Τετάρτη 27 Γενάρη. Ονομάστηκαν (απ’ τους δυτικούς) «αραβική άνοιξη» για να ξεδοντιαστούν απ’ το επαναστατικό του περιεχόμενο, τόσο από κοινωνική και από πολιτική άποψη, όσο και από γεωπολιτική. Τρόμαξαν τόσο πολύ τον δυτικό οριενταλισμό / ιμπεριαλισμό ώστε διαστρεβλώθηκαν όσο περισσότερο γινόταν: εξεγέρσεις / επαναστάσεις με εκατοντάδες δολοφονημένους, χιλιάδες αιχμάλωτους να βασανίζονται, διάρκεια εβδομάδων, αποδόθηκαν …. στα “social media”…. στις αμερικανικές εταιρείες “κοινωνικής δικτύωσης” δηλαδή!!… Και πάλι ο λευκός ήταν ο “κρίσιμος παράγοντας” είπαν οι δυτικοί λευκοί!!! (Αλλοίμονο, ποιός άλλος;)
Έχει περάσει μια δεκαετία απ’ τις μαζικές εξεγέρσεις / επαναστάσεις στις περισσότερες αραβικές κοινωνίες, που – φυσικά – έχουν θαφτεί. Με την εξαίρεση της πρώτης, στην τυνησία, που αιφνιδιάζοντας τόσο τους ντόπιους καθεστωτικούς όσο και τα δυτικά τους στηρίγματα κατάφερε να ολοκληρωθεί θεσμικά, οι υπόλοιπες είτε καταστάλθηκαν με πολύ αίμα άμεσα, είτε λίγο αργότερα.
Ανάμεσα σ’ αυτές τις επαναστάσεις εκείνη της 25ης Γενάρη του 2011 στην αίγυπτο είναι αυτή που καθόρισε, σημάδεψε το Sarajevomag, από πολλές πλευρές, απόψεις, προσεγγίσεις (ακόμα και συναισθηματικά). Μπορεί η πλατεία Tahrir να έγινε ένα ρηχό, πρόχειρο και στρεβλωμένο σύνθημα για διάφορους ντόπιους που αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα μόνο μέσα από οθόνες, αλλά η αληθινή πλατεία Tahrir, στο κέντρο του Καΐρου, η πλατεία του αίματος και της υπερηφάνειας, υπήρξε ένα μοναδικό εγχείρημα ανταγωνιστικής πολιτικοποίησης εν θερμώ, πίσω απ’ τα οδοφράγματα, πάνω απ’ την κρατική βία. Ένα πολιτικό γεγονός / παράδειγμα που θα έπρεπε να θεωρηθεί, μαζί με όλα τα ανάλογα σε άλλες αραβικές κοινωνίες, ως προς τον πλούτο, την ένταση και τις δυνατότητες που απελευθέρωσε, ισοδύναμο του «παγκόσμιου Μάη» το ’68… Με την διαφορά ότι το 2011 ήταν καθαρά αραβικό – πράγμα ασυγχώρητο!!
Σαν ελάχιστο φόρο τιμής και μνήμης σ’ εκείνη την επανάσταση, σ’ εκείνη την έφοδο στον ουρανό 30 μοίρες βόρεια του ισημερινού, μερικές φωτογραφίες.
Διαδηλωτής επιστρέφει δακρυγόνο στη διάρκεια συγκρούσεων με την αστυνομία κοντά στο θηριώδες “υπουργείο εσωτερικών”, δυο γωνίες απ’ την πλατεία Tahrir…
Τα γραφεία του «κόμματος» του δικτάτορα Mubarak στο Κάιρο καίγονται, στις 28 Γενάρη 2011…
H θρυλική μάχη της γέφυρας Kasr πάνω απ’ το Νείλο. Αν και άοπλοι οι χιλιάδες διαδηλωτές ανάγκασαν την στρατοαστυνομία σε άτακτη υποχώρηση…
Χιλιάδες διαδηλωτές στην Αλεξάνδρεια, στις 1 Φλεβάρη…
Σκληρές μάχες, σώμα με σώμα, των εξεγερμένων με ορδές πληρωμένων οπαδών και χαφιέδων του Mubarak, που επιχείρησαν να ανακαταλάβουν την πλατεία Tahrir, στις 2 και στις 3 Φλεβάρη…
Μια απέραντη γιορτή στο Κάιρο και σ’ όλες τις πόλεις της αιγύπτου: ο για τους δυτικούς «ακλόνητος» επί δεκαετίες δικτάτορας Mubarak, έχοντας εξαντλήσει όλη την διαθέσιμη καταστολή, ανακοινώνει την παραίτησή του στις 8 Φλεβάρη στους πραγματικά ακλόνητους εξεγερμένους…