Month: April 2022

Αυτός είναι ο χάρτης των κρατών που έχουν επιβάλει «κυρώσεις» και λοιπές τιμωρίες στη Μόσχα… Τα πράσινα και σκούρα πράσινα. Δεν το λες και γενική κατακραυγή, απομόνωση, ή κάτι τέτοιο – έτσι δεν είναι;

Δευτέρα 18 Απρίλη>> Δεν είναι καθόλου ασυνήθιστο σε πολέμους «διεθνούς ενδιαφέροντος» κράτη και αφεντικά που δεν εμπλέκονται άμεσα να τροφοδοτούν με όπλα, «συμβούλους», ακόμα και μισθοφόρους την μία ή την άλλη πλευρά. Υπάρχει όμως μια κάποια διαβάθμιση στο αν τα αντίστοιχα κράτη θέλουν (ή δεν θέλουν) αυτό να φαίνεται. Για παράδειγμα υπάρχει πάντα η δυνατότητα των «επίσημων αρνήσεων» της τροφοδοσίας∙ κι αυτό επειδή πρέπει να κρατηθούν κάποια προσχήματα σε σχέση με τις επιδιωκόμενες ή αναμενόμενες εξελίξεις…

Το γεγονός ότι στο ουκρανικό πεδίο μάχης μια σειρά κρατών / μελών του νατο τροφοδοτούν ανοικτά (έως διαφημίζουν τις ενέργειές του) το καθεστώς του Κιέβου σε όπλα και διάφορα πολεμικά μέσα με επιχείρημα μια πασίγνωστη «διπλή ηθική», σημαίνει πως όχι απλά συμμετέχουν αλλά και ότι επιδεικνύουν την συμμετοχή τους στον πόλεμο εκεί. Έμμεση συμμετοχή (ως τώρα)∙ αλλά καθαρή συμμετοχή! Συνεπώς αυτός ο πόλεμος αποδεικνύεται ακόμα πιο κρίσιμος από άλλους που έχουν προηγηθεί την τελευταία 20ετία, και έχει γίνει ήδη ανοικτά διεθνής, μιλώντας για την στενά στρατιωτική πλευρά του. Αν συμπεριληφθούν και οι υπόλοιπες συνέπειες (οικονομική, πολιτική) τότε είναι παγκόσμιος – όσο κι αν αυτό δεν αρέσει σε διάφορους.

Μια σύγκριση για να γίνει ξεκάθαρη η θέση μας. Σ’ αυτό που ονομάστηκε «πόλεμος στη γιουγκοσλαβία» το πρώτο μισό της δεκαετίας του ‘90 (η επίθεση κυρίως του σερβικού εθνικισμού / ιμπεριαλισμού και, σε δεύτερο χρόνο του κροατικού εναντίον των τυπικά μουσουλμάνων της βοσνίας έτσι ώστε να μην δημιουργηθεί «μουσουλμανικό κράτος» στην ευρώπη…), οι ευρωπαϊκοί ιμπεριαλισμοί ΔΕΝ τροφοδότησαν ανοικτά με όπλα, συμβούλους ή μισθοφόρους καμία πλευρά. (Το ελληνικό κράτος τροφοδοτούσε κυρίως με πυρομαχικά και μισθοφόρους τους «αδελφούς σέρβους», αλλά αυτό γινόταν «ανεπίσημα» και μέσω λαθρεμπορίου). Επιπλέον επιβλήθηκαν ασήμαντες «κυρώσεις» σε βάρος του Βελιγραδίου αν ληφθεί υπόψη ότι οι σερβοφασίστες πολιορκούσαν και σκότωσαν στο Sarajevo, σε παγκόσμια θέα, επί 4 συνεχόμενα χρόνια, χωρίς διακοπή, απ’ την άνοιξη του 1992 ως το φθινόπωρο του 1995. Δέκα χιλιάδες άμαχοι δολοφονήθηκαν μόνο στο πολιορκούμενο Sarajevo, με την παρουσία και τις ευλογίες «κυανόκρανων» του οηε, αφού αυτό το μαζικό έγκλημα ήταν αποδεκτό, και μάλιστα επιδιωκόμενο απ’ τους «ειρηνοποιούς» χωρίς όμως να λερώσουν τα χέρια ή το image τους (για να μην μιλήσουμε για τις σφαγές στη Σρεμπρένιτσα και αλλού…) Οι ευρωπαϊκοί ιμπεριαλισμοί εμφανίζονταν δημόσια σαν φίλοι-της-ειρήνης, αν και είναι γνωστό (ήταν ήδη από τότε γνωστό…) ότι Λονδίνο, Ουάσιγκτον, Παρίσι και Μόσχα στήριζαν διακριτικά το καθεστώς Μιλόσεβιτς για όσα χρόνια χρειαζόταν, εναντίον της πιθανότητας η μόλις ενοποιημένη γερμανία να «κατέβει» στα δυτικά βαλκάνια. (Χάρη στις άοκνες προσπάθειες αυτού του καθεστώτος το 1999 «κατέβηκε» στα δυτικά βαλκάνια η Ουάσιγκτον ανοικτά και στρατιωτικά, στήνοντας στρατόπεδα και βάσεις σε διάφορα σημεία: υποτίθεται ότι υπερασπιζόταν τους κοσοβάρους, αλλά ποιος είναι αφελής;;)

Καμία σχέση με αυτό που συμβαίνει τώρα στο ουκρανικό πεδίο μάχης! Δεν υπάρχουν καν προσχήματα για να κρατηθούν… Κι αν για τον αμερικανικό και τον αγγλικό ιμπεριαλισμό τα πράγματα είναι ξεκάθαρα (πολεμούν κατά της Μόσχας και του ευρασιατικού project με πρόθυμο «εργολάβο» το ουκρανικό καθεστώς και το φασισταριό του) για τους ευρωπαϊκούς ιμπεριαλισμούς η μόνη διαφοροποίηση (αν πρέπει να σημειώσουμε κάποια…) είναι στο είδος των όπλων που προσπαθούν να στείλουν∙ και στο αν οι εταιρείες τους θα παραδεχτούν ανοικτά ή όχι ότι αγοράζουν ρωσικούς υδρογονάνθρακες με τους όρους που έχει βάλει η Μόσχα… Χωρίς περιστροφές: δεν υπάρχουν «ειρηνοποιοί» στα ευρωπαϊκά καθεστώτα, ούτε για τα μάτια του κόσμου! Υπάρχουν μόνο πολεμοκάπηλοι!! Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τα περισσότερα κράτη στην ευρώπη συμμετέχουν σ’ αυτόν τον παγκόσμιο πόλεμο. Και το εννοούν!

(Να το ξαναπούμε: αν τα ευρωπαϊκά κράτη “αγαπούσαν την ειρήνη” είχαν στη διάθεσή τους 8 ολόκληρα χρόνια για να μαζέψουν το φασιστοκαθεστώς του Κιέβου, αναγκάζοντάς το να συμμορφωθεί με τις συμφωνίες που είχαν υπογράψει οι ίδιες οι δικές του οι πολιτικές βιτρίνες!! Πώς θα το έκαναν αυτό; Χμμμμ… Ας πούμε επιβάλλοντας “αυστηρές κυρώσεις” – αυτό που κάνουν τώρα κατά της Μόσχας… Οκτώ ολόκληρα χρόνια είναι πολλά για να δείξει ένα κράτος που “αγαπάει την δημοκρατία και την ελευθερία” τι θέλει πραγματικά… Ακόμα κι αν αυτό δεν βολεύει “συμμάχους” όπως η Ουάσιγκτον, το Λονδίνο… ή η Βαρσοβία…)

Για το είδος των ευρωπαϊκών (αλλά και αγγλικών / αμερικανικών) πολιτικών βιτρινών που διαχειρίζονται αυτήν την απόφαση, θα μπορούσε κάποιος να πει πολλά∙ και να περιγελάσει ακόμα περισσότερο. Αν η θεωρούμενη «πιο σοβαρή» είναι ο βασιλιάς Macron, τότε… Δείτε, για παράδειγμα, δύο στιγμιότυπα της αγαπημένης μας κυρίας Ursula η οποία, μην το ξεχνάτε, αφού πέρασε από διάφορες light υπουργικές καρέκλες φτάνοντας εν τέλει να είναι υπ.αμ. του γερμανικού κράτους / κεφάλαιου απ’ το 2013 ως το 2019, τώρα επαγγέλλεται την «πρόεδρο της ε.ε.»…. Ουάου!

Το πρώτο είναι από «συγκέντρωση χρημάτων για την ουκρανία», το δεύτερο είναι απ’ την Bucha. (Τι πίνουν τα ευρω-επιτελεία;)

Μπορεί (και πρέπει) κάποιος να αναρωτηθεί: σε ποια κατάσταση βρίσκονται οι ευρωπαϊκοί καπιταλισμοί ώστε απ’ την μια να έχουν τέτοιου είδους και στάθμης πολιτικούς εκπροσώπους και, απ’ την άλλη, να συμμετέχουν καθαρά (έστω μέσω εργολάβων ως τώρα) στον 4^ο παγκόσμιο πόλεμο; Έχουν ενιαία συμφέροντα ανά εθνική σημαία ή υπάρχουν αντιθέσεις μεταξύ των αφεντικών κάθε ευρωπαϊκού έθνους / κράτους; Για να το πούμε διαφορετικά: ποια ευρωπαϊκά αφεντικά θέλουν αυτήν την ως τώρα «θερμή» (έστω και έμμεση) συμμετοχή στον εξελισσόμενο 4^ο παγκόσμιο πόλεμο; Ποιά αφεντικά την αξιοποιούν;

Και μόνο το γεγονός ότι κάνουμε τέτοιες ανίερες ερωτήσεις μας κάνει (ξανά και ξανά) «αιρετικούς» – για να μην πούμε τίποτα χειρότερο! Το ξέρετε όμως: δεν χωράμε στην βάρβαρη κοινοτοπία και στην διάχυτη α-νοησία της εποχής.

(* Καταλαβαίνουμε ότι υπάρχει ένα πρόβλημα, που εμφανίζεται σα ζήτημα αρίθμησης, στο ότι μιλάμε για 4^ο και όχι για 3^ο παγκόσμιο πόλεμο όπως υποστηρίζει ο κυρίαρχος ιστορικισμός. Κατά την εργατική άποψή μας ο λεγόμενος «ψυχρός» ήταν τέτοιος μόνο για τα εδάφη των πρωτοκοσμικών κρατών / καπιταλισμών, ένα μικρό γεωγραφικά τμήμα του πλανήτη. Έγινε όμως με πολύ αίμα σ’ όλο τον υπόλοιπο πλανήτη, απ’ την κορέα, το βιετνάμ, το αλγέρι και την παλαιστίνη, ως τις σφαγές στην αφρική και στη λατινική αμερική, τις χούντες, τα πραξικοπήματα, τις ένοπλες απελευθερωτικές επαναστάσεις… Πράγμα που σημαίνει ότι θεωρούμε την κυρίαρχη αρίθμηση των παγκόσμιων πολέμων ρατσιστική, «λευκοκεντρική», «οριενταλιστική».

Για να κάνουμε την προσβολή μας κατά της κυρίαρχης ιδεολογίας ακόμα χειρότερη: ο 3^ος παγκόσμιος ξεκίνησε πριν καν τελειώσει ο 2^ος, σ’ αυτά εδώ τα μέρη! Ονομάστηκε βέβαια «εμφύλιος», λες και η ενεργή στρατιωτική συμμετοχή σ’ αυτόν τον «εμφύλιο» του Λονδίνου και στη συνέχεια της Ουάσιγκτον, και η όποια υποστήριξη στον δημοκρατικό στρατό απ’ το Βελιγράδι και τα Τίρανα, δεν ήταν με κανένα τρόπο προανάκρουσμα, «εισαγωγή» σε όσα ακολούθησαν σ’ όλο τον πλανήτη… Λες και δεν ήταν το ίδιο κάθαρμα (ο Τσώρτσιλ…) που είχε κεντρικό ρόλο τόσο στον «εμφύλιο» εδώ όσο και την θεωρητικοποίηση του 3^ου παγκόσμιου μέσα απ’ την έννοια «σιδηρούν παραπέτασμα»…

Όχι λοιπόν! Δεν περιμένουμε τον βομβαρδισμό της Μόσχας, της Ουάσιγκτον, του Πεκίνου ή του Λονδίνου για να χαρακτηρίσουμε την στρατιωτική όξυνση του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού «παγκόσμιο πόλεμο»! Μας αρκεί η μάχη της Αθήνας το ‘44… Μας αρκεί η πολιορκία του Sarajevo, η σφαγή στη Σρεμπρένιτσα, η εισβολή στη Βαγδάτη και η κατοχή του ιράκ, η κατοχή της Καμπούλ, η κατάσχεση του χρυσού του Καράκας, οι «κυρώσεις» εδώ κι εκεί, ο νατοϊκός εξοπλισμός του Κιέβου, ο πόλεμος στην υεμένη… Και τόσα άλλα…)