Month: December 2020

Ο αιώνιος εχθρός 2

Πέμπτη 10 Δεκέμβρη. Να γιατί μόνο αποτυχημένοι ιμπεριαλιστές (σαν το ελλαδιστάν) μπορούν να φαντασιώνονται ότι «μερικές ξυλιές στον πισινό θα συμμαζέψουν τον άτακτο και θρασύ της γαλαρίας»: βολεύονται να παριστάνουν ότι στην ανατολική Μεσόγειο, στη μέση Ανατολή, στη βαλκανική χερσόνησο «τελείωνει ο κόσμος»! Θεωρούν ότι σ’ αυτήν την «άκρη του κόσμου» ο δυτικός ιμπεριαλισμός μπορεί να εκβιάσει την Άγκυρα ότι αν δεν κάτσει καλά σαν συνοριοφύλακας, θα δώσει την δουλειά στην Αθήνα… Νομίζουν οι δόλιοι ότι ζουν ακόμα τον (άγρια στρεβλό!) μύθο του 1821! Και φυσικά ονειροβατούν: αυτό που θεωρούν ένα «δύστροπο ανατολικό όριο» το οποίο το «κέντρο» (ο δυτικός ιμπεριαλισμός) πρέπει να συνετίσει, είναι οργανικό κομμάτι και ενός άλλου κόσμου, άλλων κέντρων ισχύος και πλούτου, δυναμικών, με αυτοπεποίθηση, επεκτατικών, «ανερχόμενων»… Είναι κομμάτι της ανατολής που τώρα πια δεν είναι, και δεν πρόκειται να ξαναγίνει «παρακατιανή», ένας θεατής ή ένας κομπάρσος της καπιταλιστικής ιστορίας!

Ακόμα και ο «σύμμαχος» των ελληνικών φαντασιώσεων, ο βασιλιάς γαλλίας Macron, το καταλαβαίνει αυτό· και δεν του αρέσει καθόλου. Το κατάλαβε όχι μόνο στο συριακό, όχι μόνο στο λιβυκό πεδίο μάχης, αλλά ακόμα και στο Sahel: ρώσοι, κινέζοι και τούρκοι βρίσκονται εκεί που νόμιζε ότι έχει «ελευθέρας»!

Μπορεί να είναι παράδοξο, μπορεί και όχι: οι εταίροι της Άγκυρας στο ευρασιατικό project φαίνεται ότι προτιμούν ένα καθεστώς που είναι χρήσιμο και στους δυτικούς, παρά έναν καθαρό εχθρό της δύσης. Σίγουρα προς το παρόν, και στο ορατό μέλλον. Αξίζει, επ’ αυτού, να προσέξει κανείς την τακτική του Πεκίνου: ενώ η Ουάσιγκτον και το Λονδίνο του έχουν κηρύξει κανονικά πόλεμο, το Πεκίνο δεν ανταποδίδει (ακόμα) κάνοντας το ίδιο! Προετοιμάζεται για μια full scale αναμέτρηση, ακόμα και στρατιωτική, αλλά ταυτόχρονα εμφανίζεται «ανοικτό» σε έντιμες σχέσεις· σε σχέσεις, δηλαδή, που θα αναγνωρίζουν την ισχύ του και τα καινούργια δεδομένα που αυτή έχει δημιουργήσει στον πλανήτη.

Κάτι ανάλογο κάνει και η Άγκυρα: προωθεί τα δικά της ιμπεριαλιστικά σχέδια· απαντάει (αποτελεσματικά ως τώρα…) στα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ανταγωνιστών της στην ευρύτερη περιοχή (Ριάντ, Αμπού Ντάμπι, Λονδίνο, Παρίσι, Ουάσιγκτον, Τελ Αβίβ, Αθήνα, Κάιρο, Ερεβάν…) σε συνεργασία με τους συμμάχους της· και ταυτόχρονα «το συζητάει»… Παρότι οι επίσημοι εκπρόσωποι του ελληνικού εθνο-ιμπεριαλισμού προτιμούν να πιστεύουν και να διαδίδουν ότι αυτό το «το συζητάει» είναι μπλόφα, διαισθάνονται ανομολόγητα ότι δεν είναι. Η Άγκυρα όντως συζητάει… επειδή μπορεί να το κάνει – από θέση ισχύος!

Με όποιους, φυσικά, έχουν λόγους να συζητήσουν αναγνωρίζοντας την πραγματικότητα…

Έκτακτη (και καλοπληρωμένη) σοφία!

Τετάρτη 9 Δεκέμβρη. Όταν μιλάει ο Johnny ο Bananas (κατά κόσμον Ηλίας Μόσιαλος) όλοι πρέπει να τον ακούνε με προσοχή. Γιατί ο Johnny Bananas είναι ειδικός στην «πολιτική υγείας», που σημαίνει ότι ξέρει καλά το menu της τρομοεκστρατείας.

Πέθαναν 2 πειραματόζωα (εθελοντές) και άλλοι 2 είχαν σοβαρά προβλήματα στη διάρκεια των δοκιμών του σανεμβολίου των pfizer/biontech; Ε, και; Ο Johnny ο Bananas θα σας αραδιάσει διάφορα νούμερα θανάτων, για να καταλήξει στην επιβεβαίωση του «συμπεράσματος» του αμερικανικού fda ότι οι «θάνατοι είναι άσχετοι» με το σανεμβόλιο. Όπως και ένας τουλάχιστον θάνατος και τρεις τουλάχιστον σοβαρές νευρολογικές αρρώστιες σε πειραματόζωα / εθελοντές του σανεμβολίου της astrazeneca ήταν άσχετες μ’ αυτό (αλλά επειδή το εμβόλιο είναι αγγλικής παραγωγής, τις ευλογίες του τις έδωσε ο αγγλικός εοφ· ο αμερικανικός δεν είναι σίγουρος ακόμα…)

Τι στην ευχή; Τι δεν καταλαβαίνετε; Θάνατοι από οποιαδήποτε αιτία ΗΤΑΝ (και ΕΙΝΑΙ) θάνατοι λόγω covid, επειδή αυτό προβλέπει ο τρομοκρατικός σχεδιασμός των «κοινών δεξαμενών»… Αντίθετα, οι θάνατοι εξαιτίας των σανεμβολίων ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ εντελώς άσχετοι με δαύτα! Κάπως έτσι θα ξαναεμφανιστούν θάνατοι από καρδιακά, εγκεφαλικά, κλπ, που έτειναν προς εξαφάνιση τους προηγούμενους μήνες…

Τι είναι που δεν καταλαβαίνετε; Η δημιουργική λογιστική θανάτου έχει και έξοδα, έχει και έσοδα! Έχει γεμάτες δεξαμενές, έχει και άδειες!

Αμάν πια! Στοιχειώδη!!

Φαρμακευτικά παραλειπόμενα;

Τετάρτη 9 Δεκέμβρη. Η αναφορά, πριν 3 ημέρες, του καθηγητή φαρμακολογίας στην ιατρική Θεσσαλονίκης (και αντιπροέδρου; της ελληνικής εταιρείας «τεκμηριωμένης ιατρικής» / evidence based medicine) Δ. Κούβελα στην ύπαρξη φαρμάκου για την διαχείριση των ήπιων ή μέτριας σοβαρότητας περιστατικών μόλυνσης απ’ τον covid φαίνεται να έχει προκαλέσει έναν κάποιο μηντιακό «σάλο». Ακόμα και ιδιαίτερα φανατικοί caradinieri «ανακαλύπτουν» τώρα ότι η προώθηση των σανεμβολίων είναι … ύποπτη, αν και αποτυγχάνουν να εντοπίσουν με ακρίβεια όλο το εύρος των όποιων (καθυστερημένων) υποψιών τους. Το δίπολο «φάρμακο» – «σανεμβόλιο» είναι ωστόσο πραγματικό· σίγουρα για την εργατική κριτική. Ωστόσο έχει αρκετά περισσότερο βάθος από ένα επικοινωνιακό (ή και οικονομικό) σκάνδαλο· και σ’ αυτό το βάθος οι caradinieri έχουν τις δικές τους τεράστιες ευθύνες. Πώς έχουν, λοιπόν, τα πράγματα;

Κατ’ αρχήν, και αφήνοντας στην άκρη το ζήτημα της σοβαρότητας ή όχι της απειλής του τσαχπίνη, η εν δυνάμει θεραπευτική δυνατότητα της χρήσης (μονοκλωνικών) αντισωμάτων σε άτομα με συμπτώματα που αποδίδονται στον covid (πριν την φάση της οξείας αναπνευστικής ανεπάρκειας) έγινε γνωστή αρκετά νωρίς στην διάρκεια της υγεινιστικής τρομοεκστρατείας. Η πρώτη απ’ τις επάνω φωτογραφίες είναι ελληνική είδηση με ημερομηνία 15 Μάρτη. Ένα μήνα μετά, στις 14 Απρίλη (φωτογραφία στη μέση) μπορούσε να διαβάσει κανείς για την έναρξη κλινικής μελέτης χρήσης αυτής της θεραπείας σε 7 ελληνικά νοσοκομεία. Απ’ όσο μπορεί να γνωρίζει η ασταμάτητη μηχανή τα αποτελέσματα ήταν ικανοποιητικά. Ειπώθηκε, μάλιστα, ότι κάθε 1 δότης αντισωμάτων (κατά του covid) μπορούσε να καλύψει τις ανάγκες 3 ασθενών…. Αλλά το ζήτημα «έκλεισε» μάλλον βιαστικά, με το επιχείρημα ότι δεν αρκούν όσοι έχουν αναπτύξει αντισώματα για να καλύψουν τις συνολικές ανάγκες· πράγμα που, ακόμα και χωρίς την εμφάνιση των φαρμακοβιομηχανιών «τεχνητής» παραγωγής των κατάλληλων αντισωμάτων, θα έπρεπε να θεωρηθεί απλά ένα βιαστικό ψέμα.

Η καναδική βιοτεχνολογική εταιρεία AbCellera Biologics απομόνωσε το ανθρώπινο αντίσωμα κατά του covid απ’ το αίμα των πρώτων αμερικάνων που νοσηλεύτηκαν και έγιναν καλά, κάπου ανάμεσα στα μέσα και στα τέλη Γενάρη του 2020. Και προχώρησε στην τεχνική κατασκευή του (βιοτεχνολογικά ανασυνδυασμένου ανθρώπινου αντισώματος IgG1) με το εμπορικό όνομα bamlanivimab κάποια στιγμή μέσα στον Φλεβάρη του 2020, πατεντάροντάς το φυσικά… (Για τις επιχειρηματικές «πνευματικές ιδιοκτησίες» πάνω σε ανθρώπινο βιολογικό υλικό περισσότερα κάποια στιγμή στο μέλλον…)

Το bamlanivimab λειτουργεί όπως τα αντισώματα (αν και δεν γνωρίζουμε ακόμα με τις κρίσιμες λεπτομέρειες): εμποδίζει την επαφή του ιού με τα κύτταρα διαλύοντας τις «επιθετικές» πρωτεΐνες του. Η συγκεκριμένη καναδική βιοτεχνολογική εταιρεία (: σημειώστε το!) “δούλεψε” για το θέμα αξιοποιώντας μια χρηματοδότηση 30 εκατομυρίων δολαρίων που είχε πάρει στις αρχές του 2018 απ’ τον στρατιωτικό ερευνητικό βραχίονα των ηπα, την διαβόητη DARPA, και το βιο-ιατρικό τμήμα της, το εξίσου διαβόητο B.T.O., για να κάνει ακριβώς τέτοιου είδους έρευνες: να φτιάξει μια “πλατφόρμα” για την γρήγορη δημιουργία θεραπευτικών αντισωμάτων μέσα (το αργότερο) σε 60 ημέρες απ’ την εμφάνιση ενός νέου μεταδοτικού και φονικού ιού.

Η γνωστή αμερικανική φαρμακοβιομηχανία Eli Lilly, που συνεργάζεται (όπως και άλλες) με την AbCellera, ανέλαβε απ’ τον περασμένο Μάρτη αφενός την διενέργεια κλινικών δοκιμών του bamlanivimab σε αμερικανικά νοσοκομεία, αφετέρου την οργάνωση της βιομηχανικής παραγωγής του. Στις αρχές Μάη (πάντα του 2020) ξεκίνησε την πρώτη κλινική δοκιμή. Λίγο αργότερα (οπωσδήποτε μέσα στο καλοκαίρι) δύο ακόμα big pharma, η Astrazeneca και η Roche σε συνεργασία (η δεύτερη) με την βιοτεχνολογική Regeneron ξεκίνησαν παρόμοιες κλινικές μελέτες.

Τίποτα απ’ όλα αυτά (κατ’ αρχήν σε επίπεδο ανακοινώσεων) δεν ήταν κρυφό. Οι εμπλεκόμενοι (βιοτεχνολογικές και φαρμακευτικές) είναι ο ορισμός του mainstream στη βιομηχανία της υγείας! Οποιοσδήποτε πολιτικός οργανισμός (ή και απλά άτομο) που θα ήθελε να είναι σοβαρός στην γνώμη του για όλο το colpo grosso περί τον τσαχπίνη θα μπορούσε (και θα έπρεπε) να έχει υπόψη του τα βασικά· πολύ περισσότερο που δεν χρειάζονταν ιδιαίτερες τεχνικές γνώσεις.

Θα έπρεπε…

Εμπορικά παραλειπόμενα;

Τετάρτη 9 Δεκέμβρη. Θα υπέθετε κανείς ότι σε οποιαδήποτε περίπτωση έκτακτης υγιειονομικής ανάγκης, και πολύ περισσότερο στην περίπτωση του covid όπου ένα ποσοστό «φορέων» του ιού σχεδόν 95% είτε δεν εμφανίζουν κανένα σύμπτωμα (επειδή διαθέτουν προϋπάρχον ανοσοποιητικό δυναμικό) είτε εμφανίζουν ήπια ή μέτριας σοβαρότητας συμπτώματα (επειδή το ανοσοποιητικό τους αντιδρά αποτελεσματικά) το βάρος του δημόσιου συμφέροντος και, άρα, ο προσανατολισμός των καλώς εννοούμενων ερευνών θα έπρεπε να είναι η μείωση των περιπτώσεων που καταλήγουν στα νοσοκομεία: να δημιουργηθεί ένας αποτελεσματικός θεραπευτικός (και όχι κατασταλτικός!) φραγμός… Θα υπέθετε επίσης κανείς ότι για να μην πανικοβάλεται ο πληθυσμός (χειροτερεύοντας έτσι κι αλλιώς την υγεία του…) η αναζήτηση (και η εύρεση) θεραπείας / θεραπειών θα ήταν πρώτη προτεραιότητα. Όχι μόνο στις έρευνες αλλά και στον «δημόσιο λόγο»: αφού αν υπάρχουν προοπτικές και τελικά δυνατότητες αποτελεσματικής θεραπείας τότε ο καθένας μπορεί να ηρεμήσει… Η κοινωνική προσμονή θα έπρεπε να αφορά την θεραπεία· τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο.

Ξέρουμε ότι έγινε το ανάποδο. Αντί για την προβολή των ερευνών (και των προοπτικών) θεραπείας έγινε υπερ-υπερ-προβολή των ερευνών (και των προοπτικών) αντικατάστασης της φυσικής ανοσίας του πληθυσμού με τεχνητά μέσα. Δηλαδή τα σανεμβόλια. Ξέρουμε, επίσης, ποιοί ήταν εκείνοι που προώθησαν (και συνεχίζουν να προωθούν) την τρομοεκστρατεία έτσι ώστε να σχηματιστεί στους υποτελείς η πεποίθηση ότι ΔΕΝ υπάρχει άλλη «σωτηρία» (είτε σαν φυσική ανοσία είτε σαν θεραπεία) εκτός από τους μαζικούς σανεμβολιασμούς, και τα paraphernalia τους: τις «ψηφιακές ταυτότητες υγείας», τις καθολικές απαγορεύσεις, την διαρκή ροή προσωπικών δεδομένων / data, την αλγοριθμική φυλάκιση, κ.α.

Όμως αυτό το «ανάποδο» ΔΕΝ έγινε … προχτές! Έγινε απ’ την αρχή!! Ενώ, δηλαδή, πρώτης γραμμής big pharma ή/και βιο-πληροφορικο-τεχνολογικές εταιρείες (ακόμα και με την χρηματοδότηση της DARPA!) είχαν αναλάβει, σ’ ένα είδος «καταμερισμού ερευνών», την αναζήτηση θεραπευτικών μεθόδων (υψηλής βιο-τεχνολογίας) σχετικά αθόρυβα, άλλες επίσης πρώτης γραμμής big pharma, σε συμμαχία με big tech και τα λοιπά (αυτό που λέμε βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα…), έκαναν εκτός από τις έρευνες τους και τρομακτικές δημόσιες σχέσεις / τρομοκρατική προπαγάνδα!

Αξίζει να θυμίσουμε ότι στο πεδίο της θεραπείας δεν υπήρξαν / υπάρχουν μόνο τα μονοκλωνικά αντισώματα των AbCellera και Regeneron. Υπάρχουν και οι κινέζικες προτάσεις, που έγιναν διεθνώς γνωστές απ’ την αρχή, μόνο για να απορριφθούν ακαριαία και χωρίς πολλά πολλά απ’ τους δημαγωγούς της δυτικής «βιομηχανίας της υγείας». Απ’ το «κινέζικο παράδειγμα» τα δυτικά καθεστώτα ένα μόνο ήθελαν να μιμηθούν, κι ένα μόνο εισήγαγαν: την καταστολή και τον γενικευμένο έλεγχο…

Με δυο λόγια όλους αυτούς τους μήνες στον δυτικό κόσμο (και αλλού, για λόγους που εύκολα μπορούν να κατανοηθούν) οι θεραπευτικές δυνατότητες που θα έφερναν ανακούφιση των συστημάτων υγείας και, επιπλέον, ηρεμία στους πληθυσμούς, μπήκαν στην άκρη· σίγουρα σαν διαμόρφωση «παραστάσεων κινδύνου». Αντίθετα οξύνθηκε στο έπακρο η «αναμονή» των σωτήριων σανεμβολίων, ακόμα κι αν ήταν εξ αρχής παρανοϊκά ανθυγιεινή!

Κανείς δεν το πρόσεξε ότι η θεραπεία, σαν το ενδιάμεσο στάδιο ανάμεσα στην «μόλυνση» και στο νοσοκομείο / προθάλαμο της εντατικής / προθάλαμο του νεκροταφείου, εξαφανίστηκε απ’ τον δημόσιο λόγο; Κανείς δεν το πρόσεξε ότι ανάμεσα στα ρουθούνια / στόμα και στα πνευμόνια, όλο το «ενδιάμεσο σώμα», εξαφανίστηκε απ’ τις (ανα)παραστάσεις της «δηλητηρίασης» απ’ τον τσαχπίνη, γινόμενο απλά ένας «σωλήνας μετάβασης», κάτι σαν καλώδιο; Κανείς δεν το πρόσεξε ότι η τρομοεκστρατεία ήταν (και παραμένει) μια διαδικασία συνεχόμενων ακρωτηριασμών τόσο σε σχέση με τους «θεσμούς», την κρατική οργάνωση, τον «δημόσιο λόγο», τις ιδεολογίες, όσο και σε σχέση με την σκέψη και τα σώματα;

Ελάχιστοι το πρόσεξαν· και βρέθηκαν κατηγορούμενοι με ελεεινά κατηγορητήρια…

Πολιτικά παραλειπόμενα;

Τετάρτη 9 Δεκέμβρη. Εκείνο που λέμε είναι ότι η θεραπεία όσων έχουν ανάγκη τέτοιας φροντίδας και η πειρατεία του ανοσοποιητικού των πάντων είναι εντελώς διαφορετικές βιοπολιτικές! Και οι δύο καπιταλιστικές, χωρίς αμφιβολία. Ωστόσο το τι είναι η δεύτερη (και ποια είναι τα ζητούμενα των αφεντικών της) φωτίζεται σε ικανό βαθμό απ’ το τι είναι η πρώτη.

Η πρώτη (βιοπολιτική) εστιάζει στους πάσχοντες. Μπορεί να επιστρατεύσει τα ίδια επίπεδα καπιταλιστικής ανάπτυξης, παρόμοια εργαλεία βιοτεχνολογιών, νέων υλικών, κλπ (άρα είναι αντικείμενο της εργατικής, αντικαπιταλιστικής / αντικρατικής) κριτικής· αλλά είναι εκλεκτική. Η δεύτερη (βιοπολιτική) εστιάζει στους πάντες. Είναι γενικευτική, καθολική. Και επειδή εστιάζει στους πάντες επιδιώκει (και ως ένα βαθμό καταφέρνει) να αναδιαρθρώσει τις σχέσεις των πάντων με τους πάντες· άρα το σύνολο των κοινωνικών σχέσεων.

Ένα μόνο παράδειγμα, απ’ την φαρέτρα της ασταμάτητης μηχανής. Η ιδέα της «αλυσιδωτής μολυσματικότητας», που καταλήγει στον θάνατο / φόνο κάποιου ηλικιωμένου από μακρινούς (αλλά απρόσεκτους…) νεαρούς και νεαρές που εξακολουθούν να αγκαλιάζονται και να φιλιούνται (αναφερόμαστε στην εντατική τρομο-προπαγάνδα της περασμένης άνοιξης) έναν μόνο στόχο έχει: την μετατροπή της εννόησης του ΣΥΝΟΛΟΥ των κοινωνικών σχέσεων σε «μολυσματικές», άρα «επικίνδυνες», κλπ. Αυτή η ιδέα (που πρωτοσερβιρίστηκε με το aids για να ανατραπεί απ’ το τότε κίνημα…) δεν ταιριάζει με την βιοπολιτική της (εστιασμένης) θεραπείας αλλά υλοποιεί κάτι «κανούργιο»: την κατασκευή μιας γενικευμένης και αδιαφοροποίητης νοσηρότητας του συνόλου του πληθυσμού. Κι αυτή η τελευταία είναι πειρατεία του ατομικού / συλλογικού ανοσοποιητικού, ιδεολογική πριν γίνει (και για να μπορεί να γίνει) φαρμακευτική / βιοτεχνολογική!

Τι σημαίνει εν προκειμένω πειρατεία; Επιγραμματικά: την θεμελείωση της πεποίθησης ότι ακόμα και η ανοσία ΔΕΝ είναι σχεσιακή, σχέση δηλαδή μεταξύ ζωντανών όντων, αλλά interface μεταξύ δύο συστημάτων: ενός «οργανικού» και ενός «μηχανικού»… Το πρώτο υπάρχει «ανέπαφα», το δεύτερο υποκαθιστά / μεσολαβεί κάθε «σύναψη»… (Αυτό κρατείστε το για το όχι μακρινό μέλλον).

Υπήρξαν αρκετοί που διαισθητικά πρόσεξαν, την περασμένη άνοιξη, το πρωτοφανές (σίγουρα στην ιστορία των τελευταίων 200 χρόνων) του να μπαίνουν σε κατ’ οίκον περιορισμό εκατομμύρια υγιών υποτελών. Ιστορικά οι «καραντίνες» αφορούσαν ορισμένες κατηγορίες ασθενών· σε καμμία περίπτωση τους πάντες. Όσοι υπέδειξαν αυτήν την κατάχρηση εξουσίας με ιατρική ψευδο-νομιμοποίηση δεν βρήκαν παρ’ όλα αυτά την εξήγηση γι’ αυτό το πρωτοφανές· γιατί η εξήγηση δεν είναι «ιατρική» αλλά πολιτική! Αν κάποιοι μετατρέπουν (και επιβάλλουν) την εννόηση των κοινωνικών σχέσεων στο σύνολό τους σα «νοσογόνων», αυτό συμβαίνει επειδή δεν ενδιαφέρονται για την θεραπεία των ασθενών· αλλά για την αναδιάρθρωση των σωμάτων, των αισθημάτων, της ηθικής και των σκέψεων των πάντων! Δεν είναι «γιατροί» με την παλιά έννοια· είναι «μηχανικοί συμπεριφορών» που χρησιμοποιούν, στη συγκεκριμένη ιστορική συγκυρία, ψευτο-ιατρικά επιχειρήματα· χτες χρησιμοποίησαν «αντιτρομοκρατικά», και αύριο κάποια άλλα. Να γιατί «ο πιο δυνατός γιατρός στον κόσμο», ο κυρ Βασίλης, είναι ένας ιδιοκτήτης εταιρείας πληροφορικής! Και να γιατί εταιρείες σαν την google ή την apple εμφανίστηκαν σαν οι «μεσάζοντες» του ελέγχου της κοινωνικής νοσηρότητας!

Όταν η καπιταλιστική πραγματικότητα έδειχνε την μετάβαση, την Αλλαγή (καπιταλιστικού) Παραδείγματος, οι caradinieri κοιτούσαν φέρετρα στο Bergamo, μετά στη Ν. Υόρκη, μετά τάφους στη βραζιλία· και μηρύκαζαν τα σκουπίδια του υγιεινιστικού τρομοΘεάματος, αφού πρώτα τα είχαν εσωτερικεύσει.

Εκ των υστέρων κάποιοι απ’ αυτούς μπορεί να αναρωτιούνται αν «παίζει κάτι περίεργο;». Ναι, αλλά δεν είναι περίεργο. Επιπλέον το έργο προετοιμαζόταν επί χρόνια, και παίζεται εδώ και σχεδόν ένα χρόνο. Κι αυτοί ήταν κομπάρσοι του…

Εξ οικείων τα βέλη

Τρίτη 8 Δεκέμβρη. Το ρημαδογκουβέρνο πουλάει στους υπηκόους του μια «ιδέα» που μυρίζει έντονα αντιγερμανισμό. Θα ζητήσει (λέει) από το Βερολίνο να σταματήσει η Howaldtswerke-Deutsche Werft (HDW) GmbH, μια θυγατρική της ThyssenKrupp, την τεχνολογική υποστήριξη της ναυπήγησης 6 υποβρυχίων τύπου 214 για λογαριασμό της Άγκυρας. Τα υποβρύχια “κτίζονται” στα μεγάλα τουρκικά στρατιωτικά ναυπηγεία Golcuk, στη θάλασσα του Μαρμαρά. Το ελλαδιστάν έχει 4 τέτοια, φτιαγμένα απ’ την ίδια γερμανική εταιρεία, και είναι περήφανο για τα προσόντά τους… Και (προφανώς) δεν θέλει να τα έχει και ο «αιώνιος εχθρός» του· τα κίνητρα της Αθήνας είναι αυτονόητα…

Το Βερολίνο έχει ήδη απορρίψει αυτήν την απαίτηση τον περασμένο Οκτώβρη (ο ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλας είναι γνωστός συλλέκτης αποτυχιών…). Και θα την ξανα-απορρίψει, για περισσότερο (οικονομικούς) ή λιγότερο (γεωπολιτικούς) προφανείς λόγους. Αλλά ο ελληνικός μιλιταρισμός ανησυχεί για κάτι επιπλέον (που δεν το φωνάζει αφού ούτε κατά διάνοια μπορεί να εμποδίσει): κτίζοντας εδώ και 35 χρόνια υποβρύχια στα συγκεκριμένα ναυπηγεία, και αποκτώντας know how απ’ την κατασκευή των γερμανικού σχεδιασμού και εξοπλισμού 214, το τουρκικό στρατο-βιομηχανικό σύμπλεγμα σχεδιάζει και μεθοδεύει την κατασκευή των δικών του advanced υποβρυχίων απ’ το 2017, ελπίζοντας ότι θα φτιάξει το πρώτο «εντελώς τουρκικό» μέσα στην επόμενη δεκαετία. Σ’ αυτό το σχέδιο εμπλέκονται φυσικά δεκάδες άλλες (τουρκικές) εταιρείες, για επιμέρους συστήματα, όπλα, κλπ. (Μέσα σ’ αυτόν τον σχεδιασμό περιλαμβάνεται και η επίλυση 5 βασικών σχεδιαστικών λαθών που τα τουρκικά ναυπηγεία βρήκαν στα γερμανικά πρωτότυπα των 214…)

Όμως πριν απορρίψει το Βερολίνο την ελληνική απαίτηση, την απέρριψε έμμεσα μεν καθαρά δε ένας σύμμαχος, ένας «φίλος και αδελφός»: ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron. Μιλώντας χτες σε κοινή συνέντευξη τύπου με τον χασάπη του Καΐρου Sisi (κι αυτός φίλος κι αδελφός του ελλαδιστάν…) ξεκαθάρισε ότι δεν θα σταματήσει να πουλάει όπλα στον καραβανοφασίστα εξαιτίας της «κατάστασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» γιατί δεν θέλει να αδυνατίσει η αιγυπτιακή χούντα στον αντιτρομοκρατικό της αγώνα στην ευρύτερη περιοχή. «Δεν πρόκειται να μπλέξω ζητήματα αμυντικής και οικονομικής συνεργασίας με τέτοιες διαφωνίες [εννοεί τις σφαγές και την καταστολή της χούντας]. Είναι προτιμότερο και αποτελεσματικότερο να έχουμε μια πολιτική διαλόγου παρά ένα μποϋκοτάρισμα που το μόνο που θα πετύχει θα είναι να μειώσει την αποτελσματικότητα ενός απ’ τους εταίρους μας στη μάχη κατά της τρομοκρατίας» δήλωσε, φτύνοντας έτσι στα μούτρα 17 γαλλικές και διεθνείς οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων που τον κατηγόρησαν ότι κάνει το κορόιδο απέναντι σε μια απ’ τις χειρότερες χούντες του πλανήτη. (Τα ίδια και χειρότερα υποστηρίζε ο ροζ ογκόλιθος Nick the Greak, όταν ήταν στο πόστο του, σαμποτάροντας προσπάθειες άλλων ευρωπαϊκών κρατών υπέρ των πολιτικών κρατουμένων στην αίγυπτο…)

Υποθέτουμε ότι το ελλαδιστάν χάρηκε με την απόφαση του βασιλιά Macron, και δεν θα τον καταγγείλει!!! Πώς όμως θα απαιτήσει το αντίθετο απ’ το Βερολίνο, όταν μάλιστα το τουρκικό καθεστώς είναι μεν «συνταγματική απολυταρχία» αλλά πάντως όχι στρατιωτική χούντα; Και πως ελπίζει το ελλαδιστάν οτι ο σύμμαχος βασιλιάς να βάλει πλάτη σε τέτοια απαίτηση όταν και των δύο «ελλάς-γαλλία-συμμαχία» οι φωλιές δεν είναι απλά λερωμένες αλλά κολυμπούν μέσα στο αίμα και στον πόνο των 60.000 πολιτικών αιχμάλωτων της αιγυπτιακής χούντας;

Δεν υπάρχει θέμα… Για εσωτερική κατανάλωση προορίζονται αυτά τα κόλπα: για να ενισχύσουν την πεποίθηση των υπηκόων ότι το Βερολίνο είναι εχθρός· και ότι ο επερχόμενος νυσταλέος Jo είναι ο Αναμενόμενος μεγάλος φίλος κι αδελφός…

(φωτογραφία: Είναι κι αυτό! Η αιγυπτιακή χούντα πρόταξε τα στήθια της στον Erdogan και σε πολλούς άλλους ακόμα, προστατεύοντας το γαλλικό βασίλειο απ’ την “εκστρατεία μίσους”… Τι τραβάει αυτό το καϋμένο το βασίλειο, ε;)

Αλλαγές…

Τρίτη 8 Δεκέμβρη. Γράφαμε χτες (νυσταλέοι σε αγρυπνία) ότι το 2021 δεν είναι 2015· ούτε στη μέση Ανατολή ούτε πουθενά αλλού στον πλανήτη. Πέντε ή έξι χρόνια στη ζωή του καθενός και της καθεμιάς είναι «μεγάλωσα λίγο». Πέντε ή έξι χρόνια (και μάλιστα τέτοια χρόνια!), χρόνια επιτάχυνσης του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού και όξυνσης των αντιθέσεων, δεν είναι «λίγα». Είναι «πολλά»!

Μέσα σ’ αυτά τα χρόνια, και χάρη στις επιτυχίες (όχι ολικές, αλλά οπωσδήποτε επιτυχίες) του μπλοκ της Αστάνα, η πολιτική γεωγραφία της ανατολικής Μεσογείου και της μέσης Ανατολής έχει αλλάξει· σχεδόν εντελώς. Ιμπεριαλιστικά σχέδια και φιλοδοξίες που πριν 5 ή 6 χρόνια έμοιαζαν εφικτά έχουν καταρρεύσει. Αλλά είναι συνηθισμένο ακόμα και μεταξύ των «ειδικών»: η συνειδητοποίηση των αλλαγών και η προσαρμογή στα καινούργια δεδομένα αργεί. Συχνά αργεί τόσο όσο χρειάζεται για να προκύψουν συντριβές.

Να ένα παράδειγμα που αφορά το μακρινό ιράν (και έμμεσα την πιο κοντινή τουρκία). Υποτίθεται ότι το «πρόβλημα» των δυτικών αφεντικών (αλλά όχι των ανατολικών) είναι το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης. Θα καταφέρει να φτιάξει ή όχι ατομική βόμβα; Αν υπολογίσει κανείς ότι το ιρανικό καθεστώς έχει συμμαχικές ή πολύ καλές φιλικές σχέσεις με το πακιστανικό, το βορειοκορεατικό, το κινεζικό και το ρωσικό καθεστώς (όλα με πυρηνικά όπλα και, κατά συνέπεια, το σχετικό know how), και με δεδομένο ότι το απαρτχάιντ αποικιοκρατικό καθεστώς του Τελ Αβίβ έχει εδώ και δεκαετίες τέτοια όπλα, το ρεαλιστικό ερώτημα δεν θα έπρεπε να είναι αν ΘΑ τα αποκτήσει και η Τεχεράνη, αλλά γιατί δεν τα έχει ήδη!

Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, εκείνο που έχει αλλάξει τους συσχετισμούς στην περιοχή απ’ την άποψη του μιλιταρισμού και των πολεμικών τεχνολογιών δεν είναι το ερώτημα περί πυρηνικής ή μη Τεχεράνης. Αλλά το γεγονός ότι το καθεστώς της έχει αναπτύξει σε ικανοποιητικό βαθμό τις πυραυλικές τεχνολογίες, καθώς και εκείνες σε σχέση με τα drones. Αν χρειάζεται κάποια απόδειξη, υπάρχουν δύο. Πρώτον η επίθεση ακριβείας με drones στις 14 Σεπτέμβρη του 2019, απ’ τους Houthis, εναντίον των διυλιστηρίων της σαουδαραβικής aramco στο Abqaiq και στο Khurais, την οποία κανένα αντιαεροπορικό σύστημα του Ριάντ δεν πήρε χαμπάρι για να εμποδίσει. Και, δεύτερον, η πυραυλική επίθεση (επίσης ακριβείας) εναντίον δύο αμερικανικών βάσεων στο ιράκ στις 4 Γενάρη του 2020, σαν «αντίποινα» για την δολοφονία του Soleimani, την οποία επίθεση επίσης δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει, έστω και συμβολικά, κανένα (αμερικανικό) αντιαεροπορικό σύστημα.

Η ανάπτυξη των συγκεκριμένων τεχνολογιών ταιριάζει μια χαρά στη «φιλοσοφία» των ασύμμετρων απαντήσεων που έχει υιοθετήσει και το Πεκίνο (στην προοπτική μιας αναμέτρησης με την Ουάσιγκτον). Η σοβαρή απειλή του ιρανικού ιμπεριαλισμού που επιχειρεί να απαντήσει στον ισραηλινό, τον αμερικανικό, τον γαλλικό και τον αγγλικό στη μέση Ανατολή δεν είναι το «μεγάλο μπαμ»! Είναι τα χιλιάδες «μικρά μπαμ» για τα οποία έχει ήδη τεχνική επάρκεια…. Για παράδειγμα: δεν έχει ούτε αεροπλανοφόρα ούτε φρεγάτες η Τεχεράνη. Έχει όμως χιλιάδες μικρά ταχύπλοα που μπορούν να γίνουν από «σμήνος αυτοκτονίας» (κάτι σαν τους παλιούς «μπουρλοτιέρηδες»…) που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί απ’ τα υπερόπλα του αμερικανικού ναυτικού, μέχρι «σμήνος μελισσών» με πολλά μικρά «τσιμπήματα» που έχουν το ίδιο αποτέλεσμα μ’ ένα μεγάλο.

Ο «πολύς» Thomas Friedman, των καθεστωτικών new york times, δηλωμένος εχθρός της Τεχεράνης και όχι μόνο, το έθεσε ως εξής στις 29 Νοέμβρη, μετά την δολοφονία του Fakhrizadeh:

… Όλα έχουν να κάνουν με την λέξη «ακρίβεια». Στον πόλεμο του 2006 στον λίβανο, η proxy πολιτοφυλακή του ιράν, η Χεζμπ’ αλλάχ, έπρεπε να εκτοξεύσει μέχρι και 20 κακής ποιότητας, μη καθοδηγούμενες ρουκέτες εδάφους – εδάφους, περιορισμένου βεληνεκούς, με την ελπίδα να προκαλέσει ζημιά σ’ έναν και μόνον έναν ισραηλινό στόχο. Με τους πυραύλους ακριβείας που φτιάχνει το ιράν η Χεζμπ’ αλλάχ – θεωρητικά – μπορεί να εκτοξεύσει μια ρουκέτα για κάνε έναν από 20 διαφορετικούς στόχους στο ισραήλ με μεγάλη πιθανότητα να τους καταστρέψει όλους….

Παρά τις τέτοιες τεχνικές αδυναμίες της η Χεζμπ’ αλλάχ νίκησε στον πόλεμο του 2006! Απ’ το 2015 και μετά, χάρη στην άμεση εμπλοκή της Μόσχας στο συριακό πεδίο μάχης, η λιβανέζικη οργάνωση απέκτησε (όχι δωρεάν, με πολλά φέρετρα…) στην αναμέτρησή της με τους σκληραγωγημένους και όχι υποδεέστερους ένοπλους που χρηματοδοτεί το Ριάντ, μεγάλη εμπειρία μαχών στο έδαφος, ορθόδοξων και ανορθόδοξων· εμπειρία που σε καμμία περίπτωση δεν έχει το ισραηλινό πεζικό. Το ίδιο ισχύει για τους αξιωματικούς των ιρανών «φρουρών της επανάστασης», τόσο στη συρία όσο και στο ιράκ.

Δεν είναι, λοιπόν, θέμα μόνο “ακρίβειας”. Είναι και θέμα “εμπειρίας”. Κάνοντας πολέμους με εργολάβους διάφοροι μεσανατολικοί ιμπεριαλισμοί γλύτωσαν τα “πολιτικά έξοδα”… Αλλά βρέθηκαν τελικά σε χειρότερη θέση…

Ελληνικός ιμπεριαλισμός

Τρίτη 8 Δεκέμβρη. Το 2015, στην ηρωϊκή φάση των φαιορόζ, τότε που ο Γιάνης θα διέλυε την ευρωζώνη και ο ογκόλιθος υπ.εξ. Nick the Greek παρέα με τον ψεκασμένο κύριο Πάνο θα εκτόξευαν χιλιάδες τζιχαντιστές στην κεντρική ευρώπη (αν η φράου Μέρκελ και ο κύριος Σόιμπλε δεν έκαναν χατήρια στο ελλαδιστάν) οι ντόπιες πολιτικές βιτρίνες, διακομματικά, φαντάζονταν την ανατολική Μεσόγειο «κλειστή ελληνο-αμερικανο-ισραηλινο-αιγυπτιακή λίμνη», αφήνοντας στο τουρκικό καθεστώς (πιθανόν προσωρινά…) τις πλαζ του. Τελειώνοντας το 2020 το ίδιο καθεστώς, χωρίς να έχει εγκαταλείψει τις φαντασιώσεις του, προσπαθεί να μετρήσει αν τα τουρκικά ερευνητικά έχουν περάσει ή όχι τα 6 μίλια των εθνικών χωρικών υδάτων του στο Καστελόριζο και στη Ρόδο. Όπως και να το αξιολογήσει κανείς πρόκειται για συντριβή, που έγινε χωρίς να πέσει μισή σφαίρα· κι ίσως επειδή δεν έπεσε ούτε μισή σφαίρα οι ντόπιες ιμπεριαλιστικές αντιτουρκικές φαντασιώσεις κρατούν γερά.

Είναι μπελάς το να αποκτήσει η Άγκυρα 6 κομμάτια υποβρυχίων απ’ το είδος που η Αθήνα έχει 4; Είναι – αλλά η δεύτερη δεν πρόκειται να εμποδίσει τον υπερ-εξοπλισμό της πρώτης, ειδικά εφόσον είναι σε όλο και μεγαλύτερο βαθμό home made. Αυτά θα γίνουν αύριο· σήμερα, ο πραγματικός ελληνικός πονοκέφαλος είναι το ισχυρό τουρκικό know how στη χρήση σμήνους drones (το επιβεβαίωσε στο Nagorno Κarabakh) και τα εντελώς home made, απ’ την αρχή ως το τέλος, ελικόπτερα διπλής (πολιτικής ή/και στρατιωτικής) χρήσης. Που έχουν βάλει το τουρκικό καθεστώς στα 5 ή 6 περισσότερο τεχνολογικά εξελιγμένα καπιταλιστικά κράτη του πλανήτη, στους συγκεκριμένους τομείς…

Τι κάνει κάποιος όταν βρίσκεται μπροστά στα συντρίμια των ονειρώξεών του; Είτε γίνεται ρεαλιστής, κάνοντας ότι σημαίνει “ρεαλισμός” όταν ο γεωπολιτικός χάρτης των ονείρων του έχει γίνει κουρέλια. Είτε επιμένει στις φαντασιώσεις του, περιμένοντας να τον πάρει αγκαζέ κάποιος δυνατότερος μπράβος.

Το δεύτερο μόνο ένα μπορεί να σημαίνει, όταν το ξεβρακώσει κανείς απ’ τις διπλωματικές φιοριτούρες: έναν θερμό παγκόσμιο πόλεμο. Ε;

(φωτογραφία: Ποιός την θυμάται την ελληνο-νοτιοκυπριακή “γαλάζια πατρίδα”;)

Maria

Δευτέρα 7 Δεκέμβρη. Τους πολυεθνικούς Orange Blossom τους ξέρετε. Και το τραγούδι πιθανόν. Βρήκαμε και μας αρέσει αυτήν εδώ την ακόμα πιο πληθωρική εκτέλεση – και την αφιερώνουμε.

Καλή βδομάδα.

15χρονοι…

Δευτέρα 7 Δεκέμβρη. Η δολοφονία ενός 15χρονου μπορεί να είναι ρουτίνα – για έναν κατοχικό στρατό. Ο νεαρός παλαιστίνιος Ali Ayman Nasr Abu Aliya που δολοφονήθηκε με μια σφαίρα στην κοιλιά την περασμένη Παρασκευή, ανήμερα των γενεθλίων του, δεν είναι ο πρώτος ανήλικος που “καθαρίζει” ο ισραηλινός στρατός φέτος. Όχι στην αντάρτικη λωρίδα της Γάζα, αλλά στην γεμάτη μπαντουστάν δυτική Όχθη.

Ναι, κάμποσοι νεαροί παλαιστίνιοι πετούσαν πέτρες στον στρατό που περιφρουρεί έναν καινούργιο οικισμό αποίκων έξω απ’ το χωριό τους. Οι άποικοι παιρνούν καθε μέρα απ’ την al Mughayyir και σπάνε αυτοκίνητα παλαιστινίων ή παράθυρα των σπιτιών· κανονικές, καθημερινές φασιστικές παρελάσεις.

Ναι, το να πετάς πέτρες στους κατοχικούς θεωρείται έγκλημα απ’ όλους τους συμμάχους του απαρτχάιντ καθεστώτος. Ο Ali δεν συμμετείχε, απλά παρακολουθούσε. Τι μ’ αυτό; Την επόμενη φορά θα ήταν κι αυτός στο «μπούγιο».

Ναι: με ιούς και εμβόλια ή χωρίς η Παλαιστίνη αντιστέκεται – και δολοφονείται…

(φωτογραφίες: al Mughayyir, Νοέμβρης και Δεκέμβρης 2020)