Αφγανιστάν: η Ουάσιγκτον ψάχνει δρόμο…

Παρασκευή 19 Γενάρη. Την ίδια ώρα (για την ακρίβεια: πριν 3 μέρες) το ψόφιο κουνάβι φιλοξενούσε το αφεντικό του καζακστάν, και “έπεφτε στα πόδια του”. Και ο Nazarbayev, απ’ τις πιο παλιές καραβάνες / αλεπούδες στον «μετασοβιετικό χώρο», του έκανε το χατήρι. Του είπε «ναι σε όλα»:

Ναι, εγγυάται διαρκή λογιστική υποστήριξη και πρόσβαση του αμερικανικού στρατού, μέσω καζακστάν, στο αφγανιστάν…

Ναι, θα προσφέρει (στις ηπα) επιπλέον βοήθεια σε θέματα «ασφάλειας» στο αφγανιστάν…

Ναι, θα πάρει μέρος σε (αμερικανικά) σχέδια υποδομών (δρόμους, γεφύρια, κλπ) στο αφγανιστάν…

Και ναι, θα στηρίξει την προσπάθεια της Ουάσιγκτον να επεκτείνει το C5 φόρουμ με την συμπερίληψη του αφγανιστάν… (Το C5 είναι ένα σχέδιο προσεταιρισμού της κεντρικής ασίας, στο οποίο συμμετέχουν το καζακστάν, το κιργιζιστάν, το τουρκμενιστάν, το ουζμπεκιστάν και, φυσικά, η σπουδαία ασιατική χώρα που λέγεται «ηνωμένες πολιτείες της αμερικής»…)

Τα έφαγε όλα αυτά τα «ναι» το ψόφιο κουνάβι και το διευθυντήριο που είναι πίσω του; Δεν ξέρουμε. Καταλαβαίνουμε όμως ότι για να κάνει τέτοιες κρούσεις είναι σε κάποια απελπισία, κι αυτή η απελπισία έχει μέσα και το πακιστάν. Κατά τα άλλα το κοζάκικο καθεστώς είναι απ’ τα πιο «φιλορωσικά» στον «μετασοβιετικό χώρο», και συμμετέχει σε όλα τα σχετικά club. Απ’ την «ευρασιατική οικονομική ένωση», μέχρι το «σύμφωνο της Σαγκάης», κλπ κλπ. Για να φανταστεί κανείς την αξία των κοζάκινων «ναι» στην Ουάσιγκτον: το C5 θεωρείται η προσπάθεια της Ουάσιγκτον να αντιπαρατεθεί στο «σύμφωνο της Σαγκάης». Ο Nazarbayev, άνετος, συμμετέχει και στα δύο, και ενθαρρύνει το ψοφιοκουναβιστάν να καλέσει και την Καμπούλ (να γίνει C5+1)… Γιατί όχι;

Σε κουβέντα να βρισκόμαστε…

(φωτογραφία: Μπορεί να είναι η ιδέα μας, αλλά δεν σας φαίνεται κάτι σαν ενόχληση στο βλέμμα του Nazarbayev; Μήπως είναι ο φυσιολογικός φόβος του κοινού ασιάτη ηγέτη μπροστά σε ένα – αποδεδειγμένα πια – τέρας ευφυίας;)

Συρία

Παρασκευή 19 Γενάρη. Το καθεστώς Άσαντ “προειδοποίησε” την Άγκυρα ότι τα αντιαεροπορικά του συστήματα θα ρίξουν τα τουρκικά αεροπλάνα που θα “παραβιάσουν τα συρο-τουρκικά σύνορα” στην επιχείρηση κατά του κουρδικού φύλακα της Afrin. Συγκινητικό, αλλά δεν θα μπορούσε να μουρμουρίσει κάτι άλλο. Για την ακρίβεια το ίδιο είχε πει όταν ξεκίνησε η τουρκική + proxies επιχείρηση «ασπίδα του Ευφράτη», που κατέλαβε μια κρίσιμη ζώνη στη βόρεια συρία, χωρίζοντας την κυρίως ypgκρατούμενη επικράτεια στα ανατολικά απ’ τον θύλακα της Afrin στα δυτικά. Ε, απλά ο τουρκικός στρατός δεν χρειάστηκε αεροπλάνα ακριβώς πάνω απ’ το κεφάλι του. Υπάρχουν και πύραυλοι διάολε!!!

Απ’ την άλλη μεριά χτες ταξίδεψαν στη Μόσχα ο τούρκος αρχιασφαλίτης Hakan Fidan, και ο αρχηγός του τουρκικού στρατού Hulusi Akar. Γιατί έκαναν τον κόπο, άραγε; Για να συζητήσουν με το ρωσικό καθεστώς τις λεπτομέρειες της εισβολής στον θύλακα της Afrin – τα βασικά έχουν ήδη συζητηθεί. (Κάποιες δεκάδες ρώσοι καραβανο«σύμβουλοι» που βρίσκονταν στον θύλακα έφυγαν πριν την αρχή της χρονιάς). Εννοείται ότι η Μόσχα δεν έχει εκδηλώσει καμία διαφωνία για την επιχείρηση. Και, υποθέτουμε, θα «πείσει» τον Άσαντ και τα αντιαεροπορικά του να μην δώσουν σημασία αν κανά τουρκικό βομβαρδιστικό πέρασει τα σύνορα.

Ακόμα και η Ουάσιγκτον ζήτησε (κομψά και γλυκά είν’ η αλήθεια) απ’ την Άγκυρα να μην περισπάται με τον θύλακα και να μείνει συγκεντρωμένη στην καταπολέμηση του isis… Κι αυτό συγκινητικό.

Το μόνο πραγματικό πρόβλημα που έχει ο τουρκικός στρατός (και το proxy πεζικό του) είναι πως όταν κάποιοι είναι περικυκλωμένοι από παντού (κι αυτή είναι η περίπτωση των κούρδων στην Afrin) είναι «καταδικασμένοι» να πολεμήσουν μέχρις εσχάτων· και είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν το τουρκικό καθεστώς μπορεί να σηκώσει μεγάλο αριθμό απωλειών (ωστόσο ίσως είναι αναγκασμένο να το δοκιμάσει…). Υποθέτουμε ότι γι’ αυτό το λόγο θα προτιμήσει κατά κύριο λόγο επιθέσεις – από – απόσταση, δηλαδή βομβαρδισμούς, βομβαρδισμούς, βομβαρδισμούς. Αλλά αυτή η τακτική δεν είναι νικηφόρα από μόνη της· το ξέρουν οι πάντες. Απ’ τους αμερικάνους και τους ρώσους μέχρι τους ισραηλινούς…

(φωτογραφία: απ’ την χθεσινή στρατο-ασφαλίτικη τουρκο-ρωσική συνάντηση στη Μόσχα…)

Meeting με την διεύθυνση

Παρασκευή 19 Γενάρη. Το ότι ο εξοχότατος ψόφιος κοριός επισκέφτηκε ένα απ’ τα αφεντικά του (και οικογενειακό φίλο, για να μην ξεχνιόμαστε…) για να “ενημερώσει για το εθνικό θέμα” θα έπρεπε να θεωρηθεί και εύλογο και συνετό. Όπως έχει επιβεβαιωθεί και από άτομα του στενού οικογενειακού περιβάλλοντός του, ο ψόφιος κοριός έχει την κυβέρνηση και όχι την εξουσία· τι πιο λογικό, λοιπόν, απ’ το κρατιέται ενήμερη η εξουσία απ’ τους κυβερνητικούς υπαλλήλους της;

Ο αρχιτραγότατος επανέλαβε ότι (για την τωρινή περίσταση) “δεν χρειάζονται συλλαλητήρια”. Το είπε αυτός επειδή αυτός είναι που ξέρει να τα φτιάχνει, όπως επίσης ξέρει τι χρειάζεται και πότε. Αν αυτό αποδειχθεί αλήθεια, σημαίνει ότι εκκλησιαστικός παρακρατικός μηχανισμός δεν θα κινηθεί μαζικά προς το παρόν. Θα κινηθούν “κατά συνείδηση” οι τοπικοί τράγοι· όπως, άλλωστε, και οι κατά περίπτωση τοπικοί πολιτικάντηδες, κλπ.

Μόνο που αυτή η «αυτοσυγκράτηση» καθόλου δεν σημαίνει «διακριτική συμφωνία σε μία λύση»… Κάλιστα (και πολύ πιο πιθανά) σημαίνει ότι έλα μωρέ, αφού θα βουλιάξει η φάση, γιατί να τρέχουμε;

Το άσχημο πάντως είναι που αφεντικό και υπάλληλος, επ’ ευκαιρία της επιβεβαίωσης της συνεργασίας τους στην επιχείρηση, απαξίωσαν να κάνουν μια κοινή ανακοίνωση: ότι ο κόκκινος διάβολος είναι μεν σπουδαίο έργο τέχνης αλλά ταιριάζει στο Λίβερπουλ και όχι στο Π. Φάληρο. Στην γαυροζώνη μόνο ένα κόκκινο κεφάλι δαφνοστεφανωμένου νεανία επιτρέπεται…

(φωτογραφία: Οι κινησιολόγοι σύμβουλοι του εξοχότατου πρέπει να του εξηγήσουν ότι αυτή η «τρουά καρ» στάση καθίσματος, με το ένα κωλομέρι ελαφρά υψωμένο, παραπέμπει σε πρόθεση εξαέρωσης, που δεν συνάδει με το αξίωμα του απλού κυβερνήτη. Το “κλάσιμο” υψηλού επιπέδου, εννοημένο και κυριολεκτικά και μεταφορικά, είναι προνόμιο των ανθρώπων της εξουσίας… ).

Ουκρανία

Παρασκευή 19 Γενάρη. Το “παγωμένο” μέτωπο στο ουκρανικό πεδίο μάχης μπορεί να ξαναζεσταίνεται. Μια τέτοια εξέλιξη τους επόμενους μήνες θα ήταν μια βεβιασμένη μεν αλλά όχι και απρόβλεπτη απάντηση του αμερικανικού βαθέος κράτους στα “προβληματάκια” που έχει αρχίσει να συσσωρεύει σε ζωτικά σημεία της μεγάλης γραμμής αντιπαράθεσης, απ’ την ανατολική Μεσόγειο ως τον Ειρηνικό.

Αφού το (χρεωκοπημένο) ουκρανικό καθεστώς εξασφάλισε την αναβάθμιση του στρατιωτικού εξοπλισμού του απ’ την Ουάσιγκτον, η πλειοψηφία του κοινοβουλίου του ψήφισε προχτές νόμο που χαρακτηρίζει τις αντάρτισσες περιοχές του Donbass σαν «υπό ρωσική κατοχή». Η πιο light συνέπεια του νόμου είναι ότι επιτρέπει σε όποιον ουκρανό θέλει (κι αν είναι οριτζινάλ φασίστας ακόμα καλύτερα) να κάνει μήνυση στη Μόσχα για κάποια καταστροφή που έπαθε στο Donbass… Στην πιο hard core ενισχύει το Κίεβο αν επιχειρήσει την στρατιωτική «απελευθέρωση» της περιοχής.

Αυτός καθεαυτός ο συγκεκριμένος νόμος δεν θα έπρεπε να θεωρηθεί «αιτία» αλλά μάλλον σύμπτωμα: η ανατολική ουκρανία παραμένει μια «τρύπα» στην οποία μπορεί να δουλέψει undercover η Ουάσιγκτον. Και, φυσικά, όχι υπέρ της «ειρήνης και της αγάπης»…

Lonely hearts…

Πέμπτη 18 Γενάρη. Όχι club band… Ministry! Ναι, στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας της βασίλισσας (μία είναι, μόνο μία!), υπάρχει πλέον και υπουργείο μοναξιάς! Όχι, δεν είναι το υπουργείο που θα (πρέπει να) διαχειριστεί το ζήτημα «τώρα που φεύγουμε απ’ την ε.ε. θα μας φάει η μαρμάγκα»! Είναι μια υπουργική (κρατική) ευθύνη πολύ πιο ζόρικη. Οι έρευνες λένε (και ποιος θα τις αμφισβητήσει;) ότι 9 εκατομμύρια άνθρωποι στη νησιωτική επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας νοιώθουν συνέχεια, ή πολύ συχνά, μόνοι / μόνες. Συνεπώς η μοναξιά (όχι η επιλεγμένη άγια μοναχικότητα) είναι κοινωνικό πρόβλημα. Που απαιτεί κρατική παρέμβαση. Υπουργείο…

Δεν θα περιμένατε από μια καθαρόαιμα νεοφιλελεύθερη εξουσία να ασχολείται με την μοναξιά των υπηκόων της, έτσι δεν είναι; Αλλά ζούμε σε ιστορική περίοδο πολιτικών υβριδίων. Απ’ την άλλη μεριά το (αγγλικό) κράτος προλαβαίνει: τι θα σήμαινε αν (και) η μοναξιά αποκτούσε κινηματική έκφραση;

Μπορούμε να φανταστούμε τι θα προσπαθήσει να κάνει ένα υπουργείο μοναξιάς. Δεν θα προσφέρει οπωσδήποτε την φιλική ζεστασιά που λείπει· θα δικαιολογήσει όμως κάποια κονδύλια γι’ αυτό το σκοπό. Ίσως, ποιος ξέρει, αργότερα ξεσπάσουν και τα «σκάνδαλα της μοναξιάς»: λεφτά που φαγώθηκαν σε fake parties, ας πούμε…

Κορέες

Πέμπτη 18 Γενάρη. Κάποιοι έχουν αρχίσει να παίρνουν υπογλώσσια… Στην χθεσινή τους συνάντηση οι αντιπροσωπείες των δύο κορεών, αποφάσισαν (και ανακοίνωσαν) ότι οι εθνικές ολυμπιακές ομάδες τους θα μπουν μαζί στο γήπεδο στην έναρξη των χειμερινών ολυμπιακών στη Σεούλ (9 Φλεβάρη…), κάτω από ενιαία σημαία: ολόκληρη η κορεατική χερσόνησος, σε μπλε χρώμα, σε άσπρο φόντο.

Η αλήθεια είναι ότι αυτό δεν συμβαίνει πρώτη φορά. Είχε ξαναγίνει στους ολυμπιακούς του 2000 (Σίδνεϊ) και του 2004 (Αθήνα). Είχαν παρελάσει μαζί επίσης στους ασιατικούς αγώνες στη Ντόχα το 2006, και στους χειμερινούς ασιατικούς αγώνες στο Changchun το 2007. Τότε όμως ο διακορεατικός διάλογος είχε προχωρήσει με την υψηλή εποπτεία των ηπα· μόνο και μόνο για να βουλιάξει (απ’ την Ουάσιγκτον σε πρώτο χρόνο και με αλλαγή κυβέρνησης στη Σεούλ στη συνέχεια) απ’ το 2008 και μετά.

Τώρα υπάρχει μια ουσιαστική και μία συμβολική διαφορά. Αυτές οι “κοινές εμφανίσεις” γίνονται όχι απλά χωρίς την συγκατάθεση των ηπα, όχι απλά ερήμην τους… γίνονται εναντίον τους… Επιπλέον, το στάδιο στο οποίο θα παρελάσουν κάτω από την ίδια σημαία δεν θα βρίσκεται ούτε στο Σίδνεϊ ούτε στην Αθήνα, ούτε στην Ντόχα. Θα είναι στη Σεούλ. Που σημαίνει: γεμάτο με δεκάδες χιλιάδες νοτιοκορεάτες που θα πανηγυρίζουν. (Άντε μετά να τους αγαπήσει η Ουάσιγκτον…)

Το επιπλέον μικρό συμβολικό βήμα που γίνεται τώρα, είναι ότι οι εθνικές γυναικείες ομάδες χόκεϋ επί πάγου θα συγχωνευτούν σε μία, και θα διαγωνιστούν σαν κορέα. Αν το επιτρέψει η διεθνής ολυμπιακή επιτροπή (περιμένουμε…) θα είναι η πρώτη φορά που θα συμβεί κάτι τέτοιο.

Αυτά έχουν ανακοινωθεί δημόσια μετά από μόνο δέκα ημερών συζητήσεις μεταξύ των δύο κορεών, χωρίς να μπορεί η Ουάσιγκτον να ακούει, να παρεμβαίνει, να χαλάει. Δέκα ημέρες συζητήσεων εκεί που η Ουάσιγκτον και το Τόκιο έσπρωχναν για επίθεση στο βορρά (με ότι θα ακολουθούσε)… Μίλησαν Σεούλ και Πγιονγκγιάνγκ για τραγουδάκια, μίλησαν για το χρώμα απ’ τα καλτσάκια των αθλητών, μίλησαν για τον καιρό, μίλησαν για τα παιδιά… φαίνεται όμως ότι λένε κι άλλα… Κι ας το επαναλάβουμε, χαμένο δεν πάει: χωρίς προϋποθέσεις… Ούτε “χαλάστε τα πυρηνικά σας”, ούτε “χαλάστε τους πυραύλους σας”…

Ως την έναρξη των ολυμπιακών απομένουν άλλες 3,5 βδομάδες. Τι άλλο προλαβαίνουν, άραγε, να ανακοινώσουν – κάνοντας κάποιων τα νεύρα εντελώς κουρέλια;

(Για την ιστορία: η βορειοκορεατική αποστολή στους ολυμπιακούς θα είναι 550 άτομα: 230 cheerleaders (!!!), 140 καλλιτέχνες / μουσικοί – η ορχήστρα που γράφαμε τις προάλλες – 30 αθλητές του taekwondo, και 150 από άλλα αθλήματα. Επιπλέον η Πγιονγκγιάνγκ θα στείλει 150 αθλητές στους παραολυμπιακούς που θα ακολουθήσουν…

Ως τα μέσα του επόμενου Μάρτη οι αμερικάνοι καραβανάδες θα βλέπουν χειμερινούς ολυμπιακούς τρώγωντας junk food – και τα νύχια τους… )

Η (θηριώδης) υγεία στην εξουσία

Πέμπτη 18 Γενάρη. Έλυσε όλους τους γρίφους, δύσκολους όπως ο θρυλικός γόρδιος δεσμός. Απάντησε σωστά στην ερώτηση “τι κοινό έχουν τα ποδήλατα και τα τραίνα” (: ρόδες) αν και αυτό το κοινό αφορά σε γενικές γραμμές τα τραίνα παλιάς τεχνολογίας. Έκανε σωστά την αφαίρεση του 7 από το 100 (αποτέλεσμα: 93…), οπότε είναι ο κατάλληλος για ένα νέο κύμα εμπορικού προστατευτισμού. Απάντησε και σε άλλες ερωτήσεις, του είδους “τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια”- multiple choice: ρινόκερως, f-35, γάτα. Κι όλοι οι πικρόχολοι που επιμένουν ότι το ψόφιο κουνάβι είναι ηλίθιο έφαγαν τις γραβάτες τους: πρόκειται για μοναδική ιδιοφυία!

Είναι genious, πια, με ιατρική βεβαίωση! Γι’ αυτό και (μιλώντας χτες σε δημοσιογράφους) κατηγόρησε τους προκατόχους του στην καρέκλα απ’ τις αρχές της δεκαετίας του ’90, δηλαδή τον Μπους τον β, τον Κλίντον και τον Ομπάμα, ότι “δεν έλυσαν το κορεατικό πρόβλημα” επειδή:

… Υποθέτω ότι κατάλαβαν ότι θα έπρεπε να αφήσουν τη λύση του στον πρόεδρο που θα πετύχαινε το μεγαλύτερο σκορ στα τεστ… είπε. Ε, ναι: το ψόφιο κουνάβι ήταν ο Αναμενόμενος!!!

Οπότε βρίσκεται ενώπιον των ευθυνών της ευφυίας του. Δύσκολη κατάσταση, οπωσδήποτε, αλλά αν μπορείς να αφαιρέσεις το 7 απ’ το 100 (άρα και 65 μύρια δολάρια απ’ την ανθρωπιστική βοήθεια, μέσω οηε, προς τους παλαιστίνιους πρόσφυγες….), είσαι προορισμένος να κάνεις και πολλαπλασιασμούς· ακόμα και διαιρέσεις! Χτες άρχισε να του ξινίζει η Μόσχα (σε σχέση με την βόρεια κορέα). Η κίνα μας βοηθάει (τηρώντας τις κυρώσεις εξαγωγών πετρελαίου και άνθρακα στην Πγιονγκγιάνγκ) αλλά ό,τι δεν τους δίνει η κίνα τους το δίνει η ρωσία – είπε…

Με όλο το σεβασμό στην προεδρική μεγαλοφυία (ποιοί είμαστε, άλλωστε;) θα προτείναμε: πάρτο αλλιώς. Μιας και είσαι τέρας υγείας, βάλε αθλητικό σώβρακο και φανέλα, και ζήτα συμμετοχή στους ερχόμενους χειμερινούς ολυμπιακούς στη Σεούλ. Πάρε και τον ογκόλιθο για παρτενέρ…

Θα γνωρίσεις την αποθέωση στο καλλιτεχνικό πατινάζ, και θα γουστάρεις…

Μακεδονικό (κράτος)

Πέμπτη 18 Γενάρη. Αν έχετε την υποψία, θα το επιβεβαιώσουμε: έχουμε αποφύγει να μιλήσουμε για το “εθνικό θέμα” μέχρις ότου ξεκαθαρίσουμε ορισμένα σημεία (κάπως μας βρωμάει…). Εν τω μεταξύ υπάρχει κάτι που είναι ολοφάνερο: οι φαιορόζ “παίζουν” με το θέμα για εσωτερική κατανάλωση. Άνοιξαν (ενώ μπορούσαν να μην το κάνουν) την “δημόσια φλυαρία” έγκαιρα, έτσι ώστε να μην μείνει ούτε μισός φασίστας, ξέμπαρκος, χύμα κι ανοργάνωτος, που να μην “ζεσταθεί”. Ωστόσο δεν έχει τόση σημασία το τι λέει κάθε φασίστας, όσο το τι σκοπεύουν να κάνουν οι παρακρατικοί μηχανισμοί. Αυτό είναι κάτι που δεν έχουμε ξεκαθαρίσει ακόμα…

Μέσα σ’ αυτή την εσκεμένη και μεθοδευμένη πυροδότηση του εθνικού λαϊκοφασισμού, ο ψεκασμένος συγκυβερνήτης προσπαθεί να κολυμπήσει σαν ψάρι: στο βούρκο, που όμως δεν είναι μόνο δικός του. Θα φανεί πόσο θα τα καταφέρει. Αλλά ήδη πρέπει να το σημειώσετε: προστατεύεται καλά από παρακρατικούς μηχανισμούς· είναι “asset” τους.

Απόδειξη; Το πόσο όμορφα κι ωραία ξεχάστηκε / ξεπεράστηκε εκείνο το θεματάκι με το λαθρεμπόριο – των 300 (χιλιάδων) οβίδων… (Προφανώς δεν έκανε του κεφαλιού του… Και, παρότι δεν έχουμε κάποια ακλόνητη απόδειξη, εξακολουθούμε να το σχετίζουμε με τον αμερικανικό εξοπλισμό των ypg – μια ιστορία που συνεχίζει να «τρέχει»…)

Έχουν σχέση αυτά; Μπορεί ναι, μπορεί όχι…

(Υ.Γ. Άσχετα με το τι μπορεί να πει ο οποιοσδήποτε, σχετικός ή άσχετος, το μακεδονικό κράτος μπορεί να ενταχθεί σε διεθνείς οργανισμούς, τύπου νατο ή ε.ε. με το «τυπικό» όνομά του, δηλαδή αυτό το former yugoslav republic of macedonia – και η Αθήνα δεν μπορεί να βάλει «βέτο». Έχει ήδη καταδικαστεί για το «βέτο» της το 2008· περισσότερα κάποια άλλη στιγμή. Σημειώστε πάντως ότι το “δημοκρατία της μακεδονίας” (republic of macedonia) είναι το αγαπημένο στους έλληνες “fyrom” χωρίς το “fy”. E, ας την λένε σκέτο “rom”!

Το κυριότερο είναι, όμως, ότι η ε.ε. είναι διατεθειμένη να δώσει «ημερομηνία ένταξης» στο μακεδονικό κράτος – κάπου το 2025 ας πούμε – ξεκινώντας τις «ενταξιακές διαπραγματεύσεις» άμεσα, και χωρίς να υπάρχει απ’ τα πριν «λύση». Το γιατί επίσης κάποια άλλη στιγμή. Θα εφαρμόσει για την περίπτωση το κοινοτικό κεκτημένο της ένταξης …. της (νότιας) κύπρου!!! Ξεκινάμε τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις και, εν τω μεταξύ, θα πρέπει να βρεθεί η «λύση». Κι αν δεν βρεθεί; Ε, δεν πειράζει: το μακεδονικό κράτος θα μπει στην ε.ε…. Και οι έλληνες πατριώτες ας πνίξουν τα νεύρα τους καταθέτοντας λουλούδια στον τάφο του μαφιόζου Τάσσου Παπαδόπουλου. Που έδειξε τον δρόμο…

Δεν ξέρουμε πόσο αρέσει αυτό στο ελληνικό βαθύ κράτος και στους συμμάχους του. Δεν μπορούν όμως να το εμποδίσουν πια…)

Leopard

Πέμπτη 18 Γενάρη. Η λεοπάρδαλη πεθαίνει με τις βούλες της. Αυτό το είπε ο (παλιο)Γκυ, και επιδέχεται διάφορες ερμηνείες. Είναι αμφίβολο αν πεθαίνει στο κρεβάτι της· δεν θα το σήκωναν οι βούλες της.

Θα άξιζε τον κόπο άρα, στην κηδεία, να εμφανιστεί μια άλλη (συνονόματη) λεοπάρδαλη, με ελικόπτερο, ρίχνοντας στον αέρα τριαντάφυλλα· και σφαίρες. Σαν υπενθύμιση για το πως πεθαίνει ένα θηρίο της ελληνικής ζούγκλας.

Θα πει κάποιος: εντυπωσιακό αλλά κάπως μελοδραματικό. Θα λέγαμε: σωστά. Αλλά σε μια πολύ μεγάλη έκταση του κόσμου (σίγουρα μεγαλύτερη απ’ ότι νομίζετε) υπάρχουν τελετουργικά με νόημα και συναισθηματισμό. Και δεν είμαστε έξω απ’ αυτήν του κουλτούρα, όσο κι αν το παλεύουμε.

Έτσι δεν είναι; Ε; Πείτε την αλήθεια…

Συρία 1

Τετάρτη 17 Γενάρη.Αυτοί που μας χτυπάνε πισώπλατα παριστάνοντάς τους συμμάχους μας … δεν μπορούν να μας εμποδίσουν… Η επιχείρηση στην Afrin θα γίνει μαζί με αντικαθεστωτικές οργανώσεις. Αυτή η μάχη είναι δική τους. Εμείς βοηθάμε τ’ αδέλφια μας να προστατέψουν τις περιοχές τους…

Χθεσινές δηλώσεις του Ερντογάν σε κοινοβουλευτικούς ρεπόρτερ. Την ώρα που ο επικεφαλής του τουρκικού στρατού Hulusi Akar ενημέρωνε όμοιούς του απ’ το νατο στις Βρυξέλες για την επικείμενη επίθεση. Ο γραμματέας του οποίου (νατο) φέρεται να δήλωσε ότι «οι ηπα δεν είχαν διαβουλευτεί με την συμμαχία πριν ανακοινώσουν την δημιουργία κουρδικού στρατού». Και ότι «καταλαβαίνει τις τουρκικές ανησυχίες για το θέμα αυτό»…

Δεν μαθαίνουμε κάτι καινούργιο. Εκτός απ’ αυτό: πρόκειται για την επισημοποίηση ενός προσανατολισμού (που τον έχουμε περιγράψει έγκαιρα) που, πρακτικά, θα «ισορροπήσει» (άγνωστο για πόσα χρόνια) έναν de facto κατακερματισμό της συριακής επικράτειας. Μπορεί να μην είναι αυτό που είχαν φανταστεί η Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ, δεν παύει όμως να είναι διαμελισμός! Όχι ο χειρότερος για τα συμφέροντά τους! Το μεγαλύτερο κομμάτι (με τις μεγαλύτερες πόλεις) στον Άσαντ και στους συμμάχους του, μια ζώνη στα βορειοδυτικά σε κάποιους απ’ τους αντικαθεστωτικούς υπό την προστασία του τουρκικού στρατού, και ο υπόλοιπος βορράς μαζί με την περιοχή ανατολικά του Ευφράτη στις ηπα και στους proxies της, τις ypg και τα υπόλοιπα του εκεί isis.

Ειναι σταθερό αυτό το σχήμα; Και, κυρίως: είναι μεσομακροπρόθεσμα ρεαλιστικό; Όλα θα κριθούν απ’ το μέλλον (και μάλιστα όχι το ιδιαίτερα μακρινό) των ηπα και της global ηγεμονίας τους… Σ’ όλη τη γραμμή αντιπαράθεσης, ως τον Ειρηνικό.

Εντελώς συμπτωματικά, στο μενού τις διήμερης καραβανο-συνόδου του νατο (χτες και σήμερα), είναι και η πορεία της «αποστολής» του στο αφγανιστάν…