Κυριακή 19 Μάη. Ο “ηγέτης” του ενός απ’ τους δύο πόλους του εθνικού διπολισμού φτιάχνεται, λοιπόν, με τον κατάλληλο τρόπο. Πατερναλιστής και γενναιόδωρος στις παροχές του στους “πολλούς”· αλλά και κολακευμένος απ’ τις χάρες της μπουρζουαζίας όταν τις χρειάζεται· συστηματικός ψεύτης (ιδανικό προσόν!) με χαριτωμένο τρόπο (έχει σημασία ο τρόπος!) αλλά και κατά φαντασίαν “οραματιστής”· και με τον Βελουχιώτη και με τον Ιερώνυμο· και χαλί για την Ουάσιγκτον (ο κύριος Pyatt πρέπει να είναι ενθουσιασμένος!) αλλά και «για την ευρώπη των λαών»… Κλπ κλπ.
Δεν φτάνει, όμως, η κατασκευή του «ηγέτη». Πρέπει να κατασκευαστεί κι ένα κόμμα στα μέτρα του. Γίνεται κι αυτό, πολύ πιο γρήγορα απ’ την εθνική Κορίνθου – Πατρών! Δεν είναι «αριστερό» με την παλιά, χρεωκοπημένη έννοια. Είναι «τσιπρικό», ακτινοβολεί δηλαδή τις (δήθεν) «πολυσυλλεκτικές» ικανότητες του «ηγέτη». Φυσικά, ακόμα, προς το παρόν, αυτό το κόμμα μοιάζει να είναι ο συ.ριζ.α. του 2012 μείον τις απώλειες του 2015. Αλλοίμονο σ’ αυτούς που το κύμα της ιστορικής διαλεκτικής τους ανέβασε κάνοντάς τους καλοπληρωμένους βουλευτές και υπουργούς του «πασοκ ΒΒ+» (όπως σχολίασε ένας πονηρίδης) μόνο για να τους ξεράσει όταν πια δεν θα χρειάζονται στο «τσιπρόκ Α»!
Απ’ την απόμακρη, περιθωριακή θέση που βρίσκεται η ασταμάτητη μηχανή, όλα αυτά είναι χαριτωμένα και αηδιαστικά ταυτόχρονα – αλλά είναι η πραγματικότητα. Αφόρητη αλλά πραγματική. Εκατοντάδες χιλιάδες έχουν πέσει με τα μούτρα (κάποιοι επί πληρωμή) στην αναγόμωση εκείνου που πριν λίγα μόνο χρόνια οι «ειδικοί» έλεγαν ότι έχει τελειώσει οριστικά: του καθεστωτικού διπολισμού των βιτρινών. Προφανώς καταλαβαίνουν τα συμφέροντά τους, όπως πάντα…
Με γειά λοιπόν!