Month: July 2020

Η περίπτωση του Έβρου

Παρασκευή 24 Ιούλη. Όταν, προς τα τέλη του περασμένου Φλεβάρη, μερικές χιλιάδες πρόσφυγες / μετανάστες συγκεντρώθηκαν (με σαφή υποστήριξη του τουρκικού καθεστώτος) κοντά στα τουρκοελληνικά σύνορα στο πιο “συμβολικό” πέρασμα (στις βόρειες Καστανιές όπου υπάρχει ο φράχτης κι όχι στο βασικό, στους Κήπους…) ο εθνικός κορμός φρόντισε, όπως κάνει πάντα, να αδειάσει τον οχετό του, παρουσιάζοντας τον Erdogan σαν «ανθέλληνα παράφρονα»…

Είναι βέβαιο ότι το τουρκικό καθεστώς αξιοποίησε στη συγκεκριμένη ιστορική περίοδο τους πρόσφυγες / μετανάστες· όπως, άλλωστε, εργαλειοποιεί τις ίδιες φιγούρες κατά κόρον το ρατσιστικό ελληνικό καθεστώς εδώ και πολλά χρόνια. Αλλά «παράφρων» ο Erdogan; Μήπως συμβαίνει κάτι άλλο, που να είναι λογικότερο;

Είναι εύλογο ότι το τουρκικό καθεστώς (εντελώς άσχετα απ’ τον Erdogan ή οποιονδήποτε άλλο στη θέση του) δεν αντιμετωπίζει καθόλου θετικά μια αμερικανική βάση στην Αλεξανδρούπολη· ούτε, φυσικά, την αμερικανική στρατιωτικοποίηση (προς το παρόν κατά περιόδους) όλης της ζώνης του νομού Έβρου, λίγα χιλιόμετρα απ’ τα ελληνοτουρκικά σύνορα. (Λίγα χιλιόμετρα απ’ τον turkstream 2…) Είναι μια στρατιωτική εγκατάσταση για την οποία καταλαβαίνει καλά την γεωπολιτική μιλιταριστική χρήση της, τωρινή ή μελλοντική. Είναι κάτι απέναντι στο οποίο δεν μπορεί να αντιδράσει ανοικτά υπό τις τωρινές συνθήκες. Μήπως, όμως, θα μπορούσε να αντιδράσει υπόγεια, έμμεσα;

Λέμε ναι. Αν και περιστασιακά διάφορες μικρές ομάδες προσφύγων / μεταναστών προσπαθούσαν να περάσουν σε ελληνικό έδαφος απ’ τον έβρο, για πολλά χρόνια ο προτιμότερη (απ’ τα κυκλώματα, τουρκικά και ελληνικά) διαδρομή ήταν προς τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου. Ο Έβρος ξαναέγινε επιλογή μόνον αφού πρώτα επισημοποιήθηκε η παραχώρηση του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης στον us army! Σύμπτωση!… (Για να είμαστε πιο ακριβείς: όταν ξεκαθαρίστηκε ότι το λιμάνι θα ιδιωτικοποιηθεί και θα το αγοράσει αμερικανική εταιρεία…)

Τι, όμως, θα μπορούσε να πετύχει το καθεστώς Erdogan μαζικοποιώντας και υποστηρίζοντας (για ένα μικρό, άρα συμβολικό χρονικό διάστημα) τις προσπάθειες των μεταναστών / προσφύγων να διασχίσουν αυτήν την υπό αμερικανική στρατιωτικοποίηση ζώνη; Η απάντηση ήταν φανερή σε μας ήδη από τότε: εκείνο που θα μπορούσε να πετύχει ήταν / είναι περισσότερη ευρωπαϊκή και ειδικά περισσότερη γερμανική (άμεση ή έμμεση) παρουσία εκεί: με την μορφή της frontex ή οποιαδήποτε άλλη…

Φαίνεται «μακιαβελικό»; Υπερβολικό; Παράλογο; Το πρώτο ναι. Τα υπόλοιπα όχι. Το Βερολίνο είναι ο πιο αξιόπιστος σύμμαχος της Άγκυρας στην ευρώπη. Όχι μόνο επειδή υπάρχουν εκατομμύρια τούρκοι μετανάστες στο γερμανικό οικονομικό θαύμα. Όχι μόνο επειδή υπάρχουν μεγάλες και διαφόρων επιπέδων συνεργασίες των γερμανικών και των τουρκικών αφεντικών. Αλλά και για έναν ακόμα σοβαρό και επίκαιρο λόγο: το Βερολίνο είναι ίσως το μόνο ισχυρό ευρωπαϊκό κράτος του οποίου τα συμφέροντα είναι πολύ κοντά στο ευρασιατικό project· κι άρα δεν έχει κανένα λόγο να θεωρεί εχθρούς ή αντιπάλους είτε την Μόσχα είτε την Άγκυρα… Αντίθετα έχει πολλούς λόγους να θεωρεί εχθρική την Ουάσιγκτον – και επειδή αυτή η εχθρότητα είναι αμοιβαία δεν κρύβεται…

Θα έλεγε κάποιος ότι η εργαλειοποίηση των μεταναστών / προσφύγων απ’ το τουρκικό καθεστώς (σαν προσπάθεια ενίσχυσης της ιδέας ότι η δυτική, ελληνική Θράκη είναι ε.ε. και όχι η.π.α.!) απέναντι στην στρατιωτικοποίηση της περιοχής απ’ την συμμαχία Αθήνας – Ουάσιγκτον, έχει μεν μια λογική κρατικών αντιπαλοτήτων μεγάλης κλίμακας, αλλά είναι μάλλον αδύναμη. Ό,τι κι αν καταλαβαίνει το Βερολίνο για όσα συμβαίνουν στα ανατολικά βαλκάνια, στη Βαλτική και – καθόλου ασήμαντο – στην ουκρανική επικράτεια (και τα καταλαβαίνει όλα) έχει αποδειχθεί ανίκανο ως τώρα να αποτρέψει τις αμερικανικές κινήσεις. (Στην ουκρανία, μάλιστα, τους άνοιξε την πόρτα. Ο Pyatt, με τα χέρια του στο αίμα της σφαγής / προβοκάτσιας στην πλατεία Maidan του Κιέβου, ξέρει καλά. Και η παρουσία του στην Αθήνα είναι απλά μια ακόμα υπενθύμιση των σχεδιασμών του άξονα).

Το Βερολίνο δεν μπορεί λοιπόν να πετύχει κάτι χειροπιαστό – μέχρι τώρα. Αν το μόνο που απομένει είναι απλά να «παρατηρεί» (δηλαδή να κατασκοπεύει εκτός νατοϊκών δομών) τα σούρτα – φέρτα του αμερικανικού στρατού από και προς την Αλεξανδρούπολη, ε, αυτό δεν είναι αξιόλογο σαν αποτέλεσμα…

(φωτογραφία: Η Nulan και ο Pyatt μοιράζουν μπισκότα στην πλατεία Maidan. Αργότερα μοίραζαν δολάρια και σφαίρες. Αυτό που ήταν η αμερικανική γραμμή για την ουκρανία το είχε εξηγήσει η πρώτη στον δεύτερο: να πάει να γαμηθεί η ε.ε.! Εκπροσωπώντας αυτήν ακριβώς την γραμμή ο Pyatt έγινε, μετά το Κίεβο, πρεσβευτής στην Αθήνα το 2016. Οι φαιορόζ όχι απλά συμφώνησαν μαζί του, όχι απλά τον αγκάλιασαν, όχι απλά του έστρωσαν παντού κόκκινα χαλιά, αλλά τον παρακαλούσαν να μεσολαβήσει στον Obama για περισσότερες αμερικανικές βάσεις στο ελλαδιστάν.

H “πρώτη φορά”, το ψιλικατσίδικο δηλαδή της Κουμουνδούρου, εξοφλούσε έτσι τα γραμμάτια που του επέτρεψαν να χαρεί τις γλύκες της εξουσίας… Τι μισθοί, τι ταξίδια, τι λούσα, τι κόλπα περίεργα…)

Βορειοανατολικά της Σύρτης 3

Παρασκευή 24 Ιούλη. Δεν είναι η πρώτη φορά τους τελευταίους 6 μήνες που οι επαγγελματίες της εθνικής δημαγωγίας έβαλαν δυνατά στα μεγάφωνά τους “τα τύμπανα του πολέμου”, έτσι, μόνοι τους, χωρίς (φανερό) λόγο! Είναι η δεύτερη ή τρίτη… Απλά αυτά τα εθνικιστικά overdose σκοτώνουν αργά και σταθερά· οπωσδήποτε το μυαλό, τις αισθήσεις και την μνήμη.

Το ότι τις προάλλες έκαναν το ίδιο, μερακλώνοντας το εντόπιο φασισταριό, και πάλι “στον αέρα”, η ασταμάτητη μηχανή το ήξερε – έχει τους τρόπους της. Γι’ αυτό και χτες ειρωνευόταν:

(Τι ωραία όμως κι αυτή η σαβουροκαθεστωτική γερμανική bild, ε; Το Βερολίνο (λέει…) πρόλαβε στο “τσακ” τον ελληνοτουρκικό πόλεμο! Πολύ αρέσει αυτό στο ρημαδογκουβέρνο… αλλά στο “τσακ”; Δεν θα προλαβαίναμε, δηλαδή, να πάρουμε ούτε πατατάκια ούτε και καμμιά μπύρα να θρονιαστούμε να τον απολαύσουμε;)

Εκείνο που είναι πιο σοβαρό και ενδιαφέρον είναι η 2η (μέσα σε λίγες ημέρες) εμφάνιση του Βερολίνου, διπλωματική / πολιτική φυσικά, στην ευρύτερη ανατολική Μεσόγειο, σαν «ειρηνοποιού» μεταξύ της Αθήνας και της Άγκυρας… (Παίζει ρόλο και η έξτρα ευθύνη: εξάμηνη προεδρία της ε.ε…. Αλλά αυτό είναι η συσκευασία· όχι τα κίνητρα). Την έκανε ακόμα πιο σοβαρή και ενδιαφέρουσα αυτήν την διπλή εμφάνιση η κωμικογελοία έως ψωραλέα προσπάθεια ρελάνς απ’ τον βασιλειά γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron!!! (φωτογραφία στη μέση).

Το πρώτο που πρέπει να σημειώσουμε σε σχέση με την εξωτερική πολιτική του γερμανικού κράτους είναι ότι ΔΕΝ «συμπαθεί» (για να το πούμε κομψά) την χούντα της αιγύπτου – άλλη μια (καθόλου) σύμπτωση του Βερολίνου με την Άγκυρα στην ανατολική Μεσόγειο… Το Βερολίνο είχε εξαρχής δηλώσει ότι η ανατροπή του εκλεγμένου προέδρου Morsi (της μουσουλμανικής αδελφότητας) απ’ τον Sisi ήταν πραξικόπημα· είχε ζητήσει επίσημα την απελευθέρωση του Morsi· κι όταν ο τότε γερμανός υπ.εξ. Guido Westerwelle πήγε στο Κάιρο στα τέλη Ιούλη του 2013, λίγο μετά το πραξικόπημα, και ζήτησε να δει τον φυλακισμένο Morsi, ο Sisi του το απαγόρευσε· οπότε ο Westerwelle έφυγε κακήν κακώς. Με άλλα λόγια ο Sisi έδειξε την απέχθειά του προσβάλοντας το Βερολίνο…

Το δεύτερο αφορά τους προσανατολισμούς του ελληνικού ιμπεριαλισμού, τώρα που είναι στα σκοινιά. Πέρα απ’ την σταθερή συμμετοχή του στον άξονα είναι σαφές ότι το ρημαδογκουβέρνο ψάχνει κάποια ευρωπαϊκά «στηρίγματα».* Υποτίθεται πως έχει βρει ένα – τον βασιλιά γαλλίας – το οποίο όμως δεν αρέσει στην Ουάσιγκτον… Απ’ την άλλη μεριά δεν (μας) είναι καθόλου σαφές το πως αντιμετωπίζει τις γερμανικές πρωτοβουλίες: ούτε την συνάντηση στο Βερολίνο ούτε τα τηλέφωνα της Μέρκελ τα ανακοίνωσε η Αθήνα. Η Άγκυρα ήταν που τα δημοσιοποίησε, αναγκάζοντας την Αθήνα να έρθει δεύτερη…

Το τρίτο είναι η αντίδραση του βασιλιά Macron στις κινήσεις του Βερολίνου. Αυτό το «μήνυμα στα ελληνικά» ήταν πολύ συγκινητικό! (Ο Αναστασιάδης το έγραψε;). Και γεμάτο σπόντες. Η πιο κραυγαλέα; Ότι ο βασιλιάς Macron θα συγκαλέσει (λέει…) «διάσκεψη των χωρών του Νότου» της ε.ε. – για να μην αφήσει την ασφάλειά του στη Μεσόγειο «στα χέρια άλλων παραγόντων»… Απλή γνώση γεωγραφίας δείχνει ότι μιας και η γερμανία δεν είναι «χώρα του νότου», ο βασιλιάς Macron τα πήρε στο κρανίο που το Βερολίνο εμφανίστηκε εκεί που θεωρεί πως κάνει μόνος του παιχνίδι… και δεν θα την καλέσει για να πει τη γνώμη της για την Μεσόγειο· ίσως ίσως, μάλιστα, να την θεωρεί «άλλο παράγοντα»!! Γιατί όχι;

Αλλά ο καϋμένος ο βασιλιάς Macron φαίνεται πως ρετάρει όταν θυμώνει. Η Ρώμη έχει εντελώς αντίθετη άποψη απ’ το Παρίσι για την λιβύη· βρίσκεται πρακτικά μαζί με την Άγκυρα· το έχει δείξει ξανά και ξανά· συνεπώς αντιλαμβάνεται εντελώς διαφορετικά τα καπιταλιστικά της συμφέροντα (: κωδικός «τα ενεργειακά θέματα και τα ζητήματα ασφάλειας»). Μήπως ούτε η ιταλία είναι «χώρα του νότου»;

Μήπως ο βασιλιάς να καλέσει σε σύσκεψη μόνο τις υπερδυνάμεις του νότου; Την μάλτα, τη νότια κύπρο, και φυσικά το ελλαδιστάν; Μήπως;

* Σε συνθήκες παρακμής της άλλοτε υπερδύναμης είναι εύλογο ότι οι περιθωριοποιημένοι reallos του ελληνικού ιμπεριαλισμού θα αναζητήσουν ευρύτερη βάση πολιτικής και ιδεολογικής στήριξης – στο εσωτερικό. Αυτό θα οδηγήσει (αν δεν οδηγεί ήδη) σε μια διπολική σύγκρουση, ανάμεσα στους εθνικιστές / προσοδικούς / αγγλόφιλους / αμερικανόφιλους / οπαδούς του άξονα και τους ρεαλιστές / εκσυγχρονιστές / ευρώφιλους / γαλλό- ή γερμανό-φιλους. Σ’ όλο το πολιτικό φάσμα…

Δεν ξέρουμε αν υπάρχει ήδη μια τέτοια υπόγεια σύγκρουση μέσα στο ίδιο το ρημαδογκουβέρνο. Πρέπει να σημειώσουμε ωστόσο ότι οι εθνικιστικοί αντιτουρκικοί συναγερμοί, τα «ετοιμαζόμαστε για πόλεμο» και τα λοιπά εμβατήρια μοιάζουν έντονα ως προς την μεθοδολογία τους με τα «συλλαλητήρια για την μακεδονία». Τα βασικά εσωτερικά συστατικά εκείνης της εποχής (ένας φιλογερμανός / φιλοευρωπαίος Μητσοτάκης και ένας φιλοαμερικάνος Σαμαράς) μπορεί να υπάρχουν ακόμα, εξελιγμένα κάπως· και σε πολύ πιο ζόρικους συσχετισμούς.

Αν (a big “if”…) οι reallos θεωρούν τώρα σκόπιμη μια διαπραγμάτευση με την Άγκυρα (ή και μια προσφυγή στη Χάγη), τα τύμπανα των εθνικιστών για την … αοζ του Καστελόριζου (π.χ….) ή το «βυθίσατε το Oruc Reis» που τελικά μισοξεστόμισε χτες ο παγκόσμιας εμβέλειας τενεκεδένιος (πρώην πρωθ., νυν κοινοτάρχης Κουμουνδούρου) είναι σαφέστατες τρικλοποδιές και ανανέωση της ιδεολογικής υπεροχής στο πόπολο του ορίτζιναλ εθνικισμού «των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών».

Θα φανεί αν είναι έτσι, αργά ή γρήγορα…

(φωτογραφία πάνω: Στις 10 Ιούλη του 2012, δέκα μόλις μέρες μετά την ορκωμοσία του νεοεκλεγμένου προέδρου της αιγύπτου Mohamed Morsi, ο γερμανός υπ.εξ. βρισκόταν στο Κάιρο. Για να εκδηλώσει την υποστήριξη του Βερολίνου τόσο στον ίδιο όσο και στην διαδικασία εκδημοκρατισμού της αιγύπτου.

Το ότι το Βερολίνο αντιμετωπίζει την μουσουλμανική αδελφότητα σαν παράγοντα εκδημοκρατισμού και όχι σαν “υποψήφιους τρομοκράτες” είναι μια σταθερά στην εξωτερική πολιτική του γερμανικού κράτους…

Φωτογραφία μέση και κάτω: Τρικλοποδιές στο Βερολίνο και χαβάς διακρατικού επιπέδου…

Γυρίστε όμως 2 μέρες πίσω. Τί γράφαμε; …Η Άγκυρα θέλει να ξαναθυμίσει σε «κάποιον» ότι καλό είναι να προσέχει. Και σε «κάποιον άλλον» ότι καλύτερα να ξεχάσει ότι η ανατολική Μεσόγειος μπορεί να γίνει χωράφι του. Ο πρώτος «κάποιος» είναι ο Sisi. Ο δεύτερος «κάποιος άλλος» είναι ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron.

Μήπως τώρα φαίνονται καθαρότερα τα βασικά;)

Απανωτά κτυπήματα

Πέμπτη 23 Ιούλη. Το να ξανακάνει ο καταραμένος Erdogan τζαμί την «αγιασοφιά», όπως ήταν και πριν δηλαδή, είναι λογικό. Το να γίνει όμως το «κίτρινο τζαμί» (σύμφωνα με την ως τώρα προπαγάνδα «αγιασοφιά» επίσης) της Ν. Φιλαδέλφειας opap arena, αυτό τι είναι; Δεν πρέπει να παρέμβει ο οηε, η δεη, η ευδαπ, η ε.ε., κάποιος τέλος πάντων να απειλήσει με κυρώσεις; Όσοι είναι ακόμα χάνουμοι δεν πρέπει να το δεχτούν αυτό το όνομα. Κίτρινο τζαμί – να τρέμουν οι εχθροί!

Ο καταραμένος Erdogan δικαιώνεται τελικά στην υπόθεση των αγιασοφιών… Δικαιώνεται (κάπως διαγώνια) και η ασταμάτητη μηχανή (χτες: Βορειοανατολικότερα της Σύρτης 1,2). Νοιώθοντας την ιστορική του ευθύνη (δεν νοιώθει και τίποτα άλλο!) ο ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλας έλληνας υπ.εξ. έτρεξε να τηλεφωνήσει χτες στον χουντο-όμοιό του στο Κάιρο – για τις ελεεινές ενέργειες της Άγκυρας εκεί που θα έπρεπε να πλέουν μόνο ελληνο-αιγυπτιακές φελούκες. Στην ανατολική Μεσόγειο. Ελλάδα – χούντα – συμμαχία, αυτά είναι γνωστά.

Ο Shoukry (ο χουντο-υπεξ της αιγύπτου) έχει το μυαλό του στη λιβύη. Απ’ την άλλη μεριά επειδή ο ρημαδοΓουα(αϊ)δοΝικόλας είναι καλός φίλος και ακροατής, μπορεί ο Shoukry να του ξανάπε τηλεφωνικά για το πρόβλημα με την αιθιοπία και το φράγμα στο Νείλο.

Δυστυχώς τα αιγυπτιακά καθεστωτικά media που «συμβουλεύεται» η ασταμάτητη μηχανή δεν είχαν καμμία αναφορά στο χθεσινό τηλεφώνημα του ρημαδοΓουα(αϊ)δοΝικόλα… (είχαν, όμως, εκτενή αναφορά στο τηλεφώνημα του Shoukry στον Lavrov). Προκύπτει άρα προς το παρόν ότι ο γενναίο αιγυπτιακό ναυτικό δεν θα βοηθήσει το ελληνικό αν αυτό αποφασίσει να ναυμαχήσει με το τουρκικό…

Πώς θα τα αντέξουν όλα αυτά οι θείες Λίτσες και οι θείοι Λίτσοι του εθνικού στερεώματος; Σε λίγο δεν θα μπαίνουν στη θάλασσα για να μην πέσουν πάνω σε τουρκικό υποβρύχιο…

(Τι ωραία όμως κι αυτή η σαβουροκαθεστωτική γερμανική bild, ε; Το Βερολίνο (λέει…) πρόλαβε στο “τσακ” τον ελληνοτουρκικό πόλεμο! Πολύ αρέσει αυτό στο ρημαδογκουβέρνο… αλλά στο “τσακ”; Δεν θα προλαβαίναμε, δηλαδή, να πάρουμε ούτε πατατάκια ούτε και καμμιά μπύρα να θρονιαστούμε να τον απολαύσουμε;)

Το εργοστάσιο της παράνοιας

Πέμπτη 23 Ιούλη. Καθώς η προσπάθεια, σε διάφορα μέρη του κόσμου, σ’ αυτή τη δεύτερη φάση της τρομοεκστρατείας, είναι η διατήρηση ενός υψηλού επιπέδου φόβου και πειθαρχίας στους πληθυσμούς έτσι ώστε τα μόλις 6μηνίτικα ή 8μηνίτικα (θαύμα! θαύμα!) εμβόλια να μοσχοπουλήσουν σαν “σωτήρια” (ή και να επιβληθούν με νόμο για το “κοινό καλό”) δεν μπορούμε παρά να παρατηρήσουμε την εξέλιξη του παραλογισμού της δημαγωγίας.

Για παράδειγμα, πότε πότε (κι αυτόν τον καιρό) αναγγέλεται θριαμβευτικά ότι οι “φορείς του φονιά” (ασυμπτωματικοί…) είναι πολλές φορές περισσότεροι απ’ αυτούς που διαπιστώνονται μέσω τεστ!!! Το συμπέρασμα / “μήνυμα” που διαδίδεται αμέσως μετά είναι της γενικευμένης μόλυνσης των κοινωνιών: ΠΡΟΣΟΧΗ, ΠΡΟΣΟΧΗ! Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΥ!!! ΦΥΛΑΧΤΕΙΤΕ! ΚΟΥΚΟΥΛΩΘΕΙΤΕ!! ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΣΑΣ ΣΩΣΟΥΜΕ!!!

Το ότι αυτοί που έχουν κολλήσει τον covid-19 (και τον «περνάνε» χωρίς συνέπειες) είναι πολλές φορές περισσότεροι απ’ αυτούς που διαπιστώνονται μέσω τεστ είναι εκείνο που έλεγαν διάφοροι «αιρετικοί» απ’ τον περασμένο Μάρτη κι όλας! Η “έρευνα σκάνδαλο” της μεγάλης ιατρικής ομάδας (17 πανεπιστημιακοί διαφόρων ειδικοτήτων, συμπεριλαμβανόμενου του Ιωαννίδη…) του Stratford, στην Santa Clara, που ανακοινώθηκε στα τέλη Απρίλη, αυτό ακριβώς έδειξε: ότι ενώ τα διαπιστωμένα κρούσματα ως εκείνη την στιγμή στην περιοχή ήταν 1.000, τα πραγματικά ήταν πάνω από 50.000!!! Εκείνη η έρευνα συγκέντρωσε τόσο θυμό (και τόσες προβοκάτσιες) επειδή το συμπέρασμά της ΔΕΝ ήταν Ο ΧΑΡΟΣ ΒΓΗΚΕ ΠΑΓΑΝΙΑ, αλλά το αντίθετο: ότι η φονικότητα του covid-19 είναι πολύ μικρή!!! Στοιχειώδες: διαιρείς τον αριθμό των νεκρών (έστω, της “κοινής δεξαμενής”) με τον αριθμό όσων έχουν κολλήσει και βγάζεις το ποσοστό… Όσο μεγαλύτερος είναι ο παρανομαστής τόσο μικρότερο το αποτέλεσμα…

Τώρα όμως, σχεδόν 3 μήνες μετά, με μια βρώμικη αντιστροφή, η διαπίστωση που τον Απρίλη ήταν «καταραμένη» έως «απαγορευμένη», χρησιμοποιείται για τον ακριβώς αντίθετο σκοπό. Με μια παρανοϊκή επένδυση. Όχι!!! Η πολύ μεγαλύτερη διάδοση του covid-19 ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ότι είναι ελάχιστα επικίνδυνος (και αυτό σε ειδικές περιπτώσεις). ΣΗΜΑΙΝΕΙ ότι είναι πολύ επικίνδυνος και ότι παραμονεύει σε κάθε γωνία – γι’ αυτό κουκουλωθείτε!

Χωρίς να ξεχάσουμε ούτε στιγμή την covid-19 τρομοεκστρατεία και τους πραγματικούς στόχους της, εδώ βρίσκεται σε εξέλιξη μια παράλληλη εκστρατεία που έχει πολύ περισσότερες προεκτάσεις και συνέπειες: ένας συνδυασμός «σπασίματος» και αποβλάκωσης των πληθυσμών και των ατόμων!!

Έτσι, για παράδειγμα, ενώ είναι αρκετοί / αρκετές (σ’ όλο τον πρώτο κόσμο) που ΔΕΝ έχουν φάει το παραμύθι του «φονιά ιού», είναι ελάχιστοι εκείνοι που έχουν όρεξη να αντιπαλέψουν δημόσια και δυναμικά αυτήν την εκστρατεία που έχει στόχο να μετασχηματίσει δια της βίας την καθημερινή ζωή των πάντων (και οπωσδήποτε των πιο χαμηλά στην κοινωνική ιεραρχία…), έτσι ώστε να προσαρμοστεί στις προδιαγραφές που θέλουν τα αφεντικά της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Έχουν «σπάσει», με την έννοια ότι προσπαθούν να κρατηθούν ατομικά όσο περισσότερο μπορούν στην άκρη αυτού του τεράστιου χειμάρρου, για να διασώσουν ό,τι κατά την εμπειρική τους γνώμη διασώζεται· αν και καταλαβαίνουν (ή υποψιάζονται) ότι το κόλπο είναι τεράστιο και ότι αργά ή γρήγορα θα παρασύρει τα πάντα. Απ’ την άλλη μεριά υπάρχουν οι φοβισμένοι, που δείχνουν μόνιμα φοβισμένοι, καθηλωμένοι, με αδυναμία να σκεφτούν καν και καν τις όποιες (ελάχιστες!) mainstream αποκαλύψεις για το φιάσκο – κι ούτε λόγος να αμφισβητήσουν τις κυρίαρχες τρομοκρατικές αλήθειες!

Ενώ, λοιπόν, στα βασικά της όπλα η τρομοεκστρατεία έχει τυπικά αφοπλιστεί (απ’ τις δωροδοκίες των media μέχρι τις εξαγορές των γιατρών / σωτήρων απ’ τις φαρμακοβιομηχανίες και τις «μκο» τους· απ’ την παραδοχή των «κοινών δεξαμενών» θανάτου, μέχρι τους «υπερλάκους» αγγλικού τύπου· απ’ την βιασύνη να βρεθούν οπωσδήποτε εμβόλια να πουληθούν άμεσα ως τον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό για την «σωτηρία της ανθρωπότητας»…) ουσιαστικά συνεχίζει να διαμορφώνει τόσο το πεδίο των κοινωνικών αντιλήψεων όσο και τα περιεχόμενά τους. Ο συνδυασμός παραίτησης, παράλυσης, μοιρολατρείας και α-νοησίας δουλεύει μια χαρά υπέρ της συγκεκριμένης τρομοεκστρατείας… Αλλά, δυστυχώς, υποδεικνύει την ύπαρξη, την διαμόρφωση ενός πολύ μεγαλύτερου κοινωνικού κεφαλαίου «δημιουργικής» αυτοκαταστροφής.

Το οποίο, ας μην αμφιβάλει κανείς, είναι άμεσα αξιοποιήσιμο απ’ τα αφεντικά – και έτσι θα γίνει. Με διάφορους τρόπους.

(φωτογραφία: Η ένωση φίλων της καραντίνας ας ευχαριστήσει τους χορηγούς…)

Η διαλεκτική της (αυτο)καταστροφής 1

Πέμπτη 23 Ιούλη. Στις 13 Μάη του 2019 οι “εφτάψυχοι” παρουσίασαν δημόσια (πολιτική εκδήλωση στο ΕΜΠ) την θέση τους για την παθολογία του νεοφιλελευθερισμού (το “ανθρώπινο κεφάλαιο”). Όπως κάθε τι που ξεφεύγει απ’ τον βούρκο του μικροαστικού εμπειρισμού έτσι και η “κρίση του ανθρώπινου κεφάλαιου” που παρουσιάστηκε τότε (και γραπτά υπάρχει στο τετράδιο για εργατική χρήση νο 4) θα μπορούσε απλά να καταναλωθεί. Αυτό έγινε. Σιγά μην τέτοια ζητήματα είναι κρίσιμα για τον ταξικό ανταγωνισμό σε σχέση, ας πούμε, με τις εκλογές! Σιγά μην πρέπει να έχουμε το κεφάλι επάνω και τα πόδια κάτω! Σιγά μην οι “περιθωριακοί” εργάτες των εφτάψυχων και του συμβουλίου για την εργατική αυτονομία κάνουν τέτοιου είδους αναλύσεις που αν το 1/100 τους γινόταν από καθεστωτικούς πανεπιστημιακούς θα πληρώνονταν αδρά!

Ωστόσο για όσους δεν είναι καταναλωτές ακόμα και του εαυτού τους, προτείναμε δημόσια και με κριτική συνοχή πριν 1 χρόνο μια εργατική, ανταγωνιστική βάση όχι απλά για την κατανόηση της τωρινής, παρανοϊκής παραγωγής αλλά και για τον πόλεμο εναντίον της.

Να πως τέλειωνε εκείνη η εισήγηση:

… Η εσωτερίκευση του μοντέλου “Είμαι το Κεφάλαιο του Εαυτού Μου” αποτελεί εσωτερίκευση των βασικών καπιταλιστικών χαρακτηριστικών, δηλαδή εσωτερίκευση και υποκειμενοποίηση μιας βαθιάς και θεμελειώδους αντινομίας. Όντας (πάγιο) Κεφάλαιο ο Εαυτός είναι νεκρός· αλλά ταυτόχρονα αυτός ο Εαυτός, εκτός απ’ το να “ενισχύει” την Κεφαλαιακή διάστασή του, είναι ζωντανός· και για να “αποδόσει σαν Κεφάλαιο” πρέπει να εργάζεται.

… Έτσι, χωρίς ταξικό ανταγωνισμό, όλα πηγαίνουν καλά για τις καπιταλιστικές νόρμες. Είναι, ίσως, η “χρυσή εποχή” τους!!! Όμως να η σκοτεινή πλευρά αυτής της “χρυσής εποχής”:

Πονοκέφαλοι / πόνοι στην κοιλιά / ευερέθιστο έντερο / γαστρο-οισοφαγική παλινδρόμηση / υπερένταση / ταχυκαρδίες / ξαφνικό αίσθημα τρόμου / κρίσεις πανικού / αϋπνίες / μόνιμη κούραση / δυσκολίες συγκέντρωσης / υποχονδρία / διαφόρων ειδών φοβίες / ψευδαισθήσεις / παραισθήσεις / παράνοιες / αυτο-άνοσα νοσήματα: μυστηριώδεις, ανεξήγητες καταστάστασεις, όπου το σώμα στρέφεται εναντίον του…

… Το σώμα, το ζωντανό σώμα (στο οποίο περιλαμβάνεται και η σκέψη) αποικιοποείται απ’ τις καπιταλιστικές νόρμες και προσταγές, απ’ τους καπιταλιστικούς κανόνες, και γίνεται έτσι πεδίο σύγκρουσης ανάμεσα στην (κεφαλαιακή) απονέκρωση και την στοιχειακή, την βασική ζωτικότητα…. Είναι σα να εξεγείρονται τα κύτταρα και τα όργανα του σώματος (η τελευταία “φύση” που δεν έχει μηχανοποιηθεί ακόμα) – μ’ έναν τρόπο όμως που δεν μπορεί να θεωρηθεί … ταξική πάλη!

… Το σώμα / πνεύμα, κάτω από μόνιμη βία, αρρωσταίνει! Είναι σαν το σώμα / πνεύμα που έχει γίνει Κεφάλαιο να επιτίθενται στον οργανικό, ζωϊκό εαυτό του, καταστρέφοντάς τον με την ακρίβεια και την συστηματικότητα της καπιταλιστικής φθοράς (οποιασδήποτε μορφής) παγίου. Πρόκειται, ωστόσο, για αυτοκαταστροφή· που δεν είναι “ορατή”, είναι όμως καθημερινά αισθητή. Είναι η παγιδευμένη, απαλλοτριωμένη ζωή του μέσου υπηκόου….

… Και όλοι είναι άρρωστοι – μ’ έναν τρόπο που τους διαφεύγει…

(Θυμίζουμε, επειδή η χρονική στιγμή έχει σημασία. 13 Μάη του 2019…)

Η διαλεκτική της (αυτο)καταστροφής 2

Πέμπτη 23 Ιούλη. Οπωσδήποτε τέτοιες θέσεις θεωρούνται “πλειοψηφικά” ακατανόητες. Έως μάταιες. (Λυπούμαστε, αλλά έχουμε υπάρξει υπερβολικά έντιμοι, έγκαιροι, ακριβείς – και δωρεάν… Κάνουμε το καλύτερο – κι αυτό θα έπρεπε να κάνει ο καθένας, χωρίς να αποφεύγει τον κόπο!).

Βρισκόμαστε, λοιπόν, στην ιστορική φάση όπου τα αφεντικά θέλουν και μπορούν να κεφαλαιοποιήσουν για λογαριασμό τους αυτήν την μαζική (και υπόγεια) ατομική αυτοκαταστροφή, την αυτο-καταστροφή του Εαυτού – Κεφάλαιο, το λίπασμα που μάζεψαν τα 40 χρόνια ιδεολογικής και ηθικής ηγεμονίας του νεοφιλελευθερισμού! Είναι το πέρασμα απ’ την διάχυτη, γενικευμένη, “μικρομοριακή” Εγω-ιστική αυτοκαταστροφή, στην “μακρομοριακή” συγκέντρωση των ξεπεσμένων και ξεπέσιμων, των υποτιμημένων και υποτιμήσιμων “ανθρώπινων παγίων”, της “γυμνής ζωής” που παρατήρησε ο Agamben (και την κεντρική διαχείρισή τους) για λογαριασμό του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος. Σ’ αυτό το πέρασμα όλες οι πλευρές της ατομικής (και εν τέλει της γενικής) υγείας, δηλαδή η φυσική, η συναισθηματική και η διανοητική πλευρά, μπαίνουν πάνω στον πάγκο του χασάπη.

Είναι γι’ αυτό το λόγο που η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία γίνεται με τον τρόπο που καταλαβαίνουμε; Ναι. Δεν υπονοούμε κάποια “συνωμοσία”! Υποδεικνύουμε τον καπιταλιστικό ντετερμινισμό· την “πειθαρχία” ενός συστήματος πειθάρχησης· την “αυστηρότητα” δηλαδή με την οποία γίνονται οι καπιταλιστικές μεταβάσεις, οι Αλλαγές Παραδείγματος στην εκμετάλλευση και στον έλεγχο: στηριγμένες σε ήδη υπαρκτές, ήδη διαμορφωμένες προϋποθέσεις· και πάντα δια της βίας…

Τρία και όχι ένα τα σκέλη αυτής της εκστρατείας. Η τρομοκράτηση / δημιουργική καταστροφή / κεφαλαιοποίηση της φυσικής έννοιας της “υγείας / αρρώστιας” (: covid-19 σ’ αυτή τη φάση)· η διανοητική καταστροφή / κεφαλαιοποίηση (: η μαζική παραγωγή της παράνοιας)· η συναισθηματική / ηθική καταστροφή / κεφαλαιοποίηση (: η μοιραλατρεία, η παραίτηση, οι φοβίες…). Μαζί και ταυτόχρονα…

Η “νέα κανονικότητα” (οφείλει να είναι· τα αφεντικά θέλουν να είναι) post-human…

Τώρα απέναντι σ’ αυτόν τον σύνθετο (αλλά όχι ανεξήγητο) εχθρό πρέπει να διαμορφώσουμε την ανταγωνιστική, εργατική στάση μας. Δύσκολο, αλλά όχι αδύνατο: διαθέτουμε βασικά εργαλεία, ήδη πραγματοποιημένη αναλυτική / πολιτική δουλειά πολλών χρόνων, και την αποδεδειγμένη αξία της εργατικής κριτικής τώρα.

Χρειάζεται όμως, ακόμα, η ανάδειξη και η ανάλυση ορισμένων «κρυφών» αλλά καίριων πλευρών της τρομοδιαχείρισης του κοινωνικού εργοστάσιου.

Προσοδικός οικονομισμός

Τετάρτη 22 Ιούλη. Να πανηγυρίσει το ρημαδογκουβέρνο για τα ευρωευρώ που θα αρχίσουν να ρέουν από του χρόνου; Ή να μην πανηγυρίσει; Το σούμα που κελαηδούν οι δημαγωγοί (70 δισ., “όλα μέσα”, για τα επόμενα λίγα χρόνια…) είναι εντυπωσιακό. Και – τι άλλο; – εξάπτει την “λαϊκή φαντασία”. Τώρα, επιτέλους, λεφτά υπάρχουν!

Οι μανατζαρέοι του ρημαδογκουβέρνου θέλουν να ελπίζουν ότι χάρη σ’ αυτήν την ευρωπαϊκή (διάβαζε: γερμανική!) βοήθεια θα “μετασχηματίσουν την ελληνική οικονομία”. Κάθε μια απ’ τις βασικές λέξεις αυτού του όνειρου μπορεί να ερμηνευτούν κατά βούληση. Αλλά το πραγματικό τους νόημα είναι πολύ συγκεκριμένο. “Οικονομία”; Καπιταλισμός… “Μετασχηματισμός”; Αναδιάρθρωση… Έτσι ήταν πάντα οι εκσυγχρονιστές στο ελλαδιστάν: ονειρεύονταν με βοναπαρτίστικο τρόπο αλλά μασούσαν τα λόγια τους για να μην θυμώσει το πόπολο που τους ψηφίζει… Στο τέλος φώναζαν ότι “υπάρχουν δυο ελλάδες”…

Η αλήθεια είναι πως το ελλαδιστάν είναι η πιο αποτυχημένη (αν και όχι η μοναδική…) περίπτωση “καπιταλιστικού μετασχηματισμού με εξωτερική χρηματοδότηση”, σίγουρα από τότε που υπογράφτηκε η συμμετοχή του στην τότε εοκ. Τα ευρωπαϊκά “κονδύλια” δεν έλειψαν ποτέ. Στο Α “κοινοτικό πλαίσιο στήριξης”, που είχε σκοπό να μειώσει τις καπιταλιστικές ανισότητες στην τότε εοκ, απ’ το 1989 ως το 1993, το ελλαδιστάν “έκλεισε” 14,3 δισεκατομμύρια ecu (δηλαδή ευρώ σε σημερινές τιμές). Πολλά λεφτά, πάρα πολλά με τα τότε δεδομένα… Στο Β κπς η ευρωπαϊκή χρηματοδότηση έμεινε περίπου στα ίδια: 13,9 δισεκατομμύρια ecu…. Στο Γ κπς πήγε στα 22,7 δισεκατομύρια ευρώ… Απ’ το 2007 ως το 2013 “αναλώθηκαν” 20 δισεκατομύρια απ’ την τρισκατάρατη ε.ε….

Οι αστικοί μετασχηματισμοί που δεν έγιναν στο ελλαδιστάν στη διάρκεια του 20ου αιώνα δεν ήταν ζήτημα χρηματοδότησης. Το μοντέλο του πολιτικού προσοδισμού που είναι δομικό στο ελληνικό κράτος / κεφάλαιο όχι απ’ την στιγμή της αυτοτελούς πολιτικής δημιουργίας του τον 19ο αιώνα αλλά ακόμα νωρίτερα, απ’ τα χρόνια της μυθοποιημένης “εθνικής” επανάστασης, και η πατροπαράδοτη ιδέα ότι οι “ξένοι οφείλουν να πληρώνουν επειδή τους δώσαμε τα φώτα του πολιτισμού” (ή επειδή “η ελλάδα είναι πολύτιμο οικόπεδο”…) δεν ξεπεράστηκε ποτέ. Βολεύει. Τους πάντες – εκτός απ’ τους κάθε φορά “ασύμβατους”, “ξένους”, “περιθωριακούς”, “εχθρούς του έθνους”, κλπ. Ο εμφύλιος που στο ελλαδιστάν κράτησε πάνω από 50 χρόνια ήταν γι’ αυτό: οι πολιτικές πρόσοδοι δεν έφταναν για όλους, κάποιοι έπρεπε να αποκλειστούν δια της βίας. Κι όταν, στα ‘80s, ο πολιτικός προσοδισμός εκδημοκρατίστηκε (το αληθινό πασοκ!) οι κρατικές χρεωκοπίες έγιναν ρουτίνα… Εκτός απ’ τα πανηγυρικά ‘90s όπου η βίαιη εκμετάλλευση εκατοντάδων χιλιάδων «ξένων» εργατών εξασφάλισε και την άγρια συσσώρευση και τον αποκλεισμό, «δύο σε ένα»… Χρυσή εποχή!!!

Οι μανατζαρέοι του ρημαδογκουβέρνου δεν είναι οι πρώτοι που θα αποτύχουν. Την ζόρικη δεκαετία των καταραμένων «μνημονίων», όπου το ταψί μίκρυνε, η λιγούρα και η επιθετικότητα της νομής του κράτους (και μέσω του κράτους) οξύνθηκε (απόδειξη τα κατορθώματα των φαιορόζ…)· το οργανωμένο έγκλημα επεκτάθηκε· η κουλτούρα του «άρπαξε να φας και κλέψε νάχεις» απογειώθηκε· ενώ ένα καλό ποσοστό του «ενεργού πληθυσμού» πήρε των οματιών του, μειώνοντας έτσι την «πίεση προς το ταψί»…

Τώρα που, επιτέλους, λεφτά υπάρχουν, θα αναστηθούν πολλές ορέξεις…

Βορειοανατολικότερα της Σύρτης 1

Τετάρτη 22 Ιούλη. Υποθέτουμε ότι τα ντόπια καραβανοεπιτελεία το ξέρουν. Και υποθέτουμε ακόμα πιο βάσιμα ότι δεν πρόκειται να το διαλαλήσουν: αν το τουρκικό καθεστώς ξαναβγάζει αυτήν την εποχή ένα καλό τμήμα του στόλου του στην ανατολική Μεσόγειο, ας πούμε χοντρικά μεταξύ Κρήτης και Κύπρου, δεν είναι βέβαια για να προσέχει το ωκεανογραφικό Oruc Reis, το οποίο άλλωστε είχε ξανακάνει βόλτες στην περιοχή σκάνδαλο κατά το ελλαδιστάν (νότια του Καστελόριζου) πριν 6 μήνες…. Τι θα του έκανε, δηλαδή, το ελλαδιστάν του Oruc Reis για να χρειάζεται τέτοια προστασία;

Όχι. Η Άγκυρα θέλει να ξαναθυμίσει σε «κάποιον» ότι καλό είναι να προσέχει. Και σε «κάποιον άλλον» ότι καλύτερα να ξεχάσει ότι η ανατολική Μεσόγειος μπορεί να γίνει χωράφι του. Ο πρώτος «κάποιος» είναι ο Sisi. Ο δεύτερος «κάποιος άλλος» είναι ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron.

Είτε το έχετε υπόψη σας είτε όχι ο χασάπης του Καΐρου παριστάνει τον γενναίο: «μαρσάρει» ότι θα μπει με τον στρατό του στη λιβυκή επικράτεια, και τρέχοντας θα καλύψει εκατοντάδες χιλιόμετρα για να φτάσει στη Σύρτη· αν τολμήσει ο στρατός του Sarraj ‘n’ friends (: Άγκυρα) να προσπαθήσει να την καταλάβει.

Τέτοιο ζήτημα δεν υπάρχει. Αν ο Sarraj ‘n’ friends επρόκειτο να ανακαταλάβει στρατιωτικά την Σύρτη, θα το είχε επιχειρήσει όταν οι ένοπλοι του Haftar είχαν βάλει τα πόδια στους ώμους και υποχωρούσαν τρέχοντας. Τώρα πια, που και οι δύο πλευρές έχουν συγκεντρώσει γύρω απ’ την πόλη πολλά ντουφέκια (και όχι μόνο)· τώρα που οποιαδήποτε «μάχη της Σύρτης» θα είναι σφαγείο σε παγκόσμια live μετάδοση, ο τελευταίος που θα αναλάμβανε την ευθύνη για κάτι τέτοιο θα ήταν ο Sarraj και οι σύμμαχοί του. Συνεπώς η «γενναιότητα» του Sisi και του στρατού του περιττεύει – σε ότι αφορά την συγκεκριμένη υπόθεση. Το πιθανότερο παραμένει ότι στη Σύρτη θα βρεθούν διαφόρων εθνικοτήτων στρατοί για να «φυλάνε την εκεχειρία», όταν και όποτε συμφωνηθεί…

Αλλά ούτε ο Sisi είναι ηλίθιος. Δεν θέλει πόλεμο κατά της Άγκυρας (των μισθοφόρων αλλά και των πολεμικών αεροπλάνων της, των πυραύλων της, κλπ). Ότι και να αποφασίσει το χουντοκοινοβούλιό του, η μόνη αναγνωρισμένη κυβέρνηση στη λιβύη είναι του Sarraj – και απέναντι σ’ αυτήν θα είναι εισβολέας.

Αυτό που θέλει είναι να «κατοχυρώσει θέση» στην ανατολική λιβύη. Γι’ αυτό ο ρεαλισμός της Άγκυρας απλώνεται ακριβώς απέναντι (και σε απόσταση) απ’ την αιγυπτιακή ακτή: ό,τι και να θέλει να κατοχυρώσει η αιγυπτιακή χούντα στο ανατολικό τμήμα της λιβυκής επικράτειας ας ξεχάσει ότι μπορεί να κατοχυρώσει ρόλο στη θάλασσα της ανατολικής Μεσογείου! Που σημαίνει – πάντα κατά το τουρκικό καθεστώς – ας ξεχάσει δύο συγκεκριμένα πράγματα. Πρώτον, κάποιο μόνιμο πρακτικό αντίκρυσμα κάτι αεροναυτικών γυμνασίων που έκανε μια φορά και έναν καιρό με το ελλαδιστάν (την εποχή της “πρώτης φοράς”…). Και δεύτερον, οποιαδήποτε σύμπλευση με τον βασιλιά της γαλλίας…

Δε νομίζεται πως αυτά (και όχι η βόλτα του Oruc Reis!) αξίζουν την τουρκική κινητοποίηση; Να το νομίζετε! Η Άγκυρα έχει εξασφαλίσει ως τώρα «ελευθέρας» και στον αέρα και στο νερό της ανατολικής Μεσογείου, ως την Tripoli. Και οφείλει να θυμίζει στρατιωτικά αυτό που λέει μόνιμα πολιτικά: ανατολική Μεσόγειο χωρίς εμάς; Ξεχάστε την!

Βορειοανατολικότερα της Σύρτης 2

Τετάρτη 22 Ιούλη. Τα ντόπια καραβανοεπιτελεία αυτά τα καταλαβαίνουν – ξαναϋποθέτουμε… Και το βαθύ ελληνικό κράτος επίσης, όποιο γκουβέρνο κι αν κάνει τις δημόσιες σχέσεις του. Μετά την παταγώδη αποτυχία του στο λιβυκό πεδίο μάχης, οι “ειδικοί” καθόλου δεν αγνοούν ότι η θάλασσα και ο αέρας (διεθνούς χρήσης έτσι κι αλλιώς) νοτιότερα του 35ου μεσημβρινού έχουν γίνει “Λαμία – Βόλος” για το τουρκικό πεντάγωνο.

Εν τω μεταξύ προσπαθούν, με τον χοντροκομμένα γελοίο τρόπο που συνηθίζεται εδώ και χρόνια απ’ τα αφεντικά του ελληνικού ιμπεριαλισμού, να πουλήσουν κάποια εκδούλευση στον φίλο και αδελφό σφαγέα Sisi. Μπας και συμφωνήσει σε μια οριοθέτηση αοζ (η πρόταση της Άγκυρας προς το Κάιρο είναι καλύτερη!). Παρότι το ελλαδιστάν δεν έχει κι ούτε πρόκειται ποτέ να αποκτήσει στρατιωτική ισχύ τέτοια που να μπορεί στ’ αλήθεια να αμφισβητήσει την τουρκική στην ευρύτερη περιοχή (αυτό είναι καλό για όλους μας!) παριστάνει τώρα το θιγμένο και το «ετοιμοπόλεμο»… μπας και στάξει η ουρά του γαϊδάρου νότια του Καστελόριζου… Θα βγάλει και ο Sisi τα (γαλλικής κατασκευής) mistral του να κόψουν βόλτες μπροστά απ’ την Αλεξάνδρεια; Η ασταμάτητη μηχανή έχει πάντα τις αμφιβολίες της για το αν είναι πράγματι δικά του αυτά τα πλοία… (Μια άλλη ιστορία…). Πέρα απ’ αυτό όμως δεν ενδείκνυνται για ναυμαχίες – ούτε καν εικονικές.

Συνεπώς, την ώρα που ο αδελφός Sisi κάνει τον ψευτοτσαμπουκά κατά της Άγκυρας (του Sarraj) στη λιβύη, το ελλαδιστάν έχει την ιδέα να κάνει τον ψευτοτσαμπουκά και πάλι κατά της Άγκυρας … στα ντόπια δελτία ειδήσεων! Το ρημαδογκουβέρνο κτίζει εύκολα την πάγια αντιτουρκική «εθνική ενότητα», αφού άλλωστε και το εθνικιστικό τσούρμο της Κουμουνδούρου συνεχίζει να ονειρεύεται ότι είναι αναβίωση του παλιού, καλού πασοκ. Ο παγκόσμιας εμβέλειας τενεκεδένιος (πρώην πρωθ….) με το ζόρι κρατιέται για να μην φωνάξει «βυθίσατε το Oruc Reis!»… O καϋμένος…

Και μετά, το ίδιο ρημαδογκουβέρνο, θα θέλει να «αναδιαρθρώσει» το ελληνικό κράτος / κεφάλαιο!!! Δεν θα είναι, δηλαδή, γεωπολιτικά προσοδικό πια όπως εδώ και 190 χρόνια;

Χα!

Οδηγίες για πτώση απ’ το βάθρο

Τρίτη 21 Ιούλη. Μπορεί, σ’ έναν αγώνα δρόμου, να νικήσει κάποιος επειδή έβαλε τριπλοποδιά στον πρώτο; Το ψοφιοκουναβιστάν πιστεύει κάτι τέτοιο, και συνεχίζει τον “αγώνα” του κατά της Huawei, της 5G πρωτοπορείας – και, σταδιακά, εναντίον του συνόλου των κινεζικών τεχνολογιών αιχμής. Αυτά την στιγμή που τόσο οι κινεζικές εταιρείες (και όχι μόνο η Huawei) όσο και η νοτιοκορεατική Samsung (που έχει μια ορισμένη συμμαχία με την Huawei) έχουν ξεκινήσει τις έρευνές τους για την 6G τεχνολογία επικοινωνιών.

Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία που οι ΗΠΑ δεν είναι επικεφαλής στην επόμενη τεχνολογική εποχή δήλωσε πρόσφατα ο αμερικάνος γενικός εισαγγελέας William Barr. Έντρομος – προφανώς. Όμως δεν την ξέρει καλά την ιστορία. Ούτε στην εποχή του ατσαλιού ήταν επικεφαλείς οι αμερικανικές χαλυβουργίες· οι αυστρο-γερμανικές έκαναν τις καινοτομίες στον 20ο αιώνα…

Είναι αδύνατο με βάση τα καπιταλιστικά δεδομένα να εμποδίσει κανείς ένα κράτος / κεφάλαιο μεγέθου 1,3 δισεκατομυρίων ανθρώπων να αναπτύξει την «παραγωγικότητα της εργασίας» (συμπεριλαμβανόμενων των τεχνο/επιστημονικών καινοτομιών) που μπορεί· εκτός αν καταφέρει να το κάψει συθέμελα. Ο «οικονομικός πόλεμος» που έχει εξαπολύσει το ψοφιοκουναβιστάν κατά του κινέζικου καπιταλισμού είναι του ίδιου τύπου μ’ εκείνον που είχε εξαπολύσει και κατά του ιαπωνικού, πριν το Περλ Χάρμπορ. Κυρώσεις, εμπορικές απαγορεύσεις (στο πετρέλαιο τότε), κλπ. Αυτή είναι η ομοιότητα· από κει και μέρα οι διαφορές είναι πάμπολλες.

Ως τώρα το ψοφιοκουναβιστάν εξακολουθεί να ελπίζει στο όπλο του «οικονομικού αποκλεισμού». Ωστόσο αυτήν την στιγμή ο κινεζικός καπιταλισμός έχει ξαναμπεί σε τροχιά «ανάπτυξης»· και ο «ζωτικός χώρος» αυτής της ανάπτυξης είναι οπωσδήποτε στην ασία και στην αφρική, όπου οι αμερικανικές «τιμωρίες» μικρή σημασία έχουν, αν έχουν κάποια.

Η πρόσφατη επισημοποίηση της στρατηγικής συμφωνίας Τεχεράνης – Πεκίνου (είχαμε γράψει όταν έπεσαν οι πρώτες υπογραφές) που πέρα απ’ τα υπόλοιπα θα φέρει 5.000 «κινέζους σεκιουριτάδες» (;;;) στο ιράν δείχνει τους συσχετισμούς πάνω στον χάρτη.

Πέφτωντας απ’ το βάθρο το ψοφιοκουναβιστάν ξεμένει και από επιλογές… Ίσως γι’ αυτό το Τελ Αβίβ δείχνει να μην μπορεί να κρατηθεί πια…

(φωτογραφία: Μια αλυσίδα εκρήξεων και πυρκαγιών τις τελευταίες εβδομάδες στο ιράν, πρώτα σ’ έναν εργοστάσιο ηλεκτρικού στην Ahvaz, ύστερα κοντά σε μια στρατιωτική βιομηχανία στην Parchin και πριν 15 ημέρες στο πυρηνικό εργοστάσιο στη Natanz (φωτο) θα μπορούσαν να αποδοθούν σε πολεμικό σαμποτάζ. Ο χασάπης πρώην στρατηγός Benny Gantz, ισραηλινός υπ.αμ. και κυβερνητικός συνεταίρος του Ασύλληπτου (: Netanyahou) έριξε λάδι στη φωτιά δηλώνοντας ότι “Δεν σχετίζεται κάθε τι που συμβαίνει εντός ιράν υποχρεωτικά μ’ εμάς”.

Πράγματι… Αλλά όποιος παίζει με τη φωτιά τέτοιους καιρούς καίγεται υποχρεωτικά….)