Τρίτη 25 Φλεβάρη. “Σφίγγει ο κλοιός”… “στο μάτι του κυκλώνα”… “προ των πυλών”… “μηχανισμοί θωράκισης”… Αυτή είναι η τρέχουσα ορολογία, δραματοποίηση – δημαγωγική κατασκευή της παράνοιας (και) στα μέρη μας. Στο ελλαδιστάν μέσα σε 4 μήνες πέθαναν από επιπλοκές της γρίπης (: πνευμονία) πάνω από 60 άτομα· αλλά αυτό δεν ήταν λόγος κήρυξης “κατάστασης πολιορκίας”… Με το πρώτο διαπιστωμένο κρούσμα covid-19 σε ελληνικό έδαφος κι ακόμα χειρότερα αν πεθάνει κάποιος, θα δείτε τι θα γίνει.
Πιο σωστά: θα δείτε μερικά πράγματα· αλλά όχι όλα· και σίγουρα όχι τα πιο σημαντικά… (Θα πρέπει όμως όλα να αναδειχθούν στις λογικές και όχι στις πανουκλιασμένα συγκινησιακές αλληλουχίες τους…)
Χτες το πρωί, σ’ έναν καθεστωτικό ρ/σ πρώτης γραμμής ένας δημοσιογράφος (απ’ τους θεωρούμενους “σοβαρούς”) σχολιάζοντας τις covid-19 εξελίξεις παρατήρησε με την μεγαλύτερη φυσικότητα του κόσμου (η μεταφορά των λόγων του είναι ακριβής, λέξη – λέξη):
…Είναι ένα μεγάλο πείραμα αυτό που συμβαίνει στην ιταλία. Γιατί βλέπουμε αυτά που συμβαίνουν στην Κίνα, βλέπουμε μια πόλη ολόκληρη με πολλές εκατοντάδες χιλιάδες κατοίκους να μπαίνει σε καραντίνα, και οι άνθρωποι να κλείνονται στα διαμερίσματά τους, και να διακόπτεται η ζωή. Αλλά εκεί είναι η Κίνα! Είναι ένα ερώτημα να δούμε κατά πόσον μπορεί, μπορούν τέτοια μέτρα περιορισμού του ιού, να εφαρμοστούν με επιτυχία σε μια ανοιχτή, ευρωπαϊκή κοινωνία, με φιλελεύθερη νοοτροπία, που τους καταναγκαστικούς περιορισμούς τους αντιμετωπίζει με εχθρικό τρόπο…
Ακριβώς περί αυτού πρόκειται! «Να δούμε… [από διαφορετικές οπτικές γωνίες ανάλογα με τη θέση του καθενός στις δομές εξουσίας] … ‘πόσο κίνα’ μπορούν να γίνουν τα «φιλελεύθερα» ευρωπαϊκά κράτη· και πόσο πειθαρχημένες μπορούν να γίνουν οι κοινωνίες τους υπό τον φόβο του θανάτου…».
Γιατί όμως ΑΥΤΟ είναι μακράν το σημαντικότερο, τόσο σημαντικό ώστε να οπλοποιείται (προπαγανδιστικά) ένας μάλλον ασήμαντος ιός· τόσο σημαντικό ώστε να διατίθενται οι μηχανισμοί εξουσίας να «πειραματισμούν» αξιοποιώντας αυτήν την προπαγανδιστική οπλοποίηση;