεξικό ότι θα γίνει εισβολή αμερικανικού στρατού στα σύνορα (για να σταματήσουν οι μετανάστες να προσπαθούν να πατήσουν το ιερό έδαφος του τέξας…)∙ απειλές κατά του παναμά με θέμα την διώρυγα∙ πρόστιμο («δασμούς» 50%) στη βραζιλία επειδή οι δικαστές της έκλεισαν στη φυλακή τον πρώην πρόεδρο, φασίστα και επίδοξο πραξικοπηματία Μπολσονάρο∙ και, φυσικά, συγκέντρωση ναυτικού, αεροπορίας και απειλές κατά του Καράκας, με δικαιολογία το «εμπόριο ναρκωτικών».

Αυτό με τον «πόλεμο κατά των ναρκωτικών» ως μέθοδο ελέγχου της λατινικής αμερικής απ’ την Ουάσιγκτον είναι παμπάλαιο. Αποδείχθηκε στην πράξη πως ήταν «πίεση» της cia και άλλων αμερικανικών υπηρεσιών για να πάρουν μεγαλύτερο μερίδιο απ’ αυτό το εμπόριο. Αν τώρα στο ψοφιοκουναβιστάν ξεσκονίζουν τα παλιά manual μιας και δεν έχουν καμιά ιδέα τι να κάνουν για να διασώσουν το παρακμιακό imperium, θα μπορούσαμε να καγχάσουμε: ήδη απ’ τον Μάρτη του 2020 η η διοίκηση του ψόφιου κουναβιού (πρώτη θητεία) είχε επικηρύξει τον Maduro ζητώντας το κεφάλι του, για 15 εκατομμύρια δολάρια, με την κατηγορία της «ναρκοτρομοκρατίας»…

Όμως ίσως υπάρχει μεγαλύτερο βάθος (και μεγαλύτερη απελπισία) σ’ αυτό το επιθετικό «ενδιαφέρον» του ψοφιοκουναβιστάν για την (άλλοτε) «αυλή» του.

Σύμφωνα με «αποκλειστικότητα» του καθεστωτικού politico:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Hell to pay

Δευτέρα 8 Σεπτέμβρη >> Last Drive

Παλαιστίνη 1

Δευτέρα 8 Σεπτέμβρη (00.26) >> Το είχαμε κάπως καταχωνιάσει (στη μνήμη μας…) ως ένα «στιγμιαίο ολίσθημα»… Ώσπου το θυμηθήκαμε αναγκαστικά όταν το είδαμε ζωγραφισμένο στο πλάι ενός απ’ τα κότερα που συμμετέχουν στη «νηοπομπή sumud, για το σπάσιμο του αποκλεισμού της Γάζα», καθώς έφευγε τις προάλλες απ’ το λιμάνι της Βαρκελώνης.

Ποιο; Αυτό:

Το καρπούζι!

Όπως ξέρετε το καρπούζι υιοθετήθηκε ως «σύμβολο της συμπαράστασης στην Παλαιστίνη» όταν διάφορα ευρωπαϊκά κράτη έβγαλαν στην παρανομία την Παλαιστινιακή σημαία (και την keffiyeh…) Γιατί «καρπούζι»; Επειδή (είπαν) έχει τα ίδια χρώματα με την απαγορευμένη σημαία.

Δεν το θεωρούμε απλά γελοίο. Το θεωρούμε επιθετικά, οριενταλιστικά γελοίο! Η υιοθέτηση του «καρπουζιού» ως υποκατάστατου της Παλαιστινιακής σημαίας (έτσι ώστε να παρακαμφθεί η … απαγόρευση) δείχνει απ’ την μια μεριά δειλία και απ’ την άλλη υποτίμηση του Παλαιστινιακού αγώνα. Σε τέτοιο βαθμό και τα δύο ώστε αναρωτηθήκαμε μήπως αυτή η ιδέα είναι … κάποιας κρατικής υπηρεσίας.

Αν κάποιος είναι στοιχειωδώς σοβαρός και, επιπλέον, στοιχειωδώς εχθρικός προς το κράτος του, τι θα πρέπει να σκεφτεί και να κάνει αν του απαγορεύσουν αυτό το σύμβολο (την Παλαιστινιακή σημαία); Πρώτον πως παρότι πρόκειται για ένα απλό σύμβολο, ένα κομμάτι ύφασμα, έχει ισχυρή πολιτική σημασία – και γι’ αυτό απαγορεύεται, ως … «αντισημιτισμός»…. Όταν κάτι (ακόμα κι αν πρόκειται για σύμβολο) απαγορεύεται επειδή έχει ισχυρή πολιτική / ανταγωνιστική σημασία ΔΕΝ το αντικαθιστάς με «κάτι άλλο» που να έχει το ίδιο χρώμα ή το ίδιο σχήμα αλλά είναι χαριτωμένα ανώδυνο. Γιατί αυτό σημαίνει ότι συνθηκολόγησες, ότι αποδέχθηκες την απαγόρευση, ότι δεν σήκωσες το γάντι. Δεν υπερασπίζεσαι πια την Παλαιστίνη∙ υπερασπίζεσαι τα καρπούζια, ή κάποιο είδος σκουλικιών, ή κάποιο χρωματιστό παιδικό παιχνίδι, ή ό,τι άλλο άσχετο. Αυτό την ώρα που έχουν δολοφονηθεί δεκάδες χιλιάδες και έχει καταστραφεί η καθημερινή ζωή εκατομμυρίων…

Θα πείτε

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Παλαιστίνη 2

Δευτέρα 8 Σεπτέμβρη (00.20) >> Μα δεν πρέπει να γίνει μια προσπάθεια να σπάσει ο αποκλεισμός της Γάζα; θα πουν κάποιοι καλοπροαίρετοι.

Αν ζούμε στον ίδιο πλανήτη («αν» λέμε…) υπάρχουν άλλοι σκοποί, κοντινοί, δίπλα, για τους οποίους θα βρεθεί κάποιος μπροστά όχι στον θεοναζί, απαρτχάιντ στρατό αλλά στην αντίστοιχη δυτική στρατοαστυνομία…  Σκοποί / μέτωπα μέσα στην δύση σε σχέση (και) με τον Παλαιστινιακό αγώνα. Πάρτε μια γεύση απ’ αυτόν τον καπιταλιστικό πλανήτη:

Άρθρο αμερικάνου ακαδημαϊκού το 2022:

Το οποίο δημοσιεύτηκε στο επίσημο ηλεκτρονικό «περιοδικό» του ΟΗΕ, για να «κατέβει» μετά από ένα κύμα καταγγελιών. «Ήταν αστείο» είπαν οι υπεύθυνοι:

Αν οι φυσικοί αυτουργοί της κατοχής, του Ολοκαυτώματος, της καταστροφής, της μαζικής λιμοκτονίας στη Γάζα βρίσκονται στο Τελ Αβίβ, οι ηθικοί συναυτουργοί και συνεργάτες βρίσκονται στις δυτικές μητροπόλεις. Και στα μέρη μας.

Η κατοχή της Γάζας, η σφαγή, ο αποκλεισμός, όλα αυτά έχουν τα δυνατά τους προπύργια εδώ. Είναι αόρατα; Ή προς αποφυγήν; 

SCO

Δευτέρα 8 Σεπτέμβρη (00.15) >> Αποδίδεται στον Vaclav Havel (πρόεδρο της τσεχίας απ’ το 1993 ως το 2003) η φράση «η οικονομική ανάπτυξη της κίνας είναι τόσο γρήγορη ώστε δεν έχουμε προλάβει να εκπλαγούμε». Αν έγινε όντως τέτοια παρατήρηση, ήταν κάπου το 2011. Και έγινε έκτοτε κάτι σαν ρέκβιεμ των δυτικών δυνατοτήτων ακόμα και να εκπλαγούν. Γρήγορα, γύρω στο 2014, προτίμησαν αντί για την δυστυχία της διαρκούς έκπληξης την λύτρωση της απώθησης και έναν μάλλον διεστραμμένο (αν και συνεπή με τον δυτικό μιλιταρισμό και τον ιμπεριαλισμό) τρόπο για να αντιμετωπίσουν αυτόν τον «υπερηχητικό» ανταγωνιστή: να «τσακίσουν» τον βασικότερο στρατιωτικό του σύμμαχο. Την Μόσχα.

Τους φάνηκε «εύκολη δουλειά», ειδικά αν δινόταν εργολαβικά στο Κίεβο. Το «εύκολο» δεν ήταν μόνο η βεβαιότητά τους ότι το ρωσικό κράτος / κεφάλαιο είναι ετοιμόρροπο. Αλλά και η ιδεολογική προετοιμασία δεκαετιών, πρώτα επί εσσδ και, στη συνέχεια, απ’ τις αρχές της δεκαετίας του ’00 όταν (με την κατάκτηση της εξουσίας στη Μόσχα απ’ το πατριωτικό τμήμα των ρωσικών υπηρεσιών: Putin…) σταμάτησε το πλιάτσικο και άρχισε η ανάκαμψη. Χωνεμένος αντισινισμός, δουλεμένος-ως-τις-χοντροειδείς-λεπτομέρειές του δεν υπήρχε διαθέσιμος στη δύση. Αντίθετα ο αντι-Πουτινισμός ήταν καλά δουλεμένος∙ είχε «οπλοποιηθεί» απ’ το 2012 με τον (αμερικανικό) «νόμο Magnitsky» (Magnitsky Act)∙ απ’ το 2018 με την αγγλικής έμπνευσης «υπόθεση Skripal»∙ και απ’ το 2020 με την γερμανικής έμπνευσης «υπόθεση Navalny»…

Ξέρουμε (έχουμε καταλάβει) τώρα πια γιατί σχεδόν το σύνολο των ευρωπαϊκών κρατών / αφεντικών έτρεξε να κουρνιάσει κάτω απ’ την μιλιταριστική φτερούγα του νατο / usa απ’ τις αρχές του 2022. Όχι επειδή φοβούνταν μήπως ο ρωσικός στρατός πατήσει … τα ιερά τους χώματα!!! Όχι μόνο επειδή ονειρεύονταν έναν υγιεινό περίπατο στο ουκρανικό πεδίο μάχης και, ύστερα, ένα ακόμα πιο υγιεινό πλιάτσικο στην ρωσική επικράτεια (αυτό που είχε σταματήσει ο τρισκατάρατος Putin!). Αλλά και επειδή, μ’ αυτήν την «στρατιωτική συντριβή» και την συνακόλουθη οικονομική λεηλασία, θα έφταναν στα βόρεια σύνορα της κίνας, κυκλώνοντας την (οικονομικά και στρατιωτικά), στερώντας την από πολλά.

Φαίνεται υπερβολική η άποψή μας; Θυμηθείτε. Υπήρξε μια εποχή πολύ πρόσφατη όπου η αγωνία των ευρωπαϊκών αφεντικών δεν ήταν η προστασία τους απέναντι στον Gerasimov αλλά η προστασία τους απέναντι στην Huawei… Την ίδια αυτή εποχή, τα “μέτρα” που έπαιρναν δεν ήταν για να σταματήσουν τα … ρωσικά τανκς… Αλλά για να σταματήσουν τις εξαγορές των επιχειρήσεων που ονόμαζαν “εθνικούς πρωταθλητές” από κινέζους… Υπήρξε τέλος η ίδια εποχή όπου ο δημαγωγικός καϋμός στην ευρώπη δεν ήταν (βέβαια…) τα ανθρώπινα δικαιώματα στο Donbass αλλά στην Xinjiang…

Και τι πέτυχαν μ’ αυτήν την ιμπεριαλιστική διαστροφή τους; Αυτό στη συνέχεια: όταν ακόμα και η ναυαρχίδα του ανήκομεν εις την Δύσιν ανατριχιάζει (διακριτικά…) τι να πει κανείς;

Το «ανατριχιαστικό» του πιο πάνω ενσταντανέ και, μιλώντας πιο γενικά, των όσων έγιναν στην κινεζική Tianjin στη σύνοδο του SCO (: «Σύμφωνο της Σαγκάης») δεν ήταν βέβαια ο αυτοκράτορας Xi ή η ανεγκέφαλη αλεπού (Putin). Ήταν οι «χαρούλες» του ινδού πρωθυπουργού Narendra Modi μ’ αυτούς.

Γιατί; Η «γενική δύση», τόσο η Ουάσιγκτον όσο και οι ευρωπαϊκοί ιμπεριαλισμοί έχουν ποντάρει πολλά στο Νέο Δελχί ως αντίπαλο του Πεκίνου. Γι’ αυτό μεγαλοποιούν όσο μπορούν (και όσο πιο αφηρημένα γίνεται) την «αξία» του ινδικού κράτους / κεφάλαιου, προβάλλοντάς το περίπου σαν ήδη ισοδύναμο με το κινεζικό.

Ο υπερτονισμός αυτής της «αξίας» είναι … φαντασιακός. Ναι μεν το ινδικό κράτος / κεφάλαιο είναι σημαντικό, αλλά σε σύγκριση με το κινεζικό είναι … πολύ μακριά. Ενδεικτικά, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην ινδία, μετρημένο σε δολάρια, το 2024 ήταν 2.966. Ενώ το κινέζικο 13.303, πάνω από 4 φορές μεγαλύτερο. Επιπλέον η ινδία είναι μια απ’ τις πιο σκληρά ταξικές κοινωνίες στον πλανήτη (ελέω θρησκείας υποτίθεται: ινδουϊσμός), χωρίς επιρροή οπουδήποτε εκτός συνόρων εκτός απ’ την γειτονική σρι λάνκα, σε μια κατάσταση μόνιμης αντιπαράθεσης με το γειτονικό πακιστάν (σύμμαχο του Πεκίνου), μ’ έναν πρωθυπουργό επικεφαλής ενός εθνικιστικού και αντιμουσουλμανικού κόμματος (εξού και η υποστήριξη στο θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς…)

Φυσικά το να αποκαλείται η ινδία (λόγω πληθυσμού) η «μεγαλύτερη δημοκρατία στον πλανήτη» είναι ιδιαίτερα κολακευτικό. Στην πραγματικότητα αυτή η «δημοκρατία» περιλαμβάνει ισχυρότατες «δόσεις» φεουδαρχίας / μεγάλης γαιοκτησίας, ενώ ο ψηφιακός έλεγχος πάνω στον ταξικά πολωμένο πληθυσμό, πάνω στους πληβείους, ωχριά μπροστά σε οτιδήποτε μπορεί να αποδοθεί αλλού. Τέλος είναι εδώ και δεκαετίες ένα κράτος εθελοντικά παραδομένο στα βιοτεχνολογικά πειράματα διάφορων Gates και Bayer/Monsanto, τόσο στα χωράφια και στην κτηνοτροφία όσο και στα φάρμακα. Κι αυτό έχει τρομακτικές συνέπειες: σύμφωνα με τις επίσημες καταγραφές του ινδικού καθεστώτος ανάμεσα στο 2014 και το 2022 αυτοκτόνησαν 100.474 φτωχοί αγρότες…

Δεν μπορεί να συγκριθεί λοιπόν το ινδικό κράτος / κεφάλαιο των τρισεκατομμυριούχων ολιγαρχών και των εκατομμυρίων πάμφτωχων υπηκόων, είτε σαν παρούσα κατάσταση είτε ως καπιταλιστική δυναμική για το μέλλον, με το κινεζικό κράτος / κεφάλαιο. Αλλά (για την δύση) «αυτό έχουμε, σ’ αυτό ποντάρουμε»… Γιατί; Επειδή το Νέο Δελχί και το Πεκίνο έχουν κάποιες συνοριακές διαφορές κάπου στα Ιμαλάια (!) και πότε πότε γίνονται και στρατιωτικές συμπλοκές εκεί. Όπως αυτή, του 2021:

Ναι, με λοστάρια!!! Τα δύο πυρηνικά κράτη έχουν συμφωνήσει οι συνοριοφύλακές τους να μην έχουν πυροβόλα ή άλλα βαριά όπλα, οπότε όποτε τσακώνονται για μερικά μέτρα εδώ ή εκεί, το κάνουν με ξύλα και πέτρες… (Η “μάχη της Παιανίας” ήταν πιο σκληρή. Παρ’ όλα αυτά ακόμα κι έτσι, με τα παλούκια, πότε πότε σκοτώνονται κάποιοι…)

Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο κινέζικος στρατός είναι στη μέση, αυτός που «τις τρώει», και ο ινδικός είναι γύρω γύρω, αυτός που τις «ρίχνει»…

 

 

QUAD

Δευτέρα 8 Σεπτέμβρη (00.09) >> «Αυτό έχουμε, και μας αρέσει». Σίγουρα;

Προσπαθώντας να φτιάξουν ένα «νατο του ειρηνικού» κατά του Πεκίνου, Ουάσιγκτον και Λονδίνο (το δεύτερο είναι το άλλοτε αποικιοκρατικό αφεντικό που ποτέ δεν έπαψε να έχει «ειδικές» σχέσεις με το Ν. Δελχί) ενέταξαν το ινδικό κράτος / κεφάλαιο στην λεγόμενη QUAD. Μια «τετράδα» κρατών (ιαπωνία, αυστραλία, ηπα και ινδία) με σκοπούς εντελώς αγαθούς και υπεράνω υποψίας: τον έλεγχο του ινδικού και του ειρηνικού ωκεανού. Αυτό ξεκίνησε το 2022, επί νυσταλέου Jo.

Αλλά το Ν. Δελχί δεν θα επέλεγε ποτέ στα σοβαρά να υπαχθεί (στρατιωτικά και γεωπολιτικά) κάτω απ’ τις διαταγές οποιουδήποτε, και σε καμία περίπτωση των ηπα. Το ινδικό κράτος / κεφάλαιο έχει την δική του μακριά και έντονη ιστορία ουδετερότητας, αφού υπήρξε ιδρυτικό μέλος του «κινήματος των αδεσμεύτων κρατών» απ’ τις αρχές της δεκαετίας του 1960, μέσα στη δίνη του λεγόμενου «ψυχρού» (3ου παγκόσμιου για εμάς) πολέμου. Εκατόν είκοσι (120) κράτη απ’ όλες τις ηπείρους συμμετείχαν σ’ αυτό το «κίνημα», που τυπικά υπάρχει ακόμα (τελευταία φορά συνεδρίασαν οι εκπρόσωποί του το 2019), αν και χωρίς την παλιά του αίγλη.

Στους διαμορφούμενους καινούργιους συσχετισμούς μέσα στον καπιταλιστικό πλανήτη το Ν. Δελχί έχει ακόμα λιγότερους λόγους να γίνει εξάρτημα των δυτικών (αμερικανικών ή ευρωπαϊκών) συμφερόντων και ενεργειών. Κράτησε την εξαιρετική σχέση του με την Μόσχα απ’ την οποία αγοράζει όπλα, με την οποία κατασκευάζει όπλα∙ και τα διυλιστήριά του έγιναν ο (με μεγάλη κερδοφορία) μεσάζοντας στην διακίνηση και προς ευρώπη μεριά του «απαγορευμένου» ρωσικού πετρελαίου και των προϊόντων του: δεν είναι «ρωσικά», είναι «ινδικά»!

Με την QUAD να παραπαίει (η διακριτική αποστασιοποίηση του Ν. Δελχί απ’ τον εντεινόμενο αμερικανοαγγλικό μιλιταρισμό είναι μία αιτία αν και όχι η μοναδική…) η Ουάσιγκτον θυμήθηκε ότι πρέπει …. να τιμωρήσει το Ν. Δελχί. Και να πως βρήκε την αιτία:

O Navarro είναι ένας διαταραγμένος «σύμβουλος» του αλλοπρόσαλλου ψόφιου κουναβιού: αν το Ν. Δελχί «στηρίζει την ρωσία στο ουκρανικό πεδίο μάχης αγοράζοντας το ρωσικό πετρέλαιο» τι κάνει η Ουάσιγκτον που αγοράζει το ρωσικό (επεξεργασμένο) ουράνιο για τους αντιδραστήρες της;

Προφανώς το ινδικό καθεστώς δεν θα μπορούσε να δεχθεί τέτοια «καουμποϋλίκια». Και το έδειξε στην Tianjin – είναι άλλωστε μέλος του SCO. Ως εκεί. Αυτό δεν σημαίνει α) ότι εντάχθηκε σε κάποια ευρασιατική στρατιωτική συμμαχία, και β) ότι από δω και στο εξής θα βρίσκεται στο πλευρό του Πεκίνου. Μάλλον εκείνο που κάνει ο Modi ως πολιτική βιτρίνα είναι να ψάξει αν και που υπάρχει «έξτρα χώρος» σ’ αυτόν τον πλανήτη για τις εξαγωγές του ινδικού κεφαλαίου: για την τεράστια βιομηχανία ρούχων, για την τεράστια βιομηχανία ηλεκτρονικών ανταλλακτικών κλπ κλπ.

Έτσι, αμέσως μετά την επιστροφή Modi στο Ν. Δελχί ο υπ.εξ. του S. Jaishankar είχε κανονίσει επίσκεψη του γερμανού υπ.εξ. Johann Wadephul. Ο οποίος μπορεί να μην έχει το μεγαλείο της προκατόχου του αγαπημένης Annalena, αλλά είναι άξιος εκφραστής της πολεμοκάπηλης ρητορικής του τσουρομαδηΜέρτς. Μόνο που ξέροντας την σχέση Ν. Δελχί – Μόσχας ο υπ.εξ. προτίμησε να πιάσει στο στόμα του το Πεκίνο:

… Συμφωνούμε με την ινδία και πολλές άλλες χώρες ότι πρέπει να υπερασπιστούμε την διεθνή τάξη, και ότι επίσης πρέπει να την προστατέψουμε απ’ την κίνα. Αυτή είναι τουλάχιστον η δική μας προσέγγιση … Βλέπουμε την κίνα σα συστημικό αντίπαλο….

Μετά την συνάντησή του με τον Wadephul ο Modi έριξε ένα τηλέφωνο και στην σπουδαία Ursula για να την καθησυχάσει (;;) επιβεβαιώνοντας την ινδική ουδετερότητα στον πόλεμο στην ουκρανία. Προφανώς δεν χάρηκε η σπουδαία… Αλλά αν ήταν δυνατόν το ινδικό κράτος / κεφάλαιο να «αγαπήσει» περισσότερο τις Βρυξέλες απ’ την Ουάσιγκτον, αυτό θα μπορούσε ίσως να εκτιμηθεί. Ίσως…

Για το ευρασιατικό project μια έντιμη ουδετερότητα του Ν. Δελχί είναι ευπρόσδεκτη: όσο καλπάζουν οι δυτικές φαντασιώσεις μεγαλείου άλλο τόσο περισσεύει ο ρεαλισμός στη Μόσχα, στο Πεκίνο, στην Τεχεράνη, στην Ισλαμαμπάντ. Ξέρουν, καταλαβαίνουν, κατανοούν ότι το ινδικό κράτος / κεφάλαιο θα προστατέψει κι αυτό τα δικά του συμφέροντα σ’ έναν ταραγμένο κόσμο. Αρκεί να είναι τα δικά του…

Όμως, θα το επαναλάβουμε, ο πλανήτης γη δεν χωράει όλη την εκρηκτική παραγωγικότητα της εργασίας της 4ης βιομηχανικής καπιταλιστικής επανάστασης, και – κυρίως – όλες τις παραγωγές-κάτω-από-εθνικές-σημαίες-και-στρατούς. Πράγμα που σημαίνει ότι η καταστροφή κάποιων είναι αναπόφευκτη – άλλωστε η καταστροφή είναι οργανικό τμήμα του καπιταλισμού…

Εν τω μεταξύ, μέσα στην μελαγχολία για «την αλλαγή του κόσμου», διέφυγε της προσοχής των εντόπιων εθνικοφρόνων αυτό, που συνέβη επίσης στην Tianjin:

Αν δεν μας γελούν τα μάτια μας πρόκειται για συνάντηση πολυμελών αντιπροσωπειών του «αιώνιου εχθρού» και του «σου κάνουμε πόλεμο». Τι να συνωμοτούν πάλι αυτοί; Δεν διαλύθηκε το «μπλοκ της Αστάνα» όπως έλεγαν τόσες φήμες κι αναλύσεις; Δεν έχουν καταρρεύσει ακόμα αυτοί οι αλιτήριοι;