Σάββατο 13 Ιούλη. Το ψόφιο κουνάβι θα πανηγυρίσει (μόλις το μάθει). Μια φιλανδο-ιαπωνική πανεπιστημιακή έρευνα για την υπερθέρμανση του πλανήτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο ρόλος της συγκέντρωσης του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα σε σχεση με την υπερθέρμανση έχει υπερτιμηθεί ως τώρα· ενώ, αντίστροφα, έχει υποτιμηθεί σημαντικά ο ρόλος της χαμηλής νέφωσης που εξαρτιέται (σαν “όγκος”) απ’ την γαλαξιακή ακτινοβολία που πέφτει στη γη.
Σύμφωνα με την συγκεκριμένη έρευνα τα τελευταία εκατό χρόνια η αύξηση της θερμοκρασίας που μπορεί να αποδοθεί στο διοξείδιο του άνθρακα είναι το ταπεινό 0,1 βαθμός κελσίου… Και η ανθρώπινη (καπιταλιστική…) συμβολή είναι μόλις 0,01 βαθμός κελσίου. Αντίθετα (υποστηρίζουν αυτοί οι θρασύτατοι φινλανδο-ιάπωνες) πολύ μεγαλύτερος είναι ο ρόλος (στην αύξηση της θερμοκρασίας) των χαμηλών νεφώσεων: το αν τα σύννεφα θα συγκεντρώνονται κυρίως “χαμηλά” ή “ψηλότερα” (αγνοούμε τα ύψη) επηρεάζεται απ’ την κοσμική ακτινοβολία, η ποσότητα της οποίας επί της γης δεν είναι σταθερή.
Έχει ενδιαφέρον (περισσότερα σε άρθρο του cyborg 14: engineering of everything: η ατμόσφαιρα…) ότι η ενοχοποίηση του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα σαν του κύριου υπεύθυνου για τις αλλαγές στη θερμοκρασία στην επιφάνεια της γης πάει χρονικά πολύ πιο πίσω απ’ όσο νομίζουν οι περισσότεροι, γύρω στα 1860, και σ’ έναν φυσικό (και αλπινιστή), τον John Tyndall. Στα 1860 οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα ήταν σωρευτικά ασήμαντες (1η βιομηχανική επανάσταση…) Ο Tyndall (και λίγο αργότερα ο φυσικο-χημικός Svante Arrhenius) καταλάβαιναν βέβαια ότι ο βασικότερος παράγοντας (κυκλικός με μια έννοια) για τις μεσομακροπρόθεσμες αλλαγές της θερμοκρασίας στην επιφάνεια της γης ήταν οι υδρατμοί και τα σύννεφα… Ωστόσο άφησαν αυτήν την αιτία στην άκρη επειδή, πολύ απλά, η ποσότητα των υδρατμών στην ατμόσφαιρα αλλάζει συνέχεια· συνεπώς ένας τέτοιος αστάθμητος παράγοντας δεν μπορούσε να γίνει στόχος ακριβούς μέτρησης όπως επέβαλε η επιστημοσύνη! Αντίθετα η συγκέντρωση του διοξειδίου του άνθρακα ήταν πιο σταθερή… Μ’ άλλα λόγια: το διοξείδιο του άνθρακα κέρδισε τότε το χρυσό μετάλλειο των υποψιών μόνο επειδή ήταν βολικό…
Μετά από περισσότερο από έναν αιώνα οι θρασύτατοι φινλανδο-ιάπωνες ερευνητές κατηγορούν έμμεσα αλλά καθαρά την «διακυβερνητική σύσκεψη για το κλίμα» (IPCC) ότι κάνει περίπου αυτό που έκανε ο Tyndall και ο Arrhenius: ότι αν και η σημασία της επίδρασης των νεφών στο κλίμα αναγνωρίζεται κατ’ αρχήν απ’ τους τεχνοεπιστήμονές της, δεν περιλαμβάνονται οι νεφώσεις στα μοντέλα πρόβλεψης του κλίματος επειδή δεν έχει υπάρξει σοβαρή τεχνο-επιστημονική ενασχόληση με τον ρόλο τους!