Month: September 2019

O καλός μπάτσος

Τρίτη 3 Σεπτέμβρη. Κι έτσι ξαφνικά υποτίθεται πως το ψόφιο κουνάβι είπε στον Macron (στη διάρκεια των πρόσφατων ραντεβού των g7) ότι δεν είναι αντίθετο με το να αγοράζουν οι ευρωπαίοι ιρανικό πετρέλαιο για να μπορεί η Τεχεράνη να μαζέψει κανά φράγκο…

Από πρώτο άκουσμα μοιάζει “παρανοϊκό”. Για να γίνει το πράγμα ακόμα περισσότερο τέτοιο, υποτίθεται ότι το ψόφιο κουνάβι δήλωσε (στον Macron) πως συμφωνεί αυτές οι αγορές να γίνονται μέσω του ευρωπαϊκού συστήματος συναλλαγών instex, που παρακάμπτει το swift και δεν ελέγχεται απ’ την κεντρική αμερικανική τράπεζα. Κάποιοι παίρνουν στα σοβαρά αυτές τις ψοφιοκουναβικές κουβέντες, και τις ερμηνεύουν σαν έμμεση παραδοχή ότι το κόλπο με τις “κυρώσεις” κατά του ιράν δεν έπιασε… Αν είναι να τις παίρνουν στα σοβαρά, καλύτερα να μιλάνε για ξεβράκωμα…

Σε κάθε περίπτωση ο ιρανός υφυπ.εξ. Abbas Araqchi, που είναι ο επίσημος διαπραγματευτής της Τεχεράνης με Παρίσι, Λονδίνο και Βερολίνο (για το θέμα της συμφωνίας 5 + 1, των κυρώσεων, κλπ) πετάχτηκε χτες στο Παρίσι. Υποτίθεται (το λέμε τρίτη φορά) ότι η γαλλική κυβέρνηση κάνει περίπου τον μεσάζοντα μεταξύ Τεχεράνης και Ουάσιγκτον, με τον φιλόδοξο στόχο η δεύτερη να «παγώσει τις κυρώσεις», και η πρώτη την σταδιακή και προσεκτική αναβάθμιση της πυρηνικής παραγωγής της. Σα να λέμε: να γυρίσει η κατάσταση εκεί περίπου που ήταν πριν το ψόφιο κουνάβι πάρει το κράτος του και φύγει απ’ την συμφωνία 5 + 1 για τα πυρηνικά του ιράν!!!

Το να “αλλάζει γραμμή” το ψοφιοκουναβιστάν δεν στέκει. Ούτε γι’ αστείο. Έχει ανακηρύξει τους “φρουρούς της επανάστασης” τρομοκρατική οργάνωση… Κυνηγάει (στα λόγια τουλάχιστον) ένα ιρανικό πετρελαιοφόρο πετρελαιοφόρο… Κι ούτε λόγος να επιστρέψει στην αποδοχή της συμφωνίας 5 + 1!!!

Μήπως πρόκειται για “ελιγμό”; Το ψόφιο κουνάβι βγαίνει και δηλώνει ότι μαζεύει τον στρατό του απ’ την συρία – αλλά ο στρατός μένει στη θέση του… Το ψόφιο κουνάβι λέει ότι διαπραγματεύεται με τους ταλιμπάν – αλλά θα κρατήσει και τις βάσεις του στο αφγανιστάν, με 8.500 πεζοναύτες… Το ψόφιο κουνάβι λέει ότι ο βορειοκορεάτης little rocket man Kim είναι «ατομάρα» και «φίλος του» – αλλά εμποδίζει οποιαδήποτε ουσιαστική εξέλιξη στην κορεατική χερσόνησο… Το ψόφιο κουνάβι λέει ότι όπου νάναι το Πεκίνο θα καταθέσει τα όπλα και θα υπογράψει μια συμφωνία κομψή σαν τα κουστούμια του – αλλά δεν… Το ψόφιο κουνάβι λέει ότι η Άγκυρα δεν έχει άδικο που αγοράζει ρωσικούς s-400 – αλλά τα f-35 ούτε θα τα πάρει, ούτε θα τα φτιάχνει… Με δυο λόγια: το ψόφιο κουνάβι λέει ό,τι του κατέβει (ή, πιο σωστά, ό,τι νομίζει εκείνη την στιγμή που μιλάει) – αλλά στην πράξη συμβαίνουν και ισχύουν εκείνα που ταιριάζουν με την επιθετική, ιμπεριαλιστική γραμμή του ψοφιοκουναβιστάν.

Το πως προσπαθούν να αξιοποιήσουν οι αντίπαλοι της Ουάσιγκτον τις κατά καιρούς (φραστικές) «μεταμορφώσεις» του ψόφιου κουναβιού είναι ένα διαφορετικό ζήτημα. Η γενική ιδέα γι΄ αυτήν την αξιοποίηση, ίσως ρωσικής έμπνευσης, κινείται μέσα σ’ ένα λεπτό στρώμα ομίχλης στην επιφάνεια του Θεάματος. Αφενός όταν και αν το ψόφιο κουνάβι πετάει καμμιά συμβιβαστική κουβέντα (για οτιδήποτε) με το να την σηκώνουν, σαν ψευτοασπίδα, μήπως και φρενάρουν τα χειρότερα (απ’ την μεριά των ηπα). Αφετέρου με το να συμμετέχουν στην παραγωγή και την αναπαραγωγή της σύγχισης για τις ενδοκαπιταλιστικές εντάσεις και την τάση τους, ώστε και οι δικοί τους πληθυσμοί να κάθονται ήσυχοι και «εθνικά ενωμένοι», και τα αφεντικά τους να δείχνουν αμυνόμενα.

Όμως το ότι πότε εδώ και πότε εκεί το ψόφιο κουνάβι εμφανίζεται σαν ο «καλός μπάτσος» (με «κακούς μπάτσους» τον Pompeo, τον Bolton και τους υπόλοιπους εκπροσώπους του αμερικανικού κράτους / κεφάλαιου) δεν αλλάζει ούτε στο ελάχιστο την ιστορική κίνηση του καπιταλιστικού κόσμου…

(Είναι γνωστό ότι η μεταφυσική ταλάντωση ελπίδα – απογοήτευση – ελπίδα – απογοήτευση / απελπισία – ελπίδα – απογοήτευση / απελπισία «σπάει» τις ψυχοσυναισθηματικές ισορροπίες ατόμων και πληθυσμών, και οδηγεί στην παραίτηση, την μοιρολατρεία, ακόμα και σε παράνοιες… Χρειάζεται πολύ σκληρά συγκροτημένη λογική για να ξεφύγει κανείς απ’ αυτήν την συγκινησιακή παγίδα· και στον πρώτο (αναπτυγμένο καπιταλιστικό) κόσμο δεν ζούμε στην εποχή της συγκροτημένης λογικής).

Συρία

Τρίτη 3 Σεπτέμβρη. Φαίνεται πως οι υποψίες μας ήταν σωστές. Σύμφωνα με χτεσινές δηλώσεις σύριου καθεστωτικού βουλευτή (που είναι τόσο εξειδικευμένες ώστε δεν προορίζονταν για ευρεία, προπαγανδιστική κατανάλωση…) ο Erdogan ξανα-ανέλαβε την αποστολή (απέναντι στον Putin λέει ο βουλευτής Safwan al-Qorbi, σαν μέλος του μπλοκ της Αστάνα λέμε εμείς) να «συμμαζέψει» τις αντικαθεστωτικές οργανώσεις στο Idlib, μετά την πετυχημένη προώθηση του συρο-ρωσικού στρατού στα νότια του θύλακα. Πρόκειται για τρεις κυρίως οργανώσεις: την Tahrir al-Sham al-Hay’at (η μεγαλύτερη) και τις Horras al-Din και Ansar al-Touhid…

Η ξαφνική αμερικανική «έφοδος απ’ τον ουρανό» καθάρισε 40 αξιωματικούς αυτών των δύο, μικρότερων οργανώσεων… Και επειδή οι επίσημες «εξηγήσεις» για την επίθεση είναι αμφίβολο αν θα έπειθαν ακόμα και «αμερικανάκια», ενώ οι διαμαρτυρίες της Μόσχας (δες χτεσινή αναφορά) έχουν πολλά υπονοούμενα, θεωρούμε ότι ο ψοφιοκουναβικός στρατός, δρώντας σαν «μυστικές υπηρεσίες» (ή μαφία, πράγμα που συχνά είναι το ίδιο) «καθάρισε» τους μεν (που πιθανότατα θα εξέταζαν τους όρους της συνθηκολόγησής τους) για να προειδοποιήσει τους δε, της Tahrir al-Sham, που είναι και η σαφώς πολυπληθέστερη οργάνωση… «Να μην εγκαταλείψουν τον αγώνα». Η προειδοποίηση θα μπορούσε να επευθύνεται στη βάση της οργάνωσης…

Αν προσθέτει κάτι στα πιο πάνω, υπάρχει κι αυτό (το οποίο, πάντως, η ασταμάτητη μηχανή δεν μπορεί να διασταυρώσει). Η αραβική εφημερίδα al-Watan, επικαλούμενη πηγές της μέσα απ’ την Tahri al-Sham, έγραψε χτες ότι το αφεντικό της οργάνωσης (ονόματι Abu Mohammed al-Jolani) έδωσε στην Ουάσιγκτον την πληροφορία ότι οι δύο οργανώσεις (Horras al-Din και Ansar al-Touhid) τα έσπασαν με την “γραμμή” της ένοπλης αναμέτρησης με τον συριακό στρατό μετά από τουρκικές πιέσεις· όπως επίσης και στοιχεία για το σημείο που θα συγκεντρώνονταν οι αξιωματικοί τους. Κατά την al-Watan η αμερικανική επίθεση είχε στόχο να εμποδίσει την Άγκυρα απ’ το να επιβάλει την συνθηκολόγηση των αντικαθεστωτικών στο Idlib…

Δεν μας κάνει καμμία εντύπωση το ότι ο al-Jolani έχει πάρε – δώσε με την Ουάσιγκτον. Όμως σίγουρα έχει ακόμα περισσότερα με πιο κοντινούς: στο Τελ Αβίβ και στο Ριάντ…

Συνδυάστε, τώρα, αυτές τις εξελίξεις με την υποτιθέμενη «καλωσύνη» του ψόφιου κουναβιού, που θέλει δήθεν να «χαλαρώσει» την απόλυτη πίεση στην Τεχεράνη. Όταν ούτε οι πιο «κατεστραμμένοι» μισθοφόροι δεν μένουν ζωντανοί αν προσπαθήσουν να παραβιάσουν την γνωστή ιμπεριαλιστική γραμμή της Ουάσιγκτον και των συμμάχων της, περιμένει κανείς στα σοβαρά αλλαγή γραμμής;

Οι ωραίοι έχουν χρέη;

Τρίτη 3 Σεπτέμβρη. Το γνωστό bloomberg έκανε μια έρευνα με μάλλον σκανδαλώδες θέμα: τι θα συνέβαινε στον καπιταλιστικό πλανήτη αν μια μέρα σταματούσε εντελώς οποιοσδήποτε δανεισμός χρημάτων. Αν είστε εργάτες και τα βγάζετε πέρα με το μεροκάματο ή/και τον μισθό αποκλειστικά, θα αντιμετωπίσετε με αμηχανία μια τέτοια έρευνα· ακόμα και ως προς τον σκοπό της. Αλλά το Bloomberg είχε τους λόγους του για ένα τέτοιο ψάξιμο.

Οι τεχνοκράτες του πήραν σαν βάση υπολογισμών τις προβλέψεις του διεθνούς νομισματικού ταμείου για το «κατα κεφαλήν εισόδημα» διαφόρων κρατών για το 2020. Και προσάρμοσαν αυτό το μέγεθος αφαιρώντας την δυνατότητα οποιουδήποτε δανεισμού για οποιονδήποτε το 2020· προσθέτοντας απ’ την άλλη «αποθέματα» και πάγια σαν εναλλακτικό μέτρο του κατά κεφαλήν πλούτου.

Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Το αμερικανικό «κατά κεφαλήν εισόδημα» απ’ τα 66.900 δολάρια (όπως προβλέπεται για το 2020…) θα έπεφτε στο –4.857! Μ’ άλλα λόγια κάθε παιδί, γυναίκα και άντρας υπήκοος των ηπα θα έπρεπε να πουληθεί σαν σκλάβος… Τρία μόνο κράτη (και οι υπήκοοί τους) θα βρίσκονταν σε χειρότερη κατάσταση απ’ τις ηπα σύμφωνα μ’ αυτήν την έρευνα: η ιταλία, η ιαπωνία – και η ελλάδα… Προφανώς η κατάταξη έχει να κάνει με τα ήδη υπάρχοντα χρέη, κρατικά και ιδιωτικά.

Δεν θα κάνουμε μακάβρια αστεία για το τι ωραία είναι να σπας (σαν έλλην!) πέτρες στην ίδια αλυσίδα με έναν ιάπωνα και έναν ιταλό… Οι πιο κεφάτοι μπορεί να φτιάξουν τα κατάλληλα ανέκδοτα. Το θέμα είναι ότι η έρευνα του bloomberg ήταν μια «θεωρητική άσκηση», για να διερευνηθεί η έκταση και το βάθος του δανεισμού στον καπιταλισμό σήμερα. Η πλήρης και απόλυτη «στάση δανεισμού» δεν είναι κάτι που θα μπορούσε να συμβεί.

Κάτι άλλο, πιο «μετριοπαθές», είναι πράγματι πιθανό: οι «μεγάλοι δανειστές» να εκτιμήσουν ότι δεν τους συμφέρει να συνεχίσουν να δανείζουν υπό τις τρέχουσες συνθήκες. Δεν θα ήταν μια «καθολική εξαφάνιση του δανεισμού», θα ήταν ένας «μερικός περιορισμός του»: τα αρνητικά επιτόκια είναι μια σημερινή υπαρκτή «ορισμένη συνθήκη» που θα μπορούσε να οδηγήσει σε τέτοιες σκέψεις. (Αυτή ήταν, άλλωστε, η αιτία για την οποία το bloomberg έκανε τέτοια έρευνα…) Θα ήταν αρκετός ακόμα κι ένας τέτοιος (μη οργανωμένος και μη συντονισμένος από κάποιους συνωμότες…) μερικός περιορισμός της «προσφοράς» δανεικού χρήματος για να προκαλέσει σοβαρούς κρισιακούς σπασμούς στο μεγαλύτερο μέρος του καπιταλιστικού πλανήτη…

Όμως ακόμα και κάτι τέτοιο θα ήταν σύμπτωμα. Έντονο, οδυνηρό, αλλά πάντως σύμπτωμα. Αυτό που έγινε απ’ το 2007 – 2008 ως το 2011 ήταν επίσης σύμπτωμα… Ο χρηματοπιστωτισμός που είναι ένα σημαντικό μεν αλλά βοηθητικό κύκλωμα της ομαλής καπιταλιστικής λειτουργίας έχει γίνει η βάση του… Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό στην ιστορία· αν και τα μεγέθη (των χρεών / δανείων) είναι, πράγματι, πρωτοφανή.

Έντεκα φορές στις δέκα αν στήσεις μια πυραμίδα με την κορυφή της κάτω και την βάση της επάνω θα πέσει. Και δεν έχει καμμία αξία να βάλεις στοίχημα πόσο θα κρατηθεί σ’ αυτήν την ανάποδη στάση… αφού πρόκειται να πέσει επάνω σου…

The river

Δευτέρα 2 Σεπτέμβρη. Θα μπορούσε να είναι μια μελαγχολική μπαλάντα για τον καιρό που περνάει. Αλλά ο καιρός δεν περνάει μόνος του. Τρυπώνει και διασχίζει και φεύγει απ’ όπου βρίσκει κενό.

Κι έτσι μεγαλώνοντας όλο και κάτι θυμάται ο καθένας. Όμως το ποτάμι στεγνώνει χωρίς να ασχολείται με την μνήμη και την λήθη κανενός…

Ο Boss το 1980 – ψηλαφίζει κάποιες απ’ τις σάρκες του καιρού.

Καλή βδομάδα· και καλό Σεπτέμβρη…

Η αυτοανάφλεξη (του οικολογικού καπιταλισμού…)

Δευτέρα 2 Σεπτέμβρη. Το τι είναι ο Bolsonaro και για το τι είναι ικανός είναι γνωστό. Καλύτερα απ’ όλους το ξέρουν οι προλετάριοι στη βραζιλία· και οι αυτόχθονες, εντός και εκτός ζούγκλας.

Τι αλτρουϊστικό όμως κι αυτό το διεθνές (και μάλιστα το ευρωπαϊκό) ενδιαφέρον για τις ζούγκλες του Αμαζονίου, ε; Παραλίγο να κυλήσει ένα δάκρυ στο σιδερένιο μάγουλο της ασταμάτητης μηχανής!

Ένα μέρος της σχετικής πραγματικότητας μισοακούστηκε. Παρότι σε τέτοια πυκνά δάση οι φωτιές μπορεί να ανάβουν και με φυσικό τρόπο, ειδικά σε διάφορες ζώνες του Αμαζόνιου την δουλειά την κάνουν οι τσιφλικάδες λευκοί (φίλοι του Bolsonaro, και όχι μόνο): εξασφαλίζουν με την “διαδικασία του επείγοντως” όχι οικόπεδα με θέα το ποτάμι αλλά μεγάλες εκτάσεις για να βοσκήσουν μοσχάρια και να καλλιεργήσουν σόγια. Κρέας και σόγια είναι βασικά εξαγώγιμα εμπορεύματα του βραζιλιάνιου καπιταλισμού, και καμμία ζούγκλα δε μπορεί να σταματήσει την δύναμη του επιχειρείν.

Μόνο που την ίδια ώρα που οι οικολόγοι ευρωπαίοι καθεστωτικοί κατηγορούσαν τον Bolsonaro για «αδιαφορία» απέναντι στις φωτιές (εννοώντας, πίσω απ’ τις γραμμές, «συνενοχή») και την ώρα που αυτός ο σοσιαλφιλελεύθερος γάλλος κλόουν ένοιωθε ότι «έχουν πιάσει φωτιά τα πνευμόνια της γης» (όχι τα δικά του), η ε.ε. κανονίζει εμπορική συμφωνία με την Μπαζίλια… Μεταξύ άλλων για μεγάλες εισαγωγές μοσχαρίσιου κρέατος και σόγιας στην ευρώπη. Που σημαίνει: ανοίγουν οι δουλειές των τσιφλικάδων στη βραζιλία, οπότε παίρνουν φωτιά τα τόπια… Αυτό δεν το λες «οικολογικό ενδιαφέρον» εκ μέρους της πρωτοκοσμικής κρατικο-καπιταλιστικής «ανησυχίας για το κλίμα». Συνενοχή ναι. Παρότρυνση επίσης…

Και, φυσικά, υπάρχει άλλος ένας σπουδαίος παράγοντας του ίδιου είδους και μήκους εμπρηστικού κύματος. Το Πεκίνο. Ως γνωστό, λόγω του «εμπορικού πολέμου», το Πεκίνο έχει περιορίσει σημαντικά τις εισαγωγές σόγιας απ’ τις ηπα, και έχει βρει νέο προμηθευτή: την βραζιλία. Οι ποσότητες είναι τεράστιες, η εμπορική ευκαιρία το ίδιο, κι αφού πρόκειται για καινούργιο πελάτη ρίξε κι άλλο λάδι στη φωτιά…

Πέρα απ’ αυτά όμως, υπάρχει και μια ουρά σ’ αυτήν την ιστορία. Την λέμε από τώρα γιατί η εξομολόγηση σβήνει τις αμαρτίες. Με τον τρόπο που σκηνοθετείται η Αποκάλυψη-λόγω-κλιματικής-αλλαγής, θα ήταν δυνατόν κάποιο κράτος εδώ ή εκεί να χαρακτηριστεί (όχι στο μακρινό μέλλον) οικολογικό rogue state. «Οικοτρομοκράτης» δηλαδή. Ο Bolsonaro χαρακτηρίστηκε περίπου τέτοιος, και θα του άξιζε 110% ο χαρακτηρισμός – αλλά είναι εμπορικός εταίρος των «δικαστών», οπότε επί της ουσίας η κατηγορία είναι ψεύτικη…

Ωστόσο αυτό το περιστατικό θα μπορούσε να ανοίγει σχολή… Αίφνης ένα κράτος (μικρότερο, πιο αδύναμο, και όχι υποχρεωτικά στη λίστα «με υψηλό αποτύπωμα διοξειδίου του άνθρακα»…) υποδεικνύεται σαν ανίκανο ή αδιάφορο να πράξει τα δέοντα για κάτι που βάζει σε κίνδυνο «την ζωή στον πλανήτη»… Και τότε οι «υπεύθυνες δυνάμεις» (που νοιώθουν να καίγονται τα πνευμόνια ή τα παΐδια της ανθρωπότητας…), καθαρά και μόνο για το καλό της, θα αισθανθούν την υποχρεώση να επέμβουν για να συνετίσουν τους οικο-ταραξίες… Έγινε με την θρυλική «ισλαμική τρομοκρατία» που κατασκευάσαν μόνες τους οι «υπεύθυνες δυνάμεις»… Γιατί να μην επεκταθεί πιο πέρα; Σας βομβαρδίζουμε και σας καίμε παλιοκερατάδες για να εμποδίσουμε την υπερθέρμανση του πλανήτη!

Είναι μόνο μια σκέψη (μας) βέβαια. Δεν μας φαίνεται όμως καθόλου ανεδαφική. Θα ονομαζόταν απ’ την μια μεριά «οικολογική τρομοκρατία» από κράτη (ή «οντότητες») παρίες· και απ’ την άλλη «οικολογική σωτηρία». Ιμπεριαλισμός δηλαδή, as usual…

Δεν μας αρέσει καθόλου αυτή η σκέψη…

(φωτογραφία: Προκομένη η ζούγκλα. Καθαρίζει μόνη της τα καμμένα….)

Συρία

Δευτέρα 2 Σεπτέμβρη. Επειδή έχει άμεση σχέση με την χθεσινή απορία μας για το από που ξεφύτρωσαν οι αμερικάνοι και κτυπάνε στο Idlib, το σημειώνουμε να υπάρχει εδώ· ίσως ξανάρθουμε το γεγονός.

Η Μόσχα εμφανίστηκε θυμωμένη («διπλωματικά» πάντα…) για την αμερικανική επίθεση / εκκαθάριση καμμιά 40αριά αξιωματικών αντικαθεστωτικών οργανώσεων. Υπονομεύει τις προσπάθειες για τον τερματισμό των εχθροπραξιών… Η επίθεση έγινε παραβιάζοντας όλες τις συμφωνίες και χωρίς προηγούμενη ειδοποίηση των κύριων δυνάμεων που πολεμούν στην περιοχή δήλωσε ο βουλευτής Konstantin Kosashev, πρόεδρoς της επιτροπής εξωτερικών υποθέσεων της ρωσικής βουλής. Και συνέχισε: Η επίθεση στη ζώνη αποκλιμάκωσης στο συριακό Idlib έγινε με σκοπό, πρώτα απ’ όλα, να δείξει ότι η Washington δεν σχεδιάζει να δώσει λογαριασμό σε κανέναν άλλον και δεύτερον, ότι έχει έναν ενεργό ρόλο στην συριακή διαδικασία….

Για δυο λεπτά κυρ Kosashev.. Μπορεί να πρόκειται απλά για μια κουβέντα, σε στύλ «μην πάρετε αέρα και αρχίσετε τα σούρα φέρτα στο Idlib – ντάξει;» Αλλά επειδή κι εσείς τους βομβαρδίζατε μέχρι προχτές, αν το αμερικανικό κτύπημα «υπονομεύει τις προσπάθειες για τερματισμό των εχθροπραξιών» σημαίνει μήπως αυτό ότι οι εκκαθαρισθέντες και πεσόντες ήταν υπέρ του τερματισμού;

Κι αυτό το «δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν» η Ουάσιγκτον πως ακριβώς το εννοείτε; Μήπως ότι επίτηδες δεν (σας) ειδοποίησε για να μην προλάβετε να γλυτώσετε τους συγκεκριμένους αντικαθεστωτικούς;

Χμμμ…  (Πάντως αν συμβαίνουν τέτοια καταχθόνια πράγματα, μπορείτε κυρ Kosashev να πείτε στους επιζώντες αντικαθεστωτικούς: επειδή είτε θα σας σκοτώσουμε εμείς είτε αυτοί (οι «άλλοι»…), ελάτε υπό την προστασία μας και τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνουμε εμείς…)

Κορεατική χερσόνησος

Δευτέρα 2 Σεπτέμβρη. Αύριο ο ειδικός εκπρόσωπος του νοτιοκορεατικού υπ.εξ. για την κορεατική χερσόνησο Lee do-hoon θα πεταχτεί ως το Βλαδιβοστόκ για να συναντήσει τον ρώσο υφυπουργό για θέματα ασίας – ειρηνικού Igor Morgulov. O Morgulov είχε πεταχτεί ως την Πγιονγκγιάνγκ στις 14 Αυγούστου, οπότε επί τη ευκαιρία θα διηγηθεί στον Lee πως τα πέρασε….

Ταυτόχρονα ο κινέζος υπ.εξ. Wang Yi θα πεταχτεί από σήμερα ως τις 4 Σεπτέμβρη στην Πγιονγκγιάνγκ, για επαφές με τον βορειοκορεάτη υπ.εξ. Ri Yong-ho. Για να περάσει κι αυτός καλά όπως ο Morgulov.

Δεν είναι δα κακό να κουβεντιάζουν μεταξύ τους (οι αξιωματούχοι του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ). Το ότι προτιμούν να το κάνουν δυο δυο αντί να μαζευτούν παρέα όλοι μαζί δείχνει την διακριτικότητά τους. Υπάρχουν και τα «κακά μάτια», που μπορεί να…

Α, για παράδειγμα. Ο ψοφιοκουναβικός Bolton που πέρασε απ’ την Σεούλ στα τέλη Ιούλη, άφησε τον «λογαριασμό» του ετήσιου κόστους των βάσεων· του αμερικανικού στρατού δηλαδή. Μόνο 5 δις δολάρια τον χρόνο… Έκανε και μια γκριμάτσα στον Moon κλείνοντας το δεξί μάτι, του είδους …Ξηλωθείτε… Κι έφυγε.

Για την περσινή «προστασία» της η Σεούλ την έβγαλε πληρώνοντας μόνο 914 μύρια δολάρια. Αλλά η Ουάσιγκτον ακριβαίνει πια όχι χρόνο με τον χρόνο αλλά μήνα με τον μήνα. Τώρα θέλει πολύ περισσότερα…

Η συμφωνία για την αμερικανική στρατοπέδευση στη νότια κορέα είναι παλιά. Και προβλέπει ότι η μεν Σεούλ βάζει την γη και τις υποδομές, η δε Ουάσιγκτον καλύπτει όλα τα έξοδα παραμονής (συν «οδοιπορικά», συν “αναλώσιμα”) για τον στρατό της. Τότε ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός ήταν large. Τώρα έχει γίνει μίζερος και εντελώς νταβατζίδικος.

Ο κυβέρνηση Moon θα αρχίσει απ’ τον Σεπτέμβρη το παζάρι, αλλά είναι δύσκολο να αποφασίσει τώρα ότι «δεν πληρώνω σέντσι– πηγαίνετε στο καλό». Έτσι όπως πάνε όμως οι αμερικανικές απαιτήσεις, σε λίγο θα κάνει επίσκεψη στη Σεούλ ο κάθε Bolton και ο κάθε Pompeo, και θα έχει μαζί του μαύρη σακούλα σκουπιδιών για να παίρνει την «είσπραξη» για την τιμή που κάνει. (Ας έχουν κι εδώ στο ελλαδιστάν το νου τους κι ένα κουτί πάμπερς γεμάτο με ζεστό χρήμα, αν τους κάνει την τιμή ο Bolton τον Οκτώβρη…)

Ενώ η παρέα του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ είναι φιλαράκια…

(Το τεύχος Σεπτέμβρη του γιαπωνέζικου δεξιού περιοδικού Bungei, που απηχεί το πνεύμα της κυβέρνησης Abe όπως κάθε δημαγωγικό καθεστωτικό μέσο που σέβεται το αφεντικό του, κυκλοφόρησε με άρθο «Η μέρα που η κυβέρνηση Moon έγινε εχθρικό κράτος». Σύμφωνα με τον αρθρογράφο η αριστερή νοτιοκορεατική κυβέρνηση σκοπεύει να συμμαχήσει με την βόρεια κορέα και την κίνα κατά της ιαπωνίας. Συμβουλεύει δε να αρχίσουν οι προετοιμασίες για διακοπή των διπλωματικών σχέσεων με τη Σεούλ, και την δημιουργία ενός «θαλάσσιου μπλοκ» με την ταϊβάν και τις ηπα για να αντιμετωπιστεί το «χερσαίο μπλοκ» της βόρειας και της νότιας κορέας, της κίνας και της ρωσίας…

Δεν θα κατηγορήσουμε τον ιαπωνικό μιλιταρισμό / ιμπεριαλισμό και τους εκπροσώπους του που δείχνουν το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ. Θα τους περιγελάσουμε όμως για την αφέλειά τους να θεωρούν ότι η Μόσχα και το Πεκίνο φοβούνται μην βραχούν στον Ειρηνικό, οπότε είναι ένα «χερσαίο μπλοκ» που θα αποκλειστεί εύκολα και απλά δια θαλάσσης…

Αλλά έτσι είναι οι δημαγωγοί: όλα όσα τους συμφέρουν τα θεωρούν παιχνιδάκι…)

Το καταραμένο

Δευτέρα 2 Σεπτέμβρη. Δεν θέλουμε να ξύσουμε πληγές. Αλλά αυτό το καταραμένο τάνκερ Adrian Darya 1 έχει φτάσει εκεί που έχει φτάσει (εκεί που βλέπετε, σήμερα, νωρίς τα χαράματα) διασχίζοντας όλη τη Μεσόγειο από δύση σε ανατολή… και μας είπαν ότι θα χρειαστεί οπωσδήποτε ανεφοδιασμό, και μην τολμήσει κανείς να του δώσει ούτε ψωμί ούτε νερό… αλλά είτε δεν χρειαζόταν είτε του έδωσαν… και τι θα γίνει τώρα κυρ Pompeo, γενικέ αρχηγέ της θαλασσοαστυνομίας στην ανατολική Μεσόγειο; Αυτό πλέει με ταχύτητα 1,3 κόμβο την ώρα, δηλαδή με το πολύ ζόρι 3 χιλιόμετρα την ώρα, δεν πλέει, επιπλέει· και να δείτε κυρ πολίτσμαν ότι αυτοί οι άτιμοι του πληρώματος κάνουν βουτιές απ’ την πλώρη και ανεβαίνουν στο κατάστρωμα απ’ την πρύμνη, και είναι όλο χάχανα· μην σου πω κιόλας ότι έχουν ρίξει συρτή και ψαρεύουν…

Και τι άλλο να κάνουν δηλαδή, αφού δεν τους αφήνεις να ξεφορτώσουν; (Λέμε τώρα…).

Κυρ πολίτσμαν το καταραμένο το τάνκερ φυσάει τον καπνό του στα μούτρα σου εδώ και μέρες. Θα στείλεις τίποτα κομμάντα να ζεσταθεί η θάλασσα (με την ευρεία έννοια της θέρμανσης…) ή θα το αφήσεις να περάσει έτσι;

Καλά με τον Maduro… Τώρα θα σε κάνουν ρόμπα κι αυτές οι παλιολαμαρίνες;

Η αντίσταση των ανηλίκων δεν είναι παιχνίδι

Κυριακή 1 Σεπτέμβρη. Όταν λέμε «κατοχή» εννοείται: για όλους. Όταν λέμε «ρατσισμός» εννοείται: εναντίον όλων, αδιάφορο το φύλο ή η ηλικία. Όταν λέμε «απαρτχάιντ» εννοείται: κανείς δεν θα γλυτώσει (εκτός αν προσκυνάει καθημερινά τους κατοχικούς…)

Το αυστραλέζικης παραγωγής και διάρκειας 45 λεπτών ντοκυμαντέρ στη συνέχεια (προβλήθηκε πρώτη φορά το 2014) θυμίζει τι σημαίνει να είσαι παλαιστίνιος / α και να μεγαλώνεις σε συνθήκες ρατσισμού, κατοχής, απαρτχάιντ, πολεμώντας τα. Με πέτρες…

(Θυμίζει και κάτι ακόμα, στο οποίο θα επανέλθουμε καποια στιγμή: κανένα «φιλοπαλαιστινιακό» κράτος δεν πρόκειται να δικαιώσει την παλαιστινιακή αντίσταση… Όποιος πιστεύει κάτι τέτοιο, πιστεύει και στον Μπάτμαν…

Μόνο το κίνημα μπορεί! Όχι αυτό το ψόφιο και γεμάτο ματαιοδοξίες, δημόσιες σχέσεις, υπολογισμούς επιρροών και μικροπόζες συνονθύλευμα που εμφανίζεται τα τελευταία χρόνια σαν τέτοιο. Αλλά το κίνημα που θα είναι αντάξιο των σκοπών του, αφιερωμένο σ’ αυτούς, όπως έχει υπάρξει άλλοτε στην ιστορία· και ήταν νικηφόρο…)

Συρία

Κυριακή 1 Σεπτέμβρη. Έχει το ενδιαφέρον του να βλέπει κανείς διάφορες «σοβαρές» αναλύσεις για το τι συμβαίνει στο Idlib, γραμμένες υποτίθεται από «σοβαρούς» αναλυτές και «εμπειρογνώμονες». Που αποφαίνονται για την κατάσταση με την αυστηρότητα που ταιριάζει στο κύρος τους, αλλά αυτά που υποστηρίζουν είναι σα να ζουν σε σπηλιές, και «κάτι», «κάπου» πήρε το αυτί τους…

«Ο Erdogan στριμώχτηκε απ’ τον Putin» κλπ κλπ. Αν υπάρχουν δύο γεγονότα που φαίνεται ότι δεν φτάνουν στις σπηλιές είναι αυτά. Πρώτον, ο τουρκικός στρατός αναπτύσσει νέα «παρατηρητήρια» (απ’ αυτά που του έχει αναθέσει το μπλοκ της Αστάνα να στήσει για να επιτηρεί την εκεχειρία εκ μέρους των αντικαθεστωτικών – κάτι που δεν κατέφερε – και που πριν ήταν στην περίμετρο του θύλακα του Idlib) κατά μήκος του δρόμου Aleppo – Latakia… Όχι ένα, αλλά τέσσερα ή πέντε. Αν υπάρχει κάποια σημασία στη χωροθέτησή τους είναι επειδή εκεί (πιθανότατα) θα είναι τα νέα σύνορα του θύλακα. Το δεύτερο είναι ότι ο τουρκικός στρατός απωθεί δια της βίας του αντικαθεστωτικούς και τις οικογένειές τους που προσπαθούν να περάσουν σε τουρκικό έδαφος αναζητώντας καταφύγιο· εισπράτοντας την κατηγορία «προδότες – προδότες».

Σε ότι αφορά το πρώτο: αν αυτή η οδική γραμμή Μ4, απ’ το Saraqib στο Arihah, στο Jisr ash-Shugur (και απο εκεί με νοτιοδυτική κατεύθυνση προς την Latakia) είναι το νέο “σύνορο”, σχεδόν ο μισός θύλακας προορίζεται να εκκενωθεί απ’ τους αντικαθεστωτικούς, και να περάσει στον έλεγχο του Άσαντ. Θα είναι πράγματι (αν γίνει έτσι) βαριά ήττα για τους πρώτους· μήπως, όμως, έδειξαν σεβασμό απέναντι στις ρωσικές βάσεις; Όχι, καθόλου. Δεν θα πρέπει, λοιπόν, να κατηγορούν την Άγκυρα για “προδοσία”· αλλά μάλλον τους εαυτούς τους για υπεροψία, και τους εργοδότες τους για δόλια καθοδήγηση…

Το γεγονός, τώρα, ότι ξαφνικά χτες εμφανίστηκαν στη σκηνή αμερικανικοί πύραυλοι (;;;!!!) και με “χειρουργικό” βομβαρδισμό σκότωσαν μαζεμένους καμμιά 40 αξιωματικούς δύο αντικαθεστωτικών οργανώσεων στο Idlib (!!!!), έχει το ενδιαφέρον του. Το ψοφιοκουναβιστάν επί πολύ καιρό στο παρελθόν κατηγορούσε την Δαμασκό και την Μόσχα ότι “σκοτώνουν παιδιά στο Idlib” και «να μην τολμήσουν να εισβάλουν στον θύλακα». Τον τελευταίο καιρό τέτοιες απειλές είχαν σταματήσει. Αλλά;;; Ποιός φώναξε το ψοφιοκουναβιστάν;

Μοιάζει με μαφιόζικη “απόλυση”! Γιατί όμως; Επειδή δεν κατάφεραν να συγκρατήσουν τον συριακό στρατό στην Khan Shaykhum; Ή επειδή είχαν αρχίσει να σκέφτονται να δεχτούν τις προτάσεις (και την «λογική») του μπλοκ της Αστάνα; Δεν θα μάθουμε εύκολα…

Το βασικό είναι (αυτή είναι η άποψή μας) ότι η ιστορία με τους αντικαθεστωτικούς του Idlib έχει κρατήσει πολύ, και έχει κουράσει το μπλοκ της Αστάνα. Απασχολεί πολεμικά μέσα και ανθρώπινους πόρους δυσανάλογα πολύ σε σχέση με το τι αντιπροσωπεύει, παραβιάζοντας τις παλιότερες συμφωνίες για εκεχειρία. Το συριακό πεδίο μάχης θα έπρεπε να έχει περάσει ήδη σε μια επόμενη φάση, πιο πολιτική. Οι αντικαθεστωτικοί στον θύλακα, ενώ δεν έχουν πια κανένα αξιόλογο στρατιωτικό μέλλον, εξακολουθούν να αρνούνται την ειρηνική διαχείριση του θέματος υπηρετώντας, προφανώς, το Ριάντ και το Τελ Αβίβ.

Το τουρκικό καθεστώς καθόλου δεν στριμώχτηκε απ’ τους συμμάχους του. Στριμώχτηκε απ’ την αποτυχία του να «σκουπίσει» τους μισθοφόρους της σαουδικής αραβίας και του ισραήλ. Αν τώρα κατηγορείται για «προδοσία» απ’ αυτούς επειδή αίρει την όποια προστασία του προς όσους δεν πειθαρχούν, είναι επειδή αυτή η ιστορία παρατράβηξε.

Μια καινούργια εκεχειρία έχει συμφωνηθεί· και οι αντικαθεστωτικοί συνεχίζουν να την παραβιάζουν. Αν ο συριακό στρατός φτάσει ως τον M4 δεν θα φταίει η Άγκυρα. Άλλωστε εκεί (το είχαμε σημειώσει έγκαιρα) είναι το λογικό όριο της άμεσα ελεγχόμενης επικράτειας του Άσαντ.

Ο δρόμος που συνδέει το Aleppo με την θάλασσα δεν μπορεί να μείνει πολύ ακόμα σε χέρια εχθρών…

(φωτογραφία, χάρτης: οι καινούργιες θέσεις των τουρκικών «παρατηρητηρίων» προβλέπονται περίπου εκεί που είναι οι σιέλ βούλες. Οι σκούρες μπλε είναι οι παλιές θέσεις – μία εχει απομείνει ακόμα μέσα στην περιοχή που ανακαταλήφθηκε πρόσφατα).