Τετάρτη 27 Γενάρη. Η εκλογή του νυσταλέου Jo, το επιτελείο που διόρισε σε διάφορα κρίσιμα πόστα, μαζί με την αποτυχία της τακτικής του ψόφιου κουναβιού («οικονομικός πόλεμος») είναι αρκετά πιθανό να εντείνουν την αναμέτρηση στο δευτερεύον πεδίο του 4ου παγκόσμιου, αυτό που απλώνεται πια απ’ την αφρική ως την κεντρική ασία.
Στο συριακό πεδίο μάχης τόσο η Μόσχα όσο και η Ουάσιγκτον «φορτώνουν» όπλα, στρατό και «επιχειρήσεις» – κυρίως σε σχέση με το κατεχόμενο απ’ το Joνυσταλεάν και τους βασάλους του των ypg ανατολικό τμήμα της επικράτειας. (Η κυρία Hilary Clinton σκοπεύει να φτιάξει και ταινία με τα κατορθώματα αυτών των τελευταίων…) Η Deir ez Zor έχει ξαναγίνει «θερμή ζώνη», ενώ κάποιοι θύλακες του isis που είχαν απομείνει στην έρημο της κεντρικής συρίας έχουν «αναστηθεί» – εντελώς συμπτωματικά… Το Τελ Αβίβ κτυπάει συστηματικά (ή προσπαθεί να κτυπήσει) συριακές και ιρανικές θέσεις στη δυτική συρία. Η Ουάσιγκτον δημιουργεί καινούργιες βάσεις στην επικράτεια του τοξικού, δύο αεροπορικές και μία ναυτική στην Ερυθρά Θάλασσα, πέρα απ’ αυτήν που έχει ήδη, μια αεροπορική βορειοανατολικά του Ριάντ με 2500 πεζοναύτες. Απ’ την μεριά τους οι ιρακινές σιιτικές πολιτοφυλακές κτυπούν όλο και πιο συστηματικά είτε τις μεταφορές του αμερικανικού κατοχικού στρατού, είτε και την ίδια την «πράσινη ζώνη» στη Βαγδάτη, γύρω απ’ την αμερικανική πρεσβεία / βάση.
Νοτιότερα οι υεμενίτες Houthis, που προχωρούν αργά αλλά σταθερά σε βάρος των μισθοφόρων του Ριάντ και του Ντουμπάι, είτε με την ιρανική βοήθεια είτε με δικές τους τεχνικές γνώσεις, έχουν κάνει ήδη απόπειρες να κτυπήσουν την πρωτεύουσα και τα παλάτια του τοξικού (το Ριάντ βρίσκεται πολύ μακριά απ’ την εμπόλεμη ζώνη της υεμένης αλλά σταθερά πια μέσα στην εμβέλεια των πυραύλων και των drones των Houthis).
Στο λιβυκό πεδίο μάχης, που είναι σταθερά μοιρασμένο ανάμεσα στην Άγκυρα και στη Μόσχα, ο νυσταλέος Jo (υποτίθεται ότι) θα κάνει προσπάθεια πιο άμεσης αμερικανικής στρατιωτικής εμφάνισης· μια προσπάθεια που είχε γίνει και επί ψόφιου κουναβιού, αλλά απέτυχε. Ρωσικά και τουρκικά μεταγωγικά πηγαινοέρχονται τακτικά, τα πρώτα απ’ τις ρωσικές βάσεις στο συριακό πεδίο μάχης προς και από την Benghazi, τα δεύτερα από την Istanbul προς και από την Tripoli. Νοτιότερα στην αφρικανική ήπειρο, κάτω απ’ το (με γαλλικές βάσεις) τσαντ, στην κεντροαφρικανική δημοκρατία, η Μόσχα ενισχύει επίσης διαρκώς την στρατιωτική της παρουσία μέσω «συμβούλων» (μισθοφόρων δηλαδή) κατά εκατοντάδες· αλλά και μέσω όπλων. Επιπλέον μισθοφόροι απ’ την ρουάντα συμπληρώνουν την “παρέα”…
Είναι αναμενόμενο ότι το Joνυσταλεάν θα προσπαθήσει αφενός να αντιστρέψει τις απώλειες που (λαθεμένα και οπορτουνιστικά) χρεώνει στο ψόφιο κουνάβι και, αφετέρου, να περάσει σε κάποιο είδος αντεπίθεσης έναντι των ανταγωνιστών του. Αν έχουμε δίκιο (θα φανεί σύντομα) τα σφυριά και οι σφυροκέφαλοι θα κάνουν όλο και περισσότερο κουμάντο…