Δευτέρα 11 Οκτώβρη>> Η «εστία» είναι πολύ παλιά, δεξιά εφημερίδα – όχι, όμως, λούμπεν. Το ρεπορτάζ της στις 27 Σεπτέμβρη δεν διαψεύστηκε γιατί ήταν ακριβές… Έμεινε, όμως, σαν «μυστικό», κάτι δύσκολο να εξηγηθεί αφού η καρέκλα του ρημαδοΚούλη πριονίζεται απ’ τους πιο κλασσικούς πατριώτες / εθνικιστές του κόμματός του – ενώ και η αντιπολίτευση (απ’ το μαγαζί της Κουμουνδούρου ως τον γραμματοκομιστή του γιού του αφεντικού) δείχνει τακτικά εθνοπατριωτικό οίστρο.
Το ρεπορτάζ αναφερόταν στην ομιλία του ρημαδοΚούλη στη γενική συνέλευση του οηε στη Ν. Υόρκη τρεις μέρες νωρίτερα. Το εθνοπατριωτικό ενδιαφέρον της «εστίας» εστίασε σ’ αυτό το απόσπασμα:
… Έχω ένα όραμα για την Ανατολική Μεσόγειο: Αντί να συνεχίσουμε τις διαμάχες του προηγούμενου αιώνα για τους υδρογονάνθρακες – ένα αγαθό που χάνει την αξία του – θα πρέπει να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να συνεργαστούμε ενάντια στους νέους κοινούς εχθρούς. Την κλιματική κρίση, η οποία επηρεάζει εξίσου τις δύο χώρες μας. Αλλά και την απειλή της παράνομης μετανάστευσης, όπου η Τουρκία έχει σημαντικό ρόλο να διαδραματίσει συνεργαζόμενη με εμάς προκειμένου να εξαλείψουμε τα παράνομα δίκτυα διακινητών που εκμεταλλεύονται την απόγνωση ευάλωτων ανθρώπων.
Υπάρχουν πολλά που οι δυο χώρες μας μπορούν να κάνουν από κοινού. Είμαστε προορισμένοι από την ιστορία και τη γεωγραφία να συνυπάρχουμε. Είναι προς το κοινό μας συμφέρον να το κάνουμε με τρόπο ειρηνικό και με στόχο την ευημερία…
Εκτός συνόρων ο ρημαδοΚούλης επιδεικνύει τον ρεαλισμό του, κι όχι γενικά κι αόριστα. Η πιο πάνω θέση ταυτίζεται με την “win – win” άποψη που επαναλαμβάνει μόνοτονα ο Ερντογάν εδώ και χρόνια. Όμως εντός συνόρων αυτός ο ρεαλισμός είναι ο ορισμός της «εθνικής προδοσίας»! Κι ωστόσο δεν ξέρουμε γιατί οι αντίπαλοί του δεν του την έχουν καταλογίσει ως τώρα εν χορδαίς και οργάνοις. Του την φυλάνε, άραγε, για την προεκλογική περίοδο;
Το βέβαιο είναι ότι η εγκατάλειψη «των διαμαχών του προηγούμενου αιώνα για τους υδρογονάνθρακες, ένα αγαθό που χάνει την αξία του» σημαίνει επίσης εγκατάλειψη των εθνικών φιλοδοξιών για μια ανατολική Μεσόγειο «ελληνική λίμνη». Χωρίς το κυνήγι πετρελαίου ή γκαζιού στον πάτο της θάλασσας η ΑΟΖ χάνει το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος της αξίας της (απομένουν μόνο τα ψάρια). Κι αν η ΑΟΖ γίνει επίσημα τριτεύουσας σημασίας ζήτημα, γκρεμίζεται το βάθρο πάνω στο οποίο ο ελληνικός ιμπεριαλισμός έχει στήσει εδώ και πολλά χρόνια την αντιτουρκική ρητορική του… Αυτό είναι «εθνική προδοσία» με κεφαλαία γράμματα!! (Πώς θα εξασφαλίζεται η εθνική υποτέλεια των πληβείων αν «τα βρούμε με τον αιώνιο εχθρό»;)
Πριν μερικούς μήνες, τον Απρίλη, ο υπ.εξ. ρημαδο_____Νικόλας, και πάλι εκτός συνόρων, είχε δηλώσει στην arab news ότι «… η ελλάδα δεν πρόκειται να αρχίσει να σκάβει την Μεσόγειο για να βρει πετρέλαιο και αέριο, ούτε θα μετατρέψει το Αιγαίο σε κόλπο του Μεξικό». Τότε γιατί το ρημαδογκουβέρνο τρώγεται με την συμφωνία αοζ μεταξύ τουρκίας και λιβύης, και τι αξία έχει η συμφωνία που πιεστικά επεδίωξε με την χούντα του Καϊρου; Όλα για τις εντυπώσεις; Και οι αμερικανικές βάσεις plus κι αυτές για την “ειρηνική συνύπαρξη μεταξύ γειτόνων”;
Η εσωτερική κατανάλωση εθνικισμού παίζει πάντα τον «πολιτικό» ρόλο της. Απ’ την άλλη μεριά όμως η εξαγωγή ρεαλισμού θα πρέπει να καταλήξει σε πρακτικά αποτελέσματα, διαφορετικά είναι αέρας κοπανιστός (και πανάκριβος).
Ίσως η απάντηση να βρίσκεται σε κάτι παλιό: οι ελληνικές πολιτικές βιτρίνες είναι διαχρονικά και πάνω απ’ όλα έλληνες! Που σημαίνει: ειδικοί στην εξαπάτηση… Εξ ου και έχουν «οράματα» που τα συντηρούν σαν τέτοια…