Δευτέρα 27 Μάρτη>> Παρακολουθείστε παρακαλούμε αυτά τα μικρά, διδακτικά ντοκουμέντα – με όσο πιο κρύο αίμα γίνεται. Όχι εύκολες προσωποποιήσεις, όχι παραπλανητικές στοχοποιήσεις∙ μην ξεπέσετε σε έτσι κι αλλιώς ελεγχόμενες εκτονώσεις!
Πράξη μία
Εδώ έχουμε έναν πρωθυπουργό / στρατηγό / γενικό επιτελάρχη, ο οποίος απαντάει στον εαυτό του που συντευξιάζονται και οι δύο (και ο ρημαδοΚούλης και ο εαυτός του) στις 28 Νοέμβρη 2020 στο σαλονικιώτικο ραδιόφωνο status fm 107.7… Ο οποίος (εαυτός του) γίνεται στιγμιαία (;) και φαντασιακά κυνηγός, κυνηγός θηραμάτων (τι άλλο;), με όπλο σύριγγες∙ αλλά τον προλαβαίνει (ο νεοφιλελεύθερος εαυτός του…) πριν λαχανιάσει, μπουρδουλωθεί κυνηγώντας, και λέει «όχι, εγώ δεν πρόκειται να κυνηγάω με το εμβόλιο στο δρόμο ανθρώπους που δεν θέλουν να εμβολιαστούν (: χλιμίντρισμα κατάφασης απ’ τους ρεπόρτερ∙ είναι το ιππικό…) αλλά…» Αλλά; … Η ίδια η αγορά, η ελεύθερη οικονομία … θα τους τσακώσει!
Χμμμ… Ο κυνηγός δεν θα ιδρώσει. Έχει κι άλλο σχέδιο για τα θηράματα! Η παγίδα σα να λέμε θα κάνει την δουλειά… Πού πάτε να ξεφύγετε ρε αλαφιασμένα ζώα απ’ τα ασφαλή και τα αποτελεσματικά μας; Σας έχουμε στήσει παντού παγίδες!!! Ο νοών νοείτω και ουαί τω ανοήτω! (και τα χειροκροτήματα άπειρα απ’ όλη την εξέδρα των caradinieroi / pfizeroi τότε… Και μετά… Ε;)
Εδώ έχουμε εν χορώ (δημοσιογραφικό, συνδικαλιστικό, άρα εκπροσώπων εξουσιών) την ολοκληρωμένη πεποίθηση (σε σχέση με τον όχι-κυνηγό-πρωθυπουργό) ότι σε πρώτη και τελευταία ανάλυση είστε (είμαστε) ζώα (ζώα-σε-κλουβί θα ήταν το ιδανικό για τους πιο πάνω θεωρητικούς…). Τα κλουβιά είναι στη θέση τους, δεν χρειάζεται πια κυνήγι στους δρόμους… Και κατά συνέπεια «το καλό μας» (με την μορφή «ενέσεων» ή και όποια άλλη θεωρηθεί κατάλληλη) θα πρέπει να μας βρει υπνωτισμένους…. Αν η παγίδα της αγοράς δεν αποδώσει, θα πρέπει να μας πιάσουν στον ύπνο! Προσέξτε παρακαλούμε το ότι η συγκεκριμένη δήλωση γίνεται μέσα σε γενική ευωχία ατόμων που, αναμφίβολα, έχουν τοποθετήσει εαυτούς και εαυτές στη θέση είτε των «θηριοδαμαστών» είτε των «φυλάκων» – γενικά μιλώντας…
Σε κάθε περίπτωση: πάνδημα χειροκροτήματα για την μεταχείριση των «ζώων δεν κάθονται φρόνιμα…» Σα να λέμε: ζώα είναι μεν, αλλά δεν έχουν γίνει ακόμα pets, όπως θα έπρεπε…
Πράξη 2
Εδώ έχουμε και πάλι εν χορώ την βεβαιότητα πως οι ανθρωποθυσίες προάγουν το «καλό» (του έθνους, της πατρίδας, πείτε το όπως θέλετε) και πως «τι να κάνουμε; έτσι είναι τα πράγματα». Πρόκειται για μια «ολιστική προσέγγιση» της αξίας των ανθρωποθυσιών από άτομα που κρατούν-το-μαχαίρι της δημαγωγίας κι όλα τα σφάζουν, όλα τα μαχαιρώνουν. Και όχι μόνο.
Κι εδώ έχουμε την «πολιτική ενίσχυση» (στο ανώτερο δυνατό σημείο) αυτής της «ολιστικής προσέγγισης», που μπορεί μεν να προκάλεσε (η ενίσχυση…) κάποιες λίγο πολύ προεκλογικές ενστάσεις, επιφανειακότατες όμως εφόσον τα-μαχαίρια βρίσκονται σε πάρα πολλά χέρια: το «η πατρίς χρειάζεται θυσίες» είναι ένα δόγμα με πάμπολλους γονείς, για πάμπολλες χρήσεις. (Εκτός απ’ την πατρίδα και η βιομηχανία-της-υγείας χρειάζεται θυσίες, και η 4η βιομηχανική επανάσταση χρειάζεται θυσίες, και η τεχνολογική πρόοδος χρειάζεται θυσίες, και είναι σαφές ότι τα θυσιαστήρια είναι μπίζνα με προοπτικές… αλλά μην σας μπερδεύουμε. Μπερδευόσαστε;)