Απαρτχάιντ

Πέμπτη 24 Οκτώβρη. Νοιώθεις στα σωθικά σου καθημερινά τι είναι η εργατική κατάσταση; Κυκλοφοράει στις φλέβες σου το υπόκωφο μίσος για τα αφεντικά και τους τσατσορούφιανούς τους; Να, λοιπόν, ένας ακόμα λόγος, απτός και άμεσος, να είσαι πρακτικά υπέρ της παλαιστινιακής αντίστασης:

…Απ’ τις 6 ή τις 6.30 το πρωί τους βλέπεις σε ομάδες να περιμένουν. Μισή ώρα νωρίτερα κατάφεραν να διαβούν ένα πέρασμα απ’ την Δυτική Όχθη στο ισραήλ· που σημαίνει πως πήραν την άδεια να περάσουν. Η ώρα που τους βλέπεις σημαίνει ότι είναι εργάτες, και το ότι περιμένουν σημαίνει δύο πράγματα: είτε πως έχει αργήσει ο εργολάβος να περάσει να τους μαζέψει, είτε ότι περιμένουν κάποιον να τους προτείνει ένα μεροκάματο….

Κάπως έτσι ξεκινάει ένα χθεσινό άρθρο της ισραηλινής ha’aretz. Για να συνεχίσει:

… Οι παλαιστίνιοι αναγκάζονται να αγοράζουν την άδεια για να δουλέψουν στο ισραήλ. Μια πρόσφατη έρευνα της Τράπεζας του Ισραήλ εκτιμά ότι περίπου το ένα τρίτο των εργατών απ’ την Δυτική Όχθη στο ισραήλ αναγκάζονται να κάνουν κάτι τέτοιο, που σημαίνει ότι το 2018 πάνω από 20.000 άνθρωποι πλήρωσαν τουλάχιστον 140 εκατομμύρια δολάρια σε ενδιάμεσους και σε ισραηλινές επιχειρήσεις και εργοδότες – για να δουλέψουν…

Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς τι συμβαίνει. Όντας ρατσιστικό το ισραηλινό καθεστώς, έχοντας φράξει την παλαιστινιακή εργατική τάξη με πολλαπλούς, χωροτακτικούς και θεσμικούς φράκτες και εμποδίζοντας την κίνησή της, έχοντας εξελίξει την διαχείριση των εργατών που εφηύραν οι λευκοί αποικιοκράτες στα άλλοτε νοτιοαφρικανικά μπαντουστάν, επιβάλλει στην παλαιστινιακή εργατική τάξη της Δυτικής Όχθης (για την Γάζα δεν υπάρχει θέμα: είναι μόνιμα φυλακισμένη…) να πληρώνουν απ’ το ένα τρίτο ως το μισό των μισθών της στους ισραηλινούς νταβάδες και στα ισραηλινά αφεντικά. Για να της επιτρέψει να την εκμεταλλευτούν…

Η ερώτηση «και γιατί οι παλαιστίνιοι εργάτες και εργάτριες αποδέχονται αυτήν την βίαιη υποτίμηση;» είναι ηλίθια. Και μικροαστική. Δεν υπάρχει καμμία «αποδοχή». Υπάρχει μόνο η ανάγκη. Και είναι μεγάλη η ανάγκη αφού το φασισταριό των ένοπλων ισραηλινών εποίκων, μαζί με τον επίσημο στρατό του, καταστρέφει συστηματικά τις παλαιστινιακές καλλιέργειες στη δυτική Όχθη. Είναι ένας απ’ τους βραχίονες της βίαιης προλεταριοποίησης των Παλαιστίνιων· και της «οικονομικής» υποτίμησής τους αμέσως μετά.

Εκτός απ’ την περίπτωση που η εργατική τάξη θα τρέφεται, θα ντύνεται, θα διασκεδάζει και θα ζει καθημερινά με αέρα κοπανιστό, πρέπει να δουλεύει, να έχει έναν κάποιο μισθό, για να μπορεί να αγοράζει τα απαραίτητα εμπορεύματα. (Αν, παρόλα αυτά, κατάφερνε να την βγάζει μόνο αναπνέοντας θα υποχρεωνόταν να πληρώνει τον αέρα…)

Το «πρόστιμο», το «νταβατζιλίκι» που είναι αναγκασμένοι να πληρώνουν οι παλαιστίνιοι εργάτες και εργάτριες στα ισραηλινά κρατικά και παρακρατικά αφεντικά (αφού ο αέρας δεν φτάνει για να ζήσουν) είναι η πρακτική εφαρμογή της θεσμικής, νομικής απαγόρευσής τους. Το να είσαι παλαιστίνιος εργάτης στον απαρτχάιντ ισραηλινό καπιταλισμό έχει κηρυχτεί «παράνομο», τόσο όσο χρειάζεται για να πληρώνεις για την σύντομη «νομιμότητα» του σημερινού μεροκάματου. Και αύριο πάλι απ’ την αρχή. Συμβαίνει εκεί, σε επίπεδο «διδακτορικού», το ίδιο που συμβαίνει σε επίπεδο «λυκείου» με την απαγόρευση των μεταναστών εργατών στον πρώτο κόσμο. Στη δεύτερη περίπτωση η «πληρωμή» είναι αόρατη, μέσα απ’ το τσάκισμα των μισθών. Στην ισραηλινή περίπτωση είναι φανερή: πληρώνεις για να δουλέψεις, και το ξέρουν οι πάντες. Μέχρι και την κεντρική τράπεζα του καθεστώτος το ξέρει, που μπορεί να μετρήσει την πρόοδο της ρατσιστικής υποτίμησης / εκμετάλλευσης.

Υπάρχει κάτι που δεν καταλαβαίνετε; Μήπως δεν καταλαβαίνετε το νόημα της ελληνο-ισραηλινής συμμαχίας, τον βαθμό της σιωπηλής συνενοχής του καθενός μας; Τί στην ευχή; Για να «δουλεύουν» αυτά τα συστήματα άγριας καπιταλιστικής συσσώρευσης χρειάζεται πολύ διεθνής σιωπή (και αρκετή αποπροσανατολιστική παπαρολογία…)

Σκάσε εσύ, κι άσε τα αφεντικά να κάνουν τις δουλειές τους…

(φωτογραφία κάτω: Παλαιστίνιοι εργάτες περιμένουν να περάσουν τον ρατσιστικό έλεγχο για να τους επιτραπεί να δουλέψουν στην Jenin. Η φωτογραφία είναι απ’ τις 2 Μάη του 2019, αλλά και από σήμερα. Εννοείται: αν τολμήσουν να ανακατευτούν σε κανά πετρίδι προς τον ισραηλινό κατοχικό στρατό δεν θα ξαναδουλέψουν ποτέ. Κάπως έτσι οι ανήλικοι παλαιστίνιοι και παλαιστίνιες, καθώς είναι «εκτός αγοράς εργασίας», βρίσκονται εντός αντίστασης…

Μπορείς να φανταστείς τον εαυτό σου εκεί; Αν όχι σταμάτα να φαντάζεσαι ότι το «εκεί» δεν σε αφορά: πληρώνεις άμεσους και έμμεσους φόρους, που σημαίνει ότι πληρώνεις το ελληνικό κράτος για να υποστηρίζει αυτό το «εκεί»!)

Comments are closed.