Τεταρτή 8 Γενάρη. Η λέξη «τραγωδία» δεν αναλογεί στο ταξίδι του ρημαδοΚούλη και της κουστωδίας του στο αμέρικα. Γιατί η τραγωδία προϋποθέτει την σύγκρουση δύο διαφορετικών ηθικών. Ενώ στο ταξίδι στο αμέρικα οι εκπρόσωποι του ελληνικού ιμπεριαλισμού απήλαυσαν (παρά την θέλησή τους) την σχέση δύο μεγεθών: το ότι «το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό». Το μικρό είναι βέβαια σύμμαχος· αλλά τοσοδούλης… Δεν συγκρούστηκαν, λοιπόν, δύο ηθικές (δεν θα ήταν δυνατόν!). Απλά ξανα-αποδείχθηκε το ασήμαντο (γεωπολιτικό) μέγεθος του ελλαδιστάν – με τα μέτρα του μεγάλου συμμάχου αλλά και της καπιταλιστικής πραγματικότητας. (Ο μύθος της “χρυσής βίδας” στοιχειώνει, βέβαια, πάντα τους ντόπιους μικροαστούς και τους λακέδες κάθε εξουσίας. Ε, και; Αν έχουν λεφτά να αγοράσουν όχι μόνο f-35 αλλά και f-935 ας τα αγοράσουν. Αλλιώς να πάνε να κλαφτούν πιο πέρα…).
Είχε συμφωνηθεί να μην δοθεί κοινή συνέντευξη τύπου (μετά τις κουβεντούλες) επειδή οι δημοσιογράφοι θα πλάκωναν το ψόφιο κουνάβι σε ερωτήσεις για την δολοφονία του Soleimani και τον πόλεμο με το ιράν που αιωρείται στον αέρα· μετά θα ρώταγαν για την παραπομπή του. Αλλά οι δημοσιογράφοι στο αμέρικα δεν είναι γατάκια: έκαναν το ντου τους στην αρχική παρουσίαση των δυο. Το βασανιστήριο κράτησε τουλάχιστον 3 τέταρτα: το ψόφιο κουνάβι περιέγραφε το πόσο σωστό είναι, αν είσαι αμερικάνος, να σκοτώνεις όποιον δεν γουστάρεις, και δίπλα του ο ρημαδοΚούλης περίμενε καμμιά μισή ερώτηση μπας και χωθεί και αναδείξει το ελληνικό «προβληματάκι»: ξέρετε, η παλιοτουρκία και ο παλιοSarraj τα έκαναν τάστι πίτσι κότσι στη λιβύη κι αυτό απειλεί μπούμπλε μπούμπλε… και γι’ αυτό θέλουμε μια ισχυρή υποστηρίξη απ’ τις ηπα μπούμπλε μπούμπλε… Το ψόφιο κουνάβι; Αγέρωχο στον στροβιλισμό του: ναι, εκεί πέρα [στη λιβύη] έχουν μπλέξει πολλά κράτη, και γι’ αυτό πρέπει να το δούμε συνολικά, μπούμπλε μπούμπλε…
Γράφαμε χτες: …Ο ρημαδοΚούλης και το συνάφι του ψάχνουν στην Ουάσιγκτον αυτό που έψαχνε πριν ο παγκόσμιας εμβέλειας τενεκεδένιος Τσίπρας και το δικό του σκυλολόι: την γεωπολιτική αναβάθμιση του ελλαδιστάν, πληρωτέα τοις μετρητοίς. Έχει πέσει, όμως, σε κακές ημέρες και σε κακούς συσχετισμούς· κυρίως όμως έχει πέσει στην τρύπα που ο ελληνικός ιμπεριαλισμός προσπαθεί να ανοίξει για άλλους στην περιοχή…
Οι εθνικοί δημαγωγοί θα ήθελαν να κρύψουν την φάρσα. Όμως όλο αυτό το χθεσινό έγινε σε κοινή θέα: για κάποιο λόγο τα ελληνικά κανάλια περίμεναν θρίαμβο… Συνεπώς (οι ειδικοί της αποβλάκωσης) θα αποδώσουν την φάρσα στην κακοκαιρία: σκατόκαιρος, ήταν και ο διαιτητής εχθρικός, έγερνε και το γήπεδο, ήταν στημένο και το v.a.r…. Αλλά η αλήθεια είναι ότι ο ελληνικός ιμπεριαλισμός και τα αφεντικά παίρνουν αυτό που αξίζουν. Όχι μόνο ο θείος απ’ την αμερική αλλά οι πάντες καταλαβαίνουν την γεωπολιτική υποτίμηση του ελληνικού οικοπέδου· γράφουμε γι’ αυτό χρόνια τώρα, ήδη στο χάρτινο Sarajevo.
Αυτό κάνει εξαιρετικά επικίνδυνα τα ντόπια αφεντικά και τους πολιτικούς εκπροσώπους τους, με έναν τρόπο που δεν τον έχετε συνηθίσει, αλλά είναι μέρος της ιστορίας. Έχει ξανασυμβεί στο παρελθόν… Καθώς ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός, ο 4ος παγκόσμιος οξύνεται, οι ντόπιες βιτρίνες έχουν χάσει τα περιθώρια ελιγμών. Δεν μπορούν πια, για παράδειγμα, να πουλήσουν «φιλία» στη Μόσχα για να «ισορροπήσουν» (κι αν το προσπαθήσουν, πάντα με τα «αντιτουρκικά» ιδεώδη τους, θα φάνε όχι απλή πόρτα αλλά περιστρεφόμενη: γυρνάει και βαράει..).
Κατά συνέπεια ελπίζουν να βγάλουν το κάτι τις τους κάνοντας ακόμα περισσότερο απ’ το ίδιο που ως τώρα γελοιοποιεί τις φιλοδοξίες τους: ακόμα περισσότερη συμμαχία με την Ουάσιγκτον, το Τελ Αβίβ, το Ριάντ (και το Λονδίνο…)
Η σκοτεινή πλευρά όλων αυτών είναι η δική μας. Το καταλαβαίνετε;
(φωτογραφία κάτω: Πριν τα πει σήμερα με τον Erdogan η ανεγκέφαλη αλεπού Putin πέρασε χτες «ξαφνικά» απ’ την Δαμασκό. Η φωτογραφία είναι απ’ το κέντρο διοίκησης του ρωσικού στρατού στη συρία· γίνεται “επισκόπηση της κατάστασης”.
Το μπλοκ της Αστάνα συνεχίζει να υπάρχει – αν ενδιαφέρει – με, είναι βέβαιο, πιο εκτεταμένες από γεωγραφική άποψη αρμοδιότητες…)