Κυριακή 6 Δεκέμβρη. Πώς τα φέρνει ο καιρός, ε; Πριν 3 μόνο χρόνια, τον Ιούνη του 2017, ήταν στα high τους! Ήταν τόσο στα high τους ώστε οι δύο τοξικοί (ο ένας του Ριάντ και ο άλλος, ο «μέντορας», του Αμπού Ντάμπι), παρέα με εκείνον του κουβέιτ και τον χασάπη του Καΐρου αποφάσισαν ότι «αρκετά πια!» με την Ντόχα (που είχε περάσει στο μπλοκ της Αστάνα) και ότι «πρέπει να πάρει ένα μάθημα»! Ο εμπορικός και ταξιδιωτικός αποκλεισμός του κατάρ, ακόμα και τα σχέδια του τοξικού του Ριάντ να σκάψει ένα κανάλι για να κάνει το κατάρ αποκλεισμένο νησί, ήταν απόδειξη πυγμής – ή όχι;
Καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός τα παραπούλια… Δεκέμβρης του 2020 πια, η Ντόχα ανήκει στο στρατόπεδο των (ως τώρα) νικητών στο δευτερεύον πεδίο μάχης της ευρύτερης μέσης ανατολής, και το Ριάντ σ’ εκείνο των πολλαπλά ηττημένων! Χωρίς προοπτική: οι Huthis προελαύνουν αργά αλλά σταθερά στην υεμένη· και η προστασία του Joνυσταλεάν είναι αμφίβολη (το λιγότερο).
Κι έτσι χτες ο υπ.εξ. του τοξικού Faisal bin Farhan ανακοίνωσε χαρούμενος πως όπου νάναι θα τελειώσει αυτή η παρεξήγηση – με την Ντόχα. Δεν είναι σίγουρο αν θα τελειώσει μονομιάς και για τους υπόλοιπους εκείνης της ένδοξης και ρωμαλέας παρέας του 2017, είναι σίγουρο όμως ότι η πετροχούντα της σαουδικής αραβίας ψάχνει να βρει μια καλή σκιά στην έρημο, και ότι η Ντόχα (και η Άγκυρα) μπορούν να της την προσφέρουν. Απ’ την άλλη μεριά η πετροχούντα των εμιράτων δείχνει “στοχο-προσηλωμένη” (στον άξονα)… ή, ίσως, δεν βιάζεται να παραδεχτεί την ήττα της…
Επί τη ευκαιρία, και “για τα τομάρια μας μόνο”, ο τοξικός του Ριάντ ακύρωσε την επίσκεψη του επικεφαλής της mossad στα παλάτια του. Έχει «στραβώσει» λένε επειδή ο Netanyahu αποκάλυψε την πρόσφατη συνάντησή τους – έχει τα δίκια του: η βιτρίνα του ισραηλινού απαρτχάιντ «τον έδωσε»!
Αν αυτή η τελευταία ακύρωση μπορεί να θεωρηθεί συμβολική (γιατί να μην συνεχίσει η συνεργασία των μυστικών υπηρεσιών των δύο κρατών;) κι αν η πετροχούντα δεν ξέρει τι να κάνει όταν χάνει, απ’ την άλλη μεριά μια συμβολική κίνηση απο ‘δω και μια κάπως πιο ουσιαστική απο ‘κει δείχνει τους φόβους του τωρινού γκουβέρνου του οίκου των Σαούντ. Κι αυτοί οι φόβοι, με τη σειρά τους, εγγράφονται σε μια όξυνση της ενδοκαπιταλιστικής σύγκρουσης στην ευρύτερη περιοχή που δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη. Εκτός, φυσικά, αν κάποιος είναι έλληνας πατριώτης!
Συμβαίνουν, σε κάθε περίπτωση, ενδιαφέροντα πράγματα. Όπως, για παράδειγμα, ότι το ρωσικό υπ.εξ. (: Lavrov) καλύπτει την Άγκυρα (σε μια περίοδο που άλλοι ίσως αναρωτιούνται τι ακριβώς και πως να κάνουν μαζί της…) τονίζοντας ότι …όποιοι λένε ότι η ρωσία και τουρκία υποστηρίζουν αντίπαλες πλευρές στη λιβυκή σύγκρουση κάνουν υπεραπλουστεύσεις, κάνουν μια πρωτόγονη προσέγγιση στην κατάσταση… (τα λέγαμε!). Και ότι …ρωσία και τουρκία είναι δυο ανεξάρτητες χώρες που δεν κάμπτονται ενώπιον κανενός, δεν θέτουν τελεσίγραφα, δεν υφίστανται εξωτερικές επιρροές… (Βασιλιά γαλλίας και πάσης ευρώπης καταλαβαίνεις τι λέει ο κύριος Lavrov; Ή να το ξαναπεί;)
Ή ότι γαζώνεται ένα αμάξι στο Τελ Αβίβ και σκοτώνεται ο οδηγός του… Με τις φήμες να υποστηρίζουν ότι ήταν υψηλόβαθμο στέλεχος της mossad, και ότι αυτή ήταν η απάντηση της Τεχεράνης στη δολοφονία του Fakhrizadeh πριν λίγες ημέρες… (Αποκλείεται να γίνονται τέτοια πράγματα!! Μάλλον για τίποτα κληρονομικά έγινε το κακό…)
Ίσως υπάρχει, τελικά, μια παλιά σαουδαραβική παροιμία, χρήσιμη τέτοιες εποχές στην ευρύτερη μέση Ανατολή / ανατολική Μεσόγειο: όποιος φυλάει το τομάρι του, του μένουνε τα ρούχα…