Δευτέρα 21 Ιούνη>> Ένας λόγος που πολλοί, πάρα πολλοί, δυσκολεύονται να παραδεχτούν πως έτσι έχουν τα πράγματα (όσα στοιχεία κι αποδείξεις κι αν βρεθούν μπροστά τους) είναι ότι έχουν πέσει (εδώ και 2 τουλάχιστον γενιές αν όχι περισσότερες) στο αμάρτημα της προσωποποιήσης της εξουσίας. Ταυτίζουν την (κρατική, καπιταλιστική και παρακρατική) εξουσία με συγκεκριμένα άτομα (πολιτικές βιτρίνες) και, άρα, όταν βρίσκονται μπροστά σε αδιαμφισβήτητα εγκλήματα, είτε ψάχνουν να τα χρεώσουν σε επιλεγμένα πρόσωπα (δαιμονοποιώντας τα) είτε αδυνατούν να χωνέψουν ότι η τάδε ή η δείνα πολιτική βιτρίνα είναι τόσο … κακούργα… Είναι η δεξιά έως ακροδεξιά αντίληψη για την Ιστορία, τους θεσμούς, το κράτος, τον καπιταλισμό, που παράγει σύγχιση, προσωπο-λατρεία και προσωπο-μίσος, κρύβοντας τις βασικές λειτουργίες του συστήματος· μια αντίληψη απόλυτα εχθρική στην εργατική τάξη. Είναι η αντίληψη που ψάχνει (και λέει ότι βρίσκει) τους «ιδανικούς κακούς», τους «συνωμότες». Η αντίληψη που πριν 10 χρόνια κυνηγούσε τον Σόιμπλε και την Μέρκελ…
Αλλιώς απορεί. «Είναι δυνατόν η Μέρκελ, ο Μακρόν, ο τάδε ή ο δείνα να θέλουν το κακό του λαού τους;» Τέτοια είναι τα ηθικο-πολιτικά γκρεμοτσακίσματα που προκύπτουν απ’ την παιδιάστικη εξίσωση «εξουσία = ο τάδε ή η δείνα».
Σίγουρα η εξουσία ασκείται πρακτικά από ανθρώπους. Όμως τα (καπιταλιστικά) συμφέροντα, οι δομές, οι τάσεις, είναι πολύ πιο απρόσωπα απ’ όσο η μέση (μικροαστική) αντίληψη θέλει και μπορεί να καταλάβει. Η τάδε ή η δείνα πολιτική βιτρίνα υπηρετεί, πρώτ’ απ’ όλα, το συμφέρον των αφεντικών (των καπιταλιστικών κλάδων π.χ.) που εκπροσωπεί. Αν οι εκπρόσωποι της μίας ή της άλλης μερίδας του κεφάλαιου ή κάποιοι «ειδικοί» πείσουν την πολιτική βιτρίνα (κάτι που είναι εύκολο) ότι μεσοπρόθεσμα το «καλό» του κεφάλαιου θα είναι «καλό και για τον λαό», τότε η τάδε ή η δείνα πολιτική βιτρίνα θα προσχωρήσει στην εξυπηρέτηση των συγκεκριμένων συμφερόντων. Και θα γίνει, αν κάτι πάει στραβά, ο «σάκος του μποξ»· κάτι που καθόλου δεν ενοχλεί τα πραγματικά αφεντικά.
Αξίζει να θυμίσουμε πως ακόμα και οι σπουδαγμένες πολιτικές βιτρίνες είναι, κυρίως, προϊόντα των κομματικών σωλήνων. Ξέρουν ορισμένα κόλπα απ’ την τεχνική της άσκησης της πολιτικής εξουσίας, κόλπα που έμαθαν κατά την γραφειοκρατική «άνοδό» τους· καθόλου όμως το τι είναι το ψηφιακό cloud, η γενετική cripsr/cas9 ή οι κβαντικές επικοινωνίες. Πολύ λιγότερο έχουν οποιαδήποτε κριτική στάση· δεν πληρώνονται άλλωστε γι’ αυτό!!! Κυβερνούν με την στήριξη διάφορων τεχνογραφειοκρατικών επιτροπών «ειδικών», που είναι τεχνοκράτες (με τα δικά τους συμφέροντα).
Δεν λέμε ότι οι πολιτικές βιτρίνες είναι «θύματα» του κεφάλαιου, και ότι ξηλώνουν – για παράδειγμα – την νομοθεσία κατά των GMOs επιτρέποντας την προέλαση της γενετικής μηχανικής και της ψηφιακής / αλγοριθμικής φυλακής «κατά λάθος»! Όχι. Είναι υπηρέτες του κράτους / κόμματος των αφεντικών ή των πιο δυναμικών φραξιών του. Είναι οι μπροστινοί, οι «αυτοφωράκηδες» κατά μια έννοια, στους οποίους έχει παραχωρηθεί η τυπική αρμοδιότητα να υπογράφουν νόμους για πράγματα που σπάνια γνωρίζουν.
Σαν υπηρέτες ξεκινούν τα εγκλήματα. Κι όταν πια οι εγκληματικές τάσεις που εκπροσωπούν δεν τους χρειάζονται, όταν ξεγυμνωθούν απ’ την καπιταλιστική ιστορική αναγκαιότητα που υπηρέτησαν, φαίνονται σαν αυτό που είναι: ανθρωπάκια περιορισμένων δυνατοτήτων, που δεν μπορούν να εξηγήσουν καν το γιατί έκαναν το ένα ή το άλλο σε οποιονδήποτε δεν είναι του συναφιού τους.
Συνεπώς έχουν απόλυτα και 100% τις ευθύνες τους. Δεν είναι οι μόνοι υπεύθυνοι για το έγκλημα της επιβολής των γενετικών μεταλλάξεων· είναι και αυτοί, ανάμεσα στους υπόλοιπους. Αλλοίμονο όμως σ’ εκείνους που υποφέροντας απ’ την προσωποποίηση της εξουσίας είτε δαιμονοποιούν τις πολιτικές βιτρίνες είτε τις αθώωνουν: «μονά ζυγά» χάνουν αφού δεν καταλαβαίνουν τις βάσεις και τα (απρόσωπα) χαρακτηριστικά μιας διαδικασίας που είναι αφόρητα ιστορική.
(φωτογραφίες: Σε πάνω από 400 πόλεις του πλανήτη έγιναν μεγάλες διαδηλώσεις κατά των γενετικών μεταλλάξεων και των GMOs… Πότε; Τον Μάη του 2015. Τα αφεντικά του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος αντεπιτέθηκαν όσο πιο παγκόσμια γινόταν το 2020. Αυτές τις μάχες δίνουμε και όχι: δεν είμαστε η οπισθοφυλακή, όσο κι αν το θέλουν πολλοί και διάφοροι!
Υπάρχει κάτι τραγικά ειρωνικό ή και πρόστυχο στο γεγονός ότι πριν μόλις λίγα χρόνια το Έξω οι GMOs απ’ τα γονίδιά μας ήταν κοινοπία του κοινωνικού ανταγωνισμού… Και τώρα έχουμε τόσους (πρώην) “αντι-” που διατάζουν το ακριβώς αντίθετο.
Ποιά υπνοβασία μπορεί να δικαιολογήσει τέτοια συνθηκολόγηση; Και ποιό “κομματικό” ή με οποιαδήποτε έννοια “πολιτικό” συμφέρον μπορεί να κάνει σημαία του μια τέτοια προδοσία;)