Month: February 2024

cyborg 29

Δευτέρα 19 Φλεβάρη>> Κυκλοφορεί στα μέσα της εβδομάδας το cyborg νο 29. Θέματα; Του γνωστού “περιθωριακού είδους”:

– για τον γάμο της “τεχνητής νοημοσύνης” με την “συνθετική βιολογία” ώστε να παράγεται βιομηχανικά “τεχνητή ζωή”…

– για την ιστορία της ιδέας περί “φυσικού νόμου”…

– για τις δυτικές προσπάθειες να γίνει το μαγαζί που λέγεται “παγκόσμιος οργανισμός υγείας” ένας είδος “παγκόσμιου υγιεινομικού ταμείου”, με τον ίδιο βούρδουλα…

– για την πορεία απ’ τους “γενετικά μεταλλαγμένους οργανισμούς” στις “νέες γονιδιωματικές τεχνικές” – μα είναι τόσο νόστιμες, γιατί δεν σας αρέσουν;

– για την ψηφιακή, ηλεκτρονική πλευρά του θεοναζί απαρτχάιντ στην Παλαιστίνη, που όλοι την ζηλεύουν και όλοι την αγοράζουν…

– για την ταινία Contagion που αποδείχθηκε ιδανικό φροντιστήριο πειθάρχησης στις νόρμες της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας…

– και τα γνωστά μικρά σχόλια, κάτι σα συναγερμοί για τεχνοφετιχιστές…

Θα το βρείτε … στα καλά φαρμακεία (λέμε τώρα!!!)

Σπιτοσύνη…

Δευτέρα 19 Φλεβάρη>> Η σύρια Lynn Adid συνθέτει και τραγουδά με βάση κείμενα της Παλαιστινιακής Εγκυκλοπαίδειας. Η παλαιστίνια Hala Salem χορογραφεί και χορεύει.

Μπορεί να μην καταλαβαίνουμε τα λόγια, καταλαβαίνουμε όμως απ’ τον χορό τι σημαίνει να είσαι στο σπίτι σου αν το σπίτι σου είναι η Παλαιστίνη: περιπλάνηση, δυσκολίες, πόλεμος, αλληλεγγύη∙ και αποφασιστικότητα…

Άνθρωποι και ποντίκια 1

Δευτέρα 19 Φλεβάρη>> Αυτή η φωτογραφία κυκλοφόρησε στις αρχές Φλεβάρη για να ταπεινώσει. Αριστερά είναι ένας άντρας. Γυμνωμένος, τραυματισμένος, με τα χέρια δεμένα. Δεξιά είναι ένα θεοναζί, απαρτχάιντ, μιλιταριστικό σκουπίδι. Την φωτογραφία τράβηξε πανηγυρίζοντας ένα άλλο τέτοιο σκουπίδι.

Ο τόπος είναι ένα χριστιανικό σχολείο και παιδικός σταθμός στην οδό Jala, στα δυτικά της πόλης της Γάζα. Το εικονιζόμενο σκουπίδι λέγεται Yosee Gamzoo, στρατιώτης του ισραηλινού στρατού. (Κατέβασε την φωτογραφία απ’ τον λογαριασμό του όταν κατάλαβε τι δείχνει τελικά…). Ο άντρας αριστερά λέγεται Hamza Abu Halima. Για την ακρίβεια έτσι λεγόταν. Μετά την δημοσίευση της φωτογραφίας λέγεται «το λιοντάρι της Γάζα». (Το όνομα Hamza είναι αρχαία αραβική λέξη που σημαίνει «λιοντάρι»…).

Τον Hamza τον «έδεσαν» τα θεοναζί σκουπίδια τον περασμένο Δεκέμβρη. Ο Hamza δεν ανήκει σε κάποια οργάνωση της παλαιστινιακής αντίστασης. Είναι πολίτης, απλός πολίτης. Ζούσε με την ευρεία οικογένειά του στην Shejaiya, μια γειτονιά της πόλης της Γάζα, που είναι εφιάλτης για τους κατοχικούς θεοναζί. Τους έχει προκαλέσει πολλές ήττες, διαχρονικά. Είχαν μετακομίσει στο σπίτι του θείου του, σε άλλη περιοχή, θεωρώντας την ασφαλέστερη – μέχρι που εισέβαλαν τα μιλιταριστικά σκουπίδια. Είχαν σκοτώσει τον αδελφό του το 2014. Τώρα σκότωσαν τον πατέρα του, την νύφη του και τα δύο ανίψια του. Ο Hamza τραυματίστηκε απ’ τα θραύσματα μιας σφαίρας διασποράς… Τον «έδεσαν», τον έγδυσαν, τον κτύπησαν, και τον φωτογράφισαν. Σα λάφυρο…

Όμως… Όμως αυτό το υψωμένο κεφάλι, αυτό το βλέμμα που κοιτάει χωρίς φόβο το σκουπίδι, αυτό το σώμα που το δεξί του χέρι μοιάζει έτοιμο να ορμήξει παρά τα δεσμά του: η φωτογραφία ενός τραυματισμένου, αιχμάλωτου, ακατάβλητου «απλού» παλαιστίνιου έδειξε (κόντρα στη θέληση των μιλιταριστικών σκουπιδιών / δεσμοφυλάκων του) την υπερηφάνεια και την γενναιότητα ενός πληθυσμού που ακόμα κι όταν δεν κρατάει όπλο, ακόμα κι όταν υποφέρει, «βγάζει φωτιές». Έχει πάντα δικό του εκείνο που στις δυτικές κοινωνίες έχουν αναλάβει και εξουδετερώσει κάθε είδους ειδικοί: καρδιά.

Ο Hamza αφέθηκε μετά πολλές εβδομάδες. Αλλά αυτή μόνη η στιγμή της αιχμαλωσίας του που έγινε θρύλος του έδωσε δίκαια το παρατσούκλι «το λιοντάρι»: δεν σας φοβόμαστε φασιστόμουτρα! Ακόμα και άοπλοι, ακόμα και τραυματισμένοι, ακόμα και με τα χέρια δεμένα, δεν σας φοβόμαστε!

Χίλιοι, δυο χιλιάδες, πέντε, δέκα, είκοσι, εκατό χιλιάδες Hamza, με ντουφέκια ή ακόμα και χωρίς: δεν ποζάρουν, δεν πουλάνε εαυτούς. Ζουν και αναπνέουν ως την τελευταία τους στιγμή, κάποιοι λένε ότι ζουν και αναπνέουν ακόμα και μετά. Όπως είπε κάποτε μελαγχολικά ένας αμερικάνος καραβανάς για τους βιετκόνγκ: με τέτοια αρχίδια πως είναι δυνατόν να ηττηθούν;

Πως;

(Αλλοίμονο σ’ εμάς…)

Άνθρωποι και ποντίκια 2

Δευτέρα 19 Φλεβάρη>> Τους έδεσαν αν και ήταν άμαχοι, στη βόρεια Γάζα… Τους μετέφεραν σε φυλακές… Φώναξαν ομάδες θεοναζί «πολιτών» να βιντεοσκοπήσουν τα βασανιστήρια… Τους ξεγύμνωσαν, τους έδειραν με σιδερένια κλομπ, τους έκαναν ηλεκτροσόκ, τους έριξαν καυτό νερό στο κεφάλι: για την δική τους τέρψη και την τέρψη του κοινού.

Μετά από 2 μήνες τους άφησαν… Οι καταγγελίες τους έφτασαν στο ευρω-μεσογειακό παρατήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων…

Οι γερμανοί ναζί δεν τα είχαν σκεφτεί αυτά. Αλλά η κοινοτοπία του χειρότερου είναι βελτιωμένη σε σχέση με την κοινοτοπία του κακού… Ζούμε στον 21ο αιώνα, και οι υπήκοοι έχουν δικαίωμα όχι μόνο στον ρατσισμό σα ιδεολογία γενικής χρήσης, αλλά και στον σαδισμό – σαν «πρακτική εμπειρία».

Δεν είναι, άραγε, «δημοκρατικό δικαίωμα» η «κοινωνικοποίηση των βασανιστηρίων»;

Άνθρωποι και ποντίκια 3

Δευτέρα 19 Φλεβάρη>> Τι δικαίωμα έχουν να μιλάνε για «δικαιώματα» εκείνοι που έχουν πολύπλευρους δεσμούς αίματος και θανάτου εδώ και χρόνια με τους συμμάχους τους στην Ουάσιγκτον, στο Λονδίνο, στο Βερολίνο και στο Τελ Αβίβ, «δεξιοί» κι «αριστεροί»; Ποιο θράσος ανεπίτρεπτο και εγκληματικό καθοδηγεί τους «ανθρωπιστές της ισότητας» να κάνουν μαθήματα δικαίου όταν το μόνο σοβαρό «δικαίωμα» που αναγνωρίζουν εδώ και σχεδόν 5 μήνες είναι «το δικαίωμα στην αυτοάμυνα» του θεοναζί, απαρτχάιντ συνεταίρου τους;

Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι οι εαυτοί και τα παιδιά (της λούμπεν μεσαίας τάξης) τους, την ώρα που ευλογούν ένα «λαμπρό» (και βαθιά ανήθικο) μέλλον για πάρτη τους, στημένο πάνω στα πτώματα εκατοντάδων χιλιάδων συνομιλήκων τους, απ’ το αφγανιστάν και το ιράκ ως την Παλαιστίνη. Ίσως τα μάθουν να δίνουν και κάποια ελεημοσύνη… την ώρα που εκείνοι θα εξοπλίζουν, θα νταραβερίζονται και θα αθωώνουν στην πράξη κάθε φασιστικό κάθαρμα.

«Συμψηφίζουμε»; Όχι.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Πώς είναι δυνατόν;

Δευτέρα 19 Φλεβάρη>> Αντιγράφουμε από την στήλη ενός μόνιμου εθνικόφρονα αρθρογράφου της καθεστωτικής «καθημερινής», στις 17/2, κάτω απ’ τον τίτλο: «ΟΗΕ: η Χαμάς είναι ένα πολιτικό κίνημα»:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Ουκρανικό πεδίο μάχης

Δευτέρα 19 Φλεβάρη>> Ο don Rico (& Co) έτρεξε να χώσει τα μούτρα του στη μεγάλη χορωδία των δυτικών «αγανακτισμένων» πολιτικών βιτρινών για τον θάνατο του ακροδεξιού «ρώσου Γουαϊδό» (τον θυμάται αυτόν κανένας;). Το «μωραίνει ο κύριος…» είναι ξεπερασμένο προ πολλού! Αυτοί οι τύποι είναι πια τόσο ξεπεσμένοι ώστε μοστράρονται σα φτηνοί κράχτες παπατζήδων. Είναι πια τόσο θολωμένοι ώστε δεν τους περνούν απ’ το μυαλό (πριν ανοίξουν το στόμα τους…) ερωτήματα του είδους: αν αυτό το «βάναυσο, αυταρχικό καθεστώς» ήθελε να σκοτώσει τον δήθεν «επικεφαλής της αντιπολίτευσης» (αυτός είναι ο τίτλος που αποδίδουν στον Navalni οι δυτικές αποχαυνωμένες κεφαλές), εκεί που βρισκόταν φυλακισμένος, δεν θα μπορούσε να το κρύψει για καιρό ή να το κάνει μια πολύ βολικότερη στιγμή αντί για την ημέρα της «συνόδου ασφαλείας» στο Μόναχο, όπου ήταν μαζεμένοι όλοι (με ισχυρό πονοκέφαλο και ανομολόγητη ναυτία); Και, κατά συνέπεια, το «ερώτημα του ενός εκατομμυρίου»: μήπως αυτή η ανεγκέφαλη αλεπού (aka Putin) τους βάζει με σχέδιο στην μπρίζα, ώστε να αδιέξοδα της αποτυχίας / ήττας τους στο ουκρανικό πεδίο μάχης να γίνουν ακόμα χειρότερα αλλά και πιο διασκεδαστικά;

Όχι!!! Δεν έχουν μάθει τίποτα, δεν έχουν καταλάβει τίποτα απ’ αυτήν την «ατυχή εκστρατεία»! Αν και έχουν υπόψη τους την maskirovka, τους είναι αδύνατο να την αναγνωρίζουν∙ και είναι πέρα και έξω απ’ την ιμπεριαλιστική «φύση» τους να την αντιμετωπίζουν κατάλληλα!!! Αντίθετα θέλουν και μπορούν να «τσιμπάνε» σε οτιδήποτε δείχνει πόσο βάναυσος είναι ο αντίπαλός τους, πόσο κατώτερος είναι (ηθικά και όχι μόνο…), και πόσο αναπόφευκτο είναι να ηττηθεί συντριπτικά (αν όχι το 2022, αν όχι το 2023, αν όχι το 2024, τότε σίγουρα το 2025… ή το 2030…)

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Νομίσματα: όπλα που εκπυρσοκροτούν

Δευτέρα 19 Φλεβάρη>> Το «πάγωμα» περιουσιακών στοιχείων (βασικά ξένων ομολόγων) της ρωσικής κεντρικής τράπεζας σε δολάρια και ευρώ, εικαζόμενης αξίας 300 δισεκατομυρίων δολαρίων που βρίσκονται κατά τα 2/3 τους στην Euroclear στο βέλγιο (θυγατρική της J.P. Morgan) μετά την εισβολή στην ουκρανία πριν δυο χρόνια έχει «γεννήσει»: όχι την οικονομική κατάρρευση του ρωσικού καπιταλισμού (όπως σχεδίαζαν οι δυτικοί) αλλά την διεθνή δυσπιστία απέναντι σ’ αυτά τα δύο νομίσματα, και μια αυξανόμενη τάση εγκατάλειψής τους στις διεθνείς συναλλαγές και αντικατάστασής τους κατ’ αρχήν από εθνικά νομίσματα.

Αλλά διάφορες δυτικές πολιτικές βιτρίνες κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν∙ ή βουλιάζοντας στην απελπισία, στην παρακμή και στα σκονάκια έχουν χάσει στ’ αλήθεια κάθε επαφή με την πραγματικότητα.

Οι G7 «ψάχνονται» να βρουν τρόπο να δώσουν αυτά τα 300 δις στο φασιστοκίεβο… Ωραία ιδέα, και δημοφιλής:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Humood

Δευτέρα 12 Φλεβάρη>> Όσο ΑΥΤΟΙ κι ΑΥΤΕΣ αντιστέκονται και πολεμούν, εμείς κάνουμε το πιο ελάχιστο απ’ τα ελάχιστα: δεν τους ξεχνάμε. Φαίνεται βαρετό; Δεν μας απασχολεί. Στο κάτω κάτω στη ζωή στη δύση πολλοί βαριούνται και συνθηκολόγησαν για πολύ λιγότερα.

Ο λιβανέζος μετανάστης στη σουηδία Maher Zain τραγουδάει για το σπάσιμο των αλυσίδων:

Παλαιστίνη

Πάνω η εξοχή της Rafah στις 15 Οκτώβρη. Κάτω η ίδια τοποθεσία στις αρχές Φλεβάρη: σκηνές, τσαντίρια, οτιδήποτε που να μην βάζει νερό και να κρατάει λίγη ζέστη, για κυνηγημένους άντρες και γυναίκες, για ενήλικες και για παιδιά…

Δευτέρα 12 Φλεβάρη>> Το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς κάνει ό,τι περισσότερο μπορεί για να αποδείξει ακόμα και στους πιο τυφλούς πως είναι εκείνο για το οποίο κατηγορείται: γενοκτονικό. Το ότι έχει αρχίσει να βομβαρδίζει την Rafah, τον μεγαλύτερο προσφυγικό καταυλισμό στον πλανήτη, με πάνω από 1 εκατομμύριο «εσωτερικούς πρόσφυγες», απειλώντας ότι θα εισβάλει και εκεί για να διώξει τους αιχμάλωτους (ελπίζει προς την αίγυπτο και την έρημο του Σινά…) είναι συνεπές με την βαρβαρότητά του όχι τους τελευταίους 4 μήνες αλλά απ’ την κατασκευή του την ίδια, πριν δεκαετίες.

Οι δυτικοί σύμμαχοί του δηλώνουν την «ανησυχία» τους για αυτήν την απειλούμενη κορύφωση της σφαγής∙ ειδικά οι αμερικάνοι συμβουλεύουν να γίνει (η σφαγή) με σχέδιο… Η αγαπημένη Annalena κοίταξε τον καθρέφτη της, τον ρώτησε «καθρέφτη καθρεφτάκο μου πες μου στις πόσες χιλιάδες δολοφονημένους θα ξαναγίνω υπουργός εξωτερικών;», και οι φήμες λένε ότι ο καθρέφτης της την έφτυσε∙ αλλά αυτό δεν είναι κάτι σπουδαίο όταν μιλάμε για παρακμιακούς γκάνγκστερς. Οι πιο «αισιόδοξοι» μεταξύ των κανίβαλων εκτιμούν ότι το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς δεν θα εκτοξεύσει τον ρυθμό δολοφονιών που κάνει από 100άδες κάθε μέρα σε 1000δες∙ και ότι απειλεί μόνο για να πιέσει την παλαιστινιακή αντίσταση στις διαπραγματεύσεις που τρέχουν παράλληλα. Αλλά η παλαιστινιακή αντίσταση, νικώντας ουσιαστικά επί του εδάφους αυτούς τους 4 μήνες, έχει αυξήσει εύλογα τις απαιτήσεις της – δεν πρόκειται να υποχωρήσει.

Το ICJ έχει την αρμοδιότητα να διατάξει επιπλέον μέτρα έκτακτης ανάγκης∙ ουσιαστικά εκείνα τα 2 που δεν διέταξε στην προηγούμενη απόφασή του: την απόσυρση του θεοναζί στρατού απ’ την Γάζα, και τον τερματισμό του πολέμου. Αλλά δεν έχει κανένα τρόπο να εφαρμόσει το παραμικρό.

Όλα δείχνουν ότι αυτό το έγκλημα με τους συγκεκριμένους «πρωταγωνιστές» (την ιμπεριαλιστική, μιλιταριστική δύση και τον χωροφύλακά της στη μέση Ανατολή) μόνο με έναν τρόπο μπορεί να σταματήσει. Στρατιωτικά. Η παλαιστινιακή αντίσταση τα καταφέρνει καλά στο έδαφος της Γάζα, αλλά δεν έχει τα μέσα για να σταματήσει τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς. Το μόνο κοντινό κράτος που θα μπορούσε να ακυρώσει την «υπεροχή δολοφονιών» του Τελ Αβίβ είναι το ιρανικό – αλλά (λογικά απ’ την μεριά του) δεν θέλει να προχωρήσει σε κανονικό πόλεμο εναντίον του. Οι πιο μακρινοί και στρατιωτικά ικανοί, Μόσχα και Πεκίνο; Όχι, δεν πρόκειται να κάνουν οτιδήποτε, και το έχουν ξεκαθαρίσει.

Συνεπώς; Δεν έχει υπάρξει καμία μαζική, κινηματική δράση που αποτελεσματικά να αναγκάσει τους συμμάχους των χασάπηδων να σταματήσουν τον εξοπλισμό και την τροφοδοσία του – έστω αυτό. Θα είχε και πρακτική, όχι μόνο συμβολική αξία. Θα ήταν δύσκολο κάτι τέτοιο; Όχι όσο ακούγεται.

Απομένει, φαίνεται, το ευκολότερο: να ζούμε με την κινηματική αδυναμία μας – και την ντροπή: δεν έχουμε κάνει αυτά που έπρεπε και που η ιστορική εμπειρία του κινήματος υποδείκνυε.

(«Ευκολότερο» γράψαμε; Μην το πάρετε στα σοβαρά: η αδράνεια και οι συμβάσεις έχουν πολύ ακριβότερο τίμημα απ’ αυτό που νομίζουμε…)